54. Τα λεφτά φέρνουν πραγματικά την ευτυχία;
Όταν ήμουν οχτώ χρονών, η οικογένειά μου έζησε ένα απρόσμενο περιστατικό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η μητέρα μου κι εγώ βασιζόμασταν ο ένας στον άλλον για να τα βγάλουμε πέρα, και με πήρε πίσω στο σπίτι μας στην επαρχία. Εκείνη την περίοδο, ήμασταν πάμφτωχοι. Άλλοι άνθρωποι ζούσαν σε πολυκατοικίες, ενώ εμείς σε μια καλύβα με κεραμοσκεπή∙ ζοριζόμασταν πολύ. Ζήλευα τους άλλους και ήλπιζα να βγάλω πολλά χρήματα όταν μεγαλώσω, έτσι ώστε η μητέρα μου και εγώ να έχουμε οικονομική ασφάλεια. Για να βγάλω χρήματα, αφού αποφοίτησα από το λύκειο, δεν συνέχισα την εκπαίδευσή μου. Εκείνο τον καιρό, οι αδελφοί και οι αδελφές ήθελαν να μπω στην εκκλησία και να ζήσω την εκκλησιαστική ζωή. Ωστόσο, ανησυχούσα ότι οι συναθροίσεις θα με εμπόδιζαν να βγάλω χρήματα. Ήμουν ακόμα αρκετά νέος και στο μέλλον θα έπρεπε να παντρευτώ και να βγάλω τα προς το ζην. Ό,τι κι αν έκανα, θα χρειαζόμουν χρήματα. Έτσι, απέρριψα τα καλά λόγια και τη συμβουλή των αδελφών, και μπήκα με αποφασιστικότητα στο μονοπάτι της επιδίωξης χρημάτων, φήμης και κέρδους.
Έκανα οικοδομικές εργασίες και δούλευα και ως αχθοφόρος. Αργότερα σπούδασα μάρκετινγκ και έφτιαξα μια επιχείρηση με κάποιους συγγενείς. Τελικά, η επιχείρηση πήγαινε όλο και καλύτερα, και το μικρό μαγαζί με το οποίο ξεκινήσαμε επεκτάθηκε σε λίγα μόλις χρόνια και έγινε μια μικρή εταιρεία με καμιά δωδεκαριά υπαλλήλους. Σε τόσο μικρή ηλικία, έγινα αφεντικό και έβγαλα κάποια χρήματα. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς μου βελτιώθηκε, αγόρασα σπίτι και μπορούσα να καλύψω όλα τα βασικά μας έξοδα. Παρότι έβγαζα όλο και περισσότερα και η σαρκική ζωή μου ήταν ικανοποιημένη, ήμουν όλο και πιο δυστυχισμένος. Για χάρη των χρημάτων, έπρεπε να παριστάνω τον ευδιάθετο στους πελάτες, να τους κολακεύω και να τους καλοπιάνω, και το ψέμα και η εξαπάτηση έγιναν η καθημερινότητά μου. Τίποτα δεν με σταματούσε από το να εξυπηρετώ τα συμφέροντά μου και δεν ζούσα καθόλου σαν άνθρωπος. Στο παρελθόν, είχα δει ότι τα λόγια του Θεού μάς λένε να είμαστε ειλικρινείς. Κάθε φορά που το σκεφτόμουν, είχα εξαιρετικά ένοχη συνείδηση. Επιπλέον, κάθε μέρα αφιέρωνα όλο τον χρόνο και την ενέργειά μου στην επιχείρηση, πάντα με καλή διάθεση και συμπεριφορά απέναντι στους πελάτες. Όταν με καλούσαν να κανονίσω κάτι, το χειριζόμουν αμέσως, λες και επρόκειτο για αυτοκρατορικό διάταγμα. Ωστόσο, όταν η μητέρα μου ήθελε να τη βοηθήσω στις δουλειές του σπιτιού ή να συζητήσω μαζί της, της έλεγα πάντα ότι ήμουν απασχολημένος και της ζητούσα να μη με ενοχλεί. Δεν πήγαινα στις συναθροίσεις και δεν προσευχόμουν σχεδόν καθόλου. Η κατάστασή μου ήταν εξολοκλήρου αυτή ενός άπιστου. Σταδιακά, άθελά μου εξαχρειώθηκα. Καθώς οι διασυνδέσεις ήταν πολύ σημαντικές στη δουλειά, κάθε μέρα σκεφτόμουν πώς θα διατηρήσω τη σχέση με τους πελάτες. Με όποιον κι αν είχα να κάνω, εφόσον με συνέφερε, του έκανα κομπλιμέντα και του μιλούσα ψεύτικα για να τον ευχαριστήσω. Γινόμουν ολοένα και πιο υποκριτής και δόλιος, και έφτασα πραγματικά στο σημείο να συμπεριφέρομαι διπρόσωπα. Είχα αηδιάσει με τη συμπεριφορά μου. Μισούσα τον εαυτό μου όλο και περισσότερο, και μισούσα και αυτόν τον τρόπο επιβίωσης.
