24. Βρήκα την αληθινή ευτυχία
Από πολύ μικρή ηλικία, μου άρεσε πάντα να βλέπω ρομαντικές ταινίες και σειρές, και πάντα ζήλευα τις σχέσεις αγάπης μεταξύ των πρωταγωνιστών. Έτσι, κατέληξα να πιστεύω ότι τίποτα δεν θα με έκανε πιο ευτυχισμένη από έναν σύζυγο που θα με αγαπούσε και θα με φρόντιζε. Όταν ήμουν δεκαεφτά χρονών, γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγο. Η εμφάνισή του ταίριαζε απόλυτα στο γούστο μου, ήταν σχετικά αθώος και έβλεπα ότι στις αλληλεπιδράσεις μας με φρόντιζε και με πρόσεχε πολύ, κι έτσι παντρευτήκαμε αμέσως. Αφότου παντρευτήκαμε, ο σύζυγός μου συνέχισε να είναι πολύ καλός μαζί μου και ήταν πολύ εξυπηρετικός. Έκανε δουλειές στο σπίτι και μου αγόραζε ό,τι ήθελα. Κάποιες φορές, όταν δεν ήμουν καλά, μου έφτιαχνε το κέφι και ανεχόταν τα νεύρα μου. Νόμιζα ότι ήμουν πολύ τυχερή που είχα έναν σύζυγο που με φρόντιζε και με αγαπούσε τόσο, κι έτσι αποφάσισα να διαφυλάξω τον γάμο μας.
Το 2019, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η μητέρα μου μού κήρυξε το ευαγγέλιο του Θεού των έσχατων ημερών. Μετά από αυτό, άρχισα να κάνω το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα. Ο σύζυγός μου ήταν άθεος και η παραμικρή αναφορά στην πίστη στον Θεό τον εξόργιζε. Επιπλέον, η καταδίκη, η σύλληψη και η συκοφάντηση της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού από το ΚΚΚ τον είχαν κάνει πολύ εχθρικό απέναντι στην πίστη μου στον Θεό. Μια μέρα, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές συναθροίζονταν στο σπίτι μας, ο σύζυγός μου επέστρεψε ξαφνικά στο σπίτι. Όταν είδε εκεί όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, θύμωσε πάρα πολύ και απείλησε με κακεντρέχεια: «Αν ξανασυμβεί αυτό, θα καλέσω την αστυνομία!» Αφού το είπε αυτό, όρμησε έξω από το σπίτι χτυπώντας την πόρτα. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τον σύζυγό μου τόσο θυμωμένο, σαν να ήταν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Φοβήθηκα πολύ όταν είδα πόσο αντίθετος ήταν στην πίστη μου ο σύζυγός μου και σκέφτηκα: «Τι θα κάνω; Αν μας ξαναπιάσει, θα φωνάξει στ’ αλήθεια την αστυνομία; Άραγε θα ξεσπάσει πάνω μου το βράδυ, όταν γυρίσει σπίτι; Πώς θα του το εξηγήσω όλο αυτό χωρίς να θέσω σε κίνδυνο τη σχέση μας;» Εκείνη την περίοδο, μια επικεφαλής της εκκλησίας μού μετέφερε την δική της προσωπική εμπειρία σε μια συναναστροφή μας και διάβασε το ακόλουθο χωρίο των λόγων του Θεού: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννιούνται από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Αφού διάβασε τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι φαινόταν σαν να με παρεμπόδιζε ο σύζυγός μου, αλλά, στην πραγματικότητα, πίσω του κρυβόταν το σχέδιο του Σατανά. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε την απειλή του συζύγου μου για να με κάνει να ανησυχώ και να φοβάμαι, ακόμη και να απομακρυνθώ από τον Θεό και να Τον προδώσω και να εγκαταλείψω την πίστη μου προκειμένου να διατηρήσω την σχέση μας. Ο σύζυγός μου μάς έπιασε να συναθροιζόμαστε με την άδεια του Θεού. Ο Θεός ήλπιζε ότι, σε αυτήν την κατάσταση, θα έμενα ακλόνητη στη μαρτυρία μου, και έπρεπε να σταθώ στο πλάι του Θεού και να μην ενδώσω στον Σατανά. Μόλις κατανόησα την πρόθεση του Θεού, ένιωσα να ανανεώνεται η πίστη μου. Ο σύζυγός μου ήταν πραγματικά εξαγριωμένος όταν γύρισε σπίτι. Μου είπε ότι θα έβαζε κάμερες παρακολούθησης και ότι αν με ξανάπιανε, θα φώναζε την αστυνομία και θα με χώριζε. Όταν τον άκουσα να τα λέει όλα αυτά, καταστενοχωρήθηκα κι άρχισαν να τρέχουν δάκρυα στο πρόσωπό μου. Εκείνη την στιγμή, θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Ο Σατανάς εργαζόταν μέσω του συζύγου μου για να με κάνει να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό. Έπρεπε να διακρίνω το σατανικό του σχέδιο. Έτσι, δήλωσα αποφασιστικά: «Αν ανησυχείς ότι η πίστη μου θα σε βάλει σε μπελάδες, τότε δεν μπορώ να σε αναγκάσω να μείνεις μαζί μου. Αν θέλεις διαζύγιο, τότε ας είναι, διότι δεν μπορώ να εγκαταλείψω την πίστη μου». Θύμωσε τόσο πολύ που τα μάτια του κοκκίνησαν από το αίμα και χτύπησε το κρεβάτι με τις γροθιές του. Μπορεί να μην ενέδωσα τότε στον σύζυγό μου, αλλά και πάλι φοβόμουν μην πάρω διαζύγιο, και δεν ήθελα η πίστη μου να γίνει εμπόδιο στη σχέση μας.
