1. Έμαθα πώς να αντιμετωπίζω σωστά το καθήκον μου
Γεννήθηκα σε μια συνηθισμένη αγροτική οικογένεια και μεγαλώνοντας, έβλεπα τη μητέρα μου να φτιάχνει φαγητό και να καθαρίζει, ενώ δεν είδα ποτέ τον πατέρα μου να μαγειρεύει ή να κάνει καμιά δουλειά στο σπίτι. Το ίδιο έκανε και ο παππούς μου. Μερικές μέρες που έλειπε η γιαγιά μου, ο παππούς μου προτιμούσε να πεινάσει από το να μαγειρέψει. Πίστευε ότι το μαγείρεμα ήταν γυναικεία δουλειά. Έβλεπα ότι στις περισσότερες οικογένειες, οι άνδρες εργάζονταν εκτός σπιτιού και οι γυναίκες έκαναν τις δουλειές του σπιτιού. Οι γυναίκες μαγείρευαν στο σπίτι, ενώ οι άντρες δούλευαν έξω. Όταν παντρεύτηκα, η σύζυγός μου ανέλαβε φυσικά όλες τις δουλειές του σπιτιού. Μου ζητούσε μερικές φορές να κάνω κι εγώ κάποιες δουλειές στο σπίτι, αλλά ήμουν απρόθυμος και διστακτικός. Πάντα πίστευα ότι το μαγείρεμα και οι δουλειές του σπιτιού ήταν εργασίες των γυναικών.
Το καλοκαίρι του 2020, ο επικεφαλής μού είπε ότι μια ομάδα χρειαζόταν επειγόντως να φιλοξενηθεί κάπου και με ρώτησε αν ήμουν πρόθυμος να τους φιλοξενήσω εγώ. Δεν είπα τίποτα, αλλά σκέφτηκα μέσα μου: «Δεν έχω κάνει ποτέ καθήκον φιλοξενίας και δεν ξέρω καν να μαγειρεύω». Ωστόσο, έλαβα υπόψη την επείγουσα ανάγκη για ανθρώπους και συμφώνησα. Έκανα καθήκοντα φιλοξενίας και περνούσα κάθε μέρα στην κουζίνα, πλένοντας και καθαρίζοντας, και σκεφτόμουν: «Αυτό είναι καθήκον για τις αδελφές. Γιατί με ανάγκασαν να το κάνω εγώ; Είναι ντροπή ένας άντρας να πηγαίνει συνέχεια στην αγορά να αγοράζει λαχανικά και να κάνει και παζάρια με τους μανάβηδες!» Κάθε φορά που πήγαινα στην αγορά για να αγοράσω λαχανικά, ανησυχούσα, καθώς φοβόμουν ότι θα με περιφρονούσαν. Πάντα βιαζόμουν και έφευγα γρήγορα. Δεν ήθελα να μένω πολύ. Κάποιες φορές, μερικοί αδελφοί έλεγαν ότι τα λαχανικά ήταν πολύ αλμυρά ή πολύ άνοστα, κι εγώ ντρεπόμουν και έλεγα από μέσα μου: «Στο σπίτι, η γυναίκα μου έκανε πάντα τις δουλειές και το μαγείρεμα, όχι εγώ! Εκτός αυτού, είμαι άνδρας, και αυτές είναι δουλειές των γυναικών, οπότε είναι φυσιολογικό να μην είμαι καλός. Γιατί δεν μπορείτε να δείτε τα πράγματα από τη δική μου οπτική γωνία;» Ένιωθα συνέχεια λίγη πικρία κι αναρωτιόμουν πότε θα τελείωνε αυτό το καθήκον. Έβλεπα συχνά τους αδελφούς να μιλάνε και να γελάνε για το έργο, αλλά δεν μπορούσα να χαρώ κι εγώ. Ένιωθα ότι κουβαλούσα βαρύ φορτίο στην πλάτη μου και λαχταρούσα να έρθει η μέρα που δεν θα χρειαζόταν να κάνω πια αυτό το καθήκον. Εκείνες τις μέρες, δεν προσπαθούσα ιδιαίτερα να μαγειρέψω κάτι καλό κι έφτιαχνα μόνο νουντλς κάθε πρωί. Είδα ότι οι αδελφοί δεν έτρωγαν πολύ, αλλά δεν ρώτησα ποτέ αν αυτό ήταν ένα φαγητό που το έτρωγαν. Εκείνη την περίοδο, είχαμε πολύ λάχανο, οπότε το έβραζα σκέτο και δεν με ένοιαζε που οι αδελφοί έτρωγαν πολύ λίγο. Σκεφτόμουν: «Το λάχανο δεν έχει πολύ ωραία γεύση, όπως και να το μαγειρέψει κανείς». Αργότερα, οι αδελφοί ανέλαβαν άλλα καθήκοντα και μετακόμισαν, αλλά ο επιβλέπων μού ζήτησε να συνεχίσω να κάνω καθήκοντα φιλοξενίας. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό κι έλεγα: «Γιατί ζητά συνέχεια από εμένα, που είμαι κοτζάμ άντρας, να κάνω καθήκοντα φιλοξενίας; Το μαγείρεμα, το πλύσιμο και το καθάρισμα είναι πράγματα που κάνουν συνήθως οι αδελφές. Δεν θα αναρωτηθούν οι άλλοι γιατί κάνει αυτό το καθήκον ένας αδελφός; Πώς θα ξεπεράσω αυτόν τον εξευτελισμό;» Η σκέψη αυτή με έκανε να νιώσω κατώτερος. Εκείνη την περίοδο, ήμουν σε κακή κατάσταση και ένιωθα ότι είχα πραγματικά χάσει την υπόληψή μου. Δεν θα ήταν λογικό να παρατήσω τα καθήκοντα φιλοξενίας, αλλά αν συνέχιζα, δεν ήξερα πώς θα τα έβγαζα πέρα. Φαινόταν ότι έκανα το καθήκον μου, αλλά μέσα μου ένιωθα πνιγμένος και δεν ήμουν ενεργός ούτε και προσεκτικός σε ό,τι κι αν έκανα. Έβλεπα ότι έπρεπε να καθαρίσω, αλλά δεν καθάριζα κι οι άλλοι έφτασαν αρκετές φορές στο σημείο όπου δεν άντεχαν άλλο και βοήθησαν στο καθάρισμα. Επίσης, δεν αποξήραινα εγκαίρως τα τρόφιμα που έστελνε η εκκλησία και το αποτέλεσμα ήταν να χαλάνε και να τα πετάμε. Μόλις το έμαθε αυτό ο επικεφαλής, μου είπε: «Το φαγητό έχει μουχλιάσει. Αν ήσουν πιο προσεκτικός, θα το είχες αποξηράνει και θα είχες φροντίσει να φαγωθούν στην ώρα τους τα ευπαθή τρόφιμα, ώστε να μην πάνε χαμένα. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική σχετικά με τα προβλήματα που προέκυψαν και με τη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου». Όταν το άκουσα αυτό από τον επικεφαλής, ένιωσα λίγες ενοχές. Έφταιγε πράγματι η αμέλειά μου που είχε χαλάσει το φαγητό, αλλά μετά άρχισα να βρίσκω δικαιολογίες κι είπα: «Πίσω στο σπίτι, η μητέρα μου και η σύζυγός μου αποξήραιναν πάντα τα τρόφιμα κι εγώ δεν ανακατευόμουν ποτέ μ’ όλα αυτά. Είναι ντροπή που μου ζητούν να κάνω αυτά τα πράγματα!» Ένιωθα συνέχεια να εξευτελίζομαι και δεν άντεχα άλλο πια αυτήν την κατάσταση. Ήλπιζα, λοιπόν, ότι ο επικεφαλής θα μου ανέθετε άλλα καθήκοντα να κάνω. Έγινα τόσο αρνητικός που δεν ήξερα τι να πω στις προσευχές μου και όταν διάβαζα τα λόγια του Θεού, δεν έβρισκα κανένα φως. Ήμουν κάθε μέρα εξαντλημένος και ένιωθα να πνίγομαι.
Σε μια συνάθροιση, μια αδελφή παρατήρησε ότι ήμουν σε κακή κατάσταση, και μου θύμισε να κάνω αυτοκριτική και να πάρω μαθήματα. Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Τι είναι το καθήκον; Η ανάθεση που εμπιστεύεται ο Θεός στον άνθρωπο είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί. Οτιδήποτε σου εμπιστεύεται Εκείνος είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς. […] Πρέπει να βρει κανείς και να προσδιορίσει τον ρόλο και τη θέση του· αυτό κάνει ένας άνθρωπος με λογική. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εκτελεί καλά και προσγειωμένα το καθήκον του ώστε να ανταποδίδει την αγάπη του Θεού και να Τον ικανοποιεί. Αν εκτελεί το καθήκον του με αυτήν τη στάση, μέσα του θα είναι σταθερός και γαλήνιος, θα μπορεί ν’ αποδεχτεί την αλήθεια στο καθήκον του και, σταδιακά, θα καταφέρει να το εκτελεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Θα μπορέσει ν’ αποτινάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, να υποταχθεί σε όλες τις διευθετήσεις του Θεού και να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του. Έτσι κερδίζει κανείς την έγκριση του Θεού. Αν μπορείς να δαπανάς πραγματικά τον εαυτό σου για τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου με τη σωστή νοοτροπία —δηλαδή, να Τον αγαπάς και να Τον ικανοποιείς— τότε θα σε οδηγεί και θα σε καθοδηγεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είσαι διατεθειμένος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές καθώς εκτελείς το καθήκον σου και θα γίνεις άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό. Με αυτόν τον τρόπο, θα βιώνεις πλήρως την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Η ζωή των ανθρώπων αναπτύσσεται σταδιακά ενόσω εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν όσοι δεν εκτελούν καθήκοντα, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια και τη ζωή, γιατί δεν έχουν την ευλογία του Θεού. Ο Θεός ευλογεί μόνο όσους δαπανούν πραγματικά τον εαυτό τους για Εκείνον και εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις, θεώρησέ το ευθύνη και καθήκον σου, αποδέξου το και κάν’ το καλά. Πώς θα το κάνεις καλά; Κάνοντάς το όπως ακριβώς απαιτεί ο Θεός: Με όλη την καρδιά, τον νου και τη δύναμή σου. Θα πρέπει να σκέφτεσαι αυτά τα λόγια και να εξετάζεις πώς μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως ό,τι αναλαμβάνει κανείς πρέπει να το θεωρεί ευθύνη και καθήκον του, και θα πρέπει να το κάνει με όλη την καρδιά και το μυαλό του. Μόνο όταν εστιάζει κανείς τη σκέψη του στο να ικανοποιήσει τον Θεό μέσα από τα καθήκοντά του, μπορεί να λάβει την έγκριση του Θεού. Εγώ θεωρούσα όμως, ότι τα καθήκοντα φιλοξενίας ήταν για τις αδελφές κι ότι εγώ που ήμουν άντρας δεν έπρεπε να κάνω αυτό το καθήκον. Ένιωθα ότι, ζητώντας μου να κάνω καθήκοντα φιλοξενίας, με υποτιμούσαν και με περιφρονούσαν. Λόγω του ότι η οπτική μου ήταν τόσο λάθος, δεν ήμουν καθόλου σοβαρός και δεν είχα αίσθημα ευθύνης απέναντι στο καθήκον μου, κι έφτιαχνα συνέχεια νουντλς ή έβραζα συνέχεια λάχανο στους αδελφούς που φιλοξενούσα. Είδα ότι αυτά δεν τους άρεσαν, αλλά δεν σκέφτηκα να αλλάξω συνταγή για να τρώνε καλά και να χορταίνουν. Δεν καθάριζα έγκαιρα και χαλούσαν τα τρόφιμα που έστελνε η εκκλησία επειδή δεν τα διαχειριζόμουν έγκαιρα. Έκανα το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά και όλη μου τη δύναμη; Ήμουν σαφώς αμελής και επιπόλαιος! Δεν άρπαξα την ευκαιρία που μου έδωσε η εκκλησία να κάνω το καθήκον μου κι όλο παραπονιόμουν, και αντιστεκόμουν κι έκανα τα πάντα τυπικά. Στενοχώρησα και απογοήτευσα πραγματικά τον Θεό! Αν δεν άλλαζα, θα έχανα την ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, αποφάσισα στο εξής να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να πάρω στα σοβαρά το καθήκον φιλοξενίας. Άρχισα, λοιπόν, να μαθαίνω να μαγειρεύω, καθάριζα περισσότερο και προσπάθησα όσο μπορούσα να διαχειριστώ καλά κάθε τι που είχε σχέση με τα καθήκοντα φιλοξενίας.
Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως τον κύριο λόγο που αντιστεκόμουν στο καθήκον φιλοξενίας. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν σου ανέθεταν να εκτελέσεις ένα καθήκον και, στο παρελθόν, δεν μπορούσες να υποταχθείς, σε ποιον βαθμό μπορείς να υποταχθείς τώρα; Για παράδειγμα, είσαι αδελφός και σου ζητάνε να μαγειρεύεις και να πλένεις τα πιάτα για τους άλλους αδελφούς και τις αδελφές κάθε μέρα. Θα μπορούσες να υποταχθείς; (Έτσι νομίζω.) Ίσως να μπορούσες για ένα μικρό διάστημα, αν, όμως, σου ζητούσαν να κάνεις αυτό το καθήκον για μεγάλο διάστημα, θα μπορούσες να υποταχθείς; (Θα μπορούσα περιστασιακά, αλλά όσο θα περνούσε ο καιρός, ίσως και να μην άντεχα.) Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις υποταχθεί. Για ποιον λόγο δεν υποτάσσονται οι άνθρωποι; (Επειδή έχουν μέσα τους παραδοσιακές αντιλήψεις. Θεωρούν ότι οι άνδρες πρέπει να δουλεύουν έξω από το σπίτι και οι γυναίκες να ασχολούνται με το νοικοκυριό, ότι το μαγείρεμα είναι γυναικεία δουλειά και ότι είναι εξευτελιστικό για έναν άνδρα να μαγειρεύει. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να υποταχθεί κανείς.) Πολύ σωστά. Στον καταμερισμό της εργασίας γίνονται διακρίσεις λόγω φύλου. Οι άνδρες σκέφτονται: “Εμείς οι άνδρες πρέπει να βγάζουμε το ψωμί μας εκτός σπιτιού. Δουλειές όπως το μαγείρεμα και το πλύσιμο είναι για γυναίκες. Δεν θα πρέπει να μας αναγκάζουν να τις κάνουμε”. Εδώ, όμως, πρόκειται για ειδικές περιστάσεις και σου ζητάνε να τις κάνεις. Πώς θα συμπεριφερθείς; Ποια κόμπλεξ πρέπει να ξεπεράσεις προκειμένου να υποταχθείς; Εδώ είναι το θέμα. Πρέπει να ξεπεράσεις τις διακρίσεις λόγω φύλου που κάνεις. Δεν υπάρχουν ανδρικές και γυναικείες δουλειές. Δεν πρέπει να γίνεται έτσι ο καταμερισμός της εργασίας. Το καθήκον που εκτελούν οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να καθορίζεται απ’ το φύλο τους. Μπορείς να καταμερίζεις έτσι τις εργασίες στο σπίτι σου και στην καθημερινότητά σου, εδώ, όμως, πρόκειται για το καθήκον σου, άρα πώς θα πρέπει να ερμηνεύσεις τα πράγματα; Θα πρέπει να λάβεις αυτό το καθήκον από τον Θεό, να το αποδεχθείς και ν’ αλλάξεις τις λανθασμένες απόψεις που έχεις μέσα σου. Θα πρέπει να πεις: “Πράγματι, είμαι άνδρας, είμαι, όμως, και μέλος της εκκλησίας και δημιούργημα στα μάτια του Θεού. Θα κάνω οτιδήποτε μου αναθέσει η εκκλησία· τα πράγματα δεν διαχωρίζονται με βάση το φύλο”. Πρώτα πρέπει να εγκαταλείψεις τις λανθασμένες απόψεις σου κι έπειτα να αποδεχθείς το καθήκον σου. Είναι αληθινή υποταγή το να αποδεχθείς το καθήκον σου; (Όχι.) Τις επόμενες ημέρες, αν πει κάποιος ότι το φαγητό σου είναι υπερβολικά αλμυρό ή άνοστο ή ότι δεν έφτιαξες κάτι καλά και δεν θέλει να το φάει ή σου ζητήσει να φτιάξεις κάτι άλλο, θα μπορέσεις να το αποδεχθείς; Σ’ αυτό το σημείο, θα νιώσεις δυσφορία και θα σκεφτείς: “Είμαι ένας άνδρας που σέβεται τον εαυτό του κι έχω πέσει ήδη πολύ χαμηλά, αφού μαγειρεύω για όλους αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές. Εκείνοι, όμως, όλο επισημαίνουν προβλήματα. Δεν μου έχει μείνει πια καθόλου εγωισμός”. Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, δεν θέλεις να υποταχθείς, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Υπάρχει μια δυσκολία. Όποτε δεν θες να υποταχθείς, υπαίτια είναι μια διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται και προκαλεί προβλήματα, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο στην άσκηση της αλήθειας υπάρχει είσοδος στη ζωή). «Οι άντρες κάνουν τέτοιες σοβινιστικές σκέψεις και υποτιμούν ορισμένα καθήκοντα, όπως τη φροντίδα των παιδιών, το συμμάζεμα του σπιτιού, το πλύσιμο και το καθάρισμα. Κάποιοι είναι πολύ σοβινιστές και υποτιμούν αυτές τις δουλειές, δεν θέλουν να τις κάνουν και, αν τυχόν τις κάνουν, τις κάνουν με το ζόρι και φοβούνται μην τους υποτιμήσουν οι άλλοι. Σκέφτονται: “Δεν θα γίνω γυναικούλα αν κάνω μονίμως τέτοιες δουλειές;” Ποια σκέψη και άποψη το κατευθύνει αυτό; Δεν είναι προβληματική η σκέψη αυτή; (Ναι, είναι.) Είναι πολύ προβληματική. Υπάρχουν κάποιες περιοχές στις οποίες οι άνδρες φορούν συνέχεια ποδιές και μαγειρεύουν. Η γυναίκα γυρίζει σπίτι από τη δουλειά, και τότε ο άνδρας τής σερβίρει φαγητό και της λέει: “Έλα, φάε κάτι. Είναι πολύ νόστιμο· έφτιαξα όλα τα αγαπημένα σου σήμερα”. Η γυναίκα καλά κάνει και τρώει το φαγητό που βρίσκει έτοιμο και ο άνδρας καλά κάνει και το ετοιμάζει, χωρίς να νιώθει σε καμία περίπτωση σαν νοικοκυρά. Μόλις βγει έξω και βγάλει την ποδιά του, ακόμα άνδρας δεν είναι; Υπάρχουν και κάποιες περιοχές όπου ο σοβινισμός κυριαρχεί έντονα, και εκεί οι άνδρες είναι σίγουρα κακομαθημένοι από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας. Αυτές οι επιρροές τούς έχουν σώσει ή τους έχουν κάνει κακό; (Τους έχουν κάνει κακό.) Τους έχουν κάνει μεγάλο κακό. […] Οι σκέψεις και οι απόψεις που εμφυσούν οι γονείς στα παιδιά τους αφορούν τους πιο βασικούς και απλούς κανόνες της ζωής, αλλά και κάποιες λανθασμένες απόψεις για τους ανθρώπους. Αυτές είναι, περιληπτικά, οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας στις σκέψεις των ανθρώπων. Όποια κι αν είναι η επίδρασή τους στη ζωή ενός ατόμου όσο υπάρχει και πιστεύει στον Θεό, όποια κι αν είναι τα προβλήματα και οι ενοχλήσεις που προκαλούν, επί της ουσίας έχουν σχέση με την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει το άτομο από τους γονείς του» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο λόγος που τα καθήκοντα φιλοξενίας με έκαναν να νιώθω καταπίεση και πόνο και ο λόγος που δεν υποτασσόμουν ήταν η παράλογη άποψη ότι οι «Οι άντρες πρέπει να δουλεύουν εκτός σπιτιού και οι γυναίκες να φροντίζουν το σπίτι». Στο σπίτι, εμείς δουλεύαμε στα χωράφια κι η μητέρα μου κι η σύζυγός μου, όταν γύριζαν από τη δουλειά τους έξω, έβαζαν πλυντήριο, μαγείρευαν και τάιζαν τα ζώα. Είχαν τόσο πολλά να κάνουν που σχεδόν δεν προλάβαιναν. Εγώ τις έβλεπα, αλλά δεν βοήθησα ποτέ. Νόμιζα ότι το πλύσιμο των ρούχων, το μαγείρεμα και οι δουλειές του σπιτιού ήταν για γυναίκες, κι ότι οι άνδρες έπρεπε μόνο να βγάζουν λεφτά για να στηρίξουν την οικογένεια και να εργάζονται έξω. Όσους άντρες έκαναν δουλειές του σπιτιού τούς θεωρούσα άχρηστους και τους περιφρονούσα. Με αυτές τις απόψεις που είχα, σπάνια βοηθούσα στις δουλειές του σπιτιού και δεν φρόντιζα ούτε και νοιαζόμουν για την οικογένειά μου. Όταν βρήκα τον Θεό και μου ζητήθηκε να κάνω καθήκοντα φιλοξενίας, σκέφτηκα ότι το καθάρισμα, το να ψωνίζω λαχανικά και το μαγείρεμα ήταν καθήκοντα για τις αδελφές μας, κι ότι δεν έπρεπε οι άντρες να κάνουν τέτοιες εργασίες. Είχα επηρεαστεί από σοβινιστικές νοοτροπίες, και αντιστεκόμουν και δεν αφοσιωνόμουν στο καθήκον μου. Το να πηγαίνει κανείς να αγοράσει λαχανικά, να παζαρεύει με τους μανάβηδες, και να αγοράζει φτηνά και καλά λαχανικά είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Εγώ, όμως, ντρεπόμουν συνέχεια και φοβόμουν ότι θα με περιφρονούσαν. Όταν μαγείρευα, μαγείρευα όπως ήθελα εγώ και δεν σκεφτόμουν καθόλου αν το φαγητό θα άρεσε στους αδελφούς. Λόγω του ότι αντιστεκόμουν στα καθήκοντα φιλοξενίας, δεν καθάριζα όταν έπρεπε. Δεν είχα πραγματικά καθόλου ανθρώπινη φύση και λογική! Αυτή η σοβινιστική νοοτροπία είχε διαστρεβλώσει εντελώς τις σκέψεις μου. Σκέφτηκα ότι ο Θεός ορίζει τα καθήκοντα χωρίς να διαχωρίζει θέση, φύλο ή ηλικία κι ότι πρέπει να το αποδεχτώ από τον Θεό, να το θεωρήσω ευθύνη μου και να το αγαπήσω, και να αφοσιωθώ πιστά στο καθήκον μου και να ικανοποιήσω τον Θεό. Εγώ, όμως, ζούσα σύμφωνα με τη νοοτροπία «Οι άντρες πρέπει να δουλεύουν εκτός σπιτιού και οι γυναίκες να φροντίζουν το σπίτι». Λάμβανα υπόψη μόνο τα δικά μου συναισθήματα, και ποτέ την πραγματική μου ευθύνη και το πραγματικό μου καθήκον. Δεν υποτασσόμουν καθόλου. Δεν εναντιωνόμουν στον Θεό σ’ αυτό το θέμα; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, μετάνιωσα βαθιά μέσα μου κι ένιωσα τύψεις. Προσήλθα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, με ελέγχει η νοοτροπία “Οι άντρες πρέπει να δουλεύουν εκτός σπιτιού και οι γυναίκες να φροντίζουν το σπίτι”. Δεν υποτάσσομαι στα καθήκοντα φιλοξενίας και Σου εναντιώνομαι συνεχώς. Φέρομαι εντελώς παράλογα! Θεέ μου, έκανα λάθος, αλλά είμαι πρόθυμος να μετανοήσω απέναντί Σου».
Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού και κατάλαβα το πρότυπο με το οποίο μετράει ο Θεός τους ανθρώπους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Θεός δεν έχει να πει κάτι συγκεκριμένο για τα φύλα των ανθρώπων, επειδή τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες είναι δημιουργήματά Του και προέρχονται απ’ Αυτόν. Για να χρησιμοποιήσω μια φράση που λένε οι άνθρωποι: “Τόσο η παλάμη όσο και το πίσω μέρος του χεριού είναι φτιαγμένα από σάρκα”. Ο Θεός δεν έχει κάποια προκατάληψη κατά των αντρών ή των γυναικών, ούτε θέτει χωριστές απαιτήσεις στο ένα ή στο άλλο φύλο· και τα δύο είναι ίδια. Άρα, λοιπόν, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα, ο Θεός σε κρίνει σύμφωνα με τα ίδια πρότυπα. Εξετάζει τι είδους ανθρώπινη φύση-ουσία έχεις, σε ποιο μονοπάτι βαδίζεις, ποια στάση τηρείς απέναντι στην αλήθεια, αν αγαπάς την αλήθεια, αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και αν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Όταν επιλέγει να καλλιεργήσει κάποιον για να κάνει ένα συγκεκριμένο καθήκον ή να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη ευθύνη, δεν εξετάζει αν το άτομο είναι άντρας ή γυναίκα. Ο Θεός προωθεί και χρησιμοποιεί ανθρώπους ανεξάρτητα από το αν είναι άντρες οι γυναίκες· βλέπει αν έχουν συνείδηση και λογική, αν έχουν αποδεκτό επίπεδο, αν αποδέχονται την αλήθεια και σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν. Φυσικά, όταν σώζει και οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση, δεν κάθεται να σκεφτεί το φύλο τους. Αν είσαι γυναίκα, ο Θεός δεν σκέφτεται αν είσαι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική, ηθική ή αν έχεις καλούς τρόπους, ούτε αξιολογεί τους άντρες με βάση τον ανδρισμό και την αρρενωπότητά τους. Δεν χρησιμοποιεί αυτά τα πρότυπα για να αξιολογήσει τους άντρες και τις γυναίκες» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και ότι δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους διαφορετικά ανάλογα με το φύλο τους. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, δεν έκανε καμία διάκριση στο φύλο, και τους αγαπούσε και τους φρόντιζε το ίδιο χωρίς να ευνοεί κανέναν. Τα λόγια που λέει ο Θεός τις έσχατες ημέρες για να σώσει την ανθρωπότητα απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής ή φύλου. Από την εμπειρία μου, είδα επίσης ότι ο οίκος του Θεού δεν λαμβάνει υπόψη το φύλο όταν προωθεί και χρησιμοποιεί τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα σκέφτεται σύμφωνα με το αν κάποιος αγαπάει την αλήθεια κι αν έχει συνείδηση και λογική, και αν κοιτάζει το μονοπάτι που βαδίζει. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να είναι αδελφοί και ότι τα καθήκοντα φιλοξενίας πρέπει να εκτελούνται από αδελφές. Για παράδειγμα, ήξερα έναν αδελφό που έκανε επίσης καθήκοντα φιλοξενίας και όποτε είχε χρόνο, επικεντρωνόταν στην ανάγνωση των λόγων του Θεού. Στις συναθροίσεις, συναναστρεφόταν για την κατάσταση και τις δυσκολίες του και όταν αντιμετώπιζε προβλήματα, αναζητούσε την αλήθεια και κοιτούσε να ασκηθεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έκανε το καθήκον του χωρίς να περιορίζεται από το φύλο. Συνειδητοποίησα τότε ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με αυτήν τη σοβινιστική νοοτροπία ήταν λάθος και ακραίο, και ερχόταν σε αντίθεση με τα λόγια του Θεού. Αφότου κατανόησα αυτές τις αλήθειες, μπόρεσα να διακρίνω αυτήν τη σοβινιστική νοοτροπία και έγινα πρόθυμος να την απορρίψω μέσα μου. Επίσης, μπόρεσα να αποδεχτώ πλήρως το καθήκον φιλοξενίας.
Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού και κατάλαβα καλύτερα πώς να κάνω καλά τα καθήκοντα φιλοξενίας. Ο Θεός λέει: «Οι αρχές που πρέπει να κατανοήσεις και οι αλήθειες που πρέπει να κάνεις πράξη είναι οι ίδιες, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς. Είτε σου ζητηθεί να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, είτε μαγειρεύεις γεύματα ως οικοδεσπότης, είτε σου ζητηθεί να φροντίσεις κάποιες εξωτερικές υποθέσεις ή να κάνεις κάποια σωματική εργασία, κατά την εκτέλεση αυτών των διαφορετικών καθηκόντων θα πρέπει να τηρούνται οι ίδιες αλήθεια-αρχές, από την άποψη ότι πρέπει να βασίζονται στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη απ’ αυτές τις αρχές; Το να αφιερώνει κανείς την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές του στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός του, και να εκτελεί αυτό το καθήκον σύμφωνα με το πρότυπο που απαιτείται. […] Αν, για παράδειγμα, έχεις αναλάβει να μαγειρέψεις για τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αυτό είναι το καθήκον σου. Πώς πρέπει να μεταχειριστείς αυτήν την εργασία; (Θα πρέπει να αναζητήσω τις αλήθεια-αρχές.) Και πώς αναζητά κανείς τις αλήθεια-αρχές; Αυτό το θέμα αφορά την πραγματικότητα και την αλήθεια. Πρέπει να σκεφτείς πώς θα κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς θα εκτελέσεις σωστά αυτό το καθήκον και ποιες πτυχές της αλήθειας σχετίζονται μ’ αυτό. Το πρώτο βήμα είναι να γνωρίζεις το εξής: “Δεν μαγειρεύω για τον εαυτό μου. Αυτό που κάνω είναι το καθήκον μου”. Η πτυχή που αναφέρεται εδώ είναι όραμα. Και ποιο είναι το δεύτερο βήμα; (Πρέπει να σκεφτώ πώς να φτιάξω καλά το γεύμα.) Ποιο είναι το κριτήριο για να μαγειρέψει κανείς καλά; (Πρέπει να αναζητήσω τις απαιτήσεις του Θεού.) Πολύ σωστά. Μόνο οι απαιτήσεις του Θεού είναι η αλήθεια, το πρότυπο και η αρχή. Το να μαγειρεύει κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είναι μία πτυχή της αλήθειας. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να λάβεις υπόψη σου αυτήν την πτυχή της αλήθειας, κι έπειτα να αναλογιστείς τα εξής: “Ο Θεός μού ανέθεσε να εκτελέσω αυτό το καθήκον. Ποιο είναι το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός;” Αυτή η θεμελίωση είναι κάτι το απαιτούμενο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μαγειρέψεις για να φτάσεις το πρότυπο που θέτει ο Θεός; Το φαγητό που θα μαγειρέψεις θα πρέπει να είναι υγιεινό, νόστιμο, καθαρό, αλλά και να μη βλάπτει το σώμα· αυτά είναι όλα τα στοιχεία. Εφόσον μαγειρέψεις σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το φαγητό σου θα πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αναζήτησες τις αρχές που διέπουν αυτό το καθήκον και δεν ξεπέρασες τα όρια που έθεσε ο Θεός. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να μαγειρέψεις. Έκανες λοιπόν το καθήκον σου σωστά και ικανοποιητικά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν αναζητά κανείς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι, ανεξάρτητα από το καθήκον μας, πρέπει να ασκούμαστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και πρέπει να αφιερώνουμε την καρδιά και τον κόπο μας στο να το κάνουμε καλά και σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Για παράδειγμα, εφόσον έκανα καθήκοντα φιλοξενίας, αν δεν μαγείρευα καλά, κι οι αδελφοί δεν έτρωγαν ή αρρώσταιναν, δεν θα είχα κάνει καλά τα καθήκοντά μου. Πρέπει να αποξηραίνω τα τρόφιμα και να μαγειρεύω έγκαιρα όσα πρέπει να φαγωθούν γρήγορα ώστε να μην πετάμε τίποτα. Επιπλέον, στην Κίνα, τη χώρα που εναντιώνεται σφοδρότερα στον Θεό, πρέπει να παραμένουμε πάντα σε εγρήγορση όσοι κάνουμε καθήκοντα φιλοξενίας, πρέπει να προσέχουμε το περιβάλλον μας και να φροντίζουμε να είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές μας. Αφού το κατανόησα αυτό, όταν ξαναπήγα στην αγορά να αγοράσω λαχανικά, προσπάθησα να αγοράσω προϊόντα καλής ποιότητας και φτηνά χωρίς να με νοιάζει τι θα σκέφτονταν οι άλλοι. Έθεσα ως αρχή μου να ετοιμάζω νόστιμο, θρεπτικό και υγιεινό φαγητό. Για πιάτα που δεν ήξερα πώς να τα φτιάξω, ρωτούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου ή μάθαινα από βίντεο. Μετά από λίγο καιρό, τόσο το φαγητό όσο και η καθαριότητα στο σπίτι βελτιώθηκαν σημαντικά. Αργότερα, συνεργάστηκα με έναν αδελφό στην επισκευή ηλεκτρονικών, κι έπαιρνα την πρωτοβουλία να μαγειρέψω και να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Μερικές φορές, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές έρχονταν στο σπίτι μας, μας επαινούσαν κι έλεγαν πράγματα όπως: «Το σπίτι σας είναι πολύ καθαρό» και «Το φαγητό φαίνεται πολύ νόστιμο». Όταν τα άκουγα αυτά, ευχαριστούσα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου.
Κατάλαβα ότι τα καθήκοντα είναι η ανάθεση από τον Θεό στους ανθρώπους, και ότι είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας να τα εκπληρώνουμε ανεξαρτήτως φύλου. Πρέπει να τα αποδεχόμαστε ανεπιφύλακτα και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα εκπληρώσουμε. Κατάλαβα, επίσης, ότι δεν έχει σημασία ποιο καθήκον κάνουμε, και ότι σημασία έχει να αναζητούμε την αλήθεια στα καθήκοντά μας και να διορθώνουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Το πιο σημαντικό είναι να ασκούμαστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλες αυτές οι αλλαγές και τα κέρδη μου ήταν αποτέλεσμα των λόγων του Θεού που με καθοδήγησαν. Δόξα τω Θεώ!