Πολλά χρόνια μετά, όταν ο COVID εξαπλωνόταν σε όλη τη χώρα, κόλλησα τον ιό και πονούσε ολόκληρο το σώμα μου. Μερικές ώρες πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα, ήμουν γεμάτος ενέργεια, ασχολιόμουν με διάφορα θέματα της επιχείρησης, όταν ξαφνικά ένιωσα ότι δεν είχα τη δύναμη ούτε να σηκωθώ. Ξάπλωσα στο κρεβάτι, όλοι οι μύες μου πονούσαν πολύ και το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Επειδή είχα πολύ υψηλό πυρετό που δεν έπεφτε, τα χείλη μου έσκασαν. Έκανα εμετό και είχα διάρροια∙ ένιωθα απαίσια, λες και θα πέθαινα. Τότε ένιωσα πόσο εύθραυστος και μικρός είναι ο άνθρωπος. Εκείνη τη στιγμή, άρχισα να στοχάζομαι και να σκέφτομαι: «Για ποιον λόγο ζω έτσι;» Διάφορα περασμένα γεγονότα εμφανίστηκαν σκηνή σκηνή στο μυαλό μου, σαν αποσπάσματα από ταινία, και σκέφτηκα: «Κάθε μέρα στύβω το μυαλό μου να βρω τρόπους να βγάλω περισσότερα χρήματα. Γι’ αυτό ζω, για να βγάζω απεγνωσμένα χρήματα και να δουλεύω έτσι; Μήπως όλα αυτά γίνονται για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και τον αυτοσεβασμό μου, για να κάνω τους ανθρώπους να με εκτιμούν; Για να ενδίδω στο φαγητό, το ποτό και τις απολαύσεις; Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μου; Από αυτά αποτελείται μόνο η ζωή μου; Πραγματικά, έτσι θα πεθάνω;» Όταν τα σκέφτηκα αυτά, ένιωσα βαθιά μεταμέλεια. Μετάνιωσα που δεν είχα πιστέψει όπως έπρεπε στον Θεό και δεν είχα κάνει εκκλησιαστική ζωή εξαρχής. Ήμουν πολύ μετανιωμένος και δεν ήθελα να πεθάνω έτσι. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που είχα διαβάσει στο παρελθόν: «Όλες οι συμφορές θα συμβούν η μία μετά την άλλη· όλες οι χώρες και όλοι οι τόποι θα βιώσουν συμφορές: Παντού συμβαίνουν επιδημίες, λιμοί, πλημμύρες, ξηρασίες και σεισμοί. Αυτές οι καταστροφές δεν συμβαίνουν απλώς σε ένα ή δύο μέρη, ούτε θα τελειώσουν μέσα σε μία ή δύο ημέρες. Αντιθέτως, θα επεκταθούν σε όλο και περισσότερες περιοχές και θα γίνουν όλο και πιο σφοδρές. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, κάθε είδους επιδρομές εντόμων θα συμβαίνουν αλλεπάλληλα και το φαινόμενο του κανιβαλισμού θα εμφανιστεί παντού. Αυτή είναι η κρίση Μου πάνω στις μυριάδες χώρες και τους μυριάδες λαούς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 65). «Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους κυνηγώντας χρήματα και δόξα· πιάνονται απεγνωσμένα από τα πράγματα αυτά, νομίζοντας πως είναι τα μόνα τους μέσα στήριξης, λες και έχοντάς τα μπορούν να συνεχίσουν να ζουν, μπορούν να απαλλαγούν από τον θάνατο. Ωστόσο, μόνο όταν είναι κοντά στον θάνατο συνειδητοποιούν πόσο μακριά είναι αυτά τα πράγματα από αυτούς, πόσο αδύναμοι είναι μπροστά στον θάνατο, πόσο εύκολα παραλύουν, πόσο μόνοι και αβοήθητοι είναι, μην έχοντας πουθενά να στραφούν. Συνειδητοποιούν πως η ζωή δεν αγοράζεται με χρήματα ή δόξα, πως όσο πλούσιος κι αν είναι ένας άνθρωπος και όσο εξέχουσα κι αν είναι η θέση του, όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου φτωχοί και ασήμαντοι μπροστά στον θάνατο. Συνειδητοποιούν πως τα χρήματα δεν αγοράζουν ζωή, πως η δόξα δεν μπορεί να σβήσει τον θάνατο και πως ούτε τα χρήματα, ούτε και η δόξα μπορούν να επιμηκύνουν τη ζωή ενός ανθρώπου κατά ένα λεπτό, κατά ένα δευτερόλεπτο. Όσο περισσότερο νιώθουν έτσι οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο λαχταρούν να συνεχίσουν να ζουν· όσο περισσότερο νιώθουν έτσι οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο τρέμουν τον επικείμενο θάνατο. Μόνο στο σημείο αυτό συνειδητοποιούν πραγματικά πως η ζωή τους δεν ανήκει σ’ αυτούς, πως δεν είναι δική τους για να την ελέγξουν, πως ο άνθρωπος δεν έχει λόγο στο αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει —πως όλα αυτά είναι πέρα από τον έλεγχό του» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Βασικά, είχα διαβάσει αυτά τα λόγια πολλές φορές στο παρελθόν. Αν και φοβόμουν τις συμφορές, όσο δεν συνέβαιναν σ’ εμένα, ένιωθα πάντα ότι ήταν κάτι μακριά από μένα, και συνέχιζα να επιδιώκω τον πλούτο και τη ζωή που ήθελα όπως και πριν. Τώρα ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, το σώμα μου πονούσε, ήμουν σε απόγνωση και μόνο τότε κατάλαβα ότι, αν και ο πλούτος μπορεί να φέρει στον άνθρωπο ορισμένες υλικές απολαύσεις, ήταν άχρηστος απέναντι στον COVID. Κατάλαβα επιτέλους ότι ήμουν πραγματικά αδαής και τυφλός. Ήμουν τόσο αδιάλλακτος! Όταν το σκέφτηκα πιο προσεκτικά, κατάλαβα ότι, αν και πίστευα στον Θεό, είχα αγνοήσει εντελώς τα λόγια Του, και δεν σταμάτησα ποτέ να επιδιώκω τον πλούτο, τη φήμη και το κέρδος∙ αυτή ήταν η πραγματική συμπεριφορά μου απέναντι στον Θεό και στα λόγια Του. Μόνο όταν κόλλησα COVID άρχισα να κάνω την αυτοκριτική μου. Σκέφτηκα αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Τελικά, κατάλαβα από πρώτο χέρι τι σήμαιναν αυτά τα λόγια. Δεν μπορείς να αγοράσεις τη ζωή με τα χρήματα! Κατάφερα να γυρίσω στο κρεβάτι και γονάτισα για να προσευχηθώ: «Παντοδύναμε Θεέ, είμαι τόσο αδαής και τυφλός. Μόνο τον εαυτό μου κατηγορώ για αυτό το σημείο που έχω φτάσει στη ζωή μου. Τόσο καιρό Εσύ με σώζεις χρησιμοποιώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, οι οποίοι επανειλημμένα με προσκαλούν να συμμετέχω στη ζωή της εκκλησίας, αλλά εγώ δεν ήθελα να το αποδεχτώ και απέρριπτα τη σωτηρία Σου. Θεέ μου, μετανιώνω τόσο πολύ. Τώρα καταλαβαίνω ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την υγεία ούτε τη ζωή. Πάντα επιδίωκα το χρήμα, ήθελα να το χρησιμοποιήσω για να βελτιώσω τη ζωή μου, αλλά προκειμένου να βγάλω χρήματα, εξαντλούμουν σωματικά και συναισθηματικά, κι αυτό παραλίγο να μου κοστίζει τη ζωή μου. Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω με τόσο πόνο. Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω σαν υποκριτής σε ένα περιβάλλον αμοιβαίας εξαπάτησης, γεμάτο από απατεωνιές και ψέματα. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με και δώσε μου άλλη μία ευκαιρία. Σε παρακαλώ, σώσε με!» Έτσι προσευχήθηκα και μετανόησα. Παρότι ο σωματικός πόνος μου δεν μειώθηκε καθόλου, εκείνη τη στιγμή ένιωσα ζεστασιά στην καρδιά μου, σαν παιδί που κουρνιάζει στην αγκαλιά του γονιού του.
Την επόμενη μέρα, η μητέρα μου έμαθε ότι είχα αρρωστήσει και ήρθε να με φροντίσει. Μου διάβασε πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, και κάποια από αυτά μου έκαναν βαθιά εντύπωση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, κάνοντάς τους να μη σκέφτονται τίποτε άλλο εκτός από αυτά τα δύο πράγματα. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπομένουν εξευτελισμούς και κουβαλούν βαρύ φορτίο για χάρη της φήμης και του κέρδους, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς βάζει στους ανθρώπους αόρατες αλυσίδες και, δεμένοι μ’ αυτές τις αλυσίδες, αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να απελευθερωθούν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα απομακρύνεται από τον Θεό και Τον προδίδει, και καθίσταται ολοένα πιο μοχθηρή. Με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφεται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). «Το ρητό “Το χρήμα κινεί τον κόσμο” είναι μια φιλοσοφία του Σατανά. Επικρατεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία· θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση. Κι αυτό επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός, ο οποίος στην αρχή δεν αποδεχόταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκε σιωπηρά όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισε να πιστεύει πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; Ίσως οι άνθρωποι να μην έχουν το ίδιο ποσοστό βιωματικής γνώσης αυτού του ρητού, αλλά ο καθένας έχει έναν διαφορετικό βαθμό ερμηνείας και αναγνώρισής του, με βάση τα όσα έχουν συμβεί γύρω του και τις προσωπικές εμπειρίες του. Δεν ισχύει αυτό; Ανεξαρτήτως του πόση εμπειρία έχει κάποιος από αυτό το ρητό, ποια είναι η αρνητική επίδραση που μπορεί να έχει στην καρδιά κάποιου; Κάτι αποκαλύπτεται μέσα από τη διάθεση των ανθρώπων αυτού του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου καθενός από εσάς. Τι ακριβώς; Η λατρεία του χρήματος. Είναι δύσκολο να αφαιρεθεί αυτό από την καρδιά κάποιου; Είναι πολύ δύσκολο! Φαίνεται ότι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά είναι όντως βαθιά! Ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα για να φέρει σε πειρασμό τους ανθρώπους, και τους διαφθείρει ώστε να λατρεύουν το χρήμα και να προσκυνούν τα υλικά αγαθά. Και πώς εκδηλώνεται στους ανθρώπους αυτή η λατρεία για το χρήμα; Νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι έστω και μία ημέρα χωρίς χρήματα θα ήταν αδύνατη; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς και ο σεβασμός που εμπνέουν. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν ισχύει ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν την οποιαδήποτε θυσία για να βγάλουν χρήματα; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους κατά την επιδίωξη περισσότερου χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να εκτελέσουν το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό για χάρη του χρήματος; Το να χάσουν την ευκαιρία να αποκτήσουν την αλήθεια και να σωθούν δεν συνιστά τη μεγαλύτερη απώλεια για τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί καταχθόνιο σχέδιο του Σατανά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο και αυτό το ρητό για να διαφθείρει τον άνθρωπο σε αυτόν τον βαθμό; Δεν πρόκειται για ένα κακόβουλο τέχνασμα;» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄). Διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, ένιωσα ότι κάθε πρόταση ήταν αλήθεια. Τα λόγια Του ήταν τόσο σωστά και με επηρέασαν βαθιά. Ήμουν το ίδιο με αυτό που είχε εκθέσει ο Θεός: πάντα λάτρευα τα χρήματα, λειτουργούσα με βάση την ιδέα «πρώτα τα χρήματα». Πίστευα ότι αν είχα χρήματα, θα είχα τα πάντα και θα μπορούσα να ζω πλουσιοπάροχα, να ζω όπως επιθυμώ και να με εκτιμούν οι άλλοι, ενώ αν δεν είχα χρήματα, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Μέσα από αυτά που εξέθεσαν τα λόγια του Θεού, είδα τη δολιότητα και τα ποταπά κίνητρα του Σατανά. Ο Σατανάς χρησιμοποίησε τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος για να ελέγξει το μυαλό μου, μ’ έκανε να χαθώ βαθιά μέσα σ’ αυτά τα πράγματα και να μετατρέψω το κυνήγι γι’ αυτά στον στόχο και την κατεύθυνση που επιδίωκα στη ζωή. Έτσι, μ’ έκανε να αποφύγω και να προδώσω τον Θεό και να γίνομαι όλο και πιο δόλιος, μοχθηρός και άπληστος, οδηγώντας με τελικά στο να καταστραφώ μαζί με τον Σατανά. Στο παρελθόν, πάντα ζούσα με τις ιδέες που μου ενστάλαζε ο Σατανάς, στο μυαλό μου είχα πάντα τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος. Πίστευα ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα χωρίς χρήματα και ότι αυτοί που τα είχαν μπορούσαν να απολαύσουν μια καλύτερη ζωή και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Αυτή η φαινομενικά απλή πεποίθηση με έδεσε με αόρατες αλυσίδες, με κρατούσε σταθερά κάτω από τον έλεγχο του Σατανά, δεν μου άφηνε ούτε στάλα θάρρους να παλέψω να ελευθερωθώ. Έτσι με είχε εξαπατήσει και με είχε διαφθείρει ο Σατανάς. Για χάρη των χρημάτων, της φήμης και του κέρδους, αποστασιοποιήθηκα και έγινα άκαρδος, ενεργούσα με κάθε δυνατό μέσο, και ζούσα μέσα στα ψέματα και την απατεωνιά. Δεν ζούσα καθόλου σαν άνθρωπος. Αφού έβγαλα μερικά χρήματα, ταξίδεψα παντού για να απαλύνω τον πόνο μου. Στην πραγματικότητα, ήταν μόνο ένας προσωρινός τρόπος να γίνω αναίσθητος. Παρότι έριχνα όλη μου την ενέργεια και τον χρόνο μου στη δουλειά, γιατί ήθελα να εμπλουτίσουν αυτά τη ζωή μου, δεν κατάφερα ποτέ να αποβάλω το κενό που ένιωθα μέσα μου. Τα λόγια του Θεού ήταν που ξύπνησαν την καρδιά μου. Άρχισα να εξετάζω πιο προσεκτικά τις επιδιώξεις μου, και δεν ήθελα να συνεχίσω να επιδιώκω επίμονα τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος. Αυτά τα πράγματα δεν ήταν τόσο παντοδύναμα όσο νόμιζα. Όταν ήμουν άρρωστος στο κρεβάτι, ανήμπορος να σηκωθώ, οι υλικές απολαύσεις και τα χρήματα έμοιαζαν τόσο ασήμαντα. Τα χρήματα δεν μπορούν να σώσουν τη ζωή του ανθρώπου και δεν είναι η ρίζα της ύπαρξής του. Δεν τον ελευθερώνουν από τον πόνο.
