89. Πρέπει κανείς να μαθαίνει πώς να ανοίγεται και να συναναστρέφεται πάνω στις δυσκολίες του
Τον Ιούλιο του 2023, είχα μόλις αρχίσει εκπαίδευση για να επιβλέψω το έργο σε αρκετές εκκλησίες. Κάθε φορά που συναντούσα δυσκολίες στο έργο, προσπαθούσα συνεχώς να τις λύσω μόνη μου και δεν ζητούσα ποτέ βοήθεια απ’ τους ανώτερους επικεφαλής. Νόμιζα πως, αν ανέφερα διαρκώς τα προβλήματα στους ανώτερους επικεφαλής αντί να τα λύνω μόνη μου, θα ήταν σαν να παραπονιόμουν και όχι σαν να εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου. Ήθελα να τους δείξω ότι είχα εργασιακή ικανότητα και μπορούσα να λύνω τα προβλήματα μόνη μου, και να κάνω καλή εντύπωση στους αδελφούς και τις αδελφές.
Θυμάμαι ότι, κάποτε, τα αποτελέσματα του έργου ποτίσματος δεν ήταν καλά, και πολλοί νεοφώτιστοι δεν συναθροίζονταν και πολύ τακτικά. Κάποιοι ποτιστές ήταν απασχολημένοι με γεωργικές και οικιακές εργασίες, οπότε δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν και να υποστηρίξουν σωστά τους νεοφώτιστους, ενώ άλλοι ήταν τόσο απασχολημένοι με το έργο που απλώς ξεχνούσαν να συναθροιστούν με τους νεοφώτιστους. Δεν ανέφερα τότε αυτά τα προβλήματα στους ανώτερους επικεφαλής, επειδή ήθελα να δουν ότι μπορούσα να τα διαχειριστώ. Συναναστρεφόμουν με τους ποτιστές και τους τηλεφωνούσα για να ρωτήσω την κατάστασή τους. Ωστόσο, η εμπειρία ζωής μου ήταν πολύ ρηχή και δεν κατανοούσα αρκετές αλήθειες, οπότε δεν διέκρινα τη βαθύτερη αιτία του προβλήματος. Απλώς συναναστρεφόμουν συνοπτικά μαζί τους και επισήμαινα τα προβλήματά τους, και τους ενθάρρυνα να αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους με αίσθημα φορτίου. Το αποτέλεσμα ήταν να μη λυθεί το πρόβλημα της επιπολαιότητας των ποτιστών στα καθήκοντά τους, και οι νεοφώτιστοι ακόμα να μην πηγαίνουν συχνά στις συναθροίσεις. Σκέφτηκα: «Μήπως να πω στους ανώτερους επικεφαλής γι’ αυτά τα προβλήματα, ώστε να βοηθήσουν και να συναναστραφούν πάνω τους;» Ωστόσο, φοβόμουν πως, αν ανέφερα την αλήθεια, ίσως οι επικεφαλής να σκέφτονταν ότι ήμουν ανίκανη για αληθινό έργο, οπότε δεν είπα τίποτα. Αργότερα, ο αριθμός των νεοφώτιστων που δεν έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις συνέχισε να αυξάνεται, και μαζεύονταν στο έργο ατέλειωτα προβλήματα. Πιεζόμουν πολύ, και μέσα μου ένιωθα μεγάλο μαρτύριο και αδυναμία. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν ανοίχτηκα στους αδελφούς και τις αδελφές μου σχετικά με την κατάστασή μου. Νόμιζα πως, αν ανοιγόμουν και συναναστρεφόμουν πάνω στις δυσκολίες και τις αδυναμίες μου, αυτό μπορεί να έκανε αρνητικούς και τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και πως, ως επικεφαλής, έπρεπε να έχω πίστη και να παραμείνω δυνατή μέσα μου. Μόνο έτσι θα είχαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου την πίστη να κάνουν τα καθήκοντά τους. Νόμιζα επίσης πως, αν ανοιγόμουν σχετικά με τις πραγματικές μου σκέψεις και ανεπάρκειες, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με υποτιμούσαν. Εκείνο το διάστημα, οι επικεφαλής με ρωτούσαν συχνά: «Αντιμετωπίζεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου;» Στην πραγματικότητα, υπήρχαν πολλά προβλήματα στην εκκλησία που δεν