3. Διακρίνονται τα καθήκοντα σε μεγαλόπνοα και ταπεινά;
Ένα Γράμμα προς τη Νούο Γι
Αγαπητή Νούο Γι,
Πώς είσαι τελευταία; Στο τελευταίο σου γράμμα, ανέφερες ότι δεν κάνεις πια το καθήκον του ποτίσματος κι ότι οι επικεφαλής σού ανέθεσαν τις γενικές υποθέσεις. Αισθανόσουν ότι το καθήκον αυτό δεν σου επέτρεπε να ξεχωρίσεις ούτε να κερδίσεις την εκτίμηση των άλλων, πράγμα που σε έκανε διστακτική και απρόθυμη να συνεργαστείς. Αναρωτιέμαι αν έχει βελτιωθεί καθόλου η κατάστασή σου τελευταία. Παλιότερα, είχα βιώσει κι εγώ μια παρόμοια κατάσταση. Μετά, μέσα από τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως τη διεφθαρμένη μου διάθεση σύμφωνα με την οποία επιδίωκα υπόληψη και θέση, διόρθωσα τις εσφαλμένες μου απόψεις σχετικά με τα καθήκοντα κι άρχισα να κάνω επιμελώς τα καθήκοντά μου. Θέλω τώρα, μέσα απ’ αυτό το γράμμα, να μοιραστώ μαζί σου αυτήν την εμπειρία μου κι ελπίζω να σε βοηθήσω λίγο.
Τον Οκτώβριο του 2021, όταν ανέλαβα καθήκοντα επικεφαλής, διάβαζα τα λόγια του Θεού κάθε μέρα όσο αργά κι αν τελείωνα το έργο μου. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Όσο κατανοώ μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας και μπορώ να επιλύω όλα τα προβλήματα που προκύπτουν, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με εκτιμήσουν πολύ και θα δουν ότι έχω τις αλήθεια-πραγματικότητες». Μισό χρόνο αργότερα, λόγω του ότι είχα κακό επίπεδο, του ότι εστίαζα κυρίως στην υπερηφάνεια και τη θέση, και του ότι με περιόριζε συχνά η διεφθαρμένη μου διάθεση, δεν κατάφερα να φέρω καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά μου και απαλλάχθηκα απ’ αυτά. Με βάση τις δεξιότητές μου, οι επικεφαλής μού ανέθεσαν να βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές σε θέματα υπολογιστών. Η κατάσταση που αποκάλυπτα εκείνη την περίοδο ήταν παρόμοια με τη δική σου. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Η εργασία αυτή δεν φαίνεται, απαιτεί σωματικό κόπο και, όσα κι αν κάνω, κανείς δεν θα μάθει τίποτα». Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ήταν πρόθεση του Θεού η αλλαγή των καθηκόντων μου, και ότι έπρεπε να υποταχθώ και να την αποδεχτώ. Δεν μπορούσα, όμως, να σταματήσω να σκέφτομαι: «Το έργο των γενικών υποθέσεων δεν φέρνει καμία μελλοντική ανέλιξη. Όσο καλά κι αν το κάνω, δεν θα κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Είναι καλύτερα να έχει κανείς τη θέση του επικεφαλής, η οποία είναι υψηλότερη κι έχει περισσότερο κύρος». Αν και έκανα το καθήκον μου, δεν μπόρεσα ποτέ να το κάνω με ενθουσιασμό. Ειδικά όταν άκουσα ότι η νεοφώτιστη, η αδελφή Ζου Τινγκ, είχε καλό επίπεδο και προόδευε γρήγορα, και ότι εξελέγη επικεφαλής, εκνευρίστηκα πολύ και είπα: «Μπορεί να υστερώ λιγάκι σε ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, αλλά πρέπει να είμαι καλύτερη από μια νεοφώτιστη. Δεδομένου ότι η νεοφώτιστη έγινε επικεφαλής, πώς κι είμαι εγώ ακόμα στις γενικές υποθέσεις; Τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές για μένα;»
