63. Πώς εξάλειψα τη συνήθειά μου να λέω ψέματα
Τον Δεκέμβριο του 2023, έκανα το καθήκον του ποτίσματος και ήμουν υπεύθυνος για το έργο ποτίσματος αρκετών εκκλησιών. Εκείνον τον καιρό, ήμουν πολύ δραστήριος στο καθήκον μου και είχα μια γενική εικόνα για την κατάσταση των νεοφώτιστων. Τον Μάρτιο του 2024, οι νεοφερμένοι στην Εκκλησία Τζιανγκλίν είχαν πλέον αρχίσει να πληθαίνουν, κι ο επόπτης κανόνισε να γίνω εγώ υπεύθυνος για το έργο του ποτίσματος σ’ αυτήν την εκκλησία. Επειδή αυτή η εκκλησία ήταν αρκετά μακριά από τις άλλες για τις οποίες ήμουν υπεύθυνος, και η γενική κατάσταση δεν ήταν καλή, ο επόπτης μού θύμισε ότι, αν δεν μπορούσα να συναντώ τους νεοφώτιστους εγκαίρως, θα έπρεπε να γράφω περισσότερες επιστολές στους ποτιστές για να μαθαίνω πώς τα πήγαιναν οι νεοφώτιστοι. Τότε, συμφώνησα αμέσως.
Μια εβδομάδα μετά, ο επόπτης μού έγραψε για να με ρωτήσει σχετικά με πράγματα όπως οι πρόσφατες καταστάσεις και δυσκολίες των νεοφώτιστων, καθώς και για ποια καθήκοντα ήταν κατάλληλοι. Βλέποντας αυτές τις ερωτήσεις, σκέφτηκα: «Μόλις πριν λίγο καιρό ανέλαβα την ευθύνη για το έργο του ποτίσματος στην Εκκλησία Τζιανγκλίν, κι έχω μόνο μια γενική ιδέα για την κατάσταση των νεοφώτιστων, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Είχα υποσχεθεί στον επόπτη ότι θα παρακολουθούσα στενά την πορεία τους, αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει σωστά. Αν απαντήσω ειλικρινά, τι θα σκεφτεί ο επόπτης για μένα; Μήπως ότι είμαι επιπόλαιος και δεν κάνω αληθινό έργο; Μήπως ότι, παρόλο που κάνω το πότισμα καιρό, ακόμα δεν ξέρω καν πώς να παρακολουθώ το έργο, και ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό; Μήπως θα με περιφρονήσει γι’ αυτό;» Τα σκεφτόμουν όλα αυτά και δεν ήθελα να του απαντήσω —αλλά δεν γινόταν και να μη δώσω καμία απάντηση. Είχα βρεθεί στ’ αλήθεια σε αδιέξοδο· μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εκείνη τη στιγμή, μου ήρθε μια ιδέα: «Αν γράψω τώρα στους ποτιστές της Εκκλησίας Τζιανγκλίν και ξεκαθαρίσω τα πράγματα πριν απαντήσω στον επόπτη, τότε ο επόπτης δεν θα σκεφτεί ότι έχω ανεπαρκείς εργασιακές ικανότητες, ούτε ότι είμαι επιπόλαιος και δεν κάνω αληθινό έργο». Έτσι, έγραψα γρήγορα στους ποτιστές της Εκκλησίας Τζιανγκλίν. Αφού τελείωσα την επιστολή, ένιωθα ακόμα ανήσυχος. Σκέφτηκα: «Αν οι ποτιστές αργήσουν να απαντήσουν, κι εγώ δεν απαντήσω αμέσως στον επόπτη επειδή περιμένω, μήπως ο επόπτης σχηματίσει κακή εντύπωση για μένα; Μπορεί τότε να φανερωθεί ότι δεν έχω παρακολουθήσει σωστά το έργο. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα προστατέψω την περηφάνια και τη θέση μου, αλλά θα βρεθώ και σε δίλημμα, κι αν αργότερα ο επόπτης με ρωτήσει γιατί έγινε αυτό, δεν θα έχω καλή δικαιολογία. Πρέπει πρώτα να απαντήσω στον επόπτη. Αλλά τι να πω ώστε να φανεί ότι είχα βάσιμους λόγους που άργησα να απαντήσω; Ο επόπτης έκανε πάρα πολλές ερωτήσεις, κι αν πω ότι έχω παρακολουθήσει όλα αυτά τα θέματα, δεν θα είναι ρεαλιστικό. Θα πω, λοιπόν, ότι παράβλεψα ένα θέμα, ότι πρόκειται να στείλω μια επιστολή για να ενημερωθώ γι’ αυτό και ότι θα του στείλω όλες τις πληροφορίες μαζί μόλις λάβω απαντήσεις. Έτσι, δεν θα μου πει τίποτα. Άλλωστε, κανείς δεν τα σκέφτεται όλα στην εντέλεια —είναι φυσιολογικό να σου ξεφύγουν κάνα δυο πράγματα». Αυτήν την απάντηση έδωσα, λοιπόν, στον επόπτη. Δυο μέρες μετά, οι ποτιστές της Εκκλησίας Τζιανγκλίν απάντησαν με λεπτομέρειες για την κατάσταση των νεοφώτιστων, κι εγώ τα ανέφερα όλα ένα προς ένα στον επόπτη. Εκείνος δεν είπε τίποτα, κι εγώ ένιωσα ανακούφιση και σκέφτηκα: «Πάλι καλά που δεν είπα την αλήθεια για την κατάσταση· αλλιώς, ο επόπτης σίγουρα θα πίστευε ότι έχω περιορισμένο τρόπο σκέψης, θα αμφισβητούσε τις εργασιακές ικανότητές μου, ή θα θεωρούσε ότι είμαι επιπόλαιος και δεν κάνω αληθινό έργο. Αν γινόταν αυτό, δεν θα μπορούσα να διατηρήσω την καλή εικόνα που είχε για μένα».
Μια μέρα, σε μια συνάθροιση, διάβασα στα πιο πρόσφατα λόγια του Θεού ότι όσοι ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων έχουν τη συνήθεια να ψεύδονται. Θυμήθηκα πώς είχα απαντήσει στην επιστολή του επόπτη. Ενώ σαφώς δεν είχα παρακολουθήσει την κατάσταση των νεοφώτιστων, ισχυρίστηκα ότι μόνο ένα θέμα μού είχε ξεφύγει. Οι πράξεις μου ήταν κι αυτές ψέμα και εξαπάτηση, και θέλησα να ανοιχτώ και να μιλήσω για τη δόλια κατάστασή μου. Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα: «Τόσο κόπο έκανα προηγουμένως για να πω ψέματα. Δεν το έκανα ακριβώς για να διατηρήσω την καλή εικόνα που είχε για μένα ο επόπτης; Αν μιλούσα ανοιχτά τώρα, δεν θα πήγαιναν χαμένοι όλοι οι προηγούμενοι ‘κόποι’ μου; Πέρα από το ότι θα ρεζιλευόμουν και θα έχανα τη θέση μου, ο επόπτης θα με θεωρούσε και πολύ δολοπλόκο και δόλιο. Άσ’ το. Αν δεν πω τίποτα, κανείς δεν θα το μάθει». Έτσι, δεν μίλησα. Μετά τη συνάθροιση, σκέφτηκα ότι ο Θεός είπε πως όσοι συνηθίζουν να ψεύδονται εκτιμούν ιδιαίτερα τα δικά τους συμφέροντα, κι ότι αν απειλείται η περηφάνια και η θέση τους, κάνουν τα πάντα για να πουν ψέματα και να εξαπατήσουν. Έτσι δεν ήμουν κι εγώ; Είπα ψέματα ότι παρακολουθούσα το έργο μου μόνο και μόνο για να προστατέψω την περηφάνια και τη θέση μου. Ίδιο με τη συμπεριφορά ενός διαβόλου δεν ήταν κι αυτό; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα τρομερή ανησυχία και φόβο. Έτσι, μίλησα ανοιχτά στον επόπτη γι’ αυτό το θέμα.