μπορούσα να λύσω, αλλά φοβόμουν πως, αν το έλεγα στους επικεφαλής, θα θεωρούσαν πως δεν μπορώ να κάνω το έργο. Δεν ήθελα να νομίσουν πως ήμουν ανίκανη να κάνω καλά το καθήκον μου, οπότε συνέχισα να κρύβω την κατάστασή μου και τα προβλήματα του έργου. Τον Δεκέμβριο, είχαν πληθύνει οι νεοφώτιστοι της εκκλησίας που δεν έρχονταν και πολύ τακτικά στις συναθροίσεις. Άλλες φορές έρχονταν, άλλες όχι. Οι ανώτεροι επικεφαλής με ρώτησαν: «Γιατί υπάρχουν τόσο πολλοί που δεν έρχονται τακτικά στις συναθροίσεις; Μήπως οι ποτιστές δεν τους παρακολουθούν εγκαίρως;» Σκέφτηκα: «Αν οι ανώτεροι επικεφαλής μάθουν ότι οι ποτιστές στις εκκλησίες που είχα υπό την ευθύνη μου έχουν τόσο πολλά προβλήματα, μπορεί να με κλαδέψουν που δεν κάνω αληθινό έργο». Φοβόμουν πως οι επικεφαλής θα με κατηγορούσαν ή θα νόμιζαν ότι δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματα, οπότε είπα ψέματα: «Φταίει ότι άλλοι νεοφώτιστοι έχουν κακή σύνδεση στο ίντερνετ και άλλοι δεν έχουν κινητό. Γι’ αυτό δεν μπορούν να έρχονται τακτικά στις συναθροίσεις». Οι ανώτεροι επικεφαλής μού έκαναν κι άλλη ερώτηση: «Πώς πάνε τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου;» Ήξερα ότι το ευαγγελικό έργο προόδευε αργά. Κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν συμμορφώνονταν με τις αρχές και δεν είχαν ικανότητα κατανόησης. Ήθελα, όμως, να δείξω στους επικεφαλής ότι μπορούσα να χειριστώ το ευαγγελικό έργο, οπότε είπα: «Όλοι αυτοί θα μπορέσουν πολύ σύντομα να γίνουν μέλη της εκκλησίας». Επειδή απέκρυψα την αλήθεια, οι αδελφοί και οι αδελφές μου έχασαν πολύ χρόνο με άσκοπο έργο, παρακολουθώντας αυτούς τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Έτσι διαταράχθηκε και αναστατώθηκε το εκκλησιαστικό έργο.
Εκείνο το διάστημα, ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση, και η Αδελφή Σουζάν, ανώτερη επικεφαλής, μοιράστηκε μαζί μου τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν, οι αντίχριστοι θα προσπαθήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν είναι αδύναμοι, ότι είναι πάντα δυνατοί, γεμάτοι πίστη και ποτέ αρνητικοί, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μη δουν το πραγματικό τους ανάστημα ή την πραγματική τους στάση απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους, όντως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να κάνουν; Πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν έχουν αδυναμίες, αρνητικότητα ή αποκαλύψεις διαφθοράς; Σίγουρα όχι. Είναι καλοί στο να μεταμφιέζονται, ικανοί στο να κρύβουν πράγματα. Τους αρέσει να δείχνουν στους ανθρώπους την ισχυρή και έξοχη πλευρά τους· δεν θέλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την πλευρά τους που είναι αδύναμη και αληθινή. Ο σκοπός τους είναι προφανής: είναι, πολύ απλά, να διατηρήσουν τη ματαιοδοξία και την περηφάνια τους, να προστατεύσουν τη θέση που έχουν στις καρδιές των ανθρώπων. Σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν ενώπιον των άλλων σχετικά με την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, αν αποκαλύψουν την πλευρά τους που είναι επαναστατική και διεφθαρμένη, αυτό θα επιφέρει σοβαρή ζημία στο κύρος και τη φήμη τους —πιο πολύ κόπο προκαλεί παρά