Μια μέρα, ήρθαν οι επικεφαλής για μια συνάθροιση, κι εγώ ήμουν σε ένα άλλο δωμάτιο και βοηθούσα με κάποια θέματα στον υπολογιστή. Κρυφάκουσα τους επικεφαλής που συναναστρέφονταν πάνω στην καλλιέργεια των ανθρώπων. Είπαν ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν στον Θεό λίγα χρόνια, αλλά έχουν καλό επίπεδο και επιδιώκουν την αλήθεια περισσότερο από άλλους, και αξίζουν να καλλιεργηθούν. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πολλά χρόνια, αλλά δεν προοδεύουν ιδιαίτερα και έχουν χαμηλό επίπεδο, και δεν αξίζουν να καλλιεργηθούν. Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα έναν μεγάλο πόνο στην καρδιά μου και σκέφτηκα: «Δεν είμαι κι εγώ άτομο που δεν αξίζω να καλλιεργηθώ; Φαίνεται ότι μπορώ να κάνω μόνο το έργο των γενικών υποθέσεων και δεν θα έχω καμία ευκαιρία να ξεχωρίσω». Μετά από λίγο, ένας επικεφαλής έκλεισε την πόρτα, κι εγώ στενοχωρήθηκα ακόμα περισσότερο και σκέφτηκα: «Παλιότερα, όταν ήμουν επικεφαλής, οι ανώτεροι επικεφαλής οργάνωναν συναθροίσεις για να συναναστραφούν μαζί μας κι ήμουν κι εγώ μία απ’ όσους καλλιεργούνταν. Τώρα, όμως, είμαι εδώ μόνο για να λύνω θέματα στον υπολογιστή. Μια απλή εργάτρια που κάνει χειρωνακτική εργασία και αγγαρείες». Σκέφτηκα επίσης ότι όλοι οι επικεφαλής της εκκλησίας που παρευρίσκονταν στη συνάθροιση με γνώριζαν, και αναρωτήθηκα τι μπορεί να σκέφτονταν για μένα αν μάθαιναν ότι τώρα κάνω αυτό το καθήκον. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο στενοχωριόμουν. Όταν διόρθωσα το πρόβλημα στον υπολογιστή κι ήρθε η ώρα να τους εξηγήσω πώς να χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό, δεν ήθελα να πάω. Ένιωθα σαν μια απλή εργάτρια που δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο μ’ εκείνους. Περπατούσα στο δωμάτιο πολλή ώρα κι ύστερα πήγα απρόθυμα να τους μιλήσω. Όταν επέστρεψα, ένιωσα μια βαθιά δυσφορία, και σκεφτόμουν πως όσο καλά κι αν τα πήγαινα, ούτε θα το μάθαινε κανείς ούτε και θα το εκτιμούσε. Για ποιον λόγο να αφιερώσω τόσο χρόνο και κόπο; Ας κάνω απλώς ό,τι καλύτερο μπορώ. Μετά απ’ αυτό, σταμάτησα να κάνω με ζήλο το καθήκον μου. Όποτε με ρωτούσαν κάτι οι αδελφοί και οι αδελφές, απαντούσα χωρίς να τους ακούσω προσεκτικά και δεν συνόψιζα τα προβλήματα ή τις αποκλίσεις στο έργο μου. Επίσης, δεν έδινα σημασία στο να μάθω δεξιότητες και δεν ήθελα να αφιερώσω χρόνο και κόπο στη μελέτη. Μου αρκούσε απλώς να τελειώσω τις εργασίες μου. Εκείνη την περίοδο, επειδή δεν έφερα φορτίο στο καθήκον μου, νύσταζα από νωρίς το βράδυ. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει ώστε να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου.
Στην αναζήτησή μου, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Στον οίκο του Θεού αναφέρεται συνέχεια η αποδοχή της ανάθεσης από τον Θεό και η σωστή εκτέλεση του καθήκοντος. Πώς προκύπτει το καθήκον; Σε γενικές γραμμές, προκύπτει ως αποτέλεσμα του έργου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας· πιο συγκεκριμένα, καθώς ξεδιπλώνεται το έργο διαχείρισης του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, εμφανίζεται ποικίλο έργο που απαιτεί από τους ανθρώπους να συνεργαστούν και να το ολοκληρώσουν. Αυτό έχει δημιουργήσει ευθύνες και αποστολές που πρέπει να εκπληρώσουν οι άνθρωποι, και αυτές οι ευθύνες και οι αποστολές είναι τα καθήκοντα που αναθέτει ο Θεός στους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). «Όποιο κι αν είναι το καθήκον σου, μην κάνεις διάκριση μεταξύ μεγαλόπνοου και πιο ταπεινού. Ας υποθέσουμε πως λες: “Παρόλο που αυτή η εργασία είναι ανάθεση από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού, αν το κάνω, οι άνθρωποι μπορεί να με περιφρονήσουν. Σε κάποιους άλλους ανατίθεται έργο που τους επιτρέπει να ξεχωρίσουν. Εμένα μου ανέθεσαν αυτήν την εργασία, η οποία δεν μου επιτρέπει να ξεχωρίσω, αλλά με αναγκάζει να αγωνίζομαι στα παρασκήνια. Είναι