94. Δεν ανησυχώ πλέον που γερνάω
Έλαβα το γράμμα σου. Από τα όσα μου γράφεις, βλέπω ότι τελευταία συνεργάζεσαι στα καθήκοντά σου με νεότερους αδελφούς και αδελφές, και ότι νιώθεις πως δεν έχεις αρκετή ενέργεια και αντοχή για να τους φτάσεις, γι’ αυτό και αισθάνεσαι κάπως μελαγχολική. Ανησυχείς ότι, καθώς μεγαλώνεις, θα μπορείς να κάνεις όλο και λιγότερα καθήκοντα, και ότι η ελπίδα σου να σωθείς και να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών θα αρχίσει να χάνεται. Τελευταία, κι εγώ έχω τους ίδιους προβληματισμούς, γι’ αυτό σήμερα, σου γράφω για να μοιραστώ μαζί σου μερικές από τις εμπειρίες μου.
Τον Αύγουστο που μας πέρασε, ο αδελφός Γιανγκ Σουν κι εγώ κάναμε τα καθήκοντά μας στους υπολογιστές. Στον ελεύθερο χρόνο μου, έγραφα μάλιστα κηρύγματα του ευαγγελίου και άρθρα σχετικά με τις εμπειρίες της ζωής μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος και απολάμβανα πολύ αυτό το καθήκον. Ο αδελφός Γιανγκ Σουν ήταν νέος, γεμάτος νεανική ενέργεια και ζωντάνια, και το μυαλό του ήταν γρήγορο και κοφτερό, και με βοηθούσε πολύ να μάθω τεχνικές δεξιότητες. Αν και το διανοητικό μου επίπεδο και η ενέργειά μου δεν μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά ενός νεότερου ατόμου, έπειτα από λίγο καιρό, κατάφερα να αποκτήσω πολλές τεχνικές γνώσεις παρακολουθώντας τον Γιανγκ Σουν. Ήμουν πολύ χαρούμενος και αποφασισμένος να αξιοποιήσω όσο καλύτερα μπορούσα αυτήν την ευκαιρία για να κάνω το καθήκον μου. Στη συνέχεια, ο Γιανγκ Σουν κι εγώ συνεχίζαμε να μελετάμε παρέα τεχνικές δεξιότητες και, στον ελεύθερο χρόνο μου, εξασκούμουν στη συγγραφή κηρυγμάτων και κατανόησα καλύτερα τις αλήθειες σχετικά με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ένιωθα πολύ ικανοποιημένος που έκανα το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο και σκεφτόμουν ότι εξισορροπώντας αυτά τα δύο καθήκοντα, αποκτούσα περισσότερες ελπίδες να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία του Θεού. Λίγο καιρό μετά, όμως, παρατήρησα ότι το χάσμα μεταξύ εμού και του Γιανγκ Σουν μεγάλωνε. Ο Γιανγκ Σουν ήταν νέος, με καλή κατανόηση, είχε καλά αντανακλαστικά και μάθαινε γρήγορα. Όποτε οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν τεχνικά προβλήματα, μπορούσε να ανταποκριθεί γρήγορα και να τα λύσει χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που είχε αποκτήσει. Όσο για εμένα, αν και μπορούσα να χειριστώ βασικά ζητήματα, στα πιο δύσκολα προβλήματα, οι αντιδράσεις μου ήταν αργές και ήμουν ξεχασιάρης. Ξεχνούσα πράγματα αμέσως σχεδόν μόλις τα μάθαινα. Έπρεπε να ανατρέχω συνεχώς σε υλικό αναφοράς και εκπαιδευτικούς οδηγούς, ενώ έπρεπε να εξασκηθώ επανειλημμένα σε ορισμένες διαδικασίες προκειμένου να αποκτήσω μια εξοικείωση. Όταν δεν μπορούσα να βγάλω άκρη με κάποιο θέμα, αναλάμβανε να το χειριστεί ο Γιανγκ Σουν, και εγώ μπορούσα να κάνω μόνο υποστηρικτικές εργασίες. Όταν ξεκινούσαμε κι οι δύο να γράφουμε κηρύγματα, ο Γιανγκ Σουν παρέδιδε τα δικά του μέρες ολόκληρες πριν τελειώσω εγώ τα δικά μου. Δεν μπορούσα να ακολουθήσω τους ρυθμούς του και το χάσμα ήταν ξεκάθαρο. Σκέφτηκα: «Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο 20 χρόνια πίσω, τότε θα κατάφερνα να αφομοιώσω νέα πράγματα τόσο γρήγορα όσο και ο Γιανγκ Σουν και θα ήμουν ικανός σε αυτό το καθήκον. Τι καλά που θα ήταν!» Καθώς, όμως, μεγάλωνα, η ενέργεια, η αντοχή, η όραση, η μνήμη και τα αντανακλαστικά μου δεν ήταν πια τα ίδια. Επιπλέον, χρειαζόμουν φάρμακα για να διατηρώ την υψηλή πίεση και το ζάχαρό μου υπό έλεγχο. Όταν κοίταζα για πολλή ώρα την οθόνη του υπολογιστή τη μέρα, η όρασή μου θόλωνε και τη νύχτα, αν και ήθελα να ηρεμήσω και να γράψω μερικά κηρύγματα, δεν μπορούσα να καθίσω πολλή ώρα πριν με καταβάλει η κούραση και η νύστα και πρηστούν οι γάμπες μου, και αφού κατάφερνα να κρατηθώ μετά βίας για λίγο, με έπαιρνε ο ύπνος. Ο Γιανγκ Σουν με παρότρυνε να ξεκουραστώ, αλλά εγώ ήμουν απρόθυμος, καθώς δεν ήθελα η ηλικία μου ή αυτά τα μικρά προβλήματα υγείας να σταθούν εμπόδιο στο καθήκον μου. Αν δεν μπορούσα να κάνω άλλο αυτό το καθήκον, ένιωθα πως θα έμεναν