1. Δεν στέκομαι πια στην άκρη όταν συμβαίνουν πράγματα

Ήμουν πολύ απασχολημένος με το καθήκον μου και δεν είχα κλαδευτεί ούτε πειθαρχηθεί για πολύ καιρό. Κάθε μέρα, πέρα από τις συνηθισμένες πνευματικές μου ασκήσεις, το να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού, και να ακούω ύμνους, έκανα απλώς το καθήκον μου. Στο τέλος, όμως, δεν είχα πάρει κανένα μάθημα κι ούτε ήξερα πώς να παίρνω μαθήματα. Έτσι περνούσα την κάθε μέρα, μες στη σύγχυση, κι ένιωθα άδειος μέσα μου. Μετά από λίγο καιρό, ένιωσα ότι η ζωή μου δεν είχε αναπτυχθεί καθόλου και ότι δεν είχα εισέλθει σε καμία πτυχή της αλήθειας. Όλα περιορίζονταν σε λόγια και δόγματα, κι αυτό με προβλημάτιζε πολύ. Μια μέρα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πάνω σε ποια βάση εδράζεται η ελπίδα για σωτηρία; Εδράζεται πάνω στη βάση της ικανότητάς σου να πασχίζεις για την αλήθεια, να συλλογίζεσαι την αλήθεια και να καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια όταν προκύπτει το κάθε ζήτημα. Μόνο πάνω σ’ αυτήν τη βάση μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία. Ωστόσο, αν όταν προκύπτουν ζητήματα, είσαι μονίμως ένας απλός παρατηρητής —δηλαδή δεν κάνεις καμία αξιολόγηση και κανέναν χαρακτηρισμό ούτε εκφράζεις προσωπικές απόψεις— και δεν έχεις γνώμη για τίποτα ή, ακόμη κι αν έχεις γνώμη, δεν την εκφράζεις, και δεν ξέρεις κατά πόσο είναι σωστή ή λάθος, αλλά απλώς την κρατάς κλειδαμπαρωμένη στο μυαλό σου και τη σκέφτεσαι, τότε στο τέλος δεν θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Σκέψου το: είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο φαγοπότι ενώ λιμοκτονείς. Δεν είσαι αξιοθρήνητος; Στο έργο του Θεού, αν πιστεύεις εδώ και δέκα χρόνια αλλά όλο αυτό το διάστημα ήσουν ένας απλός παρατηρητής ή αν πιστεύεις εδώ και 20 ή 30 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα ήσουν ένας απλός παρατηρητής, τότε, στο τέλος, όταν έρθει η στιγμή να καθοριστεί η έκβασή σου, ο βαθμός που θα βάλει ο Θεός στο μητρώο σου θα είναι “δύο”, οπότε θα είσαι διπλά ανόητος και θα έχεις εσύ ο ίδιος καταστρέψει ολοσχερώς την πιθανότητα ν’ αποκτήσεις την αλήθεια και την ελπίδα να σωθείς. Στο τέλος, θα σου κολλήσει η ταμπέλα του διπλά ανόητου και θα σου αξίζει, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ποιο είναι το μυστικό για να μην είσαι διπλά ανόητος; (Το μυστικό είναι να μην είσαι απλός παρατηρητής.) Μην είσαι απλός παρατηρητής. Πιστεύεις στον Θεό, οπότε πρέπει να βιώσεις το έργο του Θεού για ν’ αποκτήσεις την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: “Θέλεις, λοιπόν, να εμπλέκομαι στα πάντα; Μα οι άνθρωποι λένε: ‘Μη σχολιάζεις όσα δεν σε αφορούν’”. Όταν σου ζητάω να εμπλακείς, σου ζητάω ν’ αναζητείς την αλήθεια και ν’ αντλείς διδάγματα από τα πράγματα που σου συμβαίνουν. Για παράδειγμα, όταν συναντάς ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, πρέπει ν’ αποκτήσεις διάκριση μέσα από τις εκδηλώσεις του και τα πράγματα που κάνει. Αν παραβιάζει την αλήθεια, πρέπει να διακρίνεις τι έκανε που παραβιάζει την αλήθεια. Αν οι άλλοι λένε ότι ένας άνθρωπος είναι κακός, πρέπει να διακρίνεις τι είπε και τι έκανε και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του κακού που έκανε, ώστε να χαρακτηριστεί κακός άνθρωπος. Αν οι άλλοι λένε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και ότι βοηθά ανθρώπους εκτός της εκκλησίας εις βάρος του οίκου του Θεού, τότε πρέπει να μάθεις τι κάνει αυτός ο άνθρωπος. Και αφού μάθεις, δεν αρκεί απλώς να ξέρεις αυτά τα πράγματα. Πρέπει και να συλλογιστείς: “Θα μπορούσα εγώ να κάνω τέτοια πράγματα; Αν δεν μου το υπενθύμιζε κανείς, ίσως να έκανα κι εγώ τα ίδια πράγματα· δεν θα είχα τότε την ίδια έκβαση μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Ευτυχώς, ο Θεός διαμόρφωσε αυτό