άδικο! Δεν θα κάνω αυτό το καθήκον. Το καθήκον μου πρέπει να με κάνει να ξεχωρίζω ενώπιον των άλλων και να μου επιτρέπει να κάνω όνομα —κι ακόμα κι αν δεν κάνω όνομα ή δεν ξεχωρίσω, πρέπει σε κάθε περίπτωση να ωφεληθώ απ’ αυτό και σωματικά να είμαι άνετα”. Είναι αποδεχτή αυτή η στάση; Όταν είσαι επιλεκτικός, δεν αποδέχεσαι πράγματα από τον Θεό· κάνεις επιλογές σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου. Έτσι δεν αποδέχεσαι το καθήκον σου· έτσι το αρνείσαι, εκδηλώνεις την επαναστατικότητά σου ενάντια στον Θεό. Αυτή η επιλεκτικότητα νοθεύεται με τις ατομικές σου προτιμήσεις και επιθυμίες. Όταν λαμβάνεις υπόψη το δικό σου όφελος, τη δική σου υπόληψη και ούτω καθεξής, δεν έχεις στάση υποταγής προς το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι το καθήκον που κάνει κάποιος, όποιο κι αν είναι αυτό, είναι μια αποστολή και ευθύνη που έχει δοθεί από τον Θεό. Δεν υπάρχουν μεγαλόπνοα και ταπεινά καθήκοντα. Το να κατηγοριοποιεί κανείς τα καθήκοντα σε μεγαλόπνοα και ταπεινά, και να επιθυμεί να κάνει μόνο κάτι απ’ το οποίο θα ξεχωρίσει ενώ αποφεύγει τα υπόλοιπα, σημαίνει ότι αρνείται το καθήκον του και δείχνει ότι δεν έχει υποταχθεί πραγματικά στον Θεό. Έκανα αυτοκριτική με βάση τα λόγια του Θεού, και συνειδητοποίησα ότι προσέγγιζα τα καθήκοντά μου με βάση τις προσωπικές μου προτιμήσεις κι ότι επιθυμούσα πάντα να κάνω τα πιο εξέχοντα. Σκέφτηκα την εποχή που ήμουν επικεφαλής. Για να με εκτιμήσουν οι ανώτεροι επικεφαλής και να κερδίσω τον θαυμασμό των αδελφών μου, κόπιαζα πολύ κι έκανα τα καθήκοντά μου με μεγάλο ενθουσιασμό. Όσον αφορά, όμως, το έργο των γενικών υποθέσεων, θεωρούσα ότι δεν ήταν παρά χειρωνακτική εργασία κι ότι ο ρόλος μου δεν είχε καμία σημασία. Πίστευα ότι η θέση του καθήκοντος αυτού ήταν χαμηλότερη κι ένιωθα ότι δεν μου προσέφερε την ευκαιρία να ξεχωρίσω. Αυτό με έκανε να χάσω κάθε κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Ειδικά όταν άκουσα τον επικεφαλής να λέει ότι κάποιοι που ήταν πολύ καιρό πιστοί είχαν κακό επίπεδο κι αργή πρόοδο, και ότι δεν άξιζαν να καλλιεργηθούν, ένιωσα ότι ήμουν ακόμα πιο ασήμαντη κι απ’ τους νεοφώτιστους κι ότι μπορούσα μόνο να διαχειριστώ μέρος του έργου των γενικών υποθέσεων. Αυτό με έκανε να απελπιστώ πολύ κι έχασα κάθε κίνητρο να κάνω τα καθήκοντά μου. Δεν έκανα αυτό που είχα να κάνω με την καρδιά μου κι αυτό προκάλεσε απώλειες στα καθήκοντά μου. Σκέφτηκα τότε ότι το καθήκον είναι μια ευθύνη που δίνεται από τον Θεό, κι ότι είτε είναι μεγαλόπνοο είτε ταπεινό, θα πρέπει να το αποδέχομαι από τον Θεό και να υποτάσσομαι, και να εκπληρώνω τις ευθύνες μου. Επειδή, όμως, ένιωθα ότι είχα χάσει την υπόληψή μου κι ότι δεν ικανοποιούνταν η επιθυμία μου για θέση, άρχισα να αντιστέκομαι, να επιχειρηματολογώ, να γίνομαι αρνητική και να τεμπελιάζω στο έργο μου. Δεν προσπαθούσα να σκεφτώ και να επιλύσω τα προβλήματα που προέκυπταν στα καθήκοντά μου, και δεν μελετούσα ούτε και μάθαινα τις απαραίτητες δεξιότητες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν μπορούσα να επιλύσω κάποια θέματα μόνη μου, πράγμα που αύξησε τον φόρτο εργασίας των αδελφών με τους οποίους συνεργαζόμουν. Εστίαζα μόνο στην υπόληψη και τη θέση. Ανησυχούσα μόνο για τη ματαιοδοξία, την υπερηφάνεια και τα προσωπικά συμφέροντά μου, καθυστερώντας, μάλιστα, το έργο της εκκλησίας. Είδα ότι δεν είχα υπακούσει στην αλλαγή των καθηκόντων μου και ότι δεν είχα καθόλου συνείδηση ή λογική.
Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Για τους αντίχριστους η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση ούτε, βέβαια, πράγματα εξωτερικά και όχι απαραίτητα γι’ αυτούς. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι η φήμη και η θέση. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και εξισώσουν αυτά τα δύο πράγματα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης τη δική τους φήμη και θέση. Μπορεί να ειπωθεί πως στην καρδιά των αντίχριστων, η επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό είναι η επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και η επιδίωξη της φήμης και της θέσης είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας· το να κερδίσει κανείς φήμη και θέση σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν φήμη, κέρδος ή θέση, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους εκτιμά ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Μια τέτοια πίστη στον θεό είναι αποτυχία; Δεν έχω χάσει κάθε ελπίδα;” Συχνά υπολογίζουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Υπολογίζουν πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, πώς μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούνε όταν μιλάνε και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, πώς να τους κάνουν να τους ακολουθούν όπου κι αν είναι και πώς η δική τους φωνή μπορεί να ασκεί επιρροή στην εκκλησία και οι ίδιοι να έχουν φήμη, κέρδος και θέση· σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν κατά βάθος. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί σκέφτονται πάντοτε τέτοια πράγματα; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αφού ακούσουν κηρύγματα, όντως δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, όντως δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλα αυτά; Όντως τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις γνώμες τους; Επ’ ουδενί δεν ισχύει αυτό. Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα τους κι οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, επειδή, μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι παντελώς μη δεκτικοί στην αλήθεια —κάτι το οποίο καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Τα λόγια του Θεού εκθέτουν ότι οι αντίχριστοι θεωρούν ζωή τους την υπόληψη και τη θέση. Ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν ή το ποιους έχουν γύρω τους, η σκέψη τους είναι πάντα στην υπόληψη και τη θέση. Όταν δεν κερδίζουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων, νιώθουν ότι οι ζωές τους δεν έχουν αξία. Αναλογιζόμενη αυτό, είδα ότι οι απόψεις μου περί επιδιώξεων ήταν ίδιες μ’ εκείνες των αντίχριστων. Από μικρή με είχαν επηρεάσει σατανικά δηλητήρια όπως «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνειά τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», και «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα». Είχα κάνει στόχο ζωής την επιδίωξη υπόληψης και θέσης, κι ήθελα να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων πάση θυσία. Όταν ήμουν στο σχολείο, ζήλευα όσους κατείχαν αξιώματα και είχαν κύρος, και πίστευα ότι ο κόσμος τούς εκτιμούσε όπου κι αν πήγαιναν. Νόμιζα ότι αν γίνω κι εγώ έτσι, η ζωή μου θα είχε αξία, οπότε μελέτησα σκληρά κι ήλπιζα οι προσπάθειές μου να μου φέρουν μια καλή δουλειά στο μέλλον και να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, δεν άλλαξα άποψη για όσα επιδίωκα. Όταν ήμουν επικεφαλής, όσο απασχολημένη κι αν ήμουν στο καθήκον μου, διάβαζα τα λόγια του Θεού με στόχο να οπλιστώ με περισσότερες αλήθειες για να επιλύω τα προβλήματα των αδελφών και να κερδίσω την εκτίμησή τους. Στις συναθροίσεις, σκεφτόμουν συνεχώς πώς να συναναστραφώ ώστε να μη με περιφρονήσουν ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές. Επειδή η πρόθεσή μου ήταν λάθος και η κατάστασή μου δεν ήταν καλή, επηρεάστηκε η αποτελεσματικότητα των συναθροίσεων. Όταν έκανα το έργο των γενικών υποθέσεων, συνέχισα να βαδίσω στο προηγούμενο μονοπάτι. Από φόβο μη με περιφρονήσουν, όταν έλυσα τα προβλήματα στον υπολογιστή των επικεφαλής, δεν τόλμησα καν να τους πω έστω μία λέξη κι ένιωσα πολύ καταπιεσμένη μέσα μου. Στη συνέχεια, ήμουν πολύ παθητική στα καθήκοντά μου, γεγονός που επηρέασε και το έργο. Είδα ότι όποιο καθήκον κι αν είχα κάνει, όλες οι σκέψεις και οι προθέσεις μου αφορούσαν την υπόληψη και τη θέση μου. Δεν βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων; Προφανώς, ήμουν ένα τίποτα· δεν