Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (26)

Έχουμε συναναστραφεί πρόσφατα σχετικά με το θέμα του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτό το θέμα περιλαμβάνει την άσκηση της «εγκατάλειψης» μέσα στο «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», και έχουμε συναναστραφεί σχετικά με την «εγκατάλειψη των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών που έχει κανείς για τον Θεό» στο πλαίσιο του θέματος της «εγκατάλειψης των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό, και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό». Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά με αυτήν την πτυχή, με κύριο θέμα συζήτησης το πώς να μεταχειρίζεται κανείς τον ενσαρκωμένο Θεό. Μοιράσαμε το περιεχόμενο αυτό σε δύο θέματα. Μπορείτε να μου πείτε εσείς ποια είναι αυτά τα δύο θέματα; (Όσον αφορά τον ενσαρκωμένο Θεό, ο Θεός μάς έχει δώσει δύο ορθές αρχές άσκησης: Πρώτον, να μην Τον συγκρίνουμε με τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό και δεύτερον, να μην Τον βάζουμε στην ίδια κουβέντα με την διεφθαρμένη ανθρωπότητα.) Έχουμε συναναστραφεί πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με αυτά τα δύο θέματα, που περιλαμβάνουν κάποιες εκδηλώσεις της κανονικότητας και της πρακτικότητας του ενσαρκωμένου Θεού. Σ’ αυτές περιλαμβάνεται η συναναστροφή σχετικά με τις συγκεκριμένες αρχές που εφαρμόζει και τηρεί ο ενσαρκωμένος Θεός κατά τη ζωή Του, την ύπαρξή Του, τη διαγωγή Του και το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα χρησιμεύει στο να κατανοήσουν και να γνωρίσουν οι άνθρωποι τις εκδηλώσεις που παρουσιάζει ο ενσαρκωμένος Θεός, αυτό το άτομο με την ξεχωριστή ταυτότητα, καθώς ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στο θέμα της κανονικότητας και της πρακτικότητας του ενσαρκωμένου Θεού, και κάναμε συναναστροφή σχετικά με πολλές λεπτομέρειες. Τι αντίκτυπο είχε αυτή σ’ εσάς μόλις την ακούσατε; Έχετε λιγότερες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον ενσαρκωμένο Θεό ή μήπως έχετε σχηματίσει τίποτα νέες αντιλήψεις; (Έχουμε λιγότερες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό.) Βοηθάει, λοιπόν, τους ανθρώπους η συναναστροφή σχετικά με αυτό το θέμα, ώστε να γνωρίσουν τον ενσαρκωμένο Θεό; (Ναι, τους βοηθάει.) Μια χαρά.

Η συναναστροφή μας πάνω στο θέμα του ενσαρκωμένου Θεού επικεντρώνεται κυρίως στις συγκεκριμένες αποκαλύψεις και τρόπους άσκησης που έχουν να κάνουν με την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, με στόχο να αποκτήσουν οι άνθρωποι μια πιο απτή κατανόηση για τον ενσαρκωμένο Θεό, αυτό το άτομο με την ξεχωριστή ταυτότητα. Μήπως, λοιπόν, διαπιστώνετε ότι όσο περισσότερο καταλαβαίνετε την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, τόσο περισσότερο νιώθετε ότι δεν είναι παρά ένας κανονικός άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα το αξιοσημείωτο; Και μήπως, όσο περισσότερο καταλαβαίνετε την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, τόσο λιγότερο νιώθετε τη θεϊκή Του αύρα; Κάνετε τέτοιες σκέψεις; (Όχι. Όταν ακούω κάποια από τα παραδείγματα που έδωσε ο Θεός τα οποία μιλούσαν για κάτι που βιώνει πρακτικά ο ενσαρκωμένος Θεός και για κάποιες αποκαλύψεις Του, νιώθω ότι μόνο η εξωτερική εικόνα του Θεού είναι συνηθισμένη και κανονική, αλλά οι αποκαλύψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του υπερβαίνουν κατά πολύ αυτές των ανθρώπων· εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να τα πετύχουμε αυτά τα πράγματα. Η κανονική ανθρώπινη φύση του Θεού δεν ενέχει διεφθαρμένες διαθέσεις, αλαζονεία και δολιότητα, ανθρώπινη περηφάνια και απολαύσεις. Παρόλο που εξωτερικά ο ενσαρκωμένος Θεός μοιάζει συνηθισμένος και κανονικός, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη μεγαλειότητά Του από την ταπεινότητά Του. Έτσι νιώθω.) Άραγε, όταν οι διάσημοι, οι σπουδαίοι άνθρωποι και οι καταξιωμένες μεγάλες προσωπικότητες της ανθρωπότητας συστήνονται σε διάφορα πλαίσια, συνηθίζουν να μιλάνε για την κανονικότητα και την πρακτικότητά τους, για το πόσο συνηθισμένοι και κοινοί είναι; (Όχι.) Αν συστηθεί κάποιος από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα με σκοπό να τον γνωρίσουν οι άλλοι, σίγουρα δεν θα περιγράψει πόσο συνηθισμένος, κοινός και κανονικός είναι. Αντίθετα, μέσα από τον τρόπο που θα συστηθεί και θα παρουσιάσει τον εαυτό του, θα προσπαθήσει να πείσει τους άλλους ότι είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους, εξαιρετικός και σπουδαίος, κι ότι διαθέτει υπεράνθρωπες ικανότητες. Αν μάλιστα κάποιος τον θεωρήσει ξεχωριστό, θα χαρεί ακόμα περισσότερο. Κοιτάξτε πώς συστήνονται οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Αρχικά, θα περιγράψουν πόσο τέλειοι είναι, χωρίς ελαττώματα και ψεγάδια. Θα κάνουν επίσης επίδειξη για το πόσο ένδοξο είναι το οικογενειακό τους υπόβαθρο, για το πόσο ευγενής είναι η κοινωνική τους θέση, για τα ακαδημαϊκά τους προσόντα και για το πόσο ξεχωριστή εμφάνιση έχουν. Ακόμα κι αν έχουν μια ελιά στο πρόσωπό τους, πρέπει να την περιγράψουν με τρόπο μοναδικό. Θα πουν: «Κοιτάξτε, ακόμα και το σημείο που έχω αυτήν την ελιά είναι ασυνήθιστο. Λένε πως όσοι έχουν ελιές σ’ αυτό το σημείο είναι προορισμένοι να πλουτίσουν ή να γίνουν ευγενείς». Σε ό,τι αφορά την εμφάνισή τους, θα διακηρύξουν με στόμφο τη μοναδικότητα κάθε χαρακτηριστικού του προσώπου τους και τις θετικές ερμηνείες που δίνει η πρακτική της φυσιογνωμικής για κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου τους, όπως για παράδειγμα ότι προορίζονται για να πλουτίσουν ή να γίνουν ευγενείς, ή ότι μπορούν να ανέλθουν σε περίοπτη θέση, και ότι, μεταξύ των ανθρώπων, οι ίδιοι είναι πολύ μεγάλα ψάρια για τη λίμνη τους. Επιπλέον, τους αρέσει πάρα πολύ να κάνουν επίδειξη για τα χαρίσματα και τα προτερήματά τους σε συγκεκριμένους τομείς, για το πόσο εξαιρετικός και ξεχωριστός είναι ο τρόπος σκέψης και οι ιδέες τους, και να κάνουν επίδειξη για το τι επιτεύγματα έχουν σημειώσει σε ποιες ομάδες, για το πόσο τους εγκωμιάζουν, τους εκτιμούν, τους ζηλεύουν και τους θαυμάζουν εξέχουσες προσωπικότητες ή για το πόσο σπουδαία είναι η συμβολή τους σε ποιον κλάδο και πόσο τους εκτιμούν τα αφεντικά τους. Ασχέτως αν αυτά που λένε είναι αλήθεια, σε όλες τις πτυχές του τρόπου με τον οποίο συστήνονται, προσπαθούν να δώσουν στους ανθρώπους την αίσθηση ότι διαφέρουν από τους υπόλοιπους, ότι είναι «αυτοί και κανένας άλλος», οι μοναδικοί, που υπερτερούν έναντι όλων των συνηθισμένων ανθρώπων. Κοιτάζουν τους πάντες υποτιμητικά· θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι και ασήμαντοι απλοί άνθρωποι, ενώ μόνο οι ίδιοι είναι οι μέγιστοι, οι πιο ευγενείς και οι πιο ασυνήθιστοι. Αν τους ρωτήσεις για τα ακαδημαϊκά τους προσόντα, θα σου πουν ότι είναι απόφοιτοι ενός διακεκριμένου πανεπιστημίου, ότι έχουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, ενώ στην πραγματικότητα έχουν σπουδάσει σε ένα συνηθισμένο πανεπιστήμιο. Δεν μιλάνε ποτέ για τα ελαττώματά τους, για τις ατέλειές τους, για τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, για τις πτυχές του ποταπού χαρακτήρα τους ή για τα άσχημα πράγματα που έχουν κάνει. Από τη στιγμή που θα συστηθούν για να τους γνωρίσουν οι άλλοι, θα προσπαθήσουν με κάθε μέσο να κάνουν επίδειξη, να εκθειάσουν τον εαυτό τους και να τον παρουσιάσουν με ένα περιτύλιγμα· λένε πως είναι πολύ σπουδαίοι, εξαιρετικοί και ασυνήθιστοι. Ακόμα κι αν αρρωστήσουν, θα πουν ότι πρόκειται για την «ασθένεια των πλουσίων», δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ευαίσθητοι, καλομαθημένοι και ξεχωριστοί σε σχέση με τους άλλους. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δώσουν στους άλλους την αίσθηση ότι είναι απλώς συνηθισμένοι και κοινοί. Αντίθετα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να προκαλέσουν τον σεβασμό, την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων. Αν οι άλλοι τους ακολουθούν και έχουν μια θέση γι’ αυτούς στην καρδιά τους, εκείνοι νιώθουν ακόμα πιο ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους. Αν τους πεις ότι είναι συνηθισμένοι και κανονικοί, ότι ανήκουν στη μάζα, νιώθουν ότι έχουν χάσει εντελώς την υπόληψή τους και ότι έχεις πληγώσει πραγματικά την περηφάνια τους· είναι λες και τους έχεις σκοτώσει. Σε όλη τους τη ζωή, επιζητούν να είναι μοναδικοί και ξεχωριστοί. Πολλοί άνθρωποι, εξαιτίας της διεφθαρμένης τους διάθεσης και των τέτοιου είδους επιθυμιών, πολλές φορές καλλιεργούν μια εξωτερική εικόνα ώστε να φαίνονται πολύ υψηλόφρονες, κομψοί και ευγενείς, και η εξωτερική συμπεριφορά που υιοθετούν, τα λόγια και οι πράξεις τους αποπνέουν σε μεγάλο βαθμό τον αέρα μιας μεγάλης προσωπικότητας. Θα χαρούν πάρα πολύ αν, μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα, κάποιος τους πει: «Σε διέκρινα με μια ματιά μέσα στο πλήθος. Από το βλέμμα σου, τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου και το παράστημά σου, καταλαβαίνω ότι δεν είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος». Θα μεγαλοποιήσουν απεριόριστα αυτό το ζήτημα και θα επαναλαμβάνουν συνέχεια αυτά τα λόγια για την υπόλοιπη ζωή τους, κάνοντας παντού επίδειξη: «Μέσα σ’ ένα πλήθος, οι άνθρωποι μπορούν να με αναγνωρίσουν με μια ματιά και να δουν ότι είμαι επικεφαλής, ότι είμαι πολύ μεγάλο ψάρι για τη λίμνη μου κι όχι ένας συνηθισμένος άνθρωπος!» Τους αρέσει πολύ να είναι τέτοιου είδους άνθρωποι, τους αρέσει πάρα πολύ να αυτοπροσδιορίζονται ως εξαιρετικοί, ασυνήθιστοι άνθρωποι που διαφέρουν από τους άλλους, μέχρι και ως μοναδικοί. Πολλοί άλλοι δείχνουν μεγάλη προσοχή σε διασημότητες, σε σπουδαίους ανθρώπους και σε όσους έχουν θέση και αξίωμα στην κοινωνία· δίνουν προσοχή σε οποιαδήποτε είδηση σχετικά μ’ αυτούς, στα λόγια και τις πράξεις τους, αλλά και στην καθημερινότητά τους. Η προσοχή αυτή δεν δίνεται με σκοπό την ψυχαγωγία, αλλά με σκοπό να τους μιμηθούν και να τους ακολουθήσουν. Ό,τι τρώνε και φοράνε αυτοί οι άνθρωποι, οτιδήποτε είναι δημοφιλές μεταξύ τους, εκείνοι το μιμούνται. Οποιαδήποτε θέματα συζητάνε αυτοί οι άνθρωποι τα συζητάνε κι εκείνοι. Τους ακολουθούν πολύ στενά, καθώς φοβούνται μήπως μείνουν εκτός της όλης τάσης, φοβούνται μήπως μείνουν πίσω και περιφρονηθούν. Θέλουν απλώς να είναι ξεχωριστοί και εξαιρετικοί άνθρωποι μέσα στο πλήθος, και δεν θέλουν με τίποτα να είναι κανονικοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Κάποιοι, παρόλο που έχουν μέτριο επίπεδο, και δεν έχουν προτερήματα ή χαρίσματα και οι έμφυτες καταστάσεις τους είναι πολύ συνηθισμένες και κοινές από κάθε άποψη, και πάλι δεν είναι πρόθυμοι να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, δεν είναι πρόθυμοι να είναι ένα τίποτα. Τουναντίον, ντύνονται έτσι ώστε να μοιάζουν πολύ ευγενείς και κομψοί ή αυτοπροσδιορίζονται ως πολύ ασυνήθιστοι, όχι ως ένα τίποτα. Μερικοί, μάλιστα, καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να μιμηθούν μεγάλες προσωπικότητες, ικανούς και καταρτισμένους ανθρώπους, και ανθρώπους που έχουν εξαιρετικές δεξιότητες. Παρατηρούν τι κάνουν, τι λένε και τι συζητούν αυτοί οι άνθρωποι, και τους μιμούνται, πασχίζοντας να γίνουν εξαιρετικές μεγάλες προσωπικότητες σαν κι εκείνους, και να πάψουν να είναι συνηθισμένοι, κοινοί άνθρωποι. Όταν, λοιπόν, κάνουμε συναναστροφή σχετικά με την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, κάποιοι είναι αναπόφευκτο να σκεφτούν το εξής: «Οι άνθρωποι επαινούν κι ωραιοποιούν τον εαυτό τους, και υπερηφανεύονται σθεναρά γι’ αυτόν, λέγοντας ότι είναι τόσο ξεχωριστοί από τους άλλους, τόσο εξαιρετικοί και σπουδαίοι· απ’ την άλλη, Εσύ πάντα περιγράφεις τον εαυτό Σου ως πάρα πολύ κανονικό και πρακτικό. Δεν είναι λίγο παράλογο αυτό; Δεν είναι λίγο ανόητο; Είσαι ο ενσαρκωμένος Χριστός, έχεις μια τόσο ευγενή ταυτότητα, ένα τόσο μεγάλο φωτοστέφανο και έναν τόσο σπουδαίο στέφανο στο κεφάλι Σου. Πώς μπορείς και περιγράφεις τον εαυτό Σου ως ένα συνηθισμένο, κανονικό και πρακτικό άτομο; Και μάλιστα, επειδή φοβάσαι μήπως δεν το πιστεύουν οι άνθρωποι, φέρνεις τόσα παραδείγματα για να αποδείξεις πόσο κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος είσαι. Αυτό φυσικά είναι κάπως περίεργο». Παρόλο που δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, όντως έτσι είναι τα πράγματα. Έτσι ακριβώς είναι οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις για το πόσο κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος είναι ο ενσαρκωμένος Θεός· αυτό είναι γεγονός, δεν γίνεται να το βγάζω απ’ το μυαλό μου. Κάποιοι λένε: «Δεν πρέπει τουλάχιστον να αναφέρεις κάποια παραδείγματα που θα δώσουν στους ανθρώπους την αίσθηση ότι είσαι διαφορετικός από τους άλλους και εξαιρετικός, και ότι έχεις ιδιαίτερα υψηλή και επιβλητική ταυτότητα και εικόνα;» Λοιπόν, συγγνώμη που σας απογοητεύω, αλλά στ’ αλήθεια δεν υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Στην πραγματικότητα, οι περιγραφές Μου για τους τρόπους με τους οποίους φέρομαι και ενεργώ στη ζωή και στο έργο αποτελούν τις αληθινές αποκαλύψεις του ενσαρκωμένου Θεού· τόσο αντικειμενικό είναι. Έτσι είναι τα πράγματα στ’ αλήθεια. Δεν υπάρχουν παραδείγματα που να κάνουν τους ανθρώπους να Με δουν ως κάποιον ξεχωριστό σε σχέση με τους άλλους, κάποιον που είναι εξαιρετικός, μέγας, ή που διαθέτει μια υψηλή, επιβλητική εικόνα. Μερικοί λένε: «Δεν μπορείς να βγάλεις κάτι απ’ το μυαλό σου; Έτσι θα αφήσεις καλύτερη εντύπωση στην καρδιά των ανθρώπων και δεν θα απογοητευτούν. Περιγράφεις τον εαυτό Σου ως εξαιρετικά κανονικό και πρακτικό, απλώς ως έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Η εικόνα Σου δεν είναι καθόλου υψηλή! Ποιος θα συνεχίσει να Σε έχει ως είδωλο και να προσβλέπει σ’ Εσένα; Άραγε, αν οι άνθρωποι δεν προσβλέπουν σ’ Εσένα ούτε Σε έχουν ως είδωλο, μπορούν ακόμα να έχουν θέση για Σένα στην καρδιά τους;» Εγώ λέω πως στ’ αλήθεια δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο. Ας μην προσβλέπετε σ’ Εμένα κι ας μη Με έχετε ως είδωλο· δεν Με πειράζει καθόλου. Κάποιοι λένε: «Αν οι άνθρωποι δεν προσβλέπουν σ’ Εσένα και δεν Σε έχουν ως είδωλο, τότε μπορεί και πάλι κανείς να πει ότι έτσι ακολουθούν τον Θεό;» Δεν έχει σημασία αν προσβλέπετε σ’ Εμένα και το αν Με έχετε ως είδωλο· πραγματικά δεν Με νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Αν δεν προσβλέπεις σ’ Εμένα ούτε με έχεις για είδωλο, αλλά μπορείς να αναλογιστείς με την καρδιά σου όλα Μου τα λόγια, όλες τις πτυχές της αλήθειας πάνω στις οποίες συναναστρέφομαι, να τα αποδέχεσαι ως λόγια του Θεού και να φέρεσαι, να ενεργείς και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση αυτά τα λόγια, αυτό αρκεί —τα λόγια Μου δεν θα έχουν πάει χαμένα. Ας υποθέσουμε ότι δεν προσβλέπεις σ’ Εμένα ούτε Με έχεις για είδωλο, αλλά τα λόγια που λέω και τα κηρύγματα που κάνω σε φέρνουν ενώπιον του Θεού, σου μαθαίνουν πώς να επιδιώκεις την αλήθεια, σου μαθαίνουν πώς να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιοδήποτε ζήτημα, να μάθεις πώς να φέρεσαι και να ενεργείς, να μάθεις πώς να κάνεις το καθήκον ενός δημιουργήματος, να ξέρεις πώς να δείχνεις αφοσίωση στον Θεό και πώς να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα, να ξέρεις πώς να υποτάσσεσαι στον Θεό, να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, και τελικά να μπορέσεις να αποτινάξεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση και να κερδηθείς από τον Θεό. Τότε τα λόγια Μου δεν θα έχουν πάει χαμένα και θα έχει επιτευχθεί ο σκοπός τους. Όσο για Μένα, αρκεί να Με μεταχειρίζεσαι σωστά, και να Μου φέρεσαι δίκαια και λογικά σύμφωνα με τις αρχές. Δεν έχω υψηλές απαιτήσεις από σας. Έχω πει και στο παρελθόν τις τρεις αρχές για τις αλληλεπιδράσεις μας: Να είστε ειλικρινείς απέναντι στον Χριστό, να Τον σέβεστε και να υπακούτε στα λόγια Του. Αρκεί να ασκείστε σύμφωνα με αυτές τις τρεις αρχές. Δεν έχω ανάγκη να Με λογίζουν οι άνθρωποι ως είδωλο ούτε έχω ανάγκη τον θαυμασμό ή την υψηλή εκτίμησή τους. Δεν έχω ανάγκη να σχηματίσουν οι άνθρωποι μια εικόνα για Μένα στην καρδιά τους. Δεν με νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Πολλοί άνθρωποι ειδωλοποιούν ιδιαίτερα ανθρώπους που διαθέτουν υψηλή εικόνα, που ξεχωρίζουν από τους άλλους, που είναι εξαιρετικά ικανοί και ξεχωριστοί, ενώ πιστεύουν ότι δεν είναι δυνατόν ο ενσαρκωμένος Θεός να είναι ένας κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος Υιός του ανθρώπου. Όσοι δεν Με έχουν γνωρίσει ποτέ είναι φυσικό να υποθέτουν ότι η εικόνα Μου είναι πιο υψηλή από αυτή των συνηθισμένων ανθρώπων, ότι είναι ιδιαιτέρως επιβλητική. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκέφτεστε έτσι. Δεν είμαι καθόλου επιβλητικός· το ανάστημά Μου είναι αρκετά περιορισμένο και το ύψος Μου μικρό. Στην καθημερινή ζωή, τα λόγια και οι πράξεις Μου είναι ιδιαίτερα κανονικά και πρακτικά. Όλες οι πτυχές της καθημερινότητάς Μου —ο τρόπος που ντύνομαι, τα ρούχα Μου, το φαγητό, η κατοικία και η μετακίνησή Μου— όλα αυτά είναι πάρα πολύ συνηθισμένα. Ποτέ δεν επιζητώ να είμαι μοναδικός ούτε να ξεχωρίζω. Το μόνο που επιζητώ είναι να ενεργώ με γνώμονα τους κανόνες, να φέρομαι όπως αρμόζει στη θέση Μου, να κάνω καλά το έργο Μου, να εκπληρώνω τη διακονία Μου και να λέω ξεκάθαρα και σε βάθος όσα πρέπει να ειπωθούν. Με βάση αυτές τις αρχές φέρομαι και ενεργώ. Δεν έχω την ανθρώπινη επιδίωξη του να είμαι ξεχωριστός, να είμαι εξαιρετικός και μέγας, κι ούτε επιδιώκω ποτέ να Με αναγνωρίζουν με μια ματιά μέσα στο πλήθος. Ακόμα κι αν δεν Με αναγνωρίσεις μέσα στο πλήθος, δεν θα λυπηθώ ούτε θα στενοχωρηθώ καθόλου, ούτε πρόκειται να νιώσω ποτέ ότι έχασα την υπόληψή Μου· και φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να πω ότι Με προσβάλλεις.

Όταν μιλάω κι εργάζομαι, κι έρχομαι σε επαφή μαζί σας, είτε συναναστρέφομαι σχετικά με οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, είτε συναναστρέφομαι για να λύσω προβλήματα που αφορούν οποιαδήποτε πτυχή, είτε απλώς συνομιλώ για καθημερινά πράγματα ή μιλάω για κάτι, πάντοτε πασχίζω να με καταλάβετε και, για όποια ζητήματα κι αν μιλάω, το κάνω προς όφελος των ανθρώπων. Φυσικά, αν η συναναστροφή γίνεται για ζητήματα που έχουν σχέση με την αλήθεια, τότε είναι ακόμα πιο σημαντικό να δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κερδίσουν αρχές σχετικά με την άσκηση της αλήθειας και να βρουν μονοπάτια για να λύσουν αυτά τα ζητήματα. Αν πρόκειται για απλή κουβέντα σχετικά με πράγματα της καθημερινότητας, αυτό είναι ακόμα πιο φυσιολογικό, γιατί αποτελεί ανάγκη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε τι αναφέρεται αυτή η ανάγκη της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Στο ότι μερικές φορές οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν και να μοιραστούν τα όσα βλέπουν και ακούνε στην καθημερινότητά τους. Το να μιλάει κανείς για πράγματα της καθημερινότητας, να κουβεντιάζει και να τα μοιράζεται με τους άλλους αποτελούν ανάγκες της συνείδησης και του ορθολογισμού της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Για Μένα, το να μοιράζομαι πράγματα πιο συχνά αφορά το να σας βοηθάω να κατανοήσετε περισσότερα πράγματα για αυτόν τον κόσμο, αυτήν την κοινωνία και αυτήν την ανθρωπότητα, καθώς και το να σας λέω πώς να αντιμετωπίζετε κάποια πράγματα που συμβαίνουν σ’ αυτήν την κοινωνία και ανάμεσα σ’ αυτήν την ανθρωπότητα, πώς να κατανοείτε τις πονηρές τάσεις, πώς να κατανοείτε διάφορα πράγματα και πώς να κατανοείτε διάφορα είδη ανθρώπων. Ακόμα κι όταν κουβεντιάζω ή μιλάω για ζητήματα της καθημερινότητας, πού και πού, ίσως και εν συντομία, συζητώ για κάποια ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Έτσι, όποια και αν είναι η περίσταση, όταν έρχονται οι άνθρωποι σε επαφή μαζί Μου, αυτό που βλέπουν, ακούνε και καταλαβαίνουν για Μένα είναι ότι δεν είμαι καθόλου εξαιρετικός, αλλά είμαι απόλυτα κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος. Επειδή ζω με μια τέτοια ανθρώπινη φύση, νιώθω τεράστια ελευθερία και άνεση όταν ζω με τους ανθρώπους. Αν νομίζεις ότι κάνω κάποιες πράξεις που είναι εξαιρετικές και ξεχωριστές σε σχέση με των άλλων, ή ότι κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου Μου ή κάποια άλλη πτυχή του εαυτού Μου ξεχωρίζουν από των άλλων ή είναι άκρως εξαιρετικά, αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, τότε θα νιώσω πολύ άβολα και αμήχανα. Δεν μου αρέσει καθόλου να λένε τέτοια πράγματα κι επίσης δεν μου αρέσει καθόλου να Με κοιτάζουν έτσι. Ειδικά κάποιοι άνθρωποι, όταν Με γνωρίζουν για πρώτη φορά, Με παρατηρούν, κοιτάζοντας προσεκτικά το βλέμμα Μου, τα χαρακτηριστικά του προσώπου Μου, ακούγοντας με προσοχή κάθε λέξη που λέω αλλά και τον τόνο της φωνής Μου, προσπαθώντας να διαπιστώσουν αν είμαι τόσο εξαιρετικός και ξεχωριστός όσο φαντάζονταν σε σχέση με τους άλλους. Σας λέω, δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται να Με παρατηρείτε ούτε να Με εξετάζετε εξονυχιστικά. Είμαι ένας τελείως συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος. Όταν αλληλεπιδράτε μαζί Μου, να είστε χαλαροί, ελεύθεροι και άνετοι. Αν συνεχώς Με παρατηρείτε και Με εξετάζετε εξονυχιστικά, τότε όσο περισσότερο Με εξετάζετε, τόσο πιο πολύ θα κουράζεστε και θα περιέρχεστε σε σύγχυση. Αν Με εξετάζετε εξονυχιστικά και Με παρατηρείτε, θα σας αντιπαθώ και θα σας αποστρέφομαι όλο και περισσότερο. Όσο κι αν Με εξετάζετε εξονυχιστικά, αν δεν καταλαβαίνετε αυτά που λέω, αν δεν ξέρετε σε τι αναφέρονται πραγματικά τα λόγια Μου και αν δεν ξέρετε ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές που πρέπει να γίνουν κατανοητές εδώ, τότε τι νόημα έχει η εξονυχιστική σας εξέταση; Η εξονυχιστική σας εξέταση είναι ακόμα πιο αηδιαστική. Κάποτε, ένας άνθρωπος —δεν ξέρω αν Με παρατηρούσε καιρό ή αν το είδε κατά τύχη— είπε ότι στα μάτια Μου υπήρχε ένα φωτεινό σημείο και ότι μπορούσε κανείς να καταλάβει με μια ματιά ότι ήμουν ο Θεός. Εγώ είπα: «Τι άλλο είδες; Είδες το Πνεύμα του Θεού να κατέρχεται πάνω Μου με τη μορφή περιστεριού; Μήπως είδες ένα δίκοπο σπαθί να βγαίνει από το στόμα Μου; Είδες όλο Μου το σώμα σαν μια φωτεινή στήλη; Μήπως μια σιδερένια ράβδο στο χέρι Μου; Λες ότι είδες ένα φωτεινό σημείο στα μάτια Μου, αλλά αυτό που λες είναι λάθος. Η Βίβλος λέει: “και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός”. Σύμφωνα με την κατανόησή σου, έπρεπε να δεις τα δυο Μου μάτια σαν φλόγες για να διακρίνεις λίγη από τη θεϊκή αύρα του Θεού. Εσύ όμως είδες μόνο ένα φωτεινό σημείο, πράγμα που σημαίνει ότι δυσφημείς τον Θεό». Για πείτε Μου, δεν έγινε ρεζίλι αυτός ο άνθρωπος; Δεν είναι εκδήλωση μικρού αναστήματος αυτό; (Ναι.) Άκου να σου πω, δεν χρειάζεται να παρατηρείς ούτε να εξετάζεις εξονυχιστικά αυτά τα πράγματα. Αρκεί να ακούς τα λόγια που εκφράζω για να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Τι προβλήματα θα προκύψουν αν επιμένεις να παρατηρείς; Όχι μόνο δεν θα υπάρξουν αποτελέσματα, αλλά επίσης δεν θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό ούτε στο ελάχιστο, και οι αντιλήψεις σου για τον Θεό θα ενισχύονται όλο και περισσότερο. Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έχει καμία σχέση με τη θεϊκή υπόσταση ούτε με το αληθινό σώμα του Θεού για το οποίο μιλάει, ούτε με την εικόνα του Θεού που προφήτευσε ο Θεός στην Αποκάλυψη, ούτε με την εικόνα του Θεού που έχει διακρίνει η ανθρωπότητα μέσα από παλαιότερες καταγραφές. Όπως, λοιπόν, κι αν παρατηρείς τον ενσαρκωμένο Θεό, Αυτός είναι πάντα κανονικός και πρακτικός, ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν πρόκειται να σου δείξει μια πλευρά που είναι εξαιρετική ή ξεχωριστή σε σχέση με τους άλλους. Τι εννοώ, λοιπόν, με αυτά τα λόγια; Σου λέω απλώς ότι δεν πρέπει να παρατηρείς ούτε να εξετάζεις εξονυχιστικά τον ενσαρκωμένο Θεό. Όσο περισσότερο Τον εξετάζεις, τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεται ο Θεός από σένα. Αν δεν Τον εξετάζεις εξονυχιστικά, αλλά υποτάσσεσαι αγνά και μπορείς να αποδέχεσαι την αλήθεια, τότε θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει το Άγιο Πνεύμα, καθοδηγώντας σε να κατανοήσεις την αλήθεια. Αν διαρκώς Τον παρατηρείς και Τον εξετάζεις εξονυχιστικά, τότε το Άγιο Πνεύμα θα σε απαρνηθεί. Μόλις σε απαρνηθεί το Άγιο Πνεύμα, θα είναι σαν να μαυρίζει όλη σου η όραση και να μην μπορείς να διακρίνεις τίποτα. Δεν θα καταλαβαίνεις τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζεις· όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν θα μπορείς να το διακρίνεις ούτε θα ξέρεις τι να κάνεις και, όταν συναναστρέφεσαι με άλλους, δεν θα ξέρεις από πού ν’ αρχίσεις. Θα αισθάνεσαι τόσο άβολα και θα νιώθεις χαμένος ακόμα και κάνοντας το πιο απλό πράγμα που έκανες κάποτε. Τότε είναι που πηγαίνουν όλα εντελώς στραβά. Είναι καλά σημάδια όλα αυτά; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, παρουσιαστούν αυτά τα σημάδια, πρέπει να μεταστραφείς γρήγορα, να πάψεις να παρατηρείς και να εξετάζεις εξονυχιστικά τον Θεό. Και δεν πρέπει να το κάνεις αυτό ούτε όταν δεν έχουν παρουσιαστεί αυτά τα σημάδια. Γιατί δεν πρέπει να το κάνεις; Το μονοπάτι αυτό δεν οδηγεί πουθενά· το συγκεκριμένο μονοπάτι δεν είναι αυτό στο οποίο πρέπει να βαδίσεις. Το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσεις όταν ακολουθείς τον Θεό είναι να αποδέχεσαι την αλήθεια και να υποτάσσεσαι στον Θεό, όχι να Τον παρατηρείς, να Τον εξετάζεις εξονυχιστικά ή να Τον δοκιμάζεις. Ειδικά με τον ενσαρκωμένο Θεό, αν δεν Τον έχεις δει ποτέ και δεν ξέρεις πώς είναι, είναι φυσιολογικό να Τον «μετρήσεις» προσεκτικά όταν Τον συναντάς για πρώτη φορά. Αφότου Τον «μετρήσεις», σχηματίζεις μια εντύπωση γι’ Αυτόν και μπορείς να αντιστοιχίσεις τη φωνή Του με τη φωνή που ακούγεται στις ηχογραφήσεις των κηρυγμάτων: «Έτσι είναι λοιπόν ο ενσαρκωμένος Θεός, τόσο ύψος έχει, έτσι ντύνεται. Είναι στ’ αλήθεια κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος —είναι όλα αλήθεια, όπως περιγράφουν τα λόγια του Θεού». Αυτό φτάνει· σταμάτα σ’ αυτό το σημείο. Μη συνεχίζεις να προσπαθείς να εξετάσεις εξονυχιστικά αυτό το ζήτημα μέσα στην καρδιά σου. Έπειτα, πρέπει να ακούσεις προσεκτικά αυτά πάνω στα οποία συναναστρέφεται ο Θεός, να αναλογιστείς ποια πτυχή της αλήθειας αφορά το θέμα πάνω στο οποίο συναναστρέφεται, να το σημειώσεις γρήγορα και, στη συνέχεια, να το χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου για να το συλλογιστείς και, μόλις το κατανοήσεις, να το κάνεις πράξη. Αυτός είναι ο ορθός τρόπος να αντιμετωπίζεις τον Χριστό, τον ενσαρκωμένο Θεό. Όπως κι αν συναναστρέφομαι, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο της συναναστροφής μου, σε ό,τι αφορά τον ενσαρκωμένο Θεό, πάντα προσπαθώ να σας δώσω τη δυνατότητα να μάθετε πόσο κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος είναι ο Θεός, κι όχι να Τον συνδέσετε με κάτι το εξαιρετικό, το μέγα, το μοναδικό ή το ξεχωριστό σε σχέση με τους άλλους ούτε να Τον γνωρίσετε ως κάτι τέτοιο. Κάθε ζήτημα για το οποίο μιλάω, κάθε παράδειγμα που φέρνω, σχετίζεται με αυτό το θέμα του πόσο κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Δεν πρόκειται να βγάλω ποτέ κάτι από το μυαλό Μου για να σας κάνω να πιστέψετε λανθασμένα ότι είμαι ξεχωριστός σε σχέση με τους άλλους, εξαιρετικός ή μέγας, ότι έχω το παράστημα ενός επικεφαλής, τη μεγαλοψυχία ενός σπουδαίου ανθρώπου ή το νοητικό εύρος και το ανάστημα ενός σπουδαίου ανθρώπου. Να σου πω κάτι; Δεν καταλαβαίνω ποτέ τι σημαίνει «ανάστημα» ή «νοητικό εύρος», ούτε στοχάζομαι αυτές τις πτυχές ή αφιερώνω την καρδιά Μου σ’ αυτές. Τι στοχάζομαι; Στοχάζομαι πάνω σε ποια θέματα να συναναστραφώ μαζί σας τα οποία μπορούν να σας οδηγήσουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, ποια θέματα μπορούν να σας παροτρύνουν, να σας οδηγήσουν, να σας βοηθήσουν και να σας καθοδηγήσουν, ώστε να αποκτήσετε την προθυμία και την αποφασιστικότητα να υποφέρετε και να πληρώσετε τίμημα, και να μπορέσετε να επιδιώξετε την αλήθεια, να κάνετε καλά το καθήκον σας και να φτάσετε στη σωτηρία. Πάντα στοχάζομαι για ποια θέματα να μιλήσω και ποια κηρύγματα να εκφωνήσω, ώστε να ξεκινήσουν οι άνθρωποι να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας, να εκπληρώσουν το καθήκον τους σύμφωνα με τα πρότυπα και να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Για όποιο θέμα και αν μιλήσω, πάντα προσπαθώ να σας βοηθήσω να γίνετε δημιουργήματα που ανταποκρίνονται στα πρότυπα, να μάθετε να υποτάσσεστε στον Θεό και να αναπτύξετε μια θεοφοβούμενη καρδιά. Ποτέ δεν στοχάζομαι τι λόγια να πω για να σας κάνω να Με θαυμάσετε ούτε τι να κάνω για να Με θαυμάσετε, ώστε να νιώθετε βαθιά μέσα σας ότι είμαι τόσο ασύλληπτος όσο μια διασημότητα ή ένας σπουδαίος άνθρωπος· δεν σκέφτομαι τίποτα από όλα αυτά. Ποτέ δεν σκέφτηκα πώς πρέπει να μιλάω, τον τρόπο ομιλίας Μου ή το πώς πρέπει να δείχνω ώστε να σας δώσω την αίσθηση ότι είμαι πολύ υψηλόφρων, να μη σας αφήσω να Με αντιληφθείτε ή να Με φτάσετε και να σας κάνω να φανείτε πολύ ασήμαντοι και άσχετοι. Ποτέ δεν σκέφτομαι αυτά τα πράγματα μέσα Μου και ποτέ δεν μιλάω ούτε ενεργώ για να προστατέψω τη δική Μου θέση, εικόνα ή ταυτότητα· απλώς εκτελώ τη διακονία Μου με όλη Μου την καρδιά.

