10. Είναι αληθινή πίστη στον Θεό το να επιζητάς μόνο την απόλαυση της χάρης;
Πριν βρω τον Κύριο Ιησού, είχα υπομείνει πολλούς πόνους, δοκιμασίες, αποτυχίες και αναποδιές. Πρώτα, τα δίδυμα αγόρια που γέννησα πρόωρα δεν επέζησαν. Έπειτα, αντιμετώπισα αρκετές αποτυχίες στις επιχειρήσεις μου και άνθρωποι μηχανορραφούσαν εναντίον μου, μέχρι που κάποια στιγμή δεν μπόρεσα πλέον να τις συνεχίσω. Το πιο δύσκολο να αντέξω, όμως, ήταν η προδοσία του συζύγου μου. Όλα αυτά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα με βασάνισαν τόσο, που παραλίγο να χάσω το κουράγιο να ζήσω. Μόνο το 2001, όταν βρήκα τον Κύριο Ιησού, ξαναβρήκα την ελπίδα. Από τότε που πίστεψα στον Κύριο, άρχισα να διαβάζω τη Βίβλο, να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να προσεύχομαι στον Κύριο κάθε μέρα, για να Του εμπιστευτώ τα βάρη και τους πόνους μου. Χωρίς να το καταλάβω, ο πόνος και οι ανησυχίες μου εξαφανίστηκαν, και η καρδιά μου γέμισε με μια πρωτόγνωρη αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας. Ένιωθα, επίσης, πολύ πιο χαρούμενη και χαλαρή. Αργότερα, έκανα άλλον έναν γιο, και η ζωή μου σταδιακά έγινε πιο ομαλή. Όλες αυτές οι αλλαγές με έκαναν να νιώσω ότι ο Κύριος Ιησούς είναι αληθινά πιστός και θαυμαστός. Χαιρόμουν τόσο πολύ που είχα βρει τον Κύριο και ήμουν βαθιά ευγνώμων που με είχε σώσει.
Τον Μάιο του 2003, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και καλωσόρισα την επιστροφή του Κυρίου. Έμαθα ότι αυτό είναι το τελικό στάδιο στο έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, κι ότι σκοπεύει να εξαλείψει τη ρίζα της αμαρτίας του ανθρώπου και τις διεφθαρμένες του διαθέσεις, και τελικά να οδηγήσει όσους σωθούν στη βασιλεία του Θεού. Ένιωσα αληθινά ευλογημένη, και ήμουν εξαιρετικά ενθουσιασμένη και χαρούμενη, οπότε πήρα την απόφαση να επιδιώξω με ζήλο. Μετά από αυτό, προσευχόμουν και διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού κάθε μέρα, και δεν έχανα συνάθροιση, είτε έβρεχε είτε χιόνιζε. Ακόμα κι όταν ο σύζυγός μου αντιδρούσε στην πίστη μου, δεν περιοριζόμουν. Έκανα καθήκον φιλοξενίας στο σπίτι και, όποτε είχα χρόνο, κήρυττα το ευαγγέλιο. Νόμιζα ότι, αν επιδίωκα με τέτοιον ενθουσιασμό, ο Θεός σίγουρα θα με ενέκρινε, θα μου έδινε ακόμα περισσότερη χάρη και ευλογίες, και θα μου εξασφάλιζε μια γαλήνια και ασφαλή ζωή στο μέλλον.
Αργότερα, ο ενός έτους γιος μου ανέβαζε συνέχεια πυρετούς, που έφταναν μέχρι και 39, και είχε σοβαρό άσθμα. Μερικές φορές έκανε εμετό, τα αντιπυρετικά δεν βοηθούσαν, και για να καλυτερέψει χρειαζόταν να πηγαίνει στο νοσοκομείο για συνεχείς ενδοφλέβιες θεραπείες, που κρατούσαν πολλές μέρες ή ακόμα και δυο βδομάδες. Βλέποντας το παιδί μου να παίρνει καθημερινά είτε ενέσεις είτε φάρμακα, το παχουλό του πρόσωπο να χάνει το ροδαλό χρώμα και τη λάμψη που είχε, και το σώμα του να αδυνατίζει όλο και περισσότερο, η καρδιά μου ράγιζε και έκλαιγα. Ευχόμουν αυτή η αρρώστια να χτυπούσε εμένα. Ο γιατρός είπε ότι ήταν συγγενές αλλεργικό άσθμα και ότι αυτή η ασθένεια ήταν πολύ σοβαρή. Ο γιος μου ήταν πολύ μικρός και είχε αδύναμο ανοσοποιητικό. Δεν υπήρχε ειδική θεραπεία, μόνο συμβατική αγωγή για να τεθεί υπό έλεγχο η νόσος, αλλά είπε ότι, καθώς θα μεγάλωνε, η κατάστασή του μπορεί να βελτιωνόταν. Όταν άκουσα τα ασαφή λόγια του γιατρού, ένιωσα πόνο και απελπισία. Προσευχόμουν συχνά στον Θεό, ζητώντας Του να θεραπεύσει την ασθένεια του παιδιού μου. Αλλά η αρρώστια του δεν βελτιωνόταν, κι άρχισα να έχω αντιλήψεις. Σκεφτόμουν: «Πάντα επιδίωκα με ζήλο, προσευχόμουν και διάβαζα τα λόγια του Θεού κάθε μέρα, δεν έχανα ποτέ συνάθροιση και έκανα ενεργά τα καθήκοντά μου. Ο Θεός θα έπρεπε να με ευλογήσει, έτσι δεν είναι; Όταν πίστευα στον Κύριο Ιησού, είχα χάρη, ευλογίες, γαλήνη και χαρά. Τώρα, όμως, που πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, γιατί δεν θεράπευσε την αρρώστια του παιδιού μου; Ο Θεός είναι παντοδύναμος, δεν θα μπορούσε να θεραπεύσει τον γιο μου με μία μόνο λέξη; Γιατί δεν ακούει τις προσευχές μου;» Θυμήθηκα συγκεκριμένα το παιδί ενός συγγενή που έπαθε εγκεφαλική βλάβη επειδή δεν έλαβε έγκαιρα θεραπεία για τον υψηλό πυρετό. Ο γιος μου ήταν ακόμα τόσο μικρός, και αναρωτιόμουν αν οι συχνοί του πυρετοί θα έβλαπταν τον εγκέφαλό του και θα επηρέαζαν την ευφυΐα του. Στη σκέψη και μόνο, ο πόνος μού έσφιγγε την καρδιά. Είχα ήδη χάσει τους δίδυμους γιους μου, και ο γιατρός μού είχε πει ότι ήταν δύσκολο να μείνω έγκυος, αν πάθαινε κάτι ο γιος μου, πώς θα ζούσα; Με όλες αυτές τις σκέψεις, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και έκλαψα γοερά, και καθώς έκλαιγα, προσευχόμουν απεγνωσμένα στον Θεό, ζητώντας Του να ελεήσει και να προστατεύσει τον γιο μου, και να τον θεραπεύσει γρήγορα. Αλλά όσο κι αν προσευχόμουν, φαινόταν σαν ο Θεός να μην με άκουγε. Μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε η ασθένεια του παιδιού μου, αλλά άρχισε να ανεβάζει