35. Μια δύσκολη απόφαση
Στο παρελθόν, είχα έναν δυστυχισμένο γάμο. Μετά το διαζύγιο, δυσκολευόμουν πολύ να αναθρέψω μόνη μου τις κόρες μου. Αργότερα, έκανα σχέση με έναν συνάδελφο από το σχολείο. Αφότου παντρευτήκαμε, ήταν πολύ καλός μ’ εμένα και με τις κόρες μου και δεν χρειαζόταν να ανησυχώ για τίποτα στο σπίτι. Του ήμουν πολύ ευγνώμων. Όμως, παρά το ότι είχα μια σταθερότητα στη ζωή μου, υπήρχε πάντα ένα ανεξήγητο κενό βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Τον Αύγουστο του 2012, ο ξάδελφός μου μου κήρυξε το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Άρχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού και να συναθροίζομαι με τον ξάδερφό μου τα σαββατοκύριακα. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Οι πρόγονοί μας, ο Αδάμ και η Εύα, παρασύρθηκαν από τον Σατανά και πρόδωσαν τον Θεό κι έτσι η ανθρωπότητα βρέθηκε να ζει μέσα στην αμαρτία. Όλη η μοχθηρία και μοιχεία στον κόσμο είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς του Σατανά. Έμαθα επίσης ότι ο Θεός πάντα σώζει τους ανθρώπους. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε για να γίνει προσφορά περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί ξανά για να εκφράσει την αλήθεια και να κάνει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού, να εξαλείψει τις βασικές αιτίες της ανθρώπινης αμαρτίας μέσα από την κάθαρση και τη σωτηρία των ανθρώπων, και να φέρει τους ανθρώπους σε έναν υπέροχο προορισμό. Μόλις το κατάλαβα αυτό, βρήκα τις απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που είχα για τη ζωή μου και τον κόσμο. Η αϋπνία που με ταλαιπωρούσε χρόνια πέρασε χωρίς καν να το καταλάβω, και εξαφανίστηκαν τα αισθήματα φόβου και μοναξιάς που είχα. Ένιωσα σαν να είχα μεταφερθεί από μια άδεια και απελπιστική ερημιά σε ένα φωτεινό και ζεστό μέρος. Ένιωσα ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου. Κατάλαβα επίσης ότι μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια ή να φέρει γαλήνη στις καρδιές τους. Ως δημιουργημένο ον πρέπει να πιστεύω στον Θεό, να Τον λατρεύω και να επιδιώκω να κερδίσω την αλήθεια. Διαφορετικά, η ζωή είναι κενή και δεν έχει νόημα. Όταν ο σύζυγός μου είδε πόσο είχε φωτιστεί το πνεύμα μου από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, υποστήριξε την πίστη μου.
Τον Δεκέμβριο του 2012, ο σύζυγός μου διάβασε τις αβάσιμες φήμες που διέδιδε το ΚΚΚ στο διαδίκτυο για να συκοφαντήσει και να καταδικάσει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Φοβήθηκε ότι θα με συλλάμβαναν κι άρχισε να προσπαθεί να με πείσει να πάψω να πιστεύω στον Θεό. Δεν με άφηνε να διαβάσω τα λόγια του Θεού και δεν άφηνε τον ξάδελφό μου να έρθει να συναθροιστεί μαζί μου. Εκείνη την περίοδο, ανησυχούσα κι εγώ ότι θα με έπιαναν και θα με φυλάκιζαν εξαιτίας της πίστης μου στον Θεό, αλλά ο ξάδελφός μου συναναστράφηκε μαζί μου σχετικά με το ότι η αληθινή οδός διώκεται πάντα από τους αρχαίους χρόνους. Στη Βίβλο, για τους διωγμούς που δέχτηκαν ο Κύριος Ιησούς και οι μαθητές Του, και είδα πώς βασιλεύει ο Σατανάς σε αυτόν τον κόσμο. Είναι πολύ μοχθηρός και σκοτεινός, και δεν επιτρέπει σε θετικά πράγματα να υπάρξουν. Πιστεύοντας στον Θεό και ακολουθώντας τον Θεό, βαδίζω στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και δεν πρέπει να το εγκαταλείψω ακόμη και αν με διώκουν. Μίλησα στον σύζυγό μου για όλα όσα είχα καταλάβει, μα εκείνος δεν έλεγε να με ακούσει. Αναγκάστηκα να διαβάζω κρυφά τα λόγια του Θεού και να πηγαίνω σε συναθροίσεις όταν εκείνος δεν ήταν σπίτι. Τον Απρίλιο του 2013, επιδεινώθηκε η οσφυϊκή σπονδύλωσή μου. Δεν μπορούσα να καθίσω ούτε να σταθώ —μπορούσα μόνο να μένω ξαπλωμένη. Ο σύζυγός μου με βοήθησε να υποβάλω αίτηση στον εργοδότη μου για άδεια αρκετών μηνών. Ο Θεός με προστάτευσε και η ασθένειά μου σχεδόν θεραπεύτηκε με μερικά φαρμακευτικά επιθέματα. Στη συνέχεια, άρχισα να εκμεταλλεύομαι την άδειά μου για να κηρύξω το ευαγγέλιο, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και ο σύζυγός μου το πρόσεξε. Ερχόταν σπίτι στο μεσημεριανό του διάλειμμα για να δει αν ήμουν εκεί. Αν αργούσα λίγο να πάω σπίτι και έβλεπα το αυτοκίνητό του παρκαρισμένο από κάτω, ένιωθα αμέσως μέσα μου πανικό. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν παντρεμένοι, πάντα με φρόντιζε πολύ, αλλά μόλις δεν έκανα αυτό που μου είπε για την πίστη μου στον Θεό, ένιωσα ότι τον απογοήτευσα κι ότι έπρεπε απλώς να υπομείνω τις επιπλήξεις και τις φωνές του. Πήγαινα σε όλο και περισσότερες συναθροίσεις και κατάλαβα ότι ο Θεός είναι η πηγή της ανθρώπινης ζωής. Η προμήθεια, η φροντίδα και η προστασία του Θεού είναι ο λόγος που μπορεί να ζήσει ο καθένας. Είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό και να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι το πιο δίκαιο πράγμα. Ένιωθα όλο και περισσότερο ότι, ακολουθώντας τον Θεό, είχα επιλέξει το σωστό μονοπάτι. Η καρδιά μου πήρε δύναμη και δεν φοβόμουν πια τόσο μην εξαγριωνόταν ο σύζυγός μου. Μερικές φορές, προσπαθούσα να μιλήσω λογικά μαζί του. Μια φορά μου κούνησε έξαλλος το δάχτυλο και μου φώναξε: «Δεν ακούς τίποτα από αυτά που σου λέω! Σου είπα ότι το κράτος δεν σου επιτρέπει να πιστεύεις, αλλά δεν με άκουσες. Πιστεύεις πραγματικά ότι δεν θα επιβιώσεις χωρίς την πίστη σου στον Θεό;» Εγώ είπα: «Ο κόσμος έχει γίνει πολύ μοχθηρός και σκοτεινός. Κοίτα το σχολείο μας —συνέχεια απάτες. Δεν αντέχω άλλο! Είναι θαυμάσιο που ο Θεός ήρθε να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει τους ανθρώπους. Χωρίς πίστη στον Θεό, δεν έχει η ζωή κανένα νόημα!» Εκείνος με κοίταξε και είπε: «Ξέρω ότι δεν είναι κακό να πιστεύεις στον Θεό, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν νοιάζεται. Αν συνεχίσεις να πιστεύεις, είναι πιθανό να συλληφθείς. Αν σε συλλάβουν, θα χάσεις τη δουλειά σου και θα υποφέρεις στη φυλακή. Ποιος ο λόγος; Σταμάτα να πιστεύεις πια!» Μόλις το άκουσα αυτό, συνειδητοποίησα ότι ο σύζυγός μου φοβόταν και προσπαθούσε να με σταματήσει, επειδή γνώριζε καλά τις μεθόδους του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στην πραγματικότητα, ανησυχούσα κι εγώ μήπως με συλλάμβαναν και με πέταγαν στη φυλακή, ακόμα και μήπως με ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου οι αστυνομικοί. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά στα οποία η κυβέρνηση του ΚΚΚ έχει φερθεί σε ανθρώπους με απόλυτη περιφρόνηση. Αργότερα, σκέφτηκα όσα είχε πει ο Κύριος Ιησούς: «Όστις εύρη την ζωήν αυτού θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 10:39). Ένιωσα την καρδιά μου πάρα πολύ φωτεινή. Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ σύντομη. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να μοχθούμε κάθε μέρα για τη σάρκα μας και για να βγάζουμε τα προς το ζην. Πιστεύοντας στον Θεό και ακολουθώντας τον Θεό, μπορεί να αποκτήσει κανείς την αιώνια ζωή —αυτό είναι τόσο πολύτιμο! Αν δεν τολμήσω να πιστέψω στον Θεό από φόβο μη με συλλάβουν, δεν θα αποκτήσω ποτέ την αιώνια ζωή. Δεν πρέπει με τίποτα να πάψω να πιστεύω στον Θεό. Ωστόσο, ο σύζυγός μου επέμενε ότι δεν θα μου επέτρεπε να πιστεύω. Ανησύχησα για μένα και σκέφτηκα: «Είμαστε παντρεμένοι σχεδόν έξι χρόνια, και πάντα φρόντιζε την οικογένειά μας και νοιαζόταν για μένα. Δουλέψαμε σκληρά κι οι δύο για να αγοράσουμε ένα σπίτι και ένα αμάξι. Βλέπουμε ότι ζούμε όλο και καλύτερα. Όλοι οι συνάδελφοί μου λένε ότι επιτέλους έχω μια καλή οικογένεια. Πιστεύω κι εγώ ότι αυτή η οικογένεια είναι η θέση μου σ’ αυτήν τη ζωή, και βαθιά μέσα μου μου αρέσει αυτή η σταθερότητα και η γαλήνη. Τι να κάνω, όμως, που ο σύζυγός μου έχει αποφασίσει να μη με αφήσει να πιστέψω στον Θεό; Μπρώ να συνεχίσω να ακολουθώ τον Θεό;» Αυτά τα ερωτήματα με μπέρδευαν, και προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό και Τον ικέτευα να μου δείξει τον δρόμο.
