76. Η αυτοκριτική μου μόλις μου ανατέθηκαν νέα καθήκοντα

Τον Σεπτέμβριο του 2020, ήμουν υπεύθυνη για να συντονίσω το έργο της μεταπαραγωγής των ύμνων μετά το γύρισμα. Φρόντιζα όλα τα μικρά και μεγάλα θέματα της ομάδας, και ο επικεφαλής της ομάδας με συμβουλευόταν για διάφορα ζητήματα. Επίσης, οι αδελφοί και οι αδελφές μου ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί μου την κατάσταση και τις δυσκολίες τους. Ο επικεφαλής της ομάδας είπε: «Πολλοί συντονιστές ήρθαν κι έφυγαν από την ομάδα μας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εσύ είσαι αυτή με τη μακροβιότερη υπηρεσία. Μπορείς να διαχειριστείς καλά όλους τους τομείς του έργου και είσαι ικανότατη στον συντονισμό». Κάποιες φορές, όταν συναναστρεφόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, τους άκουγα να λένε «Η συναναστροφή μαζί σου ξεκαθαρίζει τόσο πολύ το μυαλό μου». Κάθε φορά που άκουγα τέτοια λόγια, ένιωθα πολύ ικανοποιημένη. Πίστευα ότι ήμουν το καταλληλότερο άτομο για αυτό το καθήκον και ότι αυτό ενσάρκωνε άριστα την αξία της ύπαρξής μου. Έτσι, αγαπούσα πολύ αυτό το καθήκον.

Αναπάντεχα, τον Ιανουάριο του 2023, λόγω αναγκών του έργου, μετατέθηκα στην ομάδα ηχογράφησης των τραγουδιών. Είχα πάνω από τέσσερα χρόνια να ηχογραφήσω τραγούδι, οπότε έπρεπε να αναπτύξω κάποιες δεξιότητες και τεχνικές από το μηδέν. Έγινα το άτομο με τις λιγότερες δεξιότητες στην ομάδα μου. Παλιότερα, όταν ήμουν συντονίστρια, τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μου έρχονταν σ’ εμένα για να τα συμβουλεύσω σε διάφορα θέματα. Τώρα, έπρεπε εγώ να ρωτάω τους άλλους για τα πάντα. Ο καθένας από την ομάδα μπορούσε να έρθει και να με καθοδηγήσει στο έργο μου, και να επισημάνει τις ατέλειές μου, κάτι που με έκανε να νιώθω πολύ άβολα. Σκέφτηκα: «Εγώ ήμουν εκείνη που κανόνιζε τις εργασίες των άλλων. Τώρα, όμως, οποιοσδήποτε μπορεί να με διευθύνει. Δεν έχω μούτρα να βγω έξω! Τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Χρειάζεται να εξασκηθώ επιμελώς στο τραγούδι και να πασχίσω να βελτιώσω τις δεξιότητές μου όσο πιο γρήγορα γίνεται, έτσι ώστε οι υπόλοιποι να μην επισημαίνουν διαρκώς τα προβλήματά μου». Παρά τις προσπάθειές μου, οι τεχνικές μου στο τραγούδι εξακολουθούσαν να έχουν πολλά προβλήματα. Το ίδιο συνέβη και στα γυρίσματα των βίντεο της χορωδίας. Επειδή είχα καιρό να πάρω μέρος σε γύρισμα, οι εκφράσεις μου φαίνονταν μη φυσικές. Αν και εξασκήθηκα πολύ, μπορούσα μόνο να σταθώ στην τελευταία σειρά στο βάθος, και μετά βίας φαινόμουν σε κάποια πλάνα κατά τη διάρκεια του τραγουδιού. Αυτό με έκανε να νιώσω ακόμη μεγαλύτερη ταραχή. Σκέφτηκα: «Δεν μπορώ να τραγουδήσω καλά ούτε να παίξω καλά. Είμαι η χειρότερη από κάθε άποψη. Όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να φτάσω τους υπολοίπους. Είμαι γεννημένη για να παραμείνω για πάντα στο βάθος; Τότε τι αξία έχει να κάνω αυτό το καθήκον; Πώς μπορώ να αντικρύσω οποιονδήποτε;» Σκεπτόμενη την παλιά μου «δόξα» και συγκρίνοντάς την τωρινή μου «κατρακύλα», έκλαιγα από το παράπονο. Αυτή η κατάσταση με έκανε να νιώσω τόσο πόνο και καταπίεση. Έχασα όλον τον ενθουσιασμό μου και σκέφτηκα ακόμη και να φύγω από την ομάδα. Νοσταλγούσα όλο και περισσότερο τις ημέρες που ήμουν συντονίστρια, και φανταζόμουν συνεχώς ότι κάποια μέρα θα ξαναγύριζα σ’ αυτόν τον ρόλο. Έτσι δεν θα ένιωθα τόσο πόνο. Τότε θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου με ευκολία, κανονίζοντας τις εργασίες των άλλων με φινέτσα, και θα συνέχιζα να απολαμβάνω την εκτίμηση των αδελφών μου. Ήξερα ότι δεν βρισκόμουν στη σωστή κατάσταση. Πάνω στον πόνο μου, προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ, ζητώντας Του να με οδηγήσει έξω από αυτήν την κατάσταση.