πυρετό ακόμα πιο συχνά, και όποτε ανέβαζε πυρετό, δεν μπορούσε να αναπνεύσει σωστά, δεν μπορούσε να φάει τίποτα, και ό,τι έτρωγε το έκανε εμετό. Βλέποντας το παιδί μου να υποφέρει τόσο πολύ σε τόσο μικρή ηλικία, ένιωθα αβάσταχτο πόνο στην καρδιά μου, και άρχισα να έχω αμφιβολίες για τον Θεό. Σκεφτόμουν: «Όταν πίστευα στον Κύριο Ιησού, Εκείνος πάντα θεράπευε τις ασθένειες όταν προσευχόμουν. Γιατί, όμως, τώρα που άρχισα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, δεν πιάνουν οι προσευχές μου; Μήπως πιστεύω σε λάθος πράγμα; Είναι ο Παντοδύναμος Θεός πραγματικά ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε;» Επειδή το παιδί μου ήταν άρρωστο τόσο συχνά, όλη μου η προσοχή ήταν στραμμένη στη φροντίδα του. Δεν παρακολουθούσα τακτικά τις συναθροίσεις, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού, και δεν είχα τίποτα να πω στις προσευχές μου. Η καρδιά μου απομακρυνόταν από τον Θεό.
Αργότερα, κάποιες αδελφές ήρθαν να με βοηθήσουν και να με στηρίξουν, και βρήκαν κάποια χωρία από τα λόγια του Θεού για να διαβάσω. Διάβασα τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννιούνται από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό. Aυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η αναστάτωση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σ’ εσάς είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι απαιτούν από αυτούς να πληρώσουν κάποιο τίμημα στις προσπάθειές τους. Χωρίς πραγματικές δυσκολίες, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό, δεν πλησιάζουν καν στο να ικανοποιήσουν τον Θεό και τσαμπουνούν απλά κούφια συνθήματα! Μπορούν αυτά τα κούφια συνθήματα να ικανοποιήσουν τον Θεό; Όταν ο Θεός και ο Σατανάς μάχονται στο πνευματικό βασίλειο, πώς πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό και πώς πρέπει να είσαι σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι μια μεγάλη δοκιμασία και η στιγμή που ο Θεός σε χρειάζεται για να καταθέσεις μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Μια από τις αδελφές είπε: «Η ζωή μας θα έχει πολλές απογοητεύσεις, και καθεμία κρύβει μια πνευματική μάχη. Ο Θεός, απ’ την πλευρά Του, μας δοκιμάζει, για να δει αν έχουμε πίστη σ’ Αυτόν και αν μπορούμε να μείνουμε σταθεροί στη μαρτυρία μας· Ο Σατανάς, απ’ την πλευρά του, μας επιτίθεται και μας βάζει σε πειρασμό, με σκοπό να μας κάνει να αμφιβάλουμε για το έργο του Θεού, κάνοντάς μας να αρνηθούμε και να προδώσουμε τον Θεό. Ακριβώς όπως συνέβη με τον Ιώβ. Επιφανειακά, φαινόταν απλώς ότι ληστές τού είχαν πάρει την περιουσία, και ότι ήταν καλυμμένος με επώδυνα έλκη, αλλά στην πραγματικότητα, ο Σατανάς έβαζε στοίχημα με τον Θεό, για να δει απλώς με ποια πλευρά θα τασσόταν ο Ιώβ. Σήμερα, ο Παντοδύναμος Θεός ήρθε για να εκφράσει την αλήθεια ώστε να μας σώσει, και ο Σατανάς δεν το αντέχει αυτό, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τις ασθένειες των παιδιών μας για να μας επιτεθεί και να μας αναστατώσει. Προσπαθεί να μας κάνει να αμφιβάλουμε για τον Θεό, ή ακόμα και να Τον αρνηθούμε και να Τον εγκαταλείψουμε. Πρέπει να προσευχόμαστε και να βασιζόμαστε περισσότερο στον Θεό για να διακρίνουμε τις δολοπλοκίες του Σατανά». Μόλις άκουσα τη συναναστροφή της αδελφής, αναλογίστηκα τις συμπεριφορές μου και όσα αποκάλυπτα, και είδα ότι δεν πίστευα ούτε υποτασσόμουν αληθινά στον Θεό, ούτε διέκρινα τις δολοπλοκίες του Σατανά. Βασιζόμουν απλώς στον ενθουσιασμό μου στην πίστη μου, και πίστευα, με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, ότι ο Κύριος Ιησούς θεράπευε τους αρρώστους, εξέβαλλε δαιμόνια, και έδινε χάρη και ευλογίες, και ότι εφόσον ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε, μπορεί σίγουρα να παρουσιάσει σημεία και τέρατα για να θεραπεύσει τους αρρώστους και να εκβάλει δαιμόνια. Γι’ αυτό, συνέχιζα να προσεύχομαι στον Θεό, ζητώντας Του να θεραπεύσει το παιδί μου. Νόμιζα ότι ο Θεός σίγουρα θα λάμβανε υπόψη την παθιασμένη μου επιδίωξη και θα θεράπευε γρήγορα το παιδί μου. Αλλά όταν, στην πραγματικότητα, έγινε το εντελώς αντίθετο από αυτό που περίμενα, και η κατάσταση του παιδιού μου όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά χειροτέρεψε, άρχισα να αμφιβάλλω για τον Θεό και έχασα το κίνητρό μου να προσεύχομαι, να παρακολουθώ συναθροίσεις και να κάνω τα καθήκοντά μου. Αποκάλυψα τόση διαφθορά χωρίς καν να το συνειδητοποιώ. Είχα μάλιστα πιστέψει ότι οι ιδέες μου ήταν απολύτως σωστές, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήμουν εντελώς μπερδεμένη στην πίστη μου στον Θεό! Όταν συνειδητοποίησα τις ελλείψεις μου, συνειδητά άρχισα να τρώω και να πίνω περισσότερα από τα λόγια του Θεού, και να παρακολουθώ περισσότερες συναθροίσεις. Προσευχόμουν, επίσης, στον Θεό, ζητώντας Του να μου δώσει πίστη και δύναμη, ώστε να μπορέσω να μείνω σταθερή σε αυτήν την κατάσταση και να αντλήσω διδάγματα από την ασθένεια του παιδιού μου.