όφελος. Προτιμούν, λοιπόν, να πεθάνουν, παρά να παραδεχτούν ότι κάποιες φορές είναι αδύναμοι, επαναστατικοί και αρνητικοί. Και αν έρθει μια μέρα που όλοι δουν την πλευρά τους που είναι αδύναμη και επαναστατική, που δουν ότι είναι διεφθαρμένοι και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, θα συνεχίσουν και πάλι να μεταμφιέζονται. Νομίζουν ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, ασήμαντοι, τότε θα χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων, θα χάσουν τη λατρεία όλων, κι έτσι θα έχουν αποτύχει τελείως. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν συμβεί, δεν ανοίγονται στους ανθρώπους· ό,τι κι αν συμβεί, δεν δίνουν την εξουσία και τη θέση τους σε κανέναν άλλον· αντίθετα, προσπαθούν όσο μπορούν να ανταγωνίζονται και δεν τα παρατούν ποτέ» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δέκατο)]. Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι οι αντίχριστοι είναι καλοί στη μεταμφίεση. Δεν θέλουν να βλέπει ο άλλος κόσμος την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, οπότε αποφεύγουν διαρκώς τα προβλήματα, και δεν μιλούν για τις αποτυχίες και τα ελαττώματά τους. Δείχνουν στους άλλους μόνο τη θετική τους πλευρά για να τους φέρουν με το μέρος τους. Έτσι ακριβώς ήμουν. Έκρυβα επίτηδες τις δυσκολίες, την αρνητικότητα και τις αδυναμίες μου επειδή ήθελα να μεταμφιεστώ σε κάτι εξαιρετικό, να δώσω στους άλλους την αίσθηση ότι μπορούσα να λύσω κάθε πρόβλημα και να κατανοήσω την αλήθεια καλύτερα απ’ τον καθένα, και να πάρω μια θέση στην καρδιά τους. Συνειδητοποίησα ότι η διάθεση που αποκάλυπτα δεν διέφερε από αυτήν ενός αντίχριστου. Όταν συναντούσα προβλήματα που δεν κατανοούσα, δεν αντιλαμβανόμουν ή δεν μπορούσα να λύσω, δεν συμβουλευόμουν τους επικεφαλής ή τους συνεργάτες μου. Δεν ήθελα να δουν τα ελαττώματά μου και να πουν: «Ούτε καν αυτήν την εργασία δεν μπορείς να κάνεις;» Ήθελα να λένε όλοι ότι είχα εργασιακή ικανότητα. Ήξερα καλά ότι η συναναστροφή μου με τους ποτιστές δεν είχε φέρει αποτελέσματα και τα προβλήματά τους συνεχίζονταν, αλλά δεν ζήτησα ποτέ τη βοήθεια των επικεφαλής. Επομένως, δεν μπορούσα να λύσω εγκαίρως τα προβλήματα των ποτιστών επειδή δεν κατανοούσα την αλήθεια, πράγμα που επηρέασε το έργο. Όταν επικοινωνούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, δεν ανοιγόμουν ποτέ σχετικά με τη διαφθορά μου και δεν μιλούσα για τις ανεπάρκειές μου. Δεν ήθελα να ξέρουν οι άλλοι το πραγματικό μου ανάστημα. Για παράδειγμα, όταν οι επικεφαλής με ρωτούσαν τι προβλήματα είχα στο έργο μου και αν είχα συναντήσει δυσκολίες κάνοντας το καθήκον μου, αν και υπήρχαν ξεκάθαρα πάμπολλα προβλήματα που δεν μπορούσα να λύσω, έλεγα πως δεν είχα δυσκολίες, ώστε να έχουν καλή εντύπωση για μένα οι επικεφαλής. Οι ποτιστές έκαναν επιπόλαια τα καθήκοντά τους και το ευαγγελικό έργο είχε κολλήσει. Όταν, όμως, οι ανώτεροι επικεφαλής ρωτούσαν για το έργο, φοβόμουν πως, αν έλεγα την αλήθεια, θα νόμιζαν ότι δεν μπορούσα να λύσω προβλήματα και δεν είχα εργασιακή ικανότητα. Γι’ αυτό, συγκάλυπτα τα γεγονότα και έλεγα ότι οι νεοφώτιστοι δεν μπορούσαν να έρχονται τακτικά στις συναθροίσεις επειδή δεν είχαν ίντερνετ, ώστε οι επικεφαλής να