Κάποιες φορές, όταν κουράζομαι, πηγαίνω εκεί όπου ζουν οι αδελφοί και οι αδελφές για να περπατήσω και για να ρίξω μια ματιά. Κάποιες φορές επίσης κάνω περίπατο στο αγρόκτημα, κοιτάζω τους λαχανόκηπους, τα γουρούνια και τα πρόβατα. Όταν δω ένα γατάκι, το χαϊδεύω, το αγκαλιάζω και του μιλάω. Όταν δω ένα γλυκό κουταβάκι, το αγκαλιάζω κι αυτό. Ήταν μια σκυλίτσα που είχε γεννήσει πάνω από δέκα κουτάβια. Έδειχνε τόσο χαρούμενη μπροστά στους ανθρώπους, σαν να είχε κάνει κάτι που αξίζει εύσημα. Την παίνεψα, λέγοντάς της: «Είσαι ικανοποιημένη με τον εαυτό σου, ε; Για δες, γέννησες τόσα κουταβάκια, έκανες φοβερή δουλειά, πολύ καλά, μπράβο!» Τη χάιδεψα και την αγκάλιασα. Πηγαίνω επίσης στα σκυλόσπιτα, στα χωράφια και στους λαχανόκηπους, ρίχνω μια ματιά παντού· είναι πολύ ωραία. Για πείτε μου, πηγαίνουν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι σε αυτά τα βρόμικα, ατακτοποίητα μέρη με τις άσχημες μυρωδιές; Όχι. Ειδικά σε μέρη όπως τα σκυλόσπιτα και τα χοιροστάσια με τις δυσάρεστες οσμές, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να πάνε. Ούτε Εμένα μου αρέσουν οι δυσάρεστες οσμές, αλλά λίγη μυρωδιά από ένα κουτάβι μπορώ να την ανεχτώ. Κάποιες φορές τα κουταβάκια τρίβονται πάνω Μου, Μου δίνουν φιλιά και Με γλείφουν στο πρόσωπο, κι Εγώ τα αγκαλιάζω. Τα ζώα είναι πολύ απλά· εμπιστεύονται τα αφεντικά τους και δεν χρειάζεται να επαγρυπνούν, οπότε μπορούν να παίζουν και να αλληλεπιδρούν με τα αφεντικά τους όσο τραβάει η όρεξή τους. Η ζωή τους είναι πολύ απλή. Κάποιοι άνθρωποι λένε συνέχεια ότι τους αρέσουν τα σκυλιά, ότι τους αρέσουν τα ζωάκια και ότι τα φροντίζουν, αλλά όταν τους ζητάς να αγκαλιάσουν ένα κουτάβι, δεν θέλουν. Λένε: «Τα σκυλιά είναι βρόμικα και μυρίζουν άσχημα, ενώ μπορεί να έχουν και μικρόβια!» Εγώ τους λέω: «Είσαι πολύ ιδιότροπος. Δεν σου αρέσουν τα ζωάκια; Αυτό δεν δείχνει ότι σου αρέσουν στ’ αλήθεια». Δεν φέρονται πολύ υποκριτικά αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Δεν θεωρούν τον εαυτό τους ως συνηθισμένο άνθρωπο. Νομίζουν ότι είναι ευγενείς, ότι έχουν κύρος και ότι είναι σπουδαίες προσωπικότητες· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να αλληλεπιδράσουν μ’ αυτά τα ζωάκια που θεωρούνται ασήμαντα απ’ τους ανθρώπους; Ακόμα κι αν τα ακουμπήσουν με τα χέρια τους, πρέπει να τα πλύνουν και να τα απολυμάνουν αμέσως, αλλάζουν ακόμα και ρούχα και, όταν γυρίσουν σπίτι, κάνουν αμέσως μπάνιο. Τόσο μακριά το πάνε με την καθαριότητα. Πείτε μου, δεν είναι παράξενοι αυτοί οι άνθρωποι; Αν δεν σας αρέσουν στ’ αλήθεια τα ζωάκια, μην υποκρίνεστε. Μόλις καταλάβουν οι άνθρωποι ότι υποκρίνεστε, θα σας θεωρήσουν υποκριτές και ανειλικρινείς, θα σιχαθούν να σας βλέπουν και θα σχηματίσουν κακή εντύπωση για σας. Αν δεν σας αρέσουν τα ζώα, μην υποκρίνεστε και μην προσπαθείτε να δείξετε καλή εικόνα. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να δείξετε καλή εικόνα, τόσο πιο άσχημοι και κατώτεροι θα πιστέψουν οι άλλοι ότι είστε. Είναι πολύ καλύτερο να είστε έντιμοι και ειλικρινείς. Αν δεν μπορείτε να είστε έντιμοι και ειλικρινείς, αποδεικνύεται ότι υπάρχει πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση σας. Σε κάθε περίπτωση, το ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι κανονικός και πρακτικός αποτελεί γεγονός, και γεγονός αποτελεί επίσης το ότι είναι συνηθισμένος. Πολλοί άνθρωποι έχουν δει αυτά τα πράγματα μέσα απ’ την επαφή μαζί Του και ξέρουν ότι είναι γεγονότα. Αυτά είναι τα γεγονότα που οφείλετε να καταλάβετε και να γνωρίσετε περισσότερο. Ένας τόσο συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, και αυτό πάει κόντρα στις αντιλήψεις των ανθρώπων. Αν ενεργούσε σαν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, κάνοντας επίδειξη του πόσο ξεχωριστός είναι σε σχέση με τους άλλους ασχέτως αν έκανε κάτι σπουδαίο ή μικρό, και προσπαθώντας να ξεχωρίσει, αυτό μπορεί να ταίριαζε με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Απ’ τη μία έχετε τις διάφορες εκδηλώσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και απ’ την άλλη τον ενσαρκωμένο Θεό που, αν και εκφράζει τόση αλήθεια, δεν παύει να παρουσιάζει εκδηλώσεις που είναι τόσο κανονικές όσο ενός συνηθισμένου ανθρώπου —ποια απ’ αυτές τις εκδηλώσεις είναι κάτι θετικό που ωφελεί τους ανθρώπους; Ποια είναι κάτι αρνητικό που οι άνθρωποι σιχαίνονται και απορρίπτουν; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό τώρα ως έναν βαθμό; (Ναι.) Τότε δεν είναι ανάγκη να αναλύσουμε περαιτέρω το θέμα. Ας συνεχίσουμε με το θέμα της προηγούμενης φοράς.

Την προηγούμενη φορά, είχαμε συναναστραφεί σχετικά με ένα άλλο θέμα της εγκατάλειψης των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών για τον ενσαρκωμένο Θεό: να μη βάζουμε τον ενσαρκωμένο Θεό στην ίδια κουβέντα με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, σωστά; (Ναι.) Πάνω σ’ αυτό το θέμα, ανέφερα μερικές συγκεκριμένες εκδηλώσεις του ενσαρκωμένου Θεού ως προς τον τρόπο που φέρεται και ενεργεί από την οπτική της ανθρώπινης φύσης Του, καθώς και μερικές εκδηλώσεις της διάθεση-ουσίας Του —δεν εξαπατά, δεν ανταγωνίζεται, δεν πασχίζει, δεν μηχανορραφεί, δεν υποβαθμίζει τους άλλους, δεν εκδικείται, δεν παρασύρει και ούτω καθεξής. Από αυτές, την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με το ότι δεν εξαπατά, δεν ανταγωνίζεται και δεν πασχίζει. Για ποια εκδήλωση θα συναναστραφούμε αυτήν τη φορά; (Για το ότι δεν μηχανορραφεί.) Το ότι δεν μηχανορραφεί, όπως και το ότι δεν εξαπατά, δεν ανταγωνίζεται και δεν πασχίζει, είναι κι αυτό μια αρχή που εφαρμόζει ο ενσαρκωμένος Θεός, αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος, στη διαγωγή Του. Φυσικά, αυτή η αρχή περιλαμβάνει επίσης την ανθρώπινη φύση-ουσία Του και τη διάθεσή Του. Επίσης, το ότι δεν μηχανορραφεί αποτελεί και μια συγκεκριμένη εκδήλωση της διάθεση-ουσίας ή μια πτυχή της διαγωγής του ενσαρκωμένου Θεού, αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Είναι εύκολο να καταλάβετε τη φράση «δεν μηχανορραφεί»; Την καταλαβαίνετε όλοι; (Ναι.) Η πιο θεμελιώδης κατανόηση του ότι δεν μηχανορραφώ είναι ότι δεν δολοπλοκώ και δεν χρησιμοποιώ τακτικές και πανούργα σχέδια. Με άλλα λόγια, όταν έχω επαφή και αλληλεπίδραση μαζί σας, είτε στο έργο είτε στην καθημερινότητα, είμαι πάντα έντιμος και ειλικρινής. Δεν χρησιμοποιώ τακτικές, δεν χρησιμοποιώ πανούργα σχέδια και δεν δολοπλοκώ. Αντίθετα, μιλάω με ειλικρίνεια, λέω ό,τι έχω μέσα Μου και σας λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Δεν μηχανορραφώ εναντίον σας ούτε σας εξαπατώ. Δεν θα προσπαθήσω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σας με ωραία λόγια και μετά να σας κάνω πρόθυμους να δαπανήσετε εαυτόν, να υποφέρετε και να πληρώσετε κάποιο τίμημα. Με είδατε ποτέ να κάνω τέτοια πράγματα; (Όχι.) Όταν σας ρωτήσω κάτι τέτοιο, σίγουρα θα πείτε όχι· μπορείτε, όμως, να πείτε ένα παράδειγμα για να το αποδείξετε; Αν μπορέσετε όλοι σας να δώσετε από ένα παράδειγμα, τότε αυτό το γεγονός θα αποδειχθεί αδιαμφισβήτητα και θα έχετε στ’ αλήθεια κάποια κατανόηση αυτού του σημείου, δηλαδή του ότι ότι δεν μηχανορραφώ. Για παράδειγμα, λέει κάποιος ότι μέσα στον κόσμο έχει αποκτήσει κάποιες δεξιότητες και ότι καταλαβαίνει ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Συμπτωματικά, ο οίκος του Θεού έχει ένα έργο ή μια δουλειά που αφορά αυτό το επάγγελμα που έχει μάθει εκείνος. Εγώ του λέω: «Καταλαβαίνεις λιγάκι το συγκεκριμένο επάγγελμα και τυγχάνει να υπάρχει αντίστοιχο έργο στον οίκο του Θεού. Μπορείς, με βάση τις επαγγελματικές σου γνώσεις και σύμφωνα με τους κανόνες ή τις αρχές του κλάδου σου, να κάνεις καλά αυτό το έργο; Αν είσαι πρόθυμος, τότε αυτό το έργο είναι δικό σου». Μήπως υπάρχουν εδώ καθόλου λόγια μηχανορραφίας ή εκμετάλλευσης; Μήπως υπάρχουν λόγια που κρύβουν κάποια δολοπλοκία; (Όχι.) Σίγουρα δεν υπάρχουν; (Σίγουρα.) Εφόσον από μόνος σου αυτοπροτάθηκες και παρουσιάστηκες ως γνώστης αυτού του επαγγέλματος, και Εγώ έμαθα για την περίπτωσή σου, σου ανέθεσα το έργο. Αν είσαι πρόθυμος να το κάνεις και πεις: «Το αποδέχομαι αυτό από τον Θεό. Αναλαμβάνω αυτό το έργο, αυτό το καθήκον», δηλαδή το κάνεις εθελοντικά, τότε οφείλεις να το κάνεις καλά. Αν δεν είσαι πρόθυμος, μπορείς να μου πεις κατάμουτρα ότι δεν θέλεις να κάνεις αυτό το καθήκον. Θα σε αναγκάσω; (Όχι.) Σύμφωνα με τις αρχές Μου για τη μεταχείριση των ανθρώπων, δεν πρόκειται να σε αναγκάσω. Δεν πρόκειται επ’ ουδενί να σε βάλω να κάνεις κάτι με το ζόρι, εξαναγκάζοντάς σε να κάνεις κάποια πράγματα με βάση την προσωπική Μου βούληση. Δεν πρόκειται να σε αναγκάσω να κάνεις κάτι που δεν θέλεις ούτε να συμπεριφερθώ λες και, επειδή έχω αυτήν την ταυτότητα, τα λόγια Μου πρέπει να έχουν βαρύτητα ή να είναι οριστικά και ακλόνητα, σαν τα λόγια ενός αυτοκράτορα. Δείχνω ανεκτικότητα στους ανθρώπους. Σου δίνω την ελευθερία να διαλέξεις μόνος σου. Πάντα κανονίζω το έργο με βάση τις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού. Αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμπειρία στον χώρο ή που έχουν γνώσεις στον κλάδο, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να κάνουν το έργο και μπορούν να το κάνουν καλύτερα, τότε αυτό είναι σίγουρα θαυμάσιο. Αν δεν υπάρχει κανείς που να το καταλαβαίνει, τότε ανάλογα με τις ικανότητές μας, κάνουμε ό,τι μπορούμε, στο μέτρο του δυνατού. Αυτή είναι η αρχή Μου. Αν σου ανατεθεί κάποιο έργο, αλλά εσύ πεις: «Δεν θέλω να το κάνω. Δεν μου αρέσει να με εκμεταλλεύονται ούτε να μου δίνει εντολές ο οίκος του Θεού· εγώ κάνω τις δικές μου επιλογές», τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν θα σε χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού. Το καθήκον σου το κάνεις πρόθυμα και με τη θέλησή σου. Μόνο όταν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους αφότου πιστέψουν στον Θεό, μπορεί να κανονίσει η εκκλησία να κάνουν κάποιο έργο. Αν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις το καθήκον σου, ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε αναγκάσει, και φυσικά δεν πρόκειται Εγώ να σε εξαναγκάσω να κάνεις το έργο της εκκλησίας χρησιμοποιώντας την ταυτότητα ή την θέση Μου. Οι εκλεκτοί του Θεού κάνουν το καθήκον τους και εργάζονται αποκλειστικά μέσα από την κατανόηση της αλήθειας. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να τους εξαναγκάσει ούτε να απαιτήσει από αυτούς να κάνουν το καθήκον τους, πόσο μάλλον πρόκειται Εγώ να αναγκάσω τους ανθρώπους να πράξουν αποκλειστικά σύμφωνα με τη δική Μου βούληση. Αν, λοιπόν, θελήσω να κάνεις κάτι, θα σ’ το πω απευθείας. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να καταφύγω σε τακτικές, να πετάξω έμμεσα υπονοούμενα ή να μιλήσω με τρόπο συγκεκαλυμμένο για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ. Δεν θα κάνω κάτι τέτοιο. Αν έχεις το ανάστημα και το αίσθημα του φορτίου για να κάνεις κάποιο έργο για τον οίκο του Θεού, θα σου το ζητήσω ευθέως: «Είσαι πρόθυμος να αναλάβεις αυτό το έργο;» Ή θα σου πω ακόμα πιο ευθέως: «Απλώς ανάλαβε αυτό το έργο». Μιλάω ευθέως, με απλά λόγια. Εφόσον είσαι άνθρωπος, μπορείς να το καταλάβεις. Δεν χρειάζεται να χαραμίσεις εγκεφαλικά κύτταρα για να σκεφτείς και να καταλάβεις τι σημαίνουν στην πραγματικότητα τα λόγια Μου ή γιατί τα είπα. Δεν θα σε βάλω να σπάσεις το κεφάλι σου για να καταλάβεις το νόημα των λόγων Μου· θα σου το πω ευθέως. Όποια κι αν είναι η κυριολεκτική σημασία των λόγων Μου, αυτή είναι. Επιπλέον, γιατί σου ζητώ να κάνεις αυτό το έργο; Επειδή είσαι άνθρωπος που κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού και είσαι πρόθυμος να κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Έχεις, λοιπόν, υποχρέωση να αναλάβεις οποιοδήποτε έργο απαιτείται για να κάνεις αυτό που σου αναλογεί στον οίκο του Θεού. Οποιοδήποτε έργο ή οποιαδήποτε εργασία σού αναθέτω σου την αναθέτω αποκλειστικά και μόνο επειδή σε βλέπω ως πιστό στον Θεό. Πρέπει να τα αποδέχεσαι ως ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον· είναι σωστό αυτό. Είτε σου εμπιστεύομαι να κάνεις κάποιο έργο είτε σου αναθέτω καθήκοντα, όλα γίνονται με σκοπό να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργήματος, και επίσης για να αναζητήσεις την αλήθεια και να κερδίσεις την αλήθεια κάνοντας το καθήκον σου. Δεν υπάρχει εδώ η παραμικρή συναλλακτική σχέση ούτε προσπαθώ να σε καλοπιάσω ή να σε εξαπατήσω. Όλα αυτά τα λόγια που λέγονται και οι εργασίες που ανατίθενται είναι πράγματα θετικά και φανερά· δεν υπάρχουν μυστικά. Δεν υπάρχουν οποιεσδήποτε σχέσεις που αφορούν τα οικονομικά ή τα υλικά αγαθά, ή σχέσεις συμφερόντων, ούτε υπάρχει οποιαδήποτε σχέση εκμετάλλευσης καμίας πλευράς από την άλλη. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για εκμετάλλευση των προτερημάτων, των ικανοτήτων ή των επαγγελματικών γνώσεών σου προς όφελος του οίκου του Θεού· ο οίκος του Θεού δεν θα έκανε σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο. Το να κάνει κανείς το καθήκον του προέρχεται ολοκληρωτικά από το αν είναι έτοιμος και πρόθυμος· ο οίκος του Θεού δεν εξαναγκάζει ποτέ κανέναν. Αυτό που πρέπει να κάνεις εσύ ως δημιούργημα είναι να αποδεχτείς αυτό το καθήκον. Επίσης, το να κάνεις αυτό το καθήκον αποτελεί επίσης το μονοπάτι για να βιώσεις το έργο του Θεού και να φτάσεις στη σωτηρία. Αν, κάνοντας το καθήκον σου, μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίζεις την αλήθεια, τότε ο Θεός θα σε αποδεχτεί, θα σε θυμάται και θα σε αναγνωρίζει. Αυτή είναι η συγκομιδή που πρέπει να θερίσεις από τα όσα έχεις αφιερώσει. Επομένως, πρέπει να αποδεχτείς αυτό το έργο ως καθήκον σου, χωρίς καμία αμφιβολία και καχυποψία. Ό,τι θέλω να κάνεις θα σου το πω ειλικρινά. Μου αρέσει να μιλάω απλά. Δεν είναι ανάγκη να σε παρακαλάω λες κι είσαι τριών χρονών, να σου το φέρνω γύρω γύρω, να μιλάω με αοριστολογίες και να σου λέω ωραία πράγματα. Δεν πρόκειται να το κάνω αυτό. Αν ξέρεις να τραγουδάς ή να χορεύεις και διαθέτεις αυτές τις έμφυτες καταστάσεις, τότε, όταν σου ανατεθεί αυτό το καθήκον, να το αποδεχτείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα αν πεις: «Με βάση τις έμφυτες καταστάσεις μου, δεν έχω ακριβώς τα προσόντα γι’ αυτό το καθήκον. Πειράζει να μην το κάνω;» Είσαι ελεύθερος, δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσω.