Από τότε που ανακάλυψε την πίστη μου στον Θεό, ο σύζυγός μου σταμάτησε να μου φέρεται καλά και ξεσπούσε πάνω μου συνέχεια, εστιάζοντας στα ελαττώματά μου. «Τι κάνεις στο σπίτι όλη μέρα; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος της ηλικίας σου να πιστεύει στον Θεό; Δες τις συζύγους των άλλων που περνούν όλη μέρα στο σπίτι ψάχνοντας τι νοστιμιές θα μαγειρέψουν, και ξέρουν να μαγειρεύουν τα πάντα. Σε τι μου είσαι χρήσιμη, λοιπόν; Καλύτερα να είχα έναν σκύλο! Δεν κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να κερδίσεις χρήματα. Το παιδί μας θα πρέπει να πάει σχολείο μια μέρα, και θα χρειαστεί φροντίδα όταν αρρωστήσει. Αν δεν κάνεις οικονομία, άσε τον Θεό σου να σε φροντίσει όταν γεράσεις! Αν συλληφθείς εξαιτίας της πίστης σου στον Θεό, αυτό θα επηρεάσει τις πιθανότητες του παιδιού μας να υπηρετήσει στον στρατό και να μπει στο πανεπιστήμιο. Στην Κίνα, πρέπει να υπακούς το Κομμουνιστικό Κόμμα· οι αδύναμοι δεν μπορούν να νικήσουν τους ισχυρούς…» Θίχτηκα πολύ που ο σύζυγός μου μου φερόταν τόσο άδικα. Αφότου είχα αρχίσει να πιστεύω στον Θεό, είχα αλλάξει κάπως, από όλες τις απόψεις. Πριν, ήμουν πολύ εγωίστρια και σπάνια μαγείρευα, συμμάζευα ή καθάριζα, ενώ πολύ συχνά έχανα την ψυχραιμία μου μαζί του. Τώρα, επειδή πίστευα στον Θεό και καταλάβαινα την αλήθεια και ασκούμουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορούσα σιγά-σιγά να βιώσω την κανονική ανθρώπινη φύση. Προτού πιστέψω στον Θεό, χαλούσα όλα τα χρήματα που κέρδιζα για να αγοράζω καλλυντικά και ρούχα· αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, συνέχισα να δουλεύω και παρ’ όλο που κέρδιζα λιγότερα χρήματα, προσπαθούσα να εξοικονομήσω όσο περισσότερα μπορούσα, χρησιμοποιώντας όλον τον μισθό μου για να καλύψω τα έξοδα διαβίωσης της οικογένειάς μου. Πώς μπορούσε, λοιπόν, να ισχυρίζεται ότι δεν έβγαζα πια χρήματα; Αλλά η καρδιά του συζύγου μου ήταν σκληρή σαν πέτρα, ενώ δεν είχε παρατηρήσει οποιαδήποτε αλλαγή σ’ εμένα. Έφτασε μέχρι και να με απειλήσει, λέγοντας: «Θα σου σπάσω τα πόδια και θα σε κλειδώσω στο σπίτι, και μετά θα δούμε αν πιστεύεις ακόμα στον Θεό!» Μια φορά, με άρπαξε από τον λαιμό και μου είπε: «Θα σε πνίξω και θα δούμε αν θα έρθει ο Θεός σου να σε σώσει!» Εκείνο το βράδυ, σκεφτόμουν πόσο στοργικός ήταν παλιά ο σύζυγός μου μαζί μου, και πώς τώρα εστίαζε καθημερινά στα ελαττώματά μου επειδή πίστευα στον Θεό. Ένιωσα τρομερά αδικημένη και ξέσπασα σε κλάματα. Το επόμενο πρωί, τα μάτια μου ήταν ακόμα πρησμένα από τα κλάματα, αλλά ο σύζυγός δεν αντέδρασε καν όταν με είδε. Όταν σκέφτηκα ότι ο σύζυγός μου δεν θα μού φερόταν έτσι αν δεν πίστευα στον Θεό, δίστασα λίγο, αλλά μετά σκέφτηκα πως ο Θεός είχε έρθει για να κάνει το έργο Του και να σώσει την ανθρωπότητα και ότι έπρεπε να ασκηθώ καλά στην πίστη και να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι. Έτσι, ήξερα ότι δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την πίστη μου για χάρη του συζύγου μου. Ωστόσο, δεν ήθελα να χαλάσω και τον γάμο μου. Κατόπιν, πρόσεχα τη σχέση μας και σκεφτόμουν τι να κάνω για να με πάρει με καλό μάτι ο σύζυγός μου. Εφόσον ήξερα ότι ο σύζυγός μου δεν θέλει την πίστη μου, προσπάθησα να κρύψω τα βιβλία μου με τα λόγια του Θεού μακριά από τα μάτια του, και μετά από τις συναθροίσεις καθάριζα το δωμάτιο και δεν άφηνα το παραμικρό ίχνος από τη συνάντηση. Όσο κι αν με κούραζε η φροντίδα του παιδιού μου, πάντα έβρισκα τον χρόνο να καθαρίσω το σπίτι και να ετοιμάσω φαγητό. Έκανα τις πνευματικές μου ασκήσεις μόνο όταν ο σύζυγός μου δεν ήταν στο σπίτι, από φόβο μη με κατακρίνει. Κάποιες φορές, όταν ο σύζυγός μου δούλευε υπερωρίες, έπαιρνα το ρίσκο να διαβάσω τα λόγια του Θεού, αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ επειδή φοβόμουν μήπως γυρίσει σπίτι πιο νωρίς. Πάντα ήμουν με το ένα αυτί στην πόρτα, και με το που άνοιγε, έκλεινα βιαστικά τον υπολογιστή και έκρυβα τα βιβλία μου. Μετά από αυτό, ο σύζυγός μου δεν με ξανάπιασε να ασκώ την πίστη μου ή να διαβάζω τα λόγια του Θεού, και η στάση του απέναντί μου βελτιώθηκε σταδιακά. Το 2021, όταν είχε μεγαλώσει λίγο η κόρη μου και μπορούσε να τη φροντίζει και η πεθερά μου, άρχισα να ποτίζω νέα μέλη. Λίγο αργότερα, επιλέχθηκα ως διάκονος ποτίσματος. Καθώς έφερα κάποιο βάρος στο καθήκον μου, επιλέχθηκα ως επικεφαλής εκκλησίας τον Μάρτιο του 2023. Ως επικεφαλής, έπρεπε να οργανώνω συναθροίσεις και αυξήθηκε ο φόρτος εργασίας μου. Κάποιες φορές, έπρεπε να γράφω επιστολές τη νύχτα για να απαντώ σε ερωτήσεις, αλλά δεν τολμούσα να το κάνω αυτό τέτοια ώρα. Σκεφτόμουν: «Δεν γνωρίζει ότι ασκώ ακόμα την πίστη μου και ότι κάνω το καθήκον μου. Η σχέση μας μόλις άρχισε να βελτιώνεται, αλλά αν ανακαλύψει ότι πιστεύω ακόμα και ότι κάνω το καθήκον μου, δεν θα ξεκινήσει πάλι να με επικρίνει όλη μέρα, όπως πριν; Δεν πειράζει που δεν μπορώ να εργαστώ τη νύχτα, απλώς θα εργάζομαι πιο σκληρά τη μέρα». Επειδή δεν τολμούσα να απαντήσω στις επιστολές κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχα συναθροίσεις κάθε μέρα, οι αδιάβαστες επιστολές άρχισαν να συσσωρεύονται. Το έργο εκκαθάρισης και αποβολής της εκκλησίας καθυστερούσε όλο και περισσότερο, ενώ επιβραδύνθηκε και η πρόοδος του ευαγγελικού μας έργου. Εγώ ήμουν αρκετά αγχωμένη για όλα αυτά, αλλά σκέφτηκα: «Εφόσον ζουν μαζί μας η πεθερά και ο πεθερός μου, αν μάθουν για την πίστη μου και ενώσουν τις δυνάμεις τους με τον σύζυγό μου για να με στριμώξουν ή αν ενθαρρύνουν τον σύζυγό μου να με χωρίσει, τι θα κάνω;» Δεν ήθελα να χαλάσω τον γάμο μου, κι έτσι ένιωθα περιορισμένη ενώ έκανα το καθήκον μου.