όλο και λιγότερα καθήκοντα που θα μπορούσα να κάνω, και είχα αρχίσει να αμφιβάλλω για το εάν θα μπορούσα να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία του Θεού. Ο Γιανγκ Σουν ήταν μόλις τριάντα ετών, στο άνθος της ηλικίας του και γεμάτος ενέργεια, ενώ εγώ είχα ήδη πατήσει τα εξήντα, και η υγεία, η μνήμη και τα αντανακλαστικά μου δεν συγκρίνονταν ούτε κατά διάνοια με εκείνα των νεότερων ανθρώπων, επομένως ένιωθα ολοένα και πιο δυσαρεστημένος με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν πόσο τέλειο είναι να είναι κανείς νέος, επειδή οι νέοι άνθρωποι έχουν ακόμα πάρα πολλές ευκαιρίες για να κάνουν τα καθήκοντά τους και ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους. Ένιωθα ότι ενώ το δικό τους μονοπάτι γινόταν ολοένα και πιο πλατύ, το δικό μου γινόταν ολοένα και πιο στενό. Ζούσα μέσα στο άγχος και τη θλίψη, δεν είχα πλέον ενέργεια για να γράψω άρθρα και κηρύγματα, και άρχισα να προσεγγίζω το καθήκον μου με μια στάση «άντε να βγάλουμε και αυτήν τη μέρα». Σιουτζουάν, δεν πιστεύεις ότι η κατάστασή μου ήταν τραγική;
Μια μέρα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Υπάρχουν και κάποιοι ηλικιωμένοι αδελφοί, από 60 έως 80-90 ετών, οι οποίοι, λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους, αντιμετωπίζουν κι αυτοί κάποιες δυσκολίες. Παρά την ηλικία τους, ο τρόπος σκέψης τους δεν είναι απαραίτητα τόσο σωστός ή ορθολογικός, ενώ οι ιδέες και οι απόψεις τους δεν συμφωνούν απαραίτητα με την αλήθεια. Αυτοί οι μεγάλοι άνθρωποι, λοιπόν, αντιμετωπίζουν κι αυτοί προβλήματα και ανησυχούν διαρκώς για το εξής: “Δεν είμαι πια τόσο καλά στην υγεία μου και τα καθήκοντα που μπορώ να εκτελέσω είναι περιορισμένα. Αν εκτελέσω μόνο αυτό το ασήμαντο καθήκον, θα με θυμάται ο Θεός; Πού και πού αρρωσταίνω και χρειάζομαι φροντίδα. Αν δεν υπάρχει κανείς να με φροντίσει, δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου. Τι να κάνω, λοιπόν; Γέρασα πια· ξεχνάω τα λόγια του Θεού αφού τα διαβάσω και δυσκολεύομαι να κατανοήσω την αλήθεια. Όταν συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, μπερδεύω τα λόγια μου, δεν έχω λογικό ειρμό ούτε κάποια εμπειρία που να αξίζει να μοιραστώ. Γέρασα και δεν έχω αρκετή ενέργεια, δεν βλέπω πολύ καλά και δεν είμαι πια δυνατός. Με δυσκολεύουν τα πάντα. Όχι μόνο δεν μπορώ να εκτελέσω το καθήκον μου, αλλά και ξεχνάω εύκολα και κάνω λάθη. Μερικές φορές μπερδεύομαι και δημιουργώ προβλήματα τόσο στην εκκλησία όσο και στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μου είναι πολύ δύσκολο να επιδιώξω την αλήθεια και να φτάσω στη σωτηρία. Τι μπορώ να κάνω;” […] Κάποιοι ηλικιωμένοι, συγκεκριμένα, θέλουν να περνούν όλον τον χρόνο τους δαπανώντας τον εαυτό τους για τον Θεό και εκτελώντας το καθήκον τους, αλλά δεν τους το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους. Κάποιοι έχουν υπέρταση ή διαβήτη και άλλοι γαστρεντερικά προβλήματα. Δεν έχουν τη σωματική δύναμη που χρειάζεται για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του καθήκοντός τους, με αποτέλεσμα να ανησυχούν. Ζηλεύουν τους νέους που μπορούν να τρώνε και να πίνουν, να τρέχουν και να κάνουν άλματα. Όσο περισσότερο τους βλέπουν να κάνουν τέτοια πράγματα τόσο πιο στενοχωρημένοι νιώθουν και σκέφτονται: “Θέλω να κάνω καλά το καθήκον μου και να επιδιώξω, να κατανοήσω και να κάνω πράξη την αλήθεια. Γιατί είναι, λοιπόν, τόσο δύσκολο; Είμαι γέρος και άχρηστος! Μήπως ο Θεός δεν θέλει ηλικιωμένους ανθρώπους; Είναι στ’ αλήθεια άχρηστοι οι ηλικιωμένοι; Εμείς δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία;” Στενοχωριούνται και, όπως κι αν το σκεφτούν, δεν μπορούν να νιώσουν χαρά. Δεν θέλουν να χάσουν μια τόσο υπέροχη εποχή και μια τόσο σπουδαία ευκαιρία, αλλά δεν μπορούν να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να εκτελέσουν το καθήκον τους με όλη την καρδιά και την ψυχή τους όπως οι νέοι. Αυτοί οι ηλικιωμένοι βυθίζονται σε έντονα συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας λόγω της ηλικίας τους. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αναποδιές, ταλαιπωρίες ή εμπόδια, κατηγορούν την ηλικία τους και φτάνουν να νιώθουν μίσος και αντιπάθεια για τον εαυτό τους. Όπως και να ’χει, όμως, είναι μάταιο, δεν υπάρχει λύση και δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν. Ισχύει πως δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσουν; Υπάρχει λύση; (Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει κι αυτοί να εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν.) Είναι αποδεκτό να τα εκτελούν όσο καλύτερα μπορούν, σωστά; Μήπως δεν μπορούν πια να επιδιώξουν την αλήθεια λόγω ηλικίας; Δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια; (Είναι.) Μπορούν να την κατανοήσουν; Έως ένα βαθμό, ναι. Άλλωστε, ούτε οι νέοι μπορούν να την κατανοήσουν στην ολότητά της. Οι ηλικιωμένοι τρέφουν πάντα την εσφαλμένη αντίληψη πως, επειδή νιώθουν σύγχυση και δεν θυμούνται πια τόσο καλά, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Είναι γεγονός αυτό; (Όχι.) Αν και οι νέοι έχουν πολύ περισσότερη ενέργεια και σωματική δύναμη από τους ηλικιωμένους, η ικανότητά τους να κατανοούν, να αφομοιώνουν και να γνωρίζουν πράγματα είναι, ουσιαστικά, ίδια με των ηλικιωμένων. Και οι ηλικιωμένοι δεν ήταν κάποτε νέοι; Δεν γεννήθηκαν γέροι και, από την άλλη, και οι νέοι θα γεράσουν κάποτε. Οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να σκέφτονται διαρκώς πως διαφέρουν από τους νέους επειδή έχουν γεράσει, το σώμα και η μνήμη τους εξασθένισαν και έχουν προβλήματα υγείας. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Τι εννοώ με αυτό; Γέροι και νέοι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, τις ίδιες στάσεις, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές για κάθε λογής πράγματα. Οπότε, οι ηλικιωμένοι δεν πρέπει να έχουν την εσφαλμένη αντίληψη πως το γεγονός ότι γέρασαν, έχουν λιγότερες υπερβολικές επιθυμίες από τους νέους και μπορούν να είναι σταθεροί σημαίνει πως δεν έχουν επιθυμίες ή εξωφρενικές φιλοδοξίες ή πως έχουν λιγότερες διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να συναγωνιστούν άλλους για κάποια θέση, όπως οι νέοι; Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να κάνουν πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές και να ενεργήσουν αυθαίρετα, όπως οι νέοι; (Ναι, μπορούν.) Δεν μπορούν και οι ηλικιωμένοι να είναι εξίσου αλαζόνες με τους νέους; Απλώς, όταν δείχνουν αλαζονεία οι ηλικιωμένοι, η προχωρημένη τους ηλικία δεν τους αφήνει να γίνουν τόσο επιθετικοί και δεν είναι τόσο εξόφθαλμα αλαζόνες. Οι νέοι εκδηλώνουν πιο φανερά την αλαζονεία τους επειδή έχουν ακόμα γερό σώμα και μυαλό, ενώ οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας την εκδηλώνουν λιγότερο φανερά, επειδή το σώμα και το μυαλό τους έχουν εξασθενίσει. Παρόλα αυτά, η ουσία της αλαζονείας τους και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες. Όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος ηλικιωμένος στον Θεό ή όσα χρόνια κι αν εκτελεί το καθήκον του, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα συνεχίσει να έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. […] Δεν ισχύει, λοιπόν, ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν τίποτα να κάνουν ή ότι δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και σίγουρα όχι ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· μπορούν να κάνουν πολλά. Οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες, οι διάφορες παραδοσιακές ιδέες και αντιλήψεις, τα πράγματα που δηλώνουν άγνοια και ισχυρογνωμοσύνη, και τα συντηρητικά, ανορθολογικά και στρεβλά πράγματα που έχουν συσσωρευτεί μέσα σου κατά τη διάρκεια της ζωής σου έχουν στοιβαχτεί όλα τους μέσα στην καρδιά σου. Θα πρέπει, λοιπόν, να αφιερώσεις ακόμη περισσότερο χρόνο από ό,τι οι νέοι για να τα φέρεις στην επιφάνεια, να τα αναλύσεις και να τα αναγνωρίσεις. Δεν ισχύει πως δεν έχεις τίποτα να κάνεις, ούτε θα πρέπει να νιώθεις διαρκώς αγωνία, άγχος και ανησυχία. Αυτό δεν είναι ούτε δική σου δουλειά ούτε δική σου ευθύνη. Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να έχουν τη σωστή νοοτροπία. Αν και μπορεί να είσαι μιας κάποιας ηλικίας και σχετικά γερασμένος σωματικά, θα πρέπει και πάλι να έχεις τη νοοτροπία νέου ανθρώπου. Αν και μεγαλώνεις και δεν έχεις πια τόσο γερό μυαλό και θυμητικό, εφόσον μπορείς ακόμα να αποκτήσεις αυτογνωσία και να κατανοήσεις τα λόγια Μου και την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει πως ούτε γέρος είσαι ούτε υστερείς σε επίπεδο. Αν κάποιος έχει πατήσει τα εβδομήντα, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, αυτό δείχνει πως το ανάστημά του είναι πολύ μικρό και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ αυτό που του ζητείται. Η ηλικία, λοιπόν, δεν παίζει ρόλο όταν μιλάμε για την αλήθεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Η συναναστροφή του Θεού αναφέρεται ακριβώς στην κατάσταση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι εμείς οι ηλικιωμένοι. Καθώς γερνάμε, το σώμα μας χειροτερεύει και η εκτέλεση των καθηκόντων μας μπορεί να παρουσιάζει κάποιες προκλήσεις. Συχνά νιώθουμε ανήμποροι και φθονούμε τους νέους. Όπως ακριβώς εγώ, όταν είδα ότι ο Γιανγκ Σουν ήταν νέος, με καλή μνήμη και υγιές σώμα, σκέφτηκα ότι μπορούσε να κάνει περισσότερα καθήκοντα, επομένως είχε περισσότερες ελπίδες να σωθεί. Στο μεταξύ, ένιωθα ότι όσο γερνούσα και η υγεία και η μνήμη μου επιδεινώνονταν, μπορούσα να κάνω μόνον υποστηρικτικές εργασίες, και ανησυχούσα ότι αν δεν έκανα καλά αυτό το καθήκον, δεν θα υπήρχαν πολλά άλλα καθήκοντα που θα μπορούσα να κάνω. Έτσι, φοβόμουν ότι θα έχανα την ελπίδα για σωτηρία. Αυτό με έκανε να νιώσω αποκαρδιωμένος. Αφού, όμως, διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός δεν σώζει τους ανθρώπους με βάση την ηλικία τους ή το πόσα καθήκοντα κάνουν, αλλά με βάση το κατά πόσο επιδιώκουν την αλήθεια. Μπορεί οι ηλικιωμένοι να νιώθουν κάποια σωματική κατάπτωση και να έρχονται αντιμέτωποι με αρρώστιες, αλλά αυτό δεν τους σταματάει από το να επιδιώκουν την αλήθεια. Αν και μεγάλωσα, έχω συγκεντρώσει πολλές σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις μαζί με διάφορες παραδοσιακές ιδέες και αντιλήψεις, και οι σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις μου δεν είναι λιγότερες από εκείνες των νεότερων ανθρώπων. Πάρε, για παράδειγμα, την προηγούμενη άνοιξη, όταν κήρυττα το ευαγγέλιο. Έπειτα από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, είχα αποκτήσει κάποια εμπειρία στο κήρυγμα του ευαγγελίου, επομένως χρησιμοποίησα την εμπειρία μου για να κάνω επίδειξη στους αδελφούς και τις αδελφές, μιλώντας με στόμφο για να κάνω φιγούρα και να κερδίσω τον θαυμασμό τους. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε ακόμη να διορθώσω πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις και να εισέλθω σε πολλές αλήθειες, και ότι έπρεπε να το λύσω αυτό τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού και κάνοντας πράξη την αλήθεια. Ταυτόχρονα, έπρεπε να κάνω το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα. Αυτά ήταν πράγματα που μπορούσα να κάνω αντί να ζω σε μια κατάσταση αποκαρδίωσης και να εγκαταλείψω την επιδίωξη της αλήθειας. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα ότι το καθήκον που μου είχε αναθέσει ο επικεφαλής μού ταίριαζε αρκετά. Όταν ο Γιανγκ Σουν ήταν απασχολημένος με τα καθήκοντά του, εγώ βοηθούσα με μερικές υποστηρικτικές εργασίες, και όταν δεν ήταν απασχολημένος, έγραφα άρθρα και κηρύγματα. Επίσης, συνήθως έδινα προσοχή στις διεφθαρμένες διαθέσεις που φανέρωνα στα καθήκοντά μου και αναζητούσα την αλήθεια για να τις διορθώσω. Ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο άσκησης, είχα και πάλι μια ευκαιρία να σωθώ. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να επιδιώξουν ή να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε και έχει υψηλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους: Όσο κάνουμε τα καθήκοντά μας ανάλογα με τις ικανότητές μας και δεν εγκαταλείπουμε την επιδίωξη της αλήθειας, τότε, ανεξάρτητα από την ηλικία μας, όλοι μας έχουμε μια ευκαιρία να σωθούμε. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, αγαλλίασε η καρδιά μου και δεν ένιωθα πλέον άγχος.