Ό,τι και να πω ή να σας ζητήσω να κάνετε, δεν περιλαμβάνει μηχανορραφία. Όταν μιλάω με επικεφαλής και εργάτες, τους ρωτάω: «Πώς πάει η εκκλησιαστική ζωή τον τελευταίο καιρό; Οι νεοφώτιστοι έχουν αρχίσει να ζουν την εκκλησιαστική ζωή. Ποια προβλήματα παραμένουν; Έχουν λυθεί; Τι σκέφτονται μετά από τις ταινίες ή τις βιωματικές μαρτυρίες που παρακολουθούν από τον οίκο του Θεού;» Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν ξέρουν να απαντήσουν. Σκέφτονται μέσα τους: «Μήπως προσπαθείς να με ξεγελάσεις για να αποκαλύψω την αληθινή μου κατάσταση; Μήπως τσεκάρεις αν έχω κάνει πραγματικό έργο; Πρέπει να απαντήσω προσεκτικά και να μην είμαι απερίσκεπτος! Για το έργο που έχει γίνει καλά μπορώ να μιλήσω, αλλά αν κάποιο έργο δεν έχει γίνει ή δεν έχει γίνει καλά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μιλήσω γι’ αυτό. Αν το πω, θα εκθέσω το πρόβλημα!» Όταν, λοιπόν, δίνουν αναφορά για το έργο τους, είναι μονίμως διστακτικοί να πουν έστω και μια λέξη παραπάνω, επειδή φοβούνται πολύ να εκθέσουν τα προβλήματα. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται πολύ περίπλοκα. Όταν τους ρωτάω κάτι, είναι έτοιμοι να μιλήσουν, αλλά δεν το λένε κατευθείαν. Πρέπει να το σκεφτούν και να το επεξεργαστούν στο μυαλό τους: «Γιατί το ρωτάς αυτό; Πώς μπορώ να απαντήσω σωστά, έτσι ώστε αφενός να μη μάθεις τι συμβαίνει στ’ αλήθεια και αφετέρου να μείνεις ικανοποιημένος;» Η αλήθεια είναι πως δεν φιλτράρω στο μυαλό μου καμία Μου λέξη. Σε τι κατάσταση βρίσκομαι όταν κάνω ερωτήσεις; Όταν βλέπω κάποιον και ξέρω για ποιο έργο είναι υπεύθυνος, αμέσως σκέφτομαι ποια συγκεκριμένα καθήκοντα μπορεί να κάνει, ποια προβλήματα έχει την τάση να αντιμετωπίζει στο έργο του και ποιες δυσκολίες μπορεί να βρει μπροστά του. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, τον ρωτάω κατευθείαν: «Πώς πάει τον τελευταίο καιρό η εκκλησιαστική ζωή στις εκκλησίες για τις οποίες είσαι υπεύθυνος; Είναι κατάλληλοι οι επικεφαλής και οι διάκονοι της εκκλησίας; Ξέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές πώς να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού; Επιδίδονται οι περισσότεροι από αυτούς σε πνευματική άσκηση; Μαθαίνουν ύμνους και χορούς στον ελεύθερό τους χρόνο; Πώς προχωρά το ευαγγελικό έργο;» Κάθε ερώτηση που κάνω είναι άμεση και ξεκάθαρη, χωρίς να εμπεριέχει δοκιμασίες ή κρυφούς σκοπούς. Απλώς λαμβάνω υπόψη το έργο και τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Όπως κι αν απαντήσεις, δεν θα διαπιστώσεις ότι σε δοκιμάζω ούτε θα χρησιμοποιήσω τίποτα εναντίον σου ως μοχλό πίεσης· δεν πρόκειται να καρφωθείς ούτε να χρησιμοποιηθεί κάτι εναντίον σου ως μοχλός πίεσης. Απλώς προσπαθώ να μάθω για το έργο, δεν ρωτάω εσκεμμένα για κανενός τις συνθήκες ούτε στοχοποιώ κανέναν για να τον χειριστώ ή να τον απαλλάξω απ’ τα καθήκοντά του. Η εκκλησία δεν εμπλέκεται σε ταξικές συγκρούσεις ούτε σε διαμάχες μεταξύ παρατάξεων —κάνει πραγματικό έργο. Κάποιες φορές, όταν βλέπω αδελφούς και αδελφές ή επικεφαλής και εργάτες, θέλω απλώς να τα πούμε χαλαρά, να πω μερικές ειλικρινείς κουβέντες και να μιλήσω για κάποια πράγματα της καθημερινότητας. Άλλες φορές ρωτάω και ποια προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν στο έργο της εκκλησίας. Όλα όσα λέω είναι καθημερινή γλώσσα, είναι λόγια που βγαίνουν από την καρδιά μου. Για παράδειγμα, σας ρωτάω: «Πώς πάει η εκκλησιαστική ζωή τον τελευταίο καιρό; Μπορούν οι αδελφοί και οι αδελφές να επωφεληθούν από κάθε συνάθροιση; Μπορεί η εκκλησιαστική ζωή να βοηθήσει να λυθούν πραγματικά προβλήματα;» Κάποιοι απαντούν: «Η εκκλησιαστική ζωή δεν πάει καλά τον τελευταίο καιρό. Παρόλο που κάνουμε συναθροίσεις, δεν έχουμε μεγάλα οφέλη και δεν μπορούν να λυθούν τα βασικά προβλήματα». Τότε ρωτάω: «Πού εντοπίζεται το πρόβλημα;» Οι περισσότεροι δεν ξέρουν να απαντήσουν. Πείτε Μου, κρύβεται κάποια παγίδα στην ερώτησή Μου; Κρύβεται κάποια πλεκτάνη πίσω από αυτήν; Καθόλου. Απλώς ρωτάω για να μάθω για το έργο και να αντιληφθώ τι συμβαίνει, ώστε να συναναστραφώ μαζί σας σχετικά με την αλήθεια και να λύσω τα προβλήματα. Ό,τι κι αν απαντήσετε, δεν πρόκειται να διαπιστώσετε ότι σας δοκιμάζω. Κάποιοι σχετικά απλοϊκοί άνθρωποι μπορούν να μιλήσουν ειλικρινά. Λένε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές μόλις αποδέχτηκαν το έργο του Θεού και δεν έχουν ακόμα μεγάλη εμπειρία. Δεν έχουν τίποτα να πουν στις συναθροίσεις. Αν διαβάσουν πάρα πολλά από τα λόγια του Θεού, δεν μπορούν να τα κατανοήσουν, ενώ νυστάζουν κιόλας και δεν μπορούν να τα αφομοιώσουν. Δεν ξέρουμε πώς να λύσουμε αυτό το πρόβλημα». Εγώ λέω: «Αυτό λύνεται εύκολα. Μπορείτε να τραγουδήσετε πρώτα όλοι έναν ύμνο, μετά να χορέψετε λίγο και μετά να διαβάσετε κάποια από τα λόγια του Θεού. Όσοι έχουν κατανόηση μπορούν να μιλήσουν για την κατανόησή τους και όσοι έχουν εμπειρία μπορούν να μιλήσουν για την εμπειρία τους. Όσοι δεν έχουν κατανόηση και εμπειρία μπορούν κι εκείνοι να μιλήσουν για τις πραγματικές δυσκολίες τους και να επιτρέψουν στους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν εμπειρία να τους βοηθήσουν να τις λύσουν. Δεν θα είναι έτσι γόνιμες οι συναθροίσεις; Μπορούν, μάλιστα, να σταθούν εποικοδομητικές και για κείνους που έχουν μικρό ανάστημα». Βλέπετε, δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα; Όταν κουβεντιάζω με τους ανθρώπους, κάνοντας μερικές φορές κάποιες ερωτήσεις, κάποιοι που έχουν περίπλοκη σκέψη αναρωτιούνται: «Η ερώτησή Σου είναι πολύ άμεση. Δεν ξέρω με τι σκοπό με ρωτάς. Πρέπει να προσέξω την απάντησή μου!» Τους λέω: «Κάνεις λάθος». Με όποιον κι αν συνομιλώ και όποιες ερωτήσεις κι αν κάνω, ο τελικός στόχος είναι πάντα να ανακαλύψω και να λύσω προβλήματα, να σε διευκολύνω και να σε καθοδηγήσω, και να σε βοηθήσω να λύσεις προβλήματα. Κατ’ αρχάς, δεν το κάνω για να σε εκθέσω και να σε γελοιοποιήσω. Δεύτερον, δεν το κάνω για να τσεκάρω αν λες την αλήθεια ή αν είσαι άδολος. Τρίτον, δεν το κάνω για να σε ξεγελάσω για να αποκαλύψεις την πραγματική σου κατάσταση. Τέταρτον, δεν το κάνω σε καμία περίπτωση για να δοκιμάσω αν είσαι ικανός να κάνεις το έργο ή αν μπορείς να κάνεις πραγματικό έργο. Για την ακρίβεια, όπως κι αν κουβεντιάζω μαζί σου, το κάνω για να σε βοηθήσω και να σε καθοδηγήσω να εκπληρώσεις το καθήκον σου, να κάνεις καλά το έργο και να λυθούν τα προβλήματα. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται υπερβολικά τις απλές Μου ερωτήσεις, γιατί φοβούνται πολύ μήπως υπάρχει από πίσω κάποιο κρυφό νόημα. Μερικοί μάλιστα υποψιάζονται ότι μηχανορραφώ εναντίον τους. Είναι ξεκάθαρο ότι θέλω να σε βοηθήσω να λύσεις προβλήματα, αλλά εσύ κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι μηχανορραφώ εναντίον σου. Δεν Με αδικείς μ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Άρα, ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Η καρδιά του ανθρώπου είναι δόλια! Μπορεί μεν οι άνθρωποι να λένε φωναχτά: «Είσαι ο Θεός, πρέπει να Σου λέω την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής μαζί Σου. Σε ακολουθώ, πιστεύω σ’ Εσένα!», αλλά βαθιά μέσα τους δεν έχουν αυτό το σκεπτικό. Όσο απλές και συνηθισμένες κι αν είναι οι ερωτήσεις Μου, πολλές φορές οι άνθρωποι τις ερμηνεύουν με υπερβολική ευαισθησία. Μέσα από τις εικασίες τους και στη συνέχεια μέσα από την εξονυχιστική εξέταση, περνούν από πολλά σκαμπανεβάσματα και φαινομενικά βρίσκουν την τελική απάντηση, αλλά στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την αρχική πρόθεση των λόγων Μου. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια πολύ απλή ερώτηση, όμως την υπερθεματίζουν. Δεν είναι υπερβολικά ευαίσθητοι αυτοί οι άνθρωποι; Ό,τι κι αν ρωτήσω, η καρδιά τους ταράζεται μόλις το ακούσουν: «Γιατί το ρωτάς αυτό; Πώς μπορώ να απαντήσω με τρόπο που και να Σε ικανοποιήσει και να μην αποκαλυφθεί κανένα ελάττωμα; Τι να πω πρώτα και τι μετά;» Μέσα σε τρία με πέντε δευτερόλεπτα, τα λόγια ξεπηδούν, χωρίς καμία καθυστέρηση. Το μυαλό τους είναι πιο γρήγορο από υπολογιστή. Γιατί τόσο γρήγορο; Στην πραγματικότητα, μια τέτοια διαδικασία αποτελεί ήδη δεύτερη φύση γι’ αυτούς· πρόκειται για το συνηθισμένο κόλπο και τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και χειρίζονται τα ζητήματα. Μηχανορραφούν εναντίον όλων. Επομένως, όσο απλές κι αν είναι οι ερωτήσεις Μου, τις υπεραναλύουν στο μυαλό τους, θεωρώντας ότι έχω κάποιο κίνητρο ή κάποιον στόχο. Σκέφτονται: «Αν απαντήσω ειλικρινά, δεν θα εκθέσω την πραγματική μου κατάσταση; Είναι σαν να ξεπουλάω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να επιτρέψω να μάθεις την πραγματική μου κατάσταση. Πώς πρέπει λοιπόν να απαντήσω σωστά; Πώς μπορώ να Σε κάνω να χαρείς και να μείνεις ικανοποιημένος, να σχηματίσεις καλή εντύπωση για μένα και να συνεχίσεις να με χρησιμοποιείς;» Κοίτα πόσο δόλιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι! Σκέφτονται πάρα πολύ περίπλοκα. Ό,τι και να τους πω, θα το αμφισβητήσουν και θα με εξετάσουν εξονυχιστικά. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μπορούν να θεωρηθούν κατάλληλοι για να τους χρησιμοποιήσει ο Θεός; Με τίποτα. Κι αυτό επειδή ο τρόπους σκέψης τέτοιων ανθρώπων είναι πολύ περίπλοκος και καθόλου απλός· όποιος έχει επαφές μαζί τους για μεγάλο διάστημα μπορεί να το διαπιστώσει. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί στις μηχανορραφίες· Εγώ, όμως, έχω μηχανορραφήσει ποτέ εναντίον σας όταν σας μιλάω και επικοινωνώ μαζί σας; (Όχι.) Είτε προσπαθώ να μάθω για την προσωπική σου κατάσταση είτε για το πώς πάει το έργο σου, το κάνω πάντα για να σε βοηθήσω, για να λύσω προβλήματα που υπάρχουν στο έργο. Ακόμα κι αν κάνεις λάθη και κλαδευτείς ή απαλλαχθείς απ’ τα καθήκοντά σου, δεν θα μηχανορραφήσω εναντίον σου ούτε θα σε βασανίσω. Μόλις λυθεί το πρόβλημα, τελείωσε. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να μηχανορραφήσει εναντίον σου ούτε να σε βασανίσει, πόσο μάλλον πρόκειται εγώ να εμμείνω στα λάθη σου ως μοχλό πίεσης και να αρνηθώ να τα ξεπεράσω ή να σκεφτώ τρόπους να σε απαξιώσω και να τους κάνω όλους να σε απομονώσουν και να σε απορρίψουν, με αποτέλεσμα να νιώθεις απελπισμένος και να παραιτηθείς από μόνος σου. Δεν πρόκειται να το κάνω αυτό σε καμία περίπτωση. Αν δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης, το πολύ πολύ να πω: «Έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν διαθέτεις πνευματική κατανόηση. Δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης. Ακόμα κι αν εκλεγείς επικεφαλής ή εργάτης, δεν θα μπορέσεις να κάνεις πραγματικό έργο». Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σε βασανίσει ή να μηχανορραφήσει εναντίον σου εξαιτίας αυτού.

Υπάρχουν αρχές σχετικά με το τι είδους ανθρώπους προάγει και χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού και το τι είδους ανθρώπους δεν χρησιμοποιεί, καθώς και σχετικά με το ποιους καλλιεργεί και ποιους όχι· όλα αυτά βασίζονται στις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού. Όποιος κι αν είναι αυτός που προάγεται και χρησιμοποιείται, ο στόχος είναι να καλλιεργηθεί για να μπορεί να κάνει καλά το καθήκον του και να μάθει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, ώστε να μπορεί να επωμίζεται έργο και να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα που λύνεται, ο στόχος είναι να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας και να μάθουν πώς να παίρνουν μαθήματα και να αποκτούν διάκριση μέσα από τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που συναντούν. Έτσι, μπορούν πιο εύκολα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα σε όλες τις πτυχές. Δεν είναι ότι σε εκμεταλλεύεται ο οίκος του Θεού για να παράσχεις υπηρεσίες, πόσο μάλλον ότι σε εκμεταλλεύεται για να καλύψεις ένα κενό πόστο επειδή δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος κατάλληλος, μόνο και μόνο για να εκδιωχθείς όταν βρεθεί κάποιος κατάλληλος. Δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα, έτσι σου δίνεται η ευκαιρία να εκπαιδευτείς. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, θα παραμείνεις σταθερός· αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ακόμα κι έτσι δεν θα μπορέσεις να παραμείνεις σταθερός. Δεν ισχύει καθόλου ότι επειδή ο οίκος του Θεού σε θεωρεί αντιπαθητικό, θα βρει τρόπο να σε εκμεταλλευτεί και θα αναζητήσει ευκαιρία να σε αποκλείσει. Όταν ο οίκος του Θεού λέει ότι θα σε καλλιεργήσει και θα σε προαγάγει, τότε θα σε καλλιεργήσει αληθινά. Σημασία έχει το πώς πασχίζεις για την αλήθεια. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, τότε ο οίκος του Θεού θα σε παρατήσει και θα πάψει να σε καλλιεργεί. Κάποιοι, μετά από μια περίοδο που καλλιεργούνται, απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο. Άλλοι, κατά την περίοδο που καλλιεργούνται, δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ενεργούν πεισματικά, και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού, και απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους και αποκλείονται. Άλλοι πάλι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, εργάζονται πάντα για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους και αποκλείονται. Ο χειρισμός όλων αυτών των καταστάσεων γίνεται σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού για τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων. Ο οίκος του Θεού θα συνεχίσει να καλλιεργεί εκείνους που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να πασχίσουν για την αλήθεια, ακόμα κι αν διαπράττουν παραβάσεις με κάποια λάθη που έχουν κάνει. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια όταν κλαδεύεται, τότε πρέπει αμέσως να απαλλαχθεί απ’ τα καθήκοντά του και να αποκλειστεί. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι σαν να αρμέγουμε κάποιον μέχρι να στραγγίξει και μετά να τον παραπετάμε; Δεν είναι εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτό;» Πείτε μου, έχει κανείς απαλλαχθεί απ’ τα καθήκοντά του, αποκλειστεί ή σταματήσει να καλλιεργείται από τον οίκο του Θεού επειδή δεν είχε πια άλλη αξία για εκμετάλλευση; Έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο; (Όχι.) Τότε, υπό ποιες συνθήκες απαλλάσσει ο οίκος του Θεού τους ανθρώπους απ’ τα καθήκοντά τους ή τους αποκλείει; (Ο οίκος του Θεού απαλλάσσει ή αποκλείει κάποιον μόνο όταν εκείνος δεν μπορεί να επωμιστεί το έργο ή όταν προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, και κάνει το κακό.) Κανείς δεν απαλλάσσεται χωρίς λόγο από τα καθήκοντά του. Μερικοί έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο έργο. Άλλοι έχουν ένα ορισμένο επίπεδο, αλλά δεν κάνουν συγκεκριμένο έργο ούτε διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν κάνουν το έργο που μπορούν να κάνουν, είναι απρόθυμοι να ενδιαφερθούν για το έργο της εκκλησίας και να το κάνουν μέχρι να κουραστούν, είναι απρόθυμοι να υποφέρουν και να πληρώσουν τίμημα, και είναι απρόθυμοι να προσβάλουν τους ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο, οπότε πρέπει να αποκλειστούν· δεν είναι πρέπον να καταλαμβάνουν πλέον αυτό το πόστο. Όχι μόνο παρακωλύουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επηρεάζουν και την ζωή-είσοδο των εκλεκτών του Θεού. Σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να δείξουν αυτογνωσία και να παραιτηθούν γρήγορα, επιτρέποντας σε όσους μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο να αναλάβουν το έργο αυτό. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν πραγματικό έργο, αλλά απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, και μάλιστα προκαλούν αναστάτωση και διαταράξεις. Ανησυχούν πάντα ότι ο Άνωθεν θα ανακαλύψει τα προβλήματά τους και θα τους απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά τους, κι έτσι, όταν έρχεται η ώρα να δώσουν αναφορά για το έργο τους, υποκρίνονται ότι εγείρουν κάποια ερωτήματα με στόχο την αναζήτηση της αλήθειας και δείχνουν ιδιαίτερα ενεργοί, καθώς θέλουν να δώσουν καλή εντύπωση στον Άνωθεν και να αποδείξουν ότι είναι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια και που μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο. Ο Άνωθεν προάγει και χρησιμοποιεί ανθρώπους όχι ανάλογα με το αν είναι καλοί στα λόγια, αν είναι ικανοί να εγείρουν ερωτήματα ή αν είναι έξυπνοι, αλλά επιλέγει και καλλιεργεί ανθρώπους ανάλογα με το αν αγαπούν την αλήθεια, αν επιδιώκουν την αλήθεια και αν μπορούν να κάνουν αφοσιωμένοι το καθήκον τους. Υπάρχουν επίσης κάποιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν κάνουν συγκεκριμένο έργο και δεν διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση, και προδίδουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού καθορίζουν ξεκάθαρα τι δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς και τι πρέπει να κάνει, κι όμως αυτοί δεν εφαρμόζουν ούτε ένα σημείο και μάλιστα διαπράττουν παραβάσεις από απερισκεψία. Έχουν υπάρξει πολλοί τέτοιοι άνθρωποι και όλοι έχουν απαλλαχθεί απ’ τα καθήκοντά τους. Όποια κι αν είναι η περίσταση, ο οίκος του Θεού, όταν προάγει αυτούς τους ανθρώπους, το κάνει πάντα για να τους καλλιεργήσει και να τους οδηγήσει στην αλήθεια-πραγματικότητα, με την ελπίδα να μπορέσουν να κάνουν καλά το έργο της εκκλησίας και να εκπληρώσουν τα καθήκοντα που οφείλουν να εκπληρώσουν. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις πώς να κάνεις κάποιο έργο εξαιτίας της ανοησίας και της έλλειψης διορατικότητάς σου ή εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου σου, εφόσον πασχίζεις για τις αλήθεια-αρχές, κι έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, κι είσαι πρόθυμος να κάνεις καλά αυτό το έργο, και μπορείς να διαφυλάξεις το έργο της εκκλησίας, ο οίκος του Θεού θα συνεχίσει να σε καλλιεργεί ακόμα κι αν παλιότερα έχεις κάνει κάποιες ανοησίες. Κάποιοι άνθρωποι, αν και έχουν λίγο χαμηλό επίπεδο, μπορούν παρ’ όλα αυτά να κάνουν λίγο απλό έργο. Παρόλο που η συναναστροφή τους πάνω στην αλήθεια για την επίλυση προβλημάτων δεν μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα, μπορούν να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας. Για όποια πτυχή της αλήθειας κι αν γίνεται συναναστροφή σε κάθε συνάθροιση, αυτοί μπορούν να την αποδεχτούν, και να είναι υπάκουοι και υποτακτικοί. Αν οποιοδήποτε έργο δεν γίνει καλά, μπορούν να πάρουν μαθήματα από αυτό. Αν και έχουν λίγο χαμηλό επίπεδο, η καρδιά τους μπορεί να πασχίσει για την αλήθεια. Μετά από μια περίοδο που κάνουν έργο, κάνουν πρόοδο και τα αποτελέσματά τους γίνονται όλο και καλύτερα. Στα δικά Μου μάτια, τέτοιοι άνθρωποι έχουν την ελπίδα να κερδίσουν τη σωτηρία. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι όσοι έχουν καλό επίπεδο είναι πιθανό να κερδίσουν τη σωτηρία. Κατά τη δική Μου άποψη, αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Το βασικό είναι πως οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, να αποτινάξουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και να κερδίσουν τη σωτηρία. Κάποιοι έχουν μέτριο επίπεδο και επίσης τα αποτελέσματα του καθήκοντός τους είναι κι αυτά μέτρια, αλλά μετά από χρόνια ποτίσματος και πρόνοιας από τον οίκο του Θεού, αρχίζουν να αφιερώνουν την καρδιά τους στην αλήθεια και καταλαβαίνουν πράγματι κάποιες αλήθειες. Κερδίζουν επίσης κάποιες πρακτικές εμπειρίες, μπορούν να διακρίνουν κάποια πράγματα και να λύσουν κάποια προβλήματα, με αποτέλεσμα να κάνουν όλο και μεγαλύτερη πρόοδο στο έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι πολύ καλό· τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν να καλλιεργηθούν. Ναι μεν μπορεί να μην είσαι απόλυτα ικανός γι’ αυτό το έργο, αλλά τουλάχιστον ο Άνωθεν σε αναγνωρίζει κάπως καθώς το κάνεις. Πείτε Μου, μήπως αποτελεί εκμετάλλευση το ότι κανονίζει να κάνουν οι άνθρωποι ένα καθήκον; (Όχι.) Όσο έργο κι αν είσαι ικανός να κάνεις ή όποιο και αν είναι το επίπεδό σου, η προαγωγή και η χρησιμοποίησή σου δεν είναι εκμετάλλευση. Αντίθετα, η πρόθεση είναι μέσα απ’ αυτήν την ευκαιρία να εκπαιδευτείς στο έργο και να οδηγηθείς στην τελείωση επιδιώκοντας την αλήθεια, εργαζόμενος σκληρά και επωμιζόμενος βαριά φορτία. Απ’ τη μία, σε οδηγεί προσωπικά στην τελείωση και, απ’ την άλλη, επιτυγχάνεται και το έργο του οίκου του Θεού. Έχεις προετοιμάσει καλές πράξεις και έχεις αποκομίσει οφέλη στην προσωπική σου ζωή-είσοδο. Τι καλό που είναι αυτό! Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Κάποιοι από κείνους που αποκαλύφθηκαν και αποκλείστηκαν είπαν κάποτε: «Προσπαθείς να με εκμεταλλευτείς για να παράσχω υπηρεσίες στον οίκο του Θεού; Με τίποτα! Δεν είμαι τόσο ηλίθιος!» Ακόμα και τέτοια λόγια είναι ικανοί να πουν —πιστεύουν πραγματικά στον Θεό; Κατανοούν την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι; Πώς είναι εκμετάλλευση το να κανονίζεις να κάνουν οι άνθρωποι λίγο καθήκον; Αν είσαι πραγματικά κάποιος που καταλαβαίνει την αλήθεια, πρέπει να κατανοήσεις τις προθέσεις του Δημιουργού και να εκπληρώσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος. Έτσι εκπληρώνει κανείς την ευθύνη και την υποχρέωσή του ως άνθρωπος. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτήν τη συνείδηση και τη λογική, δικαιούσαι να ονομάζεσαι δημιούργημα; Αν έχεις πραγματικά συνείδηση και λογική, πρέπει να αντιμετωπίζεις σωστά το καθήκον σου. Αν έχεις το επίπεδο για να το κάνεις, πρέπει να πασχίζεις για την αλήθεια. Αν είσαι πρόθυμος να κάνεις ενεργά το καθήκον σου, ο οίκος του Θεού θα κανονίσει να κάνεις κάποιο έργο, να επωμιστείς ένα φορτίο. Αυτό δεν είναι μηχανορραφία εναντίον σου ούτε εκμετάλλευση προς το πρόσωπό σου· είναι προαγωγή, καλλιέργεια, εκπαίδευση και καθοδήγησή σου προς την αλήθεια-πραγματικότητα. Τόσο απλά. Κάποιοι λένε: «Γέρασα πια, δεν έχω αρκετό κουράγιο και το σώμα μου εξασθενεί. Δεν θέλω να επωμίζομαι άλλο αυτό το φορτίο. Μπορώ να αποχωρήσω;» Εγώ λέω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά προτού αποχωρήσεις, πρέπει να το σκεφτείς προσεκτικά. Αν δεν οφείλεται πραγματικά σε λόγους σωματικούς, αλλά στο ότι έχουν αλλάξει οι προσωπικές σου σκέψεις, έχεις κάποιες αμφιβολίες, φοβάσαι να υποφέρεις, φοβάσαι να κουραστείς, φοβάσαι να σκαρφαλώσεις ψηλότερα και μετά να είναι πιο δυνατή η πτώση σου, έχοντας πάντα τη σκέψη και την οπτική ότι έχει μοναξιά στην κορυφή, τότε πρέπει να προσέχεις. Μην αρνηθείς αυτήν την ανάθεση, αυτό το ιδιαίτερο καθήκον. Πρέπει να το σκεφτείς προσεκτικά. Τέτοιες ευκαιρίες είναι σπάνιες, έτσι δεν είναι; Ίσως να επέμενες και να έλεγες: «Δεν είναι ανάγκη να με πείσεις. Το σκέφτομαι καιρό και έχω ήδη πάρει την απόφασή μου. Δεν μπορείς να με μεταπείσεις. Πολύ απλά, δεν θέλω να υπομένω πια αυτήν την κούραση. Όλοι οι άλλοι είναι άνετοι· γιατί να κουράζομαι μόνο εγώ τόσο πολύ; Είναι η μοίρα μου να υποφέρω; Δεν είμαι πρόθυμος να υπομένω τέτοιες κακουχίες! Δεν είμαι πρόθυμος να υποκύψω στη μοίρα! Η εκκλησία δεν πρέπει να μηχανορραφεί εναντίον μου. Δεν είμαι σκλάβος της εκκλησίας ούτε έχω ξεπουληθεί στην εκκλησία!» Δεν πρέπει να συνεχίσεις να λες αυτά τα δυσάρεστα λόγια. Αν συνεχίσεις, θα οδηγηθείς στη διάπραξη πολλών αμαρτιών, και θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη για τα λόγια που έχεις πει και για τις επιλογές σου. Κατ’ αρχάς, πιστεύεις στον Θεό με σκοπό να κερδίσεις ευλογίες. Δεν έχεις ξεπουληθεί στον οίκο του Θεού. Δεύτερον, αν ήθελες να ξεπουληθείς στον οίκο του Θεού, τότε ο οίκος του Θεού θα έπρεπε να εξετάσει προσεκτικά αν έχεις τόση αξία, αν θα του χρησίμευε να σε αγοράσει. Αν, λοιπόν, νομίζεις ότι ο οίκος του Θεού μηχανορραφεί εναντίον σου και θέλει να σε εκμεταλλευτεί για να παράσχεις υπηρεσίες, λάθος νομίζεις, γιατί τα κριτήρια με τα οποία εξετάζει τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού είναι αν εκείνοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, αν αγαπούν την αλήθεια, και αν μπορούν να υπακούνε στα λόγια του Θεού και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Ο οίκος του Θεού επιλέγει και καλλιεργεί τους ανθρώπους με βάση αυτά τα κριτήρια. Αν έχεις τόσο κακή γνώμη για τον οίκο του Θεού, τότε δεν έχεις συνείδηση ούτε λογική και είσαι τελείως άχρηστος. Ο οίκος του Θεού όχι μόνο δεν θα σε χρησιμοποιήσει για να κάνεις το καθήκον σου, αλλά θα πρέπει και να σε αποκλείσει γρήγορα, αφού είσαι δύσπιστος. Αν δεν είσαι ειλικρινής πιστός στον Θεό, πρέπει να φύγεις γρήγορα από τον οίκο Του. Μην παραμένεις στο οίκο του Θεού. Δεν ανήκεις στον οίκο του Θεού. Ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους. Φύγε γρήγορα.

