15. Ο αγώνας και η επιλογή μου μεταξύ γάμου και καθήκοντος
Από μικρή, μου άρεσε πάντα η ιδέα μιας αρμονικής και ολοκληρωμένης οικογένειας, αλλά όταν ήμουν στο δημοτικό, ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά από μια ασθένεια, κι έτσι να αποκτήσω μια ολοκληρωμένη οικογένεια έγινε το όνειρό μου. Εκείνη την εποχή, τόσο η μητέρα μου όσο και η γιαγιά μου είχαν αποδεχτεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Τις έβλεπα να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να συναθροίζονται και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Σιγά-σιγά ξεπέρασαν τον πόνο της απώλειας του αγαπημένου τους. Ήξερα ότι όλο αυτό ήταν η καθοδήγηση του Θεού, και νόμιζα ότι όταν θα μεγάλωνα, θα πίστευα και εγώ σωστά στον Θεό, κι ήλπιζα ότι ο μελλοντικός μου σύντροφος θα πίστευε στον Θεό μαζί μου. Θεωρούσα ότι μια αρμονική οικογένεια όπου ο ένας θα αφοσιωνόταν στον άλλο θα με ικανοποιούσε.
Στο λύκειο, γνώρισα ένα αγόρι. Φαινόταν πολύ ειλικρινής, ώριμος και σταθερός. Επίσης, ταιριάζαμε ως προσωπικότητες, και κυρίως, πίστευε κι αυτός ότι υπήρχε Θεός και μου φερόταν πολύ καλά· γι’ αυτό κάναμε σχέση. Ήξερε ότι ήμουν φιλάσθενη κι ότι είχα ιδιαίτερη ευαισθησία στο κρύο, και γι’ αυτό μου είχε ζεστό νερό κάθε μέρα, και συχνά με ενθάρρυνε να κάνω γυμναστική. Μια φορά, χιόνιζε πολύ, και βγήκαμε έξω μαζί, αλλά όταν επιστρέψαμε, συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει τα γάντια μου. Είχε ήδη σκοτεινιάσει τότε, αλλά όταν το ανακάλυψε, έφυγε τρέχοντας αμέσως χωρίς να πει λέξη, και λίγο αργότερα, επέστρεψε με τα χαμένα μου γάντια. Συγκινήθηκα πολύ και ένιωσα ότι αυτός ήταν ο άνθρωπός μου. Αν και δεν πίστευε στον Θεό, πίστευε ότι υπήρχε Θεός και δεν εναντιωνόταν στην πίστη μου. Νόμιζα ότι αν παντρευόμασταν στο μέλλον, θα μπορούσα να πιστεύω στον Θεό όσο θα ζούσα την οικογενειακή μου ζωή. Θα απολάμβανα όντως τα καλύτερα και των δύο κόσμων!
Το φθινόπωρο του 2013, αφού πήγα στο πανεπιστήμιο, άρχισα να παρακολουθώ τακτικά συναθροίσεις. Μέσα από τις συναθροίσεις και την ανάγνωση των λόγων του Θεού, κατάφερα να κατανοήσω ορισμένες αλήθειες και απέκτησα κάποια διάκριση για ορισμένα πράγματα. Είδα ότι στη σχολή επικρατούσαν κακοήθεις τάσεις κι αντιγραφή στις εξετάσεις, και ότι δεν υπήρχε αμεροληψία ή δικαιοσύνη σε κανένα σύστημα. Οι φοιτητές μιλούσαν μόνο για το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση, και ζούσαν μια ζωή γεμάτη απολαύσεις και εξαχρείωση. Στην εκκλησία, όμως, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μιλούσαν για το σπίτι που είχαν αγοράσει ή για το αυτοκίνητο που οδηγούσαν, ούτε συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον. Όταν συναθροιζόμασταν, διαβάζαμε τα λόγια του Θεού και συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια. Μιλούσαμε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που είχαμε αποκαλύψει και για το πώς θα τις κατανοούσαμε και θα τις διορθώναμε, καθώς και για πράγματα όπως πώς να διακρίνουμε τις κακές τάσεις του κόσμου και πώς να κηρύττουμε το ευαγγέλιο και να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Όταν υπήρχαν δυσκολίες, όλοι υποστήριζαν ο ένας τον άλλον, και κανείς δεν περιφρονούσε κανέναν. Δεν ένιωθα φραγμούς όταν ήμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές, λες κι ο οίκος του Θεού ήταν μια αγνή γη. Κατάλαβα, επίσης, ότι οι άνθρωποι, εφόσον έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, υποφέρουν πολύ, και μόνο αν προσέλθει κανείς ενώπιον του Θεού, κατανοήσει την αλήθεια και λάβει τη φροντίδα και την προστασία Του, μπορεί να ξεφύγει από τον πόνο και να βρει αληθινή γαλήνη και ηρεμία. Αργότερα, έβαζα τα δυνατά μου για να κάνω τα καθήκοντά μου. Στη σχολή, υποστήριζα ενεργά τους συμφοιτητές μου που δεν παρευρίσκονταν τακτικά σε συναθροίσεις, παρέχοντάς τους συναναστροφή και βοήθεια όσο μπορούσα. Όταν έβλεπα τις αδελφές να κατανοούν τις προθέσεις του Θεού και να μπορούν να συναθροίζονται τακτικά, χαιρόμουν πολύ και σκεφτόμουν ότι αυτό είχε ουσία.
Σκεφτόμουν ότι το αγόρι μου δεν είχε προσέλθει ακόμα ενώπιον του Θεού, οπότε ήθελα να μοιραστώ το ευαγγέλιο μαζί του το συντομότερο δυνατό, ώστε και αυτός να λάβει τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αν πίστευε κι αυτός στον Θεό, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τον Θεό και να κάνουμε μαζί τα καθήκοντά μας μετά την αποφοίτηση. Αν είχαμε κοινό στόχο και επιδίωξη, θα ήμασταν σίγουρα πολύ ευτυχισμένοι. Ωστόσο, κάθε φορά που του έλεγα να πιστέψει στον Θεό, μου χαμογελούσε πάντα αμυδρά, και μερικές φορές απλώς έλεγε: «Ναι, φυσικά». Όταν έβλεπα την αδιάφορη στάση του απέναντι στην πίστη στον Θεό, απογοητευόμουν λίγο, αλλά αφού δεν εναντιωνόταν στην πίστη μου, δεν το πολυσκεφτόμουν.