είχα καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα, το επίπεδό μου ήταν κακό και η διεφθαρμένη μου διάθεση ήταν πολύ σοβαρή. Αντί να σκύψω το κεφάλι μου και να κάνω το καθήκον μου, εγώ ανησυχούσα συνεχώς για την υπερηφάνεια και τη θέση μου. Όταν δεν τα είχα αυτά, γινόμουν αρνητική και στενοχωριόμουν κι έχανα κάθε κίνητρο για τα καθήκοντά μου. Η υπόληψη κι η θέση με κρατούσαν τόσο σφιχτά που κυριαρχούσαν στην καθημερινότητά μου. Σε ό,τι κι αν είχα κάνει, επιθυμούσα την εκτίμηση και την έγκριση των άλλων. Ήταν πραγματικά πολύ οδυνηρό να ζει κανείς έτσι! Ο Θεός μού είχε δώσει την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου, ώστε να μπορέσω να επιδιώξω την αλήθεια και να αλλάξω τη διάθεσή μου μέσα από το καθήκον μου. Εγώ, όμως, δεν είχα καταφέρει να κάνω ευσυνείδητα το καθήκον μου και δεν προσπαθούσα να επιδιώξω την αλήθεια. Αναζητούσα συνέχεια υπόληψη και θέση για να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Όταν έχασα την υπόληψη και τη θέση μου, επηρεάστηκε το καθήκον μου, το οποίο και έκανα ανεύθυνα. Αντιστεκόμουν και επαναστατούσα ενάντια στον Θεό! Τώρα έβλεπα ξεκάθαρα πως η τυφλή επιδίωξη φήμης, κερδών και θέσης ήταν κάτι πραγματικά εξαιρετικά επικίνδυνο. Όποτε διακυβευόταν η φήμη, τα κέρδη ή η θέση μου, αντιστεκόμουν και παραπονιόμουν, γινόμουν παθητική και αρνητική στο καθήκον μου, πράγμα που οδήγησε σε απώλειες στο έργο. Αν συνέχιζα να τα επιδιώκω πεισματικά αυτά τα πράγματα, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέκλειε. Ξέρεις κάτι, Νούο Γι; Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, φοβήθηκα και σκέφτηκα: «Δεν μπορώ να συνεχίσω να βαδίζω στο λάθος μονοπάτι. Πρέπει να εκτιμήσω στο έπακρο την ευκαιρία που μου έδωσε ο Θεός να κάνω το καθήκον μου».
Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που με βοήθησε να καταλάβω πώς να καθορίσω τη θέση μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν πιστεύεις ότι το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό, ότι δεν έχεις την ικανότητα να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος και ότι δεν έχεις την ικανότητα να κατανοήσεις την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν κάνεις, μην υποκύπτεις στις φιλοδοξίες και στις επιθυμίες σου και μη συλλογίζεσαι πώς να προσπαθήσεις να γίνεις αξιωματούχος στην εκκλησία, πώς να γίνεις επικεφαλής της εκκλησίας· δεν είναι τόσο εύκολο να είναι κανείς επικεφαλής. Αν δεν είσαι έντιμος άνθρωπος και δεν αγαπάς καθόλου την αλήθεια, τότε μόλις γίνεις επικεφαλής, θα είσαι είτε αντίχριστος είτε ψευδο-επικεφαλής. […] Εάν έχεις την αίσθηση του φορτίου προς το έργο της εκκλησίας και επιθυμείς να συμμετέχεις σε αυτό, τούτο είναι καλό. Όμως πρέπει να αναλογιστείς εάν κατανοείς την αλήθεια, εάν είσαι σε θέση να συναναστρέφεσαι την αλήθεια για να επιλύεις ζητήματα, εάν είσαι σε θέση να υποτάσσεσαι αληθινά στο έργο του Θεού, αλλά και εάν είσαι σε θέση να εκτελείς σωστά το έργο της εκκλησίας, σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις. Εάν πληροίς αυτά τα κριτήρια, μπορείς να διεκδικήσεις μια θέση επικεφαλής ή εργάτη. Αυτό που εννοώ λέγοντάς το αυτό είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τουλάχιστον αυτεπίγνωση. Εξέτασε καταρχάς εάν είσαι σε θέση να διακρίνεις τους ανθρώπους, εάν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές. Εάν πληροίς αυτές τις απαιτήσεις, είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης. Εάν δεν είσαι ικανός για αυτοαξιολόγηση, μπορείς να ρωτήσεις ανθρώπους γύρω σου που σου είναι οικείοι ή είναι κοντά σου. Εάν όλοι πουν ότι δεν έχεις επαρκές επίπεδο για να γίνεις επικεφαλής κι ότι απλώς ήδη κάνεις καλά την τωρινή σου δουλειά, τότε θα πρέπει να φτάσεις γρήγορα στην αυτογνωσία. Εφόσον έχεις χαμηλό επίπεδο, μην ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο θέλοντας να γίνεις επικεφαλής —κάνε απλώς ό,τι μπορείς, να κάνεις το καθήκον σου σωστά, να είσαι εντελώς προσγειωμένος, ώστε να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Και αυτό είναι καλό. Εάν πάλι είσαι ικανός να γίνεις επικεφαλής, εάν έχεις πραγματικά τέτοιο επίπεδο και ταλέντο, εάν έχεις εργασιακή ικανότητα και αίσθηση του φορτίου, τότε είσαι ακριβώς το είδος του ταλαντούχου ανθρώπου που λείπει από τον οίκο του Θεού και είναι βέβαιο ότι θα προαχθείς και θα καλλιεργηθείς. Σε όλα, όμως, υπάρχει η ώρα του Θεού. Αυτή η επιθυμία —η επιθυμία να προαχθείς— δεν είναι φιλοδοξία, όμως πρέπει να έχεις το επίπεδο και να πληροίς τα κριτήρια για να γίνεις επικεφαλής. Εάν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, όμως παρά ταύτα ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο θέλοντας να γίνεις επικεφαλής ή να αναλάβεις κάποιο σημαντικό καθήκον ή να είσαι υπεύθυνος για το συνολικό έργο ή να κάνεις κάτι που θα σου επιτρέψει να ξεχωρίσεις, τότε σου λέω το εξής: αυτό είναι φιλοδοξία. Η φιλοδοξία μπορεί να φέρει την καταστροφή, οπότε και θα πρέπει να είσαι επιφυλακτικός μ’ αυτήν. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την επιθυμία να προοδεύσουν και είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, κι αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Μερικοί άνθρωποι έχουν επίπεδο, πληρούν τα κριτήρια για να είναι επικεφαλής και μπορούν να προσπαθήσουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, κι αυτό είναι καλό. Άλλοι δεν έχουν επίπεδο, άρα πρέπει να παραμείνουν προσηλωμένοι στο καθήκον τους, εκτελώντας σωστά το καθήκον που έχουν μπροστά τους και κάνοντάς το σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· γι’ αυτούς, τούτο είναι καλύτερο, πιο ασφαλές, πιο ρεαλιστικό» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Νούο Γι, δεν έχεις κερδίσει και εσύ πράγματα διαβάζοντας αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού; Από αυτό το χωρίο, κατάλαβα ότι αν κάποιος έχει το επίπεδο και την εργασιακή ικανότητα, και πληροί τα κριτήρια για τη θέση του επικεφαλής, ο οίκος του Θεού σίγουρα θα τον προαγάγει και θα τον καλλιεργήσει. Αν, όμως, κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο και δεν πληροί τα κριτήρια για τη θέση του επικεφαλής τότε, ακόμα κι αν γίνει επικεφαλής, δεν θα μπορέσει να κάνει πραγματικό έργο και θα επιφέρει απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Πάντα πίστευα ότι ως επικεφαλής θα κέρδιζα την εκτίμηση των άλλων, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ αν πληρώ όντως τα κριτήρια για τη θέση του επικεφαλής. Όσο σκέφτομαι τον καιρό που ήμουν επικεφαλής, βλέπω ότι δεν μπορούσα να δω καθαρά ούτε να επιλύσω τα προβλήματα που προέκυπταν στα καθήκοντα των αδελφών. Όταν οι εργασίες ήταν πολλές, δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ όλες μονομιάς και δεν ήμουν καν σε θέση να κάνω σωστά το έργο που ήταν η κύρια ευθύνη μου. Επιπλέον, ανησυχούσα υπερβολικά για τη θέση μου, δεν επικεντρωνόμουν στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών όταν έκανα το καθήκον μου και σκεφτόμουν συνεχώς πώς να συναναστραφώ με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίσω την εκτίμηση των αδελφών. Η καρδιά μου δεν μπορούσε να αφοσιωθεί πραγματικά στο καθήκον και το αποτέλεσμα ήταν μηδαμινό. Οι ανώτεροι επικεφαλής μού άλλαξαν καθήκον σύμφωνα με τις αρχές, πράγμα που ωφέλησε το έργο της εκκλησίας και προστατεύτηκα κι εγώ. Τώρα, το καθήκον που κάνω περιλαμβάνει τη γνώση ορισμένων τεχνικών δεξιοτήτων, και μπορώ να μάθω καλά αυτές τις δεξιότητες και να συνεισφέρω στο καθήκον μου. Αυτό το καθήκον μού ταιριάζει. Όπως είπε ο Θεός: «Μερικοί άνθρωποι έχουν επίπεδο, πληρούν τα κριτήρια για να είναι επικεφαλής και μπορούν να προσπαθήσουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, κι αυτό είναι καλό. Άλλοι δεν έχουν επίπεδο, άρα πρέπει να παραμείνουν προσηλωμένοι στο καθήκον τους, εκτελώντας σωστά το καθήκον που έχουν μπροστά τους και κάνοντάς το σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· γι’ αυτούς, τούτο είναι καλύτερο, πιο ασφαλές, πιο ρεαλιστικό». Πράγματι, όσοι πληρούν τα κριτήρια για τη θέση του επικεφαλής είναι καλό να προάγονται και να καλλιεργούνται από τον οίκο του Θεού, καθώς αυτό τους επιτρέπει να λάβουν περισσότερη εκπαίδευση, να εισέλθουν σε διάφορες πτυχές των αλήθεια-αρχών, και να χρησιμοποιήσουν την πρακτική τους εμπειρία για να βοηθήσουν αδελφούς και αδελφές. Αυτό είναι καλό για το έργο της εκκλησίας. Όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια για τη θέση του επικεφαλής, θα πρέπει να εκτελούν σταθερά τα καθήκοντα για τα οποία είναι ικανοί. Μπορούν, επίσης, να εισέλθουν σε κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες και τελικά έχουν την ευκαιρία να σωθούν. Όταν το αναγνώρισα αυτό, κατάλαβα λίγο περισσότερο την πρόθεση του Θεού. Ο Θεός διευθέτησε αυτά τα περιβάλλοντα για να με βοηθήσει να κατανοήσω με ακρίβεια τον εαυτό μου. Πρέπει να βρω τη σωστή θέση και να κάνω το καθήκον μου προσγειωμένα. Αυτό είναι που έχει σημασία κι αυτήν τη λογική θα πρέπει να έχω.
Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όλοι είναι ίσοι μπροστά στην αλήθεια. Αυτοί που προάγονται και καλλιεργούνται δεν είναι πολύ καλύτεροι από τους άλλους. Όλοι έχουν βιώσει το έργο του Θεού για τον ίδιο περίπου χρόνο. Όσοι δεν έχουν προαχθεί ή καλλιεργηθεί θα πρέπει επίσης να επιδιώκουν την αλήθεια ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους. Κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τους άλλους το δικαίωμα της επιδίωξης της αλήθειας. Μερικοί άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι κατά την επιδίωξη της αλήθειας και έχουν κάποιο επίπεδο, οπότε προάγονται και καλλιεργούνται. Αυτό οφείλεται στις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ο οίκος του Θεού έχει τέτοιες αρχές για την προαγωγή και τη χρήση των ανθρώπων; Επειδή υπάρχουν διαφορές στο επίπεδο και τον χαρακτήρα των ανθρώπων και κάθε άνθρωπος επιλέγει διαφορετικό μονοπάτι· αυτό οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα ως προς την πίστη των ανθρώπων στον Θεό. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια σώζονται και γίνονται άνθρωποι της βασιλείας, ενώ εκείνοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, που δεν δείχνουν αφοσίωση ενώ κάνουν το καθήκον τους, αποκλείονται. Ο οίκος του Θεού καλλιεργεί και χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ανάλογα με το αν επιδιώκουν την αλήθεια και αν δείχνουν αφοσίωση ενώ κάνουν το καθήκον τους. Υπάρχει διάκριση στην ιεραρχία των διαφόρων ανθρώπων στον οίκο του Θεού; Προς το παρόν, δεν υπάρχει ιεραρχία με βάση το πόστο, την αξία, τη θέση ή το κύρος των διαφόρων ανθρώπων. Τουλάχιστον κατά την περίοδο που ο Θεός εργάζεται για να σώσει και να καθοδηγήσει τους ανθρώπους, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον βαθμό, το πόστο, την αξία ή τη θέση των διαφόρων ανθρώπων. Τα μόνα πράγματα που διαφέρουν είναι ο καταμερισμός του έργου και οι ρόλοι των καθηκόντων που εκτελούνται. Φυσικά, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένοι άνθρωποι, κατ’ εξαίρεση, προάγονται και καλλιεργούνται για να κάνουν κάποιες ειδικές δουλειές, ενώ ορισμένοι άνθρωποι δεν λαμβάνουν τέτοιες ευκαιρίες για διάφορους λόγους, όπως προβλήματα με το επίπεδό τους ή το οικογενειακό τους περιβάλλον. Αλλά μήπως ο Θεός δεν σώζει εκείνους που δεν έχουν λάβει τέτοιες ευκαιρίες; Αυτό δεν ισχύει. Είναι η αξία και η θέση τους χαμηλότερη από εκείνη των άλλων; Όχι. Όλοι είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας, όλοι έχουν την ευκαιρία να επιδιώξουν και να κερδίσουν την αλήθεια, και ο Θεός αντιμετωπίζει τους πάντες δίκαια και λογικά» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ενώπιον της αλήθειας, όλοι είναι ίσοι. Στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι αξιολογούνται με βάση το επίπεδο, τον χαρακτήρα και το πόσο επιδιώκουν την αλήθεια. Έτσι αποφασίζεται ποιοι μπορούν να καλλιεργηθούν. Δεν υπάρχει ιεραρχική διάκριση μεταξύ εκείνων που προάγονται και καλλιεργούνται, και των υπολοίπων· η μόνη διαφορά είναι στον καταμερισμό του έργου του καθενός. Εγώ, όμως, νόμιζα ότι οι επικεφαλής έχουν υψηλότερη θέση, λες κι είναι αξιωματούχοι, ενώ όσοι κάνουν το έργο των γενικών υποθέσεων έχουν χαμηλότερη θέση, λες κι είναι ανειδίκευτοι εργάτες. Μετρούσα τα καθήκοντα στον οίκο του Θεού με μια κοσμική οπτική, που δεν συμφωνεί καθόλου με τα λόγια του Θεού. Τα λόγια του Θεού διόρθωσαν τις παράλογες απόψεις μου. Στον οίκο του Θεού, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνει κάποιος, ο Θεός παρέχει σε όλους την ίδια αλήθεια και οι ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους για να κερδίσουν την αλήθεια είναι επίσης οι ίδιες. Ο Θεός δεν κοιτάζει τι καθήκον κάνει ένας άνθρωπος· κοιτάζει αν επιδιώκει την αλήθεια. Ακόμη και αν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο, αν η καρδιά του είναι σωστή και μπορεί να υποταχθεί στις διευθετήσεις του Θεού, και κάνει πράξη όσα κατανοεί, ο Θεός θα τον διαφωτίσει και θα του δείξει τον δρόμο. Σκέφτηκα την αδελφή Χάι Λουν, τη συνεργάτιδά μου στο καθήκον μου. Το επίπεδό της δεν ήταν πολύ καλό, αλλά είχε αίσθημα φορτίου στο καθήκον της. Μάθαινε αμέσως τις απαραίτητες δεξιότητες, και πρόθυμα αποδεχόταν σε κάθε πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπίσει και υποτασσόταν σ’ αυτό, όπου κι αν ήταν. Η Χάι Λουν έκανε το καθήκον της με την καρδιά της, κι έλαβε τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Το καθήκον της έφερνε αποτελέσματα. Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη· ο Θεός δεν δείχνει καμία εύνοια. Όταν κάποιος επιδιώκει ειλικρινά την αλήθεια, μπορεί να την κερδίσει όποιο καθήκον κι αν κάνει. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, έγιναν όλα πιο ξεκάθαρα. Κατάλαβα πως, όταν κάνω το καθήκον μου, πρέπει να επικεντρώνομαι στην επιδίωξη της αλήθειας και όχι να ασχολούμαι με τη θέση.
Νούο Γι, είμαι πλέον σε θέση να υποταχθώ στο έργο των γενικών υποθέσεων και έχω πάρει κάποια διδάγματα. Προηγουμένως, ήμουν αρνητική και τεμπέλιαζα, και δεν έφερα φορτίο στο καθήκον μου, δεν προσπαθούσα να σκεφτώ για να επιλύσω τα προβλήματα στο έργο. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Εστιάζω στην αναγνώριση αποκλίσεων στα καθήκοντά μου και εργάζομαι προληπτικά για να επιλύσω αυτά τα θέματα. Προηγουμένως, δεν μάθαινα προληπτικά τεχνικές δεξιότητες ούτε αφιέρωνα χρόνο και κόπο στη μελέτη πιο περίπλοκων δεξιοτήτων. Τώρα είμαι πρόθυμη να μάθω τις τεχνικές δεξιότητες που απαιτούνται για τα καθήκοντά μου. Αν και εξακολουθώ να αντιμετωπίζω κάποιες δυσκολίες, δεν τις προσεγγίζω πλέον με διεφθαρμένη διάθεση όπως πριν. Προσεύχομαι και βασίζομαι στον Θεό, κι έτσι έχω μάθει πολλές τεχνικές δεξιότητες. Προηγουμένως, πίστευα ότι το να βοηθώ αδελφούς και αδελφές με τα θέματα των υπολογιστών ήταν απλώς μια εργασία. Τώρα εστιάζω συνειδητά στη ζωή-είσοδό μου. Όταν αποκαλύπτω διεφθαρμένες διαθέσεις στα καθήκοντά μου, αναζητώ τα λόγια του Θεού για να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου και διορθώνω τη λάθος κατάστασή μου. Δεν ενοχλούμαι πια όταν βλέπω νεοφώτιστους να γίνονται επικεφαλής. Μπορώ και αντιμετωπίζω το θέμα ήρεμα και σωστά. Έχω συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς ειλικρινή καρδιά όταν κάνει το καθήκον του. Όποιο καθήκον κι αν κάνει κάποιος, όταν έχει αγνή και υποτακτική καρδιά, και βάζει τα δυνατά του, μπορεί να οδηγηθεί στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και να κερδίσει πολλά από τα καθήκοντά του. Νούο Γι, βλέποντας τα αυτά, κέρδισες κάποια μονοπάτια άσκησης για εσένα;
Λοιπόν, αυτά είχα να σου πω προς το παρόν. Ελπίζω η εμπειρία μου αυτήν τη φορά να σε βοήθησε, και να σε καθοδηγήσει ώστε να ξεπεράσεις σύντομα την αρνητική σου κατάσταση και να μπορέσεις να προσεγγίσεις τα καθήκοντά σου με ειλικρινή καρδιά, και να μην απογοητεύσεις τον Θεό για τις φιλόπονες προσπάθειες που κάνει για εμάς. Μη διστάσεις να μου γράψεις και να μοιραστείς τυχόν γνώσεις ή κέρδη που είχες.
Με εκτίμηση,
Γιου Σουν
19 Σεπτεμβρίου 2023