Είτε κουβεντιάζω είτε κάνω επίσημη συναναστροφή και κήρυγμα, ο σκοπός Μου σε κάθε Μου λέξη, σε κάθε ζήτημα για το οποίο μιλάω και σε κάθε πτυχή της αλήθειας πάνω στην οποία κάνω συναναστροφή είναι να σας δώσω τη δυνατότητα να γνωρίσετε τις δικές σας διεφθαρμένες καταστάσεις, να αναγνωρίσετε τα ελαττώματά σας, τις ελλείψεις, τις ανεπάρκειες και τις δυσκολίες σας και, το πιο σημαντικό, να γνωρίσετε τις δικές σας διεφθαρμένες διαθέσεις και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς σας σε διάφορα σκηνικά και περιβάλλοντα. Μόλις γνωρίσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας, θα έχετε αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση για τον εαυτό σας, θα ξέρετε μέχρι πού φτάνετε και θα γίνετε λίγο πιο λογικοί. Επίσης, θα αντιπαραβάλλετε τον εαυτό σας με τα λόγια του Θεού και θα βρίσκετε στα λόγια του Θεού τις σχετικές αρχές και μονοπάτια άσκησης για να λύσετε τις δυσκολίες σας, είτε αυτό αφορά την απαλλαγή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτετε στην καθημερινότητα είτε τις ελλείψεις σας ως προς την ανθρώπινη φύση. Σιγά σιγά, θα αποτινάξετε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, καθώς και τις διάφορες σατανικές σκέψεις και απόψεις τις οποίες σιχαίνεται ο Θεός· και με την αποδοχή της αλήθειας, θα πετύχετε πραγματικές αλλαγές όσον αφορά τις απόψεις σας για τα πράγματα και τις ζωή-διαθέσεις σας. Μόνο αυτή η οδός είναι σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού. Σε όλα αυτά τα λόγια που λέω, είτε κουβεντιάζοντας μαζί σας στην καθημερινότητα είτε στις επίσημες συναναστροφές και κηρύγματα, κάθε λέξη Μου τη λέω ανάλογα με τις πραγματικές καταστάσεις σας. Λέω αυτά τα λόγια επειδή έχω διαπιστώσει τις ανάγκες σας. Μπορεί τα γεγονότα που παραθέτω να είναι ελαφρώς επεξεργασμένα, αλλά τα συγκεκριμένα παραδείγματα αποτελούν αντιπροσωπευτικά περιστατικά που τα έχω διαλέξει με βάση τα γεγονότα των αποκαλύψεων της διαφθοράς εκ μέρους σας και με βάση τις πράξεις σας. Μέσω αυτών των γεγονότων και παραδειγμάτων, εκθέτω τις διεφθαρμένες διαθέσεις και ανθρώπινη φύση-ουσία της ανθρωπότητας, ώστε οι άνθρωποι να κάνουν αυτοκριτική, πράγμα που θα αποφέρει καλά αποτελέσματα. Επομένως, όποιο κι αν είναι το θέμα της συναναστροφής μου, κατ’ αρχάς, δεν υπάρχουν παγίδες· δεύτερον, δεν υπάρχουν δολοπλοκίες· και τρίτον, δεν υπάρχουν δοκιμασίες. Όλα έχουν σκοπό να καταλάβετε καλύτερα τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού, να φτάσετε στο σημείο να βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να φέρεστε και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και, τελικά, να προσέλθετε ενώπιον του Θεού, και να έχετε υποταγή και φόβο προς Αυτόν. Όλα αυτά είναι γεγονότα. Όταν, λοιπόν, επικοινωνώ ή κουβεντιάζω μαζί σας για κάποια ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα ή όταν προβαίνω σε επίσημες συνομιλίες και ερωτήσεις που αφορούν το έργο, όσα χρόνια και να περάσουν, μήπως, καθώς τα θυμάστε, βλέπετε στα λόγια Μου τίποτα δολοπλοκίες ή παγίδες; (Όχι.) Μήπως υπάρχει καμία πρόθεση να σας εκμεταλλευτώ; Μήπως υπάρχει καμία πρόθεση να σας εκβιάσω; (Όχι.) Σίγουρα; (Σίγουρα.) Για παράδειγμα, κάποιος είναι υπεύθυνος για την εκτροφή των ζώων σε ένα αγρόκτημα. Τον ρωτάω πόσες μέρες θέλει μια κότα για να γεννήσει ένα αυγό, κι εκείνος αναρωτιέται: «Τι θέλεις να πεις με αυτήν την ερώτηση; Μήπως προσπαθείς να δεις αν ταΐζω καλά τις κότες; Και τότε ποια είναι η σωστή απάντηση; Αν πω ότι γεννάνε ένα αυγό την ημέρα, κάτι τέτοιο ουσιαστικά δεν είναι εφικτό· θα ήταν ψέμα. Αν πω ότι γεννάνε ένα αυγό κάθε δύο ή τρεις μέρες, μήπως θα θεωρήσεις ότι δεν τις ταΐζω καλά κι ότι δεν τους δίνω θρεπτική τροφή; Ποια είναι, λοιπόν, η σωστή απάντηση;» Συνεχίζει να σκέφτεται και δεν απαντάει ποτέ. Στην πραγματικότητα, δεν έχω καμία άλλη πρόθεση όταν κάνω αυτήν την ερώτηση. Θέλω απλώς να μάθω κάποιες πληροφορίες για το πώς εκτρέφονται οι κότες. Μόλις, όμως, ρωτήσω, αυτός το παρερμηνεύει και προσπαθεί όλη την ώρα να μαντέψει τι εννοώ με την ερώτησή Μου. Για πείτε Μου, αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν; Είναι ποτέ δυνατόν να επικοινωνήσει κάποιος κανονικά όταν έχει επαφές με τέτοιους ανθρώπους; Η επικοινωνία καθίσταται αδύνατη. Έχω μια συνήθεια: μου αρέσει να πηγαίνω συνέχεια από δω κι από κει και να ρίχνω μια ματιά. Μερικές φορές, εντοπίζω κάποια προβλήματα. Αν μιλάμε για ζήτημα που αφορά την καθαριότητα του περιβάλλοντος, τότε πρέπει να γίνει τακτοποίηση. Αν μιλάμε για ζήτημα που αφορά το προσωπικό, τότε πρέπει να γίνουν προσαρμογές. Αν μιλάμε για ζήτημα που αφορά τις επαγγελματικές δεξιότητες, τότε πρέπει να διαβουλευτούμε και να μάθουμε. Όταν εντοπίζονται προβλήματα, πρέπει να διορθώνονται. Πολλά προβλήματα έχουν ανακαλυφθεί τυχαία και έχουν λυθεί μέσα από καθημερινές κουβέντες· κάποια πραγματικά προβλήματα λύθηκαν εύκολα. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να είναι τόσο νευρικοί οι άνθρωποι όταν έρχονται σε επαφή μαζί Μου και συνομιλούν μαζί Μου. Πολλά προβλήματα εντοπίζονται μέσω της επαφής με τους ανθρώπους και λύνονται εύκολα. Είναι πραγματικά απαραίτητη η επαφή με τους ανθρώπους και η κουβέντα μαζί τους· δεν έχει να κάνει μόνο με την κατανόηση της κατάστασης και τον εντοπισμό προβλημάτων, αλλά και με την ταυτόχρονη επίλυσή τους. Δεν είναι κέρδος αυτό; (Ναι.) Όταν κουβεντιάζω με τους ανθρώπους, κάποιοι μιλούν ειλικρινά, ενώ άλλοι σκέφτονται πολύ περίπλοκα και δεν τολμούν να μιλήσουν ειλικρινά, γιατί αναρωτιούνται συνεχώς αν υπάρχουν στα λόγια Μου τίποτε κρυφά νοήματα ή αν προσπαθώ να μηχανορραφήσω εναντίον κάποιου. Έτσι, μόλις τους ρωτήσω κάτι, αγχώνονται και αρχίζουν να ιδρώνουν στο μέτωπο. Λέω: «Αφού δεν κάνει ζέστη, γιατί ίδρωσες;» Εκείνοι λένε: «Εσύ μπορεί να μη ζεσταίνεσαι, αλλά εγώ ζεσταίνομαι! Αυτά που είπες με τρόμαξαν τόσο πολύ που κόντεψε να ξεπεταχτεί η καρδιά από το στήθος μου. Τώρα ίδρωσαν τα χέρια και τα πόδια μου, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και δεν ξέρω τι να κάνω». Εγώ λέω: «Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Χαλαρή κουβέντα κάνω, απλώς κουβεντιάζω. Αν όντως υπάρχει κάποιο πρόβλημα, θα το λύσουμε. Να μη με θεωρείς τόσο τρομακτικό, λες και αν εντοπίσω κάποιο πρόβλημα θα εκτελέσω όλη την οικογένειά σου. Δεν “λύνω” ανθρώπους, λύνω προβλήματα. Το βασικό είναι να λύνονται τα προβλήματα». Τι είδους πίστη πρέπει να έχεις; Απ’ τη μία, σίγουρα ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές, με απόλυτη δικαιοσύνη. Δεν πρόκειται να ενεργήσω συναισθηματικά, πεισματικά ή αυθαίρετα: δεν πρόκειται να σε θεωρήσω αντιπαθή, να σε κριτικάρω, να σε κατηγορήσω, και μετά να σε διώξω και να βρω κάποιον που Μου αρέσει για να κάνει το έργο. Απ’ την άλλη, αντιμετωπίζω τους πάντες με βάση την πραγματική συγκυρία και το πραγματικό πρόβλημα· υπάρχουν αρχές. Επιτρέπεται οι άνθρωποι να κάνουν λάθη, να είναι ανόητοι, αδύναμοι και αρνητικοί. Ένα όμως δεν επιτρέπεται: αν προκαλείς προβλήματα, και σκοπίμως διαταράσσεις και αναστατώνεις το έργο της εκκλησίας, τότε πρέπει να κάνεις αυτοκριτική. Αν δεν διαφυλάσσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν διαρκώς προδίδεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε η εκκλησία δεν σε χρειάζεται για να κάνεις το καθήκον σου· ο οίκος του Θεού θα πρέπει να βρει κάποιον κατάλληλο για να σε αντικαταστήσει. Έτσι ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Εγώ λύνω τα προβλήματα, χειρίζομαι τα ζητήματα και αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ότι θα σε τιμωρήσω αν εντοπίσω κάποιο πρόβλημα που σε αφορά· εξαρτάται από το ποιο είναι το πρόβλημα και η κατάσταση θα αντιμετωπιστεί ανάλογα με τη φύση του προβλήματος. Αν η φύση του προβλήματός σου δεν είναι πολύ σοβαρή, αν δεν το προκάλεσες επίτηδες, αλλά το έκανες σε μια στιγμή απροσεξίας ή ανοησίας, τότε θα λυθεί μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Πάρε το μάθημά σου και μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος. Μερικές φορές, οι άνθρωποι δεν έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία που απαιτούνται, και δεν καταλαβαίνουν κάποιες επαγγελματικές δεξιότητες· σ’ αυτήν την περίπτωση, μάθε γρήγορα τις επαγγελματικές δεξιότητες και μην τεμπελιάζεις. Αν, όμως, υπάρχει από πίσω κάποιος σκοπός και κάποια πρόθεση, αν είσαι απρόθυμος να κάνεις αυτό το καθήκον και μάλιστα βλάπτεις σκόπιμα τα υπάρχοντα του οίκου του Θεού, τότε αυτό χρειάζεται σοβαρούς χειρισμούς. Εκείνοι που πρέπει να απαλλαγούν απ’ τα καθήκοντά τους θα απαλλαγούν, κι εκείνοι που πρέπει να εκδιωχθούν θα εκδιωχθούν· δεν έχει νόημα να φοβάσαι. Αν έχετε αυτήν την πίστη, τότε όταν σας μιλάω και χειρίζομαι ζητήματα μαζί σας, θα νιώθετε πολύ πιο άνετα. Όταν σας μιλάω ή συζητάω για το έργο ή για επαγγελματικά ζητήματα, εσείς πρέπει να καταλαβαίνετε και να είστε χαλαροί, να ξέρετε ότι ο Θεός δεν πρόκειται να μηχανορραφήσει εναντίον κανενός, ούτε εναντίον σας· να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Αν δεν έχετε ούτε αυτήν την πίστη, αν δεν πιστεύετε ότι ο Θεός είναι καλός και δίκαιος, τότε πού είναι η πίστη σας όταν λέτε ότι πιστεύετε στον Θεό, κι ότι ακολουθείτε τον ενσαρκωμένο Θεό και ακολουθείτε τον Χριστό; Πώς μπορείτε να καταφέρετε να είστε ειλικρινείς απέναντί Του; Αν κάθε φορά είστε επιφυλακτικοί απέναντί Του, και κάνετε εικασίες γι’ Αυτόν, Τον υποψιάζεστε και Τον εξετάζετε εξονυχιστικά, τότε δεν έχετε αληθινή πίστη σ’ Αυτόν. Αν δεν έχετε αληθινή εμπιστοσύνη και αληθινή πίστη σ’ αυτό το άτομο, σε ποιον βαθμό μπορείτε να πιστέψετε στα λόγια Μου; Υπάρχει καμία δήλωση που μπορείτε να πιστέψετε αληθινά, να αποδεχτείτε αληθινά; Δεν υπάρχει σχεδόν καμία, σωστά; (Ναι.)

Πήγα κάποτε σε μια εκκλησία για να δω πώς πήγαιναν τα πράγματα. Όταν μπήκα στον χώρο, αρχικά τους χαιρέτησα όλους. Κάποιοι ήρθαν προς το μέρος μου, μου έδωσαν αμέσως μια καρέκλα για να καθίσω και μετά μου είπαν ότι συζητούσαν για κάποιο θέμα. Καθώς μιλούσαν, ξαφνικά παρατήρησα ότι, ενώ λίγα λεπτά νωρίτερα υπήρχαν τέσσερα με πέντε άτομα στο δωμάτιο, είχαν μείνει πια μόνο δύο. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είχαν πάει στα δωμάτιά τους για να χτενιστούν και να φρεσκαριστούν, και ότι θα επέστρεφαν σύντομα, αλλά έμεινα εκεί για πολλή ώρα και δεν ήρθαν. Τότε το κατάλαβα: δεν ήμουν ευπρόσδεκτος, είχα πάει σε ακατάλληλη στιγμή. Ήμουν απρόσκλητος επισκέπτης. Ο ερχομός Μου τους έκανε να νιώθουν περιορισμό και αμηχανία. Σκέφτηκαν ως εξής: «Έχει κάποιον σκοπό η επίσκεψή Σου;» Φοβόντουσαν μήπως έπεφταν σε κάποια παγίδα, φοβόντουσαν μήπως τους ξεγελούσα, φοβόντουσαν μήπως κρυβόταν κάποια δολοπλοκία, οπότε αρνήθηκαν να καθίσουν μαζί Μου πρόσωπο με πρόσωπο και αρνήθηκαν να επικοινωνήσουν ή να αλληλεπιδράσουν μαζί Μου. Δεν λέω υπερβολές ούτε έχω προσθέσει κάτι για να το διανθίσω. Δεν λέω παραμύθι, αυτό έγινε στ’ αλήθεια. Ίσως, μόλις επιτέλους άνοιξα την πόρτα και έφυγα, να αναστέναξαν με ανακούφιση και να είπαν: «Επιτέλους, έφυγε! Αχ, με τρόμαξε πολύ!» Εγώ σκέφτηκα: «Έχω τόσο μεγάλη “γοητεία” που τρομάζω τόσο πολύ τους ανθρώπους;» Πείτε Μου, τι πρόβλημα υποδεικνύει μια τέτοιου είδους εκδήλωση από πλευράς των ανθρώπων; Πραγματικά, δεν έχω δει ποτέ ανθρώπους που πιστεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο στον Θεό. Σε αυτού του είδους τους ανθρώπους αρέσει να ζουν σε σκοτεινά μέρη, δεν τους αρέσει να ζουν στο φως και δεν τους αρέσει να ζουν ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Για πείτε Μου, όταν έρχομαι σε επαφή μαζί σας, μήπως νιώθετε άβολα και αγχώνεστε, και δεν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί Μου; Ή είστε πρόθυμοι να έρθετε σε επαφή μαζί Μου, και θέλετε να κερδίσετε κάποια αλήθεια, και δεν σας πειράζει αν αγχωθείτε και λιγάκι; Ποια είναι η ψυχική σας κατάσταση; (Αν και αγχωνόμαστε λίγο, δεν πειράζει, αρκεί να κατανοήσουμε την αλήθεια και να κερδίσουμε κάποιο όφελος.) Οι περισσότεροι άνθρωποι, μετά από δύο ή τρεις ώρες επαφής και επικοινωνίας μαζί Μου, διαπιστώνουν ότι πολλά από τα λόγια της συναναστροφής Μου είναι πολύ σημαντικά, ότι είναι πράγματα που δεν έχουν ακούσει ποτέ ξανά, οπότε θεωρούν ότι άξιζε πολύ να ακούσουν αυτά τα λόγια εκείνη την ημέρα και αποκτούν μεγάλη προθυμία να ακούσουν τη συναναστροφή Μου. Αν ενίοτε κάνω κάποια χαλαρή κουβέντα, απογοητεύονται λίγο· ικανοποιούνται μόνο αν μπορέσουν να κερδίσουν κάτι από τα λόγια Μου. Για τέτοιους ανθρώπους, είμαι πρόθυμος να κάνω συναναστροφή πάνω σε κάποιες αλήθειες, συμπεριλαμβάνοντας θέματα της αληθινής ζωής, ώστε να μπορέσουν όλοι να επωφεληθούν. Κάποιοι άνθρωποι, όταν Με βλέπουν, φοβούνται πάντα μήπως τους ρωτήσω για κάποιες υποθέσεις και δεν ξέρουν πώς να απαντήσουν, και φανούν πολύ αμήχανοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν πολύ περίπλοκο μυαλό, καθόλου απλό. Άλλοι είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν την αλήθεια, μιλώντας ανοιχτά για τις όποιες δυσκολίες έχουν, χωρίς να φοβούνται μήπως τους κοροϊδέψουν —αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Η αρχή της επικοινωνίας και του διαλόγου μας είναι να ανοίγουμε την καρδιά μας και να λέμε όσα έχουμε στο μυαλό μας, να μιλάμε με ειλικρίνεια. Εγώ μιλώ και αλληλεπιδρώ μαζί σας στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Χάρη στην ταυτότητα και τη θέση Μου, ξέρω περισσότερα από σας, οπότε είναι φυσικό πως πρέπει να μιλάω περισσότερο. Αν είστε πρόθυμοι να ακούσετε, μπορείτε να κερδίσετε κάτι· αν δεν είστε πρόθυμοι, δεν πρόκειται να σας αναγκάσω. Σχετικά με τα θέματα που συζητάμε, αν έχετε κάποιες διαπιστώσεις, ιδέες, εμπειρίες, κατανόηση ή γνώση, μπορείτε κι εσείς να τις μοιραστείτε. Αυτό λέγεται αλληλεπίδραση· αυτό είναι κανονική ανθρώπινη φύση. Αν νιώσετε ότι αυτά που λέω είναι πολύ σημαντικά, τότε πρέπει να τα ακούσετε προσεκτικά. Αν δεν μπορείτε να αφομοιώσετε αυτά που λέω, τότε θα πάψω να μιλάω και θα αφήσω εσάς να μιλήσετε. Αν δεν έχετε τίποτα να πείτε, θα σας κάνω ερωτήσεις και θα σας καθοδηγήσω. Για παράδειγμα, μπορεί να ρωτήσω: «Πώς πάει η εκκλησιαστική σου ζωή τον τελευταίο καιρό; Μήπως έχεις τίποτα δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων σου;» Αν έχεις δυσκολίες, πρέπει να τις πεις με ειλικρίνεια, κι Εγώ θα σε βοηθήσω να τις λύσεις. Αυτό λέγεται αλληλεπίδραση, και είναι κάτι που πρέπει να υφίσταται στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε όλους δεν αρέσει αυτό; (Ναι.) Αν έχεις συνείδηση και λογική, τότε η ανθρώπινη φύση σου θα είναι κανονική, και οι συζητήσεις και οι κουβέντες μας θα μπορούν να βασίζονται στην ευθύτητα, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό, κι έτσι θα μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά και να λέμε ό,τι έχουμε στην καρδιά μας. Αν δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι άσκησης για σένα: Από δω και στο εξής, μάθε να μην εξετάζεις εξονυχιστικά, να μην προσπαθείς να διαβάσεις το μυαλό Μου μέσα από τα λόγια και τις εκφράσεις Μου, να μην περιορίζεσαι και να μη λες λόγια δοκιμασίας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν μπορώ να τα πετύχω αυτά τα πράγματα». Σ’ αυτήν την περίπτωση, απλώς κράτα το στόμα σου κλειστό. Αν σου ζητηθεί να μη μιλήσεις, αλλά εσύ πιστεύεις ότι Εγώ μηχανορραφώ εναντίον σου και σε περιορίζω, κι αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα: απλώς φύγε. Δεν έχω απαιτήσεις από κανέναν που συναντώ και ποτέ δεν περιορίζω τους ανθρώπους. Αν κάποιος συνέχεια Με κατηγορεί και, είτε του μιλάω είτε όχι, ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μείνω μακριά από έναν τέτοιον άνθρωπο και να αποφύγω τις επαφές μαζί του. Αν κάποιοι φοβούνται διαρκώς τις επαφές μαζί Μου, νομίζοντας πάντα ότι θα μηχανορραφήσω εναντίον τους, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να έχουν επαφές μαζί Μου για να κερδίσουν κάποια αλήθεια, Εγώ λέω πως με τέτοια νοοτροπία δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια· δεν είσαι κάποιος που αγαπά την αλήθεια. Πάντα νομίζεις τα χειρότερα για τους ανθρώπους, καθώς πιστεύεις ότι δεν υπάρχει κανένας τόσο καλός όσο εσύ. Ό,τι και να σου πω, νομίζεις πάντα ότι μηχανορραφώ εναντίον σου. Δεν Με πιστεύεις και δεν Μου έχεις καμία εμπιστοσύνη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε αρμονικά· τουλάχιστον, δεν συμβαδίζουμε από πλευράς ανθρώπινης φύσης. Δεν έχουμε κοινά χόμπι και ενδιαφέροντα ούτε κοινούς στόχους τους οποίους να επιδιώκουμε ή έχουμε τη βλέψη να πετύχουμε. Όσον αφορά την ανθρώπινη φύση, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, η ευτυχία, ο θυμός, η στενοχώρια και η χαρά σου, καθώς και τα γούστα και τα ενδιαφέροντά σου είναι διαφορετικά από τα δικά Μου. Όλα όσα αρέσουν σ’ εσένα είναι αρνητικά, ενώ όλα τα θέματα που θέλω Εγώ να συζητήσω σχετίζονται με θετικά πράγματα. Προσπαθείς συνέχεια να Με εξετάσεις εξονυχιστικά. Πάνω σε όποια αλήθεια κι αν κάνω συναναστροφή, πάντα αναρωτιέσαι αν κρύβεται κάποια δολοπλοκία, αν μηχανορραφώ, αν μπορεί να χάσεις ή να εξαπατηθείς. Αν αναλογίζεσαι συνέχεια αυτά τα πράγματα, τότε τι σκηνικό θα προέκυπτε όταν μιλούσαμε και αλληλεπιδρούσαμε μεταξύ μας; (Αμηχανία.) Σε μια τέτοια περίσταση, Εγώ θα ένιωθα άβολα κοντά σου κι εσύ θα ένιωθες άβολα κοντά Μου· θα νιώθαμε άβολα και οι δύο. Δεν θα ήταν απλώς ένα αμοιβαίο μαρτύριο το να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλο; Θα ήταν καθόλου χαρούμενο αυτό; Δεν θα υπήρχε η παραμικρή χαρά. Αν σου αρέσει να ακούς αυτά που λέω, αν είσαι πρόθυμος να τα ακούς, αν τα θέματα για τα οποία μιλάω είναι αυτά που έχεις τις βλέψεις να κάνεις, αυτά που αγαπάς μέσα στην καρδιά σου, αυτά που επιδιώκεις, και μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης σου, τότε, ακόμα κι αν καθόμασταν εκεί μέσα στη σιωπή, δεν θα υπήρχε καμία αποστροφή ή αντίσταση στις καρδιές μας. Θα μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε και, μέσα από τη συνύπαρξη, θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην αρμονία. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι δεν σου αρέσει να ακούς τα λόγια που λέω και μάλιστα νιώθεις αποστροφή και αντίσταση μέσα στην καρδιά σου, παρόλο που όλα αυτά είναι πολύ πρακτικά και ωφέλιμα για τους ανθρώπους. Δεν μπορείς με τίποτα να αφομοιώσεις τα θετικά πράγματα που λέω και τα λόγια συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια που λέω για να λυθούν τα προβλήματα, ιδίως τα θέματα που αφορούν την απαλλαγή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και μάλιστα νιώθεις ότι σου κάνω πλύση εγκεφάλου, ότι σε εξαπατώ, ότι προσπαθώ να σε χρησιμοποιήσω για να κηρύξεις το ευαγγέλιο και να κερδίσεις περισσότερους ανθρώπους για να επεκταθεί η επιρροή του οίκου του Θεού. Σε τέτοια περίπτωση, εσύ έχεις το άδικο. Το σκεπτικό σου είναι πάντα στρεβλό, θέλεις πάντα να διαστρεβλώνεις τα γεγονότα και να λες το άσπρο μαύρο, και μάλιστα περιγράφεις τα θετικά πράγματα που συμβαδίζουν με την αλήθεια ως αρνητικά, κακά πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στις κοινωνικές τάσεις. Ό,τι και να πω, δεν πιστεύεις ότι είναι αλήθεια, ότι είναι κάτι θετικό. Επομένως, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε· εφόσον δεν μιλάμε κοινή γλώσσα, δεν μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά. Δεν μπορούμε να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, δεν μπορούμε να φτάσουμε σε σύμπνοια. Τι είδους άνθρωπος είσαι, λοιπόν; Για να το θέσω με ακρίβεια, δεν ανήκεις στον οίκο του Θεού, είσαι άπιστος. Όσο σωστά κι αν είναι τα θέματα που συζητώ, όσο σωστά κι αν είναι τα μονοπάτια άσκησης και οι αρχές της άσκησης, εσείς πάντα τα παρερμηνεύεις. Πάντα τα βλέπετε, τα κατανοείς και τα ερμηνεύεις μέσα από ένα πονηρό πρίσμα και από μια πονηρή στάση και οπτική· δεν αποδέχεσαι τα σωστά μονοπάτια άσκησης και αρχές της άσκησης για τα οποία μιλάω. Έτσι, ακούγοντας Με να μιλάω, νιώθεις άβολα. Γιατί νιώθεις άβολα; Επειδή δεν είναι αυτές οι ανάγκες της ανθρώπινης φύσης σου. Τι χρειάζεσαι εσύ; Να επιδιώξεις την ελευθερία, να κάνεις περιουσία, να τρως, να πίνεις και να διασκεδάζεις. Τα συνθήματα της ζωής σου είναι τα εξής: «Η ζωή έχει να κάνει μόνο με το φαγητό και τον ρουχισμό» και «Απόλαυσε τη ζωή όσο προλαβαίνεις». Τι σου αρέσει; Σου αρέσουν οι κακές τάσεις, τα αλλόκοτα ρούχα, οι διάσημοι και οι γνωστοί, καθώς και η εξαιρετικότητα και το μεγαλείο του ανθρώπου. Επομένως, δεν είσαι ειλικρινής πιστός στον Θεό, δεν ανήκεις στον οίκο του Θεού· η ανθρώπινη φύση σου δεν έχει ανάγκη για θετικά πράγματα. Όταν μιλάω μαζί σου, ό,τι και να πω, ό,τι και να κάνω, ή όπως και να το κάνω, για όσους δεν έχουν συνείδηση και λογική ούτε τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όλα αυτά είναι απλώς μια θεωρία, ένα ρητό, μια μέθοδος. Μερικοί σκέφτονται μάλιστα και το εξής: «Όταν μιλάς, προχωράς σε πολλές λεπτομέρειες και μάλιστα φέρνεις και παραδείγματα. Αυτό δεν είναι απλώς μια προσπάθεια να εμφυσήσεις βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων τις σκέψεις και τις απόψεις σου; Δεν είναι απλώς μια προσπάθεια να τους κάνεις να αποδεχτούν τις σκέψεις και τις απόψεις σου, να τους κάνεις πλύση εγκεφάλου και, με τον καιρό, να τους μουδιάσεις με τις διάφορες σκέψεις και απόψεις σου;» Αν νιώθεις πραγματικά έτσι, αν νομίζεις ότι αυτά τα λόγια δεν είναι αλήθεια, ότι δεν είναι η αληθινή οδός που πρέπει να αποδέχονται και να κάνουν πράξη οι άνθρωποι ούτε οι αρχές που πρέπει να τηρούν, τότε ας αρνηθείς να τα αποδεχτείς· είναι δικαίωμά σου. Μπορείς επίσης να φύγεις από την εκκλησία. Έχεις το δικαίωμα να αποφασίσεις για τον εαυτό σου, όπως επίσης και το δικαίωμα να αρνηθείς να αποδεχτείς την αλήθεια. Μη διαστρεβλώνεις, όμως, τα γεγονότα και μην κάνεις το άσπρο μαύρο. Η αλήθεια είναι πάντοτε η αλήθεια· δεν μπορεί να πάψει να είναι η αλήθεια επειδή μερικοί διάβολοι και Σατανάδες την αρνούνται και την καταδικάζουν, πόσο μάλλον μπορεί να πάψει να είναι η αλήθεια επειδή είναι πολλοί εκείνοι που δεν τους αρέσει ή που δεν μπορούν να την αποδεχτούν. Η αλήθεια υπάρχει παντοτινά· είναι αιώνια αμετάβλητη. Άσχετα με το πόσοι άνθρωποι μπορούν να την αποδεχτούν, η αλήθεια είναι πάντοτε η αλήθεια. Οι κουβέντες, οι επικοινωνίες και οι αλληλεπιδράσεις Μου μαζί σας βασίζονται αποκλειστικά στο θεμέλιο της εμπιστοσύνης σας προς Εμένα· αυτή είναι μία από τις πιο βασικές αρχές. Για να επιτευχθεί η εμπιστοσύνη, το πιο σημαντικό είναι να βεβαιωθείτε όλοι βαθιά μέσα σας ότι σε κάθε λέξη που λέω, σε κάθε ερώτηση που κάνω ή σε κάθε ζήτημα για το οποίο μιλάω, δεν υπάρχει καμία μηχανορραφία, κανένα σχέδιο, καμία παγίδα και σίγουρα καμία δοκιμασία για σας. Να είστε βέβαιοι, λοιπόν —όταν επικοινωνώ μαζί σας, θα πρέπει να νιώθετε τελείως ελεύθεροι και χαλαροί. Αν νιώθετε ότι η επαφή μαζί Μου δεν σας προσφέρει απελευθέρωση ή χαλάρωση, ότι νιώθετε περιορισμό ή μεγάλη αμηχανία, ή αλλιώς ότι είστε πάντα επιφυλακτικοί κατά βάθος, τότε σας λέω ότι πραγματικά δεν είναι δικό Μου το πρόβλημα, αλλά δικό σας. Πού έγκειται το πρόβλημά σας; Εσείς οι ίδιοι πρέπει να ξεκαθαρίσετε τι προβλήματα έχετε και τι σκέφτεστε μέσα σας· έπειτα, λύστε τα συγκεκριμένα προβλήματα με συγκεκριμένο τρόπο. Όποια προβλήματα μπορέσετε να εντοπίσετε, λύστε τα. Αν εντοπίσετε πολλά προβλήματα, καταγράψτε τα κι έπειτα λύστε τα ένα ένα. Αν δεν γίνεται να λυθούν όλα τα προβλήματα ταυτόχρονα, λύστε τα ένα ένα, σιγά σιγά. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, εσείς να εξετάζετε και να αναλογίζεστε, να βλέπετε τι σκεφτόσασταν πραγματικά εκείνη τη στιγμή, σε ποια ζητήματα σκέφτεστε έτσι και ποιες απόψεις αναπτύσσετε σε ποια ζητήματα· στη συνέχεια, να τα λύνετε σταδιακά. Μια μέρα, όταν εγκαταλείψετε αυτές τις σκέψεις και απόψεις που έχετε μέσα σας, κι έχουν λυθεί όλα αυτά τα προβλήματα, κι εσείς καταλάβετε πραγματικά την αλήθεια και θα δείτε την αξία της αλήθειας, τότε θα Με εμπιστευτείτε. Θα πιστέψετε ότι μπορώ να αντιμετωπίσω οποιονδήποτε άνθρωπο και οποιοδήποτε πρόβλημα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και ότι δεν θα μηχανορραφήσω ποτέ εναντίον σας. Επομένως, οι αλληλεπιδράσεις μας μπορούν να γίνουν χαλαρές και ευχάριστες, μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά και μέσα απ’ αυτήν την αρμονία μας μπορεί να προκύψει η ευτυχία. Να έχετε ευτυχία, ευχαρίστηση, γαλήνη και χαρά —δεν είναι καλό αυτό; (Είναι.)