Τότε άρχισα να ψάχνω τον τρόπο που θα ’πρεπε να επιδιώκω προκειμένου να ζήσω μια ζωή με αξία και νόημα. Εκείνη την περίοδο, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σημασία· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να ακολουθήσετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο νόημα. Μόνο η ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλεγεί από τον Θεό, είναι σε θέση να βιώσει μια ζωή με το μεγαλύτερο νόημα: Κανείς άλλος στη γη δεν γίνεται να βιώσει μια ζωή τέτοιας αξίας και νοήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). «Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτό είναι ό,τι πιο σωστό θα μπορούσε να κάνει, ό,τι πιο όμορφο και δίκαιο ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, οφείλουν να εκτελούν το καθήκον τους· μόνο τότε μπορούν να πάρουν την έγκριση του Δημιουργού. Τα δημιουργήματα ζουν υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και αποδέχονται όλα όσα τους παρέχει ο Θεός και όλα όσα προέρχονται από Εκείνον, γι’ αυτό και πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, και το έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι, όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος, αυτό είναι ό,τι πιο δίκαιο, πιο όμορφο και πιο ευγενές από οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη γη· τίποτα μέσα στην ανθρωπότητα δεν έχει περισσότερο νόημα ή αξία και τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία στη ζωή ενός δημιουργημένου ανθρώπου από το να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος. Στη γη, οι μόνοι που υποτάσσονται στον Δημιουργό είναι η ομάδα των ανθρώπων που εκτελούν αληθινά και ειλικρινά το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Αυτή η ομάδα δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις· υποτάσσεται στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ακούει μόνο τα λόγια του Δημιουργού, αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Δημιουργός και ζει με βάση τα λόγια του Δημιουργού. Αυτή είναι η πιο αληθινή και ηχηρή μαρτυρία, και αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία πίστης στον Θεό. Αν ένα δημιούργημα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, μπορέσει να ικανοποιήσει τον Δημιουργό, είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στην ανθρωπότητα και κάτι που πρέπει να διαδοθεί σαν μια ιστορία που αξίζει τον έπαινο όλων. Τα δημιουργήματα πρέπει να αποδέχονται χωρίς όρους οτιδήποτε τους εμπιστεύεται ο Δημιουργός· για την ανθρωπότητα, είναι ζήτημα και ευτυχίας και προνομίου, ενώ για όλους εκείνους που εκπληρώνουν το καθήκον ενός δημιουργήματος, τίποτα δεν είναι πιο όμορφο ή περισσότερο άξιο να το θυμούνται· είναι κάτι θετικό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)]. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, βρήκα μια κατεύθυνση στη ζωή. Κατάλαβα ότι ως δημιουργημένο ον, πρέπει κανείς να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, για να ικανοποιεί της προθέσεις του Θεού και να κερδίζει την έγκριση του Δημιουργού. Ως δημιουργημένο ον, πρέπει κανείς να δέχεται το καθήκον του και να εκπληρώνει την ευθύνη του∙ τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο ή πιο σημαντικό από αυτό. Ακολουθώντας τον Σατανά και επιδιώκοντας τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος, όχι μόνο δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς την αληθινή ευτυχία, αλλά γίνεται ολοένα και πιο εγωιστής και άπληστος. Τελικά, αιχμαλωτίζεται ολοκληρωτικά από τον Σατανά και πέφτει σε απεριόριστο πόνο. Το έργο των έσχατων ημερών του Θεού είχε πια σχεδόν τελειώσει∙ αν ακόμα δεν μπορούσα ν’ αρπάξω αυτήν την ευκαιρία να πιστέψω στον Θεό σωστά, θα ήμουν πραγματικά πολύ ανόητος. Δεν ήθελα να συνεχίσουν να με βλάπτουν οι ιδέες που ο Σατανάς είχε ενσταλάξει μέσα μου και αποφάσισα να απομακρυνθώ από αυτήν την επώδυνη ζωή. Την τρίτη μέρα που ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, είχα ακόμα πυρετό, αλλά δεν πονούσα τόσο πολύ. Είπα στη μητέρα μου: «Θέλω να πάω στις συναθροίσεις». Σύντομα, άρχισα να κάνω εκκλησιαστική ζωή και ευχαρίστησα τον Θεό στην καρδιά μου. Ο Θεός μού είχε δώσει άλλη μια ευκαιρία να επιστρέψω στον οίκο Του και έπρεπε να την αξιοποιήσω σωστά∙ δεν έπρεπε να αποτύχω να ανταποκριθώ στις προθέσεις Του. Ωστόσο, είχα ακόμα ένα δίλημμα μπροστά μου. Είχα στην επιχείρησή μου μερικούς μακροχρόνιους πελάτες, και παρότι δεν προσπαθούσα πλέον τόσο απελπισμένα να επεκτείνω την επιχείρηση, ακόμα επένδυα την ενέργειά μου σ’ αυτήν. Ένιωθα άβολα στις συναθροίσεις, ανήμπορος να ηρεμήσω την καρδιά μου μπροστά στον Θεό. Όταν τελείωναν οι συναθροίσεις, έβγαζα το τηλέφωνό μου, και έβλεπα μόνο αναπάντητες και μηνύματα από τους πελάτες μου. Σε κάθε συνάθροιση, βίωνα κάθε είδους αναστάτωση. Θυμάμαι μία φορά που πήγαινα σε μια συνάθροιση και χρειάστηκε να απαντήσω σε μια κλήση από έναν πελάτη που χρειαζόταν επειγόντως κάποια πράγματα. Είχα σχεδόν φτάσει στο μέρος όπου θα γινόταν, αλλά ενέδωσα στην πίεση του πελάτη. Πήγα εκεί που θα γινόταν η συνάθροιση και ενημέρωσα τους αδελφούς και τις αδελφές ότι είχε προκύψει κάτι, και μετά έφυγα βιαστικά. Ένιωσα ότι αυτό παρενέβαινε υπερβολικά στις συναθροίσεις και ήθελα να αφήσω την επιχείρηση, αλλά ήμουν διχασμένος. Στο παρελθόν, συναντούσα πελάτες όλη μέρα, θέλοντας να διατηρήσω μια σχέση μαζί τους με οποιονδήποτε τρόπο. Αν σταματούσα πια και πήγαιναν χαμένες όλες οι προηγούμενες προσπάθειές μου, θα ήταν πραγματικά κρίμα. Ήθελα να πηγαίνω στις συναθροίσεις, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω τα χρήματα, γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να μου δείξει μια διέξοδο.