Μια μέρα, διάβασα κάποια ακόμα από τα λόγια του Θεού: «Η εκτέλεση του καθήκοντος είναι το κάλεσμα κάθε ανθρώπου, η εκτέλεση του καθήκοντος διέπεται από τις δικές της αρχές, όλοι πρέπει να εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και αυτό πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα. Αναφέρεται πουθενά εδώ καμία αποζημίωση; Αναφέρεται καμία ανταμοιβή; (Όχι.) Δεν αναφέρεται καμία αποζημίωση ή ανταμοιβή· είναι υποχρέωση. Τι σημαίνει “υποχρέωση”; Υποχρέωση είναι κάτι που επιβάλλεται να κάνει κάποιος, κάτι για το οποίο δεν ισχύει η αρχή ότι πρέπει να ανταμειφθεί ανάλογα με τον κόπο του. Ο Θεός δεν όρισε ποτέ ότι κάποιος που εκτελεί το καθήκον του σε μεγάλο βαθμό πρέπει να παίρνει μεγάλη ανταμοιβή, και ότι κάποιος που εκτελεί το καθήκον του σε μικρό βαθμό ή το εκτελεί με μη ικανοποιητικό τρόπο πρέπει να παίρνει μικρή ανταμοιβή· ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. Τι λένε, λοιπόν, τα λόγια του Θεού; Ο Θεός λέει ότι η εκτέλεση του καθήκοντος είναι το κάλεσμα κάθε ανθρώπου και ότι είναι υποχρέωση των δημιουργημάτων· αυτή είναι η αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους). «Αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την παλαιότητα ή τον βαθμό στον οποίο υπέφερε, και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλεί τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχει την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι τα καθήκοντα είναι η υποχρέωση και το κάλεσμα κάθε δημιουργημένου όντος, και ότι δεν ισχύει πως, όσo περισσότερα καθήκοντα κάνει κανείς, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανταμοιβή του, ή όσο λιγότερα κάνει, τόσο λιγότερες θα είναι και οι ευλογίες από τον Θεό. Αυτές οι σκέψεις δεν ήταν παρά οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες μου. Η έκβαση και ο προορισμός που καθορίζει ο Θεός για έναν άνθρωπο εξαρτώνται από το κατά πόσον ο άνθρωπος αυτός κατέχει την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το εάν ένας άνθρωπος είναι γέρος ή νέος, εφόσον αναζητά την αλήθεια και ακολουθεί το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ο Θεός έχει σκοπό να τον σώσει και δεν μεταχειρίζεται κανέναν άνθρωπο άδικα. Αυτό καθορίζεται από τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Δεν έβλεπα τα πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές, αλλά αντιθέτως, έκρινα το εάν κάποιος μπορούσε να σωθεί με βάση το μέγεθος της συνεισφοράς του. Αυτό έδειχνε έλλειψη κατανόησης της δίκαιης διάθεσης του Θεού και ήταν βλασφημία απέναντι στον Θεό! Σκέφτηκα τον Παύλο, που διέδωσε το ευαγγέλιο σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη και ίδρυσε πολλές εκκλησίες. Φαινόταν ότι η συνεισφορά του ήταν τεράστια, αλλά δεν επεδίωκε την αλήθεια. Αντιμετώπιζε το έργο και τη δαπάνη του ως διαπραγματευτικά χαρτιά και απαιτούσε έναν στέφανο από τον Θεό. Συχνά εξύψωνε τον εαυτό του και έδινε μαρτυρία γι’ αυτόν, αλλά δεν έδινε ποτέ μαρτυρία για τον Θεό. Ισχυριζόταν μάλιστα ότι για εκείνον το ζην ήταν ο Χριστός, κάτι το οποίο προσέβαλλε σοβαρά τη διάθεση του Θεού. Στο τέλος, δεν σώθηκε, αλλά αντίθετα, τιμωρήθηκε στην κόλαση. Το μέγεθος της συνεισφοράς ενός ανθρώπου στο καθήκον του δεν μπορεί να καθορίσει αν θα σωθεί. Η σωτηρία ενός ανθρώπου εξαρτάται από το κατά πόσο επιδιώκει την αλήθεια και αφιερώνει όλη του την καρδιά και τον νου στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Σιουτζουάν, όταν δεν κατανοούμε την αλήθεια, τείνουμε να βλέπουμε τα προβλήματα με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας. Και έτσι, μπορεί να παρανοήσουμε τις προθέσεις του Θεού!