Κάποιες φορές, όταν έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, τους ρωτάω πόσα χρόνια πιστεύουν στον Θεό. Μερικοί λένε ότι πιστεύουν μόλις για τρία χρόνια και ντρέπονται. Μέσα τους, θεωρούν ότι πιστεύουν για ελάχιστο καιρό στον Θεό κι ότι έχουν μικρό ανάστημα, οπότε συγκρίνοντας τον εαυτό τους μ’ εκείνους που πιστεύουν για δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια, νιώθουν πάντα μειονεκτικά, νιώθουν υποδεέστεροι. Αναλογίζονται: «Μου κάνεις αυτήν την ερώτηση για να μου υπενθυμίσεις ότι πιστεύω μόνο για λίγο καιρό στον Θεό, ότι έχω μικρό ανάστημα και ότι η προαγωγή μου ήταν μια εξαίρεση από τον οίκο του Θεού, αλλά και για να με κάνεις να νιώσω βαθιά ευγνωμοσύνη απέναντι στον οίκο του Θεού;» Γιατί τους κάνει να νιώθουν τόσο άβολα μια τέτοια ερώτηση; Επειδή υπεραναλύουν την ερώτησή Μου, νομίζοντας ότι υπάρχει κάποια δολοπλοκία στα λόγια Μου κι ότι προσπαθώ να μηχανορραφήσω εναντίον τους. Βρίσκουν πολλές αναγνώσεις σε ένα τόσο απλό ερώτημα. Μόλις πούνε πως πιστεύουν για τρία χρόνια, νιώθουν ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Δεν δυσαρεστήθηκαν κατά βάθος από την ερώτησή Μου; Στην πραγματικότητα, κάνω αυτήν την ερώτηση χωρίς καμία ιδιαίτερη πρόθεση και δεν θα περίμενα να σε φέρει σε δύσκολη θέση. Γιατί λοιπόν νιώθεις ότι είσαι σε δύσκολη θέση; Επειδή το μυαλό σου είναι υπερβολικά περίπλοκο. Έχει τίποτα το κακό η ερώτησή μου; (Όχι.) Απλώς ρωτάω χαλαρά. Αν σε ρωτούσα πόσους ερωτικούς συντρόφους είχες, μπορεί κάτι τέτοιο να ήταν ακατάλληλο, αφού θα ανακατευόμουν στις προσωπικές σου υποθέσεις. Αυτό όμως που ρωτάω έχει σχέση με την πίστη σου στον Θεό —σε ρωτάω πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό. Δεν είναι πρέπον; (Είναι.) Και τότε γιατί δεν τολμάς να απαντήσεις; Αυτό δεν είναι δικό Μου πρόβλημα, είναι δικό σου. Το μυαλό σου είναι υπερβολικά περίπλοκο. Τι γίνεται με αυτό το περίπλοκο μυαλό σου; Δεν είναι μήπως το θέμα ότι έχεις μοχθηρή και δόλια διάθεση; (Ναι.) Γιατί σε ρωτάω πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό; Το ρωτάω για να μάθω ποιο είναι το ανάστημά σου, ποιες αλήθειες κατανοείς, αν έχεις θέσει θεμέλια, τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις, αν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου και αν έχεις βιώσει καθόλου δοκιμασίες. Με βάση αυτά τα πράγματα, αποφασίζω για ποια θέματα θα κάνω συναναστροφή μαζί σου, ποιες προτροπές θα σου δώσω, κι αυτό είναι όλο. Μια τόσο απλή σκέψη Μου την παρερμηνεύεις λες και κρύβω απώτερα κίνητρα, κι έτσι νιώθεις αποστροφή απέναντί Μου. Πες Μου, μ’ αυτόν τον τρόπο δεν παίρνω μπελάδες ως αντάλλαγμα για τις καλές Μου προθέσεις; (Ναι.) Όταν σε ρωτάω πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, μήπως θέλω έστω και στο ελάχιστο να σε μειώσω; (Όχι.) Υπάρχει τίποτα το κακόβουλο σ’ αυτό; Μήπως υπάρχει καμία πρόθεση να σε κάνω να νιώσεις άβολα και να φανείς κακός; (Όχι.) Είτε πιστεύεις στον Θεό για λίγους μήνες είτε για ένα-δύο χρόνια, η πρόθεσή Μου είναι απλώς να σε βοηθήσω. Βλέποντας ότι είσαι πολύ σοβαρός στην επιδίωξή σου και πολύ ενθουσιώδης, βλέποντας να υποφέρεις τόσο πολύ, να πληρώνεις τόσο μεγάλο τίμημα και να απαρνιέσαι τόσο πολλά, θέλω να κουβεντιάσω μαζί σου, ώστε να κερδίσεις κάτι που κανονικά δεν θα κέρδιζες. Η ερώτηση για το πόσα χρόνια πιστεύεις προέρχεται, αφενός, από την ανησυχία Μου για σένα και, αφετέρου, από την αγάπη Μου για σένα. Υπάρχει τίποτα το κακόβουλο σ’ αυτό; (Όχι.) Είναι μεν μια πολύ σωστή ερώτηση, αλλά πώς την έχει διαστρεβλώσει αυτός ο άνθρωπος; «Θέλεις να μάθουν όλοι ότι δεν πιστεύω πολύ καιρό στον Θεό, ότι είμαι ασήμαντος και δεν καταλαβαίνω καμία αλήθεια, ότι είμαι χειρότερος από τους άλλους, ότι είμαι υποδεέστερος, και θέλεις να με ντροπιάσεις». Αν σκέφτεσαι έτσι, μπορούμε να συνεχίσουμε να αλληλεπιδρούμε; (Όχι.) Επομένως, για να καταφέρουμε να αλληλεπιδρούμε και να ζούμε σε αρμονία, το κυριότερο είναι να Με εμπιστεύεσαι και να μην αμφιβάλλεις ούτε να κάνεις εικασίες για Μένα. Αν δεν υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ μας, πού έγκειται το πρόβλημα; Έγκειται στους ανθρώπους· με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν κάθε λογής δυσκολίες. Κι από πού προκύπτουν αυτές οι διάφορες δυσκολίες; Προκύπτουν από τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους. Ποιες είναι, λοιπόν, οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις του ανθρώπου που ανέφερα μόλις τώρα; Θεωρεί πως το γεγονός ότι πιστεύει στον Θεό για τρία χρόνια τον καθιστά νέο πιστό στην εκκλησία, ότι είναι πολύ ντροπιαστικό το γεγονός ότι πιστεύει για τόσο σύντομο διάστημα και τον κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά, και να νιώθει ότι κατανοεί πολύ μικρό μέρος της αλήθειας και δεν μπορεί ακόμα να μοιραστεί βιωματικές μαρτυρίες. Έτσι, θεωρεί τον εαυτό του «πολίτη δεύτερης κατηγορίας», τον οποίο οι άλλοι περιφρονούν, και το θεωρεί αυτό ντροπιαστικό και ταπεινωτικό για να το αναφέρει. Απ’ την άλλη πλευρά, άλλοι πιστεύουν στον Θεό για δέκα ή είκοσι χρόνια, ενώ ο ίδιος πιστεύει μόνο για τρία, κι έτσι ανησυχεί μήπως οι άλλοι του πουν: «Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν το αποδέχτηκες νωρίτερα; Μήπως έχεις κάποιο ντροπιαστικό παρελθόν;» Οι κοσμικοί άνθρωποι, στα μάτια τους, θεωρούν πολύ σημαντικά τα προσόντα, τις εμπειρίες και το υπόβαθρο, και με βάση αυτά ταξινομούν τους ανθρώπους σε διάφορες ιεραρχίες. Ποια είναι λοιπόν η οπτική αυτού του ανθρώπου; Δίνει κι αυτός μεγάλη σημασία στο υπόβαθρο και τις εμπειρίες των ανθρώπων, οπότε στην καρδιά του υπάρχουν διαφορετικές ιεραρχίες ανάλογα με το αν κάποιος πιστεύει στον Θεό για τρία, πέντε, δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια. Αυτή η ιεράρχηση τον κάνει να αισθάνεται ότι τα τρία χρόνια που πιστεύει είναι κάτι ντροπιαστικό στην εκκλησία, λες και είναι «πολίτης δεύτερης κατηγορίας». Για αυτόν, αυτό αποτελεί σημάδι ντροπής, ταπείνωση. Βλέπει ως πολύ σημαντικό το πόσα χρόνια πιστεύει κάποιος στον Θεό, κι ο ίδιος τυχαίνει να πιστεύει μόνο τρία χρόνια. Αν έμπαινε ένα μηδενικό μετά το τρία, και γίνονταν τριάντα τα χρόνια πίστης, τότε αυτό θα το θεωρούσε ένδοξο. Θα έλεγε: «Ήμουν από τους πρώτους που αποδέχτηκαν το έργο του Θεού. Ακολούθησα τον Θεό όταν είχε μόλις αρχίσει να εμφανίζεται και να εργάζεται. Όλα αυτά τα χρόνια, κηρύττω το ευαγγέλιο και μαρτυρώ περί του Θεού παντού, πολεμώντας στο πλευρό του Θεού για να οικοδομηθεί η βασιλεία Του! Είμαι βετεράνος στον οίκο του Θεού, ιδρυτικό μέλος!» Θα το θεωρούσε αυτό ως κάτι πάρα πολύ ένδοξο. Κάποιοι άνθρωποι, που έχουν μόλις αποδεχτεί το έργο του Θεού, βλέπουν ότι ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες και ότι υπάρχουν τόσες βιωματικές μαρτυρίες στον οίκο του Θεού, και νιώθουν ότι ξεκίνησαν πολύ αργά να πιστεύουν στον Θεό. Αν πουν ότι πιστεύουν από ένα ως τρία χρόνια, δυσκολεύονται να μιλήσουν και αναρωτιούνται μέσα τους: «Γιατί δεν πίστεψα όλα αυτά τα χρόνια; Ο Θεός εξέφρασε τόσες αλήθειες· γιατί δεν τις ερεύνησα; Ποιος με εμπόδισε απ’ το να πιστέψω στον Θεό; Ποιος μου προξένησε τόσο πικρό πόνο; Αυτοί οι θρησκευτικοί πάστορες· αυτοί οι άνθρωποι είναι στ’ αλήθεια διάβολοι και σατανάδες που κατασπαράζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Αν δεν μπορέσω να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών, θα πρέπει να κανονιστώ μαζί τους!» Μετά ξανασκέφτονται: «Αχ, είναι απλώς η πικρή μου μοίρα· δεν έχω αυτήν την ευλογία». Αλλά μετά σκέφτονται: «Όχι, δεν γίνεται. Ο Θεός είναι παντοδύναμος. Γιατί δεν με επέστρεψε, εμένα, το απολωλός πρόβατο, νωρίτερα στο οίκο του Θεού;» Κι έτσι μεταθέτουν την ευθύνη στον Θεό. Στην πραγματικότητα, ό,τι κι αν νομίζουν, πρώτον, είναι λάθος η άποψή τους σχετικά με τη διαφορά μεταξύ της πίστης για τρία χρόνια σε σχέση με τα τριάντα. Χρησιμοποιούν το πόσα χρόνια πιστεύει κανείς για να ιεραρχήσουν τους ανθρώπους, καθώς θεωρούν ότι κάποιος που πιστεύει λιγότερο καιρό είναι κατώτερος. Εφόσον έχουν αναπτύξει αυτήν την οπτική, όταν τους ρωτάω πόσα χρόνια πιστεύουν, ντρέπονται να μιλήσουν. Αν πουν «τρία χρόνια», νιώθουν πολύ άβολα, μεγάλη αμηχανία, μεγάλη ντροπή, σαν να εκτίθεται αμέσως η αξία και η κατάταξή τους. Το θεωρούν πολύ σημαντικό. Αυτή η οπτική επηρεάζει τη στάση τους απέναντι στην ερώτησή Μου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας πούμε ότι η οπτική τους ήταν η εξής: «Είναι γεγονός ότι πιστεύω στον Θεό εδώ και τρία χρόνια, και με μόλις τρία χρόνια πίστης, το ανάστημά μου είναι όντως μικρό. Είναι πολλές οι αλήθειες για τις οποίες δεν μπορώ καν να εξηγήσω ξεκάθαρα τα δόγματα. Αφού με ρωτάει ο Θεός πόσα χρόνια πιστεύω, απλώς θα πω την αλήθεια. Δεν έχω κανέναν λόγο να ντρέπομαι. Ενώπιον του Θεού, όλα είναι φανερά, όλα είναι ξεσκέπαστα. Θα απαντήσω σε ό,τι με ρωτήσει ο Θεός». Αν είχαν αυτό το σκεπτικό, θα ήταν απλό. Δεν θα περιλαμβανόταν καμία ταυτότητα, καμία θέση, καμία αξία, καμία ιεραρχία. Δεν θα περιορίζονταν, δεν θα επηρεάζονταν, δεν θα ελέγχονταν, δεν θα χειραγωγούνταν από οποιεσδήποτε λάθος σκέψεις ή απόψεις και, τελικά, θα μπορούσαν να πουν εύκολα και ειλικρινά: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και τρία χρόνια». Μετά, θα συνέχιζα ρωτώντας το εξής: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και τρία χρόνια. Έχεις ξεκαθαρίσει τις αλήθειες σχετικά με τα οράματα;» Αν ήταν άνθρωπος που είχε περίπλοκη σκέψη, θα σκεφτόταν: «Αν πω ότι δεν τις έχω ξεκαθαρίσει, δεν θα σημαίνει αυτό ότι δεν έχω φροντίσει να κάνω το έργο που πρέπει να κάνω στο πλαίσιο της πίστης μου; Αφού πιστεύω τρία χρόνια και δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα τις αλήθειες σχετικά με τα οράματα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω φάει και πιει με ζήλο τα λόγια του Θεού; Αν, όμως, πω ότι τις έχω ξεκαθαρίσει, τότε ο Θεός δεν θα μου κάνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα και θα χάσω την ευκαιρία. Αν πω ότι δεν είμαι σίγουρος, ίσως τότε να συναναστραφεί λίγο μαζί μου, να προσθέσει κάτι παραπάνω; Αν πω ότι είμαι σίγουρος, τότε ναι μεν δεν θα προσθέσει τίποτα παραπάνω για ν’ ακούσω, αλλά μήπως θα σχηματίσει καλή γνώμη για μένα;» Βλέπεις, σκέφτονται πάλι με τρόπο διεστραμμένο, σωστά; Δεν είναι πολύ περίπλοκη η σκέψη ενός τέτοιου ανθρώπου; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν στ’ αλήθεια μπελάδες. Με όποιον κι αν μιλάνε, πάντα λογαριάζουν πώς να απαντήσουν χωρίς να χάσουν την αξιοπρέπειά τους και να ζημιωθούν τα συμφέροντά τους. Επιπλέον, παρατηρούν συνέχεια τη στάση των άλλων απέναντί τους, υπολογίζοντας πάντα πώς να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων και πώς να εξυψώσουν τη δική τους θέση. Υπολογίζουν συνεχώς αυτά τα πράγματα, οπότε δεν τους είναι εύκολο να μιλήσουν ανοιχτά στη συναναστροφή και να εκφράσουν όσα έχουν στην καρδιά τους. Μήπως, όταν τους ρωτώ: «Στην πίστη σου στον Θεό, έχεις ξεκαθαρίσει τις αλήθειες σχετικά με τα οράματα;» υπάρχει κάποιο δεύτερο επίπεδο ερμηνείας σ’ αυτήν την ερώτηση; (Όχι.) Γιατί ρωτάω τόσο ευθέως; Συνήθως, όσοι πιστεύουν για διάστημα ενός έως τριών ετών, χρειάζονται ακόμα συναναστροφή σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα· αυτό είναι κάτι σύνηθες. Αν έχουν ξεκαθαρίσει τις αλήθειες σχετικά με τα οράματα, τότε δεν υπάρχει ανάγκη να τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα και μπορούμε να μιλήσουμε για άλλα. Αν πουν: «Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, ειδικά την αλήθεια που αφορά το έργο της κρίσης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, που είναι πολύ βαθύ και ακόμα δεν το καταλαβαίνω. Μπορείς να κάνεις συναναστροφή πάνω σ’ αυτό;» τότε θα έχουμε βρει ένα κοινό θέμα και θα κάνω συναναστροφή γι’ αυτό. Αν το ακούσουν όλοι άλλη μια φορά, θα κερδίσουν κάτι παραπάνω, σωστά; (Ναι.) Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, αλλά προσποιούνται ότι καταλαβαίνουν. Για ποιον λόγο προσποιείσαι; Συνεχίζεις να προσποιείσαι, γεγονός που υποδηλώνει ότι καταλαβαίνεις τα πάντα κι ότι αν πω κάτι παραπάνω θα είναι περιττό. Σ’ εκείνη την περίπτωση, δεν θα πω τίποτα και δεν θα κερδίσεις τίποτα. Έτσι, όποια κι αν είναι η κατάσταση, αν μπορείς να μιλάς ειλικρινά, χωρίς καχυποψίες, χωρίς να δίνεις υπερβολικές ερμηνείες στα λόγια Μου, οι κουβέντες και η επικοινωνία μας μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο της ζωντανής αλληλεπίδρασης. Μπορούμε να επικοινωνούμε, να αλληλεπιδρούμε και να έχουμε επαφές μέσα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, συζητώντας για θέματα που αρέσουν σε όλους μας. Δεν είναι καλό αυτό; (Είναι.) Έτσι, θα έχεις κέρδη. Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ ραδιούργοι. Όταν τους ρωτάω αν έχουν ξεκαθαρίσει τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, σκέφτονται μέσα τους: «Τι θέλεις να πεις μ’ αυτήν την ερώτηση; Προσπαθείς να καταλάβεις αν είμαι σίγουρος σχετικά με την αληθινή οδό, αν έχω βάλει τα θεμέλια; Προσπαθείς να διαπιστώσεις ποιο είναι το επίπεδό μου, να δοκιμάσεις το επίπεδό μου; Τότε πρέπει να πω ότι τις έχω ξεκαθαρίσει». Απαντάνε, λοιπόν: «Τα τρία αυτά χρόνια, τρώω και πίνω συνεχώς τα λόγια του Θεού, έχω δει πολλές ταινίες από τον οίκο του Θεού, ακούω συχνά κηρύγματα και συναναστροφές, και στις συναθροίσεις μοιράζομαι πολλές φορές τη δική μου βιωματική κατανόηση. Έχω καταλάβει ξεκάθαρα όλες αυτές τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα». Τι σκοπό έχουν όταν λένε αυτό; Θέλουν να Μου κάνουν καλή εντύπωση, να Μου δώσουν την αίσθηση ότι έχουν πολύ καλό επίπεδο και να Με κάνουν να σχηματίσω καλή γνώμη για αυτούς. Νομίζεις ότι θα σχημάτιζα καλή γνώμη γι’ αυτούς μόνο και μόνο επειδή θα έλεγαν αυτά τα λίγα λόγια; (Όχι.) Θα σχημάτιζα τόσο εύκολα καλή γνώμη για κάποιον; Σε καμία περίπτωση· δεν έκριναν σωστά σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Αν λες ότι έχεις ξεκαθαρίσει όλες τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, τότε κάτσε να σε δοκιμάσω. Θα σε δοκιμάσω σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα και τις οποίες διαβάζεις συχνά. Γιατί κάνει ο Θεός το έργο της παίδευσης και της κρίσης; Ποιο είναι το κυριότερο αποτέλεσμα που έχουν σκοπό να πετύχουν η παίδευση και η κρίση; Σ’ αυτά τα τρία χρόνια που πιστεύεις, έχεις βιώσει ποτέ το έργο της παίδευσης και της κρίσης; Έχεις βιώσει την παίδευση και την κρίση έστω και μια φορά; Όταν βίωνες την παίδευση και την κρίση, αντιλήφθηκες τις αλήθεια-αρχές; Γνώριζες ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού; Μπορείς να διηγηθείς μια συγκεκριμένη εμπειρία; Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς λένε κάποια δόγματα και δεν μπορούν να διηγηθούν καμία πρακτική βιωματική κατανόηση. Οι άνθρωποι έχουν πολλές ελλείψεις, οπότε, όταν κουβεντιάζουμε, έχουμε πολλά θέματα να συζητήσουμε. Αλλά όποιο θέμα κι αν αφορά η συζήτηση, να συναναστρέφεσαι σχετικά μ’ αυτό όσο ξέρεις εσύ. Αν δεν ξέρεις κάτι, πες απλώς ότι δεν ξέρεις. Μη σκέφτεσαι με τρόπο στρεβλό. Οποιοδήποτε ερώτημα κι αν σου τεθεί, απλώς απάντα. Πες ό,τι σκέφτεσαι μέσα στην καρδιά σου εκείνη τη στιγμή. Όποια κι αν είναι η πραγματική κατάσταση, απλώς μίλα ειλικρινά γι’ αυτήν. Μην υπεκφεύγεις, μην ωραιοποιείς, μη λες πράγματα που προκαλούν ψευδείς εντυπώσεις μόνο και μόνο για να δείξεις καλύτερος και να παρουσιάσεις τον εαυτό σου με περιτύλιγμα, μη λες ψέματα και μην εξαπατάς. Όλα αυτά δεν πρέπει να τα κάνεις. Όποιο, λοιπόν, ερώτημα κι αν σου θέσω ή για όποιο θέμα κι αν συναναστραφώ σου, πες όσα ξέρεις. Αν διαπιστώσω ότι υπάρχει κάποια πτυχή της αλήθειας που δεν καταλαβαίνεις, ή ότι η κατανόησή σου είναι δογματική ή ότι έχεις στρεβλή κατανόηση και λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, θα σε διορθώσω, θα σε καθοδηγήσω και θα σε βοηθήσω έγκαιρα, ώστε να καταλάβεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας, να αποκτήσεις αγνή κατανόηση και να ακολουθήσεις ένα ακριβές μονοπάτι άσκησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η συναναστροφή μας θα είναι αποτελεσματική. Άρα, η αρχή της συναναστροφής πάνω σε κάποιο θέμα είναι χτισμένη στο θεμέλιο του να μιλάς ειλικρινά, στο θεμέλιο της από κοινού συναναστροφής, κουβέντας ή συζήτησης σχετικά με την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να ξεκαθαρίσουν καλύτερα το θετικό θέμα της συναναστροφής, να το κατανοήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και να αποκτήσουν ένα πιο ξεκάθαρο μονοπάτι άσκησης. Δεν βασίζεται στο θεμέλιο της καχυποψίας, της μηχανορραφίας και της εξαπάτησης.

Θεωρείτε καλή τη συναναστροφή για θέματα όπως είναι η κανονικότητα και η πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού; (Καλή είναι.) Και γιατί είναι καλή; (Πιστεύουμε ότι μπορεί να μας απαλλάξει από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχουμε για τον ενσαρκωμένο Θεό.) Κάποιοι λένε: «Μας φανέρωσες τον αληθινό Σου εαυτό και τώρα ξέρουμε τι άτομο είσαι. Είναι πολύ αφελές εκ μέρους Σου που λες την αλήθεια! Ναι μεν έχεις αυτές τις εκδηλώσεις κανονικότητας και πρακτικότητας, αλλά πώς είναι δυνατόν να λες ξεκάθαρα την αλήθεια; Πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους την αίσθηση ότι είσαι μυστηριώδης, ασύλληπτος, υψηλόφρων και ακατάληπτος. Ακόμα κι αν δεν μηχανορραφείς εναντίον των ανθρώπων, πρέπει να λες ότι μπορείς. Πρέπει να ισχυρίζεσαι ότι ξέρεις την τέχνη της χειραγώγησης των ανθρώπων και την τέχνη της χρησιμοποίησης των ανθρώπων, ότι ξέρεις τα Τριάντα-έξι Στρατηγήματα και ότι μπορείς να εκμεταλλεύεσαι κάθε λογής ανθρώπους για να παρέχουν υπηρεσία σ’ Εσένα. Μόνο αν μιλήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο θα Σε λατρεύουν οι άνθρωποι. Δεν γίνεται να λες την αλήθεια. Από τη στιγμή που λες τόσο ξεκάθαρα την αλήθεια, πώς γίνεται και δεν Σε θεωρώ καθόλου μυστηριώδη ή ασύλληπτο; Πώς και θεωρώ ότι δεν είσαι σαν τον Θεό; Κοίταξε τις μεγάλες προσωπικότητες του κόσμου —εκείνους που εμπλέκονται με τα στρατιωτικά ή με την πολιτική, και τους μονάρχες των παλιότερων εποχών. Ποια από αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες, αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους, είπε ποτέ ξεκάθαρα την αλήθεια; Μήπως είπε ποτέ κανείς απ’ αυτούς ότι είναι κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος, ένας απλός άνθρωπος; Έχουν την απεγνωσμένη επιθυμία να πιστέψουν οι άνθρωποι ότι είναι διαφορετικοί από τους άλλους, ότι έχουν σταλθεί από τον ουρανό και ότι, παρόλο που έχουν γίνει πλέον απλοί άνθρωποι, παραμένουν μυστηριώδεις και αινιγματικοί, κι ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τους καταλάβουν —μόνο έτσι μπορούν να εξουσιάζουν εύκολα τους ανθρώπους!» Όλοι αυτοί οι μονάρχες κατείχαν την τέχνη της αυτοκρατορικής κυριαρχίας και ούτε οι υπουργοί τους ούτε οι απλοί άνθρωποι μπορούσαν να διακρίνουν τι άνθρωποι ήταν. Πώς λέει το ρητό; «Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς τη βούληση του αυτοκράτορα, και την εντολή του δεν μπορεί να την παραβεί κανείς». Όλοι οι αξιωματούχοι από τον άπιστο κόσμο έχουν τέτοια νοοτροπία· ακόμα κι ένας ασήμαντος τμηματάρχης, τομεάρχης ή διευθυντής έχει τέτοια νοοτροπία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να διακρίνουν οι άλλοι την πραγματική τους αξία, τα ελαττώματα που έχει η ανθρώπινη φύση τους, τα λάθη που έχουν κάνει ή τα ψεγάδια των πράξεών τους. Μόλις ανακαλυφθούν οι αποτυχίες τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να τις καμουφλάρουν και να τις συγκαλύψουν, κι αν εκτεθούν και μαθευτούν οι κακές τους πράξεις, τότε βρίσκουν ένα εξιλαστήριο θύμα. Αυτό το κάνουν με σκοπό να συγκαλύψουν την αλήθεια, ώστε να συνεχίσουν οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να τους εξιδανικεύουν. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει το κάνει προμελετημένα και προσχεδιασμένα για να πετύχει τους στόχους του, ώστε όλοι να νιώθουν ότι δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο άνθρωπο, ότι μπορεί να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης, ότι είναι αυτός που κινεί τα νήματα. Δεν θα επέτρεπε ποτέ να μάθουν οι άλλοι ότι πρόκειται για έναν κανονικό, πρακτικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Στην πραγματικότητα, πρόκειται απλώς για έναν συνηθισμένο διεφθαρμένο άνθρωπο, που επιδίδεται σε πολύ πιο πανούργες μηχανορραφίες από τον μέσο άνθρωπο και είναι καλός στις συνωμοσίες και τις δολοπλοκίες. Πώς θα ήταν δυνατόν να αφήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν πόσο καταχθόνια και κακόβουλη είναι η ανθρώπινη φύση του; Δεν θα σπιλωνόταν έτσι η εικόνα του; Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν τέτοια νοοτροπία και όλοι είναι υποκριτές σαν τους Φαρισαίους, με καταχθόνια και κακόβουλη καρδιά. Αν και αναγνωρίζουν μέσα τους ότι ο Θεός μπορεί να ενσαρκωθεί, πώς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός θα ήταν ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος; Πιστεύουν μέσα τους ότι αν όντως ο Θεός ενσαρκωνόταν, οι άνθρωποι θα έπρεπε τουλάχιστον, στην ενσάρκωσή Του, να μπορούν να δουν τη θεϊκή Του αύρα και διάφορα σημεία που δείχνουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Επίσης, πιστεύουν ακράδαντα το εξής: «Ο ενσαρκωμένος Θεός, αντικρίζοντας όλους τους ανθρώπους, πρέπει να έχει μια οπτική και συμπεριφορά κατά την οποία να κοιτάζει με περιφρόνηση τις συνωστισμένες μάζες, αλλά σ’ Εσένα δεν μπορώ να τα δω αυτά. Εσύ λες πάντα ότι φέρεσαι με τρόπο που τηρεί τους κανόνες και ότι ενεργείς σύμφωνα με την αρμόζουσα θέση σου. Αυτό δεν εκθέτει εντελώς το γεγονός ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Δεν θα καταστρεφόταν εντελώς η υψηλόφρονα, μυστηριώδης και ασύλληπτη εικόνα του ενσαρκωμένου Θεού που έχουν στην καρδιά τους οι άνθρωποι;» Θεωρείτε καλή αυτήν την καταστροφή; (Ναι, καλή είναι. Καταστρέφει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας.) Τα λόγια αυτά τα λέω ακριβώς για να καταστρέψω τα όνειρά σας, αλλά και τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σας, ώστε να ζείτε όχι πια σ’ ένα όνειρο, αλλά στην πραγματικότητα. Αυτό εναρμονίζεται απόλυτα με τις αλήθεια-αρχές που απαιτώ να τηρείτε: να φέρεστε με τρόπο που να υπακούει στους κανόνες, να ενεργείτε σύμφωνα με την αρμόζουσα θέση σας και να είστε απλοί άνθρωποι που παραμένουν στη θέση ενός δημιουργήματος, αφού κι Εγώ ο ίδιος ενεργώ έτσι. Στις επαφές Μου μαζί σας και στην προσωπική Μου ζωή, δεν μιλάω ποτέ με τρόπο αλαζονικό ή κενό ούτε κάνω ποτέ επίδειξη ή φιγούρα. Αυτό είναι κάτι που το βλέπετε και το αισθάνεστε όλοι σας. Επίσης, ποτέ δεν μηχανορραφώ εναντίον κανενός, ενώ όταν κάνω κάτι δεν είμαι ύπουλος και δεν χαλαρώνω ποτέ, και φέρομαι σύμφωνα με τους κανόνες. Πρέπει να τηρείται αυτό το ελάχιστο πρότυπο συνείδησης. Κάποιοι χρησιμοποιούν μηχανορραφίες στα λόγια και στις πράξεις τους, λέγοντας στους άλλους ευχάριστα πράγματα και προσπαθώντας κατόπιν με κάθε μέσο να τους παρασέρνουν στην παγίδα τους, να τους υπηρετούν και να τους παρέχουν υπηρεσίες. Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα. Αν θέλω να Με βοηθήσει κάποιος σε κάτι, θα του το ζητήσω ευθέως. Κάποιοι λένε: «Εφόσον έχεις αυτήν την ταυτότητα και αυτήν τη θέση, δεν αρκεί απλώς να πεις μια κουβέντα για να κάνεις κάποιον να κάνει κάτι;» Ακόμα κι αν αρκεί απλώς να πω μια κουβέντα, πρέπει να το χειριστώ σύμφωνα με τους κανόνες· δεν μπορώ να εξαναγκάσω τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να τους υποχρεώσω να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Αν είσαι πρόθυμος, να το κάνεις· αν δεν είσαι πρόθυμος, μπορείς να αρνηθείς. Αν, όμως, σου ζητήσω να κάνεις κάτι, θα σου λέω πάντα ξεκάθαρα την αλήθεια. Δεν θα μιλήσω ποτέ με υπεκφυγές ούτε με περιστροφές για να σε κοροϊδέψω ή να σε παρασύρω να τσιμπήσεις το δόλωμα και μετά να σε κάνω πρόθυμα να με υπηρετείς και να μου παρέχεις υπηρεσίες, κι έπειτα, αφότου μηχανορραφήσω εναντίον σου, να σε βάλω μέχρι και να πεις ότι το έκανες πρόθυμα και να αισθάνεσαι ότι δεν σου χρωστάω τίποτα. Δεν θα έκανα σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο. Αυτές οι πρακτικές —είτε πρόκειται γι’ αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν τέχνη της χρησιμοποίησης των άλλων, είτε κανόνες του παιχνιδιού, είτε τακτικές σύμφωνα με τις οποίες παίζεις με τους ανθρώπους είτε ιμπεριαλιστικές στρατηγικές χειραγώγησης των άλλων —είναι κάτι ξένο για Μένα. Εγώ δεν παίζω με τους ανθρώπους —άλλοι μπορεί να παίζουν, αλλά Εγώ δεν το κάνω, ούτε τους μιμούμαι ή μαθαίνω από αυτούς. Δεν έχω διαβάσει ποτέ βιβλία όπως «Η τέχνη του πολέμου» ή «Τα Τριάντα-έξι στρατηγήματα», και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιδοθώ σε προσποίηση ούτε να πω το άσπρο μαύρο όταν μιλάω. Όταν μιλάω και πράττω Εγώ, το ένα είναι ένα και το δύο είναι δύο. Η μόνη εξαίρεση είναι όταν, λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, μπορεί να η διατύπωσή μου να είναι σοφή, αλλά αυτό το κάνω μόνο και μόνο επειδή λαμβάνω υπόψη τις αδυναμίες και τις δυσκολίες των ανθρώπων, καθώς και το μικρό τους ανάστημα. Το κάνω για να τους προστατεύω και να τους φροντίζω, και δεν ενέχει καμία κακεντρέχεια, οπότε ούτε αυτό είναι μηχανορραφία. Ίσως κάποιοι να απογοητευτούν πολύ και να σκεφτούν: «Ώστε τελικά η καρδιά και το μυαλό Σου δεν εμπεριέχουν τις διάφορες μηχανορραφίες των διάσημων και σπουδαίων ανθρώπων του κόσμου. Τελικά είσαι πολύ απλός!» Καλό δεν είναι να είσαι τόσο απλός; Το ότι δεν μηχανορραφώ δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να διακρίνω τους ανθρώπους· δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να διακρίνω την υπόσταση και την ουσία των πραγμάτων· δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω πώς να χειριστώ κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Χωρίς μηχανορραφίες, μπορώ και πάλι να εφαρμόζω αρχές για να χειριστώ κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα με τρόπο κατάλληλο και ακριβή, ανάλογα με το περιβάλλον και το υπόβαθρο, κάνοντάς τους να παίζουν φυσικά τον ρόλο τους και να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους τους, κάτω από την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, κι όχι χρησιμοποιώντας τακτικές, εξαπατώντας τους ή παίζοντας μαζί τους για να τους ξεγελάσω. Όλες οι αρχές με βάση τις οποίες ενεργώ, οι αρχές με βάση τις οποίες χειρίζομαι διάφορα προβλήματα και οι αρχές με βάση τις οποίες μεταχειρίζομαι κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα έχουν αναλυθεί στις συναναστροφές και τα κηρύγματά Μου όλα αυτά τα χρόνια. Όταν μιλάω σχετικά με αυτά τα πράγματα, δεν φωνάζω συνθήματα· αυτά τα πράγματα πηγάζουν από τις σκέψεις Μου και από την ανθρώπινη φύση Μου, κι επίσης εφαρμόζω τις σκέψεις και τις απόψεις Μου για τον χειρισμό κάθε λογής ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Έτσι, όταν εφαρμόζω τις σκέψεις και τις απόψεις Μου για τον χειρισμό κάθε λογής ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, ή όταν τα χειρίζομαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές, θα λέγατε άραγε ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι να ακολουθήσει κάποιος την οδό του Θεού ή να επαναστατήσει εναντίον της; (Να ακολουθήσει την οδό του Θεού.) Επομένως, όσο κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος —καθόλου μυστηριώδης— κι αν φαίνομαι στους ανθρώπους Εγώ, ο ενσαρκωμένος Θεός, αυτό δεν πρόκειται να επηρεάσει καθόλου το πώς κατανοείτε την αλήθεια ούτε πρόκειται σας οδηγήσω να παραστρατήσετε. Απεναντίας, ακριβώς επειδή Εγώ ο ίδιος φέρομαι και ενεργώ βάσει αρχών, αν εσείς μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια, αν μπορείτε να φέρεστε και να ενεργείτε με υπακοή και τήρηση των κανόνων σύμφωνα με τις αρχές για τις οποίες μιλάω, και αν μπορείτε να ασκείστε σύμφωνα με την κατεύθυνση και τους στόχους που υποδεικνύω, τότε αργά ή γρήγορα θα φτάσετε στη σωτηρία, θα φτάσετε στην υποταγή στον Θεό και θα γίνετε άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό. Είναι σίγουρο. Το να μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία δεν είναι ο στόχος που επιδιώκουν όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Άρα, τι άλλο αναζητάτε; Όσο για το αν είμαι μυστηριώδης και ασύλληπτος, υψηλόφρων ή διαφορετικός από τους άλλους, ή αν έχω κάποιες ειδικές ικανότητες που δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε διαθέτετε, δεν έχουν σημασία αυτά. Επιπλέον, δεν έχει σημασία αν πιστεύετε πως είμαι κανονικός και πρακτικός, και ότι δεν αξίζω να Με έχετε ως είδωλο και να Με θαυμάζετε. Τι έχει σημασία; Το ότι τα λόγια που λέω Εγώ, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος, αυτός ο συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος, είναι εγγυημένο ότι θα σας φέρουν ενώπιον του Θεού και είναι εγγυημένο ότι θα σας δώσουν την ευκαιρία να φτάσετε στη σωτηρία. Υπάρχει και κάτι άλλο που είναι σίγουρο: Αν ασκείστε και βιώνετε σύμφωνα με αυτά τα λόγια που έχω πει, είναι σίγουρο ότι μια μέρα θα μεταμορφωθούν οι σκέψεις, οι απόψεις και οι ζωή-διαθέσεις σας, και θα γίνετε νέοι άνθρωποι. Μπορείτε να γίνετε μέλη της νέας ανθρωπότητας —μπορώ να είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Εσείς είστε σίγουροι για αυτό; (Ναι.)