Μία φορά, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, άκουσα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού: «Μόλις παντρεύονται κάποιοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν τα πάντα στον έγγαμο βίο τους και ετοιμάζονται να πασχίσουν, να αγωνιστούν και να δουλέψουν σκληρά για τον γάμο τους. Κάποιοι βγάζουν χρήματα και υποφέρουν απεγνωσμένα, ενώ ακόμη περισσότεροι, φυσικά, εμπιστεύονται την ευτυχία της ζωής τους στον σύντροφό τους. Πιστεύουν πως το αν θα είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι στη ζωή εξαρτάται από το πώς είναι ο σύντροφός τους, από το αν είναι καλός άνθρωπος, αν ταιριάζουν οι προσωπικότητες και τα ενδιαφέροντά τους, αν είναι κουβαλητής και μπορεί να κουμαντάρει μια οικογένεια, αν θα μπορεί να τους εξασφαλίζει τα βασικά στο μέλλον και να τους προσφέρει μια ευτυχισμένη, σταθερή και υπέροχη οικογένεια και αν θα μπορεί να τους παρηγορεί αν τους βρουν αρρώστιες, βάσανα, αποτυχίες ή αναποδιές. Για να τα εξακριβώσουν όλα αυτά, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στον σύντροφό τους όσο συζούν. Παρατηρούν και καταγράφουν με μεγάλη φροντίδα και προσοχή τις σκέψεις, τις απόψεις, την ομιλία, τη συμπεριφορά και την κάθε κίνησή του, καθώς και όλα τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του. Θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια όλες τις σκέψεις, τις απόψεις, τα λόγια και τις συμπεριφορές που αποκάλυψε ο σύντροφός τους στη ζωή, έτσι ώστε να τον καταλάβουν καλύτερα. Ταυτόχρονα, ελπίζουν πως και ο σύντροφός θα τους καταλάβει καλύτερα, ανοίγει ο ένας την καρδιά του στον άλλο ώστε να μπορούν να συγκρατούν καλύτερα ο ένας τον άλλο ή ώστε να είναι οι πρώτοι που θα βρεθούν πλάι στον σύντροφό τους όποτε συμβεί κάτι, οι πρώτοι που θα τον βοηθήσουν, θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα τον στηρίξουν, θα τον ενθαρρύνουν και θα είναι βράχος για εκείνον. Ζώντας έτσι, καθένας από τους συζύγους σπανίως προσπαθεί να διακρίνει τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, ζώντας αποκλειστικά μέσα στα συναισθήματα που έχει για τον σύντροφό του, τα οποία και χρησιμοποιεί για να τον φροντίσει και να τον ανεχθεί, καθώς και να χειριστεί κάθε ελάττωμα, ατέλεια και επιδίωξη που έχει, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να είναι πάντα στις διαταγές του. Ένας άντρας λέει, για παράδειγμα, στη γυναίκα του: “Οι συναθροίσεις σου κρατάνε πολλή ώρα. Ας πηγαίνεις για μισή ώρα και μετά να γυρίζεις σπίτι”. “Θα κάνω ό,τι μπορώ” απαντάει εκείνη. Πράγματι, την επόμενη φορά πηγαίνει στη συνάθροιση για μισή ώρα και μετά επιστρέφει σπίτι. “Πολύ καλύτερα” λέει αυτήν τη φορά ο σύζυγός της. “Την επόμενη φορά, πήγαινε να δώσεις μόνο το παρών και γύρνα κατευθείαν πίσω”. Εκείνη απαντάει: “Αχ! Τόσο πολύ σου λείπω, δηλαδή! Εντάξει, θα κάνω ό,τι μπορώ”. Πράγματι, στην επόμενη συνάθροιση, δεν τον απογοητεύει και γυρίζει σπίτι μετά από δέκα περίπου λεπτά. “Τώρα μάλιστα!” λέει ο άντρας της, πολύ ευχαριστημένος και χαρούμενος. Αν θέλει από τη γυναίκα του να πάει δεξιά, αυτή δεν τολμά να πάει αριστερά· αν θέλει να γελάσει, αυτή δεν τολμά να κλάψει. Όταν τη βλέπει να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να ακούει ύμνους, δεν του αρέσει καθόλου και νιώθει αηδία. Λέει, λοιπόν: “Τι νόημα έχει να διαβάζεις όλη την ώρα αυτά τα λόγια και να ψέλνεις αυτούς τους ύμνους; Δεν γίνεται να μη τα διαβάζεις και να μην ψέλνεις όταν είμαι σπίτι;” “Εντάξει” απαντάει εκείνη. “Θα σταματήσω”. Δεν τολμά να διαβάζει πια τα λόγια του Θεού και να ακούει ύμνους. Οι απαιτήσεις του συζύγου της την κάνουν τελικά να καταλάβει πως δεν του αρέσει που πιστεύει στον Θεό και διαβάζει τα λόγια Του. Όταν είναι σπίτι, λοιπόν, του κρατάει συντροφιά, βλέπουν μαζί τηλεόραση, τρώνε μαζί τα γεύματά τους, κάνουν συζητήσεις και τον ακούει όποτε εκφράζει τα παράπονά του. Θα