Μια μέρα, διάβασα μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στις αντιλήψεις του ανθρώπου, ο Θεός πρέπει πάντα να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να θεραπεύει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να είναι ακριβώς όπως ο Ιησούς. Όμως αυτή τη φορά ο Θεός δεν είναι καθόλου έτσι. Αν, κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός εξακολουθούσε να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να εκβάλλει δαίμονες και να θεραπεύει τους αρρώστους —αν έπραττε ακριβώς τα ίδια με τον Ιησού— τότε θα επαναλάμβανε το ίδιο έργο και το έργο του Ιησού θα ήταν άνευ σημασίας ή αξίας. Έτσι, ο Θεός εκτελεί μόνο ένα στάδιο του έργου σε κάθε εποχή. Μόλις ολοκληρώνεται κάθε στάδιο του έργου Του, σύντομα έρχεται η μίμηση από τα κακά πνεύματα και μόλις ο Σατανάς αρχίζει να ακολουθεί κατά πόδας τον Θεό, Εκείνος αλλάζει μέθοδο. Όταν ο Θεός ολοκληρώνει ένα στάδιο του έργου Του, αυτό γίνεται αντικείμενο μίμησης από τα κακά πνεύματα. Πρέπει να έχετε ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτό. Γιατί το έργο του Θεού σήμερα είναι διαφορετικό από το έργο του Ιησού; Γιατί ο Θεός σήμερα δεν επιδεικνύει σημεία και θαύματα, δεν εκβάλλει δαίμονες ούτε θεραπεύει τους αρρώστους; Εάν το έργο του Ιησού ήταν ίδιο με εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή του Νόμου, θα μπορούσε Εκείνος να εκπροσωπήσει τον Θεό της Εποχής της Χάριτος; Θα μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης; Αν, όπως στην Εποχή του Νόμου, ο Ιησούς είχε εισέλθει στον ναό και τηρούσε το Σάββατο, τότε δεν θα τον εκδίωκε κανείς και θα γινόταν αποδεκτός από όλους. Κι αν συνέβαινε αυτό, θα σταυρωνόταν; Θα είχε καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης; Ποιο το νόημα αν ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών επιδείκνυε σημεία και θαύματα, όπως έκανε ο Ιησούς; Μόνο αν ο Θεός επιτελεί άλλο κομμάτι του έργου Του κατά τις έσχατες μέρες, το οποίο να αντιπροσωπεύει μέρος του σχεδίου διαχείρισής Του, θα μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει βαθύτερη γνώση του Θεού, και μόνο τότε μπορεί να ολοκληρωθεί το σχέδιο διαχείρισής Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα). «Το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια τούτης της εποχής είναι κυρίως η παροχή των λόγων ζωής για τον άνθρωπο· η έκθεση της φύσης-ουσίας του ανθρώπου και της διεφθαρμένης διάθεσής του· η εξάλειψη των θρησκευτικών αντιλήψεων, του φεουδαρχικού και ξεπερασμένου τρόπου σκέψης, καθώς και της γνώσης και του πολιτισμού του ανθρώπου. Όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να καθαρθούν μέσω της έκθεσης των λόγων του Θεού. Κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί λόγια, και όχι σημεία και θαύματα, για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να εκθέσει τον άνθρωπο, να τον κρίνει, να τον παιδεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση, έτσι ώστε μέσα στα λόγια του Θεού, ο άνθρωπος να καταφέρει να διακρίνει τη σοφία και την ομορφιά Του και να κατανοήσει τη διάθεσή Του, και έτσι ώστε, μέσω των λόγων Του, ο άνθρωπος να δει τις πράξεις του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα). «Σήμερα, πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους σας ότι, κατά τις έσχατες μέρες, εκείνο που εκπληρώνει ο Θεός είναι πρωτίστως το γεγονός ότι “ο Λόγος γίνεται σάρκα”. Μέσω του πρακτικού έργου Του πάνω στη γη ωθεί τον άνθρωπο να Τον γνωρίσει, να συνεργαστεί μαζί Του και να δει τις πρακτικές Του πράξεις. Ωθεί τον άνθρωπο να δει ξεκάθαρα ότι είναι ικανός να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, και ότι υπάρχουν και στιγμές που είναι ανίκανος να το πράξει· αυτό εξαρτάται από την εποχή. Από αυτό, μπορείς να κατανοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι ανίκανος να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, αλλά, αντίθετα, αλλάζει τον τρόπο εργασίας Του ανάλογα με το έργο που πρέπει να γίνει και ανάλογα με την εποχή. Στο τρέχον στάδιο του έργου δεν δείχνει σημεία και θαύματα· τον καιρό του Ιησού έδειξε μερικά σημεία και θαύματα επειδή το έργο Του εκείνη την εποχή ήταν διαφορετικό. Ο Θεός δεν επιτελεί αυτό το έργο σήμερα και μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ανίκανος να επιδείξει σημεία και θαύματα ή ότι, αφού δεν επιδεικνύει σημεία και θαύματα, τότε δεν είναι Θεός. Αυτό δεν είναι πλάνη; Ο Θεός είναι ικανός να επιδεικνύει σημεία και θαύματα αλλά εργάζεται σε διαφορετική εποχή, οπότε δεν επιτελεί τέτοιο έργο. Επειδή πρόκειται για διαφορετική εποχή και επειδή το στάδιο του έργου του Θεού είναι διαφορετικό, οι πράξεις που ο Θεός καθιστά ξεκάθαρες είναι και εκείνες διαφορετικές. Η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν είναι πίστη σε σημεία και τέρατα ούτε πίστη σε θαύματα, αλλά πίστη στο πρακτικό έργο Του κατά τη νέα εποχή. Ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό μέσω του τρόπου, με τον οποίον Εκείνος εργάζεται και αυτή η γνώση γεννά στον άνθρωπο την πίστη στον Θεό, δηλαδή, την πίστη στο έργο και τις πράξεις του Θεού. Στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου, ο Θεός κυρίως μιλά. Μην περιμένεις να δεις σημεία και θαύματα· γιατί δεν θα δεις κανένα! Διότι δεν γεννήθηκες κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος. Εάν είχες γεννηθεί τότε, θα μπορούσες να έχεις δει σημεία και θαύματα, αλλά εσύ γεννήθηκες κατά τις έσχατες μέρες και έτσι, μπορείς να δεις μόνο την πρακτικότητα και την κανονικότητα του Θεού. Μην περιμένεις να δεις τον υπερφυσικό Ιησού κατά τις έσχατες μέρες. Είσαι ικανός να δεις μονάχα τον πρακτικό ενσαρκωμένο Θεό, ο οποίος δεν διαφέρει καθόλου από το οποιοδήποτε κανονικό ανθρώπινο ον. Σε κάθε εποχή, ο Θεός καθιστά ξεκάθαρες διαφορετικές πράξεις. Σε κάθε εποχή, καθιστά ξεκάθαρο μέρος των πράξεων του Θεού, και το έργο κάθε εποχής αντιπροσωπεύει μέρος της διάθεσης του Θεού και μέρος των πράξεών Του. Οι πράξεις που καθιστά ξεκάθαρες, ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή στην οποία εργάζεται, αλλά όλες χαρίζουν στον άνθρωπο μια βαθύτερη γνώση του Θεού, μια πίστη στον Θεό που είναι πιο αληθινή και πιο προσγειωμένη. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό λόγω όλων των πράξεων του Θεού, επειδή Εκείνος είναι τόσο θαυμαστός, τόσο μέγας, επειδή είναι παντοδύναμος και ακατάληπτος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα).
Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου φωτίστηκε πολύ περισσότερο. Κατανόησα κάπως το έργο που κάνει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Όταν ο Θεός κάνει το έργο των εσχάτων ημερών, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να παρουσιάσει σημεία και τέρατα, αλλά αντίθετα ότι, σε αυτήν την τελική εποχή, ο Θεός δεν εργάζεται πλέον με αυτόν τον τρόπο. Αυτό που κάνει ο Θεός τώρα είναι το έργο της χρήσης των λόγων για να οδηγήσει στην τελείωση και να εξαγνίσει τους ανθρώπους. Μέσω των λόγων Του, εκθέτει πράγματα όπως οι σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, οι παλιές τους σκέψεις και οι διάφορες θρησκευτικές τους αντιλήψεις για τον Θεό, και τους δίνει τη δυνατότητα να αποβάλουν τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες αφορούσε ακόμα τη θεραπεία των αρρώστων, την εκβολή των δαιμονίων και την παρουσίαση σημείων και τεράτων, και επέτρεπε στους ανθρώπους να βλέπουν τον Θεό ως ιδιαίτερα υπερφυσικό, οι διεφθαρμένες τους διαθέσεις δεν θα αποκαλύπτονταν εύκολα, κι εκείνοι δεν θα επαναστατούσαν εναντίον Του ούτε θα Του αντιστέκονταν. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα συνειδητοποιούσαμε ποτέ τα πράγματα μέσα μας που επαναστατούν εναντίον του Θεού και Του αντιστέκονται, πόσο μάλλον θα εξαγνιζόμασταν ή θα οδηγούμασταν στην τελείωση. Ακριβώς όπως συνέβη μ’ εμένα: αν η ασθένεια του παιδιού μου είχε θεραπευτεί αμέσως μόλις είχα προσευχηθεί, δεν θα είχα καμία αντίληψη για τον Θεό ούτε θα είχα καμία αμφιβολία γι’ Αυτόν, και θα νόμιζα ότι είχα μεγάλη πίστη στον Θεό και ότι πραγματικά επιδίωκα. Αλλά όταν η ασθένεια του παιδιού μου δεν θεραπεύτηκε, ανέπτυξα παρανοήσεις και αντιλήψεις για τον Θεό, παραπονέθηκα ότι δεν άκουγε τις προσευχές μου, και μάλιστα Τον αμφισβήτησα. Δεν ήθελα να προσεύχομαι ούτε να πηγαίνω σε συναθροίσεις, και ο αρχικός μου ενθουσιασμός γρήγορα χάθηκε. Μέσω αυτών των αληθινών και πρακτικών αποκαλύψεων, η διαφθορά μου, η επαναστατικότητά μου και οι αντιλήψεις μου για τον Θεό φανερώθηκαν πλήρως. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι το κριτήριό μου για το αν το έργο ήταν από τον Θεό βασιζόταν στο αν παρουσιάζονταν σημεία και τέρατα ή αν θεραπεύονταν οι ασθένειες και εκβάλλονταν τα δαιμόνια, αλλά αυτή η άποψη είναι παράλογη. Ο Θεός κάνει ένα στάδιο έργου σε κάθε εποχή, και μια νέα εποχή απαιτεί νέο έργο. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης, θεράπευσε τους αρρώστους, εξέβαλε δαιμόνια, και έκανε κάποια σημεία και τέρατα. Τώρα όμως είναι η Εποχή της Βασιλείας, η τελική εποχή, και ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων μέσω των λόγων Του, ταξινομώντας έτσι όλους τους ανθρώπους κατά το είδος τους, κι έπειτα ανταμείβοντας το καλό και τιμωρώντας το κακό, και τερματίζοντας αυτήν την παλιά εποχή. Αν ο Παντοδύναμος Θεός εργαζόταν ακόμα όπως ο Κύριος Ιησούς, παρουσιάζοντας σημεία και τέρατα, θεραπεύοντας τους αρρώστους και εκβάλλοντας δαιμόνια, δεν θα επαναλάμβανε το έργο Του; Πώς θα μπορούσε τότε να τελειώσει η εποχή; Επιπλέον, τα πονηρά πνεύματα μπορούν επίσης να μιμηθούν το έργο που έχει κάνει ο Θεός, και αν έκρινα εγώ αν το έργο είναι από τον Θεό με βάση το αν παρουσιάζονταν σημεία και τέρατα ή αν θεραπεύονταν οι ασθένειες των ανθρώπων, θα κατέληγα να θεωρώ το έργο του Σατανά και των πονηρών πνευμάτων ως έργο του Θεού, και αυτό θα ήταν βλασφημία εναντίον του Θεού! Στα λόγια, είχα αποδεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, αλλά δεν είχα αληθινή κατανόηση του Θεού, και εξακολουθούσα να βλέπω το πιο πρόσφατο έργο Του μέσα από την οπτική της Εποχής της Χάριτος, όπου ζητούσα να χορτάσω με άρτους. Προσπαθούσα απλώς να περπατήσω στο παλιό μονοπάτι με καινούργια παπούτσια. Αυτό το είδος πίστης δεν έχει την έγκριση του Θεού. Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες δεν αποσκοπεί στο να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση μέσω σημείων και τεράτων, αλλά μέσω των λόγων Του. Αυτή ακριβώς είναι η παντοδυναμία και η σοφία του Θεού! Αν επιδεικνύονταν σημεία και τέρατα, όλοι οι άνθρωποι θα πίστευαν μόλις τα έβλεπαν και δεν θα υπήρχε αντίσταση. Τότε, όμως, πώς θα ήταν δυνατόν να διακριθούν τα ερίφια από τα πρόβατα, τα ζιζάνια από το σιτάρι, οι αληθινοί πιστοί από τους ψεύτικους, και οι καλοί υπηρέτες από τους κακούς; Πώς θα μπορούσε ο Θεός να κάνει το έργο της τελείωσης, της αποκάλυψης και του αποκλεισμού των ανθρώπων; Τώρα ο Παντοδύναμος Θεός εργάζεται εκφράζοντας την αλήθεια για να κατακτήσει και να σώσει τους ανθρώπους, και δεν παρουσιάζει σημεία και τέρατα. Απλώς παρατηρεί