Εκείνη την εποχή, κάθε φορά που επέστρεφα από μια συνάθροιση, ένιωθα πραγματικά πλήρης, ενώ συγκριτικά, κάθε φορά που έβγαινα με το αγόρι μου για φαγητό, ποτό και διασκέδαση, αν και φαινόμουν χαρούμενη εξωτερικά, μόλις ικανοποιούσα τη σάρκα, η καρδιά μου ένιωθε εντελώς κούφια και άδεια. Αργότερα, αναρωτήθηκα: «Ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας ζωής;» Κατά τη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Το εδάφιο “ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου” δείχνει στους ανθρώπους πως όλα όσα αφορούν τον Θεό δεν έχουν υλική φύση και πως, ενώ ο Θεός μπορεί να φροντίσει όλες τις υλικές σου ανάγκες, όταν έχουν καλυφθεί όλες οι υλικές σου ανάγκες, μπορεί η ικανοποίηση από τέτοια πράγματα να αντικαταστήσει την επιδίωξή σου για την αλήθεια; Αυτό είναι προφανώς αδύνατον! Η διάθεση του Θεού και αυτό που Αυτός έχει και είναι, σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε, αποτελούν και τα δύο την αλήθεια. Η αξία της δεν μπορεί να μετρηθεί απέναντι σε οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο, όσο πολύτιμο κι αν είναι αυτό, ούτε μπορεί η αξία της να υπολογισθεί σε χρήματα, γιατί δεν είναι υλικό αντικείμενο, και καλύπτει τις ανάγκες της καρδιάς του κάθε ανθρώπου. Για κάθε άνθρωπο, η αξία των άυλων αυτών αληθειών θα ’πρεπε να ’ναι μεγαλύτερη από την αξία οποιουδήποτε υλικού πράγματος που μπορεί να εκτιμάς, έτσι δεν είναι; Η δήλωση αυτή είναι κάτι στο οποίο πρέπει να σταθείτε. Το σημείο κλειδί σ’ αυτό που μόλις είπα είναι πως αυτό που έχει και είναι ο Θεός και τα πάντα σχετικά με τον Θεό είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για κάθε άνθρωπο και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Όταν πεινάς, χρειάζεσαι φαγητό. Το φαγητό αυτό μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο καλό ή περισσότερο ή λιγότερο απογοητευτικό, αλλά, εφόσον χορτάσεις, το δυσάρεστο αίσθημα της πείνας δεν θα υπάρχει πια —θα εξαφανιστεί. Μπορείς να καθίσεις ήσυχα και να ξεκουράσεις το σώμα σου. Η πείνα των ανθρώπων μπορεί να εξαλειφθεί με το φαγητό, ωστόσο, όταν ακολουθείς τον Θεό και νιώθεις πως δεν Τον κατανοείς καθόλου, πώς μπορείς να εξαλείψεις το κενό στην καρδιά σου; Μπορεί να εξαλειφθεί με φαγητό; Ή όταν ακολουθείς τον Θεό, αλλά δεν κατανοείς τις προθέσεις Του, τι μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να αντισταθμίσεις αυτήν την πείνα στην καρδιά σου; Κατά τη διαδικασία της εμπειρίας της σωτηρίας σου μέσα από τον Θεό, ενώ επιδιώκεις μια αλλαγή στη διάθεσή σου, αν δεν κατανοείς τις προθέσεις Του ή δεν γνωρίζεις ποια είναι η αλήθεια κι αν δεν γνωρίζεις τη διάθεση του Θεού, τότε δεν θα αισθάνεσαι ιδιαίτερα άβολα; Δεν θα αισθάνεσαι μεγάλη πείνα και δίψα στην καρδιά σου; Τα αισθήματα αυτά δεν θα σε αποτρέπουν απ’ το να βρεις ανάπαυση στην καρδιά σου; Επομένως, πώς μπορείς να αντισταθμίσεις αυτήν την πείνα στην καρδιά σου; Υπάρχει τρόπος να την εξαλείψεις; Μερικοί άνθρωποι πηγαίνουν για ψώνια, μερικοί αναζητούν τους φίλους τους για να εκμυστηρευτούν σ’ αυτούς, μερικοί απολαμβάνουν έναν ύπνο μεγάλης διάρκειας, ενώ άλλοι διαβάζουν τον λόγο του Θεού ή εργάζονται πιο σκληρά και καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Μπορούν τα πράγματα αυτά να εξαλείψουν τις πραγματικές σου δυσκολίες; Όλοι σας κατανοείτε πλήρως αυτά τα είδη πρακτικών. Όταν νιώθεις ανήμπορος, όταν νιώθεις την έντονη επιθυμία να λάβεις διαφώτιση από τον Θεό για να σου επιτρέψει να γνωρίσεις την πραγματικότητα της αλήθειας και τις προθέσεις Του, τι χρειάζεσαι πιο πολύ; Αυτό που χρειάζεσαι δεν είναι κάποιο πλήρες γεύμα ούτε μερικά ευγενικά λόγια, πόσο μάλλον οι εφήμερες ανέσεις και η ικανοποίηση της σάρκας. Αυτό που χρειάζεσαι είναι να σου πει ο Θεός ευθέως και ξεκάθαρα τι θα πρέπει να κάνεις και πώς θα πρέπει να το κάνεις· να σου πει ξεκάθαρα ποια είναι η αλήθεια. Αφού το έχεις κατανοήσεις αυτό, ακόμη κι αν αποκτάς ελάχιστη μόνο κατανόηση, δεν θα νιώθεις περισσότερο ικανοποιημένος στην καρδιά σου από όσο θα ένιωθες μετά από ένα καλό γεύμα; Όταν η καρδιά σου είναι