69. Στον κίνδυνο, δεν εγκαταλείπω πλέον το καθήκον μου
Τον Οκτώβριο του 2021, ξεκίνησα τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής στην Εκκλησία της Χαραυγής. Το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου, έλαβα μια επιστολή που έλεγε ότι ο διάκονος του ευαγγελίου Γιανγκ Χούι και η οικογένειά του είχαν συλληφθεί από την αστυνομία το απόγευμα της 8ης Δεκεμβρίου. Ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι είχε προγραμματιστεί για το επόμενο πρωί μια συνάντηση του αδελφού Λι Ζι, ενός από τους συνεργάτες μου, με τον Γιανγκ Χούι και άλλους. Συζήτησα το θέμα με την άλλη συνεργάτιδά μου, την αδελφή Ζανγκ Ξιν, και αποφασίσαμε να ενημερώσουμε γρήγορα τον Λι Ζι το επόμενο πρωί για τη σύλληψη του Γιανγκ Χούι. Η Ζανγκ Ξιν έφυγε την επόμενη μέρα, αλλά μέχρι το μεσημέρι της 12ης Δεκεμβρίου, δεν είχε επιστρέψει ακόμα. Αγχώθηκα και φοβήθηκα, γιατί ανησύχησα μήπως είχε συλληφθεί κι εκείνη. Αν τους έπιαναν όλους, θα εμπλέκονταν πολλοί αδελφοί και αδελφές, και θα κινδύνευαν τα βιβλία της εκκλησίας με τα λόγια του Θεού. Αν δεν μεταφέραμε γρήγορα τα βιβλία προτού διεξάγει έρευνα η αστυνομία, η απώλεια θα ήταν σημαντική και η παράβασή μου θα ήταν σοβαρή. Όλες αυτές οι σκέψεις με έκαναν να φοβάμαι ακόμη περισσότερο. Δεν σταμάτησα να προσεύχομαι στον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Ω Θεέ μου! Το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, και δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω αυτήν την κατάσταση. Σε παρακαλώ, διαφώτισε και καθοδήγησέ με, και δώσε μου την πίστη και το κουράγιο για να αντιμετωπίσω σωστά αυτές τις συνέπειες». Μετά την προσευχή, έγραψα αμέσως μια επιστολή για να κανονίσω μια συνάντηση με δύο αδελφές, έτσι ώστε να συζητήσουμε τη μεταφορά των βιβλίων με τα λόγια του Θεού. Καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω, η αδελφή που με φιλοξενούσε μου είπε ανήσυχη: «Δεν μπορείς να φύγεις! Αν βγεις έξω και δεν επιστρέψεις, τι θα συμβεί στο έργο της εκκλησίας;» Βλέποντας τη φοβισμένη της έκφραση, ανησύχησα ακόμη περισσότερο: «Οι άλλοι δεν έχουν επιστρέψει ακόμα, άρα πρέπει να έχουν συλληφθεί. Αν βγω έξω, μήπως με ακολουθήσει κάποιος; Κι αν στ’ αλήθεια δεν επιστρέψω;» Συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό μέσα από την καρδιά μου και σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Η πίστη μοιάζει με γέφυρα που αποτελείται από έναν κορμό δέντρου: Όσοι προσκολλώνται επίμονα στη ζωή θα δυσκολευτούν να τη διασχίσουν, αλλά όσοι είναι πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους, θα μπορέσουν να περάσουν απέναντι με σιγουριά και δίχως ανησυχία. Αν ο άνθρωπος τρέφει άτολμες και φοβισμένες σκέψεις, είναι γιατί ο Σατανάς τον έχει ξεγελάσει, φοβούμενος πως θα διασχίσουμε τη γέφυρα της πίστης για να εισέλθουμε στον Θεό. Ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να μας στείλει τις σκέψεις του. Θα πρέπει να προσευχόμαστε ανά πάσα στιγμή να μας φωτίζει και να μας διαφωτίζει ο Θεός, να στηριζόμαστε ανά πάσα στιγμή στον Θεό για να μας καθάρει από το δηλητήριο του Σατανά που έχουμε μέσα μας, να κάνουμε πράξη στο πνεύμα μας ανά πάσα στιγμή πώς να πλησιάζουμε τον Θεό και να αφήσουμε τον Θεό να κυριαρχήσει σε όλο μας το είναι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 6). Τώρα που η εκκλησία αντιμετώπιζε συλλήψεις, ήταν