Κατά τη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων συνέχισα να συλλογίζομαι: Είναι φυσιολογικό να μην είμαι εξοικειωμένη με τις δεξιότητες ενός νέου καθήκοντος. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου επίσης συναναστρέφονταν μαζί μου, παροτρύνοντάς με να μην ανησυχώ, και λέγοντας ότι με την εξάσκηση, θα βελτιωνόμουν εν καιρώ. Αλλά γιατί αυτό που στους άλλους φαινόταν φυσιολογικό εμένα με έκανε να νιώθω τόσο αρνητική που να θέλω ακόμη και να το σκάσω; Διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Κανείς να μη νομίζει πως είναι τέλειος, διακεκριμένος, ευγενής ή ξεχωριστός απ’ τους άλλους: όλα αυτά τα προκαλεί η αλαζονική διάθεση και η άγνοια του ανθρώπου. Όταν κανείς θεωρεί πάντα ότι είναι ξεχωριστός, αυτό οφείλεται σε μια αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να είναι ανώτεροι απ’ αυτόν ή καλύτεροι απ’ αυτόν οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην τα προτερήματα των άλλων να προσπεράσουν ή να ξεπεράσουν τα δικά του προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από τον ίδιο και, όταν ανακαλύπτει ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται, όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει για να θες να προστατέψεις τη φήμη σου, να μην μπορείς να αποδεχτείς τις διορθώσεις των άλλων, να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά ούτε και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να φέρει μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να σε κάνει να νιώσεις περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς επιπόλαια. Μια αλαζονική διάθεση μπορεί να γίνει η αιτία να γεννηθούν μέσα σου τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Συνέκρινα τον εαυτό μου με τους λόγους του Θεού και στοχάστηκα. Κατάλαβα ότι ήμουν εκ φύσεως πολύ αλαζονική. Τα τελευταία δύο χρόνια, απέκτησα κάποια εμπειρία στα καθήκοντά μου ως συντονίστρια και έφερα κάποια αποτελέσματα. Λόγω αυτού, πίστεψα ότι είμαι έξυπνη και ικανή στο έργο μου, πάντα επικεφαλής σε οποιαδήποτε ομάδα. Πίστεψα ότι εγώ έπρεπε να κανονίζω το έργο των άλλων και όχι το αντίθετο. Ακόμη κι όταν μου ανατέθηκε ένα άλλο καθήκον που απαιτούσε να αναπτύξω νέες δεξιότητες, ένιωσα ότι έπρεπε να μάθω γρηγορότερα από όλους. Κάποια μέλη της ομάδας είχαν δυσκολίες όταν τραγουδούσαν και χρειάστηκε να κάνουν εκπαίδευση επί μήνες ή ακόμη περισσότερο μέχρι να εναρμονίσουν σταδιακά τη φωνή τους με τους άλλους. Παρ’ όλα αυτά, εγώ περίμενα ότι θα τους φτάσω μέσα σε λίγες βδομάδες. Όταν οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν, ένιωσα ταραχή και αρνητικότητα. Στο γύρισμα, όταν είδα άλλους αδελφούς και αδελφές με καλύτερες εκφράσεις και συνθήκες από μένα, ένιωσα επίσης άβολα. Όταν δεν με έβαλαν να συμμετάσχω σε πολλές σκηνές, εγινα αρνητική και σκέφτηκα ακόμη και να παρατήσω τα καθήκοντά μου στο τραγούδι. Δεν μπορούσα να συνεχίσω μέσα σε