έκανε τα πάντα γι’ αυτόν, αρκεί να είναι ευτυχισμένος. Αυτές θεωρεί πως είναι οι ευθύνες που οφείλει να επωμίζεται μια σύζυγος. Πότε διαβάζει, λοιπόν, τα λόγια του Θεού; Περιμένει μέχρι να φύγει ο άντρας της από το σπίτι, κλειδώνει την πόρτα και αρχίζει βιαστικά την ανάγνωση. Όταν ακούει κάποιον στην πόρτα, κρύβει γρήγορα το βιβλίο και τρομάζει τόσο πολύ που δεν τολμά να συνεχίσει να το διαβάζει. Όταν ανοίγει την πόρτα, βλέπει πως τζάμπα ανησύχησε· δεν επέστρεψε ο σύζυγός της, οπότε συνεχίζει την ανάγνωση. Καθώς διαβάζει, είναι σε αναμμένα κάρβουνα, νευρική και φοβισμένη. Σκέφτεται: “Κι αν όντως γυρίσει σπίτι; Καλύτερα να μη διαβάσω άλλο τώρα. Θα τον πάρω τηλέφωνο να δω πού είναι και τι ώρα θα γυρίσει”. Εκείνος της λέει στο τηλέφωνο: “Έχω πολλή δουλειά σήμερα. Μπορεί να μη γυρίσω μέχρι τις τρεις ή τις τέσσερις”. Εκείνη ναι μεν ηρεμεί, αλλά μπορεί να γαληνέψει το μυαλό της τόσο ώστε να διαβάσει τα λόγια του Θεού; Όχι. Η σκέψη της έχει αναστατωθεί. Προσέρχεται βιαστικά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί, και τι λέει; Λέει πως δεν πιστεύει αρκετά στον Θεό; Πως φοβάται τον σύζυγό της και δεν μπορεί να γαληνέψει το μυαλό της ώστε να διαβάσει τα λόγια Του; Νιώθει ότι δεν μπορεί να πει τέτοια πράγματα, οπότε δεν έχει τίποτα να πει στον Θεό. Τότε, όμως, κλείνει τα μάτια και σταυρώνει τα χέρια. Ηρεμεί, δεν νιώθει πια τόσο ταραγμένη, οπότε συνεχίζει να διαβάζει τα λόγια Του. Δεν μπορεί, όμως, να συγκεντρωθεί και σκέφτεται: “Πού είχα μείνει; Τι σκεφτόμουν; Έχασα τελείως τον ειρμό της σκέψης μου”. Όσο περισσότερο το σκέφτεται τόσο πιο εκνευρισμένη και ανήσυχη νιώθει: “Άσε, δεν θα διαβάσω σήμερα. Δεν πειράζει αν δεν κάνω μια μέρα την πνευματική μου άσκηση”. Εσείς τι πιστεύετε; Πάει καλά η ζωή της; (Όχι.) Είναι συζυγική δυστυχία ή ευτυχία αυτό; (Δυστυχία.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11)]. Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν επακριβώς την κατάστασή μου. Είναι απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο οι άνθρωποι να ασκούν την πίστη τους και να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αλλά όταν ο σύζυγός μου με εμπόδιζε, προκειμένου να διατηρήσω τη σχέση μας, να συνεχίσω να απολαμβάνω τη φροντίδα και την προσοχή του, και να μη χαλάσω τον γάμο μου, δεν είχα πρόβλημα να βάλω στην άκρη το καθήκον μου, και έκανα τα πάντα για να με πάρει με καλό μάτι. Επειδή του συζύγου μου δεν του άρεσε που ασκούσα την πίστη μου, δεν τολμούσα να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού ενώ ήταν στο σπίτι, και όταν τον άκουγα να φτάνει στο σπίτι, φοβόμουν και έκρυβα βιαστικά τα βιβλία μου. Αν δεν ήταν ο σύζυγός μου, όταν έφτανα στο σπίτι το βράδυ, θα έκανα τακτικά τις πνευματικές μου ασκήσεις, θα επανεξέταζα τα λάθη στο έργο μου, θα έτρωγα και θα έπινα τα λόγια του Θεού για να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και η ζωή μου θα εξελισσόταν πιο γρήγορα. Αυτό θα ήταν επωφελές και για το καθήκον μου. Αλλά, προκειμένου να διατηρήσω τον ευτυχισμένο γάμο μου, έβαλα στην άκρη το καθήκον μου και την επιδίωξη της αλήθειας και δεν έκανα σχεδόν καθόλου πνευματικές ασκήσεις στο σπίτι. Επειδή δεν μπορούσα να αντισταθώ σε ορισμένες κακές κοσμικές τάσεις, κατέληγα συχνά να παρακολουθώ βίντεο και ταινίες απίστων, η σχέση μου με τον Θεό έγινε απόμακρη και ζημιώθηκε η ζωή-είσοδός μου. Επιπλέον, δεν μπορούσα να απαντήσω εγκαίρως στις επιστολές τη νύχτα και καθυστέρησε μεγάλο μέρος του έργου και δεν ολοκληρωνόταν μέχρι να έρθει ο επικεφαλής να με ελέγξει και να με πιέσει. Είδα ότι ενδιαφερόμουν μόνο για τον εαυτό μου. Δεν με ένοιαζε αν κινδύνευαν τα συμφέροντα της εκκλησίας, εφόσον εγώ διατηρούσα τον γάμο μου, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσουν πολλά έργα. Όντως δεν είχα συνείδηση και λογική και ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή.