ικανοποιημένη, δεν αποκτά η καρδιά σου και ολόκληρο το είναι σου πραγματική ανάπαυση; Μέσω της αναλογίας και της ανάλυσης αυτής, καταλαβαίνετε πλέον γιατί ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το εδάφιο “ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου”; Το νόημά του είναι πως αυτό που εκπορεύεται από τον Θεό, αυτό που Αυτός έχει και είναι, και τα πάντα σχετικά μ’ Αυτόν είναι μεγαλύτερα από καθετί άλλο, συμπεριλαμβανομένου και του πράγματος ή του ατόμου που κάποτε πίστευες ότι ήταν ό,τι πιο πολύτιμο για σένα. Δηλαδή, αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποκτήσει λόγο από το στόμα του Θεού ή δεν κατανοεί τις προθέσεις Του, τότε δεν μπορεί να βρει ανάπαυση» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι παρηγοριά και ικανοποίηση στην καρδιά μας. Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και σύγχυση, μπορούμε να λάβουμε διαφώτιση και καθοδήγηση από τα λόγια του Θεού, να κατανοήσουμε την αλήθεια, να αποκτήσουμε ένα μονοπάτι άσκησης, και να νιώσουμε γαλήνη και ικανοποίηση στην καρδιά μας. Αυτό δεν μπορούν να το φέρουν οι υλικές απολαύσεις. Ακριβώς όπως όταν έκανα σκευωρίες και εξαπατούσα για προσωπικό μου όφελος, τα λόγια του Θεού με επέπληξαν μέσα μου και με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι δεν μπορούσα να ζω με διεφθαρμένες διαθέσεις όπως ένας άπιστος. Όταν ασκούμουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και συμπεριφερόμουν ως ειλικρινής άνθρωπος, αποκτούσα γαλήνη και ηρεμία στην καρδιά μου. Κάθε σαββατοκύριακο και αργία, οι συγκάτοικοί μου έμεναν όλες στον κοιτώνα, σπαταλώντας τον χρόνο τους, ενώ εγώ έβγαινα για να πάω σε συναθροίσεις. Αν και μειώθηκε ο χρόνος που ενέδιδα σε σαρκικές απολαύσεις, κατάλαβα κάποιες αλήθειες μετά, και η καρδιά μου ένιωσε γαλήνη και ηρεμία. Αλλά όταν έβγαινα με το αγόρι μου, ανεξάρτητα από το πόσο διασκεδάζαμε ή πόσο καλό ήταν το φαγητό, ήταν μόνο μια προσωρινή σωματική απόλαυση, και δεν μπορούσα να βρω χαρά ή γαλήνη στην καρδιά μου ούτε είχα πραγματικά κέρδη ή οφέλη. Όταν κατανόησα αυτά τα πράγματα, εκτιμούσα τον χρόνο που συναθροιζόμουν κι έκανα τα καθήκοντά μου ακόμη περισσότερο, και ξόδευα λιγότερο χρόνο κουβεντιάζοντας με το αγόρι μου.
Στο τέλος του 2014, πήγα σπίτι για χειμερινές διακοπές. Οι επικεφαλής της εκκλησίας ήρθαν και μου είπαν ότι η εκκλησία χρειαζόταν επειγόντως ανθρώπους που μιλούσαν αγγλικά για να κάνουν καθήκοντα. Ήξεραν ότι είχα αυτήν τη δεξιότητα, οπότε ρώτησαν αν θα ήμουν πρόθυμη να κάνω αυτό το καθήκον. Ήμουν πανευτυχής που είχα μια τέτοια ευκαιρία να κάνω καθήκον. Μου άρεσαν τα αγγλικά από μικρή, και στο πανεπιστήμιο, επέλεξα να σπουδάσω αγγλικά και οι βαθμοί μου ήταν πάντα καλοί. Η δεξιότητά μου είναι δώρο Θεού και ήθελα να κάνω αυτό το καθήκον, αλλά σκέφτηκα ότι ήμουν ακόμα σε σχέση, και ότι σκεφτόμουν να παντρευτώ τον φίλο μου και να κάνω μια μικρή οικογένεια μετά την αποφοίτηση. Αναρωτήθηκα: «Αν βγω για να κάνω το καθήκον μου, πού θα βρω χρόνο να βγαίνω ραντεβού; Αφού δεν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε όλη την ώρα, άραγε θα συμφωνήσει ο φίλος μου; Δεν θα πρέπει να χωρίσουμε;» Στη σκέψη ότι έπρεπε να αφήσω τον φίλο μου αναλογίστηκα όλα τα ευγενικά πράγματα που είχε κάνει, και πραγματικά δεν ήθελα να χωρίσουμε. Οι επικεφαλής είδαν ότι δεν είχα την αποφασιστικότητα να το κάνω, οπότε δεν είπαν τίποτα περισσότερο. Αν και δεν χρειάστηκε να χωρίσω με το αγόρι μου, ένιωθα ακόμα λίγο λυπημένη μέσα μου, επειδή ήξερα ότι το ταλέντο μου στην ξένη γλώσσα ήταν δώρο Θεού, και ήθελα επίσης να αξιοποιήσω στο έπακρο τις δεξιότητές μου για να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό στον οίκο Του. Η σάρκα μου, όμως, ήταν πολύ αδύναμη και, όταν έπρεπε να επιλέξω, επέλεγα και πάλι τη σάρκα. Ένιωθα ένα βαθύ αίσθημα χρέους και ενοχής. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Αφυπνιστείτε, αδελφοί! Αφυπνιστείτε, αδελφές! Η ημέρα Μου δεν θα καθυστερήσει. Ο χρόνος είναι ζωή και όταν κάποιος ανακτά τον χρόνο, σώζει τη ζωή! Δεν αργεί η ώρα! Αν αποτύχετε στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, μπορείτε να μελετήσετε ξανά και ξανά γι’ αυτές. Η ημέρα Μου, ωστόσο, δεν θα καθυστερήσει άλλο. Θυμηθείτε! Θυμηθείτε! Αυτά είναι τα ευγενικά Μου λόγια προτροπής. Το τέλος του κόσμου έχει ξεδιπλωθεί μπροστά στα ίδια σας τα μάτια και η μεγάλη καταστροφή θα έρθει σύντομα. Τι είναι πιο σημαντικό; Η ζωή σας ή, μήπως, ο ύπνος σας, η βρώση και η πόση, καθώς και ο ρουχισμός σας; Έχει έρθει η ώρα να ζυγίσετε αυτά τα πράγματα. Μην έχετε πια αμφιβολίες! Φοβάστε πάρα πολύ και δεν μπορείτε να πάρετε τα πράγματα στα σοβαρά, έτσι δεν είναι;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 30). Τις έσχατες ημέρες, το γεγονός ότι ο Θεός ενσαρκώνεται για να εργαστεί και να σώσει την ανθρωπότητα είναι μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία. Εγώ είχα μόλις αρχίσει να εκπαιδεύομαι στα καθήκοντά μου και δεν καταλάβαινα ακόμα πολλές αλήθειες. Βρισκόμουν μόλις στην αρχή του μονοπατιού της πίστης μου, και αυτή ήταν μια κρίσιμη στιγμή να επιδιώξω την αλήθεια. Ήθελα να πιστεύω στον Θεό, και να εκπληρώνω σωστά τα καθήκοντά μου και να κατανοώ περισσότερες αλήθειες. Επιπλέον, το έργο της σωτηρίας του Θεού πρόκειται να τελειώσει σύντομα και οι μεγάλες καταστροφές έρχονται όπου να ’ναι. Αν παντρευόμουν και έκανα οικογένεια τώρα, και περνούσα τις μέρες μου παγιδευμένη στις κοινοτοπίες της οικογενειακής ζωής, πώς θα μπορούσα να έχω χρόνο να πάω στις συναθροίσεις και να κάνω τα καθήκοντά μου σωστά; Θα σπαταλούσα τον χρόνο που είχα για να επιδιώξω την αλήθεια και θα κατέστρεφα την ευκαιρία μου να σωθώ. Οι συνέπειες θα ήταν τρομερές! Όταν το ξανασκέφτηκα, όμως, ήμουν ακόμα σε σχέση. Αν δεν παντρευόμουν, δεν θα έπρεπε να εγκαταλείψω αυτήν τη σχέση που έχτιζα εδώ και χρόνια; Και μόνο που το σκέφτηκα, δίστασα. Εκείνη την εποχή, ήθελα πραγματικά να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια, αλλά ήξερα ότι αυτή η απόφαση θα ήταν κρίσιμη και θα επηρέαζε όλη μου τη ζωή, οπότε δεν μπορούσα να πάρω μια βιαστική απόφαση. Αν επέλεγα να παντρευτώ με βάση τις δικές μου σαρκικές επιθυμίες και κατέστρεφα την ευκαιρία μου να σωθώ, θα ήταν πολύ αργά για να μετανιώσω. Στη συνέχεια, αγχώθηκα και δεν ήξερα τι να επιλέξω, κι ένιωθα μια βαριά πέτρα να πλακώνει την καρδιά μου.
Πριν από τις χειμερινές διακοπές, έλαβα ένα μήνυμα από το αγόρι μου, ότι ήθελε να συναντήσει τους γονείς μου για να συζητήσουν τον αρραβώνα την Πρωτοχρονιά. Ήμουν μαζί του αρκετά χρόνια και ετοιμαζόμασταν να παντρευτούμε, και δεν μπορούσα παρά να φανταστώ τα διάφορα σενάρια για το πώς θα ήταν να ζήσουμε μαζί. Αλλά ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις». Αυτός ο στίχος μού ερχόταν συνέχεια στο μυαλό. Τώρα ο Κύριος έχει επιστρέψει, εκφράζει πολλές αλήθειες και εκτελεί το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, αν παντρευόμουν και έμπλεκα με οικογενειακά θέματα, και έπρεπε να φροντίσω τον σύζυγό μου και να μεγαλώσω παιδιά, θα μπορούσα κάλλιστα να καταστρέψω την ευκαιρία μου να επιδιώξω την αλήθεια και να σωθώ. Δεν ήθελα να χάσω αυτήν την ευκαιρία! Γάμος ή πίστη; Να ζήσω τη ζωή μου ή να κάνω τα καθήκοντά μου; Αυτά τα λόγια συνέχιζαν να στριφογυρνούν στο μυαλό μου. Τι έπρεπε να επιλέξω; Μόνο και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να μην έκανα τη ζωή που λαχταρούσα από τότε που ήμουν παιδί, καταστενοχωρήθηκα, σαν να ξερίζωνα ένα ένα τα πράγματα που λάτρευα περισσότερο από την καρδιά μου. Ένιωθα πάρα πολύ πόνο και δίσταζα. Όταν το αγόρι μου ανέφερε το θέμα του αρραβώνα, δεν τόλμησα να απαντήσω βιαστικά, γιατί φοβόμουν ότι μόλις συμφωνούσα, δεν θα υπήρχε επιστροφή. Βασανιζόμουν τόσο που επικαλέστηκα τον Θεό καθώς προσευχόμουν: «Θεέ μου, τώρα που βρίσκομαι μπροστά στην προοπτική του γάμου, δεν ξέρω τι να επιλέξω! Θέλω να Σε ακολουθήσω και να κάνω τα καθήκοντά μου, αλλά θέλω και να παντρευτώ και να ζήσω μια οικογενειακή ζωή. Θεέ μου, είμαι σε δίλημμα και δεν ξέρω τι να επιλέξω. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με και επίτρεψέ μου να κατανοήσω την πρόθεσή Σου».
Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Αν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να αγαπάς τον Θεό. Εάν πιστεύεις στον Θεό μόνο, αλλά δεν Τον αγαπάς και δεν έχεις επιτύχει τη γνώση του Θεού και ποτέ δεν έχεις αγαπήσει τον Θεό με μια πραγματική αγάπη που προέρχεται μέσα από την καρδιά σου, τότε η πίστη σου στον Θεό είναι μάταιη. Αν, στην πίστη σου στον Θεό, δεν αγαπάς τον Θεό, τότε ζεις μάταια και ολόκληρη η ζωή σου είναι η πιο χαμηλή από όλες τις ζωές. Εάν, σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου, ποτέ δεν έχεις αγαπήσει ή ευχαριστήσει τον Θεό, τότε ποιο είναι το νόημα της ζωής σου; Και ποιο είναι το νόημα της πίστης σου στον Θεό; Δεν είναι αυτό σπατάλη προσπάθειας; Δηλαδή, αν οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν και να αγαπήσουν τον Θεό, τότε πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα. Αντί να προσπαθούν να δράσουν με κάποιο τρόπο εξωτερικά, θα έπρεπε να αναζητήσουν την αληθινή ενόραση στα βάθη της καρδιάς τους. Εάν είσαι ενθουσιασμένος με το τραγούδι και τον χορό, αλλά χωρίς την ικανότητα να κάνεις την αλήθεια πράξη, μπορείς να πεις ότι αγαπάς τον Θεό; Η αγάπη για τον Θεό απαιτεί να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού σε όλα τα πράγματα και να εξερευνάς βαθιά μέσα σου όταν σου συμβαίνει κάτι, προσπαθώντας να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και προσπαθώντας να δεις ποιο είναι οι προθέσεις του Θεού σε αυτά τα ζητήματα, τι σου ζητά να καταφέρεις και πώς θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του. Για παράδειγμα: Κάτι συμβαίνει που απαιτεί να υπομείνεις κακουχίες, οπότε πρέπει να καταλάβεις ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού και πώς θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του. Δεν πρέπει να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου: Πρώτα απαρνήσου τον εαυτό σου. Τίποτα δεν είναι πιο απεχθές από τη σάρκα. Πρέπει να επιδιώξεις να ευχαριστήσεις τον Θεό και πρέπει να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Με τέτοιες σκέψεις, ο Θεός θα σου φέρει ιδιαίτερη διαφώτιση σε αυτό το θέμα και η καρδιά σου θα βρει επίσης ανακούφιση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Όπως συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, ένιωθα πολλές ενοχές. Παρόλο που πίστευα στον Θεό, όταν είχα μπροστά μου την επιλογή του γάμου, δεν αναζήτησα την πρόθεση του Θεού, αλλά, αντίθετα, βασίστηκα στις δικές μου φαντασιοκοπίες. Σκεφτόμουν ότι αν ήμουν με το αγόρι μου, θα ήμουν ευτυχισμένη, και ότι αν το εγκατέλειπα, δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω τη ζωή που ονειρευόμουν. Σκεφτόμουν μόνο τη δική μου σάρκα και τα μελλοντικά μου σχέδια, και ποτέ δεν είχα σκεφτεί ποια ήταν η πρόθεση του Θεού ή πώς θα μπορούσα να Τον ικανοποιήσω. Δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι! Συνειδητοποίησα ότι το μέλλον μου είναι εξολοκλήρου υπό την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, και όχι κάτι που μπορώ να επιλέξω η ίδια. Όταν ήμουν παιδί, ευχόμουν να έχω μια αρμονική και ολοκληρωμένη οικογένεια, αλλά ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά από μια ασθένεια, και έτσι αυτές οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Χάρη, όμως, στην καθοδήγηση και την προστασία του Θεού, μεγάλωσα ευτυχισμένη. Κι η μελλοντική μου ζωή είναι στα χέρια του Θεού. Αν ανησυχώ υπερβολικά, θα έρθουν απλώς περισσότερα προβλήματα πάνω μου. Ο σύντροφός μου δεν μπορούσε να μου φέρει αληθινή ευτυχία, οπότε έπρεπε να πάψω να σκέφτομαι να τον παντρευτώ και να κάνω οικογένεια. Το πιο σημαντικό ήταν να καταλάβω πρώτα τι ήθελα πραγματικά και τι είδους ζωή θα με ωφελούσε περισσότερο.
Πίσω στη σχολή, έβλεπα τις δύο συγκατοίκους μου να μιλάνε με τα αγόρια τους στο τηλέφωνο κάθε μέρα. Το πρόσωπό τους έλαμπε από ευτυχία, και δεν μπορούσα παρά να νιώσω μια ξαφνική θλίψη καθώς σκεφτόμουν: «Είναι όλοι ζευγάρια τώρα, και σύντομα θα γίνουν αντρόγυνα, αλλά εγώ πρέπει να εγκαταλείψω το αγόρι με το οποίο είμαστε μαζί εδώ και χρόνια». Ένιωσα πικρία, και μάλιστα τις ζήλευα λίγο. Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ: «Γιατί όταν βλέπω τις συμφοιτήτριές και τις φίλες μου σε σχέσεις, στενοχωριέμαι και ταράζομαι; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που θέλω να παντρευτώ τη σχέση μου; Γιατί δεν μπορώ να το ξεχάσω;» Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Επιδιώκεις να κατακτηθείς μετά από παίδευση και κρίση ή να λάβεις εξαγνισμό, προστασία και φροντίδα μετά από παίδευση και κρίση; Ποιο από αυτά επιδιώκεις; Έχει νόημα η ζωή σου ή είναι άσκοπη και χωρίς αξία; Θες τη σάρκα ή την αλήθεια; Θέλεις την κρίση ή την παρηγοριά; Έχοντας βιώσει τόσο μεγάλο μέρος του έργου του Θεού και έχοντας δει την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη του Θεού, πώς πρέπει να τα επιδιώξεις; Πώς θα πρέπει να περπατήσεις σε αυτό το μονοπάτι; […] Μήπως μόνο η ειρήνη και η χαρά, μόνο οι υλικές ευλογίες και η στιγμιαία παρηγοριά είναι ωφέλιμες για τη ζωή του ανθρώπου; Εάν ο άνθρωπος ζει σε ένα ευχάριστο και άνετο περιβάλλον, χωρίς να ζει μια ζωή όπου υπάρχει η κρίση, θα μπορούσε να εξαγνιστεί; Εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να αλλάξει και να εξαγνιστεί, πώς πρέπει να αποδεχθεί να οδηγηθεί στην τελείωση; Ποιο μονοπάτι πρέπει να επιλέξεις σήμερα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι, στην πραγματικότητα, ήθελα απλώς να ζήσω μια άνετη ζωή. Από την παιδική μου ηλικία, λαχταρούσα μια ζεστή και αρμονική οικογενειακή ζωή. Ένιωθα ότι το αγόρι μου ήταν ώριμο και σταθερό, και μου φερόταν καλά, και σκεφτόμουν ότι αν ήμουν μαζί του θα εκπληρώνονταν οι επιθυμίες