ένα περιβάλλον που στους άλλους φαινόταν συνηθισμένο. Ακόμη κι η παραμικρή αναποδιά ή δυσκολία με έκανε να θέλω να αποφύγω τις ευθύνες μου και να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Ήμουν πραγματικά τόσο αλαζονική και παράλογη! Δεν μπορούσα να χειριστώ όπως έπρεπε την καθοδήγηση και τη βοήθεια των αδελφών μου, ένιωθα μέχρι και ότι αυτό πλήγωνε την περηφάνια μου. Συνειδητοποίησα ότι ο πόνος και η αρνητικότητά μου δεν προέρχονταν από το ότι δεν είχα κάνει το καθήκον μου αρκετά καλά για να ικανοποιήσω το Θεό, αλλά απ’ το ότι ήμουν η χειρότερη στην ομάδα, και δεν μπορούσα να κερδίσω τον θαυμασμό και τα εγκώμια των αδελφών μου. Τότε διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Με βάση ποιο κίνητρο κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν; (Να τους προσδώσουν αυτοί οι άνθρωποι υψηλή θέση στο μυαλό τους.) Όταν κάποιος άλλος στο μυαλό του σου προσδίδει θέση, τότε, όταν είναι κοντά σου, σου φέρεται με ευλάβεια και σου μιλάει πολύ ευγενικά. Σε θαυμάζει πάντα, σου παραχωρεί πάντα προτεραιότητα σε όλα, σου κάνει το χατίρι, σε κολακεύει και σε υπακούει. Σε αναζητά και σε αφήνει να παίρνεις αποφάσεις για τα πάντα. Κι εσύ από αυτό εισπράττεις μια αίσθηση ευχαρίστησης· νιώθεις δυνατότερος και καλύτερος απ’ όλους. Σε όλους αρέσει αυτό το συναίσθημα. Αυτό νιώθεις όταν έχεις θέση στην καρδιά κάποιου· οι άνθρωποι επιθυμούν να απολαύσουν αυτό το συναίσθημα, και γι’ αυτό συναγωνίζονται για τη θέση, και όλοι θέλουν να έχουν θέση στην καρδιά των άλλων, να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν οι άλλοι. Αν δεν μπορούσαν να αντλήσουν τέτοια απόλαυση από αυτό, δεν θα επιδίωκαν τη θέση. Για παράδειγμα, αν κάποιος δεν σε θεωρεί άνθρωπο με θέση, τότε θα σε αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις, σαν ίσο του. Θα σε πάει κόντρα όταν χρειαστεί, δεν θα σου φερθεί με ευγένεια και σεβασμό, ενώ μπορεί ακόμα και να φύγει πριν τελειώσεις την κουβέντα σου. Θα σε ενοχλούσε αυτό; Δεν σου αρέσει όταν σου φέρονται έτσι· σου αρέσει όταν σε κολακεύουν, σε θαυμάζουν και σε λατρεύουν κάθε στιγμή. Σου αρέσει όταν είσαι το επίκεντρο των πάντων και όλα περιστρέφονται γύρω σου, σου αρέσει όταν όλοι σε ακούνε, σε θαυμάζουν και υποτάσσονται στις οδηγίες σου. Αυτό δεν είναι επιθυμία να ηγεμονεύεις σαν βασιλιάς, να έχεις εξουσία; Τα λόγια και οι πράξεις σου καθοδηγούνται από την επιδίωξη και την απόκτηση της θέσης, και γι’ αυτήν διαγκωνίζεσαι, παλεύεις και ανταγωνίζεσαι με τους άλλους. Έχεις στόχο να κατακτήσεις μια θέση και να φτάσεις στο σημείο που ο εκλεκτός λαός του Θεού θα σε ακούει, θα σε υποστηρίζει και θα σε λατρεύει. Μόλις καταλάβεις αυτήν τη θέση, τότε έχεις αποκτήσει εξουσία και μπορείς να απολαύσεις τα οφέλη της θέσης, τον θαυμασμό των άλλων και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα που έρχονται μαζί μ’ αυτήν τη θέση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Συγκινήθηκα