Σε μια συνάθροιση, είπα στους αδελφούς και τις αδελφές μου για τις ανησυχίες μου, και εκείνοι διάβασαν αυτά τα λόγια του Θεού μαζί μου: «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να θυσιαστείς για την αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα προκειμένου να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη της απόλαυσης της οικογενειακής αρμονίας, και δεν πρέπει να χάσεις μια ζωή αξιοπρέπειας και ακεραιότητας για χάρη μιας προσωρινής απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να επιδιώξεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν ζεις μια τόσο υλική και κοσμική ζωή και δεν επιδιώκεις κανένα στόχο, δεν σπαταλάς έτσι τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, άρχισα σιγά σιγά να νιώθω πιο δυνατή μέσα μου. Με τη χάρη του Θεού, προσήλθα ενώπιόν Του και θεώρησα λογικό να επιδιώξω όλες αυτές τις αλήθειες που είχα δει να εκφράζει ο Θεός. Μπορεί να υποφέρω, μα θα αξίζει ο κόπος. Μπορεί να είναι πολύ σημαντική για μένα η αρμονία στην οικογένειά μου, αλλά τίποτα δεν είναι πιο ουσιαστικό από την επιδίωξη της αλήθειας. Πριν διαβάσω τα λόγια του Θεού, δεν γνώριζα από πού προήλθα ούτε για ποιον λόγο ζούσα. Δεν ήξερα γιατί αυτός ο κόσμος ήταν τόσο μοχθηρός και σκοτεινός, και ζούσα με δυσκολία κάθε μέρα στο σκοτάδι. Η ζωή μου ήταν πολύ οδυνηρή! Τώρα, με μεγάλη δυσκολία, κατάφερα να βρω την αληθινή οδό και να δω το φως. Κατανόησα πολλά μυστήρια της ζωής μέσα από τα λόγια του Θεού και βρήκα ποια είναι η αξία της ζωής. Αν εγκαταλείψω την αλήθεια για να μη χαλάσω την αρμονία στην οικογένειά μου, δεν θα ήταν μια ζωή κενή χωρίς κανένα νόημα; Διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Γιατί ένας σύζυγος αγαπά τη γυναίκα του; Γιατί μια σύζυγος αγαπά τον άντρα της; Γιατί τα παιδιά έχουν χρέος προς τους γονείς τους; Γιατί οι γονείς λατρεύουν τα παιδιά τους; Τι λογής προθέσεις τρέφουν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι; Δεν έχουν πρόθεση να ικανοποιήσουν τα δικά τους σχέδια και τις εγωιστικές τους επιθυμίες;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω ότι η αγάπη μεταξύ των συζύγων βασίζεται σε προσωπικά συμφέροντα. Το σκέφτηκα αυτό —γιατί ήταν καλός μαζί μου πριν ο σύζυγός μου; Επειδή η εμφάνισή μου ήταν μια χαρά και δεν μου άρεσε να διαχειρίζομαι χρήματα, οπότε έλεγχε εκείνος τα οικονομικά της οικογένειας. Ανταποκρινόμουν πολύ καλά στο δικό του πρότυπο της ιδανικής γυναίκας κι αυτό τον ικανοποιούσε. Ωστόσο, όταν ανέπτυξα δικές μου πεποιθήσεις κι άρχισα να επιδιώκω πράγματα στη ζωή μου, πράγματα που δεν επιτρέπονται σ’ αυτήν τη χώρα, άρχισε να νιώθει ότι δεν του προσέφερα τίποτα και σταμάτησε να είναι καλός μαζί μου. Εγώ, όμως, δίσταζα να αφήσω τον σύζυγό μου, επειδή νοιαζόταν για μένα και με φρόντιζε, και επειδή δεν είχα να ανησυχώ για πολλά πράγματα στο σπίτι. Όλοι οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Οι σύζυγοι χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον. Πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική στοργή; Δεν πρέπει να χάσω τη σωτηρία του Θεού για τα άχρηστα συναισθήματα που έχω για τον γάμο μου. Στη συνέχεια, επέμεινα και συνέχισα να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου.