Μία μέρα, διάβασα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Αν τοποθετούσα κάποια χρήματα μπροστά σας αυτήν τη στιγμή και σας έδινα την ελευθερία να διαλέξετε —και αν δεν σας καταδίκαζα για την επιλογή σας— τότε οι περισσότεροι από εσάς θα διάλεγαν τα χρήματα και θα απαρνούνταν την αλήθεια. Οι καλύτεροι από εσάς θα παρατούσαν τα χρήματα και θα διάλεγαν διστακτικά την αλήθεια, ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο μεταίχμιο θα άρπαζαν τα χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα φαινόταν ο πραγματικός σας εαυτός; Αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ της αλήθειας και οτιδήποτε στο οποίο είστε αφοσιωμένοι, θα επιλέγατε όλοι μ’ αυτόν τον τρόπο και η στάση σας θα παρέμενε ίδια. Δεν είναι έτσι; Δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που έχουν ταλαντευτεί μεταξύ σωστού και λάθους; Σε όλες τις μάχες μεταξύ θετικού και αρνητικού, μαύρου και άσπρου —μεταξύ της οικογένειας και του Θεού, των παιδιών και του Θεού, της εναρμόνισης και της ρήξης, του πλούτου και της φτώχειας, της θέσης και μιας συνηθισμένης κατάστασης, της υποστήριξης και της απόρριψης και ούτω καθεξής— σίγουρα γνωρίζετε τις επιλογές που έχετε κάνει! Μεταξύ μιας αρμονικής οικογένειας και μιας διασπασμένης, διαλέξατε την πρώτη και το κάνατε χωρίς κανέναν δισταγμό. Μεταξύ του πλούτου και του καθήκοντος, διαλέξατε επίσης το πρώτο, μην έχοντας καν τη θέληση να επιστρέψετε στην ακτή. Μεταξύ πολυτέλειας και φτώχειας, διαλέξατε το πρώτο. Όταν ήταν να επιλέξετε μεταξύ των γιων, των κορών, των συζύγων κι Εμένα, διαλέξατε τα πρώτα. Και μεταξύ της αντίληψης και της αλήθειας, διαλέξατε και πάλι το πρώτο. Ερχόμενος αντιμέτωπος με κάθε είδους μοχθηρές πράξεις σας, έχω απλώς χάσει την πίστη Μου σ’ εσάς, απλώς μένω έκπληκτος. Οι καρδιές σας, αναπάντεχα, είναι ανίκανες να μαλακώσουν. Το αίμα της καρδιάς που δαπανώ τόσα χρόνια, αναπάντεχα, δεν Μου έχει φέρει τίποτα άλλο, παρά την εγκατάλειψη και την παραίτησή σας, αλλά οι ελπίδες Μου για εσάς αυξάνονται κάθε μέρα που περνάει, διότι η μέρα Μου έχει ήδη αποκαλυφθεί πλήρως ενώπιον όλων. Παρ’ όλα αυτά, τώρα επιδιώκετε ακόμα σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά. Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμά σας; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό προσεκτικά; Αν σας ζητούνταν να διαλέξετε ξανά, ποια θα ήταν τότε η θέση σας; Θα ήταν ακόμη όπως η προηγούμενη; Θα Μου φέρνατε και πάλι απογοήτευση και άθλια θλίψη; Οι καρδιές σας θα εξακολουθούσαν να κατέχουν μόνο ελάχιστη ζεστασιά; Ακόμη δεν θα γνωρίζατε τι να κάνετε για να καθησυχάσετε την καρδιά Μου; Τη στιγμή αυτή, τι επιλέγετε; Θα υποταχθείτε στα λόγια Μου ή θα τα αποστρέφεστε;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, αναγνώρισα ότι, όπως είπε ο Θεός, ήμουν κάποιος που κρατούσε χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Παρότι είχα δει καθαρά ότι τα χρήματα δεν μπορούσαν να σώσουν τη ζωή του ανθρώπου, ότι δεν ήταν η ρίζα της ύπαρξής του και ότι δεν μπορούσαν να τον απαλλάξουν απ’ τον πόνο, εγώ ακόμα δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ στον πειρασμό. Όταν είχα δουλειά να κάνω και συνέπεφτε με την ώρα της συνάθροισης, έβαζα πρώτα τα χρήματα και ήμουν ανίκανος να κάνω τη σωστή επιλογή. Δεν ήμουν πολύ ξεροκέφαλος και παράλογος; Ήμουν ακριβώς όπως είχαν εκθέσει τα λόγια του Θεού: «Παρ’ όλα αυτά, τώρα επιδιώκετε ακόμα σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά». Η καρδιά μου ήταν τόσο αδιάλλακτη και επίμονη, που δεν καταλάβαινα τη σύνεση του Θεού ούτε λίγο και δεν είχα καταλάβει πλήρως ότι ο Θεός επιμένει να περιμένει τον άνθρωπο. Ήθελα να πιστέψω σ’ Αυτόν σωστά∙ δεν μπορούσα να συνεχίσω να μην ανταποκρίνομαι στις προθέσεις Του. Ωστόσο, ήξερα ότι το ανάστημά μου ήταν μικρό και ότι δεν μπορούσα να το ξεπεράσω μόνος μου. Προσευχήθηκα επειγόντως στον Θεό: «Θεέ μου! Θέλω ν’ απαλλαγώ απ’ αυτήν τη ζωή. Είμαι απασχολημένος δουλεύοντας και βγάζοντας λεφτά όλη μέρα, και είμαι ανίκανος να διαβάσω ήρεμα τα λόγια Σου και να πάω στις συναθροίσεις. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει επηρεάσει σοβαρά την εκκλησιαστική μου ζωή. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, δείξε μου μια διέξοδο. Θέλω πραγματικά ν’ αλλάξω∙ Σε παρακαλώ, δώσε μου την πίστη και τη δύναμη να λυτρωθώ από αυτήν την επώδυνη ζωή».
Αργότερα, σε μια συνάθροιση, διάβασα δυο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού που άγγιξαν βαθιά την καρδιά μου. Ο Θεός λέει: «Οι νέοι δεν πρέπει να είναι γεμάτοι δόλο ή γεμάτοι βλέμματα προκατάληψης προς τους άλλους, και οι νέοι δεν πρέπει να εκτελούν καταστροφικές, απεχθείς πράξεις. Δεν πρέπει να μην έχουν βλέψεις, κίνητρο και ένα δραστήριο πνεύμα που να τους ωθεί ν’ ανέβουν· δεν πρέπει να αποθαρρύνονται με τις προοπτικές τους, ούτε πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στη ζωή ή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον· θα πρέπει να έχουν την επιμονή να συνεχίζουν στην οδό της αλήθειας που έχουν τώρα επιλέξει —να κάνουν πραγματικότητα την επιθυμία τους να δαπανήσουν όλη τους τη ζωή για Μένα. Δεν θα πρέπει να μην έχουν την αλήθεια, ούτε θα πρέπει να υποθάλπουν την υποκρισία και την αδικία —θα πρέπει να παραμένουν σταθεροί στη σωστή στάση τους. Δεν θα πρέπει να περιφέρονται άσκοπα, αλλά να έχουν το πνεύμα να τολμούν να κάνουν θυσίες και να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να μην υποκύπτουν στην καταπίεση των δυνάμεων του σκότους και να μεταμορφώνουν τη σημασία της ύπαρξής τους. Οι νέοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραδίνονται στις αντιξοότητες, αλλά, ακόμα περισσότερο, θα πρέπει να διαθέτουν πνεύμα ευθύτητας και ειλικρίνειας, και πνεύμα συγχώρεσης προς τους αδελφούς και τις αδελφές τους. […] Οι νέοι δεν θα πρέπει να μην έχουν την αποφασιστικότητα να διακρίνουν την κατάσταση των πραγμάτων και να αναζητούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θα πρέπει να επιδιώκετε καθετί όμορφο και καλό, και θα πρέπει να αποκτάτε την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Επιπλέον, θα πρέπει να είστε υπεύθυνοι για τη ζωή σας και να μην την παίρνετε αψήφιστα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους). «Αφυπνιστείτε, αδελφοί! Αφυπνιστείτε, αδελφές! Η ημέρα Μου δεν θα καθυστερήσει. Ο χρόνος είναι ζωή και όταν κάποιος ανακτά τον χρόνο, σώζει τη ζωή! Δεν αργεί η ώρα! Αν αποτύχετε στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, μπορείτε να μελετήσετε ξανά και ξανά γι’ αυτές. Η ημέρα Μου, ωστόσο, δεν θα καθυστερήσει άλλο. Θυμηθείτε! Θυμηθείτε! Αυτά είναι τα ευγενικά Μου λόγια προτροπής. Το τέλος του κόσμου έχει ξεδιπλωθεί μπροστά στα ίδια σας τα μάτια και η μεγάλη καταστροφή θα έρθει σύντομα. Τι είναι πιο σημαντικό; Η ζωή σας ή, μήπως, ο ύπνος σας, η βρώση και η πόση, καθώς και ο ρουχισμός σας; Έχει έρθει η ώρα να ζυγίσετε αυτά τα πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 30). Αυτά τα λόγια του Θεού με άγγιξαν βαθιά στην καρδιά μου και σκέφτηκα: «Έχω ήδη χάσει αρκετές ευκαιρίες και δεν πρόκειται να πάρω πίσω αυτόν τον χρόνο. Στις μέρες μας, η κατάσταση σε όλες τις χώρες είναι ταραχώδης, με σεισμούς, πολέμους, την πανδημία, και άλλες φυσικές και τεχνητές καταστροφές να συμβαίνουν συνεχώς. Δεν θα μείνει αρκετός χρόνος να επιδιώξουμε την αλήθεια. Αν συνεχίσω να χάνω ευκαιρίες, μπορεί να τις χάσω για πάντα∙ μπορεί να μην έχω ποτέ άλλη ευκαιρία. Θα περιμένω πραγματικά ν’ αντικρίσω τον θάνατο για να πιστέψω στον Θεό; Δεν θα είναι τότε πολύ αργά; Τι είναι πιο σημαντικό, η ζωή μου ή να βγάζω χρήματα; Ήρθε η ώρα να τα ζυγίσω όλα αυτά». Πήρα μια ιδέα από τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού για τους νέους από τα λόγια Του που λένε: «Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να μην υποκύπτουν στην καταπίεση των δυνάμεων του σκότους και να μεταμορφώνουν τη σημασία της ύπαρξής τους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο να είμαι τόσο ξεροκέφαλος και παράλογος. Δεν θα ’πρεπε να ζω για τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος∙ έπρεπε να περπατήσω στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας. Έπρεπε να βάλω ένα τέλος στην παλιά ζωή μου, γι’ αυτό και αποφάσισα ν’ αφήσω την επιχείρηση.