πολύ όταν διάβασα τους λόγους του Θεού και κατάλαβα αμέσως ότι η απροθυμία μου να εγκαταλείψω τα προηγούμενα καθήκοντά μου ως συντονίστρια προερχόταν από την έντονη επιθυμία μου να με θαυμάζουν και τη λαχτάρα μου για τα οφέλη της θέσης. Αναλογίστηκα τότε που ήμουν στην προηγούμενη ομάδα, που τα κανόνιζα όλα καλά κι έπαιρνα τα εύσημα από όλους. Επιπλέον, οι αδελφοί και οι αδελφές σέβονταν τις απόψεις μου, ο επικεφαλής της ομάδας συζητούσε τα πάντα μαζί μου, κι όλοι μου μίλαγαν πολύ ευγενικά. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένιωθα έντονα ότι ήμουν σημαντική αφού είχα την προσοχή και τον θαυμασμό όλων. Απολάμβανα πολύ αυτό το συναίσθημα. Όταν ξεκίνησα με τα καθήκοντά μου στο τραγούδι, δεν μπορούσα να συμβαδίσω με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας από πολλές απόψεις. Κανείς πια δεν ζητούσε τη γνώμη μου ή τη συμβουλή μου σε εργασιακά θέματα, και αντ’ αυτού, όλοι μου έκαναν συχνά υποδείξεις, οπότε κι εγώ ήθελα να ξεφύγω από αυτό το περιβάλλον. Για να βελτιώσω τις δεξιότητές μου, ξυπνούσα νωρίς και ξενυχτούσα για να εξασκηθώ στο τραγούδι, προσπαθώντας περισσότερο από ό,τι άλλοι, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα ξανακέρδιζα τον θαυμασμό και τα εγκώμια των υπολοίπων. Ακόμη κι αν δεν ήμουν αυτή που ξεχώριζε περισσότερο από όλους τους άλλους, τουλάχιστον δεν θα με αγνοούσαν σε καμία πτυχή, όπως τώρα. Ήξερα καλά ότι το να βελτιωθώ στο τραγούδι ήταν μία σταδιακή διαδικασία, αλλά και πάλι ήθελα γρήγορα αποτελέσματα. Όταν μετά από μία περίοδο προσπάθειας είδα ότι δεν έκανα σημαντική πρόοδο, έγινα αρνητική και έχασα όλο μου τον ενθουσιασμό. Τώρα συνειδητοποίησα ότι η επιθυμία μου δεν ήταν απλά να πω καλά τα τραγούδια, αλλά να βελτιώσω γρήγορα τις δεξιότητές μου, για να ξεφύγω από την παρούσα κατάσταση όπου με αγνοούσαν και με παραμελούσαν, και να αποκτήσω αξία στην ομάδα. Συνέκρινα τις δικές μου εκδηλώσεις με αυτές που αποκάλυπταν οι λόγοι του Θεού και συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να με διευθύνουν άλλοι, δεν ήθελα να με αγνοούν, και πάντα ήθελα να έχω τον τελευταίο λόγο και την εξουσία να παίρνω τον έλεγχο στην ομάδα. Έψαχνα την υποστήριξη και την εκτίμηση, θέλοντας να εξασφαλίσω μία θέση στις καρδιές όλων. Μα, αυτό δεν είναι το να βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων; Ένιωσα πολύ φοβισμένη και έσπευσα να προσευχηθώ στον Θεό: «Ω Θεέ μου, ήμουν αδιάλλακτη και επαναστατική τον τελευταίο καιρό. Απλά επειδή δεν μπορούσα να έχω τον θαυμασμό και την προσοχή των αδελφών, θέλησα να αποφύγω τις ευθύνες μου και να εγκαταλείψω το καθήκον, και δεν μπορούσα να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Σου. Τώρα συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο λάθος μονοπάτι. Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω. Σε παρακαλώ καθοδήγησέ με να κατανοήσω βαθύτερα τον εαυτό μου».