το περιβάλλον για να μου δώσει μια προειδοποίηση, κι αυτό είναι η μεγαλύτερη προστασία για μένα!” Αφού το συλλογιστείς, συνειδητοποιείς ένα πράγμα: Δεν μπορείς ν’ ακολουθήσεις το μονοπάτι που ακολουθεί ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν μπορείς να είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος, πρέπει να νουθετήσεις τον εαυτό σου. Όποια πράγματα κι αν συναντάς, πρέπει ν’ αντλείς διδάγματα από αυτά. Αν υπάρχουν πράγματα που δεν κατανοείς πλήρως και που νιώθεις μέσα σου ότι είναι παράξενα, θα πρέπει να κάνεις ερωτήσεις γι’ αυτά, να μαθαίνεις γι’ αυτά και να εξακριβώνεις την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό δεν είναι περιέργεια· αυτό δείχνει σοβαρότητα. Το να δείχνεις σοβαρότητα δεν σημαίνει ν’ ακολουθείς απλώς τις τυπικές διαδικασίες ή ν’ ακολουθείς την αγέλη· είναι μια στάση ανάληψης ευθύνης. Μόνο αν αποκτάς μια σαφή εικόνα για τα προβλήματα κι έπειτα αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις, θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης, την ικανότητα ν’ ασκηθείς με ακρίβεια και θα νιώθεις ήρεμος και καθησυχασμένος όταν αντιμετωπίσεις την ίδια περίσταση στο μέλλον. Δείχνεις σοβαρότητα με βάση την αρχή του να προσπαθείς να κατανοείς τα γεγονότα και την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων και από αυτά ν’ αποκτάς την αλήθεια και να μαθαίνεις πώς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και όχι ν’ ακολουθείς τους άλλους ανθρώπους και να πηγαίνεις με το ρεύμα σε όλα τα ζητήματα. Μόνο αν οι πράξεις σου δείχνουν σοβαρότητα, μπορείς να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς με βάση τις αρχές. Όσοι δεν δείχνουν σοβαρότητα τείνουν ν’ ακολουθούν τους άλλους ανθρώπους και να πηγαίνουν με το ρεύμα, κι έτσι είναι πιθανό να παραβιάσουν τις αλήθεια-αρχές» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Τα λόγια του Θεού υπέδειξαν στους ανθρώπους το μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας, δηλαδή να παίρνουμε μαθήματα από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάμε καθημερινά. Είτε βλέπουμε κάτι, είτε το ακούμε είτε το βιώνουμε προσωπικά, πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια σ’ αυτό. Ειδικά όταν βλέπουμε κάποιον να διαταράσσει και να αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν μπορούμε να καθίσουμε να τον ακούμε από περιέργεια και μέχρι εκεί. Αντίθετα, πρέπει να κατανοούμε ενεργά τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του, να αναζητούμε την αλήθεια για να αποκτήσουμε διάκριση, και να παίρνουμε μαθήματα από αυτό. Να σκεφτούμε πώς μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αποφύγουμε τα ίδια λάθη, και να μην διαταράσσουμε και να αναστατώνουμε το έργο της εκκλησίας. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε την αλήθεια και να πάρουμε μαθήματα. Σκέφτηκα ότι ο Θεός εκφράζει τόσες αλήθειες, και ρυθμίζει διάφορους ανθρώπους, γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα για να εκπαιδευτούμε στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Για παράδειγμα, το ότι εμφανίζονται κακοί άνθρωποι, ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι στην εκκλησία μάς εκπαιδεύει να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα γεγονότα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Όμως εγώ δεν ήμουν ειλικρινής όσον αφορά τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω μου. Ό,τι κι αν είχε συμβεί, απλώς το άκουγα και μετά το άφηνα να περάσει. Καθημερινά, ασχολούμουν πάντα επιφανειακά με τα πράγματα και η ζωή μου δεν είχε αναπτυχθεί. Αν συνέχιζα έτσι, θα είχα μεγάλη απώλεια στη ζωή μου. Όταν το σκέφτηκα αυτό, χάρηκα λιγάκι, και ήθελα να ξεκινήσω από τότε να κάνω πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.