Μετά απ’ αυτό, ανέφερα αυτήν την ιδέα στους συγγενείς μου. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με πείσουν να μην το κάνω, λέγοντας ότι θα αυξήσουν τον ετήσιο και τον βασικό μισθό μου. Έτσι, θα έβγαζα πάνω από 10.000 γεν τον μήνα, και μαζί με τις αποδοχές στο τέλος του χρόνου, θα έβγαζα σχεδόν 200.000 σε έναν χρόνο. Αυτά ήταν ήδη πολλά για κάποιον σε μια μικρή πόλη. Είχα μπει στον πειρασμό, και παρότι ήταν ελκυστική προσφορά, είχα ήδη αποφασίσει. Δεν ήθελα να ζω άλλο κρατώντας χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Αργότερα, διάβασα κι άλλα από τα λόγια του Θεού: «Αν είσαι υψηλού κύρους, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την ανάθεση από Αυτόν, και να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι ο πιο σημαντικός σκοπός στη γη και το πιο δίκαιο εγχείρημα της ανθρωπότητας. Αν απορρίπτεις το κάλεσμα του Θεού για χάρη της θέσης και για τους δικούς σου σκοπούς, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι καταραμένα, ακόμα και απεχθή από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Στο παρελθόν, ζούσα για τη σάρκα μου και για τον Σατανά, στόχευα μόνο στα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος. Ως αποτέλεσμα, γινόμουν όλο και πιο μοχθηρός και διεφθαρμένος, απομακρυνόμουν όλο και περισσότερο από τον Θεό και περνούσα τις μέρες μου σαν ζωντανό πτώμα. Τώρα ήθελα να αλλάξω τον τρόπο που ζούσα και να ακολουθήσω ολόψυχα τον Θεό. Αργότερα, οι συγγενείς μου με παρότρυναν πάλι να μείνω, και εγώ, γνωρίζοντας ότι ο Σατανάς τούς χρησιμοποιούσε έτσι για να μην πάω ενώπιον του Θεού, προσευχήθηκα σ’ Αυτόν και Του ζήτησα να μου δείξει μια διέξοδο: «Θεέ μου, δεν θέλω να συνεχίσω να επιδιώκω τα χρήματα, τη φήμη και το κέρδος, και να περπατάω στο λάθος μονοπάτι. Θέλω να ζήσω μια ζωή με νόημα και αξία. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με και δώσε μου την πίστη να ξεπεράσω αυτόν τον πειρασμό από τον Σατανά!» Κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο τρόπος του Σατανά να με αποπλανήσει και να με κερδίσει, γι’ αυτό και είπα στους συγγενείς μου γελώντας: «Ξέρω ότι οι προθέσεις σας είναι καλές, αλλά θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο όσο είμαι ακόμα νέος και να μη βασίζομαι πάντα σε συγγενείς και φίλους. Έχω πάρει την απόφασή μου∙ θα ξεκινήσω μόνος μου». Οι συγγενείς μου είδαν ότι είχα πάρει την απόφασή μου και σεβάστηκαν την επιλογή μου. Κατάλαβα ότι με αυτόν τον τρόπο μού έδειχνε ο Θεός μια διέξοδο και άρπαξα αυτήν την ευκαιρία να αφήσω τη δουλειά μου. Μετά απ’ αυτό, μπόρεσα να πιστέψω στον Θεό και να πηγαίνω στις συναθροίσεις ήρεμος, και άρχισα να κάνω το καθήκον μου. Όταν αλληλεπιδρούσα με άλλους αδελφούς και αδελφές, δεν χρειαζόταν πλέον να φοράω προσωπείο και να συμπεριφέρομαι υποκριτικά όπως όταν δούλευα. Στην εκκλησία, μπορούσα να απομακρύνω όλα τα βάρη και τις δικαιολογίες. Αν είχα θέματα, μπορούσα να προσευχηθώ στον Θεό, μπορούσα να ανοίξω την καρδιά μου στους αδελφούς και τις αδελφές, και να επικοινωνήσω μαζί τους, κι εκείνοι με βοηθούσαν ειλικρινά και ολόψυχα. Μπορούσα να νιώσω πόσο αυθεντικοί και καλοσυνάτοι ήταν οι αδελφοί και οι αδελφές, και ένιωθα ζεστασιά. Αυτά ήταν πράγματα που δεν είχα ξανανιώσει στο παρελθόν. Ήμουν πολύ ευτυχισμένος που ζούσα έτσι, και τέτοια γαλήνη και χαρά ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε ν’ αγοράσει κανένα χρηματικό ποσό!
Τώρα έχω βρει μια απλή, συνηθισμένη δουλειά, και μου αρκεί να έχω ρούχα και φαγητό. Αφιερώνω τον χρόνο και την ενέργειά μου σε ό,τι είναι πιο σημαντικό και πολύτιμο: να επιδιώκω την αλήθεια και να κάνω σωστά τον καθήκον μου. Ευχαριστώ τον Θεό που μου επέτρεψε να κολλήσω COVID, που ξύπνησε την καρδιά μου από την αναισθησία, και που με βοήθησε να δω καθαρά το μονοπάτι και την κατεύθυνση της ζωής μου, και να κάνω τις πιο σωστές επιλογές.