ευθύνη και επιτακτικό καθήκον μου να προστατεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές, και τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Ο φόβος μήπως με συλλάβουν ήταν μια σκέψη που έστειλε ο Σατανάς. Έπρεπε να αποφύγω να πέσω στην παγίδα του. Αν κρυβόμουν από φόβο μήπως με συλλάβουν και δεν μετέφερα εγκαίρως τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, και τα βιβλία κατάσχονταν από την αστυνομία, θα διέπραττα παράβαση. Θα ήταν ντροπή αν αποτύγχανα να προστατεύσω τα συμφέροντα της εκκλησίας σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Αν και η διαδικασία μεταφοράς ήταν επικίνδυνη, πίστευα ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, και ότι όλα ήταν υπό τον έλεγχό Του. Ο Θεός καθόριζε αν θα με συλλάμβαναν ή όχι. Η αστυνομία δεν θα άγγιζε ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά μου αν ο Θεός δεν το επέτρεπε. Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, ο φόβος μου καταλάγιασε. Αφού συζητήσαμε με τις δύο αδελφές, χωριστήκαμε γρήγορα για να αναλάβουμε δράση ξεχωριστά. Η μία πήγε να ενημερώσει τους αδελφούς και τις αδελφές, κι εγώ, μαζί με μία άλλη αδελφή, ανέλαβα τη μεταφορά των βιβλίων με τα λόγια του Θεού. Μόνο όταν όλα τα βιβλία με τα λόγια του Θεού είχαν μεταφερθεί με ασφάλεια ένιωσα παραγματικά ανακουφισμένη.
Αργότερα, λόγω της προδοσίας ενός Ιούδα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στην εκκλησία συνελήφθησαν, και η αστυνομία συνέχισε να κατάσχει τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Στις 14 Ιανουαρίου 2022, ο Γιανγκ Χονγκ, ο οποίος με φιλοξενούσε, συνελήφθη κι αυτός από την αστυνομία. Χωρίς κατάλληλο μέρος για να μείνω, εξέτασα το ενδεχόμενο να φύγω βιαστικά για να δραπετεύσω. Σκέφτηκα: «Αν με πιάσει η αστυνομία, θα υποστώ σκληρά βασανιστήρια. Αν δεν μπορέσω να τα αντέξω και προδώσω τον Θεό όπως ο Ιούδας, οι συνέπειες θα είναι αδιανότητες». Τελικά, βρήκα ένα σχετικά ασφαλές μέρος, αλλά λίγο αργότερα, προδόθηκε κι αυτό από έναν Ιούδα, οπότε χρειάστηκε να μετακινηθώ ξανά. Χωρίς κατάλληλο μέρος για να μείνουμε, ένιωσα ότι δεν ήμασταν ασφαλείς πουθενά. Ένιωθα τόσο αβοήθητη και στενoχωρημένη, και δεν μπορούσα παρά να παραπονεθώ: «Πότε θα τελειώσουν αυτές οι μέρες που ζω μέσα σε συνεχή φόβο και άγχος; Θα ήταν καλύτερα να με συλλάβει η αστυνομία και να με ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου». Μέσα στον αξιοθρήνητο πόνο μου, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να τα υπομείνεις όλα· για χάρη Μου, πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις τα πάντα και να Με ακολουθήσεις με όλη σου τη δύναμη, και να είσαι έτοιμος να πληρώσεις κάθε τίμημα. Τώρα είναι η ώρα που θα σε δοκιμάσω: Θα Μου προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Θα Με ακολουθήσεις με αφοσίωση μέχρι το τέλος του δρόμου; Μη φοβάσαι. Με την υποστήριξή Μου, ποιος θα μπορούσε ποτέ να κλείσει αυτόν τον δρόμο; Να το θυμάσαι αυτό! Να θυμάσαι! Όλα εμπεριέχουν τις καλές προθέσεις Μου και βρίσκονται υπό την εξονυχιστική εξέτασή Μου. Μπορείς να ακολουθείς τον λόγο Μου σε ό,τι λες και ό,τι κάνεις; Όταν σε πλήξουν οι δοκιμασίες της φωτιάς, θα γονατίσεις και θα φωνάξεις; Ή θα δειλιάσεις, ανίκανος να προχωρήσεις προς τα εμπρός;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω ότι αυτό το κύμα διωγμών και συλλήψεων που αντιμετώπιζε η εκκλησία, το οποίο αποκάλυψε ορισμένους Ιούδες, και την έλλειψη ασφαλών χώρων για την εκτέλεση των καθηκόντων, μας προκάλεσε πολλές δυσκολίες, αλλά αυτές οι δυσκολίες οδήγησαν την πίστη μου στην τελείωση και αποκάλυψαν τη διαφθορά μου. Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες έχει σκοπό να δοκιμάσει την πίστη των ανθρώπων μέσα από διαφόρων ειδών διωγμούς, βάσανα, δοκιμασίες και εξευγενισμούς, αποκαλύπτοντας ποιος είναι αληθινός πιστός και ποιος όχι. Αυτοί που συνεχίζουν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και παραμένουν αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους μπροστά σε κινδύνους και αντιξοότητες, και μένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους απέναντι στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ακόμη και όταν συλλαμβάνονται, είναι οι αληθινοί πιστοί και ακόλουθοι του Θεού. Από την άλλη πλευρά, όσοι υποχωρούν, εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους και προδίδουν τον Θεό για να προστατευτούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με διωγμούς και βάσανα, είναι τα ζιζάνια και οι δύσπιστοι που αποκαλύπτονται μέσω του έργου του Θεού, και τελικά θα αποκλειστούν. Αυτή είναι η σοφία του έργου του Θεού. Στο παρελθόν, νόμιζα ότι είχα ισχυρή πίστη και ότι εμπιστευόμουν τον Θεό, αλλά τα γεγονότα έδειξαν ότι δεν είχα αληθινή αφοσίωση και υποταγή. Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν σταμάτησα να κρύβομαι και να μετακινούμαι, να παραπονιέμαι και να αρνούμαι να υποταχθώ όταν αντιμετώπιζα σωματική ταλαιπωρία. Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι να αφήσω την αστυνομία να με πιάσει και να με ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου για να μη ζω μέσα σε συνεχή φόβο. Είδα πόσο επαναστατική ήμουν! Απέτυχα να δώσω μαρτυρία για τον Θεό σε κρίσιμες στιγμές και, αντίθετα, συμβιβαζόμουν με τον Σατανά. Απογοήτευσα στ’ αλήθεια τον Θεό! Συνειδητοποίησα επίσης ότι θα έπρεπε να διατηρώ την πίστη μου στον Θεό και να υπομένω κάθε δυσκολία μέχρι τέλους, μπροστά στους διωγμούς και τις αντιξοότητες. Έτσι πρέπει να κάνουν οι αληθινοί πιστοί. Χάρη σε αυτήν την κατανόηση, αισθάνθηκα ενδυναμωμένη.
Τον Μάρτιο του 2022, μια αδελφή που είχε αφεθεί ελεύθερη με ενημέρωσε πως η αστυνομία γνώριζε ότι ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, χρησιμοποιούσε το σύστημα παρακολούθησης Skynet για να με εντοπίσει και καυχιόταν ότι θα με έπιανε μόλις έβγαινα από το σπίτι. Αυτή η πληροφορία μού προκάλεσε τρομερή ανησυχία και φόβο, και αισθανόμουν ότι κινδύνευα μονίμως να με πιάσουν. Σκέφτηκα: «Αν με πιάσει η αστυνομία, δεν θα με αφήσει να φύγω εύκολα. Αφού στοχεύει ειδικά τους επικεφαλής, θα με αναγκάσει σίγουρα να προδώσω τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν δεν τους προδώσω, σίγουρα θα με βασανίσει σκληρά, πιθανόν ακόμη και να με ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου ή να με σακατέψει. Αν με χτυπήσει μέχρι θανάτου, δεν θα τελειώσει το ταξίδι της πίστης μου στον Θεό; Δεν θα χάσω την ευκαιρία να σωθώ;» Δεν άντεχα να το σκέφτομαι περισσότερο. Λίγες μέρες αργότερα, έλαβα μια επιστολή από έναν ανώτερο επικεφαλής, που έδινε εντολή σ’ εμένα και στην αδελφή Τσεν Λι να μεταφερθούμε στην Εκκλησία του Αυγερινού. Μέσα μου ευχαριστήθηκα, και σκέφτηκα: «Μπορώ επιτέλους να φύγω από αυτό