Στη συνέχεια, αναζήτησα τα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου για να εισέλθω στην αλήθεια. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Οι προθέσεις των δόλιων ανθρώπων είναι πολύ πιο περίπλοκες από εκείνες των ειλικρινών ανθρώπων. Οι σκέψεις τους είναι ιδιαίτερα πολύπλευρες: Πρέπει να σκεφτούν το γόητρο, τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, και να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, χωρίς να αφήσουν τους άλλους να δουν τυχόν ελαττώματά τους και να προδοθούν· πρέπει, επομένως, να στύψουν το μυαλό τους για να σκαρφιστούν ψέματα. Εκτός αυτού, οι δόλιοι άνθρωποι έχουν μεγάλες, υπερβολικές επιθυμίες και πολλές απαιτήσεις. Πρέπει να επινοούν τρόπους για να πετυχαίνουν τους στόχους τους, οπότε πρέπει να συνεχίσουν να λένε ψέματα και να εξαπατούν· καθώς λένε περισσότερα ψέματα, πρέπει να συγκαλύπτουν και περισσότερα ψέματα. Γι’ αυτό και η ζωή ενός δόλιου ανθρώπου είναι τόσο πιο εξουθενωτική και επώδυνη από εκείνη ενός ειλικρινούς ανθρώπου. Ορισμένοι άνθρωποι είναι σχετικά ειλικρινείς. Αν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική ανεξάρτητα από τα ψέματα που έχουν πει, να αναγνωρίσουν τα όποια τεχνάσματα έχουν χρησιμοποιήσει, να τα εξετάσουν υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού ώστε να τα αναλύσουν και να τα κατανοήσουν και, στην πορεία, να τα αλλάξουν, τότε, σε λίγα μόλις χρόνια, θα καταφέρουν να αποβάλουν πολλά από τα ψέματα και τα τεχνάσματά τους. Τότε θα έχουν γίνει άνθρωποι που είναι κατά βάση ειλικρινείς. Μια τέτοια ζωή δεν τους απαλλάσσει μόνο από πολύ πόνο και εξάντληση, αλλά τους φέρνει επίσης γαλήνη και ευτυχία. Σε πολλά ζητήματα, θα είναι απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς της φήμης, του κέρδους, της θέσης, της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας, και θα ζουν ως εκ φύσεως μια ελεύθερη και απελευθερωμένη ζωή. Τα λόγια και οι πράξεις των δόλιων ανθρώπων, όμως, κρύβουν πάντα απώτερα κίνητρα. Εκείνοι σκαρφίζονται κάθε λογής ψέματα για να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν τους άλλους και, μόλις εκτεθούν, σκέφτονται τρόπους για να καλύψουν τα ψέματά τους. Επειδή βασανίζονται με διάφορους τρόπους, νιώθουν και αυτοί πως η ζωή τους είναι εξουθενωτική. Είναι ήδη εξουθενωτικό να λένε τόσα ψέματα σε κάθε κατάσταση που αντιμετωπίζουν, ενώ το να πρέπει μετά να τα συγκαλύπτουν είναι ακόμα πιο εξουθενωτικό. Επειδή όλα όσα λένε αποσκοπούν στην επίτευξη κάποιου στόχου, δαπανούν πολλή ψυχική ενέργεια σε κάθε λέξη που εκφέρουν. Όταν έχουν πει όσα είχαν να πουν, φοβούνται πως τους έχεις καταλάβει. Πρέπει, λοιπόν, να στύψουν το μυαλό τους για να κρύψουν τα ψέματά τους, σου εξηγούν πράγματα με επιμονή και προσπαθούν να σε πείσουν πως δεν σου λένε ψέματα, δεν σε εξαπατούν και είναι καλοί άνθρωποι. Οι δόλιοι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τέτοια πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης άσκηση του να είναι κανείς ειλικρινής). Από τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι οι άνθρωποι με δόλια διάθεση σκέφτονται τα πράγματα υπερβολικά περίπλοκα. Προσπαθούν να διαφυλάξουν την περηφάνια και τη θέση τους, εξασφαλίζοντας ότι οι άλλοι δεν θα δουν κανένα ελάττωμά τους. Αν κάτι απειλήσει την περηφάνια και τη θέση τους, θα σπάσουν το κεφάλι τους να σκεφτούν ψέματα και να βρουν τρόπους να τα καλύψουν. Όταν ο επόπτης μού έγραψε για να μάθει για την κατάσταση των νεοφώτιστων, εγώ έπρεπε απλώς να του απαντήσω για ποιες πτυχές είχα εικόνα και για ποιες όχι. Ήταν κάτι πολύ απλό. Εγώ, όμως, το έκανα πολύπλοκο. Ανησυχούσα ότι, αν απαντούσα ειλικρινά, θα φανέρωνα τις ελλείψεις μου στο καθήκον, και ότι ο επόπτης μπορεί να αμφισβητούσε την εργασιακή μου ικανότητα και να με περιφρονούσε. Έτσι, σκέφτηκα πρώτα να ενημερωθώ πλήρως για την κατάσταση των νεοφώτιστων και μετά να απαντήσω. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσα να συγκαλύψω το γεγονός ότι το έργο της παρακολούθησης που έκανα ήταν ανεπαρκές. Από την άλλη, όμως, φοβόμουν ότι, αν περίμενα να κατανοήσω ξεκάθαρα την κατάσταση πριν απαντήσω, ο επόπτης θα πίστευε ότι καθυστερούσα επίτηδες να απαντήσω, και τότε ίσως αποκαλυπτόταν η ανεπάρκειά μου στην παρακολούθηση των νεοφώτιστων, και η εικόνα μου ως επιμελούς και υπεύθυνου ατόμου θα κλονιζόταν. Γι’ αυτό, είπα ψέματα στον επόπτη, ισχυριζόμενος ότι μόνο ένα ζήτημα δεν είχα παρακολουθήσει. Συγχρόνως, έσπευσα να γράψω στους ποτιστές για να συγκεντρώσω πληροφορίες για τους νεοφώτιστους, και μετά τις μετέφερα στον επόπτη, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι όντως έκανα αληθινό έργο. Πραγματικά, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να διαφυλάξω την περηφάνια και τη θέση μου, καταφεύγοντας σε τεχνάσματα και δολοπλοκίες. Ήμουν εντελώς δόλιος! Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς. Ήξερε όλα όσα έκανα. Μπορούσα να εξαπατήσω τους ανθρώπους, αλλά όχι τον Θεό, γιατί Εκείνος τα βλέπει όλα. Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα άμεσα, ο Θεός σίγουρα θα με απέκλειε. Έπρεπε επειγόντως να επιδιώξω την αλήθεια και να αλλάξω τη δόλια διάθεσή μου.
Αργότερα, παρακολούθησα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας με τίτλο «Βίωσα τη χαρά του να είσαι ειλικρινής». Σε αυτό, υπήρχε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να καταλάβω κάπως το μονοπάτι στο οποίο βάδιζα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει ατέλειες και αποκλίσεις στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: “Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω”; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιβλέπουν το έργο και ρωτούν γι’ αυτό, αν δεν τολμάς να αναφέρεις τα πράγματα ως έχουν και, μάλιστα, φτάνεις στο σημείο να κρύβεις την αλήθεια για χάρη της υπόληψης και της θέσης σου, αυτό σημαίνει ότι έχεις διάθεση αντίχριστου και ότι βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Συγκρίνοντας αυτό με τη δική μου κατάσταση, όταν ο επόπτης με ρώτησε για τους νεοφώτιστους για τους οποίους ήμουν υπεύθυνος, υπήρχαν πολλά θέματα για τα οποία δεν είχα σαφή εικόνα. Φοβήθηκα, όμως, ότι, αν τα ανέφερα όλα ειλικρινά και ο επόπτης έβλεπε ότι δεν είχα παρακολουθήσει σωστά τα ζητήματα, θα θεωρούσε ότι ήμουν επιπόλαιος, ή ακόμα και θα αμφισβητούσε την εργασιακή μου ικανότητα, πράγμα που θα έβλαπτε την υπόληψη και τη θέση μου. Έτσι, είπα ψέματα και κατέφυγα στην εξαπάτηση. Δεν ήταν αυτή η ίδια ακριβώς διάθεση με ενός αντίχριστου; Στην πραγματικότητα, όταν ο επόπτης παρακολουθούσε το έργο, από τη μία ήθελε να μου επιστήσει την προσοχή στο αν είχε γίνει σωστή παρακολούθηση και υλοποίηση του έργου του ποτίσματος, ώστε, αν όχι, να το φροντίσω άμεσα, για να μην υπάρξουν καθυστερήσεις στην πρόοδο του έργου του ποτίσματος εξαιτίας κάποιας στιγμιαίας παράβλεψης. Αυτό ήταν μια υπενθύμιση και βοήθεια για μένα. Από την άλλη, ρωτώντας ο επόπτης για την κατάσταση των νεοφώτιστων, αν υπήρχαν αποκλίσεις στο έργο του ποτίσματος, θα μπορούσε να γίνει άμεση συναναστροφή γι’ αυτές και να διορθωθούν. Έτσι, ο επόπτης προστάτευε τα συμφέροντα της εκκλησίας. Θα έπρεπε να είχα μιλήσει με ειλικρίνεια, να πω όσα ήξερα, και για όσα δεν είχα παρακολουθήσει σωστά, απλώς να έσπευδα να τα υλοποιήσω και να τα παρακολουθήσω. Εγώ όμως έδινα τόση σημασία στην υπόληψη και τη θέση μου που, μπροστά στην επίβλεψη του επόπτη, δεν τόλμησα να παραδεχτώ ότι δεν είχα κάνει καλά το έργο μου. Αντ’ αυτού, είπα ψέματα και εξαπάτησα τον επόπτη. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στο να μη διορθωθούν έγκαιρα οι αποκλίσεις, καθυστερώντας έτσι τη ζωή-είσοδο των νεοφώτιστων. Πραγματικά, έβαζα την υπόληψη και τη θέση πάνω από όλα. Στο καθήκον μου, πάντα προσπαθούσα να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, δολοπλοκώντας και χειραγωγώντας. Πού ήταν η ειλικρίνεια ή η αφοσίωσή μου σε όλο αυτό;
Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Το ότι ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς αποδεικνύει ότι στ’ αλήθεια απεχθάνεται τους δόλιους και τους αντιπαθεί. Η αντιπάθεια του Θεού για τους δόλιους ανθρώπους είναι αντιπάθεια για τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, τις διαθέσεις τους, κι επίσης τις προθέσεις τους και τα μέσα εξαπάτησης που χρησιμοποιούν· ο Θεός αντιπαθεί όλα αυτά τα πράγματα. Εάν οι δόλιοι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια και να παραδεχθούν τη δόλια διάθεσή τους, και είναι πρόθυμοι να δεχθούν τη σωτηρία του Θεού, τότε έχουν κι αυτοί ελπίδα να σωθούν, διότι ο Θεός δεν δείχνει προκατάληψη υπέρ κανενός, ούτε και η αλήθεια το κάνει αυτό. Έτσι, λοιπόν, αν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι αρεστοί στον Θεό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τις αρχές της διαγωγής μας, να σταματήσουμε να ζούμε σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, να σταματήσουμε να ζούμε τη ζωή μας βασισμένοι στα ψέματα και στην εξαπάτηση, και να απαλλαχθούμε απ’ όλα τα ψέματά μας και να προσπαθήσουμε να είμαστε ειλικρινείς. Τότε θα αλλάξει η άποψη του Θεού για εμάς. Παλιότερα, οι άνθρωποι στηρίζονταν πάντα στο ψέμα, την προσποίηση και την εξαπάτηση ενώ ζούσαν μεταξύ άλλων ανθρώπων, και όσον αφορά τη διαγωγή τους, θεωρούσαν τις σατανικές φιλοσοφίες ως τη βάση της ύπαρξής τους, ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιό τους. Αυτό ήταν κάτι που απεχθανόταν ο Θεός. Μεταξύ των απίστων, αν μιλάς ανοιχτά, και μιλάς με λόγια ειλικρινά και λες την αλήθεια, θα σε συκοφαντήσουν, θα σε κρίνουν και θα σε απορρίψουν. Ακολουθείς, επομένως, τις κοσμικές τάσεις και ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες· γίνεσαι όλο και πιο επιδέξιος στο ψέμα και όλο και πιο δόλιος. Μαθαίνεις, επίσης, να χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα για να πετυχαίνεις τους στόχους σου και να προστατεύεις τον εαυτό σου. Ευημερείς όλο και περισσότερο στον κόσμο του Σατανά, με αποτέλεσμα να πέφτεις όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία, φτάνοντας τελικά στο σημείο που δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς. Στον οίκο του Θεού, ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Όσο περισσότερο μπορείς να λες ψέματα και να εξαπατάς, τόσο περισσότερο θα σε σιχαίνεται και θα σε απορρίπτει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν αρνηθείς να μετανοήσεις, συνεχίσεις να προσκολλάσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και σατανική λογική, και επίσης χρησιμοποιείς σκευωρίες τεχνάσματα, και σύνθετες τακτικές για να μεταμφιεστείς και να καλυφθείς, τότε είναι πολύ πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να ευημερήσουν στον οίκο του Θεού· όλοι οι δόλιοι εν τέλει θα εγκαταλειφθούν και θα απορριφθούν. Όλα αυτά τα έχει ορίσει ο Θεός προ πολλού. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών. Αν δεν προσπαθήσεις να είσαι ειλικρινής, αν τα βιώματα και η άσκησή σου δεν προσανατολίζονται προς την επιδίωξη της αλήθειας, αν δεν εκθέτεις την ασχήμια σου και δεν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης άσκηση του να είναι κανείς ειλικρινής). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους και απεχθάνεται τους δόλιους. Κι αυτό γιατί οι δόλιοι, σε ό,τι κι αν αντιμετωπίζουν, πάντα λένε ψέματα και εξαπατούν, έχοντας για θεμέλιο της ύπαρξής τους τις σατανικές φιλοσοφίες, χωρίς να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Αναλογιζόμενος τη ρίζα της δικής μου δολιότητας, συνειδητοποίησα ότι ζούσα με βάση τα ρητά «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του» και «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Ζούσα με βάση αυτά τα σατανικά δηλητήρια, δίνοντας τεράστια σημασία στην περηφάνια, τη θέση και τα προσωπικά μου συμφέροντα. Οτιδήποτε κι αν μου συνέβαινε, μόλις διακυβεύονταν η περηφάνια και η θέση μου, έσπαγα το κεφάλι μου κι έκανα τα πάντα για να καλύψω την αλήθεια. Και αφού τα κατάφερνα, πίστευα κιόλας πως έτσι κάνουν οι έξυπνοι, και πως μόνο οι ανόητοι και οι χαζοί λένε την αλήθεια. Θυμάμαι, όταν ήμουν στο σχολείο, μια φορά είχα μπερδευτεί με την εργασία που είχα για το σπίτι και την άφησα μισοτελειωμένη. Φοβήθηκα μήπως χαλάσω την εικόνα του καλού μαθητή που είχε ο δάσκαλος για μένα, οπότε του είπα ψέματα ότι είχα ξεχάσει την εργασία στο σπίτι και πως θα πήγαινα το μεσημέρι να τη φέρω. Έπειτα, έτρεξα να συμπληρώσω ό,τι δεν είχα γράψει και το παρέδωσα το απόγευμα. Τώρα που πίστευα στον Θεό, εξακολουθούσα να ζω σύμφωνα με τις ίδιες σατανικές σκέψεις και απόψεις. Για να διατηρήσω την καλή μου εικόνα στα μάτια του επόπτη και να κρύψω τα προβλήματα και τις ελλείψεις μου, κατέφευγα σε τεχνάσματα και εξαπάτηση για να συγκαλύψω την αλήθεια. Ακόμα κι όταν αργότερα συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να είμαι ειλικρινής και να συναναστρέφομαι ανοιχτά, πάλι δίσταζα, φοβούμενος ότι αν το έκανα, όχι μόνο θα πήγαιναν χαμένες οι προηγούμενες προσπάθειές μου, αλλά επιπλέον ο επόπτης θα με θεωρούσε εντελώς δολοπλόκο και δόλιο. Έτσι, δεν ήθελα να μιλήσω ειλικρινά. Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι, γιατί αυτοί, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, τολμούν να αναλάβουν την ευθύνη τους. Όταν φανερώνονται οι ελλείψεις τους, τολμούν να τις αντιμετωπίσουν και στη συνέχεια αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Όσο περισσότερο τέτοιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους, τόσο καλύτερα κατανοούν τις αρχές και τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματά τους. Εγώ όμως δεν έδειχνα τίποτα από όλα αυτά. Πάντα προσπαθούσα να κρύβω και να συγκαλύπτω τις αδυναμίες μου, ενώ μέχρι που προσπάθησα και να εξαπατήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Πώς θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι είχα έστω και ελάχιστη ομοιότητα ειλικρινούς ανθρώπου; Αυτό που βίωνα ήταν μια στρεβλή και δόλια σατανική εικόνα. Αν δεν μετανοούσα, σίγουρα ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε, και θα έχανα την ευκαιρία μου για σωτηρία.