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους και ο ισόβιος στόχος τους. Ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στη θέση μου; Στη φήμη μου; Αν το κάνω αυτό, θα αποκτήσω καλή φήμη; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· γι’ αυτό σκέφτονται τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να πει κανείς πως για τους αντίχριστους η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση ούτε, βέβαια, πράγματα εξωτερικά και όχι απαραίτητα γι’ αυτούς. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι η φήμη και η θέση. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και εξισώνουν αυτά τα δύο πράγματα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης τη δική τους φήμη και θέση. Μπορεί να ειπωθεί πως στην καρδιά των αντίχριστων, η επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό είναι η επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και η επιδίωξη της φήμης και της θέσης είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας· το να κερδίσει κανείς φήμη και θέση σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν φήμη, κέρδος ή θέση, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους εκτιμά ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Μια τέτοια πίστη στον θεό είναι αποτυχία; Δεν έχω χάσει κάθε ελπίδα;” Συχνά υπολογίζουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Υπολογίζουν πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, πώς μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούνε όταν μιλάνε και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, πώς να τους κάνουν να τους ακολουθούν όπου κι αν είναι και πώς η δική τους φωνή μπορεί να ασκεί επιρροή στην εκκλησία και οι ίδιοι να έχουν φήμη, κέρδος και θέση· σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν κατά βάθος. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Από τους λόγους του Θεού, κατάλαβα ότι οι αντίχριστοι πάντα δίνουν προτεραιότητα στη δική τους φήμη και θέση σε ό,τι κάνουν. Για αυτούς η φήμη και η θέση είναι οι ισόβιοι στόχοι τους. Η δική μου επιδίωξη δεν ήταν ίδια με εκείνη των αντίχριστων; Σκεπτόμενη τα παλιά, από τότε που ήμουν παιδί, οι γονείς και οι δάσκαλοί μου με δίδαξαν ότι πρέπει να ζω τη ζωή με φιλοδοξία ότι σε κάθε ομάδα, πρέπει να πασχίζω να είμαι η καλύτερη και να γίνω το παράδειγμα που θα ακολουθούν οι υπόλοιποι, και ότι μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να έχει αξία η ζωή μου. Θυμήθηκα ότι σαν παιδί, πριν λάβω μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς, πρώτα εκτιμούσα τις πιθανότητες να κερδίσω. Αν ήμουν σίγουρη ότι θα κερδίσω, τότε λάμβανα μέρος· ενώ, αν οι πιθανότητές μου ήταν λίγες, προτιμούσα να μην λάβω μέρος παρά να ρισκάρω να ρεζιλευτώ. Στο μυαλό μου δεν υπήρχε καμία έννοια του «Η συμμετοχή είναι αυτό που μετρά», μόνο «Η νίκη είναι τα πάντα». Αυτή η προσέγγιση μεταφέρθηκε και στα καθήκοντά μου στον οίκο του Θεού. Πάντα ήθελα να κάνω τα καθήκοντα για τα οποία είχα δεξιότητες, καθώς έτσι θα φαινόταν η εργασιακή μου ικανότητα και θα κέρδιζα την έγκριση των υπολοίπων. Δεν ήθελα να αναλαμβάνω εργασίες στις οποίες δεν ήμουν καλή, γιατί δεν ήθελα να δουν οι αδελφοί μου και οι αδελφές μου την ανίδεη και αδέξια πλευρά μου. Μπορούσα να δω ότι κάθε αποκάλυψη και ενέργειά μου περιστρεφόταν γύρω από τη φήμη και τη θέση. Αυτό που αποκάλυπτα ήταν ακριβώς η διάθεση των αντίχριστων. Όταν είχα φήμη και θέση, ένιωθα να παίρνω ενέργεια για το έργο μου, και θεωρούσα ότι το καθήκον μου είχε αξία και νόημα. Όταν έχασα αυτή τη φήμη και τη θέση, αναλόγως έχασα και την επιθυμία μου να κάνω το καθήκον μου. Μου έβγαινε τόσο φυσικά να κάνω σκέψεις και σχέδια για τη δική μου φήμη και θέση όσο το να τρώω και να κοιμάμαι κάθε μέρα. Σατανικές φιλοσοφίες όπως «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», και «Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω» είχαν ριζώσει βαθιά στην καρδιά μου, και είχαν γίνει οι στόχοι και τα πρότυπα στο πώς φερόμουν. Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν από τον Θεό διότι ακολουθούσα το μονοπάτι των αντίχριστων επιδιώκοντας τη φήμη και τη θέση.