το μέρος. Η κατάσταση εδώ είναι πολύ τρομακτική. Η αστυνομία έχει ήδη συλλάβει πάνω από ενενήντα άτομα. Είναι πολύ επικίνδυνο να μένω εδώ!» Ενώ περίμενα να μεταφερθώ, έλαβα άλλη μια επιστολή από την Εκκλησία του Αυγερινού. Έλεγε ότι δύο επικεφαλής εκκλησίας και δεκάδες αδελφοί και αδελφές είχαν συλληφθεί, και ότι η αστυνομία είχε κατάσχει ορισμένα από τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Η Τσεν Λι, που γνώριζε την κατάσταση εκεί, έπρεπε να πάει εκεί το ίδιο βράδυ για να διαχειριστεί τις συνέπειες, καθυστερώντας τη δική μου μεταφορά. Η Τσεν Λι είπε: «Το περιβάλλον είναι πολύ άσχημο, και πρέπει να πάμε στην εκκλησία του Αυγερινού για να διαχειριστούμε τις συνέπειες. Αν φύγεις τώρα, τι θα συμβεί στο έργο της εκκλησίας μας;» Τα λόγια της με έκαναν να νιώσω πολύ ένοχη. Οι αδελφές διακινδύνευαν τη ζωή τους για να διαχειριστούν τις συνέπειες, ενώ εγώ σκεφτόμουν να φύγω βιαστικά. Ως επικεφαλής εκκλησίας, δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας ούτε λάμβανα υπόψη μου τις δυσκολίες των αδελφών σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, και ήθελα απλώς να φύγω. Πώς μπορούσα να είμαι τόσο εγωίστρια; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, εξήγησα την κατάσταση στον ανώτερο επικεφαλής και εξέφρασα την προθυμία μου να παραμείνω και να αναλάβω το έργο της εκκλησίας. Εκείνη τη στιγμή, ήρθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και να αναζητήσω: «Ποια είναι η πρόθεση του Θεού όταν επιτρέπει ένα τέτοιο περιβάλλον; Πώς πρέπει να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίσω τον εαυτό μου;» Εκείνη τη στιγμή, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι όσοι πιστεύουν αληθινά σε Εκείνον και Του είναι αφοσιωμένοι, όταν βλέπουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να συλλαμβάνει σαν τρελός τον εκλεκτό λαό του Θεού, μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, να αδιαφορήσουν για τη δική τους ασφάλεια, και να προασπίσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πρόκειται για κάποιους που λαμβάνουν υπόψη την πρόθεση του Θεού, που έχουν ανθρώπινη και συνείδηση. Όταν όμως είδα ότι το έργο της εκκλησίας χρειαζόταν συνεργασία, εγώ σκέφτηκα μόνο τη δική μου ασφάλεια και πώς να φύγω γρήγορα από αυτό το μέρος, ώστε να μη χρειάζεται να περνώ τις μέρες μου ζώντας συνεχώς μέσα στον φόβο και το άγχος. Δεν έλαβα υπόψη μου το έργο της εκκλησίας ούτε συμπόνεσα τις αδελφές μου για τις δυσκολίες τους, και ήθελα μόνο να αποφύγω τις ευθύνες μου και να κρυφτώ μέσα στο καβούκι μου. Ήμουν πολύ δειλή, χωρίς καθόλου ανθρώπινη φύση! Όταν αντιμετώπισα αντιξοότητες, προστάτευσα τον εαυτό μου και αδιαφόρησα για το έργο της εκκλησίας, δείχνοντας την εγωιστική και ποταπή φύση μου. Αν δεν έκανα κάτι για να επανορθώσω, θα προκαλούσα σίγουρα το μίσος και την περιφρόνηση του Θεού. Δεν μπορούσα πια να ακολουθώ τη σάρκα ή να είμαι δειλή. Δεν είχε σημασία πόσο επικίνδυνο γινόταν το περιβάλλον ή πόσο μεγάλες ήταν οι δυσκολίες. Έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου για να στηρίξω το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η αφοσίωση και η υποταγή που πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον, και είναι η μαρτυρία του θριάμβου επί του Σατανά. Ήμουν πρόθυμη να μείνω και να συνεργαστώ με τις αδελφές για να διαχειριστώ τις συνέπειες.
Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές μού διάβασαν ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που αφορούσε την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους. Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: “Πρέπει οπωσδήποτε να βρω εγγυήσεις για την ασφάλειά μου. Όποιος κι αν πιαστεί, δεν πρέπει με τίποτα να είμαι εγώ αυτός”. […] Αν ένα μέρος είναι ασφαλές, τότε οι αντίχριστοι θα διαλέξουν αυτό το μέρος για να εργαστούν, και, μάλιστα, θα δείχνουν πολύ δραστήριοι και θετικοί, επιδεικνύοντας το μεγάλο “αίσθημα ευθύνης” τους και τη μεγάλη “αφοσίωσή” τους. Αν κάποιο έργο ενέχει κινδύνους και είναι πιθανό να τύχει κανένα περιστατικό, άρα να εντοπιστεί αυτός που το κάνει από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τότε βρίσκουν δικαιολογίες και αρνούνται, και βρίσκουν ευκαιρία να το αποφύγουν. Αμέσως μόλις υπάρξει κίνδυνος, ή έστω μια υποψία κινδύνου, σκέφτονται τρόπους για να απαλλαγούν και να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, αδιαφορώντας για τους αδελφούς και τις αδελφές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφύγουν οι ίδιοι απ’ τον κίνδυνο. Κατά βάθος, μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι: Αμέσως μόλις εμφανιστεί ο κίνδυνος, εγκαταλείπουν αμέσως το έργο που κάνουν, χωρίς να τους νοιάζει πώς θα πάει το έργο της εκκλησίας, τι απώλειες μπορεί να υποστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν θα είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι να ξεφύγουν. […] Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να διωχθούν λόγω της πίστης τους στον Θεό· φοβούνται μήπως συλληφθούν, βασανιστούν και καταδικαστούν. Είναι γεγονός ότι κατά βάθος έχουν υποκύψει από καιρό στον Σατανά. Τρέμουν τη δύναμη του σατανικού καθεστώτος και ακόμη περισσότερο φοβούνται μην τους συμβούν πράγματα όπως βασανιστήρια και σκληρές ανακρίσεις. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, αν όλα κυλάνε ομαλά και δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλειά τους ούτε κάποιο θέμα με αυτήν, και δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει κανένας κίνδυνος, τότε μπορούν να προσφέρουν τον ζήλο και την “αφοσίωσή” τους, ακόμη και την περιουσία τους. Αν όμως οι συνθήκες είναι άσχημες και υπάρχει πιθανότητα να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή επειδή πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους, και αν η πίστη τους στον Θεό μπορεί να τους οδηγήσει να απολυθούν από την επίσημη θέση τους ή να τους εγκαταλείψουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, τότε θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί· ούτε θα κηρύττουν το ευαγγέλιο και θα μαρτυρούν για τον Θεό ούτε θα κάνουν το καθήκον τους. Όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, βάζουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια· όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, θέλουν να επιστρέψουν αμέσως στην εκκλησία τα βιβλία τους με τα λόγια του Θεού και οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, προκειμένου να παραμείνουν ασφαλείς και αλώβητοι. Δεν είναι επικίνδυνος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν τον συλλάβουν, δεν θα γίνει Ιούδας; Οι αντίχριστοι είναι τόσο επικίνδυνοι, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν Ιούδες· υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προδώσουν τον Θεό. Επιπλέον, είναι άκρως εγωιστές και ποταποί. Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός φανερώνει ότι οι αντίχριστοι θέλουν να εγκαταλείpουν τα καθήκοντά τους όταν αντιμετωπίζουν κίνδυνο, για να προστατεύουν τον εαυτό τους. Αδιαφορούν για το έργο της εκκλησίας και σκέφτονται μόνο πώς να βγουν ζωντανοί. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και ποταποί. Συνειδητοποίησα ότι η συμπεριφορά μου έδειχνε μια αντίχριστη. Όταν δεν υπήρχε κίνδυνος, μπορούσα να εκτελώ ενεργά τα καθήκοντά μου. Όταν όμως συνελήφθησαν πολλοί επικεφαλής και εργάτες, ορισμένοι έγιναν Ιούδες. Κι εγώ όμως ξεπουλήθηκα, έγινα δειλή και φοβισμένη, και ήθελα να εγκαταλείψω αυτό το επικίνδυνο μέρος το συντομότερο δυνατό. Είδα ότι ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή, και σκεφτόμουν διαρκώς τα δικά μου σωματικά συμφέροντα, και όχι πώς να συνεργαστώ με τις αδελφές για να διαχειριστούμε από κοινού τις συνέπειες, και για να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου, δεν είχα καθόλου αφοσίωση και αποκάλυπτα την εγωιστική και ποταπή διάθεση μιας αντίχριστης. Χωρίς την έκθεση των λόγων του Θεού, δεν θα είχα αναγνωρίσει αυτήν την αντίχριστη διάθεση.
Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, το οποίο έριξε λίγο φως στην καρδιά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τέτοιοι άνθρωποι, πολύ απλά, είναι δειλοί· ναι μεν δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε κατηγορηματικά ως αντίχριστους με βάση μόνο αυτήν την εκδήλωση, αλλά τι φύση έχει αυτή η εκδήλωση; Η ουσία που έχει αυτή η εκδήλωση είναι η ουσία ενός δύσπιστου. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατέψει την ασφάλεια των ανθρώπων, και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι αν αφοσιώνεται κανείς στο να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό σημαίνει ότι είναι αφοσιωμένος στην αλήθεια και ότι ο Θεός το εγκρίνει. Δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους φόβο Θεού· μόνο τον Σατανά και τα μοχθηρά πολιτικά κόμματα φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν ότι ο Θεός πρόκειται να εγκρίνει κάποιον που δαπανά τα πάντα για χάρη Του, για να ακολουθήσει την οδό Του και να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε Εκείνος. Δεν βλέπουν τίποτα από όλα αυτά. Και σε τι πιστεύουν; Πιστεύουν πως αν πέσουν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε θα έχουν κακό τέλος, μπορεί να τους επιβληθεί κάποια ποινή ή ακόμα και να κινδυνέψουν να χάσουν τη ζωή τους. Κατά βάθος, σκέφτονται μόνο την ασφάλειά τους και όχι το έργο της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για δύσπιστους;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Τα λόγια του Θεού εξέθεσαν την πραγματική μου κατάσταση. Ανέκαθεν ισχυριζόμουν ότι πίστευα στον Παντοδύναμο Θεό, αλλά όταν ήρθα αντιμέτωπη με τις συλλήψεις του ΚΚΚ, δεν πίστεψα στ’ αλήθεια ότι όλα ήταν στα χέρια του Θεού, πόσο μάλλον στη μοναδική εξουσία του Θεού. Όταν έμαθα ότι με είχε πουλήσει ένας Ιούδας και με κυνηγούσε η αστυνομία, φοβήθηκα μήπως με συλλάβουν, με σακατέψουν ή με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, και έφτασα στο σημείο να θέλω να προδώσω τον Θεό. Όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα, είδα πόσο άτολμη και δειλή ήμουν στην πραγματικότητα, και ότι δεν είχα καθόλου κατανόηση της εξουσίας του Θεού. Συμπεριφέρθηκα λες και η ζωή μου ήταν στα χέρια του Σατανά. Ήμουν τόσο τρομοκρατημένη από τις εκτεταμένες συλλήψεις του ΚΚΚ, που έχασα εντελώς την αυτοκυριαρχία μου. Ήμουν τόσο αξιολύπητη! Στην πραγματικότητα, όποιες μεθόδους ή προηγμένη τεχνολογία κι αν χρησιμοποιεί το ΚΚΚ για την παρακολούθηση ή τη σύλληψή μου, δεν μπορεί να πετύχει τα σχέδιά του χωρίς την άδεια του Θεού. Θυμήθηκα μια μέρα του 2021, όταν επρόκειτο να επισκεφθώ το σπίτι μιας αδελφής για μια συνάντηση. Μόλις ετοιμαζόμουν να ανέβω επάνω, θυμήθηκα ένα επείγον ζήτημα στην εκκλησία, και αποφάσισε να μην ανέβω. Την επόμενη μέρα, έμαθα ότι η αστυνομία είχε εισβάλει στο σπίτι της ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Χωρίς την προστασία του Θεού, θα είχα πέσει στα χέρια της αστυνομίας. Ομοίως, αν και είχα πουληθεί από Ιούδες, και το ΚΚΚ ήξερε ότι ήμουν επικεφαλής εκκλησίας και χρησιμοποιούσε παρακολούθηση υψηλή τεχνολογία για να με εντοπισει, γνώριζα ότι χωρίς την άδεια του Θεού, όσο κι αν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με πιάσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, όλες οι προσπάθειές του θα ήταν μάταιες, Αν