νομίσουν ότι όλα αυτά οφείλονταν σε πραγματικές δυσκολίες των νεοφώτιστων και όχι στο ότι εμείς δεν κάναμε καλά τη δουλειά μας. Ήταν σαφές ότι πολλοί δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν συμβάδιζαν με τις αρχές. Προκειμένου, όμως, να αποδείξω ότι μπορούσα να κάνω αληθινό έργο, έλεγα ψέματα πως όλοι αυτοί μπορούσαν να γίνουν μέλη της εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές μου να κάνουν πολύ έργο άσκοπα, καθυστερώντας το εκκλησιαστικό έργο. Δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν είμαι τέλεια. Έχω πολλά ελαττώματα και ανεπάρκειες, και μόλις άρχισα να εκπαιδεύομαι ώστε να κάνω το εκκλησιαστικό έργο, επομένως ήταν εντελώς φυσικό να μην ξέρω πώς να κάνω πολλές απ’ τις εργασίες. Έπρεπε, όταν συναντούσα δυσκολίες, να είχα ζητήσει εγκαίρως βοήθεια απ’ τους ανώτερους επικεφαλής. Πίστευα, όμως, πάντοτε ότι, επειδή ήμουν υπεύθυνη για το έργο, δεν γινόταν να πω ότι δεν ήξερα πώς να το κάνω, και ότι έπρεπε να μπορώ να λύσω όλα τα προβλήματα μόνη μου. Εξαπατούσα και ξεγελούσα, μάλιστα, τους ανώτερους επικεφαλής για να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Η αλαζονική και δόλια διάθεσή μου προκαλούσε μεγάλη αποστροφή στον Θεό! Ήμουν καταστενοχωρημένη που οι λανθασμένες επιδιώξεις μου είχαν επηρεάσει το εκκλησιαστικό έργο. Ήξερα πως έπρεπε να μετανοήσω, και πως, αν βάδιζα κι άλλο στο λάθος μονοπάτι, ο Θεός θα με απέκλειε σίγουρα.
Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μου έστειλαν ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, και κατανόησα τα προβλήματά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία οι άνθρωποι προσποιούνται διαρκώς, καλύπτουν μονίμως τις ατέλειές τους, κοκορεύονται ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και δεν βλέπουν τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες τους, ενώ προσπαθούν μονίμως να παρουσιάσουν την καλύτερη πλευρά τους στους ανθρώπους; Είναι αλαζονεία, προσποίηση, υποκρισία, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κάτι μοχθηρό. Πάρτε για παράδειγμα τα μέλη του σατανικού καθεστώτος: Όσο κι αν τσακώνονται, διαπληκτίζονται ή σκοτώνουν κρυφά, κανείς δεν επιτρέπεται να τους καταγγείλει ή να τους εκθέσει. Φοβούνται ότι οι άνθρωποι θα δουν το δαιμονικό τους πρόσωπο και κάνουν ό,τι μπορούν για να το καλύψουν. Δημόσια, κάνουν τα πάντα για να παρουσιαστούν καλύτεροι, δηλαδή λένε πόσο πολύ αγαπούν τους ανθρώπους, πόσο σπουδαίοι, ένδοξοι και αλάνθαστοι είναι. Αυτή είναι η φύση του Σατανά. Το πιο κυρίαρχο χαρακτηριστικό της φύσης του Σατανά είναι η πονηριά και η εξαπάτηση. Και ποιος είναι ο στόχος αυτής της πονηριάς και της εξαπάτησης; Να ξεγελάσει τους ανθρώπους, να μην τους αφήσει να δουν την ουσία και την πραγματική εικόνα του, και να πετύχει έτσι τον στόχο της παράτασης της κυριαρχίας του. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν τέτοια δύναμη και κύρος, αλλά και αυτοί επιθυμούν να κάνουν τους άλλους να αποκτήσουν καλή γνώμη για τους ίδιους και να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, καθώς και να τους προσδώσουν υψηλή θέση μέσα στην καρδιά τους. Αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, και αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, θυμήθηκα ότι πολλοί νεοφώτιστοι δεν έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις στις εκκλησίες που είχα υπό την ευθύνη μου, τα προβλήματα των αδελφών μου είχαν μείνει άλυτα και το ευαγγελικό έργο είχε κολλήσει, κι όμως προσποιούμουν πως μπορούσα να λύσω τα προβλήματα. Αν και έβλεπα ότι το εκκλησιαστικό έργο καθυστερούσε, δεν ήμουν διατεθειμένη να ζητήσω τη βοήθεια των επικεφαλής. Όταν οι επικεφαλής με ρωτούσαν αν είχα δυσκολίες ή προβλήματα στο έργο μου, έφτανα ακόμα και στο σημείο να τους ξεγελάσω και να αποκρύψω τα προβλήματα του έργου. Ήθελα μονίμως να δίνω στους αδελφούς και τις αδελφές μου την εντύπωση πως μπορούσα να κάνω τα πάντα, και να λύσω όλα τα προβλήματα. Δεν είχα καμία απολύτως αυτογνωσία! Η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν ακριβώς ίδια με του ΚΚΚ. Στο ΚΚΚ αρέσει να μεταμφιέζεται όταν είναι μπροστά σε κόσμο, ώστε να το λατρεύουν και να το ακολουθούν. Στην πραγματικότητα, όμως, όσοι βρίσκονται υπό την κυριαρχία του ζουν την απόλυτη δυστυχία. Τους βρίσκουν συνεχώς επιδημίες, σεισμοί, φυσικές καταστροφές και συμφορές που οφείλονται στον άνθρωπο, μα η κυβέρνηση δεν λαμβάνει μέτρα για την έγκαιρη διάσωση και φαρμακευτική περίθαλψη του λαού. Του έχουν στερήσει ακόμα και τη θρησκευτική του ελευθερία. Πολλοί χριστιανοί έχουν υποστεί δίωξη και έχουν μείνει άστεγοι. Το ΚΚΚ, όμως, δεν έχει παραδεχθεί ποτέ τα λάθη του δημόσια. Ακόμα κι όταν οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν, ούτε που νοιάζεται. Νοιάζεται μόνο να ξεπλύνει την εικόνα του για τους άλλους. Είδα πόσο μοχθηρή φύση έχει! Αν δεν μετανοούσα, αν συνέχιζα να μεταμφιέζομαι και να κρύβομαι ανά πάσα στιγμή, και να μην κάνω αληθινό έργο, στο τέλος είναι σίγουρο ότι ο Θεός θα με αποστρεφόταν, θα με απέρριπτε και θα με εγκατέλειπε. Τότε σκέφτηκα ότι ο Θεός αγαπάει τους έντιμους ανθρώπους. Ελπίζει να επιδιώξουμε την αλήθεια, να ανοιχτούμε ειλικρινά και να γίνουμε έντιμοι. Εγώ, όμως, ήθελα συνεχώς να προσποιούμαι ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα και επιδίωκα να γίνω η σπουδαία εξαίρεση, για να με εκτιμούν και να με λατρεύουν οι άλλοι. Πίστευα ακόμα και ότι η επιδίωξή μου να γίνω ανώτερη και τέλεια ευχαριστούσε τον Θεό. Τα γεγονότα, ωστόσο, με διέψευσαν: Δεν κατανοούσα καθόλου τι απαιτεί ο Θεός απ’ τον άνθρωπο. Ήμουν εντελώς ανόητη και υποκρίτρια!
Οι επικεφαλής μού έστειλαν άλλο ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού και μου ζήτησαν να το σκεφτώ προσεκτικά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Θα πρέπει να εκμυστηρεύεσαι τα προσωπικά σου ζητήματα στους άλλους και να τους ανοίγεσαι πιο συχνά όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες ή βιώνεις αποτυχίες, με συναναστροφή σχετικά με τα προβλήματα και τις αδυναμίες σου, σχετικά με το πώς επαναστατούσες ενάντια στον Θεό, και το πώς τελικά αναδύθηκες από αυτό και κατάφερες να ικανοποιήσεις τις προθέσεις Του. Και τι αποτέλεσμα έχει το να εκμυστηρεύεσαι τα ζητήματά σου σ’ αυτούς; Χωρίς αμφιβολία, θετικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν πρόκειται να σε περιφρονήσει, ενώ μπορεί κάλλιστα και να ζηλέψουν την ικανότητά σου να αντέξεις αυτά τα βιώματα. Κάποιοι πάντα πιστεύουν ότι όταν οι άνθρωποι έχουν θέση, πρέπει να συμπεριφέρονται περισσότερο σαν αξιωματούχοι και να μιλάνε με συγκεκριμένο τρόπο ώστε οι άλλοι να τους παίρνουν στα σοβαρά και να τους σέβονται. Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Αν μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λάθος, τότε πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να επαναστατήσεις ενάντια στα σαρκικά πράγματα. Μην παριστάνεις τον σπουδαίο και μη βαδίζεις στο μονοπάτι της υποκρισίας. Μόλις κάνεις μια τέτοια σκέψη, να την αντιμετωπίσεις αναζητώντας την αλήθεια. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, αυτή η σκέψη, αυτή η άποψη, θα πάρει μορφή και θα ριζώσει στην καρδιά σου, με αποτέλεσμα να καταλήξει να κυριαρχεί πάνω σου κι εσύ θα κρύβεσαι και θα φτιάξεις μια εικόνα τόσο ψεύτικη ώστε κανείς δεν θα μπορεί να σε διακρίνει ή να καταλάβει τις σκέψεις σου. Θα μιλάς στους άλλους σαν πίσω από μια μάσκα που τους κρύβει το αληθινό σου πρόσωπο. Πρέπει να μάθεις να δείχνεις στους άλλους την καρδιά σου, να μάθεις να τους ανοίγεις την καρδιά σου και να έρχεσαι κοντά τους. Πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στις επιθυμίες της σάρκας και να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν το κάνεις, τότε η καρδιά σου θα γνωρίσει τη γαλήνη και την ευτυχία. Ό,τι κι αν σου συμβεί, σκέψου πρώτα τι προβλήματα έχει η δική σου ιδεολογία. Αν συνεχίζεις να θες να κατασκευάσεις μια εικόνα για τον εαυτό σου και να κρύβεσαι, τότε θα πρέπει αμέσως να προσευχηθείς στον Θεό: “Θεέ μου! Θέλω και πάλι να κρύψω το αληθινό μου πρόσωπο. Για άλλη μια φορά μηχανορραφώ με δόλο. Στ’ αλήθεια είμαι διάβολος! Πρέπει να με απεχθάνεσαι πραγματικά! Πλέον έχω αηδιάσει εντελώς με τον εαυτό μου. Σε ικετεύω να με επιπλήξεις, να με πειθαρχήσεις και να με τιμωρήσεις”. Πρέπει να προσευχηθείς, να φέρεις τη στάση σου στο φως και να στηριχτείς στον Θεό για να την εκθέσει, να την αναλύσει και να την περιορίσει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να απαλλαχθεί κανείς από τους πειρασμούς και τα δεσμά της θέσης). Έκανα αυτοκριτική σε αντιπαραβολή με τα λόγια του Θεού. Από τότε που ανέλαβα την ευθύνη του έργου στις εκκλησίες, πίστευα πως, ως επιβλέπουσα, έπρεπε να μοιάζω με επιβλέπουσα στο πώς καθοδηγώ. Έπρεπε, δηλαδή, να μην έχω ανεπάρκειες ή αδυναμίες και να μπορώ να λύσω κάθε πρόβλημα του έργου. Αν γινόμουν αρνητική, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα έχαναν την πίστη τους, και θα γίνονταν αρνητικοί και αδύναμοι. Έχοντας μια τέτοια λανθασμένη άποψη, δεν ήμουν διατεθειμένη να ανοιχτώ σχετικά με τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειές μου στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ξεγέλασα, μάλιστα, τους επικεφαλής λέγοντας ότι το καθήκον μου δεν είχε δυσκολίες ή προβλήματα. Έδειχνα στους άλλους μόνο την καλή μου πλευρά. Τι υποκρίτρια που ήμουν! Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι είναι πολύ φυσιολογικό μια επιβλέπουσα να έχει ανεπάρκειες και ότι, αν ανοιγόμουν σχετικά με τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν θα με υποτιμούσαν καθόλου. Αν το εκκλησιαστικό έργο είχε δυσκολίες, θα επωμίζονταν κι εκείνοι το φορτίο και θα συνεργάζονταν για την επίλυσή τους, επειδή ήξεραν ότι βρισκόμουν ακόμα στη φάση της εκπαίδευσης. Επιπλέον, αν μάθαινα να ανοίγομαι στους αδελφούς και τις αδελφές μου για τις αποτυχίες, τις ανεπάρκειες και τις δυσκολίες στο καθήκον μου ή ακόμα και για την αρνητική, αδύναμη πλευρά μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα συναναστρέφονταν και θα με βοηθούσαν. Θα ήταν πολύ εποικοδομητική και ωφέλιμη η βιωματική γνώση των αδελφών μου, και θα έβρισκα ένα μονοπάτι άσκησης. Στο παρελθόν, ζούσα σε μια κατάσταση μεταμφίεσης και ψευτιάς. Δεν ήμουν διατεθειμένη να ανοιχτώ και να αναζητήσω όταν συναντούσα δυσκολίες. Αντ’ αυτού, πάλευα μόνη μου και πιεζόμουν πολύ. Δεν είχα μέσα μου ηρεμία και χαρά, και το έργο μου είχε πάντα κακά αποτελέσματα. Αργότερα, όταν ανοίχτηκα στους αδελφούς και τις αδελφές μου για την πραγματική μου κατάσταση, και συναναστράφηκα πάνω στη διαφθορά μου και τα προβλήματα του έργου, μοιράστηκαν μαζί μου τα λόγια του Θεού. Οι ανώτεροι επικεφαλής συναναστράφηκαν και με βοήθησαν κι αυτοί, ώστε να βρω τρόπους να λύσω τα προβλήματα. Αργότερα, μίλησα με τους αδελφούς και τις αδελφές που πότιζαν τους νεοφώτιστους. Ενσωματώνοντας τα λόγια του Θεού, συναναστράφηκα και εξέθεσα τη φύση και τις συνέπειες της επιπολαιότητας με την οποία έκαναν το καθήκον τους. Συνειδητοποίησαν τα προβλήματά τους και ήταν διατεθειμένοι να αντιστρέψουν την εσφαλμένη τους κατάσταση. Σιγά σιγά, οι ποτιστές άρχισαν να κάνουν το καθήκον τους με αίσθημα φορτίου, και το έργο έφερε αποτελέσματα. Συνειδητοποίησα ότι, αν το είχα κάνει νωρίτερα, τότε δεν θα είχε επηρεαστεί το καθήκον μου. Μετά από αυτήν την εμπειρία, προσπάθησα να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές μου, και να μοιραστώ τις πιο βαθιές μου σκέψεις. Ένιωσα μεγάλη απελευθέρωση με αυτόν τον τρόπο άσκησης.
Μετά, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μοιράστηκαν μαζί μου άλλο ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι προάγονται και καλλιεργούνται από την εκκλησία, κι έτσι έχουν μια καλή ευκαιρία να εκπαιδευτούν. Αυτό είναι καλό. Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός τούς έχει ανυψώσει και τους έχει δώσει χάρη. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να κάνουν το καθήκον τους; Η πρώτη αρχή που θα πρέπει να τηρούν είναι να κατανοούν την αλήθεια —όταν δεν κατανοούν την αλήθεια, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια, και αν ακόμα δεν κατανοούν μετά την αναζήτηση από μόνοι τους, μπορούν να βρουν κάποιον που κατανοεί την αλήθεια για να συναναστραφούν και να αναζητήσουν μαζί του, πράγμα που θα οδηγήσει σε ταχύτερη και πιο έγκαιρη επίλυση του προβλήματος. Αν επικεντρωθείς μόνο στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο για να διαβάζεις τα λόγια του Θεού μόνος σου και στο να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο για να στοχάζεσαι αυτά τα λόγια, προκειμένου να επιτύχεις την κατανόηση της αλήθειας και να λύσεις το πρόβλημα, αυτό αργεί πολύ· όπως λέει και το ρητό: “Οι αργές λύσεις δεν αντιμετωπίζουν τις επείγουσες ανάγκες”. Αν, όταν πρόκειται