Σε μία συνάθροιση, άκουσα ένα χωρίο των λόγων του Θεού, που μου έδωσε ένα ξεκάθαρο μονοπάτι άσκησης, και μία κατανόηση των απαιτήσεων του Θεού προς την ανθρωπότητα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν θέλεις να παραμείνεις μέλος του οίκου του Θεού και να ζήσεις εκεί ειρηνικά, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να είσαι ένα καλό δημιούργημα και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη θέση σου. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είσαι στον οίκο του Θεού κάποιος που αξίζει να αποκαλείται δημιούργημα. Ο όρος “δημιούργημα” είναι η εξωτερική σου ταυτότητα και η προσφώνησή σου και θα πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες εκδηλώσεις και συγκεκριμένη ουσία. Δεν πρόκειται απλώς για έναν τίτλο που σου δίνεται· εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος. Εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να ανταποκρίνεσαι στις αντίστοιχες ευθύνες. Τι, λοιπόν, καθήκοντα και ευθύνες έχει ένα δημιούργημα; Δεν ορίζει ξεκάθαρα ο λόγος του Θεού τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες ενός δημιουργήματος; Από σήμερα και στο εξής, είσαι πραγματικό μέλος του οίκου του Θεού· παραδέχεσαι, δηλαδή, πως είσαι ένα από τα δημιουργήματα του Θεού. Επομένως, από σήμερα κιόλας, θα πρέπει να αναδιαμορφώσεις τα σχέδια σου στη ζωή. Πρέπει να εγκαταλείψεις και να μην επιδιώκεις πλέον τις βλέψεις, τις επιθυμίες και τους στόχους που είχες θέσει παλιότερα στη ζωή σου. Πρέπει, δηλαδή, να αλλάξεις την ταυτότητα και την οπτική σου, προκειμένου να σχεδιάσεις τους στόχους και την κατεύθυνση της ζωής που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα. Κατ’ αρχάς, δεν πρέπει να έχεις ως στόχο και κατεύθυνσή σου το να γίνεις επικεφαλής, να ηγηθείς ή να διαπρέψεις σε οποιονδήποτε κλάδο ή να γίνεις μια διάσημη προσωπικότητα που κάνει μια ορισμένη εργασία ή έχει μια ιδιαίτερη δεξιότητα. Πρέπει να θέσεις ως στόχο σου το να αποδεχθείς το καθήκον σου από τον Θεό· πρέπει, δηλαδή, να μάθεις ποιο έργο οφείλεις να κάνεις τώρα, τη δεδομένη στιγμή, και να καταλάβεις ποιο καθήκον πρέπει να εκτελείς. Πρέπει να ρωτήσεις ποια απαίτηση έχει από σένα ο Θεός και ποιο καθήκον έχει διευθετήσει για σένα ο οίκος Του. Πρέπει να κατανοήσεις και να ξεκαθαρίσεις τις αρχές που οφείλεις να κατανοείς, να τηρείς και να ακολουθείς για να κάνεις το συγκεκριμένο καθήκον. Αν δεν τις θυμάσαι, μπορείς να τις σημειώσεις σ’ ένα χαρτί ή να τις γράψεις στον υπολογιστή σου. Αφιέρωσε χρόνο για να τις ξανακοιτάξεις και να τις σκεφτείς προσεκτικά. Εφόσον είσαι κι εσύ ένα δημιούργημα, ο πρωταρχικός σου στόχος στη ζωή πρέπει να είναι το να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα και να είσαι ένα δημιούργημα που είναι σύμφωνο με τα πρότυπα. Αυτός είναι ο βασικότερος στόχος ζωής που πρέπει να έχεις. Δεύτερος και πιο συγκεκριμένος είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείς να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα και να είσαι ένα δημιούργημα που είναι σύμφωνο με τα πρότυπα. Πρέπει, εννοείται, να εγκαταλείψεις κάθε