Αναπάντεχα, την ίδια μέρα, είδα ότι η Αδελφή Γουίνι έφυγε ξαφνικά από όλες τις ομάδες εργασίας. Σκέφτηκα: «Μήπως την απάλλαξαν από τα καθήκοντά της;» Όταν σκέφτηκα τη συναναστροφή του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός ήθελε να έχουμε περιέργεια για όσα συμβαίνουν γύρω μας στην καθημερινότητα, να συμμετέχουμε, να αναζητούμε την αλήθεια και να παίρνουμε μαθήματα από αυτά, κι όχι να είμαστε απλώς θεατές. Έτσι, ρώτησα μερικούς αδελφούς και αδελφές γιατί είχε απαλλαγεί. Έμαθα ότι ήταν αλαζονική και της άρεσε να επιπλήττει τους άλλους. Από τότε που ανέλαβε τον ρόλο της επόπτριας, κάθε φορά που έβλεπε την απόδοση των άλλων στα καθήκοντά τους να πέφτει, τους επέπληττε χωρίς να διακρίνει το σωστό από το λάθος. Μερικοί αδελφοί και αδελφές φοβόντουσαν κάθε φορά που ήθελε να παρακολουθήσει το έργο τους και έκαναν πολλά παράπονα για εκείνη. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τής έκαναν προτάσεις, εκείνη δεν τις δεχόταν, αλλά, αντίθετα, τους έκανε αυστηρές παρατηρήσεις. Όλοι ένιωθαν περιορισμένοι από εκείνη και ανέφεραν ένας ένας τη συμπεριφορά της. Επιπλέον, το καθήκον της δεν απέδιδε καρπούς, οπότε η εκκλησία την απάλλαξε σύμφωνα με τις αρχές. Έμεινα έκπληκτος όταν άκουσα για την απόδοσή της. Δεν περίμενα να είναι τόσο αλαζονική ώστε να επιπλήττει τους άλλους αυθαίρετα, να τους περιορίζει και να επηρεάζει άμεσα το ευαγγελικό έργο της εκκλησίας. Η απαλλαγή της ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Άλλος ένας λόγος για τον οποίο έγινε ήταν για να προστατευθεί το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα των αδελφών. Στη συνέχεια, έκανα αυτοκριτική. Είχα μήπως το ίδιο πρόβλημα με τη Γουίνι, δηλαδή να επιπλήττω τους άλλους; Θυμήθηκα μια εμπειρία πριν από δύο χρόνια. Εκείνη την περίοδο, ασκούμουν στο καθήκον μου ως επικεφαλής. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν δυσκολίες ή ήταν σε άσχημη κατάσταση, ερχόντουσαν σ’ εμένα για συναναστροφή, κι εγώ μοιραζόμουν τις εμπειρίες μου ανάλογα με την κατάστασή τους. Αυτό βοηθούσε τις αδελφές και τους αδελφούς σε κάποιον βαθμό. Η αδελφή Ρίτα, που συνεργαζόταν μαζί μου, όταν αντιμετώπιζε προβλήματα που δεν καταλάβαινε, ζητούσε συχνά τη συμβουλή μου. Άρχισα να αισθάνομαι ότι είχα κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες, και ότι μπορούσα να βλέπω τους ανθρώπους και τα πράγματα καλύτερα από τους άλλους. Για ένα διάστημα, η Σούζαν και η Τίφανι δεν συνεργάζονταν αρμονικά. Η Σούζαν ανέφερε συχνά τα προβλήματα της Τίφανι, και η Τίφανι συχνά έλεγε κάτι κακό για τη Σούζαν. Πίστευα ότι και οι δύο είχαν προβλήματα και δεν αναζητούσαν την αλήθεια ούτε έκαναν αυτοκριτική. Μια φορά, η Σούζαν ανέφερε και πάλι ότι η Τίφανι δεν τηρούσε τις αρχές στα καθήκοντά της. Χωρίς να κατανοώ την πραγματική κατάσταση, υπέθεσα ότι η Σούζαν απλώς ψείριζε και πάλι τα πράγματα και την επέπληξα αυστηρά: «Γιατί δεν κάνεις αυτοκριτική; Εστιάζεις πάντα στους άλλους, μένεις στα λάθη τους και δεν τα αφήνεις να περάσουν. Εσείς οι δύο κατηγορείτε συνεχώς η μία την άλλη. Είναι τίποτε άλλο αυτά παρά λογομαχίες; Έτσι διαταράσσεται και αναστατώνεται το έργο της εκκλησίας!» Αργότερα, ανακάλυψα ότι το παράπονο της Σούζαν ήταν βάσιμο, αλλά μετά το «κλάδεμά» μου, φοβόταν να αναφέρει την Τίφανι για οποιαδήποτε παραβίαση των αρχών. Τελικά, η Τίφανι ενήργησε ενάντια στις αρχές και προκάλεσε σημαντικές απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Βλέποντας ότι το απερίσκεπτο κλάδεμά μου τους έκανα μόνο κακό και προκαλούσα αναστατώσεις, συνειδητοποίησα ότι η απαλλαγή της Γουίνι ήταν και μια προειδοποίηση και υπενθύμιση για μένα. Ήξερα ότι και ως προς αυτήν την πτυχή η διεφθαρμένη μου διάθεση ήταν σοβαρή. Έτσι, προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό να με καθοδηγήσει για να κατανοήσω την αλήθεια και να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, ώστε να μην προκαλέσω άλλο κακό στους αδελφούς και τις αδελφές.