Μετά από αυτό, είδα το ακόλουθο χωρίο: «Ο μόνος λόγος που όρισε για σένα τον γάμο ο Θεός είναι ώστε να μάθεις να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, να μάθεις να ζεις αρμονικά με έναν άλλο άνθρωπο και να μοιράζεσαι μαζί του τη ζωή σου, να βιώσεις πώς είναι η ζωή όταν τη μοιράζεσαι με τον σύντροφό σου και πώς να χειρίζεσαι όλα τα πράγματα που αντιμετωπίζετε μαζί, έτσι ώστε η ζωή σου να γίνει πιο πλούσια και διαφορετική. Ωστόσο, δεν σε “πουλάει” στον γάμο, δηλαδή δεν σε δίνει στον σύντροφό σου για να είσαι σκλάβος του. Ούτε εσύ είσαι σκλάβος του ούτε εκείνος είναι αφέντης σου. Είστε ίσοι. Απέναντι στον ή τη σύντροφό σου έχεις μόνο τις ευθύνες μιας ή ενός συζύγου και, εφόσον ανταποκρίνεσαι σε αυτές, ο Θεός σε θεωρεί ικανοποιητική ή ικανοποιητικό σύζυγο. Ο σύντροφός σου δεν έχει κάτι που δεν έχεις εσύ ούτε είναι καλύτερος από σένα. Το να πιστεύεις στον Θεό, να επιδιώκεις την αλήθεια, να μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου, να πηγαίνεις συχνά σε συναθροίσεις, να προσεύχεσαι διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να προσέρχεσαι ενώπιόν Του είναι πράγματα που αποδέχεται ο Θεός· είναι αυτά που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και αποτελούν την κανονική ζωή που οφείλει να ζει. Δεν υπάρχει τίποτα το επαίσχυντο σ’ αυτά, ούτε πρέπει να νιώθεις πως χρωστάς κάτι στον σύντροφό σου επειδή ζεις μια τέτοια ζωή. Δεν του χρωστάς τίποτα. […] Από την άποψη των σαρκικών σχέσεων, πέρα από τους γονείς σου, ο πιο κοντινός σου άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ο σύζυγός σου. Επειδή, όμως, πιστεύεις στον Θεό, σε αντιμετωπίζει σαν εχθρό, σου επιτίθεται και σε διώκει. Είναι αντίθετος στο να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, ενώ αν ακούσει κάποιο κουτσομπολιό, γυρνάει σπίτι για να σε επιπλήξει και να σε κακομεταχειριστεί. Ακόμη κι όταν προσεύχεσαι ή διαβάζεις τα λόγια του Θεού στο σπίτι, χωρίς να επηρεάζεις καθόλου την κανονικότητα της ζωής του, και πάλι σε επιπλήττει και σου εναντιώνεται, φτάνοντας μέχρι και να σε χτυπήσει. Πες Μου, τι πράγμα είναι αυτό; Δεν είναι δαίμονας; Αυτός είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος; Αξίζει να επωμίζεσαι ευθύνες απέναντι σε ένα τέτοιο άτομο; (Όχι.) Όχι, δεν αξίζει! Έτσι, κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται σε έναν τέτοιο γάμο εξακολουθούν να παραμένουν στις διαταγές του συντρόφου τους και είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα: τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, την ευκαιρία να εκτελούν το καθήκον τους, ακόμη και την ευκαιρία τους να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν θα πρέπει να κάνουν αυτά τα πράγματα· αν μη τι άλλο, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες ιδέες» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι ο Θεός ορίζει τον γάμο για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζουν ειρηνικά μαζί, να συντροφεύουν και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, και να μαθαίνουν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Το ζητούμενο είναι να έχεις κάποιον να συμβουλεύεσαι όταν συναντάς δυσκολίες, κάποιον με τον οποίο να αντιμετωπίζετε μαζί τα προβλήματα στο πλαίσιο του γάμου. Ο Θεός δεν με ξεπουλάει στον γάμο, και δεν είμαι η σκλάβα του συζύγου μου. Είμαστε όλοι δημιουργημένα όντα και είμαστε όλοι ίσοι. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, συνέχισα να βάζω τα δυνατά μου για να φροντίζω τον σύζυγό μου. Όταν συναντούσε δυσκολίες ήμουν στο πλευρό του, και όταν αρρώσταινε, τον φρόντιζα. Εκπλήρωνα απόλυτα τις ευθύνες μου στον γάμο μας και δεν του χρωστούσα τίποτα. Στην πραγματικότητα, εκείνος με επέκρινε συνεχώς, με απειλούσε με διαζύγιο και δεν εκτιμούσε τον γάμο μας, ενώ εγώ προσπαθούσα σαν χαζή να τον διατηρήσω, ενώ ο σύζυγός μου με περιόριζε και δεν τολμούσα να ασκήσω την πίστη μου και να επιδιώξω την αλήθεια. Πόσο ανόητη ήμουν! Ένιωσα ότι όλα ξεκαθάρισαν, αφού διάβασα τα λόγια του Θεού. Δεν τον ενοχλούσα καθόλου όταν πήγαινα έξω σε συναθροίσεις ή όταν έτρωγα και έπινα τα λόγια του Θεού στο σπίτι, αλλά ο σύζυγός μου, όχι μόνο δεν με υποστήριζε, αλλά με πίεζε και με εμπόδιζε διαρκώς, απειλώντας να με χωρίσει και να καλέσει την αστυνομία. Αυτό έδειχνε ότι ο σύζυγός μου είχε φτωχή ανθρώπινη φύση και ότι ήταν ουσιαστικά ένας δαίμονας. Δεν του άξιζε το πόσο καλή ήμουν μαζί του, και σίγουρα δεν έπρεπε να σταματήσω να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού, να επιδιώκω την αλήθεια, να κάνω το καθήκον μου και να χάσω την ευκαιρία μου να σωθώ, μόνο για χάρη του. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, σκέφτηκα: «Δεν γίνεται άλλο να περιορίζομαι από τον σύζυγό μου». Την επόμενη μέρα κιόλας, άρχισα να κάνω το καθήκον μου στο σπίτι. Όταν άρχισα να συνεργάζομαι πρακτικά, ο σύζυγός μου σταμάτησε να δημιουργεί προβλήματα. Βέβαια, όλο και κάποιο σχόλιο έκανε από ‘δω κι από ‘κει, αλλά δεν περιοριζόμουν πια και μπορούσα να κάνω το καθήκον μου κανονικά.