στόχο ή κατεύθυνση που σχετίζεται με τη φήμη, τη θέση, την υπερηφάνεια, το μέλλον σου και ούτω καθεξής» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Ο Θεός απαιτεί όλα τα δημιουργήματα να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη θέση τους και να γνωρίζουν ποιο είναι το τρέχον έργο και τα καθήκοντά τους. Οποιοιδήποτε σκοποί σχετίζονται με τη φήμη, τη θέση και το μέλλον τους πρέπει να εγκαταλείπονται. Το τρέχον καθήκον μου είναι το τραγούδι. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να εστιάσω περισσότερο στη μελέτη των δεξιοτήτων και των τεχνικών του τραγουδιού, και να πασχίσω να βελτιώσω το τραγούδι μου όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν πρέπει να προσκολλώμαι στη δόξα του προηγούμενου ρόλου μου ως συντονίστριας, ούτε να ανησυχώ για το πώς επηρεάζονται η φήμη και η θέση μου όσο εξασκούμαι στο τραγούδι. Αυτές δεν είναι εκδηλώσεις κάποιας που είναι προσγειωμένη όσο κάνει τα καθήκοντά της. Από τη στιγμή που το κατάλαβα αυτό, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να ασκούμαι σύμφωνα με τους λόγους του Θεού, εστιάζοντας στην αντιμετώπιση της διεφθαρμένης μου διάθεσης και των παράλογων απόψεών μου όσο έκανα εξάσκηση στο τραγούδι. Όποτε ανησυχούσα για την υπόληψη και τη θέση μου, και δίσταζα να τραγουδήσω ανοιχτά, προσευχόμουν σιωπηλά στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει και να με βοηθήσει να καταστείλω την περηφάνια και τη θέση μου. Αν και κάποιες φορές ακόμη ένιωθα αποκαρδιωμένη και ταραγμένη επειδή δεν τραγουδούσα καλά, τρώγοντας και πίνοντας τους λόγους του Θεού, μπορούσα να γνωρίζω πλήρως ότι η άποψή μου για την επιδίωξη ήταν λάθος. Ο Θεός δεν απαιτεί οι άνθρωποι να είναι επικεφαλής ή εξέχουσες προσωπικότητες σε οποιαδήποτε βιομηχανία, αλλά λέει στους ανθρώπους να αναλάβουν το φορτίο των καθηκόντων και των υποχρεώσεών τους. Όταν το αντιλήφθηκα, προσάρμοσα γρήγορα τα αρνητικά μου συναισθήματα, και ένιωσα λιγότερο περιορισμένη στο τραγούδι μου. Μετά από κάποιο διάστημα, ο προϊστάμενός μας είπε ότι είχα σημειώσει κάποια πρόοδο στο τραγούδι και μου επέτρεψε να συμμετάσχω στην ηχογράφηση. Όταν είδα αυτήν τη μικρή βελτίωση των δεξιοτήτων μου, ένιωσα πολύ χαρούμενη. Και διαπίστωσα ότι η πρόοδος στις δεξιότητες είναι στενά συνδεδεμένη με την προσωπική ζωή-είσοδο. Όταν εστίαζα στη φήμη και τη θέση μου, ένιωθα δέσμια και περιορισμένη στα πάντα και δεν μπορούσα να νιώσω την καθοδήγηση του Θεού στο καθήκον μου. Αλλά όταν έγινα πρόθυμη να παραμερίσω την περηφάνια και τη θέση μου, και να ασκηθώ σοβαρά στις δεξιότητές μου, ανακάλυψα ακούσια κάποια μονοπάτια άσκησης.

Μέσω αυτής της εμπειρίας, συνειδητοποίησα πραγματικά ότι το να επιδιώκω τη φήμη και τη θέση, αντί για την αλήθεια, δεν με βοηθούσε να κάνω καλά το καθήκον μου. Αντίθετα, είχε συνέπειες στο έργο της εκκλησίας. Επίσης συνειδητοποίησα ότι με αυτήν τη μετάθεση στο καθήκον μου, ο Θεός με προστάτευσε πολύ. Μου επέτρεψε να δω τη διαφθορά και τις ατέλειές μου, να βρω την κατάλληλη θέση για μένα, να υποταχθώ και να κάνω το καθήκον μου με ηρεμία. Δόξα τω Θεώ που με έσωσε!