Μια μέρα, παρατήρησα ότι η αδελφή Λόρνα δεν είχε φτιάξει πολλά σχέδια, και σκέφτηκα ότι εδώ και αρκετό καιρό δεν τα πήγαινε πολύ καλά στα σχέδια. Παλιότερα, της είχα προτείνει κάποιες καλές μεθόδους, αλλά η αποτελεσματικότητά της δεν είχε βελτιωθεί πολύ ακόμα. Ένιωθα ότι απλώς έκανε το καθήκον της χωρίς καμία επιβάρυνση, χωρίς να προσπαθεί να βελτιωθεί. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, άρχισα να θυμώνω πολύ και ήθελα να την φέρω αντιμέτωπη με τα προβλήματά της. Ωστόσο, τη στιγμή που ήμουν έτοιμος να την επικρίνω, θυμήθηκα ότι στη Γουίνι άρεσε να επιπλήττει τους ανθρώπους κι αυτοί περιορίζονταν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Σκέφτηκα: «Κι αν η Λόρνα δεν αμελεί το καθήκον της, αλλά έχει άλλες δυσκολίες; Δεν θα περιοριζόταν αν την κατηγορούσα χωρίς να κατανοήσω τι συμβαίνει; Θα πρέπει πρώτα να ρωτήσω για το καθήκον της». Τότε ήταν που ανακάλυψα ότι η Λόρνα ήθελε πραγματικά να κάνει καλά το καθήκον της, αλλά επειδή είχε χαμηλότερο επίπεδο και δεν κατανοούσε τις αρχές, συχνά κολλούσε σε κάποιες λεπτομέρειες. Δεν μπορούσε να εφαρμόσει με ευελιξία τις μεθόδους που της είχα μάθει και αυτό οδηγούσε στη χαμηλή αποτελεσματικότητά της. Στη συνέχεια, της έδωσα κάποιες πραγματικές οδηγίες με βάση τις δυσκολίες της. Αργότερα, η απόδοσή της βελτιώθηκε σε κάποιον βαθμό. Μετά, σκέφτηκα: «Ευτυχώς, δεν άρχισα να κατσαδιάζω τη Λόρνα, αλλιώς θα την είχα πληγώσει». Έτσι, αναζήτησα την αλήθεια και έκανα αυτοκριτική για τα προβλήματά μου.

Στις πνευματικές μου ασκήσεις, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα αν μόνο κηρύττεις λόγια και δόγματα για να τους κάνεις διαλέξεις και να τους κλαδέψεις; Αν αυτό για το οποίο συναναστρέφεσαι δεν είναι πρακτικό, αν δεν είναι παρά λόγια και δόγματα, τότε όσο κι αν τους κλαδεύεις και τους κάνεις διαλέξεις, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Πιστεύεις ότι το να σε φοβούνται οι άνθρωποι, να κάνουν ό,τι τους λες και να μην τολμούν να εκφράσουν αντιρρήσεις είναι το ίδιο με το να κατανοούν την αλήθεια και να είναι υποτακτικοί; Μέγα λάθος· η ζωή-είσοδος δεν είναι τόσο απλή. Ορισμένοι επικεφαλής μοιάζουν με έναν νέο διευθυντή που προσπαθεί να κάνει μεγάλη εντύπωση· προσπαθούν να επιβάλουν τη νεοαποκτηθείσα εξουσία τους στους εκλεκτούς του Θεού, ώστε όλοι να υποταχθούν στους ίδιους, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει τη δουλειά τους ευκολότερη. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε σε λίγο καιρό θα φανερωθεί το πραγματικό σου ανάστημα, θα εκτεθεί το πραγματικό σου πρόσωπο και θα μπορούσες κάλλιστα να αποκλειστείς. Σε κάποιο διοικητικό έργο, λίγο κλάδεμα και λίγη πειθαρχία είναι αποδεκτά. Αλλά αν είσαι ανίκανος να συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, τελικά θα εξακολουθείς να μην μπορείς να λύνεις προβλήματα και θα επηρεαστούν τα αποτελέσματα του έργου. Εάν, ανεξάρτητα από τα ζητήματα που εμφανίζονται στην εκκλησία, εξακολουθείς να κάνεις διαλέξεις στους ανθρώπους και να τους κατηγορείς —αν μόνο ενεργείς κακότροπα— αποκαλύπτεται έτσι η διεφθαρμένη σου διάθεση και έχεις δείξει το άσχημο πρόσωπο της διαφθοράς σου. Αν στέκεσαι συνέχεια σε ένα βάθρο και δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, τότε με την πάροδο του χρόνου οι άνθρωποι δεν θα είναι σε θέση να λάβουν την παροχή ζωής από εσένα, δεν θα κερδίσουν τίποτα πρακτικό και, αντ’ αυτού, θα νιώθουν για σένα απέχθεια και αηδία. Επιπλέον, θα υπάρξουν και μερικοί που, επειδή δεν έχουν διάκριση, θα επηρεαστούν από σένα και θα κάνουν κι αυτοί διαλέξεις στους άλλους και θα τους κλαδεύουν. Θα θυμώνουν κι αυτοί και θα χάνουν την ψυχραιμία τους. Όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να επιλύεις τα προβλήματα των άλλων, αλλά και θα καλλιεργείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Και δεν ισοδυναμεί αυτό