Κατανοείτε τώρα με έναν καινούργιο τρόπο τις εκδηλώσεις της κανονικότητας και της πρακτικότητας του ενσαρκωμένου Θεού; (Ναι.) Αν βλέπετε ότι ο τρόπος με τον οποίο φέρομαι και ενεργώ, καθώς και οι σκέψεις και οι απόψεις Μου, βρίσκονται μέσα στο πεδίο της κανονικότητας και της πρακτικότητας, κι αν οι αρχές με βάση τις οποίες ενεργώ, καθώς και οι σκέψεις και οι απόψεις Μου, μπορούν να σας επηρεάσουν ανά πάσα στιγμή και τις αποδέχεστε πρόθυμα, τότε θα πω κάτι σίγουρο: Επειδή αγαπάτε με αυτόν τον τρόπο την αλήθεια, και μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια μέσα από τις κανονικές και πρακτικές εκδηλώσεις του ενσαρκωμένου Θεού, και μπορείτε επίσης να αποδεχτείτε τις αρχές με τις οποίες φέρεται ο ενσαρκωμένος Θεός, καθώς και τις σκέψεις και τις απόψεις Του σε διάφορες πτυχές, τότε οι επιδιώξεις σας και η κατεύθυνση της διαγωγής σας θα αναπτυχθούν φυσικά προς μια θετική κατεύθυνση. Με άλλα λόγια, καθώς συνεχίζετε να πιστεύετε, θα αποκτάτε όλο και περισσότερη κανονική ανθρώπινη φύση και θα βιώνετε όλο και περισσότερο την ανθρώπινη ομοιότητα, κι επίσης θα πλησιάζετε όλο και περισσότερο προς τις απαιτήσεις του Θεού, φτάνοντας τελικά στη σωτηρία. Το γεγονός ότι αποκομίζετε τέτοια κέρδη έχει άμεση σχέση με το πότισμα και την παροχή του ενσαρκωμένου Θεού, αυτού του συνηθισμένου, κανονικού ανθρώπου. Αν μπορείτε να αποδέχεστε και επίσης να αγαπάτε αυτές τις ουσίες και εκδηλώσεις της κανονικότητας και της πρακτικότητας του ενσαρκωμένου Θεού, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο Εκείνος φέρεται και τις αρχές με βάση τις οποίες το κάνει αυτό, τότε οι εκδηλώσεις σας και η ανθρώπινη φύση σας θα βελτιώνονται όλο και περισσότερο. Τι σημαίνει ότι θα βελτιώνονται όλο και περισσότερο; Μπορεί να είναι λίγο κενό να πούμε ότι θα μοιάζετε όλο και περισσότερο με καλούς ανθρώπους. Αυτό το «θα βελτιώνεστε όλο και περισσότερο» σημαίνει ότι η συνείδησή σας και η λογική σας θα αναπτυχθούν προς μια θετική κατεύθυνση. Ωστόσο, αν σιχαίνεσαι ή απεχθάνεσαι το γεγονός ότι ο Θεός είναι κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος, ή ακόμα κι αν κάνεις διακρίσεις εναντίον αυτού του γεγονότος, δεν το αποδέχεσαι, νιώθεις αντίσταση απέναντί του και το κοροϊδεύεις, τότε θα δυσκολευτείς πολύ να αποδεχτείς όλες τις αλήθειες που εκφράζει Εκείνος, και θα δυσκολευτείς να κατανοήσεις την πρακτική σημασία και επιρροή της κανονικής ανθρώπινης φύσης που έχει. Αντίθετα, μέχρι και θα αποστρέφεσαι και θα μισείς όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός στην κανονική Του ανθρώπινη φύση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι πολύ δύσκολο να βιώσεις την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να γίνεις κάποιος με τον οποίο ο Θεός είναι ικανοποιημένος, επειδή αυτά που λατρεύεις δεν είναι θετικά πράγματα, αλλά αρνητικά. Οι διάσημοι και οι σταρ της κοινωνίας, καθώς και οι κοινωνικές τάσεις, είναι αυτά που λαχταράς και λατρεύεις. Σε μια τέτοια περίπτωση, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι λανθασμένο και, όσον αφορά την κατεύθυνση της επιδίωξης και της ανάπτυξής σου, ένα είναι σίγουρο: δεν πρόκειται να αναπτυχθείς προς μια θετική κατεύθυνση, αλλά προς μια κακόβουλη. Για παράδειγμα, λέω ότι Εγώ δεν μηχανορραφώ εναντίον των ανθρώπων, και κάποιοι λένε: «Αν δεν μηχανορραφείς εναντίον των ανθρώπων, πώς γίνεται να κάνεις τόσο σπουδαίο έργο; Όταν έχεις επαφές με ανθρώπους κι όταν τους αντιμετωπίζεις, πρέπει να μηχανορραφείς. Αν δεν ξέρεις να μηχανορραφείς, τότε δεν θα μπορείς να παίξεις με τους ανθρώπους και δεν θα είσαι κατάλληλος για τη δουλειά». Λέω ότι αν μπορείς να πεις τέτοια πράγματα, έχεις τελειώσει. Οι σκέψεις και οι απόψεις σου δεν είναι μόνο στρεβλές, αλλά και μοχθηρές. Είναι αδύνατο να ξεκινήσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι, επειδή η ανθρώπινη φύση σου δεν διαθέτει το στοιχείο της αγάπης για την αλήθεια και της αγάπης για τα θετικά πράγματα. Είναι αδύνατο να ξεκινήσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας.

Όταν συζητάω με ανθρώπους στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, προκύπτει συχνά το ζήτημα ότι η συζήτηση δεν κυλά ομαλά. Τι θέλω να πω με το «δεν κυλά ομαλά»; Κάποιες φορές, όταν έχω επαφή και κουβεντιάζω με κάποιον με τρόπο απόλυτα φυσιολογικό, αυτός περιπλέκει πολύ τα πράγματα ή τα παρασκέφτεται, και πολύ απλά δεν μπορεί να συνεχιστεί η συζήτηση. Αν δεν μπορεί να συνεχιστεί, τότε τι κάνω; Απλώς σταματώ τις επαφές με αυτόν τον άνθρωπο —βρίσκω κάποιον που μπορεί να έχει επαφές με τους άλλους, που ξέρει να επικοινωνεί και να κουβεντιάζει, που έχει τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και τότε κουβεντιάζω και έχω επαφές μαζί του. Στις επαφές Μου μαζί σας, η πιο κοινή κατάσταση που βλέπω είναι οι άνθρωποι να αισθάνονται ως εξής: «Η ταυτότητα και η θέση Σου έχουν τεράστια επιρροή όταν μιλάς και επικοινωνείς με τους ανθρώπους. Είσαι ο ενσαρκωμένος Θεός κι εμείς είμαστε δημιουργήματα. Αν πούμε κάτι λάθος, ενδέχεται να υιοθετήσουμε ισάξια θέση και να προσβάλουμε τη διάθεση του Θεού. Επιπλέον, καθώς είσαι ο ενσαρκωμένος Θεός, το έργο Σου είναι να σώσεις την ανθρωπότητα και εκπροσωπείς τον ίδιο τον Θεό, οπότε η ευθύνη σου ή το έργο που έχεις αναλάβει δεν μπορεί παρά να είναι η έκφραση της αλήθειας για την αντιμετώπιση του ζητήματος της σωτηρίας της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πρέπει να μιλάς μόνο για το έργο ή για θέματα που προέρχονται από τη θεϊκή φύση. Δεν γίνεται να μιλάς για την κανονική ανθρώπινη ζωή —για ζητήματα όπως το φαγητό, τα ρούχα, η στέγαση και η μετακίνηση, ή για το πώς είναι ο τάδε ή ο δείνα. Αν μιλάς για το πώς είναι, τότε τον κρίνεις ή έχεις απώτερα κίνητρα». Επειδή οι άνθρωποι έχουν αυτές τις αντιλήψεις, ταξινομούν τον ενσαρκωμένο Θεό ως ένα μη ανθρώπινο ον. Όταν λοιπόν έχω επαφές με ανθρώπους που δεν διαθέτουν κανονικό τρόπο σκέψης και κανονική ανθρώπινη φύση, και μιλάω λίγο για ζητήματα της καθημερινότητας ή για τις καθημερινές ανάγκες, κάποιοι ορθώνουν ένα νοητικό φράγμα και σκέφτονται: «Τι νόημα έχει να μιλάς για κάτι τέτοιο; Δεν είναι πνευματικό αυτό! Επίσης, μήπως το αναφέρεις με απώτερα κίνητρα στο μυαλό σου;» Αν συζητήσω για την κατάσταση ενός ατόμου, μερικοί αναρωτιούνται: «Μήπως αυτό είναι κρίση ή μηχανορραφία εναντίον των ανθρώπων πίσω από την πλάτη τους; Μήπως του επιφυλάσσεις τίποτα; Σκοπεύεις να τον προαγάγεις ή να τον αποκλείσεις; Σκοπεύεις να συνεχίσεις να τον χρησιμοποιείς ή να τον απαλλάξεις απ’ τα καθήκοντά του;» Αν μιλήσω για τα προβλήματα ενός ανθρώπου, μερικοί σκέφτονται: «Μήπως αντιπαθείς ή σιχαίνεσαι αυτόν τον άνθρωπο; Μήπως έκανε κάτι που Σε πλήγωσε; Μήπως είπε ή έκανε κάτι που Σε πρόσβαλε;» Ειδικά όταν συζητάμε για ευαίσθητα θέματα που αφορούν επικεφαλής και εργάτες, μερικοί φοβούνται ακόμα περισσότερο να εμπλακούν και λένε: «Μιλάς γι’ αυτά λόγω του έργου, αλλά εμείς δεν θα τα συζητήσουμε μαζί Σου. Αυτά είναι ευαίσθητα θέματα. Αν πούμε κάτι ανακριβές, θα μας εκθέσεις και θα μας κλαδέψεις, και θα δεις την αποκάλυψη των διαφθορών μας και θα Σου μείνει κακή εντύπωση για μας· δεν είναι σωστό να γίνει κάτι τέτοιο». Κάποιες φορές, επίσης, αναφέρω ορισμένα θέματα, όπως όταν ρωτάω: «Ποιος από την οικογένειά σας πιστεύει στον Θεό;» Αυτό το θέμα είναι λεπτό στην ηπειρωτική Κίνα. Ωστόσο, και στα ηπειρωτικά δεν θεωρείται λεπτό να το θέσεις σε κάποιους ανθρώπους με τους οποίους έχεις σχέσεις για σχετικά μεγάλο διάστημα και τους γνωρίζεις αρκετά καλά —στο εξωτερικό δε, ακόμα λιγότερο. Αν, όμως, ρωτήσω κάτι τέτοιο, κάποιοι δεν τολμούν καν να απαντήσουν. Σκέφτονται: «Μήπως προσπαθείς να σκαλίσεις το παρελθόν μου όταν ρωτάς ποιοι πιστεύουν απ’ την οικογένειά μου;» Αν ρωτήσω: «Πόσους ανθρώπους έχει η τοπική σας εκκλησία; Ποιος είναι ο επικεφαλής της εκκλησίας;», σκέφτονται: «Ωχ, όχι, προσπαθείς να μάθεις πληροφορίες για την εκκλησία; Δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι τέτοιο μαζί Σου. Αν πω κάτι και το μάθει ο επικεφαλής της εκκλησίας, θα έχουμε προβλήματα». Βλέπεις, είναι προσεκτικοί ακόμα κι όταν μιλάνε για εκκλησιαστικά ζητήματα και φοβούνται να πουν το παραμικρό. Πολλοί άνθρωποι δεν τολμάνε να συζητήσουν για θέματα που αφορούν τους επικεφαλής της εκκλησίας και το έργο της εκκλησίας ούτε να εκφράσουν ελεύθερα αυτά που έχουν στο μυαλό τους. Ένας από τους κύριους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι ότι φοβούνται να εκθέσουν την κατάσταση της εκκλησίας και να προσβάλουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, και ταυτόχρονα φοβούνται να αποκαλύψουν χωρίς να το θέλουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους, και να κλαδευτούν ή να εκτεθούν. Αυτό δεν θέλουν να το δουν να συμβαίνει. Έτσι, όταν έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους, ακόμα και η συνηθισμένη επικοινωνία δεν μπορεί να κυλήσει ομαλά. Όταν έρχομαι σε επαφή με άπιστους, που έχουν περίπλοκο μυαλό και υπόβαθρο, και χειρίζομαι διάφορα θέματα μαζί τους, μόλις τελειώσω, φεύγω γρήγορα —δεν μπορώ να αναπτύξω βαθιές σχέσεις ούτε να τους πλησιάσω πολύ κοντά. Όταν, όμως, έρχομαι σε επαφή με αδελφούς και αδελφές, διαπιστώνω ότι κι απ’ αυτούς οι περισσότεροι έτσι είναι: δεν μπορώ να πλησιάσω πολύ ούτε να αναπτύξω βαθιές σχέσεις. Δεν είναι ότι θεωρώ τον εαυτό Μου ανώτερο και δεν θέλω επαφές με τους περισσότερους ανθρώπους· αντίθετα, όταν προσπαθώ να τους πλησιάσω ή να έρθω σε επαφή μαζί τους, υποσυνείδητα απομακρύνονται ή Με αποφεύγουν. Γιατί Με αποφεύγεις; Αν πεις κάτι λάθος, δεν πρόκειται να σε καταδικάσω ούτε να το κάνω μεγάλο θέμα. Αν είσαι επικεφαλής ή εργάτης, μπορούμε να συναναστραφούμε σχετικά με την αλήθεια και να κουβεντιάσουμε για οποιαδήποτε πτυχή δεν καταλαβαίνεις. Αν είσαι ένας συνηθισμένος αδελφός ή αδελφή και πεις στ’ αλήθεια κάτι λάθος ή έχεις κάποιες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, τότε θα εξαρτηθεί απ’ το αν είμαι πρόθυμος να σου μιλήσω γι’ αυτό. Αν δω ότι έχεις χαμηλό επίπεδο, και ότι δεν έχεις ικανότητα κατανόησης και δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα, τότε δεν θέλω να κουβεντιάσω μαζί σου και, ακόμα κι αν κουβεντιάζαμε, αυτό δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Αν, όμως, το επίπεδό σου είναι καλό, αν έχεις ικανότητα κατανόησης και αν μπορείς να διακρίνεις κάποια πράγματα, τότε από την κουβέντα μαζί σου μπορεί να βγουν αποτελέσματα και δεν θα πρόκειται για χαμένο κόπο. Όποιος κι αν είναι αυτός με τον οποίο κουβεντιάζω χαλαρά ή τα προβλήματα που ανακαλύπτω, στην καρδιά Μου, καταρχάς, δεν πρόκειται να τον καταδικάσω, δεύτερον, δεν πρόκειται να τον καταραστώ και, τρίτον, δεν πρόκειται να καθορίσω την έκβασή του. Θα ήταν αβάσιμο αν ενεργούσα έτσι, κι Εγώ δεν κάνω ανοησίες. Σε ό,τι αφορά την κανονική ανθρώπινη φύση, μερικές φορές, όταν συναντώ κάποιον γνωστό, θέλω μόνο να μιλήσω λίγο και να κουβεντιάσω. Αν είσαι πρόθυμος, θα μιλήσω μαζί σου. Αν δεν είσαι, δεν θα σε υποχρεώσω. Κάποιοι φοβούνται να κουβεντιάσουν μαζί Μου. Ό,τι και να πω, είναι επιφυλακτικοί απέναντί Μου και δεν εκφράζουν τις απόψεις τους, από φόβο μήπως πουν κάτι λάθος και Μου δώσουν έναν λόγο να τους προσάψω κάτι. Αν δω ότι δεν είσαι πρόθυμος να πεις αυτά που έχεις στην καρδιά σου, θα διακόψω στην κατάλληλη στιγμή. Αν φυλάγεσαι πάντα απέναντί Μου, επειδή φοβάσαι συνέχεια ότι μηχανορραφώ εναντίον σου, τότε δεν θα είμαι διατεθειμένος να μιλήσω μαζί σου. Για πες Μου, είναι κανονικός αυτός ο ορθολογισμός Μου; (Ναι.) Όταν μιλάω και επικοινωνώ με κάποιον, πάντα υπάρχει κάποιου είδους πλαίσιο. Για παράδειγμα, αν είσαι υπεύθυνος για την κτηνοτροφία σε ένα αγρόκτημα, θα μιλήσουμε για κτηνοτροφία. Αν είσαι επικεφαλής εκκλησίας, θα συζητήσουμε για εκκλησιαστικά θέματα, για θέματα που αφορούν τους αδελφούς και τις αδελφές, για το ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση των αδελφών ή για το πώς πάει η εκκλησιαστική ζωή. Αν είσαι κήρυκας του ευαγγελίου, τότε θα μιλήσουμε για το ευαγγελικό έργο. Αυτό είναι αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, κι αποτελεί επίσης μέρος του έργου Μου. Κάποια ζητήματα δεν σχετίζονται με το εκκλησιαστικό έργο, αλλά δεν παύουν να είναι γενικές υποθέσεις του οίκου του Θεού. Είναι φυσιολογικό να συζητάμε γι’ αυτά τα πράγματα όταν συναντιόμαστε. Εφόσον χειρίζεσαι ζητήματα και κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, όταν συναντιόμαστε, πρέπει να σε χαιρετάω και να κουβεντιάζω μαζί σου, για να δω αν έχεις οποιεσδήποτε δυσκολίες. Μερικές φορές, στις χαλαρές κουβέντες, ρωτάω κάτι σαν κι αυτό: «Έχει πέσει η θερμοκρασία εδώ και δύο βράδια —στο σπίτι σου έκανε κρύο;» Κάποιοι δεν θέλουν να το ακούνε αυτό και σκέφτονται: «Ενήλικες είμαστε· έχουμε ανάγκη να ανησυχείς Εσύ για μας;» Οι καλές προθέσεις δεν εκτιμώνται, έτσι δεν είναι; Άλλες φορές, όταν πηγαίνω στην κουζίνα, ρωτάω: «Πώς είναι τα λαχανικά της φετινής χρονιάς; Φτάνουν για να φάμε; Ποια λαχανικά και φαγητά σάς αρέσουν;» Αυτά είναι πολύ φυσιολογικά πράγματα, σωστά; (Ναι.) Αλλά οι καρδιές των ανθρώπων είναι πολύ περίπλοκες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα κι όταν αλληλεπιδρώ ή επικοινωνώ μαζί τους με τρόπο φυσιολογικό, δεν υπάρχει ομαλή ροή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι φοβούνται διαρκώς να εκθέσουν τα προβλήματά τους και την πραγματική τους κατάσταση. Ενώ κάποιοι άλλοι τι φοβούνται; Φοβούνται το εξής: «Αν αποκαλύψω την πραγματική μου κατάσταση, Εσύ θα με εκθέσεις στα κηρύγματά σου στις συναθροίσεις και θα με χρησιμοποιήσεις ως στόχο». Γιατί δεν μπορείς να γίνεις στόχος; Όταν συναναστρέφομαι σχετικά με τα προβλήματά σου, αυτά λύνονται. Δεν πρόκειται για κάτι επιπρόσθετο που έχεις κερδίσει; Δεν είναι η καλή σου τύχη; Είναι κάτι καλό. Αποδεικνύεται έτσι ότι σε παίρνω στα σοβαρά και ότι σε έχω σε κάποια εκτίμηση. Σωστά; Αν δεν σου έδινα σημασία και δεν σε είχα στην καρδιά Μου, κι αν ανακάλυπτα να έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα, αλλά δεν του έδινα σημασία και δεν σου προσέφερα καθοδήγηση και συναναστροφή, θα μπορούσες τότε να καταλάβεις την αλήθεια και να λύσεις τα προβλήματά σου; Θα ήσουν ευχαριστημένος μ’ αυτό; Αν ήσουν ικανοποιημένος μ’ αυτό, και σκεφτόσουν: «Κανένα από τα ζητήματα που εκθέτει ο Θεός δεν αφορά εμένα, οπότε το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω προβλήματα» —αν βίωνες το έργο του Θεού κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε δεν θα ήσουν κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Ορισμένοι άνθρωποι, μετά από χρόνια πίστης, δεν έχουν κλαδευτεί ποτέ καθόλου, δεν έχουν λειτουργήσει ως αντιθετικά στοιχεία ούτε μία φορά, αλλά νιώθουν υπερηφάνεια κι αισθάνονται τυχεροί, πιστεύοντας ότι είναι πολύ καλοί, ότι δεν έχουν προβλήματα κι ότι σίγουρα θα σωθούν. Δεν είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό; Ένας τέτοιος άνθρωπος σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία.

Οι άνθρωποι που έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όταν επικοινωνούν και έχουν επαφές με τους άλλους μέσα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα ακολουθούν το αίσθημα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Με αυτό το αίσθημα, έχουν ένα ελάχιστο κριτήριο και αρχές για το πώς μεταχειρίζονται τους άλλους. Όταν μιλάς και έχεις επαφές με ανθρώπους που έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, από τη μία, οι άλλοι μπορούν να διαισθανθούν ότι έχεις τη συνείδηση της ανθρώπινης φύσης. Από την άλλη, ενεργείς με ένα αίσθημα κοσμιότητας, έτσι ώστε να μην είσαι αντιπαθητικός. Και ένα ακόμα σημαντικό σημείο είναι ότι, όταν επικοινωνείς και αλληλεπιδράς με τους άλλους, εκείνοι θα επωφελούνται από τα λόγια που τους λες και θα αποκτούν κάποια πράγματα που χρειάζεται η ανθρώπινη φύση. Αυτό αποκαλούμε επαφή και επικοινωνία με τους ανθρώπους. Τι σημαίνει επικοινωνία; Με απλά λόγια, σημαίνει να κάνεις μια χαλαρή κουβέντα. Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να κάνουν μια χαλαρή κουβέντα. Μόλις αρχίσουν να μιλάνε, έχουν την τάση να μαλώνουν και να λογομαχούν ή να κάνουν φιγούρα και να διάλεξη στους άλλους για να τους αναγκάσουν να υπακούσουν. Όσοι έχουν λίγη ευφράδεια θέλουν μόλις ανοίξουν το στόμα τους να κάνουν κήρυγμα στους άλλους και να τους κάνουν τον δάσκαλο. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις είναι αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων. Όσοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση δεν μπορούν να κάνουν κανονικά χαλαρές κουβέντες με τους άλλους. Ακόμα κι αν μιλήσουν κανονικά για λίγο, αυτό δεν μπορεί να κρατήσει. Κάποια στιγμή, θα αρχίσουν να διαφωνούν, θα κοκκινίσει το πρόσωπό τους και θα παγιδευτούν εντελώς σ’ αυτό. Αυτή δεν είναι κανονική χαλαρή κουβέντα. Μια κανονική χαλαρή κουβέντα σίγουρα δεν είναι η αντιπαράθεση του σωστού και του λάθους ούτε οι καβγάδες και οι διαπληκτισμοί, πόσο μάλλον το να κρίνεις ή να καταδικάζεις τους ανθρώπους. Ας ορίσουμε τι είναι μια χαλαρή κουβέντα. Είναι η ανταλλαγή και ο διαμοιρασμός πληροφοριών —αυτό αποκαλούμε χαλαρή κουβέντα. Είναι ακριβής αυτός ο ορισμός; (Ακριβής.) Από ποια άποψη είναι ακριβής; Η ανταλλαγή και ο διαμοιρασμός πληροφοριών βασίζονται στο θεμέλιο της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κοιτάξτε —πώς κουβεντιάζουν και επικοινωνούν οι άνθρωποι που διαθέτουν συνείδηση και λογική; Δεν διαφωνούν και είναι ικανοί να σεβαστούν ο ένας τον άλλον, με αποτέλεσμα ο άλλος να επωφεληθεί. Μόλις ακούσουν όσα έχει μοιραστεί ο άλλος, παίρνουν κάποιες νέες πληροφορίες. Στη συνέχεια, με τη σειρά τους, μοιράζονται με τον άλλον κάποιες πληροφορίες που γνωρίζουν οι ίδιοι, έτσι ώστε και ο άλλος να επωφεληθεί και, στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης του, να αποκτήσει εμπειρία, διορατικότητα και γνώσεις. Δεν είναι αλληλοβοήθεια το να μοιράζεσαι πληροφορίες που γνωρίζεις με τον άλλον βασιζόμενος στις αρχές του σεβασμού απέναντί του και της αρμονικής συνύπαρξης επί ίσοις όροις, και στη συνέχεια να παίρνεις τις πληροφορίες που μοιράζεται μαζί σου ο άλλος; Αυτό είναι δομημένο πάνω στο θεμέλιο της ισότητας, της αλληλοβοήθειας, της αρμονίας και της αμεροληψίας. Αυτό σημαίνει επικοινωνία και χαλαρή κουβέντα. Πείτε μου, είναι ακριβής ο ορισμός μου; (Ακριβής.) Είναι σωστό να κάνει κάποιος πράξη την κουβέντα και την επικοινωνία με βάση αυτήν την αρχή. Αν οι επικοινωνίες και οι κουβέντες είναι γεμάτες από μηχανορραφίες, αντιπαραθέσεις, διαμάχες, δολοπλοκίες, τεχνάσματα, παγίδες και δοκιμασίες, κι αν το μόνο που αποκαλύπτεται είναι διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν είναι τίποτε άλλο παρά αλληλοκαταπίεση, με τον καθένα να κάνει φιγούρα, να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, να συναγωνίζονται για το ποιος θα μιλήσει πιο μεγαλόφωνα ή θα πει περισσότερα, τότε αυτό δεν είναι κανονική επικοινωνία. Δεν είναι επικοινωνία στο πλαίσιο της συνείδησης και του ορθολογισμού της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτή η επικοινωνία δεν είναι ανταλλαγή και διαμοιρασμός πληροφοριών, αλλά αντίθετα φανερές και κρυφές διαμάχες και λογομαχίες. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Για να πετύχεις να επικοινωνείς με τους άλλους χωρίς να μηχανορραφείς, πρέπει να μάθεις να επικοινωνείς μέσα στο πλαίσιο της συνείδησης και του ορθολογισμού της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ο σκοπός της επικοινωνίας είναι να βοηθάς τους άλλους και επίσης να λαμβάνεις βοήθεια και οφέλη απ’ αυτούς. Αυτή είναι η κανονική επικοινωνία, και με αυτόν τον τρόπο μπορείς να πετυχαίνεις επικοινωνία χωρίς να μηχανορραφείς. Κοιτάξτε την επικοινωνία και τις κουβέντες των άπιστων· μπορεί να επιτευχθεί το αποτέλεσμα της κανονικής επικοινωνίας; (Όχι.) Όταν επικοινωνούν και κουβεντιάζουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, είναι άραγε κανονικό το περιεχόμενο, τα κίνητρα και το ύφος της επικοινωνίας τους; (Όχι.) Η επικοινωνία τους είναι πολύ απλά σαν κοκορομαχία ή σκυλομαχία. Μπορεί να διεξαχθεί ομαλά η επικοινωνία τους; (Όχι.) Δεν μπορούν καν να αποφύγουν να μηχανορραφήσουν εναντίον των άλλων ή να διαπληκτιστούν μαζί τους. Για να κυλήσει ομαλά η επικοινωνία απαιτείται μια καρδιά που αγαπά, μια επιθυμία να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και μια προθυμία να μαθαίνουμε ο ένας από τα προτερήματα του άλλου για να αντισταθμίζουμε τις αδυναμίες μας. Όταν επικοινωνώ και κουβεντιάζω μαζί σας, δεν αρκεί μόνο να μη μηχανορραφώ Εγώ, αλλά πρέπει κι εσείς να ασκείστε σύμφωνα με αυτήν την αρχή, να μη μηχανορραφείτε και να μην είστε καχύποπτοι. Αν δεν μηχανορραφώ Εγώ, αλλά το κάνετε διαρκώς εσείς, και όχι μόνο μηχανορραφείτε, αλλά και υποψιάζεστε ότι μηχανορραφώ Εγώ, τότε η επικοινωνία μας δεν μπορεί να κυλήσει ομαλά ούτε μπορούμε να πετύχουμε μια αληθινή, ωφέλιμη αλληλεπίδραση ούτε να συνυπάρξουμε αρμονικά. Μερικοί άνθρωποι, όταν Με βλέπουν να έρχομαι, ψάχνουν γρήγορα να βρουν ένα μέρος να κρυφτούν. Αν δεν μπορέσουν να Με αποφύγουν, Με χαιρετούν απρόθυμα, αλλά κατά βάθος δεν θέλουν να Με συναντήσουν, γιατί σκέφτονται: «Μπλέξαμε! Ήρθες πάλι για να μάθεις την πραγματική μας κατάσταση. Μετά θα μας μιλήσεις πάλι για τις αλήθεια-αρχές και θα μας φέρεις σε δύσκολη θέση. Τι πρέπει να κάνουμε;» Αν δεν θέλεις να συναντηθείς ή να αλληλεπιδράσεις μαζί Μου, και αισθάνεσαι εξουθενωμένος μέσα σου την ώρα που αλληλεπιδράς μαζί Μου, και νιώθεις πάντα ότι προσπαθώ να μηχανορραφώ εναντίον σου, τότε μπορείς να Με αποφεύγεις όταν Με βλέπεις να πλησιάζω. Αν νιώθεις ότι, όταν έχεις επαφές μαζί Μου, δεν μηχανορραφώ και εκείνο που σου προσφέρει η επαφή μας είναι ηρεμία, χαρά, ελευθερία και χαλάρωση, τότε να συναντιόμαστε, να κουβεντιάζουμε και να λέμε τα νέα μας. Αν Με ρωτήσεις: «Πώς τα πας τελευταία;» θα σου απαντήσω ειλικρινά. Αν σε ρωτήσω Εγώ: «Πώς πάνε τα πράγματα τον τελευταίο καιρό; Έχεις κάνει κάποια πρόοδο στη ζωή σου; Έχεις αποκομίσει καθόλου κέρδη κάνοντας το καθήκον σου;» και μπορέσεις να απαντήσεις ειλικρινά, αυτό είναι πολύ καλό. Κάθε συνάντηση μπορεί να κυλάει σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Αν δεν είναι σωστό να κρύβονται συνέχεια από Μένα όταν Με βλέπουν οι άνθρωποι, είναι μήπως σωστό να επιδίδονται συνεχώς σε ψεύτικες κολακείες προκειμένου να Με «γλείψουν» σκόπιμα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το «γλείψιμο» συνιστά ψευτιά και εξαπάτηση. Είναι καλύτερο να μιλάμε πιο αυθεντικά και πρέπει απλώς να μεταχειριζόμαστε τον Θεό με μια κανονική νοοτροπία. Αφενός, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς απέναντί Του. Αφετέρου, δεν πρέπει να «γλείφουμε» τον Θεό, να προσπαθούμε σκόπιμα να κερδίσουμε την εύνοιά Του ή να προσπαθούμε σκόπιμα να Τον καλοπιάσουμε.) Μ’ Εμένα, μόνο μία απαίτηση υπάρχει: Όταν σε βλέπω, να μη Μου κρύβεσαι, και όταν δεν σε ψάχνω, να μη Με ζαλίζεις. Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις, και κάνε τα πάντα κανονικά. Δεν πρόκειται να επηρεάσω την εκτέλεση του καθήκοντός σου κι εσύ δεν πρέπει να επηρεάζεις Εμένα. Τόσο το να Μου κρύβονται όσο και το να Με ζαλίζουν δεν είναι αρχές που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι όταν έρχονται σε επαφή μαζί Μου και αλληλεπιδρούν μαζί Μου. Και ποια είναι η αρχή; Είναι να επικοινωνούν στο πλαίσιο της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και να μπορούν να συζητάνε ειλικρινά και να λένε την αλήθεια. Ό,τι κι αν ρωτάω, πρέπει να απαντάς ειλικρινά. Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να πουν την αλήθεια; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σε ρωτάω: «Πόσους ανθρώπους κέρδισες με το κήρυγμα του ευαγγελίου αυτόν τον μήνα;» και εσύ δεν θέλεις να απαντήσεις. Αν δω ότι αισθάνεσαι άβολα, δεν θα σε πιέσω περισσότερο. Δεν θέλω να φέρνω τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση και ποτέ δεν αναγκάζω κανέναν να μιλήσει. Κάποιοι άνθρωποι, ό,τι κι αν τους ρωτήσουν οι άλλοι, συλλογίζονται πάντα: «Τι θέλει να πει με αυτήν την ερώτηση;» Δεν θέλουν να απαντήσουν ευθέως, καθώς φοβούνται πολύ μήπως δώσουν λάθος απάντηση και προκαλέσουν προβλήματα στον εαυτό τους. Αν συνέχεια κάνεις υποθέσεις και μηχανορραφείς με αυτόν τον τρόπο, τότε δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Δεν χρειάζεται να εξετάζεις συνέχεια εξονυχιστικά τη σημασία των ερωτήσεών Μου ούτε να μηχανορραφείς εναντίον Μου. Αν μπορείς να είσαι απλός και να μιλάς ανοιχτά για όσα έχεις στην καρδιά σου, τότε μπορούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Είναι εύκολο ή δεν είναι; (Είναι εύκολο.) Είναι εύκολο να το λες, αλλά μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το κάνεις όντως. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Για παράδειγμα, μπορεί να σε ρώτησα κάτι κάποτε και να μην είπες την αλήθεια εκείνη τη στιγμή —είπες ψέματα. Αυτή η επαφή και επικοινωνία απέτυχε. Εφόσον απέτυχε, τι πρέπει να κάνεις; Να πασχίσεις να βρεις το θάρρος να το παραδεχτείς την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε: «Είπα ψέματα την τελευταία φορά. Από δω και στο εξής, θα λέω την αλήθεια». Τότε θα σε ενθαρρύνω —θα σε επικροτήσω και θα σου πω μπράβο: Κατάφερες να πεις την αλήθεια και να είσαι ειλικρινής. Δεν είναι σπουδαίο αυτό; (Ναι.)