Έπειτα από αυτό, άρχισα να σκέφτομαι και να διερωτώμαι: «Τι κρύβεται πίσω από τις ανησυχίες και τη στενοχώρια μου; Τι τα προκαλεί;» Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Προτού αποφασίσουν οι αντίχριστοι να κάνουν το καθήκον τους, κατά βάθος, ξεχειλίζουν από προσδοκίες ως προς τις προοπτικές τους, να κερδίσουν ευλογίες, έναν καλό προορισμό, ακόμα και έναν στέφανο, και είναι απόλυτα σίγουροι ότι θα τα πετύχουν όλα αυτά. Με τέτοιες προθέσεις και προσδοκίες έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους. Εμπεριέχεται, λοιπόν, μέσα στην εκπλήρωση του καθήκοντός τους η ειλικρίνεια, η αυθεντική πίστη και η αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός; Στο σημείο αυτό, δεν είναι ακόμα εμφανής η αυθεντική τους πίστη, αφοσίωση ή ειλικρίνεια, διότι όλοι διακατέχονται από μια νοοτροπία απόλυτα βασισμένη στις συναλλαγές προτού κάνουν το καθήκον τους· όλοι παίρνουν την απόφαση να κάνουν το καθήκον τους με κίνητρο τα συμφέροντα, αλλά και με γνώμονα τις υπέρμετρες φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Με ποια πρόθεση κάνουν το καθήκον τους οι αντίχριστοι; Να κάνουν μια συμφωνία, να κάνουν μια ανταλλαγή. Θα έλεγε κανείς ότι αυτές τις προϋποθέσεις θέτουν για να κάνουν το καθήκον τους: “Αν κάνω το καθήκον μου, τότε πρέπει να αποκτήσω ευλογίες και να έχω έναν καλό προορισμό. Πρέπει να αποκτήσω όλες τις ευλογίες και τα προνόμια που έχει πει ο θεός ότι έχουν προετοιμαστεί για την ανθρωπότητα. Αν δεν μπορέσω να τα αποκτήσω, τότε δεν πρόκειται να κάνω αυτό το καθήκον”. Με τέτοιες προθέσεις, φιλοδοξίες και επιθυμίες έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους. Φαίνεται σαν να έχουν όντως κάποια ειλικρίνεια, και φυσικά για όσους είναι νέοι πιστοί και αρχίζουν μόλις τώρα να κάνουν το καθήκον τους, αυτό θα μπορούσε κανείς να το πει και ενθουσιασμό. Σ’ αυτό, όμως, δεν υπάρχει αυθεντική πίστη ή αφοσίωση· υπάρχει μόνο ο ενθουσιασμός ως κάποιον βαθμό. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ειλικρίνεια. Αν κρίνουμε από αυτήν τη στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στο να κάνουν το καθήκον τους, χαρακτηρίζεται εντελώς από νοοτροπία συναλλαγής και είναι γεμάτη από τις επιθυμίες τους για οφέλη, όπως να κερδίσουν ευλογίες, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να αποκτήσουν στέφανο και να λάβουν ανταμοιβές. Έτσι, εξωτερικά, πολλοί αντίχριστοι, πριν αποβληθούν, δείχνουν ότι κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα ότι έχουν απαρνηθεί περισσότερα και έχουν υποφέρει περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο. Εκείνα που δαπανούν και το τίμημα που πληρώνουν είναι αντίστοιχα με αυτά του Παύλου, και δεν τρέχουν λιγότερο από τον Παύλο. Αυτό όλοι το βλέπουν. Όσο για τη συμπεριφορά τους και τη θέληση να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, δεν θα έπρεπε να μην πάρουν τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός δεν εξετάζει έναν άνθρωπο ανάλογα με την εξωτερική του συμπεριφορά, αλλά βασίζεται στην ουσία του, στη