με το να τους οδηγείς στο μονοπάτι προς την απώλεια; Δεν είναι μια πράξη κακή; Ο επικεφαλής θα πρέπει να ηγείται κυρίως με τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και με την παροχή ζωής. Αν στέκεσαι συνέχεια σε ένα βάθρο και δίνεις διαλέξεις στους άλλους, θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια; Εάν εργαστείς για λίγο κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν οι άνθρωποι δουν καθαρά ποιος είσαι, θα σ’ εγκαταλείψουν. Μπορείς να τους φέρεις ενώπιον του Θεού δουλεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα δεν μπορείς. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κάνεις άνω κάτω το έργο της εκκλησίας και ν’ αναγκάσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού στο σύνολό του να σε αποστρέφεται και να σ’ εγκαταλείψει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι, κάνοντας το έργο μας, δεν μπορούμε απλώς να κλαδεύουμε και να επιπλήττουμε τους ανθρώπους αδιακρίτως. Πρέπει να εξετάζουμε το πραγματικό υπόβαθρο και την αληθινή κατάσταση. Εάν πρόκειται για διατάραξη και αναστάτωση του έργου της εκκλησίας ή βλάβη στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε το άτομο μπορεί να κλαδευτεί ή να του ανατεθούν άλλα καθήκοντα. Ωστόσο, αν ένας αδελφός ή μια αδελφή δεν κατανοεί τις αλήθεια-αρχές, κι αυτό προκαλεί αποκλίσεις και προβλήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ή αν η διεφθαρμένη διάθεσή του οδηγεί σε κακά αποτελέσματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τότε πρέπει να συναναστραφούμε περισσότερο μαζί του σχετικά με την αλήθεια και να του δώσουμε οδηγίες και βοήθεια, και να του επιτρέψουμε να δει τα προβλήματά του και να ακολουθήσει ένα μονοπάτι άσκησης. Αν πάντα θυμώνουμε και επιπλήττουμε τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την κατάσταση ή το υπόβαθρο, όχι μόνο δεν θα μπορέσουν να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα και δυσκολίες τους, αλλά αυτό θα τους περιορίσει και θα επηρεάσει αρνητικά το έργο. Για παράδειγμα, όταν είδα ότι η αποτελεσματικότητα της Λόρνα στο καθήκον της δεν είχε βελτιωθεί και ότι για πολύ καιρό δεν είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο, είχα υποθέσει ότι δεν το έκανε με την καρδιά της. Εγώ είχα αποκαλύψει ξεροκεφαλιά μέσα μου και ήθελα να της δώσω ένα μάθημα. Στην πραγματικότητα, όμως, κι εκείνη ήθελε να κάνει σωστά το καθήκον της, απλώς είχε χαμηλότερο επίπεδο και δεν είχε κατανοήσει πλήρως τις αρχές, με αποτέλεσμα να μην είναι πολύ αποτελεσματική. Αυτό που χρειαζόταν ήταν να τη βοηθήσω περισσότερο. Αν κλάδευα και επέπληττα τους ανθρώπους χωρίς να λαμβάνω υπόψη μου το υπόβαθρό τους ή το επίπεδο και το ανάστημα του καθενός, όχι μόνο δεν θα μπορούσα να τους βοηθήσω, αλλά μπορεί και να τους περιόριζα, οδηγώντας τους στην αρνητικότητα και τη στενοχώρια, και στο να μην μπορούν να κάνουν σωστά το καθήκον τους. Αυτό δεν θα προκαλούσε διατάραξη; Με την πάροδο του χρόνου, οι αδελφοί και οι αδελφές πιθανότατα θα διέκριναν τη συμπεριφορά μου και θα με απέρριπταν. Αυτό μου θύμισε τη Γουίνι. Κάθε φορά που έβλεπε αδελφούς και αδελφές να κάνουν πράγματα που δεν ήταν σύμφωνα με τις επιθυμίες της ή έκαναν μικρά λάθη στο έργο τους, εκείνη επέβαλλε τη θέση της και τους έκανε επιπλήξεις, με αποτέλεσμα εκείνοι να αισθάνονται περιορισμένοι. Έτσι, κάθε φορά που οι αδελφοί και οι αδελφές άκουγαν ότι ερχόταν για να ελέγξει το έργο τους, φοβόντουσαν. Εξαιτίας του αυθαίρετου κλαδέματός της, διατάρασσε και αναστάτωνε σοβαρά το ευαγγελικό έργο, προκαλώντας πολλά παράπονα και αναφορές εναντίον της. Τελικά, η εκκλησία την απάλλαξε από τα καθήκοντά της με βάση τις αρχές. Αυτό έδειξε ότι αν κάποιος δεν ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια και επιπλήττει τους ανθρώπους όπως επιθυμεί, αυτό μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες.