Σε ό,τι αφορά την συναναστροφή πάνω στο θέμα του να μη μηχανορραφείς, όσα παραδείγματα και να δοθούν, αυτό που σας λέω αποτελεί μια αρχή. Ξέρετε ποια είναι αυτή η αρχή; (Μη χρησιμοποιείτε την οπτική της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για να κρίνετε τον Θεό ούτε να είστε καχύποπτοι απέναντί Του.) Ακριβώς. Να μη μεταχειρίζεστε τον Θεό με την οπτική της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Ποια αρχή πρέπει να ακολουθείται; (Να μεταχειριζόμαστε τον Θεό ως Θεό.) Δεν είναι εντάξει να Τον μεταχειρίζεστε ως άνθρωπο; Δεν είναι εντάξει να Τον μεταχειρίζεστε ως έναν κανονικό, συνηθισμένο άνθρωπο; Ασχέτως αν Τον μεταχειρίζεσαι ως Θεό ή ως άνθρωπο, η πιο σημαντική αρχή για τις διαπροσωπικές επαφές είναι να υπάρχει ειλικρίνεια κι από τις δύο πλευρές. Όταν μιλάω και χειρίζομαι τα ζητήματα μαζί σου, δεν μηχανορραφώ εναντίον σου, και πρέπει επίσης να είσαι κι εσύ ειλικρινής απέναντί Μου. Άρα, αν κάποιος μηχανορραφήσει εναντίον σου, πρέπει κι εσύ μήπως να μηχανορραφήσεις εναντίον του; (Όχι.) Αν κάποιος μηχανορραφεί εναντίον σου, πρέπει κι αυτόν να τον μεταχειρίζεσαι σύμφωνα με τις αρχές. Αυτή είναι η σωστή οδός. Δεν είναι απλώς ότι Εγώ δεν μηχανορραφώ εναντίον σου, οπότε είσαι ειλικρινής απέναντί Μου, χωρίς μηχανορραφίες ή καχυποψία. Αντίθετα, ακόμα κι αν άλλοι μηχανορραφούν εναντίον σου, εσύ μπορείς και πάλι να ενεργείς και να χειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό είναι η τήρηση των αρχών. Κάποιοι λένε: «Έκανε μηχανορραφίες εναντίον μου —πώς γίνεται να μην ανταποδώσω; Αν δεν του δείξω τα πράγματα όπως έχουν και τον αφήσω να με εκφοβίζει έτσι, τότε δεν θα βγω χαμένος; Τόσο εύκολα εκφοβίζομαι;» Πείτε μου, βγάζει νόημα η λογική τους; Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος —κάτι τέτοιο βγάζει νόημα ανάμεσα στους ανθρώπους του κόσμου. Αν όμως αυτή η δήλωση αξιολογηθεί με βάση την αλήθεια, είναι λανθασμένη. Η μηχανορραφία του εναντίον σου είναι μια κακή πράξη. Αν ανταποδώσεις με τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο για να μηχανορραφήσεις εναντίον του, στα μάτια του Θεού, η ουσία είναι η ίδια· και οι δύο είναι κακές πράξεις. Ο Θεός δεν πρόκειται να πει ότι, επειδή εκείνος έκανε μηχανορραφίες εναντίον σου, η δική σου αντεπίθεση είναι απολύτως δικαιολογημένη και σύμφωνη με τις αρχές, και δεν είναι κακή πράξη. Ο Θεός δεν εξετάζει το γιατί εσύ προέβης σε μηχανορραφίες εναντίον του· εξετάζει αν η πράξη σου αυτή καθαυτή είναι μηχανορραφία, αν είναι κακή πράξη και αν αντιμετωπίζεις αυτό το ζήτημα με βάση την αλήθεια ή με βάση τις ανθρώπινες ηθικές απόψεις. Αν το θέμα αξιολογούταν με βάση τις ανθρώπινες ηθικές απόψεις, τότε το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» θα θεωρούταν σωστό. Αυτός μηχανορράφησε πρώτος εναντίον σου, οπότε είναι λογικό να αντεπιτεθείς και να μηχανορραφήσεις εναντίον του χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα· πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Αν μετρηθεί από ανθρώπινη οπτική, με τη χρήση ανθρώπινων ηθικών απόψεων, δεν είναι λάθος. Κι αν μετρηθεί με βάση τον νόμο, ίσως να μην είναι παράνομο. Αλλά στα μάτια του Θεού, είναι κάτι που πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια. Οτιδήποτε πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια είναι κακή πράξη και είναι καταδικαστέο στα μάτια του Θεού. Ακόμα κι αν η αντεπίθεσή σου είναι νόμιμη, ο Θεός δεν θα παραλείψει να σε καταδικάσει μόνο και μόνο επειδή η αντεπίθεσή σου είναι λογική και δικαιολογημένη από ηθική άποψη. Ο Θεός θα κοιτάξει τον τρόπο με τον οποίο θα τον μεταχειριστείς αφότου μηχανορραφήσει εναντίον σου. Αν τον μεταχειριστείς με τον ίδιο τρόπο, ο Θεός θα σε καταδικάσει. Αλλά αν τον μεταχειριστείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και τον μεταχειριστείς δίκαια και αμερόληπτα με τον τρόπο που σε έμαθε ο Θεός, τότε, ακόμα κι αν ηθικά οι άνθρωποι μπορεί να έχουν αντιλήψεις και να σε καταδικάσουν, και νομικά ίσως να καταδικαστείς, στα μάτια του Θεού, Εκείνος λέει ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα έπραξες σύμφωνα με τις αρχές και ότι δεν είναι κακή πράξη —δεν θα σε καταδικάσει. Αν μπορείς να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αυτό είναι άσκηση της αλήθειας. Δεν πρέπει να μεταχειρίζεσαι τον Χριστό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου ή με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση ούτε να χρησιμοποιείς δολοπλοκίες και τεχνάσματα εναντίον Του. Έτσι πρέπει να είναι και η μεταχείρισή σου απέναντι στους ανθρώπους. Αν μπορείς να μεταχειρίζεσαι σωστά τον Χριστό, αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο, τότε μπορείς αντίστοιχα να μεταχειρίζεσαι σωστά και τους άλλους. Όποιον άνθρωπο κι αν έχεις μπροστά σου, πρέπει να υιοθετείς τη σωστή στάση στο πώς τον μεταχειρίζεσαι. Έτσι, θα έχεις σωστές αρχές και μεθόδους στη μεταχείριση των ανθρώπων. Αν κάνεις κάποιο λάθος στη στάση σου απέναντι στους ανθρώπους ή στις σκέψεις και τις απόψεις σου σχετικά με το πώς να τους μεταχειρίζεσαι, θα κάνεις αμέσως αυτοκριτική με βάση τα λόγια του Θεού, και θα διορθώσεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου, ρυθμίζοντας ταυτόχρονα συνεχώς τη συμπεριφορά σου, και σιγά σιγά οι σκέψεις και οι απόψεις σου σχετικά με τη μεταχείριση των ανθρώπων και οι αρχές σου για τη διαγωγή και τις ενέργειές σου θα συμβαδίζουν όλο και περισσότερο με την αλήθεια. Όταν οι αλήθεια-αρχές γίνουν η ζωή σου, τότε θα έχεις αποτινάξει και μεταμορφώσει τη διεφθαρμένη σου διάθεση, και θα μπορείς να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους δίκαια και με τρόπο που συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Αν δεν μηχανορραφούν εναντίον σου, τότε πιστεύεις ότι είναι σωστό να μη μηχανορραφείς εναντίον τους. Αν, όμως, αυτοί μηχανορραφούν εναντίον σου κι εσύ μπορείς να αποφύγεις να μηχανορραφείς εναντίον τους, κάνοντας αντίθετα αναζήτηση για την αλήθεια και εφαρμόζοντας μια μεταχείριση απέναντί τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν είναι πρόοδος αυτό; Δεν είναι μεταμόρφωση; (Ναι.) Αν αυτοί μηχανορραφούν εναντίον σου και μηχανορραφείς κι εσύ εναντίον τους, τότε δεν βαδίζεις στον ίδιο δρόμο με εκείνον που μηχανορραφεί εναντίον σου; Σε μια τέτοια περίπτωση, τι διαφορά έχεις από τους ανθρώπους του κόσμου; Δεν έχει γίνει καμία αλλαγή στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε στις απόψεις που κρύβονται πίσω από τη διαγωγή και τις ενέργειές σου. Αυτές δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ούτε στις αλήθεια-αρχές, παρά στις αρχές των ανθρώπων του κόσμου: Όποιος μηχανορραφεί εναντίον σου, εσύ μηχανορραφείς εναντίον του —οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος. Δεν έχεις καμία διαφορά από τους ανθρώπους του κόσμου, από τους άπιστους. Ασχέτως του αν κάποιος μηχανορραφεί εναντίον σου, εφόσον εσύ ποτέ δεν μηχανορραφείς εναντίον του, αλλά τον μεταχειρίζεσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε είναι σωστή μια τέτοια στάση και οπτική· αυτό είναι η άσκηση της αλήθειας. Τι είπε ο Κύριος Ιησούς στους ανθρώπους κατά την Εποχή της Χάριτος; Αν κάποιος σε ραπίσει στο δεξί μάγουλο, τι πρέπει να κάνεις; [Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (Κατά Ματθαίον 5:39).] Κάποιοι λένε: «Αν με χτυπήσει κανείς, θα τον χτυπήσω κι εγώ! Αν με χτυπήσει στο αριστερό μάγουλο, θα τον χτυπήσω στο αριστερό μάγουλο. Αν με χτυπήσει στο δεξί, θα τον χτυπήσω στο δεξί. Δεν καταδικάζεται αυτό ούτε ηθικά ούτε νομικά». Ο Θεός λέει: «Λάθος. Αν σε χτυπήσει στο αριστερό μάγουλο, γύρνα του και το δεξί. Μην ανταποδώσεις το χτύπημα». Μπορείς να το κάνεις αυτό; Ασχέτως του αν η απαίτηση του Θεού είναι αποδεχτή στα ανθρώπινα μάτια —ίσως σε κάποιους αυτό να μοιάζει ένα ανόητο ρητό, μια χαζή πρακτική— τούτη είναι η απαίτηση του Θεού από σένα. Μπορείς να το κάνεις; Λες: «Δεν μπορώ να το κάνω. Αν με χτυπήσουν στο αριστερό μάγουλο, πρέπει να τους χτυπήσω κι εγώ, αλλιώς θα χάσω την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μου, και θα έχω χάσει εντελώς την υπόληψή μου». Άσχετα απ’ το αν αυτή η δήλωσή σου έχει βάση ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους, αν στα μάτια του Θεού η δήλωσή σου είναι λάθος, αν η άποψή σου είναι λάθος και αν η συμπεριφορά σου είναι λάθος, τότε η συμπεριφορά σου είναι καταδικαστέα στα μάτια του Θεού. Για ποιον λόγο είναι καταδικαστέα; Επειδή δεν άκουσες τα λόγια του Θεού, δεν ακολούθησες την οδό του Θεού. Ο Θεός σού είπε ότι, αν κάποιος σε χτυπήσει στο αριστερό μάγουλο, πρέπει να του γυρίσεις και το δεξί. Το έκανες αυτό; Ο Θεός απλώς σε ρωτάει: Άκουσες τα λόγια του Θεού; Ασκήθηκες σύμφωνα με τις οδηγίες που σου έδωσε ο Θεός; Αν δεν ασκήθηκες έτσι, τότε δεν ακολούθησες την οδό του Θεού και είσαι κάποιος που επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Δεν είσαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια ούτε κάποιος που βλέπει τα πράγματα και φέρεται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν είσαι αρεστός στον Θεό, δεν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται ο Θεός και, στα μάτια του Θεού, το χαστούκι που ανταπέδωσες αποτελεί κακή πράξη. Μπορεί να πιστεύεις πάντοτε ότι είναι κάτι το απολύτως δικαιολογημένο, ότι είναι ένα απαραίτητο μέσο για να προστατέψεις την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά σου. Στα μάτια του Θεού, όμως, αυτό το χαστούκι σημαίνει ότι δεν έχεις ακολουθήσει την οδό του Θεού ούτε θέλεις να την ακολουθήσεις, ότι δεν ακούς τα λόγια του Θεού και ότι στα δικά σου μάτια τα λόγια του Θεού είναι απλώς δόγμα, κενά λόγια. Μόνο κηρύττεις τα λόγια του Θεού, αλλά δεν τα κάνεις ποτέ πράξη. Ο Θεός θα σε χαρακτηρίσει ως κάποιον που δεν ακολουθεί την οδό του Θεού. Άρα, μπορείς ακόμα να κερδίσεις την αποδοχή του Θεού; Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε τα λόγια του Θεού δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η ζωή σου. Όσο κι αν επιχειρηματολογείς με τη δική σου λογική, ο Θεός από την πλευρά Του δεν πρόκειται να σε ακούσει. Ο Θεός δεν θα πει: «Κάποιος σε χτύπησε στο αριστερό μάγουλο χωρίς λόγο και είσαι πολύ αξιολύπητος. Για να προστατέψεις την αξιοπρέπειά σου, μπορείς να ανταποδώσεις το χτύπημα. Μόλις ανταποδώσεις το χτύπημα, μπορείς να προσευχηθείς και να ομολογήσεις την αμαρτία σου, και τότε ο Θεός θα σε συγχωρήσει και δεν θα σε καταδικάσει». Ο Θεός δεν είπε κάτι τέτοιο. Ο Θεός είπε ότι, αν κάποιος σε χτυπήσει στο αριστερό μάγουλο, πρέπει να του γυρίσεις και το δεξί. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, είσαι άνθρωπος που ακολουθεί την οδό του Θεού. Αν δεν μπορείς, τότε στα μάτια του Θεού, είσαι κάποιος που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, κάποιος που δεν κάνει ό,τι λέει ο Θεός και δεν ακολουθεί την οδό του Θεού, ένας κακός άνθρωπος. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους κακούς ανθρώπους; Ο Θεός λέει: «Φύγετε από Μένα! Δεν σας γνωρίζω». Ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Το ίδιο ισχύει και για τις μηχανορραφίες. Λες: «Εφόσον αυτοί έκαναν μηχανορραφίες εναντίον μου, ποιο το πρόβλημα αν κάνω κι εγώ μηχανορραφίες εναντίον τους;» Το να μηχανορραφείς εναντίον των ανθρώπων είναι πολύ απλά λάθος. Γιατί είναι λάθος; Είναι λάθος επειδή η μηχανορραφία από μόνη της είναι μια πράξη κακή, όχι καλή. Έτσι, όταν κάποιοι μηχανορραφούν εναντίον των ανθρώπων, ο Θεός τούς καταδικάζει. Αν κι εσύ κάνεις το ίδιο, ο Θεός θα σε καταδικάσει με τον ίδιο τρόπο. Πρέπει να ενεργείς με τρόπο που δεν περιλαμβάνει μηχανορραφία, με τρόπο που αποδέχεται ο Θεός. Το καθήκον σου είναι να ασκείσαι σύμφωνα με το μονοπάτι και τις αρχές της άσκησης που σου έχει δείξει ο Θεός, όχι να επιχειρηματολογείς υπέρ της δικής σου λογικής ή να προστατεύεις την προσωπική σου αξιοπρέπεια ή υπόληψη. Η προσωπική σου υπόληψη, θέση και αξιοπρέπεια δεν είναι σημαντικά πράγματα. Ποιο είναι το σημαντικό; Το σημαντικό είναι αν τα λόγια του Θεού υλοποιούνται μέσα σου, αν τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή σου, αν έχεις βιώσει τα λόγια του Θεού κι αν τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί μέσα σου. Καταλαβαίνεις; (Καταλαβαίνω.) Κάποιοι λένε: «Με έβρισε, οπότε θα τον βρίσω κι εγώ». Είναι σωστό να το λες αυτό; (Όχι.) Άλλοι λένε: «Μου φέρεται πάντα με μικροπρέπεια· γιατί, λοιπόν, να μην του φερθώ κι εγώ με μικροπρέπεια; Αν δεν το κάνω, δεν θα φανώ ανόητος;» Έχει σημασία το πώς σε βλέπουν οι άλλοι; (Όχι.) Οι άνθρωποι πάντα ανησυχούν για την εικόνα τους· πάντα φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους θεωρήσουν ανόητους και χαζούς. Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Ποιο είναι αυτό που έχει σημασία; Όταν σε θεωρούν ανόητο και χαζό, όταν σε κοροϊδεύουν, πώς αντιδράς; Αντιδράς με παρορμητικότητα, με ανθρώπινα μέσα και μεθόδους, ή σύμφωνα με τις αρχές που σου έχει δώσει ο Θεός; Έχεις ασκηθεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Έχεις κρατήσει σταθερά το καθήκον σου; Μόνο και μόνο επειδή σε κοροϊδεύουν και σε λένε ανόητο, ξεσπάς σε οργή και παρατάς το έργο σου: «Με θεωρείς ανόητο, οπότε δεν το κάνω άλλο!» Δεν το κάνεις γι’ αυτόν. Αν παρατήσεις το καθήκον σου, τι θα πει ο Θεός; «Επειδή κάποιος σε αποκάλεσε ανόητο, παράτησες το καθήκον που σου ανέθεσα Εγώ. Δεν έχεις καθόλου πίστη!» Έτσι θα το δει ο Θεός. Αν έχεις στ’ αλήθεια τον Θεό στην καρδιά σου, αν έχεις στ’ αλήθεια πίστη στον Θεό, τότε σε περίπτωση που κάποιος σε κοροϊδέψει και σε πει ανόητο, θα πρέπει πρώτα να αναλογιστείς: «Λες πως είμαι ανόητος, λες πως είμαι ηλίθιος και γελάς πίσω από την πλάτη μου. Δεν πρόκειται να λογομαχήσω μαζί σου και δεν πρόκειται να σου κρατήσω κακία. Είμαι ανόητος και το επίπεδο μου είναι χαμηλό, αλλά ο Θεός με έχει εξυψώσει και δεν με περιφρονεί. Αυτό το καθήκον δεν μου το ανέθεσες εσύ, μου το ανέθεσε ο Θεός: Είναι η ανάθεσή μου από τον Θεό. Δεν έχει σημασία αν με έχεις εσύ σε μεγάλη εκτίμηση ή όχι. Δεν κάνω το καθήκον μου για να το δεις εσύ. Η εκτέλεση του καθήκοντός μου είναι το κάλεσμά μου. Πρέπει να κάνω καλά το καθήκον μου και να είμαι πιστός στον Θεό. Πρέπει να εκτιμήσω αυτό το καθήκον, και να ανταποκριθώ στην εξύψωση και την εμπιστοσύνη που μου έχει δείξει ο Θεός. Πρέπει να αφοσιωθώ στο καθήκον μου. Δεν γίνεται να παρατήσω το καθήκον μου και να απογοητεύσω τον Θεό επειδή εσύ με είπες ανόητο. Αν το έκανα, θα ήμουν πραγματικά ανόητος». Δεν είναι αυτό το σκεπτικό σύμφωνο με τις αρχές; Δεν είναι εγκατάλειψη της παρορμητικότητας; Αυτό δεν είναι παρορμητική αντίδραση. Όταν μπορείς να ενεργείς έτσι, τότε έχεις πραγματικά αλλάξει κι έχεις ανάστημα. Δεν θα περιορίζεσαι από ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα. Όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, θα έχεις πάντα στο μυαλό σου τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, και δεν θα αντιμετωπίζεις κανένα ζήτημα με παρορμητικότητα, με βάση τα συναισθήματα ή τα κέφια σου, ή τις προσωπικές σου προτιμήσεις, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Τα λόγια του Θεού θα είναι τα ανώτερα και σπουδαιότερα πράγματα στην καρδιά σου, και όταν συμβαίνει το οτιδήποτε, θα αναζητάς πρώτα τα λόγια του Θεού: «Τα λόγια του Θεού λένε έτσι, οπότε θα προσκολληθώ σ’ αυτά. Δεν έχει σημασία αν οι άλλοι με θεωρούν ανόητο. Σημασία έχει πώς με βλέπει ο Θεός. Αν και είμαι ανόητος και έχω χαμηλό επίπεδο, ο Θεός μού έχει αναθέσει ένα καθήκον. Πόσο μεγάλη εξύψωση από τον Θεό έχω απολαύσει! Αυτό είναι ευλογία!» Αν μπορείς να αντιμετωπίζεις όσα σου συμβαίνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα ξέρεις πώς να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές.