αν οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, μόνο όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό μπορούν να σωθούν, ενώ όσοι ανήκουν στον διάβολο Σατανά θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν. Βλέπω ότι όσο πιο κανονικό και πρακτικό είναι το έργο του Θεού, τόσο περισσότερη από τη σοφία Του εμπεριέχει. Ο τρόπος που εργάζεται έτσι ο Θεός είναι αληθινά θαυμάσιος! Αν δεν υπήρχε η αποκάλυψη των γεγονότων και η έκθεση των λόγων του Θεού, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει ποτέ ότι πίστευα στον Θεό με ασάφεια και αντιλήψεις ούτε θα είχα καταλάβει ότι εξακολουθούσα να αντιστέκομαι και να επαναστατώ εναντίον Του, και πολύ περισσότερο δεν θα είχα αποκτήσει καμία κατανόηση του πρακτικού έργου του Θεού. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα μια μεγάλη αίσθηση άνεσης και απελευθέρωσης στην καρδιά μου, και δεν ήλπιζα πλέον απεγνωσμένα να παρουσιάσει ο Θεός σημεία και τέρατα για να απομακρύνει την ασθένεια του παιδιού μου.
Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Τώρα καταλαβαίνετε τι είναι η πίστη στον Θεό; Πίστη στον Θεό σημαίνει να βλέπετε σημεία και τέρατα; Σημαίνει ανάληψη στον ουρανό; Η πίστη στον Θεό δεν είναι διόλου εύκολη. Αυτές οι θρησκευτικές ασκήσεις θα πρέπει να απορριφθούν· το να επιδιώκει κανείς τη θεραπεία των αρρώστων και την εκδίωξη των δαιμονίων, να εστιάζει στα σημεία και τέρατα, να ποθεί περισσότερη από τη χάρη, τη γαλήνη και τη χαρά του Θεού, να επιδιώκει τις προοπτικές και τις ανέσεις της σάρκας —αυτές είναι θρησκευτικές ασκήσεις, και τέτοιες θρησκευτικές ασκήσεις αποτελούν ένα αόριστο είδος πίστης. Τι είναι η πραγματική πίστη στον Θεό σήμερα; Είναι η αποδοχή του λόγου του Θεού ως τη ζωή-πραγματικότητά σου και η γνώση του Θεού μέσα από τον λόγο Του για να επιτευχθεί αληθινή αγάπη γι’ Αυτόν. Για να είμαστε σαφείς: Η πίστη στον Θεό αποσκοπεί στο να υποτάσσεσαι στον Θεό, να αγαπάς τον Θεό και να εκπληρώνεις το καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα. Αυτός είναι ο στόχος της πίστης στον Θεό. Πρέπει να καταφέρεις να αποκτήσεις γνώση για το κάλλος του Θεού, για το γεγονός ότι ο Θεός είναι άξιος σεβασμού, για το γεγονός ότι, στα δημιουργήματά Του, ο Θεός επιτελεί το έργο της σωτηρίας και της τελείωσης —αυτά είναι τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία της πίστης σου στον Θεό. Η πίστη στον Θεό είναι κατά κύριο λόγο η αλλαγή από μια ζωή της σάρκας σε μια ζωή αγάπης για τον Θεό· από το να ζεις μες στη διαφθορά στο να ζεις μες στη ζωή των λόγων του Θεού· είναι το να εξέρχεσαι από την εξουσία του Σατανά και να ζεις υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού· είναι το να μπορείς να επιτύχεις υποταγή στον Θεό και όχι υποταγή στη σάρκα· είναι το να δίνεις τη δυνατότητα στον Θεό να κερδίσει ολόκληρη την καρδιά σου, να δίνεις τη δυνατότητα στον Θεό να σε οδηγήσει στην τελείωση και να απελευθερώνεσαι από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Η πίστη στον Θεό αποσκοπεί, κατά κύριο λόγο, στο να μπορέσουν η μεγάλη δύναμη και η δόξα του Θεού να εκδηλωθούν μέσα σου, ώστε να μπορέσεις να ακολουθήσεις το θέλημα του Θεού και να πραγματοποιήσεις το σχέδιο του Θεού και να είσαι σε θέση να γίνεις μάρτυρας για τον Θεό ενώπιον του Σατανά. Η πίστη στον Θεό δεν θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από την επιθυμία να βλέπεις σημεία και τέρατα, ούτε θα πρέπει να υφίσταται για χάρη της προσωπικής σου σάρκας. Θα πρέπει να αφορά την επιδίωξη της γνώσης του Θεού και την ικανότητα να υποτάσσεται κανείς στον Θεό και, όπως ο Πέτρος, να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν ως τον θάνατο. Αυτοί είναι οι βασικοί στόχοι της πίστης στον Θεό. […] Εάν, κατά την πίστη σου στον Θεό, προσπαθείς μονίμως να δεις σημεία και τέρατα, τότε η οπτική αυτής της πίστης στον Θεό είναι λανθασμένη. Η πίστη στον Θεό είναι κυρίως η αποδοχή του λόγου του Θεού ως τη ζωή-πραγματικότητα. Μόνο κάνοντας πράξη τα λόγια από το στόμα του Θεού και εκτελώντας τα μέσα σου μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος του Θεού. Κατά την πίστη στον Θεό, ο άνθρωπος θα πρέπει να επιδιώκει να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό, να είναι σε θέση να υποτάσσεται στον Θεό και να έχει απόλυτη υποταγή στον Θεό. Εάν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό αδιαμαρτύρητα, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, να επιτύχεις το ανάστημα του Πέτρου και να έχεις το ύφος του Πέτρου για το οποίο κάνει λόγο ο Θεός, τότε θα έχεις πετύχει την πίστη στον Θεό και αυτό θα σημαίνει ότι έχεις αποκτηθεί από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλα επιτυγχάνονται διά του λόγου του Θεού). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα τη σωστή οπτική για την πίστη. Η πίστη δεν είναι για να κερδίζουμε χάρη και ευλογίες, ούτε για μια γαλήνια και ομαλή σαρκική ζωή. Αυτή δεν είναι αληθινή πίστη. Ο Θεός ελπίζει να μπορούμε να επιδιώκουμε την αλήθεια, να ζούμε σύμφωνα με τα λόγια Του όταν μας συμβαίνουν διάφορα, και να χρησιμοποιούμε αυτά που βιώνουμε πραγματικά για να καταθέτουμε μαρτυρία στον Θεό και να Τον δοξάζουμε. Αυτή είναι η αληθινή πίστη. Στην ασθένεια του παιδιού μου, ήμουν αποκλειστικά επικεντρωμένη στην ελπίδα να θεραπευτεί, χωρίς όμως να γνωρίζω ποια ήταν η πρόθεση του Θεού ούτε πώς έπρεπε εγώ να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Βυθιζόμουν πλήρως στη διεφθαρμένη μου διάθεση, κρίνοντας και οριοθετώντας τον Θεό με βάση τις δικές μου αντιλήψεις, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αμφισβητώ τον Θεό και να αρνούμαι το έργο Του. Πού ήταν η αληθινή μου πίστη ή η υποταγή μου στον Θεό; Πραγματικά δεν είχα καθόλου μαρτυρία! Όταν το παιδί μου ήταν άρρωστο, ο Θεός εξέταζε εξονυχιστικά και τη στάση μου, για να δει αν είχα αληθινή πίστη σ’ Αυτόν και αληθινή υποταγή σ’ Αυτόν. Έπρεπε να παραμερίσω τις δικές μου αντιλήψεις και, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της ασθένειας του παιδιού μου, δεν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι τόσο αρνητική και αδύναμη, και να απομακρύνομαι τόσο από τον Θεό.
Αλλά είναι εύκολο να πάρει κανείς μια απόφαση· είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ένα απόγευμα, καθώς ετοιμαζόμασταν για συνάθροιση, το παιδί μου ανέβασε πάλι πυρετό, και συνειδητοποίησα καθαρά μέσα μου ότι ήταν μια προσπάθεια του Σατανά να με βάλει σε πειρασμό και να με κάνει να εγκαταλείψω τη συνάθροιση. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αν δεν μπορείς να γίνεις μάρτυρας ενώπιον του Σατανά, ο Σατανάς θα γελάσει μαζί σου, θα σε μεταχειριστεί ως ένα αστείο, σαν ένα παιγνίδι, θα σε κάνει περίγελο και θα σε οδηγήσει στην τρέλα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Ο Σατανάς ήξερε ότι η μεγαλύτερή μου ανησυχία ήταν το παιδί μου, γι’ αυτό και χρησιμοποιούσε συνεχώς την ασθένειά του για να προσπαθήσει να με αναστατώσει και να με εμποδίσει από το να πηγαίνω στις συναθροίσεις. Στο παρελθόν, δεν κατανοούσα την αλήθεια και δεν μπορούσα να διακρίνω τις δολοπλοκίες του Σατανά. Κάθε φορά που συνέπιπτε μια συνάθροιση με την ασθένεια του παιδιού μου, πανικοβαλλόμουν και εγκατέλειπα βιαστικά τη συνάθροιση για να πάω το παιδί μου στον γιατρό. Ως αποτέλεσμα, ο Σατανάς με έσερνε από τη μύτη: όταν δεν είχα συνάθροιση, το παιδί μου δεν ανέβαζε πυρετό, αλλά μόλις είχα, ανέβαζε. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν ότι αυτό ήταν εξ ολοκλήρου δολοπλοκία του Σατανά, και ήξερα ότι δεν γινόταν να συνεχίσει να με δεσμεύει και να με έχει υπό τον έλεγχό του. Προσευχήθηκα στον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου, δεν θέλω πλέον να με ξεγελά ή να με βασανίζει ο Σατανάς. Θέλω να συναθροίζομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με». Όταν προσευχήθηκα, η καρδιά μου ηρέμησε λίγο. Έλεγξα την κατάσταση του γιου μου· ο πυρετός του ήταν χαμηλός και φαινόταν σε καλή διάθεση. Έτσι, τον άφησα στην πεθερά μου, της ζήτησα να του δώσει αντιπυρετικό, και πήγα στη συνάθροιση. Προς έκπληξή μου, μετά τη συνάθροιση, γύρισα και είδα το παιδί μου να παίζει χαρούμενα με τα παιχνίδια του. Η πεθερά μου είπε ότι ο πυρετός είχε πέσει χωρίς φάρμακο. Ήμουν τόσο χαρούμενη και συγκινημένη που ξέσπασα σε κλάματα. Σκέφτηκα πως παλαιότερα, δεν του περνούσε ποτέ ο πυρετός, και για να γίνει καλύτερα έπρεπε να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο για ενδοφλέβιες, αλλά αυτήν τη φορά, ο πυρετός απλώς έπεσε χωρίς κανένα φάρμακο. Δύσκολα μπορούσα να το πιστέψω, και μέσα στην καρδιά μου, ευχαριστούσα και δοξολογούσα συνεχώς τον Θεό. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα επίσης ότι, αν και στην αρχή προσευχόμουν στον Θεό όταν το παιδί μου ήταν άρρωστο, το ότι Εκείνος δεν το θεράπευσε έκρυβε τη σοφία Του. Εκείνη την εποχή, η καρδιά μου ήταν γεμάτη αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και οριοθετήσεις σχετικά με τον Θεό. Δεν είχα καμία κατανόηση του έργου Του τις έσχατες ημέρες, το οποίο κατακτά και οδηγεί στην τελείωση τους ανθρώπους μέσω των λόγων Του, και δεν είχα καμία διάκριση σχετικά με τους πειρασμούς και την αναστάτωση του Σατανά. Έτσι, ο Θεός επέτρεψε στην αναστάτωση και τους πειρασμούς του Σατανά να συνεχίσουν να έρχονται για να με εξαγνίσει, ώστε να μπορέσω να κατανοήσω την αλήθεια και να γνωρίσω τον Θεό. Σε αυτήν τη διαδικασία, αποκάλυψα αντιλήψεις, παρανοήσεις, παράπονα και αμφιβολίες προς τον Θεό, Τότε, ο Θεός χρησιμοποίησε τα λόγια Του για να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει, εκθέτοντας και κρίνοντας τις αντιλήψεις και τη διαφθορά μου, επιτρέποντάς μου να κατανοήσω την κανονική και πρακτική φύση του έργου του Θεού τις έσχατες ημέρες, και να αναγνωρίσω τη δική μου επαναστατικότητα και αντίσταση. Επίσης, με βοήθησε να δω καθαρά την πνευματική μάχη και να μάθω να διακρίνω τις δολοπλοκίες του Σατανά. Τελικά, μπόρεσα να παραμερίσω τις αντιλήψεις μου, να επαναστατήσω εναντίον της σάρκας μου και να κάνω πράξη την αλήθεια. Είδα ότι ο Θεός, καθώς εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, είναι αληθινά παντοδύναμος και πρακτικός, και εξαιρετικά σοφός. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, αναγνώρισα πραγματικά την εξουσία και τη δύναμη των λόγων του Θεού, και είδα ότι ο Θεός χρησιμοποιεί πρακτικά λόγια και πρακτικό έργο για να κατακτήσει και να οδηγήσει στην τελείωση τους ανθρώπους, και να κερδίσει τις καρδιές τους. Το να εργάζεται ο Θεός με αυτόν τον τρόπο τις έσχατες ημέρες είναι πολύ πιο ουσιαστικό από το να παρουσιάσει σημεία και τέρατα. Αυτό μου θύμισε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Στο έργο των εσχάτων ημερών, η ισχύς του λόγου είναι μεγαλύτερη από εκείνη της εκδήλωσης σημείων και τεράτων, και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των τεράτων» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)]. Αυτά τα λόγια είναι τόσο αληθινά!
Αργότερα, διάβασα δύο ακόμη χωρία από τα λόγια του Θεού, και απέκτησα κάποια κατανόηση της διεφθαρμένης μου διάθεσης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να τους θεραπεύσω. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσω τη δύναμή Μου και να βγάλω τα ακάθαρτα πνεύματα από το σώμα τους και τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα απλώς και μόνο για να λάβουν ειρήνη και χαρά από Εμένα. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για να απαιτήσουν από Εμένα μεγαλύτερο υλικό πλούτο. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο και μόνο για να περάσουν τη ζωή αυτή με ειρήνη και να είναι σώοι και αβλαβείς στον κόσμο που έρχεται. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για να αποφύγουν τα δεινά της κόλασης και να λάβουν τις ευλογίες του ουρανού. Τόσο πολλοί πιστεύουν σ’ Εμένα μόνο για προσωρινή άνεση, αλλά δεν αποζητούν να κερδίσουν τίποτα από τον κόσμο που έρχεται. Όταν δίνω το μένος Μου στους ανθρώπους και τους στερώ όλη τη χαρά και τη γαλήνη που είχαν πριν, αρχίζουν να αμφιβάλλουν. Όταν δίνω στους ανθρώπους τα βάσανα της κόλασης και παίρνω πίσω τις ευλογίες του ουρανού, εξοργίζονται. Όταν οι άνθρωποι Μου ζητούν να τους θεραπεύσω κι Εγώ δεν τους δίνω καμία σημασία και νιώθω αποστροφή για εκείνους, οι άνθρωποι αναχωρούν από Εμένα και αναζητούν την οδό της κακής ιατρικής και της μαγείας. Όταν παίρνω όλα όσα οι άνθρωποι έχουν απαιτήσει από Εμένα, όλοι εξαφανίζονται χωρίς ίχνος. Συνεπώς, λέω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ Εμένα επειδή η χάρη Μου είναι σε υπερβολική αφθονία και επειδή έχουν να κερδίσουν πολλά οφέλη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). «Θα πρέπει να καταλαβαίνετε γιατί πιστεύετε σ’ Εμένα· εάν θέλετε να είστε μόνο οι μαθητευόμενοι ή οι ασθενείς Μου, ή να γίνετε ένας από τους αγίους Μου στον ουρανό, τότε το γεγονός ότι Με ακολουθείτε θα είναι ανούσιο. Το να Με ακολουθείτε με τέτοιο τρόπο θα ήταν απλώς σπατάλη ενέργειας· το να έχετε τέτοια πίστη σ’ Εμένα θα ήταν απλώς να χάνετε τις μέρες σας και να χαραμίζετε τα νιάτα σας. Και στο τέλος δεν θα λαμβάνατε τίποτα. Δεν θα ήταν όλος αυτός ο κόπος μάταιος; Έχω αποχωρήσει εδώ και καιρό από τους Ιουδαίους και δεν είμαι πια γιατρός των ανθρώπων ούτε γιατρικό τους. Δεν είμαι πια υποζύγιο των ανθρώπων για να Με οδηγούν ή να Με σφάζουν κατά βούληση· αντιθέτως, έχω έρθει ανάμεσα στους ανθρώπους για να κρίνω και να παιδεύσω τον άνθρωπο, και για να Με γνωρίσει ο άνθρωπος. Πρέπει να ξέρεις ότι κάποτε επιτελούσα το έργο της λύτρωσης· κάποτε ήμουν ο Ιησούς, αλλά δεν μπορούσα να παραμείνω Ιησούς για πάντα, όπως όταν κάποτε ήμουν ο Ιεχωβά, αλλά στη συνέχεια έγινα Ιησούς. Είμαι ο Θεός της ανθρωπότητας, ο Κύριος της δημιουργίας, αλλά δεν μπορώ να παραμείνω για πάντα Ιησούς ή Ιεχωβά. Υπήρξα κάτι που η ανθρωπότητα θεωρεί γιατρό, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ο