Σκέφτηκα ξανά: Γιατί είχα την τάση να επιπλήττω τους άλλους αδιακρίτως; Ποια ήταν η βασική αιτία γι’ αυτό; Έτσι, έψαξα να βρω σχετικά λόγια του Θεού και είδα αυτό το απόσπασμα: «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο παράλογοι είναι και όσο πιο παράλογοι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονική διάθεση όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους, αλλά, το χειρότερο από όλα, δεν υπολογίζουν καθόλου τον Θεό και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Αισθάνονται διαρκώς ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι επουσιώδες θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον εμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του· ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία και τον έλεγχο στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά ούτε, βέβαια, αγαπά τον Θεό και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη λογική τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, ενώ μάλιστα εκθειάζουν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα την αλαζονική διάθεσή τους. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική διάθεσή σου τόσο περισσότερο θεοφοβούμενη καρδιά θα έχεις και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν, να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις. Μόνον όσοι κερδίζουν την αλήθεια είναι πραγματικά άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η τάση μου να επιπλήττω τους ανθρώπους αδιακρίτως προερχόταν από την αλαζονική και επηρμένη μου διάθεση. Αυτή η αλαζονεία και η έπαρση σήμαινε ότι δεν μπορούσα να αναλύσω ορθολογικά τη φύση των καταστάσεων που αντιμετώπιζα, δεν καταλάβαινα πραγματικά το υπόβαθρο των προβλημάτων, και έβλεπα τους ανθρώπους και τα γεγονότα με βάση τις δικές μου εμπειρίες και φαντασιοκοπίες, εμπιστευόμουν υπερβολικά την κρίση μου, έβγαζα αδιακρίτως ετυμηγορίες για τους ανθρώπους και τους έκανα επιπλήξεις. Όταν έκανα αυτοκριτική για το καθήκον μου ως επικεφαλής, είδα ότι επειδή μπορούσα να συναναστραφώ σχετικά με την αλήθεια και να λύσω κάποια προβλήματα, και επειδή οι αδελφές συνεργάτιδές μου ερχόντουσαν σ’ εμένα για να αναζητήσουν και να συζητήσουν θέματα που δεν μπορούσαν να διακρίνουν, άρχισα να πιστεύω ότι μπορούσα να βλέπω τους ανθρώπους και τα πράγματα καλύτερα απ’ τους άλλους. Έτσι, θεώρησα ότι αυτό ήταν κεφάλαιο και άρχισα να γίνομαι αλαζονικός. Για παράδειγμα, όταν η Σούζαν είχε αναφέρει ότι η Τίφανι είχε προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων της, κανονικά θα έπρεπε πρώτα να κατανοήσω και να επαληθεύσω την κατάσταση, και μετά να συναναστραφώ σχετικά με την αντιμετώπιση σύμφωνα με τις πραγματικές περιστάσεις. Ωστόσο, είχα κρίνει την κατάσταση υποκειμενικά. Βλέποντας ότι οι δυο τους συνήθως δεν συνεργάζονταν αρμονικά και δεν ήξεραν πώς να κάνουν αυτοκριτική όταν προέκυπταν ζητήματα, συμπέρανα ότι η αναφορά της Σούζαν για την Τίφανι λογικά είχε προκληθεί από θερμοαιμία και ότι απλώς ψείριζε τα πράγματα. Έτσι, επέπληξα τη Σούζαν χωρίς να προσπαθήσω να προσδιορίσω ποια είχε δίκιο και ποια άδικο. Το αποτέλεσμα ήταν η Σούζαν να περιοριστεί και, όταν αργότερα παρατήρησε ότι η Τίφανι παραβίαζε τις αρχές κατά την εκτέλεση του καθήκοντός της, δεν τόλμησε να το αναφέρει, προκαλώντας απώλειες για τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ομοίως, είχα αναλύσει το πρόβλημα της Λόρνα με βάση την εμπειρία μου, και πίστευα ότι αφού μετά την καθοδήγησή μου δεν είχε σημειώσει πρόοδο, αυτό σήμαινε ότι δεν έκανε το καθήκον της με την καρδιά της. Η αλαζονική μου διάθεση παραλίγο να με κάνει να την κατσαδιάσω, πράγμα που θα την είχε περιορίσει και θα την είχε πονέσει. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι η αλαζονική μου διάθεση ήταν πολύ σοβαρή. Αντιμετώπιζα τους ανθρώπους με βάση τις δικές μου φαντασιοκοπίες, θεωρώντας τα δικά μου πρότυπα μέτρησης ως τις αλήθεια-αρχές. Η αλαζονεία μου ήταν πραγματικά παράλογη! Στο εξής, όποτε αντιμετωπίζω προβλήματα, θα πρέπει να τα προσεγγίζω με θεοφοβούμενη καρδιά. Θα πρέπει να προσέρχομαι πρώτα ενώπιον του Θεού για περισσότερη αναζήτηση και να κατανοώ σε βάθος τα προβλήματα των αδελφών. Δεν μπορώ να βγάζω τυφλά συμπεράσματα ούτε να επιπλήττω αδιακρίτως τους ανθρώπους με βάση την αλαζονική μου διάθεση, καθώς αυτό έχει την τάση όχι μόνο να βλάπτει τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και να διαταράσσει και να αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, και να προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Μετά από αυτό, αναζήτησα την αλήθεια για να διορθώσω αυτή την πτυχή της διεφθαρμένης μου διάθεσης.