διάθεσή του, σε όσα αποκαλύπτει, και στη φύση και ουσία που έχει καθετί που κάνει» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)]. Από τα λόγια του Θεού, διαπίστωσα ότι όταν οι αντίχριστοι κάνουν τα καθήκοντά τους στην εκκλησία, όσο και αν φαίνεται ότι απαρνούνται τον εαυτό τους, τον δαπανούν, υποφέρουν ή πληρώνουν ένα τίμημα, όλα αυτά τα κάνουν για να κερδίσουν ευλογίες, και χρησιμοποιούν το καθήκον τους ως μέσο διαπραγμάτευσης με τον Θεό. Υπό το φως των λόγων του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η δική μου άποψη για την επιδίωξη δεν διέφερε σε τίποτα από εκείνη ενός αντίχριστου. Από τότε που βρήκα τον Θεό, φαινόταν σαν να ήμουν σε θέση να υπακούσω στις ρυθμίσεις της εκκλησίας και να κάνω τα καθήκοντά μου, αλλά όλα αυτά γίνονταν με την πρόθεση να λάβω ευλογίες. Για να λάβω ευλογίες, νοίκιασα πρόθυμα δύο διαμερίσματα για να κάνω καθήκοντα φιλοξενίας. Σε αντάλλαγμα για τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών, ήμουν ακόμα και πρόθυμος να παρατήσω μια δουλειά με πολύ καλό μισθό, προκειμένου να κάνω ενεργά τα καθήκοντά μου. Για χάρη ενός καλού προορισμού, δεν άφηνα την αρρώστια μου να με σταματήσει από το να κάνω τα καθήκοντά μου, καθώς πίστευα ότι όσο περισσότερα καθήκοντα έκανα, τόσο περισσότερες ευλογίες θα λάμβανα από τον Θεό. Καθώς μεγάλωνα όμως, όταν διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω τα καθήκοντά μου τόσο αποδοτικά και αποτελεσματικά όσο οι νεότεροι άνθρωποι, άρχισα να ανησυχώ ότι θα με απάλλασσαν από τα καθήκοντά μου ή θα με μετέθεταν, και τότε θα έμεναν όλο και λιγότερα καθήκοντα που θα μπορούσα να κάνω και η ελπίδα μου να λάβω ευλογίες και να εισέλθω στη βασιλεία του Θεού θα ξεθώριαζε. Ζούσα σε μια κατάσταση ανησυχίας, άγχους και θλίψης, κι έκανα τα καθήκοντά μου υιοθετώντας μια στάση «άντε να βγάλουμε και αυτήν τη μέρα». Τα καθήκοντα είναι η ευθύνη ενός δημιουργημένου όντος και είναι δικαιολογημένα και φυσικά, αλλά εγώ αντιμετώπιζα το καθήκον μου ως απόδειξη για να κερδίσω ευλογίες, και εφόσον μπορούσα να λάβω ευλογίες, ήμουν πρόθυμος να απαρνηθώ και να δαπανήσω τον εαυτό μου, να υπομείνω και να πληρώσω ένα τίμημα, όποιο και αν ήταν αυτό, αλλά αν δεν υπήρχε ελπίδα να λάβω ευλογίες, τότε δεν είχα κίνητρο για να κάνω τα καθήκοντά μου. Ποια ακριβώς ήταν η συνείδησή μου; Αναπολώντας το παρελθόν, διαπίστωσα ότι, από την πρώτη στιγμή που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, απολάμβανα βαθύτατα την ποίμανση και το πότισμά Του μέσα από τα λόγια Του, και ότι δεν θα έπρεπε να είχα απαιτήσεις από τον Θεό. Ο Θεός μού έδωσε ζωή και μου επέτρεψε να έρθω στον οίκο Του και να κάνω το καθήκον μου, και αυτό είναι ήδη η χάρη του Θεού. Ακόμα και αν ο προορισμός μου δεν είναι καλός, δεν πρέπει να παραπονιέμαι και πρέπει να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο πιο υπόχρεος αισθανόμουν απέναντι στον Θεό και προσευχήθηκα σε Αυτόν, πρόθυμος να εγκαταλείψω την επιθυμία μου για ευλογίες και ν’ απαλλαγώ απ’ αυτές τις λανθασμένες απόψεις περί επιδίωξης.