για την αλήθεια, θέλεις να κάνεις γρήγορη πρόοδο, τότε πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους, να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις και να αναζητάς περισσότερο. Μόνο τότε θα αναπτυχθεί γρήγορα η ζωή σου και θα είσαι σε θέση να λύνεις τα προβλήματα άμεσα, χωρίς καμία καθυστέρηση σε κανένα από τα δύο. Επειδή μόλις προήχθης και είσαι ακόμα υπό επιτήρηση, και δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια ούτε κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα —επειδή σου λείπει ακόμα αυτό το ανάστημα— μην νομίζεις ότι η προαγωγή σου σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα· δεν ισχύει. Απλώς επειδή έχεις αίσθηση φορτίου απέναντι στο έργο και διαθέτεις το επίπεδο ενός επικεφαλής, επιλέγεσαι για προαγωγή και καλλιέργεια. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (5)]. Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι, ως επιβλέπουσα, έπρεπε να εργάζομαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και μαζί να προστατεύσουμε το εκκλησιαστικό έργο. Πριν, το έβλεπα λάθος. Πίστευα πως, αφότου οι αδελφοί και οι αδελφές μου με εξέλεξαν επιβλέπουσα, έπρεπε να ξέρω τη λύση σε κάθε πρόβλημα και πως, αν μονίμως αναζητούσα για τα προβλήματα με τους ανώτερους επικεφαλής, θα με υποτιμούσαν και θα νόμιζαν ότι δεν έχω εργασιακή ικανότητα. Γι’ αυτό, όταν συναντούσα προβλήματα που δεν μπορούσα να διακρίνω ή να λύσω, τα συγκάλυπτα και δεν έλεγα τίποτα. Το έπαιρνα όλο πάνω μου. Μονίμως πιεζόμουν υπερβολικά όταν έκανα το καθήκον μου, και επιπλέον εμπόδιζα το εκκλησιαστικό έργο. Τώρα κατανοώ ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες, προκειμένου να λύσουν τα προβλήματα και να προστατεύσουν το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει να ζητούν τη βοήθεια των ανώτερων επικεφαλής όταν συναντούν δυσκολίες. Μια επιβλέπουσα, για να τηρεί τα πρότυπα, πρέπει να έχει αίσθημα φορτίου για το εκκλησιαστικό έργο. Ακόμα κι αν έχει ελαττώματα και ανεπάρκειες, πρέπει να κάνει τακτικά αυτοκριτική και να αναζητά την αλήθεια, να μπορεί να εγκαταλείψει τον εγωισμό της και να αναζητά ενεργά μονοπάτια με τους αδελφούς και τις αδελφές της όταν συναντά προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει, καθώς και να εργάζεται αρμονικά με όλους και να τους βοηθά, και όλοι μαζί να κάνουν καλά το εκκλησιαστικό έργο. Όταν το κατανόησα αυτό, απέκτησα ένα μονοπάτι άσκησης. Έπειτα, όταν συναντούσα στο έργο δυσκολίες που δεν μπορούσα να επιλύσω, προσευχόμουν στον Θεό και εγκατέλειπα ενεργά τον εγωισμό μου για να αναζητήσω απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Στο ευαγγελικό έργο, ανέφερα την κατάσταση στους ανώτερους επικεφαλής χωρίς να αποκρύπτω τίποτα απολύτως. Δεν με ένοιαζε αν θα με κλάδευαν ή θα με υποτιμούσαν οι άλλοι. Αυτό που με ένοιαζε ήταν το αν μπορούσα να κάνω καλά και έντιμα το καθήκον μου, και το πώς να πράττω ώστε να ωφελήσω το εκκλησιαστικό έργο. Όταν ασκούμουν με αυτόν τον τρόπο, ένιωθα ιδιαίτερη γαλήνη και ηρεμία. Ευχαριστώ τον Θεό που με οδήγησε να κατανοήσω τη διαφθορά μου, αλλά και το πώς να γίνω έντιμος άνθρωπος και να ανοίξω την καρδιά μου στους αδελφούς και τις αδελφές μου.