Μια μέρα τον Ιούνιο του 2013, είχα μόλις γυρίσει από το κήρυγμα του ευαγγελίου κι έφτιαχνα βραδινό. Ο σύζυγός μου γύρισε στο σπίτι πολύ σκυθρωπός, αλλά τον αγνόησα. Μετά το δείπνο, πήγα στο δωμάτιό μου για να πω ιστορίες της Βίβλου στις δύο κόρες μου. Με άκουγαν με χαρά, όταν κάποια στιγμή στάθηκε ξαφνικά στην πόρτα ο σύζυγός μου και με επέπληξε. Οι κόρες μου φοβήθηκαν τόσο που δεν τολμούσαν να βγάλουν άχνα κι εγώ τους είπα κάτι γρήγορα για να τις παρηγορήσω. Αφού τελείωσα, βγήκα έξω για έναν περίπατο. Απρόσμενα, με ακολούθησε κι ο σύζυγός μου. Όταν φτάσαμε σε μία γωνία κοντά στο κτίριό μας, με άρπαξε από το χέρι και με πέταξε στα σκαλιά που ήταν δίπλα μου. Ένας δυνατός πόνος διαπέρασε το χέρι μου, και σηκώθηκα σιγά σιγά κι άρχισα να περπατάω προς το σπίτι χωρίς να πω λέξη. Μου άρπαξε και πάλι το χέρι, και με τράβηξε βίαια και με πέταξε πάλι κάτω. Μου έφερε το δάχτυλο στη μύτη και μου είπε αυστηρά: «Γιατί πρέπει να πιστεύεις στον Θεό; Πώς μπορεί να υπάρχει Θεός; Πού είναι ο Θεός σου τώρα που σου φέρομαι έτσι; Γιατί δεν σε προστατεύει;» Συνειδητοποίησα τότε ότι δεν θα μπορούσα να μιλήσω λογικά μαζί του. Σκέφτηκα μέσα μου: «Εσύ δεν πιστεύεις στον Θεό —τι μπορεί να ξέρεις εσύ; Θέλεις να με χτυπήσεις για να με κάνεις να αμφιβάλω για τον Θεό και να τον αρνηθώ. Οι προθέσεις σου είναι πραγματικά ελεεινές!» Κι εκείνος συνέχισε: «Δεν ακούς τίποτα από όσα σου λέω —όσο πιστεύεις, τόσο περισσότερο κολλάς. Τώρα τριγυρνάς και κηρύττεις το ευαγγέλιο παντού. Ο κουνιάδος μας είπε, αν δεν παίρνεις από λογική, να σε τσακίσω στο ξύλο. Δεν το πιστεύω ότι δεν μπορούμε να σε συμμορφώσουμε! Πες μου λοιπόν, πιστεύεις ακόμα ή όχι;» Όταν είδε ότι δεν έβγαζα άχνα, ήρθε πίσω μου και με κλότσησε χαμηλά στη μέση. Ο πόνος στη μέση μου διαπέρασε την καρδιά μου και άρχισαν να κυλούν αμέσως δάκρυα στα μάτια μου. Ο σύζυγός μου, όμως, δεν έδειξε καθόλου έλεος. Με κλοτσούσε κι έλεγε: «Δεν θα σου επιτρέψω ποτέ να πιστέψεις! Θα σε κλοτσάω μέχρι να μείνεις παράλυτη! Δεν θα σε αφήσω να πιστεύεις στον Θεό, ακόμα κι αν χρειαστεί να σε φροντίζω εγώ!» Όταν τον άκουσα να το λέει αυτό, ένιωσα ένα ρίγος στην καρδιά μου. Πρώτα, πίστευα ότι ο σύζυγός μου είχε πολύ καλή ανθρώπινη φύση κι ότι νοιαζόταν πάντα πολύ για μένα. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα πίστευε τις αβάσιμες φήμες και πλάνες του ΚΚΚ, ότι θα προσπαθούσε να με κάνει να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό κι ότι θα ήθελε να με κλοτσήσει μέχρι να μείνω παράλυτη! Ήταν πάρα πολύ φαύλος! Στη συνέχεια, είπε: «Μπορεί να πας σε συναθροίσεις αν σε αφήσω μόνη στο σπίτι. Θα σε στείλω κάπου μακριά. Άνθρωποι σαν εσένα δεν αξίζουν καν να ζουν στο ωραίο μου σπίτι. Σήκω πάνω!» Την ώρα που τα έλεγε αυτά, με σήκωσε πάνω, με πέταξε στο αμάξι και με πήγε στο σπίτι της μητέρας μου. Δεν περίμενα η μητέρα μου να υποστηρίξει ιδιαίτερα την πίστη μου στον Θεό. Της είχα κηρύξει το ευαγγέλιο και είχε αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού. Όμως, ο σύζυγός μου είχε βάλει τον μικρότερο αδελφό μου να της μιλάει συχνά. Προσπάθησε κι αυτός να πείσει κι εμένα και μου είπε: «Αδελφή μου, κάποιες στιγμές σ’ αυτόν τον κόσμο νιώθουμε απλώς αβοήθητοι. Πρέπει να είσαι περισσότερο ρεαλίστρια. Ξεκουράσου εδώ λίγες μέρες και γύρνα σπίτι να απολαύσεις τη ζωή σου». Αυτά που είπε ο αδελφός μου με έκαναν να σκεφτώ πολύ κι είπα: «Πρέπει να δω την πραγματικότητα του κόσμου. Κοντεύω τα σαράντα. Πάλεψα τη μισή μου ζωή για να ζήσω όπως ζω τώρα. Σε κάθε τι άλλο πέρα από την πίστη μου στον Θεό, ο σύζυγός μου είναι πολύ καλός μαζί μου. Η πίστη μου φαίνεται ότι τον έχει μετατρέψει σε ένα εντελώς διαφορετικό άτομο. Έτσι