μου, γι’ αυτό κι όποτε σκεφτόμουν να τον αφήσω, η ιδέα να τα εγκαταλείψω όλα με δυσκόλευε πολύ. Θα με ωφελούσε, όμως, όντως μια τέτοια ζωή; Θα ήμουν πραγματικά τόσο ευτυχισμένη όσο φανταζόμουν; Αναπολώντας τον χρόνο που περνούσα με το αγόρι μου, συνήθως, όταν ήμασταν μαζί, απλώς τρώγαμε, πίναμε, διασκεδάζαμε και μιλούσαμε για επιφανειακά πράγματα, και πέρα απ’ αυτά, δεν είχαμε και τόσο πολλά κοινά. Όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες, προσευχόμουν και στηριζόμουν στον Θεό για να τις βιώσω, και μερικές φορές, όταν δεν ήξερα πώς να βιώσω αυτά τα πράγματα, αναζητούσα και συναναστρεφόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Πράγματα όπως το να βιώνω τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή και να κατανοώ τον εαυτό μου και τον Θεό μπορώ να τα μοιραστώ μόνο με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όταν ήμουν με το αγόρι μου, ικανοποιούνταν οι σαρκικές και συναισθηματικές μου ανάγκες, αλλά δεν μπορούσα να μοιραστώ μαζί του τις πιο κρυφές μου σκέψεις και δεν είχαμε κοινά θέματα να συζητήσουμε. Άρα πώς θα μπορούσε μια τέτοια ζωή να φέρει αληθινή ευτυχία; Ο Θεός είπε επίσης: «Εάν ο άνθρωπος ζει σε ένα ευχάριστο και άνετο περιβάλλον, χωρίς να ζει μια ζωή όπου υπάρχει η κρίση, θα μπορούσε να εξαγνιστεί;» Ακόμα κι αν ζούσα μια άνετη ζωή στη σάρκα, χωρίς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, πώς θα μπορούσε η διεφθαρμένη διάθεσή μου να καθαρθεί και να αλλάξει, και πώς θα μπορούσα να βιώσω μια αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα; Όπως και στο παρελθόν, ήθελα απλώς να διασκεδάζω και, όταν γύριζα στο πατρικό μου στις διακοπές, συχνά έμενα σπίτι, ενέδιδα στη σάρκα μου και έπαιζα στο τηλέφωνό μου, έμενα ξύπνια όλη τη νύχτα και δεν μπορούσα να σηκωθώ κατά τη διάρκεια της μέρας, και ζούσα μια άσκοπη ζωή. Όταν ήμουν με τη γιαγιά μου, δεν μπορούσα παρά να αποκαλύψω την αλαζονική μου διάθεση και να την απαξιώσω, και μερικές φορές όταν η μητέρα μου μου γκρίνιαζε, έκανα σκηνή. Μερικές φορές, έλεγα επίσης ψέματα και εξαπατούσα, και δεν είχα κανονική ανθρώπινη ομοιότητα. Όταν έφαγα κι ήπια τα λόγια του Θεού, κατάλαβα τι σημαίνει κανονική ανθρώπινη φύση και τι σημαίνει ουσιαστική ζωή. Άρχισα να έχω ένα κανονικό πρόγραμμα, να προσεύχομαι, και να τρώω και να πίνω συχνά τα λόγια του Θεού. Όταν αντιμετώπιζα προβλήματα, έμαθα να κάνω αυτοκριτική και να κατανοώ τον εαυτό μου υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού. Όταν ήθελα να αποκαλύψω αλαζονική διάθεση, να περιφρονήσω τους άλλους ή να τους εξαπατήσω και να τους ξεγελάσω, επαναστατούσα συνειδητά εναντίον του εαυτού μου κι ασκούμουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, απέκτησα μια μικρή ανθρώπινη ομοιότητα. Ωστόσο, με μια άνετη ζωή, χωρίς την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, δεν θα μπορούσα καν να βιώσω την ελάχιστη κανονική ανθρώπινη φύση, και το χειρότερο, το αγόρι μου θα συνέχιζε να μου κάνει τα χατίρια. Πραγματικά δεν ήξερα πόσο μακριά θα παρέκκλινα αν αυτό συνεχιζόταν. Επιπλέον, ο γάμος και η οικογενειακή ζωή δεν είναι όπως η σχέση, όπου δύο άνθρωποι είναι απλώς μαζί. Πρέπει να διατηρηθούν κι οι οικογένειες των δύο συζύγων αλλά κι η οικογενειακή ζωή. Υπάρχουν, επίσης, πολλά ασήμαντα ζητήματα και πάρα πολλές περιπλοκές. Αν όντως παντρευόμουν κι έκανα οικογένεια, σίγουρα θα επιβαρυνόμουν από την ανατροφή των παιδιών και από ασήμαντα οικιακά θέματα. Τότε πώς θα είχα τον χρόνο ή την ενέργεια να επιδιώξω την αλήθεια ή να κάνω τα καθήκοντά μου; Δεν θα καταστρεφόμουν;
Τότε σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Τα λόγια που εκφέρω τώρα θέτουν απαιτήσεις στους ανθρώπους με βάση τις πραγματικές τους συνθήκες, και εργάζομαι σύμφωνα με τις ανάγκες τους και με τα όσα έχουν μέσα τους. Ο πρακτικός Θεός έχει έρθει στη γη για να επιτελέσει πρακτικό έργο, για να εργαστεί σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες και ανάγκες των ανθρώπων. Δεν είναι παράλογος. Όταν ενεργεί ο Θεός, δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Το αν θα παντρευτείς ή όχι, για παράδειγμα, θα πρέπει να βασίζεται στην πραγματικότητα των δικών σου συνθηκών· η αλήθεια σού έχει ειπωθεί με σαφήνεια, κι Εγώ δεν σε περιορίζω. Οι οικογένειες ορισμένων ανθρώπων τούς καταπιέζουν έτσι ώστε εκείνοι να μην μπορούν να πιστέψουν στον Θεό, εκτός κι αν παντρευτούν. Με αυτόν τον τρόπο, ο γάμος είναι, αντιστρόφως, χρήσιμος γι’ αυτούς. Για άλλους, ο γάμος δεν επιφέρει κανένα όφελος και τους κοστίζει, μάλιστα, αυτό που είχαν κάποτε. Η δική σου περίπτωση πρέπει να εξαρτάται από τις πραγματικές συνθήκες σου και από την αποφασιστικότητά σου. Δεν βρίσκομαι εδώ για να επινοήσω κανόνες και κανονισμούς με τους οποίους να θέσω απαιτήσεις από εσάς» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (7)]. Τα λόγια του Θεού μού παρείχαν ένα μονοπάτι και μια κατεύθυνση άσκησης. Όσον αφορά τον γάμο, ο Θεός δίνει σε όλους το δικαίωμα να κάνουν τις δικές τους επιλογές, και καθένας μπορεί να επιλέξει με βάση τις πραγματικές του συνθήκες, το υπόβαθρό του, και το πραγματικό του ανάστημα. Κατάλαβα ξεκάθαρα ότι οι συνθήκες της οικογένειάς μου είναι πιο ευνοϊκές ώστε να πιστεύω στον Θεό και να κάνω τα καθήκοντά μου. Ολόκληρη η οικογένειά μου πιστεύει στον Θεό και δεν περιμένει από μένα να βρω μια καλή δουλειά ή να ζήσω μια καλή ζωή σε αυτόν τον κόσμο, και εφόσον μπορώ να κάνω μια κανονική ζωή, αυτό είναι αρκετό. Αν αποφάσιζα να αφοσιωθώ πλήρως στην πίστη μου και στα καθήκοντά μου, η οικογένειά μου θα με στήριζε πλήρως. Αν παντρευόμουν, όμως, θα ήταν διαφορετικά. Η οικογένεια του συντρόφου μου ήταν άπιστη και είχε κοσμικές απόψεις, και θα έπρεπε, επίσης, να σκεφτώ την καθημερινότητα. Αν επικεντρωνόμουν στην πίστη και στα καθήκοντά μου, ίσως και να με κατέτρεχαν. Επιπλέον, ήμουν συναισθηματική και λαχταρούσα τις σαρκικές απολαύσεις, οπότε αν όντως παντρευόμουν, σίγουρα θα έμπλεκα σε οικογενειακά συναισθήματα, και θα επηρεάζονταν η πίστη κι η εκτέλεση των καθηκόντων μου. Τα τελευταία δύο χρόνια, μέσω συναθροίσεων, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, κατάφερα να κατανοήσω ορισμένες αλήθειες και έχω συνειδητοποιήσει ότι ο καθένας έρχεται σε αυτόν τον κόσμο με τη δική του αποστολή. Γεννήθηκα κατά τις έσχατες ημέρες, και σε μια οικογένεια που πιστεύει στον Θεό, και έχω, επίσης, ορισμένα χαρίσματα και προτερήματα. Ο Θεός μού έχει προετοιμάσει τα πάντα πολύ καλά, οπότε θα πρέπει να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιούργημα. Αν εγκατέλειπα τα καθήκοντά μου για να απολαύσω μια άνετη ζωή στη σάρκα, τότε, όσο κι αν ενέδιδα στη σάρκα μου ή όσο άνετη ζωή κι αν ζούσα, δεν θα μπορούσα να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου ως δημιούργημα. Τι νόημα θα είχε η ζωή μου τότε; Μπόρεσα να απορρίψω τα καθήκοντά μου για χάρη του αγοριού μου, οπότε αν καταλήγαμε μαζί, είτε θα ξόδευα τον περισσότερο χρόνο και ενέργειά μου σε αυτόν είτε θα απέρριπτα και πάλι τα καθήκοντά μου λόγω σαρκικών συναισθημάτων. Τα σαρκικά συναισθήματα θα μπορούσαν πραγματικά να με οδηγήσουν να προδώσω τον Θεό και να καταστρέψω την ευκαιρία μου να σωθώ!
Διάβασα, στη συνέχεια, τα λόγια του Θεού: «Το ότι μπορείς να βιώσεις αυτό το μαρτύριο τώρα που ακολουθείς τον Χριστό αποτελεί ευλογία, διότι οι άνθρωποι δεν γίνεται να σωθούν και να επιβιώσουν χωρίς αυτό το μαρτύριο. Αυτό το μαρτύριο το έχει ορίσει ο Θεός, επομένως είναι ευλογία να σου συμβεί. Δεν πρέπει να το βλέπεις απλοϊκά· ο Θεός δεν κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν για να παίζει μαζί τους. Το θέμα αυτό έχει πολύ μεγάλη και βαθιά σημασία! Έχει νόημα το να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στο να δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό χωρίς να αναζητήσεις σύντροφο ή να γυρίσεις σπίτι σου. Αν ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι και επιδιώξεις τα σωστά πράγματα, τότε τελικά θα λάβεις πιο πολλά από όσα έλαβαν όλοι οι άγιοι σε όλες τις εποχές, θα λάβεις ακόμη μεγαλύτερες υποσχέσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η επιλογή της σωστής οδού είναι το πιο κρίσιμο μέρος της πίστης στον Θεό). «Οι νέοι δεν πρέπει να μην έχουν βλέψεις, κίνητρο και ένα δραστήριο πνεύμα που να τους ωθεί ν’ ανέβουν· δεν πρέπει να αποθαρρύνονται με τις προοπτικές τους, ούτε πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στη ζωή ή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον· θα πρέπει να έχουν την επιμονή να συνεχίζουν στην οδό της αλήθειας που έχουν τώρα επιλέξει —να κάνουν πραγματικότητα την επιθυμία τους να δαπανήσουν όλη τους τη ζωή για Μένα. […] Θα πρέπει να ασκείστε σύμφωνα με τα λόγια Μου. Οι νέοι, ιδίως, δεν θα πρέπει να μην έχουν την αποφασιστικότητα να διακρίνουν την κατάσταση των πραγμάτων και να αναζητούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θα πρέπει να επιδιώκετε καθετί όμορφο και καλό, και θα πρέπει να αποκτάτε την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Επιπλέον, θα πρέπει να είστε υπεύθυνοι απέναντι στη ζωή σας και να μην την παίρνετε αψήφιστα. Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν εκτιμάτε αυτό το όμορφο διάστημα ως το σωστό μονοπάτι να επιδιώκετε σε αυτήν τη ζωή;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω ότι αν δεν παντρευόμουν και δεν έκανα οικογένεια μπορεί να υπέφερα λίγο, αλλά εμείς επιδιώκουμε την εκπλήρωση των καθηκόντων μας, την επίτευξη της αλήθειας, μια ζωή με νόημα, και τελικά να σωθούμε από τον Θεό και να παραμείνουμε. Επομένως, ο πόνος που υπομένουμε έχει νόημα. Σκεφτόμουν ότι από γενιά σε γενιά οι άπιστοι απλώς κάνουν παιδιά και φροντίζουν την οικογένειά τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή την αξία και το νόημα της ζωής, δεν έχουν σωστή κατεύθυνση ή στόχο επιδίωξης, και η ζωή τους δεν έχει νόημα. Ο Θεός έχει πλέον ενσαρκωθεί και έρθει στη γη για να εργαστεί και να σώσει την ανθρωπότητα, και το να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος είναι μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία. Ακριβώς όπως έκανε ο Πέτρος. Πριν τον καλέσει ο Κύριος Ιησούς, ψάρευε κανονικά και ζούσε μια απλή ζωή, αλλά όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε και τον κάλεσε, ο Πέτρος μπόρεσε να εγκαταλείψει τα πάντα και να Τον ακολουθήσει για να επιδιώξει την αλήθεια, και στο τέλος, έφτασε στη μέγιστη αγάπη για τον Θεό, οδηγήθηκε στην τελείωση από τον Θεό και έζησε μια ζωή με νόημα. Έχω γεννηθεί τις έσχατες ημέρες και αποδεχτεί το έργο του Θεού για την κάθαρση και τη σωτηρία των ανθρώπων, και αυτό είναι η χάρη του Θεού κι αυτό που έχει ορίσει. Θα πρέπει να εκτιμήσω αυτήν την εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία, να ακολουθήσω τον Θεό και να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου ως δημιούργημα. Αν επιδιώξω οικογενειακές και σαρκικές απολαύσεις και τελικά δεν κερδίσω την αλήθεια, τότε θα έχω σπαταλήσει τον χρόνο μου και θα έχω ζήσει μια ζωή χωρίς νόημα. Όταν έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσω. Είμαι ακόμα νέα, και ο δρόμος μπροστά είναι μακρύς. Δεν μπορώ να περάσω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου με ασήμαντα οικογενειακά θέματα. Κατόπιν, έφερνα συχνά την απόφασή μου ενώπιον του Θεού με προσευχή, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει και να με βοηθήσει να κάνω τη σωστή επιλογή, ό,τι κι αν συνέβαινε στη συνέχεια.
Πριν από τις διακοπές, το αγόρι μου πρότεινε να συναντηθούμε για να συζητήσουμε τον αρραβώνα, αλλά δεν απάντησα ποτέ. Όταν πλησίαζε η αποφοίτηση, έστειλε μήνυμα και με ρωτούσε: «Λοιπόν, τι ακριβώς είμαστε τώρα;» Όταν είδα την ερώτησή του, σκέφτηκα πως ήμασταν σε σχέση με στόχο τον γάμο, αλλά όταν πια είχε έρθει η ώρα να μιλήσουμε για γάμο, τα παρατούσα. Ξαφνικά ένιωσα ότι τον απογοήτευα. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι γινόμουν και πάλι αδύναμη, οπότε προσήλθα γρήγορα ενώπιον του Θεού να προσευχηθώ: «Θεέ μου, έχω αποφασίσει να Σε ακολουθήσω και να δαπανήσω τον εαυτό μου για Σένα, αλλά όσον αφορά τον γάμο, δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση. Νιώθω ότι θα τον απογοήτευα αν χώριζα μαζί του τώρα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με!» Όταν προσευχήθηκα, σκέφτηκα πως το αγόρι μου ήθελε να κάνει οικογένεια, και πως εγώ ήθελα να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω τα καθήκοντά μου. Ήμασταν σε διαφορετικά μονοπάτια. Θυμήθηκα ότι η Βίβλος λέει: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους» (Προς Κορινθίους Β΄ 6:14). Αν συνεχίζαμε, δεν θα ωφελούνταν κανένας από τους δυο μας. Επίσης, θυμήθηκα μερικούς στίχους από τον ύμνο «Πρέπει να έχεις την πίστη στον Θεό πάνω από καθετί άλλο», τον οποίο συχνά έψαλλαν κατά τις συναθροίσεις: «Εάν επιθυμείς να πιστεύεις στον Θεό και αν επιθυμείς να κερδίσεις τον Θεό και να κερδίσεις την ικανοποίησή Του, τότε αν δεν υπομείνεις κάποιον βαθμό πόνου και δεν κάνεις κάποια προσπάθεια, δεν θα είσαι σε θέση να τα επιτύχεις αυτά» «Πρέπει να μεταχειρίζεσαι την πίστη σου στον Θεό ως το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή σου, πιο σημαντικό ακόμα κι από την τροφή, τα ρούχα ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, θα δρέψεις αποτελέσματα. Εάν πιστεύεις μόνο όταν έχεις χρόνο και είσαι ανίκανος να αφιερώσεις ολόκληρη την προσοχή σου στην πίστη σου, και εάν είσαι πάντα μπερδεμένος στην πίστη σου, τότε δεν θα κερδίσεις τίποτα» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ι΄). Τις έσχατες ημέρες, ο ενσαρκωμένος Θεός εκφράζει την αλήθεια για να καθάρει και να σώσει τους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες σατανικές τους διαθέσεις, για να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που είναι σε σύμπνοια με τον Θεό, και τελικά να φέρει αυτούς τους ανθρώπους στη βασιλεία του Θεού. Ο Θεός ελπίζει να βλέπουμε την πίστη σε Αυτόν ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Αν πρόκειται να πιστέψω στον Θεό και να αποκτήσω την αλήθεια, πρέπει να έχω την αποφασιστικότητα να δαπανήσω τον εαυτό μου και να υποφέρω για τον Θεό. Μόνο τότε θα κερδίσω κάτι. Αν προσπαθούσα να ικανοποιήσω το αγόρι μου και να επανορθώσω για τα αισθήματα του χρέους μου προς αυτόν, θα έπρεπε να ανταλλάξω το μέλλον μου μ’ αυτό. Δεν θα καταστρεφόμουν έτσι; Αφού είχα επιλέξει να ακολουθήσω το μονοπάτι της πίστης στον Θεό, έπρεπε να εμμείνω σε αυτό, και δεν μπορούσα να κάνω πίσω αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Επιπλέον, η μοίρα των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού. Εφόσον δεν μπορούσα καν να ελέγξω το μέλλον μου, πώς θα διασφάλιζα το μέλλον του αγοριού μου; Όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν είχα άλλες ανησυχίες και χώρισα με το αγόρι μου. Μετά τον χωρισμό, ένιωσα τεράστια ανακούφιση, σαν να είχε σηκωθεί ξαφνικά ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου.
Μετά την αποφοίτησή μου, άρχισα να κάνω τα καθήκοντά μου στον οίκο του Θεού. Εκεί, συνάντησα μερικούς νεαρούς αδελφούς και αδελφές που δεν ήταν παντρεμένοι, και είδα ότι δεν είχαν μπλεξίματα, ότι καθένας τους είχε προτερήματα, και ότι όλοι έπαιζαν τον ρόλο τους στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Ήθελα να εκπληρώσω σωστά τα καθήκοντά μου και να αξιοποιήσω σωστά και τα προτερήματά μου. Κατόπιν, ηρέμησα την καρδιά μου και δεν σκεφτόμουν πλέον να παντρευτώ ή να κάνω οικογένεια. Απέκτησα την προθυμία να αδράξω την ευκαιρία να επιδιώξω την αλήθεια στον περιορισμένο χρόνο που έχω, να αναζητήσω την αλήθεια για να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, να εκπληρώσω σωστά τα καθήκοντά μου και να ζήσω μια ζωή με νόημα.