Ας συνεχίσουμε να μιλάμε για το θέμα του να μη μηχανορραφεί κανείς. Στην καθημερινότητα, οι άνθρωποι πολλές φορές πέφτουν θύματα μηχανορραφίας από άλλους σε διάφορα πράγματα που τους τυχαίνουν. Κάποιοι ανταγωνίζονται μαζί σου για τη φήμη και το κέρδος, άλλοι συζητούν μαζί σου για το σωστό και το λάθος, άλλοι φτάνουν μέχρι και να μαλώσουν μαζί σου για μια μόνο λέξη, άλλοι σε κρίνουν και σε υπονομεύουν πίσω από την πλάτη σου, και άλλοι σου βάζουν τρικλοποδιές και σου φέρονται παράλογα. Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τις μηχανορραφίες διάφορων ανθρώπων, πώς τις αντιμετωπίζεις; Πρέπει να εμμένεις σταθερά σε μία αρχή: «Όσο κι αν μηχανορραφούν οι άλλοι εναντίον μου, εγώ δεν πρόκειται να μηχανορραφήσω εναντίον τους. Θα μείνω μακριά τους! Πρέπει να καταλάβω ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού και τι μάθημα θέλει Εκείνος να πάρω. Πρέπει να παραμείνω σταθερός εδώ που είμαι, να κάνω ό,τι λέει ο Θεός και να εμμείνω στο καθήκον μου. Δεν είναι ποτέ λάθος να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού· κάτι τέτοιο δεν θα οδηγήσει ποτέ σε απώλεια. Σε όσο υψηλή εκτίμηση κι αν με έχουν οι άλλοι, αυτό δεν είναι στέφανος ούτε ανταμοιβή, αλλά όλεθρος!» Αν εμμείνεις σε μια τέτοια αρχή, αυτό θα σε γλιτώσει απ’ το να κάνεις κακό και να καταδικαστείς από τον Θεό. Αν, σε όλη σου τη ζωή, μπορείς να παραμείνεις σταθερός στη θέση ενός δημιουργήματος, να εκπληρώσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος και να επιτελέσεις το έργο που σου έχει αναθέσει ο Θεός με όλη σου την καρδιά και το μυαλό, και αφιερώσεις κάθε σου σκέψη στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου —ακόμα κι αν είσαι τόσο απορροφημένος που αμελείς για το φαγητό και τον ύπνο ή ταλαιπωρείς το μυαλό σου— και κάνεις καλά το έργο που σου έχει αναθέσει ο Θεός, και πετύχεις να κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, τότε θα ζήσεις μια ζωή με αξία. Σ’ αυτήν τη ζωή, δεν πρέπει να επιζητούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα, να φέρουμε σε πέρας οποιοδήποτε εγχείρημα ή να δημιουργήσουμε κάποιο θαύμα. Δεν είμαστε παρά ασήμαντοι άνθρωποι, κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαβάζουμε περισσότερο τα λόγια του Θεού, να επιζητούμε να καταλάβουμε την αλήθεια μέσα απ’ τα όσα μας συμβαίνουν, να εκπληρώνουμε τις ευθύνες μας και να κάνουμε καλά αυτό που πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να φροντίσουμε να μπορούμε να συμμορφωνόμαστε με τις αλήθεια-αρχές σε κάθε ζήτημα, να συμμορφώνεται το καθήκον που κάνουμε με τις αρχές που απαιτούν οι εργασιακές ρυθμίσεις και, όταν εξετάζουμε προσεκτικά το κίνητρο, τον σκοπό και τις αρχές για κάθε τι που κάνουμε, να συμμορφώνονται όλα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού και να μπορούν να αντέξουν τον εξονυχιστικό έλεγχο και την εξέταση του Θεού. Κάθε μέρα, κάνεις το καθήκον σου κανονικά, με γαλήνη και χαρά, ζώντας πάντοτε ενώπιον του Θεού. Όταν έχεις κάτι να πεις στον Θεό μέσα στην καρδιά σου, προσεύχεσαι σ’ Αυτόν· όταν δεν έχεις λόγια προσευχής για να πεις, μπορείς ακόμα να πλησιάσεις κοντά στον Θεό μέσα στην καρδιά σου και, όταν προσεύχεσαι, δέχεσαι τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και συγκινείσαι από Αυτόν. Μπορείς επίσης να είσαι πιστός στον Θεό όταν κάνεις το καθήκον σου και να φέρεσαι με τρόπο φανερό και έντιμο. Τι υπέροχο που είναι αυτό! Στη μεταχείρισή σου απέναντι στους ανθρώπους και στις επαφές σου μαζί τους, γενικά εμφανίζεις όλο και λιγότερα ψεγάδια και παραβάσεις. Όσο κι αν μηχανορραφούν οι άλλοι εναντίον σου, δεν αντιδράς με παρορμητικότητα. Όποτε νιώθεις ότι δεν μπορείς να υπερνικήσεις την παρορμητικότητά σου, προσεύχεσαι στον Θεό. Όταν είσαι αδύναμος, και τότε προσεύχεσαι στον Θεό. Όταν σε συγκινήσει λίγο το Άγιο Πνεύμα, θα αποκτήσεις τη δύναμη να το ξεπεράσεις και θα υπερπηδήσεις το εμπόδιο. Κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με τις μηχανορραφίες, τις επιθέσεις, τις αντεκδικήσεις και τους αγώνες των ανθρώπων και ούτω καθεξής, είναι σαν να ξεπερνάς ένα εμπόδιο, σαν να υπερνικάς μια δυσκολία. Τελικά, μπορείς να υπερνικήσεις όλες αυτές τις μηχανορραφίες, να υπερνικήσεις τις επιθέσεις, τις αντεκδικήσεις και τους αγώνες των ανθρώπων εναντίον σου, χωρίς να αντιδράς με βάση την παρορμητικότητα ή τη διεφθαρμένη διάθεση, αλλά με την ικανότητα να τηρείς τις αρχές. Τότε είσαι στ’ αλήθεια νικητής. Τι υπέροχο που είναι αυτό! Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ζεις όλη μέρα μέσα στην παρορμητικότητα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν κάποιος μηχανορραφεί εναντίον σου ή λέει κάτι άσχημο, εσύ το παίρνεις στα σοβαρά, ενοχλείσαι πολύ, ταράζεσαι, τα μάτια σου φλέγονται από θυμό και εξαγριώνεσαι. Ή, όταν ακούς άσχημα λόγια, αισθάνεσαι ανήσυχος μέσα σου, το στόμα σου γεμίζει έλκη, χάνεις την όρεξή σου για φαγητό και ποτό, και δεν μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Έπειτα, αποστασιοποιείσαι από τον Θεό. Ζεις είτε μέσα στην παρορμητικότητα είτε μέσα στα συναισθήματα, περνάς κάθε μέρα μες στη δυστυχία, χωρίς να μπορείς να τρως και να πίνεις κανονικά τα λόγια του Θεού, χωρίς να μπορείς να κάνεις κανονικά το καθήκον σου, με την καρδιά σου προβληματισμένη και ανακατεμένη με αυτά τα ζητήματα του σωστού και του λάθους. Μόλις μπλέξεις, είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις, και μερικές φορές παίρνει αρκετούς μήνες για να το καταφέρεις. Αν πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα, όπως ο γάμος ή μια δικαστική διαμάχη, τότε οι μηχανορραφίες είναι ακόμα πιο σοβαρές, και μόλις μπλέξεις σε τέτοια θέματα, οι μήνες —ή ακόμα και τα χρόνια— περνάνε σαν νερό, κι έτσι σπαταλάς τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου. Στο τέλος, θα έχει χαθεί ολόκληρη η ζωή σου —δεν θα έχεις κάνει καλά το καθήκον σου και δεν θα έχεις κερδίσει την αλήθεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι τελείως κατεστραμμένος; Αν ζεις συνεχώς μέσα στις διαμάχες, τις μηχανορραφείς, στους αγώνες και στη μικροπρέπεια, μπορείς και πάλι να κάνεις καλά το καθήκον σου; Όχι μόνο δεν θα κάνεις καλά το καθήκον σου, αλλά με τις μηχανορραφίες και τους αγώνες θα συσσωρεύσεις και πολλές κακές πράξεις. Αν ζεις μέσα στις μηχανορραφίες και τους αγώνες μεταξύ των ανθρώπων, πόσα κακά πράγματα θα κάνεις, πόσα λόγια θράσους, λόγια επαναστατικά, λόγια που αποτελούν παραβίαση της αλήθειας και λόγια που αποτελούν αντίσταση στον Θεό θα πεις; Όλα αυτά κατατάσσονται στα λόγια των διαβόλων. Ακόμα κι αν κάποια λόγια δεν τα πεις φωναχτά, τα επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου· μισείς, κακοποιείς και καταριέσαι τους ανθρώπους μέσα στην καρδιά σου. Όλα αυτά τα πράγματα είναι ολοφάνερα στα μάτια του Θεού. Ο Θεός βλέπει τα σχέδιά σου, τα πλάνα σου και το πώς ενεργείς όταν σου συμβαίνει κάτι. Καθώς ζεις μέσα σε αυτές τις μηχανορραφίες και τους αγώνες, ποτέ δεν καταλαβαίνεις ότι πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να μετανοήσεις και να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου στον Θεό ούτε καταλαβαίνεις ότι πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια σ’ αυτά τα θέματα· αντίθετα, τα «απολαμβάνεις» τυφλά. Αν και είσαι εξαντλημένος σωματικά και ψυχικά, ποτέ δεν κάνεις αυτοκριτική ούτε προσεύχεσαι στον Θεό, και δεν αποδέχεσαι την πειθάρχηση και την καθοδήγηση του Θεού, δεν αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού στην καρδιά σου και δεν αφήνεις τον Θεό να κυριαρχήσει. Ποτέ δεν παίρνεις την απόφαση να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι κάποιος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκει την αλήθεια. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια εστιάζουν στο πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια και να βιώσουν στην καρδιά τους μια ανθρώπινη ομοιότητα, υπολογίζοντας πάνω από όλα την έγκριση του Θεού. Αυτό τους επιτρέπει να αποφεύγουν τις διαμάχες και τις μηχανορραφίες· μπορεί η καρδιά τους να πλησιάζει συχνά τον Θεό κι εκείνοι να ζουν ενώπιον Του. Αποτέλεσμα; Τα καθήκοντά τους αποδίδουν όλο και περισσότερους καρπούς, νιώθουν ότι μια τέτοια ζωή έχει κάποια αξία και κάποια συνεισφορά στην ανθρωπότητα, κι έτσι έχουν αληθινή γαλήνη και χαρά στην καρδιά τους. Καθώς μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργήματος, κάθε μέρα που ζουν έχει αληθινή αξία και νόημα. Αν όμως ζεις μέσα σε διάφορων ειδών αγώνες και μηχανορραφείς, τότε κάθε μέρα που ζεις συγκεντρώνεις αμαρτίες. Όχι μόνο δεν καταφέρνεις να βιώσεις την αξία και το νόημα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα του Θεού, αλλά και συγκεντρώνεις αμαρτίες για το μέλλον σου. Ο Θεός, μέσα στην καρδιά Του, σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει όλο και περισσότερο, και απογοητεύεται όλο και περισσότερο από σένα. Αν ο Θεός δει ότι το ενδιαφέρον και οι προσδοκίες Του για σένα βαδίζουν προς το κενό, τότε πώς θα νιώσει για σένα; Αν όσα κάνεις απογοητεύουν όλο και περισσότερο τον Θεό, Τον αποθαρρύνουν όλο και περισσότερο, μέχρι που μια μέρα πραγματικά δεν μεταστραφείς και ο Θεός θελήσει να σε εγκαταλείψει, τότε πες μου, τι αξία και νόημα έχει η ζωή σου και η πίστη σου στον Θεό; Μερικές φορές, μόνο και μόνο επειδή κάποιος λέει κάτι άσχημο ή σε κοιτάει με ένα συγκεκριμένο βλέμμα που σε προσβάλλει, κι έτσι χάνεις την αξιοπρέπειά σου και πληγώνεται η αυτοεκτίμησή σου, νιώθεις μέχρι και αγανάκτηση μέσα σου και μπλέκεσαι ασταμάτητα σε διαμάχες μαζί του. Και τι γίνεται στο τέλος; Χαραμίζεις σ’ αυτά τα πράγματα όλο τον πολύτιμο χρόνο σου, με αποτέλεσμα να χάσεις την ευκαιρία να φτάσεις στη σωτηρία και να μην κερδίσεις την παραμικρή αλήθεια. Κατά συνέπεια, ο Θεός σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, δεν σε προσέχει καθόλου και καταστρέφεσαι ολότελα. Τι προσπαθώ λοιπόν να σου πω κάνοντας συναναστροφή γι’ αυτά τα πράγματα; Η επιλογή του πώς θα φερθείς, η επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα φερθείς, είναι πολύ σημαντική. Ο καθένας, καθώς ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, θα έρθει συχνά αντιμέτωπος με μηχανορραφείς, αγώνες, κέρδη και απώλειες στα προσωπικά του συμφέροντα, καθώς και με διάφορες φωνές που παινεύουν, που ασκούν κριτική, που κρίνουν και καταδικάζουν. Όλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με τέτοια πράγματα. Κι Εγώ έχω ζήσει μέχρι σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο και δεν ζω σε καμιά φούσκα. Κι εγώ έρχομαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, αλλά η καρδιά Μου δεν μηχανορραφεί. Κοιτάξτε Με —πώς έχω ζήσει Εγώ; Όλα αυτά δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο τη ζωή Μου ούτε το έργο Μου. Κάθε μέρα, εστιάζω μόνο στο να κάνω το έργο Μου. Όσο ζω μέχρι τώρα, δεν έχω επηρεαστεί από το εξωτερικό περιβάλλον. Η ταυτότητα και η θέση Μου, η αξία Μου στα μάτια των ανθρώπων —τίποτα από όλα αυτά δεν έχει επηρεαστεί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανησυχώ κιόλας μήπως θεωρήσετε λανθασμένα ότι είμαι πολύ υψηλόφρων, πολύ ξεχωριστός και πολύ διαφορετικός από τους άλλους, γι’ αυτό και πρέπει να σας δώσω κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα που δείχνουν ότι είμαι κανονικός, πρακτικός και συνηθισμένος, ώστε να μη Με εξιδανικεύετε και να μην έχετε κάποιες εξωπραγματικές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις για Μένα. Μόνο μόλις τα πω αυτά, καταλαβαίνουν κάποιοι ότι είμαι απλώς ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος, και μετά Με αντιμετωπίζουν με αδιαφορία. Δεν με νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Αρκεί να μπορέσεις να αποδεχτείς τα λόγια που λέω· δεν έχω άλλες απαιτήσεις. Αν ήταν όλη μέρα να Με κοιτούσες, να Με εξέταζες εξονυχιστικά, να διάβαζες την έκφρασή Μου, τότε θα ένιωθα άβολα. Δεν Μου αρέσει να Με εξιδανικεύουν ούτε να Με «γλείφουν», πόσο μάλλον να Με περιτριγυρίζουν συνεχώς. Μου αρέσει η ησυχία. Βλέπεις, δεν έχω ζήσει μια χαρά όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί, λοιπόν, δεν δοκιμάζετε να ζήσετε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο; Δες αν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς να ανταγωνίζεσαι για τη φήμη και το κέρδος, χωρίς να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, χωρίς να προστατεύεις τη δική σου αξιοπρέπεια, χωρίς να διαγκωνίζεσαι για οποιαδήποτε εξουσία στα λόγια. Αν ενεργείς, ζεις, φέρεσαι, πράττεις και εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού, κοίτα πώς θα είναι η ζωή σου —κοίτα αν θα αποκτήσεις χαρά και αν θα έχεις γαλήνη στην καρδιά σου. Δοκίμασε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, ασκήσου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και βάλε σαφείς στόχους, και τότε θα δεις ένα λαμπρό μέλλον να ανοίγεται μπροστά σου. Αν κρατάς πάντα τον λογαριασμό για το ποιος μηχανορραφεί εναντίον σου, ποιος επηρεάζει την θέση σου, ποιος έχει υψηλότερη υπόληψη από σένα, ποιος μιλάει για σένα πίσω από την πλάτη σου και ούτω καθεξής, και ζεις εν μέσω όλων αυτών, τότε δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι μπροστά σου, μόνο σκοτάδι. Θα είσαι πάντα χαμένος, και θα νιώθεις ως εξής: «Η ζωή μου είναι κουραστική, δεν έχω ευτυχία, δεν έχω ευλογίες!» Δεν απολαμβάνεις τις ευλογίες που σου δίνει ο Θεός, παρά συνεχίζεις να χώνεσαι στην κόλαση. Πες μου, μπορείς να έχεις ευλογίες; Μπορείς να έχεις χαρά και γαλήνη;

Πώς νιώθετε σχετικά με τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα; (Καλή είναι.) Τι εννοείτε καλή; (Πιστεύουμε ότι μπορεί να λύσει τις δυσκολίες που συναντάμε στην αληθινή ζωή και να μας απαλλάξει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουμε. Ο Θεός, επίσης, μας έχει υποδείξει κάποια συγκεκριμένα μονοπάτια: πώς να αποφεύγουμε να αγωνιζόμαστε και να συνωμοτούμε εναντίον των άλλων, και πώς να απελευθερωθούμε από τους περιορισμούς των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων, και να ζούμε στο φως.) Για ποιον σκοπό κυρίως γίνεται η συναναστροφή πάνω σ’ αυτές τις αρχές; Δεν γίνεται μόνο για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από μια ζωή που αγωνίζεσαι με τους άλλους· το βασικό είναι να σου δώσει τη δυνατότητα να ζήσεις στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να ζήσεις μια ζωή με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορείς να επιτύχεις την υποταγή στον Θεό, να κάνεις τα λόγια Του και την αλήθεια ζωή σου, να φτάσεις στη σωτηρία, και να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό: Μπορείς να γίνεις τέτοιος άνθρωπος. Κατανοητό; (Ναι.) Δεν γίνεται μόνο για να ξεφύγεις από μια ζωή γεμάτη μηχανορραφίες και διαμάχες με τους άλλους. Αν ήταν μόνο γι’ αυτό, δεν θα κέρδιζες την αλήθεια. Πες μου, χωρίς να κερδίσει κανείς την αλήθεια, ποιος είναι ο στόχος της άσκησης; Δεν θα ήταν ακόμα κενή; Καθώς ζεις μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους, θα έχεις πάντα τις δικές σου σκέψεις και απόψεις όταν σου συμβαίνει κάτι· είναι αδύνατο να μην έχεις καθόλου σκέψεις ή απόψεις, λες και ζεις σε μια φούσκα. Δεν υπάρχει τέτοια κατάσταση. Όταν κανείς δεν μηχανορραφεί εναντίον σου ούτε αγωνίζεται μαζί σου, εσύ τα καταφέρνεις να μη μηχανορραφείς εναντίον των άλλων ούτε να αγωνίζεσαι μαζί τους. Όταν, όμως, κάποιος μηχανορραφεί εναντίον σου ή αγωνίζεται μαζί σου, τι κάνεις τότε; Λύνεται μήπως το πρόβλημα όταν απλώς φωνάζεις συνθήματα όπως «Δεν θα αγωνιστώ μαζί του, δεν θα μηχανορραφήσω εναντίον του»; (Όχι.) Και πώς πρέπει να λυθεί το πρόβλημα; Κάποιοι φωνάζουν συνθήματα και λένε: «Δεν είμαι πολύ μεγάλος για μηχανορραφίες; Το έργο του Θεού έχει κάνει τόση πρόοδο, κι εγώ ακόμα μηχανορραφώ;» Τι ωφελεί να μηχανορραφείς για τέτοια πράγματα; Λύνεται το πρόβλημα μ’ αυτά τα λόγια; (Όχι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα, δεν μπορούν να τα αφήσουν να περάσουν, και εξακολουθούν να μηχανορραφούν και να αγωνίζονται με τους άλλους. Πώς πρέπει λοιπόν να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να λυθούν τα ζητήματα των σκέψεων και των απόψεων των ανθρώπων, καθώς και να απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Μόλις λάβεις τη σωστή σκέψη ή άποψη, αλλάζει η οπτική σου, η στάση σου και η γνώμη σου για τέτοια θέματα. Τα συναισθήματά σου απέναντι σε τέτοια θέματα θα είναι διαφορετικά. Θα νιώθεις ότι δεν έχει νόημα να αγωνίζεσαι με τους άλλους· σπαταλάς την ενέργειά σου, εμποδίζεται το έργο, προκαλείται εσωτερική δυσφορία και δεν υπάρχει σ’ αυτό καθόλου χαρά ή γαλήνη. Στη συνέχεια, όταν διαβάσεις στα λόγια του Θεού την καταδίκη για τέτοιου είδους ζητήματα, θα αλλάξει εντελώς η άποψή σου γι’ αυτά, θα μεταβληθεί η συναισθηματική σου κατάσταση, θα ελαττωθεί η τάση σου να αγωνίζεσαι με τους άλλους, θα μειωθεί ο θυμός σου και θα εξαφανιστεί η παρορμητικότητά σου. Αν ανταγωνίζονται οι άλλοι μαζί σου, και σε προκαλούν ανελέητα, εσύ δεν θα επηρεάζεσαι, δεν θα το θεωρείς μεγάλο θέμα και θα νιώθεις ότι δεν υπάρχει λόγος να αγωνίζεσαι μαζί τους. Ακόμα και οι παρευρισκόμενοι δεν θα αντέχουν να το βλέπουν και θα λένε: «Καλά, πώς μπορείς να μην νιώθεις τίποτα όταν σε μεταχειρίζονται έτσι; Είσαι ανόητος;» Εσύ θα λες: «Παλιά τα έπαιρνα πολύ σοβαρά αυτά τα ζητήματα· ένιωθα λες κι είχε έρθει το τέλος του κόσμου. Σίγουρα δεν θα το άφηνα να περάσει εύκολα χωρίς να το ξεκαθαρίσω ή χωρίς να μου δώσουν μια εξήγηση. Τώρα όμως είναι αλλιώς. Δεν κάνω πια μηχανορραφίες ούτε αγωνίζομαι με τους άλλους, όχι επειδή έχω μεγαλώσει, αλλά επειδή στα λόγια του Θεού έχω διακρίνει τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι οι κλασικές αποκαλύψεις και εκδηλώσεις ενός κακού ανθρώπου, ενός αντίχριστου, ενός Σατανά, όπως τις εκθέτουν τα λόγια του Θεού. Παλιά είχα κι εγώ αυτές τις εκδηλώσεις, αλλά τώρα, στα λόγια του Θεού, βλέπω ότι ένα τέτοιο αληθινό πρόσωπο, μια τέτοια διάθεση, είναι πολύ άσχημα και αηδιαστικά· ο Θεός τα σιχαίνεται! Τώρα τα σιχαίνομαι κι εγώ και, κατά βάθος, δεν θέλω να ζω με τέτοια διεφθαρμένη διάθεση. Έτσι, όταν αγωνίζονται και πάλι μαζί μου, απλώς νιώθω μπουχτισμένος και αηδιασμένος μαζί τους, και ούτε με ενδιαφέρει ούτε θέλω καθόλου να αγωνιστώ. Στα λόγια του Θεού, βρήκα και τις αρχές της άσκησης και ξέρω πώς να μεταχειρίζομαι τέτοιους ανθρώπους». Τι λένε τα λόγια του Θεού; Απ’ τη μία, τα λόγια του Θεού εκθέτουν και χαρακτηρίζουν τέτοιους ανθρώπους· από την άλλη, ο Θεός λέει στους ανθρώπους ότι η αρχή για τη μεταχείριση των άλλων είναι η δίκαιη μεταχείριση. Αν είναι αληθινοί αδελφοί και αδελφές, και αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να τους μεταχειριζόμαστε με αγάπη, κάνοντας συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για να λυθούν οι παραβάσεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ώστε να μην αντιστέκονται πλέον στον Θεό ούτε να κάνουν παραβάσεις. Ίσως μέσα από τη βοήθεια να λυθούν τα προβλήματά τους. Αν δεν δέχονται βοήθεια, και δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους και δεν διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, τότε θα πρέπει να τους επιτρέπεται η παραμονή στην εκκλησία και η εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν δεν εκτελούν το καθήκον τους σωστά, και εξακολουθούν να αγωνίζονται και να μηχανορραφούν με τους άλλους, προκαλώντας αναστάτωση, τότε θα πρέπει να απομακρύνονται σύμφωνα με τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και τις αρχές του οίκου του Θεού για τη μεταχείριση των ανθρώπων. Δεν θα είχαμε τότε γαλήνη στην καρδιά μας; Ο οίκος του Θεού έχει αρχές και μονοπάτια για την αντιμετώπιση των σάπιων μήλων. Πώς να διακρίνουμε και να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους, πώς να τους μεταχειριζόμαστε —υπάρχουν στα λόγια του Θεού αρχές και μονοπάτια για όλα αυτά. Αν οι άνθρωποι ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, το θέμα θα αντιμετωπίζεται με ευκολία και χαρά, δεν θα το θεωρούν δύσκολο ζήτημα, η καρδιά τους δεν θα αναστατώνεται καθόλου και θα επιλύεται πολύ φυσικά. Αν έρχονταν αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα πριν από μερικά χρόνια, δεν θα μπορούσαν να τα ξεπεράσουν, δεν θα ήξεραν πώς να τα λύσουν. Τώρα, όμως, με την εμπειρία ζωής που έχουν αποκτήσει εδώ και μερικά χρόνια, αυτό το θέμα δεν τους προκαλεί πλέον δυσκολία· μπορούν να το λύσουν. Ξαφνικά, διαπιστώνουν ότι έχουν μεγαλώσει και έχουν αλλάξει πραγματικά. Πώς νιώθουν οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους; «Παλιότερα, ένιωθα πάντα ότι το επίπεδό μου ήταν χαμηλό, και πολλές φορές επαναστατούσα ενάντια στον Θεό και Του αντιστεκόμουν, λες και δεν μπορούσα να σωθώ. Τώρα, καθώς χειρίζομαι αυτό το ζήτημα, νιώθω ότι δεν έχω δυσκολίες, ότι μπορώ να λύσω προβλήματα και ότι έχω ελπίδα». Τι ελπίδα; (Την ελπίδα να κερδίσω τη σωτηρία.) Όταν βλέπεις την ελπίδα να κερδίσεις τη σωτηρία, βλέπεις φως ή σκοτάδι μπροστά σου; (Φως.) Έτσι εκπληρώνεται εκείνο το ρητό —με καλεί το φως. Σωστά; (Ναι.) Όταν το ανάστημά σου φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, θα νιώσεις πραγματικά ότι η άσκηση της αλήθειας δεν απαιτεί να φωνάζεις συνθήματα· είναι κάτι τόσο εύκολο και χαρούμενο. Εφόσον αποδεχτείς τα λόγια του Θεού, εφόσον αποδεχτείς τις αλήθεια-αρχές που προέρχονται από τον Θεό, η άσκηση της αλήθειας είναι τόσο εύκολη, και το ανάστημά σου μεγαλώνει χωρίς να το καταλάβεις. Όταν νιώσεις ότι έχεις μεγαλώσει, ότι έχεις αλλάξει, ότι τα χρόνια της πίστης σου στον Θεό έχουν αποδώσει καρπούς και δεν έχουν πάει στράφι, αν κάποιος σου πει αλαζονικά: «Τι έχω κερδίσει από την πίστη μου στον Θεό; Στα 20 χρόνια που πιστεύω στον Θεό, μόνο υποφέρω και καταβάλλω προσπάθειες· έχω απαρνηθεί και δαπανήσει τόσα, αλλά δεν έχει απολαύσει ούτε μία ευλογία —μόνο ατελείωτη εξάντληση!» εσύ μέσα σου θα τον περιφρονήσεις: «Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση και λέει μόνο λόγια του διαβόλου! Αν κρίνουμε από το πόσο αξιοθρήνητος φαίνεται, όντως δεν έχει κερδίσει τίποτα —το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φέρεται παράλογα και να παρεμποδίζει, και τα μόνα που μπορεί να πει είναι αλαζονικά λόγια!» Λέει συνέχεια: «Τι έχω κερδίσει από την πίστη στον Θεό;» Και τι ακριβώς ελπίζεις να κερδίσεις με την πίστη σου στον Θεό; Ελπίζεις να κερδίσεις υλική χάρη και ευλογίες ή μήπως ελπίζεις να κερδίσεις την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία; Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να διαλέξουν ένα από αυτά τα δύο μονοπάτια. Ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις εσύ κατά την πίστη σου στον Θεό, αυτό της επιδίωξης της χάρης και των ευλογιών ή αυτό της επιδίωξης της αλήθειας; Αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, και κάνεις πράξη όλες τις αλήθειες που κατάλαβες και τις καθιστάς τη δική σου πραγματικότητα, τότε θα έχεις κερδίσει την αιώνια ζωή και, αφού θα έχεις βιώσει το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες, δεν θα έχει πάει στράφι η πίστη σου. Αν εστιάζεις μόνο στο να απολαμβάνεις χάρη, αλλά δεν αποκτάς την αλήθεια και ζωή, και παραπονιέσαι στον Θεό λέγοντας: «Τι έχω κερδίσει;» τούτο αποδεικνύει ότι δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Όση χάρη και να απολαμβάνεις, αν δεν έχεις κερδίσει ούτε ένα μικρό μέρος της αλήθειας, τότε η πίστη σου είναι εξαιρετικά αξιολύπητη· αυτό δείχνει ότι είσαι τυφλός. Τώρα, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να δώσει ζωή στους ανθρώπους, εκφράζοντας καθημερινά νέα λόγια, τόσα που οι άνθρωποι μπορούν να τα τρώνε, να τα πίνουν και να τα απολαμβάνουν στην αιωνιότητα. Υπάρχουν πάρα πολλές αλήθειες που πρέπει κανείς να κάνει πράξη και στις οποίες πρέπει να εισέλθει· πολλές αλήθειες δεν μπορεί να τις βιώσει κανείς πλήρως ούτε σε μια ολόκληρη ζωή. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια και επιδιώκουν την αλήθεια έχουν κερδίσει πάρα πολλά και σε τεράστια αφθονία. Αν, όμως, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, θα αισθάνονται πάντα ότι δεν έχουν κερδίσει κάτι. Όσοι απολαμβάνουν την αλήθεια νιώθουν πραγματικά γεμάτοι από αυτά τα λόγια, νιώθουν να ξεχειλίζουν απ’ αυτά. Τώρα, είτε από την άποψη της αλήθειας είτε από την άποψη των υλικών ευλογιών, αυτά που παραχωρεί ο Θεός στους ανθρώπους είναι άφθονα· μπορεί να πει κανείς ότι ο οίκος του Θεού είναι μια γη όπου κυλάει μέλι και γάλα. Τα λόγια του Θεού που τρώγονται και πίνονται στις συναθροίσεις είναι εξαιρετικά άφθονα· βιωματικές μαρτυρίες, ταινίες, ύμνοι, χοροί —όλα σε αφθονία. Τα υλικά αγαθά —φαγητό, ρούχα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης— είναι επίσης άφθονα. Επιπλέον, η υπηρεσία που παρέχει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τον οποίο έχει διαμορφώσει ο Θεός, οι παραστάσεις των αντίχριστων και των ψευδο-επικεφαλής, αλλά και η έκθεση των διάφορων αρνητικών πραγμάτων καθημερινά μπροστά στους ανθρώπους, τους δίνουν τη δυνατότητα να παίρνουν μαθήματα και να αναπτύσσουν την ικανότητα διάκρισής τους. Αν δεν μπορείς να πάρεις ένα ολόκληρο μάθημα με τη μία, ο Θεός θα συνεχίσει να διαμορφώνει περιβάλλοντα, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για σένα, και θα τα απομακρύνει μόνο όταν έχεις μάθει όσα πρέπει. Επομένως, αν μπορείς να αποδεχτείς το έργο του Θεού, αν είσαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια, τότε παρευρίσκεσαι σ’ ένα πλούσιο γεύμα. Λίγα χρόνια πίστης θα σου προσφέρουν μεγάλη πρόοδο και πραγματική αλλαγή. Ο Θεός όλα αυτά τα χρόνια ποιμαίνει, ποτίζει και οδηγεί αυτοπροσώπως τον εκλεκτό λαό Του. Όλοι όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια μπορούν να νιώσουν ότι έχουν κερδίσει πολλά και ότι έχουν υποστεί κάποιες πραγματικές αλλαγές. Ειδικά αυτοί που εκτελούν το καθήκον τους με πλήρη απασχόληση έχουν αλλάξει ακόμα περισσότερο. Νιώθεις ότι όταν ακολουθείς τον Θεό, το μονοπάτι γίνεται όλο και πιο φωτεινό, και έχεις πραγματική πίστη ότι θα κερδίσεις τη σωτηρία και θα εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών. Αν, όμως, αρνείσαι διαρκώς να αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι πρόθυμος να την κάνεις πράξη μέσα στην καρδιά σου, δεν θα μπορείς να νιώσεις ότι έχεις την παραμικρή ελπίδα να σωθείς. Θα ρωτάς συνέχεια τους γύρω σου: «Πιστεύεις ότι έχω πνευματική κατανόηση;» Αν κάποιος σου απαντήσει: «Δεν φαίνεται να έχεις πνευματική κατανόηση», θα σκεφτείς: «Τέλος, δεν έχω καμία ελπίδα!» Στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι δεν έχεις ελπίδα· είναι ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αν κατανοείς την αλήθεια και επίσης μπορείς να την κάνεις πράξη, σταδιακά θα αποκτήσεις πνευματική κατανόηση. Μόλις αποκτήσεις πνευματική κατανόηση, θα κατανοείς όλο και περισσότερες αλήθειες και θα μπορείς να μοιραστείς κάποιες βιωματικές μαρτυρίες πάνω σε κάθε πτυχή. Θα νιώθεις πλούσιος και πολύ γεμάτος μέσα σου, και θα νιώθεις ότι έχεις κερδίσει πολλά που ακολουθείς τον Θεό. Σωστά; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος δεν κάνει πράξη την αλήθεια ούτε την αποδέχεται ως τρόπο ζωής, μέσα του θα νιώθει πάντα χαμένος και χωρίς σκοπό, χωρίς αληθινή πίστη. Θα ρωτάει πάντα τους γύρω του αν έχει καμία ελπίδα να κερδίσει τη σωτηρία. Κάποιοι ρωτούν επίσης συνεχώς τους άλλους αν οι ίδιοι έχουν πνευματική κατανόηση, και θεωρούν το αν έχουν ή δεν έχουν πνευματική κατανόηση ως απόδειξη για το κατά πόσο έχουν ελπίδα. Πείτε μου, είναι ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ανόητοι.) Είτε έχεις πνευματική κατανόηση είτε όχι, πρέπει να πασχίζεις για την αλήθεια —και όχι μόνο να πασχίζεις να την κατανοήσεις, αλλά και να πασχίζεις να την κάνεις πράξη. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια και την κάνεις πράξη, δεν θα υπάρχει ελπίδα να φτάσεις στη σωτηρία; Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πρέπει να εξετάσεις αυτό το ζήτημα.

Κι εδώ τελειώνει η σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο σας!

7 Σεπτεμβρίου 2024