όπως φέρεται, αν επιμείνω να πιστεύω στον Θεό, είναι πολύ πιθανό να με χωρίσει. Θα χάσω την οικογένειά μου και δεν θα έχω τρόπο να επιβιώσω. Τι θα κάνω στη ζωή μου μετά; Θα πρέπει πάλι να φροντίζω τα παιδιά μου μόνη και αβοήθητη;» Φοβόμουν να ζήσω έτσι, αλλά δεν ήθελα και να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό. Ήμουν σε δίλημμα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Ίσως κάνω ένα βήμα πίσω για λίγο. Μήπως για λίγο καιρό να μην πηγαίνω σε συναθροίσεις και να μην κάνω το καθήκον μου, αλλά απλώς να διαβάζω κρυφά τα λόγια του Θεού στο σπίτι; Δεν γίνεται, όμως, τίποτα έτσι. Τι να κάνω;»
Τις λίγες αυτές μέρες, προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό και θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια Του: «Εσύ είσαι ένα δημιουργημένο ον —φυσικά και θα πρέπει να λατρεύεις τον Θεό και να επιδιώκεις μια ζωή γεμάτη νόημα. Εάν δεν λατρεύεις τον Θεό αλλά ζεις μέσα στη μιαρή σάρκα σου, τότε δεν είσαι απλώς ένα κτήνος με ανθρώπινη ενδυμασία; Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό και να υπομείνεις κάθε βάσανο! Θα πρέπει να αποδεχτείς με χαρά και σιγουριά τα λίγα βάσανα στα οποία υποβάλλεσαι σήμερα και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη νόημα, όπως ο Ιώβ και ο Πέτρος. Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος φοράει τα ρούχα του διαβόλου, τρώει φαγητό από τον διάβολο, και εργάζεται και υπηρετεί υπό τον έλεγχο του διαβόλου, ο οποίος τον ποδοπατά μέχρι ο άνθρωπος να καλυφθεί από την ακαθαρσία του. Εάν δεν αντιλαμβάνεσαι το νόημα της ζωής και δεν αποκτήσεις την αληθινή οδό, τότε τι σημασία έχει να ζεις έτσι; Είστε άνθρωποι που επιδιώκουν το σωστό μονοπάτι, αυτοί που επιζητούν τη βελτίωση. Είστε άνθρωποι που ορθώνουν το ανάστημά τους στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αυτοί που ο Θεός αποκαλεί δίκαιους. Δεν έχει αυτή η ζωή το μέγιστο νόημα;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (2)]. Συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού και πήρα δύναμη. Κατάλαβα ακριβώς ποιο μονοπάτι να επιλέξω για τη ζωή μου. Είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο να πιστεύω στον Θεό και να Τον λατρεύω. Όποιος θέλει να βιώσει μια ζωή γεμάτη νόημα πρέπει να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό χωρίς να παρεμποδίζεται από ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα και να υπομείνει κάθε βάσανο για να κάνει το καθήκον του καλά και να ικανοποιήσει τον Θεό. Έτσι έκανε κι ο Ιώβ. Έχασε την περιουσία και τα παιδιά του, αλλά δεν έπαψε να λατρεύει τον Θεό και να δοξάζει το όνομά Του. Το ίδιο και ο Πέτρος. Άφησε τα πάντα πίσω του για να ακολουθήσει τον Κύριο και δαπάνησε όλη του τη ζωή για Εκείνον. Τελικά, πέτυχε να αγαπήσει τον Θεό όσο τίποτα άλλο και να υποταχθεί σ’ Εκείνον μέχρι θανάτου, και βίωσε μια ζωή γεμάτη νόημα. Το ίδιο έκανε και ο Ματθαίος, ο φοροεισπράκτορας. Μόλις τον κάλεσε ο Κύριος Ιησούς, Τον ακολούθησε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Η πίστη τους στον Θεό είναι αξιοζήλευτη! Παρόλο που ήμουν πρόθυμη να ακολουθήσω τον Θεό, δεν μπορούσα να αφήσω την οικογένειά μου. Δεν ήμουν πρόθυμη να υπομείνω τα βάσανα και να τα αφήσω όλα πίσω μου. Σύγκρινα τον εαυτό μου μ’ αυτούς τους αγίους κι ένιωσα μεγάλη ντροπή! Είχα πλέον μπροστά μου το σωστό μονοπάτι. Δεν έπρεπε να είμαι πια αδύναμη: Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να χάσω την ευκαιρία να ακολουθήσω τον Θεό και να αποκτήσω την αλήθεια και ζωή! Εκείνη την περίοδο, είχα εκλεγεί επικεφαλής της εκκλησίας και ήμουν απασχολημένη καθημερινά με το καθήκον μου. Λίγο αργότερα, ο σύζυγός μου με πήρε πίσω