ο Θεός το επέτρεπε, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω ακόμα κι αν προσπαθούσα. Η ζωή και ο θάνατός μου είναι στα χέρια του Θεού, όχι του Σατανά. Όταν αντιμετώπιζα κίνδυνο, η επιθυμία μου να τραπώ σε φυγή προερχόταν από τον υπερβολικό φόβο μου για τον θάνατο και την απληστία μου για τη ζωή. Θεωρούσα ότι η ζωή μου ήταν η πιο σημαντική, και σκεφτόμουν ότι αν την έχανα, δεν θα μπορούσα πλέον να επιδιώξω τη σωτηρία και ότι δεν θα είχα καλή έκβαση και προορισμό. Έτσι, όταν προέκυπτε κίνδυνος, ήθελα πάντα να προστατεύω τη ζωή μου. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Όστις εύρη την ζωήν αυτού θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 10:39). Στην πορεία της ιστορίας, μαθητές και απόστολοι του Κυρίου που διέδιδαν το ευαγγέλιο λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου και διαμελίστηκαν από άλογα. Αν και το σώμα τους πέθανε, έδωσαν μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον του Σατανά. Διώχθηκαν για τη δικαιοσύνη, και ο Θεός τιμά τη μνήμη τους. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που όταν κινδυνεύουν, προδίδουν τον Θεό, γίνονται Ιούδες ή εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους από απληστία για τη ζωή, μπορεί να φαίνονται ζωντανοί με σάρκα και οστά, αλλά έχουν χάσει τη μαρτυρία τους ενώπιον του Θεού, κι Εκείνος δεν τους επαινεί. Είχα την τύχη να δεχθώ το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, το οποίο αποτελεί μεγάλη χάρη. Αν ο Θεός επιτρέψει να συλληφθώ, θα πρέπει να δώσω μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον του Σατανά χωρίς καμία προσωπική επιλογή, γνωρίζοντας ότι ακόμη και αν συλληφθώ ή πεθάνω, αυτό θα έχει νόημα και αξία. Αργότερα, πολλά μέλη της εκκλησίας προδόθηκαν από Ιούδες, και διαταράχθηκαν οι κανονικές συναθροίσεις και τα καθήκοντα. Οι αδελφοί και οι αδελφές ζούσαν μέσα στον φόβο. Αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση, ένιωθα αδύναμη και προσευχόμουν συχνά στον Θεό, ζητώντας πίστη και κουράγιο. Αποφάσισα ότι, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες, θα βασιζόμουν σ’ Εκείνον για να διαχειριστώ τις συνέπειες. Μία εκκλησία χρειαζόταν επειγόντως νέους επικεφαλής, και έπρεπε να πάω εκεί και να οργανώσω την εκλογή τους. Παρότι ανησυχούσα, ιδίως μήπως με εντόπιζε το σύστημα παρακολούθησης Skynet της αστυνομίας, και παρότι ένιωθα δειλή και φοβισμένη, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού ενίσχυσαν την πίστη μου. Ο Σατανάς είναι απλώς ένα αντικείμενο υπηρεσίας στα χέρια του Θεού, ένα αντιθετικό στοιχείο, κι εγώ δεν πρέπει να φοβάμαι. Πρέπει να προσεύχομαι και να βασίζομαι στον Θεό, να αφήνομαι στα χέρια Του και να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου. Στη συνέχεια, βασίστηκα στον Θεό για να οργανώσω την εκλογή του επικεφαλής εκκλησίας. Ασκούμενη με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα ηρεμία και σταθερότητα στην καρδιά μου.
Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατανόησα κάπως την εγωιστική και ποταπή διεφθαρμένη μου διάθεση, συνειδητοποίησα καλύτερα την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού, και διέκρινα την ουσία του ΚΚΚ στην αντίστασή του κατά του Θεού. Αυτή η επίγνωση είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να είχα αποκτήσει σε ένα άνετο περιβάλλον.