Θεός είναι απλώς ένας γιατρός για την ανθρωπότητα. Οπότε, αν διατηρείς τις παλιές απόψεις όσον αφορά την πίστη σου σ’ Εμένα, τότε δεν θα καταφέρεις τίποτα. Όσο κι αν Με δοξολογείς σήμερα: “Πόσο στοργικός είναι ο Θεός με τον άνθρωπο· με θεραπεύει και μου δίνει ευλογία, ειρήνη και χαρά. Πόσο καλός είναι ο Θεός με τον άνθρωπο· αν έχουμε απλώς πίστη σ’ Αυτόν, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για χρήματα και πλούτη…” και πάλι δεν μπορώ να διαταράξω το αρχικό Μου σχέδιο. Αν πιστεύεις σ’ Εμένα σήμερα, θα λάβεις μόνο τη δόξα Μου και θα είσαι άξιος να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα, κι όλα τα υπόλοιπα θα είναι δευτερεύοντα. Αυτό πρέπει να το γνωρίζεις ξεκάθαρα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, είδα τις ποταπές προθέσεις που είχα στην πίστη μου. Όταν πίστευα στον Κύριο Ιησού παλαιότερα, απολάμβανα τη χάρη, τη γαλήνη και τη χαρά που έδινε ο Κύριος, και έτσι νόμιζα ότι ήμουν αληθινά ευλογημένη πιστεύοντας στον Κύριο. Αλλά από τότε που βρήκα τον Παντοδύναμο Θεό, είδα πως ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να σώσει τους ανθρώπους και τελικά τους οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών, και έτσι έγινα ακόμα πιο ενεργή στην επιδίωξή μου. Κάθε μέρα έτρωγα και έπινα τα λόγια του Θεού, και προσευχόμουν σ’ Αυτόν, δεν άργησα ποτέ στις συναθροίσεις, και επίσης κήρυττα το ευαγγέλιο και έκανα καθήκον φιλοξενίας. Έκανα όλα αυτά τα πράγματα για να ευαρεστήσω τον Θεό, νομίζοντας ότι έτσι, θα μου έδινε χάρη και θα με ευλογούσε ακόμα περισσότερο. Είδα ότι πίστευα στον Θεό απλώς για να Τον χρησιμοποιήσω ώστε να ικανοποιήσω την επιθυμία μου για ευλογίες. Δεν με ένοιαζε καθόλου τι έργο έκανε ο Θεός, ούτε με απασχολούσε τι απαιτούσε από τους ανθρώπους, πώς έπρεπε οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό για να ευθυγραμμιστούν με τις προθέσεις Του και να Τον ικανοποιήσουν, τι είδους άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία, αν ο τρόπος που πίστευα είχε την έγκριση του Θεού, ή ποια είναι η σωστή άποψη για την πίστη στον Θεό. Δεν ήξερα τίποτα από αυτά ούτε τα είχα σκεφτεί ποτέ. Βασιζόμουν μόνο στον ενθουσιασμό μου για να συναθροίζομαι και να κηρύττω το ευαγγέλιο, νομίζοντας ότι κάνοντας αυτά τα πράγματα, ικανοποιούσα τον Θεό και θα έπρεπε να λάβω τις ευλογίες Του. Όταν το παιδί μου είχε υψηλό πυρετό που δεν έπεφτε, δεν φαίνονταν πουθενά η χάρη και οι ευλογίες για τις οποίες προσευχόμουν, αλλά εγώ δεν αναζήτησα την αλήθεια ούτε έκανα αυτοκριτική. Αντίθετα, μέσα στην καρδιά μου, αμφέβαλα για τον Θεό και αρνήθηκα το έργο Του. Είδα ότι η επιθυμία μου για ευλογίες ήταν πολύ ισχυρή. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και εγώ είμαι ένα δημιουργημένο ον, οπότε είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο για ένα δημιουργημένο ον να πιστεύει στον Θεό και να κάνει το καθήκον του. Δεν θα έπρεπε να προσπαθώ να κάνω συμφωνίες με τον Θεό, πόσο μάλλον να έχω παράλογες απαιτήσεις από Αυτόν. Πλέον κατάλαβα αληθινά ότι στην ασθένεια του παιδιού μου εμπεριέχονταν οι καλές προθέσεις του Θεού. Αυτό μου επέτρεψε να αναλογιστώ και να κατανοήσω τη σατανική μου διάθεση και τις παράλογες απόψεις μου για την πίστη. Συνειδητοποίησα επίσης ότι όταν αξιολογούμε αν κάτι είναι πραγματικά έργο του Θεού, αυτό δεν πρέπει να βασίζεται στο αν παρουσιάζονται σημεία και τέρατα ή αν θεραπεύονται οι ασθενείς και εκβάλλονται τα δαιμόνια, ούτε στο αν δίνονται χάρη και ευλογίες. Αντίθετα, πρέπει να βασίζεται στο αν μπορεί να εκφραστεί η αλήθεια μέσω αυτού, αν αυτό το έργο μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να κατανοούν όλο και περισσότερο τον Θεό, αν μπορεί να εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και αν μπορεί να σώσει τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην τελείωση. Αν μπορεί να επιτύχει αυτά τα αποτελέσματα, τότε είναι σίγουρα έργο του Θεού.
Η εμπειρία με την ασθένεια του παιδιού μου με βοήθησε να κατανοήσω κάπως το έργο Του, και απέκτησα σωστές απόψεις και σωστή επιδίωξη στην πίστη μου. Αυτή είναι η αληθινή σωτηρία του Θεού για μένα και η μεγάλη Του αγάπη για μένα. Αυτή η αγάπη είναι αμέτρητες φορές μεγαλύτερη από τη χάρη και τις ευλογίες που ζητούσα ή ήλπιζα ποτέ πριν. Ευχαρίστησα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου! Συνειδητοποιώντας αυτό, ένιωσα ντροπή και ενοχή που στην πίστη μου επιδίωκα μόνο χάρη και ευλογίες, και όχι την αλήθεια, Ένιωσα ότι ήμουν αληθινά ανόητη, αδαής και τυφλή! Πρέπει να αφήσω τις προθέσεις μου να αποκτήσω ευλογίες και να βαδίσω το σωστό μονοπάτι στην πίστη μου.