στο σπίτι. Ήταν η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών και δεν είχε να πάει στη δουλειά. Κάθε μέρα με παρακολουθούσε. Δεν με άφηνε να διαβάσω τα λόγια του Θεού, να πάω σε συναθροίσεις ή να κάνω το καθήκον μου. Μπορούσα να κάνω μόνο τις δουλειές του σπιτιού και να φροντίζω τα παιδιά μαζί του. Δεν μπορούσα να λάβω την προμήθεια των λόγων του Θεού κι ήμουν σαν ψάρι έξω από το νερό. Η καρδιά μου σπάραζε και πονούσε πολύ. Μια μέρα, θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Έτσι ακριβώς είχαν τα πράγματα. Ο σύζυγός μου δεν πίστευε στον Θεό και αρνιόταν αποφασιστικά να με αφήσει να πιστέψω. Με κοιτούσε κάθε μέρα λες και φύλαγε κρατούμενο. Δεν ήταν σύζυγος —ήταν ξεκάθαρα εχθρός μου! Όταν δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο αυτό, του είπα: «Πέρα από το ότι με χτύπησες, δεν με αφήνεις και καθόλου ελεύθερη. Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Ας πάρουμε διαζύγιο, να πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Θα είναι καλύτερα και για τους δυο μας». Εκείνος, όμως, μου είπε: «Έκανα λάθος που σε χτύπησα. Σου ζητάω συγνώμη. Θα κάνω ό,τι θες για να επανορθώσω. Δεν μπορούμε, όμως, να πάρουμε διαζύγιο. Είσαι καλός άνθρωπος. Δυσκολευτήκαμε πολύ να φτιάξουμε αυτήν την οικογένεια. Γιατί να χωρίσουμε; Για το καλό σου σε προσέχω. Σε λίγο καιρό θα ξεχάσεις την πίστη σου στον Θεό κι όλα θα είναι καλά. Αν νιώθεις εγκλωβισμένη, γιατί δεν πάμε έναν περίπατο;» Όταν το άκουσα αυτό, κατάλαβα ότι φερόταν σαν λύκος με προβιά προβάτου. Ήθελε να με κρατήσει εδώ και σταδιακά να με απομακρύνει από τον Θεό. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα να συνεχίσω να πιστεύω στον Θεό, αλλά δίσταζα να αφήσω την οικογένεια και τον σύζυγό μου. Προσευχήθηκα στον Θεό και Τον ικέτεψα να μην αφήσει την καρδιά μου να Τον εγκαταλείψει ποτέ, και Τον ικέτευσα να μου ανοίξει ένα μονοπάτι, ώστε να μπορέσω να επιστρέψω στην εκκλησία και να κάνω το καθήκον μου.
Μια μέρα, είχα να πάω σε μια συνάθροιση. Είπα έξυπνα στον σύζυγό μου να βγούμε βόλτα με τα ποδήλατα. Τον έπεισα να πάρει εκείνος το απλό ποδήλατο κι εγώ πήρα το ηλεκτρικό. Συμφώνησε. Στα μισά του δρόμου εγώ επιτάχυνα και τον άφησα πολύ πίσω. Έκανα και αρκετούς κύκλους πριν φτάσω στον χώρο της συνάθροισης. Τελικά, μετά από όλες αυτές τις δυσκολίες, κατάφερα να παραβρεθώ σε μία συνάθροιση. Το βράδυ που γύρισα σπίτι, ο σύζυγός μου ήταν εξαγριωμένος. Μου είπε: «Το θράσος σου μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Πώς τόλμησες να με αφήσεις πίσω και να πας σε συνάθροιση; Αν είχες τα κότσια, ας μην ξαναγυρνούσες!» Εγώ είπα: «Μου άφησες άλλη επιλογή; Δεν είμαι καθόλου ελεύθερη. Με παρακολουθείς λες και είμαι φυλακισμένη. Αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα έχουμε κανένα μέλλον μαζί». Απροσδόκητα, μετά από όλα αυτά άρχισε να με παρακολουθεί πιο αυστηρά από ποτέ. Όταν ξεκίνησε το σχολείο, με ανάγκασε να πάω μαζί του στη δουλειά και τα σαββατοκύριακα, όποτε δεν είχε υπερωρίες, με ακολουθούσε σε κάθε μου βήμα. Δεν μπορούσα να πάω σε συναθροίσεις ούτε να κάνω το καθήκον μου και ένιωθα ότι ζούσα μια κόλαση. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω κι όλο αναρωτιόμουν: Τι κόσμος είναι αυτός; Γιατί να μην επιτρέπεται στους ανθρώπους να πιστέψουν στον Θεό και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι; Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, επιτίθενται και λεηλατούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους σε κωματώδη κατάσταση. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης του κακού!» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. Τα λόγια του Θεού με ξύπνησαν από το όνειρό μου και με έκαναν να δω πιο καθαρά τη μοχθηρή ουσία της αντίστασης του ΚΚΚ προς τον Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια είχα εκπαιδευτεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα και πάντα το θαύμαζα πάρα πολύ. Μπορεί να έβλεπα τη μοχθηρία και το σκοτάδι στην κοινωνία, μα δεν πίστευα ότι έφταιγε γι’ αυτά το Κόμμα. Πίστευα ότι η δικτατορία του ΚΚΚ ήταν πολύ σοφή, παρά τα προβλήματα. Τώρα, όμως, καταλαβαίνω ότι το ΚΚΚ είναι ένα αθεϊστικό κόμμα. Απολαμβάνει μια κλεμμένη υπόληψη που κέρδισε ξεγελώντας τον κόσμο. Όρισε ψευδώς στο σύνταγμα ότι οι Κινέζοι πολίτες απολαμβάνουν τη θρησκευτική τους ελευθερία, ενώ στην πραγματικότητα δεν τους επιτρέπει να πιστεύουν στον Θεό. Δεν ξεγέλασαν μόνο τον κινεζικό λαό, ξεγέλασαν και όλον τον κόσμο. Για να μείνει το δικτατορικό καθεστώς στην εξουσία, διαδίδει επιπόλαια αβάσιμες φήμες στο διαδίκτυο με τις οποίες συκοφαντεί την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και χρησιμοποιεί διάφορα μέσα για να συλλάβει αδιακρίτως χριστιανούς. Το αποτέλεσμα ήταν να παραπλανηθεί ο σύζυγός μου, και να μου βάλει εμπόδια και να με παιδέψει με διάφορους τρόπους. Ήταν το σκοτεινό χέρι του Κομμουνιστικού Κόμματος που έκανε όλη αυτήν τη ζημιά. Όχι μόνο δεν θέλει να πιστέψουμε στον Θεό και να σωθούμε, θέλει να το ακολουθήσουμε μέχρι την κόλαση και να τιμωρηθούμε. Αυτός είναι ο μοχθηρός σκοπός του. Αν δεν είχα προσέλθει ενώπιον του Θεού, δεν θα είχα δει ποτέ καθαρά το πραγματικό του πρόσωπο.
Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Η “αγάπη”, όπως αποκαλείται, αναφέρεται σ’ ένα αίσθημα που είναι αγνό και αψεγάδιαστο, για το οποίο χρησιμοποιείς την καρδιά σου για να αγαπάς, να νιώθεις και να νοιάζεσαι για τους άλλους. Στην αγάπη δεν υπάρχουν προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν φραγμοί, ούτε κι απόσταση. Στην αγάπη δεν υπάρχει καχυποψία, ούτε δόλος, ούτε πονηρία. Στην αγάπη δεν υπάρχει καμία ανταλλαγή ή νοθεία. Αν αγαπάς, τότε δεν εξαπατάς, δεν παραπονιέσαι, δεν προδίδεις, δεν επαναστατείς, δεν απαιτείς, ούτε ζητάς να κερδίσεις κάτι ή να κερδίσεις μια ορισμένη ποσότητα. Αν αγαπάς, τότε πρόθυμα θα αφοσιωθείς, πρόθυμα θα υποφέρεις κακουχίες, θα είσαι σε αρμονία με Εμένα, θα απαρνηθείς όλα όσα έχεις για Εμένα, θα εγκαταλείψεις την οικογένειά σου, το μέλλον σου, τη νιότη σου και τον γάμο σου. Χωρίς αυτά, η αγάπη σου δεν θα ήταν καθόλου αγάπη, αλλά απάτη και προδοσία!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί). Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν βαθιά. Αυτή η αγνή και αψεγάδιαστη αγάπη είναι τόσο ελκυστική για τον κόσμο και με έκανε κι εμένα να νιώσω μεγάλη ντροπή. Σκέφτηκα ότι στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ενσαρκώθηκε και ήρθε από τον ουρανό στη γη, σταυρώθηκε για χάρη μας και έχυσε κάθε σταγόνα του πολύτιμου αίματός Του για να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε και πάλι και ήρθε στη γη για να δώσει στους ανθρώπους τις αλήθειες που χρειάζονται για να σωθούν. Αναγκάζεται να υπομείνει το κυνηγητό και τους διωγμούς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και την καταδίκη και τη βλασφημία του θρησκευτικού κόσμου. Αναγκάζεται, επίσης, να υπομείνει και την επαναστατικότητα και τις παρερμηνείες των πιστών. Ο Θεός εκφράζει σιωπηλά την αλήθεια για να προμηθεύσει και να καθοδηγήσει τους ανθρώπους, και περιμένει τη στιγμή που θα αφυπνιστούν οι συνειδήσεις τους. Ο Θεός αγαπάει αληθινά! Ό,τι κάνει ο Θεός είναι για το καλό της ανθρωπότητας! Ο Θεός μού έδωσε την ευκαιρία να γίνω επικεφαλής και πρέπει να εκπληρώσω το καθήκον μου για να ξεπληρώσω την αγάπη Του.