Στη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Οι μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές έχουν κι αυτοί τις δικές τους λειτουργίες να εκτελέσουν και ο Θεός δεν τους εγκαταλείπει. Επίσης, οι μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές έχουν και επιθυμητές και ανεπιθύμητες πλευρές. Έχουν περισσότερες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και περισσότερες θρησκευτικές αντιλήψεις. Στις ενέργειές τους προσκολλώνται σε πολλές αυστηρές συμβάσεις, αρέσκονται σε κανονισμούς τους οποίους εφαρμόζουν μηχανικά και άτεγκτα. Αυτή η πλευρά είναι ανεπιθύμητη. Παρόλα αυτά, αυτοί οι μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές παραμένουν ήρεμοι και ακλόνητοι απέναντι σε οτιδήποτε προκύψει· οι διαθέσεις τους είναι σταθερές, και δεν έχουν εκρηκτικές εξάρσεις. Ενδεχομένως κατανοούν τα πράγματα πιο αργά, αλλά αυτό δεν είναι σοβαρό μειονέκτημα. Εφόσον μπορείτε να υποτάσσεστε, να αποδέχεστε τον τωρινό λόγο του Θεού και να μην εξετάζετε εξονυχιστικά τον λόγο του Θεού, εφόσον σας ενδιαφέρει μόνο να υποτάσσεστε και να ακολουθείτε, και δεν κρίνετε ποτέ τον λόγο του Θεού ούτε τρέφετε άλλες κακές σκέψεις γι’ αυτόν, εφόσον αποδέχεστε τον λόγο Του και τον κάνετε πράξη —τότε, αν πληροίτε αυτές τις προϋποθέσεις, θα μπορέσετε να τελειωθείτε» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με το να εκτελεί ο καθένας τη λειτουργία του). «Είτε είσαι νεότερος είτε μεγαλύτερος αδελφός ή αδελφή, ξέρεις τι λειτουργία οφείλεις να εκτελέσεις. Όσοι είναι νέοι δεν είναι αλαζονικοί· εκείνοι που είναι μεγαλύτεροι δεν είναι αρνητικοί ούτε παλινδρομούν. Επιπλέον, είναι σε θέση να χρησιμοποιούν ο ένας τα δυνατά σημεία του άλλου για να αντισταθμίσουν τις αδυναμίες τους και μπορούν να υπηρετούν ο ένας τον άλλον χωρίς προκαταλήψεις. Δημιουργείται μια γέφυρα φιλίας μεταξύ των νεότερων και των μεγαλύτερων αδελφών, και χάρη στην αγάπη του Θεού είστε σε θέση να καταλάβετε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Οι νεότεροι αδελφοί και αδελφές δεν περιφρονούν τους μεγαλύτερους αδελφούς και αδελφές και οι μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές δεν είναι αυτάρεσκοι. Δεν είναι αυτή αρμονική συνεργασία; Εάν όλοι σας έχετε αυτήν την αποφασιστικότητα, τότε το θέλημα του Θεού θα εκπληρωθεί σίγουρα στη γενιά σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με το να εκτελεί ο καθένας τη λειτουργία του). Τα λόγια του Θεού με ενέπνευσαν και μου έδωσαν μεγάλη πίστη. Παρόλο που εμείς οι ηλικιωμένοι έχουμε ελαφρώς πιο ασθενή κράση, εφόσον ακούμε τα λόγια του Θεού, υποτασσόμαστε σε Αυτόν και εστιάζουμε στο να κάνουμε πράξη τα λόγια Του, έχουμε όλοι την ευκαιρία να σωθούμε. Οι ηλικιωμένοι δεν χρειάζεται να συγκρίνονται με τους νέους, και πρέπει να βλέπουν σωστά τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες τους. Οι νέοι είναι εύστροφοι και μαθαίνουν γρήγορα, και παρόλο που έχουν δυνατά σημεία, μπορεί και αυτοί να μην εξετάζουν σχολαστικά κάποια ζητήματα. Εμείς οι ηλικιωμένοι είμαστε συνήθως ήρεμοι και σταθεροί στη δουλειά μας, και αυτός ο τρόπος συνεργασίας μάς επιτρέπει να συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον στα καθήκοντά μας. Όποτε αντιμετωπίζω τεχνικά προβλήματα, ζητάω τη βοήθεια του Γιανγκ Σουν, και όποτε ο Γιανγκ Σουν πρέπει να απαντήσει σε κάποια δύσκολη ερώτηση, τη συζητάει μαζί μου, ώστε να συμφωνήσουμε γρήγορα μαζί πάνω στην απάντηση. Αν κανείς από τους δυο μας δεν καταλαβαίνει, αναζητούμε καθοδήγηση από τον επικεφαλής μας και, τελικά, βρίσκουμε το μονοπάτι της άσκησης. Επιπλέον, τόσο ο Γιανγκ Σουν όσο κι εγώ, ανεξάρτητα από το ποιος εντοπίζει τις αποκαλύψεις διαφθοράς του άλλου ή τις πράξεις του που δεν συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, μπορούμε να τις επισημάνουμε ο ένας στον άλλον χωρίς να νιώθουμε ότι μας περιορίζει η περηφάνια, και μέσα από την ανοικτή συναναστροφή, επωφελούμαστε και οι δύο ο ένας από τον άλλο. Δεν ανησυχώ πλέον μήπως δεν μπορώ να κάνω τα καθήκοντά μου εξαιτίας της ηλικίας μου και εστιάζω στο πώς να τα κάνω καλά, ώστε να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!
Σιουτζουάν, ελπίζω να σε βοηθήσει η δική μου εμπειρία. Μέσα από την πραγματική μου εμπειρία, βλέπω ότι ο Θεός δεν μεροληπτεί απέναντι στους ηλικιωμένους, και αν ο Θεός δεν κανόνιζε να μου αποκαλυφθεί ένα τέτοιο περιστατικό, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει πόσες από τις απόψεις μου δεν συμβάδιζαν με την αλήθεια. Αυτή η αποκάλυψη μου εξασφάλισε κάποιο κέρδος. Αν έχεις κάποιο νέο φως ή κάποια νέα διαφώτιση, γράψε μου για να μου πεις. Ανυπομονώ να λάβω την απάντησή σου!
Λιανγκ Ζι
18 Νοεμβρίου 2023