Αργότερα, αναλογίστηκα γιατί έδινα τόση έμφαση στον ευτυχισμένο γάμο και μάλιστα τον θεωρούσα ως την κύρια επιδίωξή μου στη ζωή. Είδα δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Αρχικά, κάποιες απόψεις για τον γάμο γίνονται δημοφιλείς στην κοινωνία και, έπειτα, τα διάφορα λογοτεχνικά έργα μεταφέρουν τις ιδέες και απόψεις των συγγραφέων σχετικά με τον γάμο. Καθώς τα έργα αυτά γίνονται τηλεοπτικές εκπομπές και κινηματογραφικές ταινίες, αναπτύσσουν ακόμη πιο γλαφυρά τις διάφορες απόψεις των ανθρώπων για τον γάμο, καθώς και τις διάφορες επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους γι’ αυτόν. Είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, είτε αισθητά είτε ανεπαίσθητα, τα πράγματα αυτά ενσταλάζονται διαρκώς μέσα σας. Προτού διαμορφώσετε με ακρίβεια κάποια άποψη για τον γάμο, αυτές οι γνώμες και τα μηνύματα της κοινωνίας για τον γάμο σάς επηρεάζουν και τα υιοθετείτε. Έπειτα, αρχίζετε να φαντάζεστε πώς θα είναι ο δικός σας γάμος και πώς θα είναι το άλλο σας μισό. Από όποια πηγή κι αν λαμβάνεις αυτά τα μηνύματα, είτε είναι μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, ταινιών και μυθιστορημάτων είτε μέσω του κοινωνικού σου κύκλου και των ανθρώπων στη ζωή σου, όλα τους προέρχονται από ανθρώπους, την κοινωνία και τον κόσμο ή, για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, εξελίσσονται και αναπτύσσονται από μοχθηρές τάσεις. Για να το θέσω με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια, προέρχονται, φυσικά, από τον Σατανά. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) […] Αυτές οι απόψεις της κοινωνίας σχετικά με τον γάμο —τα πράγματα, δηλαδή, που διαποτίζουν τις σκέψεις και τα βάθη της ψυχής των ανθρώπων— αφορούν κυρίως τη ρομαντική αγάπη. Ενσταλάζονται στους ανθρώπους και τους κάνουν να αναπτύσσουν κάθε λογής φαντασιώσεις για τον γάμο. Φαντασιώνονται, για παράδειγμα, ποιος θα είναι ο άνθρωπος που θα αγαπήσουν, τι είδους άτομο θα είναι και ποιες προδιαγραφές πρέπει να πληροί ο ή η σύζυγός τους. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν πολύπλευρα μηνύματα που προέρχονται από την κοινωνία και τα οποία λένε πως οι σύζυγοι πρέπει οπωσδήποτε να αγαπιούνται μεταξύ τους, πως μόνο αυτό αποτελεί αληθινή ρομαντική αγάπη, πως μόνο μια τέτοια αγάπη μπορεί να οδηγήσει σε γάμο, πως μόνο ο γάμος που βασίζεται στη ρομαντική αγάπη είναι καλός κι ευτυχισμένος και πως γάμος χωρίς τέτοια αγάπη είναι ανήθικος» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. «Πολλοί άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία της ζωής τους στον γάμο τους. Στόχος τους όταν επιδιώκουν την ευτυχία είναι να επιδιώξουν την ευτυχία και την τελειότητα του γάμου. Πιστεύουν πως, αν ο γάμος τους είναι ευτυχισμένος και εκείνοι είναι ευτυχισμένοι με τον σύντροφό τους, τότε θα είναι ευτυχισμένη και η ζωή τους. Έτσι, λοιπόν, θεωρούν την ευτυχία του γάμου τους ως ισόβια αποστολή που πρέπει να εκπληρώνουν μέσω αδιάκοπης προσπάθειας. […] Άρα, λοιπόν, όταν το έργο του οίκου του Θεού απαιτεί εκείνοι που επιδιώκουν πάνω απ’ όλα την ευτυχία στον γάμο να αφήσουν το σπίτι τους και να πάνε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να εκτελέσουν το καθήκον τους, εκείνοι νιώθουν συχνά συγχισμένοι, αβοήθητοι και ταραγμένοι για το γεγονός πως μπορεί σύντομα να χάσουν τη συζυγική τους ευτυχία. Προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία αυτή, κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείπουν ή αρνούνται να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι αρνούνται ακόμα και τις σημαντικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Άλλοι, πάλι, προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, προσπαθούν συχνά να μάθουν τι νιώθει ο σύζυγός τους. Αν νιώθει ελαφρώς δυσαρεστημένος ή δείξει έστω και ένα ίχνος δυσαρέσκειας ή απογοήτευσης για την πίστη τους, για το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που ακολουθούν και για το γεγονός πως εκτελούν το καθήκον τους, αλλάζουν αμέσως πορεία και κάνουν παραχωρήσεις. Προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, κάνουν συχνά παραχωρήσεις προς τον σύζυγό τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψουν ευκαιρίες να εκτελέσουν το καθήκον τους και να χάσουν χρόνο από συναθροίσεις, την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τις πνευματικές τους ασκήσεις ώστε να δείξουν στον σύζυγό τους πως είναι στο πλευρό του και να μη νιώθει μόνος κι έρημος, αλλά να αισθάνεται την αγάπη τους. Θα προτιμούσαν να το κάνουν αυτό παρά να χάσουν την αγάπη του συζύγου τους. Αυτό συμβαίνει επειδή θεωρούν πως, αν εγκαταλείψουν την αγάπη του συζύγου τους για χάρη της πίστης τους ή του μονοπατιού της πίστης στον Θεό που ακολουθούν, αυτό θα σημαίνει πως έχουν εγκαταλείψει τη συζυγική τους ευτυχία, δεν θα μπορούν να τη νιώθουν πια και τότε θα είναι μόνοι, αξιοθρήνητοι και για λύπηση. Τι σημαίνει να είναι κάποιος αξιοθρήνητος και για λύπηση; Σημαίνει πως δεν έχει την αγάπη ή τη λατρεία κάποιου άλλου. Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν κάποια δόγματα, γνωρίζουν τη σημασία που έχει η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας από τον Θεό και καταλαβαίνουν, φυσικά, πως ως δημιουργήματα θα πρέπει να εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος. Επειδή, όμως, εμπιστεύονται την ευτυχία τους στον σύζυγό τους και, φυσικά, βασίζουν τη δική τους ευτυχία στην ευτυχία του γάμου τους, αν και καταλαβαίνουν και ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν, εξακολουθούν να μην μπορούν να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας. Θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκουν σ’ αυτήν τη ζωή, όπως και θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκει και να εκπληρώνει ένα δημιούργημα. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11)]. Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν πώς οι παράλογες απόψεις των ανθρώπων για τον γάμο ήταν έργο του Σατανά. Θυμήθηκα πώς όταν ήμουν μικρή, σε όλη την γειτονιά ακούγονταν ρομαντικά τραγούδια. Όποτε άκουγα αυτά τα τραγούδια, πάντα ήλπιζα και ονειρευόμουν έναν ευτυχισμένο γάμο. Ιδέες και απόψεις όπως «Μακάρι να κερδίσω μια καρδιά που να με αγαπά αληθινά, και μακάρι να μη χωρίσουμε ποτέ μέχρι να πεθάνουμε» και «να κρατιόμαστε χέρι-χέρι και να γεράσουμε μαζί» ενσταλάχτηκαν σταδιακά στο σύστημα των πεποιθήσεών μου. Κατέληξα να πιστεύω ότι ο σύζυγός μου θα με συντρόφευε σε όλη μου την ζωή και ότι τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό από το να έχω έναν σύζυγο που θα με αγαπάει και θα με φροντίζει. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, διάβασα πολλά από τα λόγια του Θεού σχετικά με την εκτέλεση των καθηκόντων, και γνώριζα θεωρητικά ότι ήμουν τυχερή που είχα γεννηθεί τις έσχατες ημέρες, ότι η εκπλήρωση του καθήκοντός μου ως δημιουργημένου όντος θα έπρεπε να είναι η κύρια επιδίωξή μου στη ζωή και ότι αυτό ήταν το πιο σημαντικό από όλα τα πράγματα. Ωστόσο, αυτές οι κοσμικές ιδέες και απόψεις με δέσμευαν και με περιόριζαν. Σκεφτόμουν ότι ο σύζυγός μου έπρεπε να με συντροφεύει σε όλη μου την ζωή και ότι ένας γάμος δίχως αγάπη θα ήταν αξιοθρήνητος και θλιβερός. Έτσι, όταν ο σύζυγός μου σταμάτησε να με φροντίζει και να με αγαπάει εξαιτίας της πίστης μου, δεν μπορούσα να το αντέξω. Φοβόμουν ότι αν κατέρρεε ο γάμος μου, θα κατέληγα στην αξιοθρήνητη κατάσταση να μην έχω κανέναν που να με αγαπάει και να με φροντίζει. Έτσι, έκανα τα πάντα προκειμένου να ξανακερδίσω την αγάπη του συζύγου μου. Βλέποντας ότι εναντιωνόταν στην πίστη μου, ενέδωσα σε αυτόν και ήμουν διατεθειμένη να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού λιγότερη ώρα και να καθυστερώ το έργο της εκκλησίας προκειμένου να διατηρήσω τον γάμο μου. Πόσο εγωίστρια και ποταπή ήμουν! Σκέφτηκα ότι, από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ο σύζυγός μου άλλαξε εντελώς και άρχισε να εστιάζει συνεχώς στα ελαττώματά μου, και να με απειλεί συχνά με διαζύγιο ή ότι θα καλέσει την αστυνομία. Είδα ότι ο σύζυγός μου μού φερόταν καλά όχι γιατί με αγαπούσε αλήθινά, αλλά τα έκανα όλα αυτά γιατί ήθελε απλώς να του χαρίσω ένα παιδί και να συντηρώ το νοικοκυριό. Όταν η πίστη μου απείλησε τα συμφέροντά του, έβγαλε το προσωπείο του και αποκάλυψε την ουσία του ως δαίμονας. Η ρομαντική αγάπη και ο ευτυχισμένος γάμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά απάτες που έχει δημιουργήσει ο Σατανάς για να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τους ανθρώπους. Αν έπαιρνα συνεχώς το καθήκον μου ελαφρά γιατί προσπαθούσα να διατηρήσω τη συζυγική ευτυχία, δεν θα έφτανα ποτέ στην αλήθεια και τελικά ο Θεός θα με απέκλειε.
Τον Ιούνιο του 2023, επιλέχθηκα ως επικεφαλής της περιφέρειας. Ήξερα ότι έτσι με εξύψωνε ο Θεός, και μετά από έναν μήνα καθήκοντος, παρατήρησα ότι με ακολουθούσε συχνά κάποιος ύποπτος. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο μόνος τρόπος να κάνω με ασφάλεια το καθήκον μου ήταν να φύγω από το σπίτι. Ωστόσο, ήξερα ότι αν έφευγα από το σπίτι, ο σύζυγός μου μπορεί να με χώριζε, κι έτσι βυθίστηκα στην ανησυχία και στην αναποφασιστικότητα. Μέσα από την αναζήτηση, βρήκα δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Ανεξάρτητα από τον ρόλο που έχεις στην οικογένεια ή την κοινωνία, είτε είσαι, δηλαδή, σύζυγος, παιδί, γονιός, εργαζόμενος ή οτιδήποτε άλλο, και ανεξάρτητα από το αν ο ρόλος σου στον έγγαμο βίο είναι σημαντικός ή όχι, η μόνη ταυτότητα που έχεις ενώπιον του Θεού είναι αυτή του δημιουργήματος. Δεν έχεις δεύτερη ταυτότητα ενώπιον του Θεού. Άρα, λοιπόν, όταν σε καλεί ο οίκος του Θεού, τότε είναι που θα πρέπει να εκπληρώσεις την αποστολή σου. Με άλλα λόγια, ως δημιούργημα, δεν ισχύει πως θα πρέπει να εκπληρώνεις την αποστολή σου μόνο όταν ταυτόχρονα διατηρείται και η ευτυχία και ακεραιότητα του γάμου σου. Αντίθετα, εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να φέρνεις άνευ όρων σε πέρας την αποστολή που σου αναθέτει και σου εμπιστεύεται ο Θεός. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, είναι πάντα επιβεβλημένο να βάζεις σε προτεραιότητα την αποστολή που σου εμπιστεύεται ο Θεός, ενώ η αποστολή και οι ευθύνες που επωμίζεσαι με τον γάμο είναι δευτερεύουσας σημασίας. Η αποστολή που σου αναθέτει ο Θεός και που οφείλεις να εκπληρώσεις ως δημιούργημα θα πρέπει να είναι πάντα η πρώτη προτεραιότητά σου, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις και συνθήκες. Όσο κι αν θέλεις, λοιπόν, να διατηρήσεις την ευτυχία στον γάμο σου, όπως κι αν είναι η κατάσταση του γάμου σου ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνει ο σύντροφός σου για τον γάμο σας, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί λόγο για να αρνηθείς την αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. «Αν το γεγονός πως επιδιώκεις τη συζυγική ευτυχία επηρεάζει, εμποδίζει ή και ακυρώνει την εκτέλεση του καθήκοντος που έχεις ως δημιούργημα, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψεις όχι μόνο την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας, αλλά και ολόκληρο τον γάμο σου. Ποιος είναι ο τελικός σκοπός και το νόημα της συναναστροφής πάνω σε αυτά τα θέματα; Το να μην εμποδίζει η συζυγική ευτυχία τα βήματά σου, να μη σου δένει τα χέρια, να μη σου κλείνει τα μάτια, να μην αλλοιώνει την όρασή σου και να μην αναστατώνει και κυριεύει τον νου σου. Είναι το να μη γεμίζει η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας το μονοπάτι της ζωής σου και τη ζωή σου την ίδια, να προσεγγίζεις σωστά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλεις να φέρνεις σε πέρας εντός του γάμου και να κάνεις τις σωστές επιλογές σχετικά με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Ένας καλύτερος τρόπος άσκησης είναι να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο και ενέργεια στο καθήκον σου, να εκτελείς το καθήκον που οφείλεις και να εκπληρώσεις την αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ πως είσαι δημιούργημα, πως ο Θεός είναι Εκείνος που σε καθοδήγησε στη ζωή μέχρι σήμερα, πως ο Θεός σού έδωσε έναν γάμο και μια οικογένεια και πως Αυτός σού ανέθεσε τις ευθύνες στις οποίες πρέπει να ανταποκρίνεσαι εντός του γάμου· δεν επέλεξες εσύ τον γάμο, δεν κατέληξες παντρεμένος από το πουθενά, ούτε μπορείς να διατηρήσεις τη συζυγική σου ευτυχία στηριζόμενος στις δικές σου ικανότητες και δυνάμεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι παρόλο που στο σπίτι μου ήμουν σύζυγος και μητέρα, ήμουν παράλληλα ένα δημιούργημα, δημιουργημένο από τον Θεό, και όταν μου ανέθεταν ένα καθήκον, έπρεπε να το αποδεχθώ ανεπιφύλακτα και να το κάνω τη νούμερο ένα προτεραιότητά μου. Η εκπλήρωση του καθήκοντός μου ως δημιουργημένου όντος είναι η μοναδική μου αποστολή στη ζωή. Ο Θεός μού χάρισε τη ζωή. Όχι μόνο δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, προμηθεύοντας την ανθρωπότητα με όλα όσα χρειάζεται, αλλά εκφράζει και όλες τις αλήθειες για να σώσει την ανθρωπότητα, μάς μαθαίνει πώς να φερόμαστε και πώς να ξεφύγουμε από τη λαίλαπα της διαφθοράς του Σατανά και πώς να βιώνουμε μια αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Αν απέρριπτα το καθήκον μου για να διατηρήσω τον γάμο μου, αυτό θα ήταν πραγματικά ανήθικο και παράλογο. Αν δεν καθυστερούσα το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον, θα μπορούσα να εκπληρώνω τις ευθύνες μου στο πλαίσιο του γάμου, αλλά επειδή το γεγονός ότι επιδίωκα έναν ευτυχισμένο γάμο επηρέαζε το καθήκον μου, έπρεπε να βάλω στην άκρη τον γάμο μου, να αφιερώσω περισσότερη ενέργεια και χρόνο στο να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο όν και να σταματήσω να περιορίζομαι από τον γάμο μου. Τότε κατάλαβα ξεκάθαρα ότι έπρεπε να σταματήσω να θυσιάζω την πρόοδο στο καθήκον μου προκειμένου να διατηρήσω τον γάμο μου. Έτσι, αποφάσισα να φύγω από το σπίτι για να κάνω το καθήκον μου. Όταν ανέφερα στον σύζυγό μου ότι χρειαζόταν να φύγω από το σπίτι για να κρυφτώ για λίγο καιρό, αμέσως ζήτησε διαζύγιο. Μου είπε: «Θα μπορούσα να σε περιμένω αν σε συλλάμβαναν και σε φυλάκιζαν για μερικά χρόνια, αλλά αν φύγεις από το σπίτι, τελειώσαμε». Απογοητεύτηκα βαθύτατα όταν το άκουσα αυτό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο σύζυγός μου προτιμούσε να με συλλάβουν και να με φυλακίσουν από το να με αφήσει να κρυφτώ. Είδα ότι ο σύζυγός μου είχε ουσία που μισούσε τον Θεό. Σκούπισα τα δάκρυά μου και απάντησα αποφασιστικά: «Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί από τον Θεό και οφείλουμε να Τον λατρεύουμε. Ακόμη και αν με συλλάβουν, θα συνεχίσω να πιστεύω αφού αποφυλακιστώ. Αν μπορείς να το δεχτείς αυτό, τότε μπορούμε να μείνουμε μαζί· αν όχι, τότε θα χωρίσουμε τους δρόμους μας». Την επόμενη μέρα κιόλας, υπογράψαμε τα χαρτιά του διαζυγίου.
Τώρα που είμαι μακριά από το σπίτι και δεν παρεμποδίζομαι πια από τον σύζυγό μου, έχω ακόμα περισσότερο χρόνο να διαβάσω τα λόγια του Θεού και να κάνω το καθήκον μου. Όποτε έχω προβλήματα, μπορώ να αναζητήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να συναναστραφώ και να αναζητήσω αμέσως. Όταν αποκαλύπτω κάποια διεφθαρμένη διάθεση στο καθήκον μου και οι αδελφοί και οι αδελφές μού την επισημαίνουν, έχω πλέον περισσότερο χρόνο να γαληνέψω και να αναλογιστώ. Έχω επίσης περισσότερο χρόνο για να ελέγχω το έργο και να διορθώνω αμέσως τυχόν προβλήματα που εντοπίζω. Ως αποτέλεσμα, έχουμε αρχίσει να πετυχαίνουμε καλύτερα αποτελέσματα στο έργο μας. Καταλαβαίνω τώρα ότι πριν ζούσα σύμφωνα με τις απόψεις και τις ιδέες που είχαν ενσταλαχτεί μέσα μου από τον Σατανά, και ότι έχασα πολλές ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια και ότι δεν έκανα καλά το καθήκον μου. Χάρη στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού κατάφερα να απελευθερωθώ από τα δεσμά και τους περιορισμούς του γάμου. Δόξα τω Θεώ!