Αργότερα, ο σύζυγός μου είδε ότι δεν μπορούσε να με σταματήσει και είπε: «Νομίζω ότι το βλέπω καθαρά πια. Κανείς δεν θα σε κάνει να σταματήσεις να πιστεύεις στον Θεό. Τότε, λοιπόν, συνέχισε να πιστεύεις. Δεν με νοιάζει πια. Αλλά θα πιστεύεις μόνο στο σπίτι —δεν θα βγαίνεις έξω και δεν θα αφήνεις άλλους ανθρώπους να έρχονται στο σπίτι μας. Αν συμφωνήσεις μ’ αυτό, θα συνεχίσουμε να ζούμε μαζί, αλλά αν διαφωνήσεις, θα πρέπει να χωρίσουμε». Όταν τον άκουσα, συνειδητοποίησα ότι και πάλι δεν θα με άφηνε να βγω έξω. Ήξερα ότι προσπαθούσε απλώς να με συγκρατήσει για λίγο ώστε να με κάνει να χάσω σιγά σιγά τη σχέση μου με την εκκλησία, και με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να πάψω, τελικά να πιστεύω. Δεν έπρεπε να πέσω στην παγίδα του. Είπα, λοιπόν, αποφασιστικά: «Αν συμφωνείς πραγματικά με την πίστη μου στον Θεό, μην περιορίζεις την επικοινωνία μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και άσε με να πηγαίνω στις συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου. Δεν θα μου πεις εσύ πώς θα πιστεύω». Εκείνος είπε αγχωμένος: «Αν πιστεύεις, αργά ή γρήγορα θα σε συλλάβουν. Όταν σε συλλάβουν, θα μπλέξω κι εγώ και δεν θα έχω κανένα μέλλον μπροστά μου. Αφού το θες αυτό, πρέπει να χωρίσουμε!» Είπε όλα όσα είχε στο μυαλό του. Ξαφνιάστηκα για λίγο. Δεν ανησυχούσε μήπως συλληφθώ και υποφέρω εγώ. Φοβόταν μην επηρεαστεί το δικό του μέλλον. Υπό τις συνθήκες αυτές, σεβάστηκα την απόφασή του. Είπα: «Εντάξει. Συμφωνώ με το διαζύγιο. Πότε θα πάμε να το βγάλουμε;» Εκείνος έμεινε άναυδος και με ρώτησε: «Το σκέφτηκες καλά; Δεν θα το μετανιώσεις στο μέλλον;» Είπα: «Ο καθένας μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές και ο καθένας έχει το δικό του μονοπάτι να βαδίσει. Δεν πρόκειται να μετανιώσω!» Κι έτσι απλά, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για το διαζύγιο. Όταν βγήκαμε από το Γραφείο Αστικών Υποθέσεων και μπήκαμε στο αμάξι, ένιωσα λες και είχε φύγει από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος. Εκείνος, όμως, έκλαψε και είπε: «Αυτό το διαζύγιο ήταν το πιο στενόχωρο γεγονός της ζωής μου. Δεν ήθελα να σε χωρίσω. Εσύ, όμως, επέμενες να πιστεύεις στον Θεό και δεν είχα άλλη επιλογή…» Είδα δύο δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό του και αναστέναξα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Δεν πιστεύεις στον Θεό και δεν καταλαβαίνεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα φταίει για όλα. Αντιστέκεται στον Θεό, διώκει όσους ακολουθούν τον Θεό και διαδίδει αβάσιμες φήμες. Χρησιμοποιεί τις οικογένειες των πιστών για να τους κάνει να πάψουν να ακολουθούν τον Θεό. Δεν μπορείς να διακρίνεις τη μοχθηρία του Κομμουνιστικού Κόμματος, και επιμένεις να επιλέγεις να εργάζεσαι σαν υπάλληλος του συστήματος του Κομμουνιστικού Κόμματος και κυνηγάς την καριέρα σου. Πώς θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε μαζί;» Φύγαμε με το αμάξι, αλλά ήξερα ότι τελικά θα χωρίζαμε και θα παίρναμε διαφορετικούς δρόμους.
Από εκεί και μετά, ήμουν τελικά ελεύθερη να πιστέψω στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου χωρίς να με περιορίζει κανείς. Είμαι πολύ ευγνώμων στην καθοδήγηση του Θεού που με βοήθησε να απελευθερωθώ από την παγίδα του γάμου και της οικογένειας.