Στην αναζήτησή μου, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει, αν μη τι άλλο, να έχει συνείδηση και λογική, καθώς και να αλληλεπιδρά, να σχετίζεται και να συνεργάζεται με τους άλλους σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση. Αυτό αρκεί για να ικανοποιήσει τον Θεό. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός; Οι άνθρωποι να δείχνουν στους άλλους κατανόηση όταν εκείνοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί, να λαμβάνουν υπόψη τον πόνο και τις δυσκολίες τους κι έπειτα να ρωτούν σχετικά μ’ αυτά, να προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη, καθώς και να τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πάψουν να είναι αδύναμοι, και φέρνοντάς τους ενώπιον του Θεού. Δεν συμβαδίζει αυτός ο τρόπος άσκησης με τις αρχές; Το να ασκείται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Φυσικά, αυτού του είδους οι σχέσεις συμβαδίζουν ακόμα περισσότερο με τις αλήθεια-αρχές. Όταν οι άνθρωποι προκαλούν επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση ή κάνουν επίτηδες το καθήκον τους επιπόλαια, αν εσύ τα δεις όλα αυτά και μπορέσεις να τους τα επισημάνεις, να τους επιπλήξεις και να τους βοηθήσεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε κάτι τέτοιο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάνεις πως δεν βλέπεις ή αν ανεχθείς τη συμπεριφορά τους και τους καλύψεις, φτάνοντας μέχρι το σημείο να τους επαινέσεις και να τους επιδοκιμάσεις με καλά λόγια, όλοι αυτοί οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους, αντιμετώπισης των θεμάτων και χειρισμού των προβλημάτων πηγαίνουν ξεκάθαρα κόντρα στις αλήθεια-αρχές και δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Αυτοί, λοιπόν, οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους και αντιμετώπισης των θεμάτων είναι ξεκάθαρα ακατάλληλοι, πράγμα πολύ δύσκολο να το ανακαλύψει κανείς αν δεν τους αναλύσει και δεν τους διακρίνει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (14)]. «Πώς μεταχειρίζεται ο Θεός τον κάθε άνθρωπο; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα, άλλοι είναι νέοι ή πιστεύουν στον Θεό για πολύ λίγο καιρό, άλλοι δεν είναι κακοί σύμφωνα με τη φύση-ουσία τους, δεν είναι κακόβουλοι, απλώς είναι σχετικά ανίδεοι ή έχουν χαμηλό επίπεδο. Ή ίσως να τους περιορίζουν πολλά πράγματα και να μην έχουν κατανοήσει ακόμα την αλήθεια, να μην έχουν ακόμα ζωή-είσοδο, και γι’ αυτό να δυσκολεύονται να αποφύγουν να κάνουν ανοησίες ή να διαπράξουν ενέργειες που δείχνουν άγνοια. Μα ο Θεός δεν κολλάει στην περαστική ανοησία των ανθρώπων· εξετάζει μόνο την καρδιά τους. Αν είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια, τότε είναι σωστοί, και όταν ο στόχος τους είναι αυτός, τότε ο Θεός τούς παρακολουθεί, τους περιμένει και τους δίνει χρόνο και ευκαιρίες που τους επιτρέπουν να εισέλθουν. Δεν πρόκειται να τους ξεγράψει ο Θεός μόνο και μόνο για μια παράβαση. Αυτό είναι κάτι που κάνουν συχνά οι άνθρωποι· ο Θεός ποτέ δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους, τότε γιατί εκείνοι φέρονται έτσι στους άλλους; Αυτό δεν δείχνει τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Αυτό ακριβώς δείχνει. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζει ο Θεός όσους είναι ανίδεοι και ανόητοι, πώς αντιμετωπίζει όσους έχουν ανώριμο ανάστημα, πώς αντιμετωπίζει τις κανονικές αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και πώς χειρίζεται τους κακόβουλους. Ο Θεός μεταχειρίζεται διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο, αλλά έχει και ποικίλους τρόπους να διαχειριστεί τις μυριάδες καταστάσεις των διαφορετικών ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες. Μόλις τις καταλάβεις, τότε θα μπορείς να μάθεις πώς να βιώνεις τα ζητήματα και να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα τριγύρω). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό επίπεδο και ανάστημα, και επίσης ότι σε κάθε στιγμή έχει διαφορετικό υπόβαθρο και βρίσκεται σε διαφορετικό περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και για τις καταστάσεις και τις δυσκολίες του καθενός. Αν και όλοι έχουν προβλήματα και αποκλίσεις στα καθήκοντά τους, η φύση των προβλημάτων αυτών είναι διαφορετική. Αν κάποιοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τις επαγγελματικές δεξιότητες, μπορεί να δυσκολεύονται όταν αρχίζουν να κάνουν πράξη την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να προσφέρουμε βοήθεια και συναναστροφή με αγάπη, καθοδηγώντας τους να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, ώστε να βαδίσουν στο μονοπάτι της άσκησης κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Άλλοι που κατανοούν την αλήθεια αλλά δεν την κάνουν πράξη, που είναι συνεχώς επιπόλαιοι, και διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, χρειάζονται κλάδεμα. Εάν η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί να τους ανατεθούν άλλα καθήκοντα ή να απαλλαγούν από αυτά σύμφωνα με τις αρχές. Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν αρχές για τη μεταχείριση των ανθρώπων, η οποία εξαρτάται από το υπόβαθρο και δεν μπορεί να γενικευτεί. Ωστόσο, όταν μεταχειριζόμουν τους αδελφούς και τις αδελφές, συχνά δεν είχα αρχές, έβγαζα αυθαίρετα ετυμηγορίες και τους επέπληττα λόγω αλαζονικής διάθεσης, πράγμα εντελώς παράλογο! Αναλογιζόμενη την αδελφή Σούζαν, αν και ήταν προκατειλημμένη απέναντι στην Τίφανι, θα έπρεπε πρώτα να ελέγξω αν η αναφορά της ότι η Τίφανι παραβίαζε τις αρχές κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της ήταν αληθινή ή όχι. Αν θεωρούσα απλώς ότι ψείριζε τα πράγματα και δεν καταλάβαινα την κατάσταση, αυτό όχι μόνο δεν θα βοηθούσε τη Σούζαν, αλλά θα την έβλαπτε και θα την περιόριζε. Ομοίως, αν και η αδελφή Λόρνα δεν έκανε αποτελεσματικά τα καθήκοντά της, χρειαζόταν να κατανοήσω αν γι’ αυτό έφταιγε το χαμηλού της επίπεδο ή το ότι ήταν επιπόλαιη και αδιάφορη στην εκτέλεση των καθηκόντων της. Πρέπει πρώτα καταλαβαίνω καθαρά τα πράγματα και μετά να τα χειρίζομαι σύμφωνα με τις αρχές. Αν κρίνω απλώς με βάση τα φαινόμενα και βγάζω βιαστικά συμπεράσματα, όχι μόνο δεν μπορώ να βοηθήσω τους άλλους, αλλά μπορεί επίσης να τους κάνω ακόμη πιο αρνητικούς και παθητικούς. Τώρα που κατανοώ κάποιες αρχές για τη μεταχείριση των ανθρώπων, πρέπει στο εξής να κάνω πράξη τη μεταχείριση των αδελφών σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.

Πρόσφατα, παρότι δεν έχω κλαδευτεί ποτέ όταν σκέφτηκα την αποτυχία της Γουίνι, συνειδητοποίησα τη δική μου τάση να επιπλήττω τους άλλους αδιακρίτως. Έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτό συμβαίνει επειδή με κυριαρχεί η αλαζονική μου διάθεση. Επίσης, έμαθα τις αρχές της μεταχείρισης των αδελφών και αποκόμισα κάποια οφέλη. Τώρα, βλέπω ότι είναι πραγματικά απαραίτητο να αναζητώ την αλήθεια και να παίρνω μαθήματα από τις καθημερινές καταστάσεις. Συνειδητοποίησα ότι αν θέλουμε να κατανοήσουμε την αλήθεια και να αναπτυχθούμε στη ζωή, δεν χρειάζεται απαραίτητα να περιμένουμε για μεγάλα κλαδέματα, δοκιμασίες ή εξευγενισμούς για να κερδίσουμε κάτι. Το κλειδί είναι να ξεκινήσουμε με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω μας. Είτε είναι κάτι που βλέπουμε, είτε κάτι που ακούμε είτε που βιώνουμε προσωπικά, θα πρέπει να ασχολούμαστε με αυτό με μια καρδιά που αναζητά την αλήθεια. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναζητούμε τα σχετικά λόγια του Θεού και να μάθουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε σύμφωνα με την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή μας μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται.