14. Το να προστατεύει κανείς τη θέση του είναι άκρως επαίσχυντο
Τον Μάιο του 2023, ήμουν υπεύθυνος για το ευαγγελικό έργο πολλών εκκλησιών. Όταν είδα αρκετούς αδελφούς και αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμουν να απαλλάσσονται εξαιτίας του ότι δεν έκαναν αληθινό έργο, δημιουργήθηκε μέσα μου ασυνείδητα μια ιδέα: «Δεν πρέπει να απαλλαχθώ επειδή δεν έκανα αληθινό έργο. Αν απαλλαχθώ, τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Πρέπει να παρακολουθώ και να μαθαίνω περισσότερα για το έργο των αδελφών μου. Θα κερδίσω τον θαυμασμό όλων, μόνο αν δουν ότι μπορώ και επιλύω προβλήματα μέσα από το καθήκον μου. Έτσι, θα κρατήσω και τη θέση μου». Έπειτα, όταν κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή με ρωτούσε κάτι, απαντούσα το συντομότερο δυνατό, επειδή φοβόμουν μη με αξιολογήσουν άσχημα και απαλλαχθώ, αν δεν έκανα έγκαιρα κάποια εργασία. Μια φορά, η επικεφαλής της ευαγγελικής ομάδας με ρώτησε πώς να δώσει μαρτυρία για να έχει καλά αποτελέσματα. Για να σχηματίσει καλή άποψη για μένα, της είπα αμέσως την άποψή μου. Όταν με άκουσε, έμεινε πολύ ικανοποιημένη, κι ένιωσα κι εγώ χαρούμενος μέσα μου. Της είπα, όμως, πολλά πράγματα, και δεν ήμουν σίγουρος αν η αδελφή μου τα είχε αντιληφθεί ή αν θα υπήρχαν αποκλίσεις στην πράξη. Μετά από λίγο καιρό, έπρεπε να τη ρωτήσω και να παρακολουθήσω το έργο της, και να της υποδείξω μερικά συγκεκριμένα μονοπάτια που αφορούσαν αληθινά προβλήματα. Εγώ, όμως, δεν το πήρα και πολύ σοβαρά. Σκέφτηκα ότι σχημάτισε καλή εντύπωση για μένα, επειδή της είπα πάρα πολλά. Δεν σκέφτηκα καθόλου πώς θα τα πήγαινε μετά. Αργότερα, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα είχε φτωχά αποτελέσματα στο ευαγγελικό έργο, επικοινωνούσα βιαστικά με τους επικεφαλής τους, για να κατανοήσω την κατάσταση και να συναναστραφώ μαζί τους ώστε να τη διορθώσουμε, για να δουν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι έλυνα έγκαιρα τα προβλήματα κι ότι έκανα αληθινό έργο. Μετά, όμως, δεν νοιαζόμουν αν υλοποιούσαν σωστά οι επικεφαλής τις λύσεις, ούτε και αν λύνονταν όντως τα προβλήματα. Μερικές φορές, σε συναθροίσεις ή σε συζητήσεις για το έργο, ανέφερα σκόπιμα ή και ακούσια τα προβλήματα που είχα ανακαλύψει κατά την παρακολούθηση του έργου, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές μου να δουν ότι δεν είμαι ένας γραφειοκράτης κι ότι μπορώ και εμβαθύνω στα προβλήματα της εκκλησίας για να τα λύσω. Μετά από δύο εβδομάδες, έλεγξα το ευαγγελικό έργο πολλών εκκλησιών. Διαπίστωσα ότι τα αποτελέσματα δεν είχαν βελτιωθεί καθόλου και ρώτησα τους επικεφαλής των ομάδων τι συνέβαινε. Ανακάλυψα ότι οι επικεφαλής των ομάδων περνούσαν κάποιες δυσκολίες. Σε ορισμένες εκκλησίες, πολλοί άνθρωποι πήγαιναν διερευνητικά, αλλά η πλειονότητα δεν εναρμονιζόταν με τις αρχές κηρύγματος του ευαγγελίου. Τελικά, λίγοι άνθρωποι εντάσσονταν ουσιαστικά στην εκκλησία. Όταν το είδα αυτό, έμεινα άναυδος κι είπα: «Εγώ παρακολουθώ το ευαγγελικό έργο σε όλες αυτές τις εκκλησίες. Τώρα που έχουν προκύψει τόσο πολλά προβλήματα, τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές με τους οποίους συνεργάζομαι; Δεν θα πουν ότι δεν έχω εργασιακή ικανότητα;» Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα αποκαρδιωμένος μέσα μου. Συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που το έργο δεν έφερνε αποτελέσματα ήταν τα προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο έκανα το καθήκον μου. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό, και Τον ικέτευσα να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει ώστε να πάρω ένα μάθημα.
Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πώς θα πρέπει να κρίνει κανείς αν ένας επικεφαλής εκπληρώνει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών ή αν είναι ψευδοεπικεφαλής; Στο πιο βασικό επίπεδο, πρέπει να εξετάσει αν εκείνος είναι ικανός να κάνει αληθινό έργο, αν έχει ή δεν έχει, δηλαδή, το επίπεδο που απαιτείται. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εξετάσει αν εκείνος ο άνθρωπος φέρει το φορτίο που χρειάζεται για να κάνει καλά αυτό το έργο. Αγνοήστε πόσο όμορφα ακούγονται τα λόγια του, πόσο φαίνεται να κατανοεί τα δόγματα και πόσο ταλαντούχος και χαρισματικός είναι όταν χειρίζεται τα εξωτερικά ζητήματα· αυτά τα πράγματα δεν είναι σημαντικά. Το πιο κρίσιμο είναι αν μπορεί να εκτελέσει σωστά τα πιο σημαντικά κομμάτια του έργου της εκκλησίας, αν μπορεί να λύσει τα προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια και αν μπορεί να οδηγήσει τους άλλους στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι το πιο βασικό και ουσιαστικό έργο. Αν δεν είναι ικανός να κάνει αυτά τα κομμάτια του αληθινού έργου, τότε, όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό του, όσο ταλαντούχος κι αν είναι, όσο κι αν μπορεί να υπομείνει τις κακουχίες και όσο μεγάλο τίμημα κι αν μπορεί να πληρώσει, δεν παύει να είναι ένας ψευδοεπικεφαλής. […] Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχος είσαι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό σου, πόσο μορφωμένος είσαι, πόσα συνθήματα μπορείς να φωνάξεις, πόσα λόγια και δόγματα καταλαβαίνεις, πόσο απασχολημένος ή κουρασμένος είσαι στην καθημερινότητά σου, πόσο μακριά έχεις ταξιδέψει, πόσες εκκλησίες επισκέπτεσαι, πόσα ρίσκα παίρνεις και πόση ταλαιπωρία υπομένεις· τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι αν εκτελείς το έργο σου με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις, αν εφαρμόζεις με ακρίβεια αυτές τις ρυθμίσεις, αν, ενώ είσαι επικεφαλής, συμμετέχεις σε κάθε συγκεκριμένο έργο για το οποίο είσαι υπεύθυνος και πόσα αληθινά προβλήματα έχεις λύσει πραγματικά, πόσοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές χάρη στην καθοδήγηση που τους έχεις προσφέρει ως επικεφαλής, αλλά και πόσο έχει προχωρήσει και αναπτυχθεί το έργο της εκκλησίας· το σημαντικό είναι αν έχεις ή δεν έχεις πετύχει αυτά τα αποτελέσματα. Με όποιο συγκεκριμένο έργο κι αν ασχολείσαι, αυτό που έχει σημασία είναι αν παρακολουθείς την πρόοδο του έργου και το διευθύνεις ανελλιπώς, αντί να το παίζεις μεγάλος και τρανός και να δίνεις εντολές. Πέρα από αυτό, σημαντικό είναι και αν έχεις ζωή-είσοδο καθώς κάνεις το καθήκον σου, αν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, αν έχεις μαρτυρία της άσκησης της αλήθειας και αν μπορείς να χειριστείς και να λύσεις τα αληθινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Όλα αυτά τα πράγματα και άλλα παρόμοια αποτελούν κριτήρια για να αξιολογήσει κανείς αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης έχει εκπληρώσει τις ευθύνες του» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (9)]. «Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν πραγματικά ένα φορτίο και μπορούν να υπομείνουν λίγες περισσότερες κακουχίες, ν’ ασκηθούν περισσότερο στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, να δείξουν λίγη περισσότερη αφοσίωση και να συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω σε όλες τις πτυχές της αλήθειας, ώστε αυτοί οι εργάτες του ευαγγελίου να μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να εξαλείψουν τις αντιλήψεις και τις αμφιβολίες των ανθρώπων, τότε τα αποτελέσματα του κηρύγματος του ευαγγελίου θα γίνονται ολοένα και καλύτερα. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους που διερευνούν την αληθινή οδό ν’ αποδεχθούν νωρίτερα το έργο του Θεού και να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού για να λάβουν νωρίτερα τη σωτηρία Του. Το έργο της εκκλησίας παρεμποδίζεται απλώς και μόνο επειδή οι ψευδο-επικεφαλής παραμελούν σοβαρά τις ευθύνες τους, δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε παρακολουθούν και επιβλέπουν το έργο, και είναι ανίκανοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να λύσουν προβλήματα. Ασφαλώς, φταίει και το γεγονός ότι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής ενδίδουν στα οφέλη της θέσης, δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να παρακολουθήσουν, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, με αποτέλεσμα το έργο να προχωράει αργά και να μην μπορούν ν’ αποκατασταθούν ούτε να λυθούν πολλές ανθρωπογενείς αποκλίσεις, πολλοί παραλογισμοί και πολλά επιπόλαια παραπτώματα· αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της διάδοσης του ευαγγελίου» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως όταν εκτιμάμε αν είναι αποδεκτό το επίπεδο ένος επικεφαλής ή ενός εργάτη, δεν μπορούμε να κοιτάμε πόσο έχει υποφέρει ή πόσο μεγάλο τίμημα έχει πληρώσει επιφανειακά. Πρέπει να εξετάζουμε τα αποτελέσματα που έχει φέρει στο έργο του, πόσο αληθινό έργο έχει κάνει σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού και πόσο μεγάλο ρόλο παίζει στην πρόοδο του έργου. Αν ένας επικεφαλής ή εργάτης φαίνεται πολύ δραστήριος και απασχολημένος με το καθήκον του, αλλά δεν κάνει έργο σύμφωνα με τις αρχές, αφήνει άλυτα πολλά αληθινά προβλήματα και κάνει μόνο έργο που τον πλασάρει ως καλό, τότε παριστάνει τον πολυάσχολο για να ωραιοποιήσει τον εαυτό του. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ψευδοεπικεφαλής. Σύγκρινα τον εαυτό μου με τα λόγια του Θεού κι ανακάλυψα ότι μπορεί να φαινόταν ότι παρακολουθώ το ευαγγελικό έργο, αλλά έκανα μόνο τυπικά το καθήκον μου. Δεν αναζητούσα τι να κάνω για να πετύχω αποτελέσματα. Το ίδιο έγινε όταν η επικεφαλής της ευαγγελικής ομάδας με ρώτησε πώς να δώσει μαρτυρία για να φέρει καλά αποτελέσματα. Αν και της υπέδειξα κάποια μονοπάτια, δεν παρακολούθησα το έργο και δεν επέλυσα αληθινά προβλήματα, δηλαδή αν είχε αντιληφθεί πραγματικά όσα της είπα και κατά πόσο θα μπορούσαν να προκύψουν αποκλίσεις στη διάρκεια της συνεργασίας μας. Ήμουν ικανοποιημένος μόνο που συναναστράφηκα μαζί της, και δεν αναζήτησα αληθινά αποτελέσματα. Παρακολουθούσα το ευαγγελικό έργο ορισμένων εκκλησιών όταν προέκυπταν προβλήματα, αλλά δεν εξέταζα ζητήματα όπως το αν κατανοούσαν οι επικεφαλής των ομάδων τις αρχές και αν υλοποιούσαν σωστά το έργο. Ούτε παρακολουθούσα ούτε και επέβλεπα. Ως αποτέλεσμα, το έργο δεν έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και ήταν γεμάτο ελλείψεις. Εργαζόμουν μόνο επιφανειακά χωρίς να αναζητώ λεπτομέρειες. Φαινόταν ότι είχα κάνει πολύ έργο, αλλά δεν είχα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Τότε συνειδητοποίησα ότι έτσι εργάζονταν οι ψευδοεπικεφαλής, και ότι ήμουν ιδιαίτερα ανεύθυνος. Ένιωσα ενοχές μέσα μου και θέλησα να αντιστρέψω την κατάσταση και να σταματήσω να ενεργώ σύμφωνα με τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις. Ωστόσο, λίγο αργότερα, προέκυψαν κάποιες καταστάσεις που με αποκάλυψαν ξανά.
Μετά από λίγο καιρό, είχαμε μια επείγουσα εργασία πάνω στο ευαγγελικό έργο. Εγώ και οι συνεργάτες μου δουλέψαμε εντατικά και άμεσα για να υλοποιήσουμε το έργο σε όλες τις εκκλησίες. Εκείνες τις λίγες μέρες, έτυχε οι ανώτεροι επικεφαλής να ελέγξουν το έργο για το οποίο ήμουν υπεύθυνος και βρήκαν κάποιες αποκλίσεις. Μου επεσήμαναν, επίσης, ότι δεν εργαζόμουν με επιμέλεια. Μπορεί η κάθε εκκλησία να είχε πολλούς εργάτες του ευαγγελίου, αλλά οι περισσότεροι δεν γνώριζαν καθαρά την αλήθεια όσον αφορά το έργο του Θεού, και είχαν πολλές ελλείψεις στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Επιπλέον, δεν είχα καλλιεργήσει έγκαιρα τους εργάτες του ευαγγελίου. Όταν άκουσα τους επικεφαλής να επισημαίνουν τα προβλήματά μου, κοκκίνησα. Οι επικεφαλής μού ζήτησαν να βρω χρόνο για να διαπιστώσω τις συνθήκες των εργατών του ευαγγελίου σε κάθε εκκλησία, τα προβλήματα που υπήρχαν στο κήρυγμα του ευαγγελίου, και να υποβάλλω μια αναφορά το συντομότερο δυνατό. Σκέφτηκα μέσα μου: «Τι θα σκέφτονται άραγε, οι επικεφαλής για μένα, τώρα που ανακάλυψαν τόσο πολλά προβλήματα; Μήπως σκεφτούν, άραγε, ότι δεν είμαι κατάλληλος για επιβλέπων και με απαλλάξουν; Αν απαλλαχθώ, τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές μου για μένα; Όχι, δεν πρέπει να αφήσω κανέναν να δει ότι δεν έχω κάνει αληθινό έργο. Πρέπει επειγόντως να υλοποιήσω το έργο που μου ανέθεσαν οι επικεφαλής. Μόνο έτσι θα τους δείξω ότι μπορώ να διορθώσω τις αποκλίσεις που είχαν παρουσιαστεί προηγουμένως στο έργο μου. Μόνο έτσι θα αποκαταστήσω την καλή εντύπωση που είχαν πρώτα οι επικεφαλής για μένα». Ήμουν σ’ αναμμένα κάρβουνα μετά. Ήθελα απεγνωσμένα να ολοκληρώσω όσα μου είχαν ζητήσει οι επικεφαλής το συντομότερο δυνατό. Στην πραγματικότητα, ήξερα καλά μέσα μου ότι όλοι είχαν κι άλλες επείγουσες εργασίες που έπρεπε να υλοποιηθούν, και ότι έπρεπε να εκμεταλλευτώ τα διαστήματα που ήταν πιο χαλαροί από τα καθήκοντά τους, όπως τα μεσημέρια ή τα βράδια, για να μάθω τις συνθήκες των εργατών του ευαγγελίου. Έτσι, δεν θα αναστάτωνα τον ρυθμό όλων όσοι έκαναν το καθήκον τους. Για να μάθω, όμως, πράγματα και να τα αναφέρω στους επικεφαλής όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ζήτησα από όλους να συλλέξουν στοιχεία πάνω στις συνθήκες και τα προβλήματα των εργατών του ευαγγελίου μέσα σε μισή μέρα. Αφού τους μίλησα, ήταν όλοι πολύ προβληματισμένοι. Κάποιοι είπαν ότι είχαν συνάθροιση εκείνη την ημέρα, και άλλοι ότι δεν είχαν χρόνο επειδή έπρεπε να πάνε να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Αφού δεν είχα άλλη επιλογή, τους έδωσα μια παράταση. Τους πίεζα, όμως, συνεχώς. Έφτασε, όμως, το πρωί της επόμενης μέρας και δεν είχε ολοκληρωθεί τίποτα. Αγχώθηκα πολύ μέσα μου. Φοβήθηκα ότι αν αργούσαμε κι άλλο, οι ανώτεροι επικεφαλής θα σκέφτονταν ότι καθυστερούσα στο έργο μου. Πίεζα, λοιπόν, συνεχώς τους αδελφούς και τις αδελφές μου χωρίς να λάβω υπόψη τις πραγματικές τους συνθήκες. Την τρίτη μέρα που συνέλεξα όλα τα δεδομένα, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Ωστόσο, δεν είχα προσπαθήσει σοβαρά να λύσω τα προβλήματα που είχαν ανακαλύψει όλοι στο ευαγγελικό έργο. Τις επόμενες μέρες, έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα κάθε εργασία που μου ζητούσαν οι ανώτεροι επικεφαλής, αλλά ενώ εργαζόμουν, δεν αναρωτιόμουν καθόλου ποια ήταν τα αληθινά προβλήματα που μου είχαν αναφέρει οι ανώτεροι επικεφαλής ή τι έπρεπε να κάνω για να φέρω αποτελέσματα. Έκανα μόνο κάποιο επιφανειακό έργο σχετικά με τα δεδομένα. Πίεζα συνεχώς τους αδελφούς και τις αδελφές μου ώστε να ολοκληρώσω την εργασία μου όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό σήμαινε ότι όλοι έκαναν το έργο τους πανικοβλημένοι και ότι κανείς τους δεν ήταν ήρεμος. Αρκετοί αδελφοί και αδελφές πιέζονταν πολύ. Ορισμένοι από αυτούς δεν είχαν υλοποιήσει σωστά το έργο, επειδή ο χρόνος ήταν ελάχιστος. Ένιωθαν ότι δεν είχαν το κατάλληλο επίπεδο για τη δουλειά που έκαναν, κι επηρεάστηκαν οι καταστάσεις τους. Η κατάσταση ορισμένων έγινε αρνητική, επειδή φοβούνταν μη μετατεθούν επειδή δεν έκαναν καλά το έργο τους. Επειδή είχα πάρει λάθος μονοπάτι, είχα κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές μου να ενεργούν χωρίς αρχές και χωρίς να λαβάνουν υπόψη τις προτεραιότητες. Αυτό είχε επηρεάσει την πρόοδο της υλοποίησης και του υπόλοιπου έργου. Μόνο όταν αντιμετώπισα μια σειρά από προβλήματα, άρχισα να αναζητώ την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική.
Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι ζουν κάθε μέρα μόνο για τη φήμη και τη θέση, ζουν μόνο για να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης· μόνο αυτό σκέφτονται. Ακόμα κι όταν καμιά φορά έχουν κάποιες μικρές δυσκολίες ή πληρώνουν κάποιο ασήμαντο τίμημα, αυτό γίνεται για χάρη της απόκτησης θέσης και φήμης. […] Όποιος είναι αντίχριστος δεν πρόκειται να δαπανήσει ειλικρινά για τον Θεό, θα εκτελεί τα καθήκοντά του μηχανικά, ως απλή τυπική διαδικασία. Δεν πρόκειται να κάνει αληθινό έργο, ακόμα κι αν είναι επικεφαλής ή εργάτης, και τα λόγια και οι πράξεις του θα στρέφονται μόνο προς όφελος της φήμης, του κέρδους και της θέσης, χωρίς να προστατεύει καθόλου το έργο της εκκλησίας. Τι κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι όλη μέρα; Αναλώνονται στο να δίνουν παραστάσεις και να κάνουν επίδειξη. Κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Αναλώνονται στο να παραπλανούν τους άλλους, να προσελκύουν ανθρώπους· όταν έχουν συγκεντρώσει τη δύναμή τους, θα συνεχίσουν ώστε να ελέγξουν περισσότερες εκκλησίες. Το μόνο που θέλουν είναι να κυριαρχήσουν ως βασιλιάδες και να μετατρέψουν την εκκλησία στο δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Θέλουν μόνο να γίνουν ο μεγάλος επικεφαλής, να έχουν πλήρη, μονομερή εξουσία, να ελέγχουν περισσότερες εκκλησίες. Τίποτε άλλο δεν τους νοιάζει ούτε στο ελάχιστο. Δεν τους απασχολεί το έργο της εκκλησίας ούτε η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού, πόσο μάλλον τους ενδιαφέρει αν θα εκτελεστεί το θέλημα του Θεού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτόνομα την εξουσία, να ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να σταθούν ισότιμοι με τον Θεό. Οι αντίχριστοι έχουν πράγματι τεράστιες επιθυμίες και φιλοδοξίες! Όσο σκληρά κι αν μοιάζουν να εργάζονται, ασχολούνται μόνο με τις δικές τους επιδιώξεις, κάνοντας ό,τι τους αρέσει, και με πράγματα που σχετίζονται με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Δεν σκέφτονται καν τις ευθύνες τους ούτε το καθήκον που θα έπρεπε να εκτελούν και δεν κάνουν απολύτως τίποτα σωστό. Τέτοιο πράγμα είναι οι αντίχριστοι —είναι διάβολοι και Σατανάδες, που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι μέσα τους σκέφτονται μόνο τη θέση τους κι εργάζονται μόνο γι’ αυτήν. Απασχολούνται μόνο με πράγματα που σχετίζονται με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, ενώ δεν κάνουν τίποτα απ’ όσα είναι δική τους ευθύνη. Συνειδητοποίησα ότι η προσέγγισή μου ήταν ίδια με εκείνη ενός αντίχριστου. Οι ανώτεροι επικεφαλής είχαν βρει αποκλίσεις στο έργο μου, και δεν ήθελα να με περιφρονήσουν. Ως εκ τούτου, στο έργο που μου ανέθεσαν οι επικεφαλής, προσπάθησα όσο μπορούσα να κάνω φιγούρα και θέλησα να το ολοκληρώσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ήθελα οι επικεφαλής να δουν ότι εργαζόμουν αποτελεσματικά και αποφασιστικά με αστραπιαία ταχύτητα, ώστε να σχηματίσουν καλή άποψη για μένα. Για να πετύχω αυτόν τον στόχο, εργαζόμουν επιφανειακά, και ζητούσα από τους αδελφούς και τις αδελφές να συλλέξουν τα δεδομένα των εργατών του ευαγγελίου και να συνοψίσουν τα προβλήματα στο ευαγγελικό έργο, κτλ. Δεν προσπάθησα καθόλου να βρω τρόπους να επιλύσω τα προβλήματα ή τις αποκλίσεις που είχαν εμφανιστεί στο ευαγγελικό έργο. Αυτό σήμαινε ότι ορισμένα προβλήματα δεν είχαν επιλυθεί πραγματικά και ότι είχε καθυστερήσει η υλοποίηση και άλλων εργασιών. Για να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, δεν έδωσα σημασία στις αληθινές δυσκολίες των αδελφών μου και τους πίεζα συνεχώς να προοδεύσουν πιο γρήγορα. Έτσι, ορισμένοι αδελφοί και αδελφές μου αγχώθηκαν πολύ και μάλιστα κάποιοι σκέφτηκαν ότι δεν είχαν το κατάλληλο επίπεδο για τη δουλειά που έκαναν, και ζούσαν σε αρνητική κατάσταση, καθυστερώντας το έργο. Όταν έκανα αυτοκριτική, με κυρίευσε ο φόβος. Έκανα κακό! Έτσι, προσάρμοσα στα γρήγορα την κατάστασή μου. Ταυτόχρονα, οργάνωσα ξανά το έργο κι έφτιαξα ένα λεπτομερές σχέδιο για τις εργασίες που ήταν πιο σημαντικές και έπρεπε να γίνουν άμεσα και να επιλυθούν. Άφησα τις λιγότερο επείγουσες εργασίες, για να ασχοληθώ μαζί τους στον ελεύθερό μου χρόνο. Στις συναθροίσεις, ανοίχτηκα στους αδελφούς και τις αδελφές μου σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που είχα αποκαλύψει όλο αυτό το διάστημα, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές μου να μπορέσουν να προσαρμόσουν την κατάστασή τους και να γίνουν πιο ενεργοί στα καθήκοντά τους. Στη συνέχεια, το έργο επανήλθε σιγά-σιγά στον σωστό δρόμο.
Αργότερα, διάβασα άλλα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι είναι πανούργοι, έτσι δεν είναι; Ό,τι κι αν κάνουν, το σχεδιάζουν και το υπολογίζουν οκτώ με δέκα φορές ή και περισσότερο. Το μυαλό τους είναι γεμάτο σκέψεις για το πώς θα καταφέρουν να έχουν σταθερή θέση μέσα σ’ ένα πλήθος, πώς θα έχουν καλή φήμη και υψηλό κύρος, πώς θα κερδίσουν την εύνοια του Άνωθεν, πώς θα κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υποστηρίξουν, να τους αγαπήσουν και να τους σεβαστούν· και για να πετύχουν αυτά τα αποτελέσματα, κάνουν τα πάντα. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν; Γι’ αυτούς, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και το έργο του οίκου του Θεού δεν είναι το κύριο μέλημά τους, πόσο μάλλον είναι πράγματα που τους απασχολούν. Τι σκέφτονται; “Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω· οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους και για τη δική τους φήμη και θέση. Αυτός είναι ο υψηλότερος στόχος που υπάρχει. Αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι πρέπει να ζει για τον εαυτό του και να προστατεύει τον εαυτό του, τότε είναι ηλίθιος. Αν μου ζητούσαν να ασκηθώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να υποταχθώ στον θεό και στις ρυθμίσεις του οίκου του, τότε αυτό θα εξαρτιόταν απ’ το αν θα είχα ή δεν θα είχα κάποιο όφελος από αυτό, και απ’ το αν θα είχα κάποιο κέρδος στην περίπτωση που το έκανα. Αν, στην περίπτωση που δεν υποταχθώ στις διευθετήσεις του οίκου του θεού, υπάρχει πιθανότητα να με αποπέμψουν και να χάσω την ευκαιρία να κερδίσω ευλογίες, τότε θα υποταχθώ”. Έτσι, οι αντίχριστοι, προκειμένου να προστατεύσουν τη φήμη και τη θέση τους, πολλές φορές επιλέγουν να κάνουν κάποιους συμβιβασμούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για χάρη της θέσης, είναι ικανοί να υπομείνουν κάθε είδους πόνο, και για χάρη της καλής τους φήμης, είναι ικανοί να πληρώσουν κάθε είδους τίμημα. Για αυτούς ισχύει το ρητό “Ένας σπουδαίος άνθρωπος ξέρει πότε να υποχωρήσει και πότε όχι”. Αυτή είναι η λογική του Σατανά, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και είναι επίσης η αρχή της επιβίωσης του Σατανά. Είναι εντελώς αηδιαστικό!» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. «Αυτοί που αποκλείονται δεν βαδίζουν ποτέ στο μονοπάτι της επιδίωξης και της άσκησης της αλήθειας. Ξεστρατίζουν πάντα από αυτό το μονοπάτι και κάνουν ό,τι θέλουν, ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες, περιφρουρούν τη θέση, την υπόληψη και την περηφάνια τους και ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω από αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν έχουν πληρώσει και τίμημα, έχουν ξοδέψει χρόνο και ενέργεια, έχουν εργαστεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Επειδή τα πράγματα που έκαναν καταδικάζονται ως μοχθηρά στα μάτια του Θεού, το αποτέλεσμα είναι να αποκλειστούν. Έχουν ακόμη ευκαιρία να σωθούν; (Όχι.) Αυτή είναι μια απίστευτα σοβαρή συνέπεια! Το ίδιο συμβαίνει όταν αρρωσταίνουν οι άνθρωποι: Μια ελαφριά ασθένεια που δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως μπορεί να εξελιχθεί σε βαριά ασθένεια, ακόμη και θανατηφόρα. Για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος έχει κρυολογήσει και βήχει, βελτιώνεται γρήγορα με κανονική ιατρική θεραπεία. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν γερή κράση, οπότε δεν παίρνουν το κρυολόγημά τους στα σοβαρά και δεν αναζητούν θεραπεία. Ως αποτέλεσμα, το κρυολόγημα κρατάει πολύ καιρό και παθαίνουν πνευμονία. Αφού πάθουν πνευμονία, εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι νέοι και ότι έχουν δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα και δεν κάνουν τίποτα για αρκετούς μήνες. Δεν δίνουν σημασία στον καθημερινό βήχα τους, μέχρι που φτάνει σε σημείο να γίνει ανεξέλεγκτος και ανυπόφορος, καταλήγοντας σε αιμόπτυση. Πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις και ανακαλύπτουν ότι έχουν πάθει φυματίωση. Οι άλλοι τούς συμβουλεύουν να αναζητήσουν άμεση θεραπεία, αλλά αυτοί θεωρούν ακόμη ότι είναι νέοι και δυνατοί και ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν, οπότε δεν αναζητούν κατάλληλη θεραπεία. Μέχρι που μια μέρα, στο τέλος, είναι πολύ αδύναμοι για να περπατήσουν. Όταν πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, έχουν ήδη καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν κάνουν τίποτα, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι εξίσου ανίατες. Δεν χρειάζεται να τρομάζουν όταν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να βρει εγκαίρως τη λύση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να καθαρθεί σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεση. Αν δεν επικεντρωθούν στη διόρθωσή της, η διεφθαρμένη διάθεση θα γίνει όλο και πιο σοβαρή. Μπορεί να προσβάλουν τον Θεό και να αντισταθούν σε Αυτόν. Ο Θεός θα τους αποστραφεί και θα τους απορρίψει, αλλά και θα τους αποκλείσει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι λαμβάνουν υπόψη τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους σε ό,τι κάνουν. Είναι πρόθυμοι να υπομείνουν οποιαδήποτε ταλαιπωρία για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Σκέφτηκα την καθημερινότητά μου και είδα ότι εμφάνιζα κι εγώ πολλές παρόμοιες συμπεριφορές. Για παράδειγμα, στις συναθροίσεις και στη συναναστροφή μου, συλλογιζόμουν ειλικρινά ώστε να συναναστραφώ λίγο φως και να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Μερικές φορές, προσπαθούσα, κι έκανα κάποιο έργο, αλλά μοναδικός μου σκοπός ήταν να δείξω ότι δεν ήμουν τεμπέλης και ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου, εστίαζα μόνο στο να εργάζομαι επιφανειακά, και σπάνια έδινα σημασία στις αρχές. Είδα ότι ο λόγος για όλα όσα έκανα ήταν η επιθυμία μου να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου. Η επιδίωξη φήμης, κέρδους και θέσης ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα στην καρδιά μου. Αν δεν άλλαζα, θα διατάραζα και θα αναστάτωνα το έργο της εκκλησίας για να διατηρήσω τη φήμη μου, τα κέρδη και τη θέση μου. Σκέφτηκα τους αντίχριστους που είχαν αποβληθεί. Για να κερδίσουν φήμη, κέρδη και θέση, κήρυτταν το ευαγγέλιο χωρίς να ακολουθούν τις αρχές, ανέφεραν ανακριβή νούμερα και ενέδιδαν σε τεχνάσματα. Αυτό διατάραζε και αναστάτωνε σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού. Τελικά, αποκλείονταν από τον Θεό, επειδή έκαναν κακό με μυριάδες τρόπους. Όταν αναλογίστηκα εκείνη την περίοδο, είδα ότι εστίαζα στο να κάνω πράγματα που θα έβλεπαν οι άλλοι και στο να κάνω έργο που με έκανε να φαίνομαι καλός. Δεν με ένοιαζε καθόλου το κρίσιμο ή το ουσιαστικό έργο. Έτσι, εντός του πεδίου ευθύνης μου, το ευαγγελικό έργο δεν σημείωνε καμία πρόοδο και παρέμενε στάσιμο. Δεν πληρούσα τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού. Δεν εμπόδιζα έτσι την πρόοδο του ευαγγελικού έργου; Αν δεν μετανοούσα, και συνέχιζα να επιδιώκω φήμη, κέρδη και θέση, όσο κι αν υπέφερα ή όποιο τίμημα κι αν πλήρωνα, ο Θεός δεν θα με θυμόταν ποτέ. Αντίθετα, εξαιτίας όλων όσα είχα κάνει, θα χαρακτηριζόμουν κακός και θα αποκλειόμουν! Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι η συνεχής επιδίωξη φήμης, κέρδους και θέσης είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Θέλησα, επίσης, να διορθώσω άμεσα τις λάθος απόψεις πίσω από τις επιδιώξεις μου και να κάνω το καθήκον μου με προσγειωμένο τρόπο.
Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν και να υλοποιούν με σοβαρότητα κάθε εργασιακή ρύθμιση που εκδίδει ο οίκος του Θεού. Θα πρέπει να χρησιμοποιείς συχνά τις εργασιακές ρυθμίσεις για να συγκρίνεις και να επιθεωρείς όλο το έργο που έχεις κάνει. Θα πρέπει, επίσης, να εξετάζεις και να στοχάζεσαι ποιες εργασίες δεν έχεις κάνει καλά ή δεν έχεις υλοποιήσει σωστά αυτό το διάστημα. Σε περίπτωση που αμελείται οποιαδήποτε εργασία, η οποία ανατίθεται και απαιτείται από τις εργασιακές ρυθμίσεις, θα πρέπει γρήγορα να επανορθώνεις και να ρωτάς γι’ αυτήν.[…] Κι έτσι, είτε είσαι τοπικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής περιφέρειας, είτε εκκλησιαστικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής ή επιβλέποντας οποιασδήποτε ομάδας, όταν γνωρίζεις πλέον το εύρος των αρμοδιοτήτων σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά εάν κάνεις αληθινό έργο, εάν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, καθώς και ποιες εργασίες, από τις διάφορες που σου έχουν ανατεθεί, δεν έχεις κάνει, ποιες δεν θες να κάνεις, ποιων τα αποτελέσματα είναι ανεπαρκή και ποιων τις αρχές δεν έχεις καταφέρει να αντιληφθείς. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να εξετάζεις συχνά. Την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να τους θέτεις ερωτήματα, και πρέπει να μάθεις πώς να αναγνωρίζεις, στα λόγια του Θεού και στις εργασιακές ρυθμίσεις, ένα σχέδιο, αρχές και ένα μονοπάτι άσκησης. Αναφορικά με οποιαδήποτε εργασιακή ρύθμιση, είτε σχετίζεται με τη διοίκηση, είτε με το προσωπικό, είτε με την εκκλησιαστική ζωή ή ειδάλλως με οποιοδήποτε είδος επαγγελματικού έργου, αν άπτεται των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών, τότε πρόκειται για ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και εμπίπτει στο πεδίο των πραγμάτων για τα οποία είναι υπεύθυνοι οι επικεφαλής και οι εργάτες· αυτές οι εργασίες θα πρέπει να φροντίσεις να γίνουν. Φυσικά, θα πρέπει να τίθενται προτεραιότητες βάσει της κατάστασης· κανένα έργο δεν πρέπει να μένει πίσω» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (10)]. Τα λόγια του Θεού μού υπέδειξαν ένα μονοπάτι άσκησης. Όταν υλοποιείς μια εργασία, δεν την κάνεις απλώς επιφανειακά. Πρέπει να εξετάζεις συνεχώς αν κάνεις αληθινό έργο, και ποιο έργο δεν γίνεται καλά. Όποια κι αν είναι η εργασία, πρέπει να εμβαθύνεις στην πραγματική κατάσταση και να μην κάνεις δουλειές που σε κάνουν να φαίνεσαι καλός για να επιδιώκεις εντυπώσεις και να κάνεις τους ανθρώπους να σε εκτιμούν. Όποιος εργάζεται έτσι, δεν μπορεί να λύσει κανένα αληθινό πρόβλημα. Στη συνέχεια, όποτε ανακάλυπτα ότι τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου δεν ήταν καλά, έβρισκα τους λόγους που ήταν φτωχά τα αποτελέσματα, κατανοούσα τις καταστάσεις και τις δυσκολίες των αδελφών μου, έβλεπα πώς παρακολουθούσαν το ευαγγελικό έργο, και ούτω καθεξής. Όσο έλεγχα λεπτομερώς το έργο, ανακάλυψα προβλήματα και αποκλίσεις που δεν είχα δει πριν. Ορισμένες εκκλησίες είχαν υπερβολικά λίγους εργάτες του ευαγγελίου. Ορισμένοι επικεφαλής ευαγγελικών ομάδων δεν ήξεραν πώς να παρακολουθήσουν το έργο. Ορισμένοι εργάτες του ευαγγελίου δεν κατανοούσαν την αλήθεια. Δεν μπορούσαν να συναναστραφούν ξεκάθαρα πάνω σε πολλές αλήθειες σχετικά με το έργο του Θεού, πράγμα που σήμαινε ότι ορισμένοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου που πίστευαν πραγματικά στον Θεό ήταν απρόθυμοι να συνεχίσουν την έρευνά τους επειδή οι αντιλήψεις τους δεν είχαν διορθωθεί. Συναναστράφηκα με τους συνεργάτες και τις συνεργάτιδές μου για να λύσουμε αυτά τα προβλήματα. Παρακολουθήσαμε λεπτομερώς το έργο των εργατών του ευαγγελίου και επισημάναμε τα προβλήματα που υπήρχαν στη μαρτυρία τους, και τους δώσαμε οδηγίες και συναναστραφήκαμε μαζί τους. Μετά από μία περίοδο που εργαστήκαμε όλοι μαζί, ορισμένοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου ήταν πρόθυμοι να συνεχίσουν την έρευνά τους και τελικά αποδέχτηκαν το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού. Τότε συνειδητοποίησα βαθιά μέσα μου ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε και να επιλύσουμε προβλήματα, μόνο όταν όντως κατανοούμε και εμβαθύνουμε στις λεπτομέρειες μέσα από το έργο μας. Τότε ένιωσα μέσα μου γαλήνη και ηρεμία.
Μια φορά, παρακολουθούσα το ευαγγελικό έργο μιας εκκλησίας. Είδα ότι το ευαγγελικό έργο δεν έφερνε αποτελέσματα και ότι οι περισσότεροι από τους αδελφούς και τις αδελφές ήταν κάπως αρνητικοί. Έτσι, οργάνωσα μια συνάθροιση για να διορθώσω τις καταστάσεις τους. Ταυτόχρονα, συναναστράφηκα και επέλυσα τα προβλήματα που υπήρχαν στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Μετά από λίγο καιρό, το ευαγγελικό έργο εμφάνισε κάποια βελτίωση. Χάρηκα πολύ και σκέφτηκα: «Οι αδελφοί και οι αδελφές μου σίγουρα θα με θαυμάζουν τώρα. Θα βάλω τώρα τους επικεφαλής των ομάδων να παρακολουθήσουν τη συνέχεια του έργου». Όταν το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ότι στο παρελθόν έκανα μόνο το έργο που με έκανε να φαίνομαι καλός, και δεν έλυνα πολλά προβλήματα. Αυτήν τη φορά, δεν αρκούσε να διορθώσω απλώς την κατάσταση των αδελφών και μόνο. Έπρεπε να σκεφτώ ποιες εργασίες δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμη σωστά. Όταν πήγα να μάθω από κοντά τι συμβαίνει, ανακάλυψα ότι η εκκλησία αυτή δεν είχε αρκετούς εργάτες του ευαγγελίου, και ότι οι επικεφαλής των ομάδων δεν τους βοηθούσαν και δεν τους στήριζαν παρά το ότι η πρόοδος ορισμένων απ’ αυτούς ήταν πάρα πολύ αργή. Δεν ήξεραν ούτε πώς να διορθώσουν τις αποκλίσεις που προέκυπταν στο ευαγγελικό έργο. Ως αποτέλεσμα, το ευαγγελικό έργο δεν είχε αποφέρει ξεκάθαρα αποτελέσματα εδώ και αρκετούς μήνες. Στη συνέχεια, συζήτησα με τους επικεφαλής των ομάδων τρόπους να λύσουμε αυτά τα προβλήματα και επιλέξαμε μερικούς εργάτες του ευαγγελίου. Έδειξα στους επικεφαλής των ομάδων πώς να παρακολουθούν και να διευθετούν το έργο, και πώς να επιλύουν προβλήματα και να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους. Μετά από λίγο καιρό, τα αποτελέσματα του κηρύγματος του ευαγγελίου εμφάνισαν κάποια βελτίωση. Όταν το είδα αυτό, χάρηκα πολύ, αλλά και κατηγόρησα τον εαυτό μου. Ο λόγος ήταν ότι παλιότερα έκανα πολύ έργο απλώς για να φαίνομαι καλός, και το ευαγγελικό έργο δεν είχε σημειώσει καμία πρόοδο. Ευχαρίστησα τον Θεό που χρησιμοποίησε αυτό το περιβάλλον για να κατανοήσω τον εαυτό μου λίγο καλύτερα και να μάθω πώς να κάνω αληθινό έργο.