Αργότερα, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι χωρίς τα συμφέροντά τους —ότι αν ήταν να χάσουν τα συμφέροντά τους— δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Είναι λες και η επιβίωσή τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα συμφέροντά τους, έτσι οι περισσότεροι δεν βλέπουν τίποτα, παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Βλέπουν τα συμφέροντά τους ως ανώτερα από οτιδήποτε άλλο, ζουν για τα συμφέροντά τους, και το να τους πείσεις να εγκαταλείψουν τα συμφέροντά τους είναι σαν να τους ζητάς να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή. Άρα, τι θα πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την ουσία των δικών τους συμφερόντων· μόνο τότε μπορούν να αρχίσουν να παραιτούνται από αυτά και να επαναστατούν ενάντια σ’ αυτά, και να είναι σε θέση να υπομένουν τον πόνο του να αφήνουν πίσω τους αυτό που αγαπούν τόσο πολύ. Και όταν μπορέσεις να το κάνεις αυτό και να απαρνηθείς τα δικά σου συμφέροντα, θα νιώσεις πιο άνετα και πιο γαλήνια στην καρδιά σου, και με αυτόν τον τρόπο θα έχεις νικήσει τη σάρκα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). «Για να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να ξεσκεπάσεις την καρδιά σου ώστε να δουν όλοι τι υπάρχει μέσα της, να δουν κάθε σου σκέψη και να αντικρίσουν το αληθινό σου πρόσωπο. Δεν πρέπει να προσπαθείς να μεταμφιεστείς ή να καλυφθείς. Τότε μόνο θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν ειλικρινή. Αυτή είναι η πλέον θεμελιώδης άσκηση, καθώς και προϋπόθεση για να είναι κανείς ειλικρινής. […] Εάν θέλεις να είσαι ειλικρινής, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να δώσεις έναν αγνό και ανοιχτό απολογισμό της εσωτερικής σου κατάστασης και των λόγων που έχεις μες στην καρδιά σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εκπαίδευσης, καθώς και να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι συχνά στον Θεό. Πρέπει να εκπαιδευτείς στο να λες τα λόγια που έχεις μες στην καρδιά σου με απλό και ανοιχτό τρόπο σε κάθε ζήτημα. Με τέτοια εκπαίδευση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης άσκηση του να είναι κανείς ειλικρινής). Τα λόγια του Θεού ξεκαθάριζαν αυτό το μονοπάτι άσκησης. Για να διορθώσει κανείς μια δόλια κατάσταση, πρέπει να απαρνηθεί τα προσωπικά του συμφέροντα, να μην υπολογίζει την προσωπική του περηφάνια και θέση, και να ανοίγεται πλήρως στον Θεό για τα πάντα. Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου, πρέπει να αναφέρω άμεσα οποιοδήποτε πρόβλημα ή προσωπική έλλειψη, χωρίς να σκέφτομαι την περηφάνια ή τη θέση μου, και να δίνω προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ακόμα κι αν, λέγοντας την αλήθεια, οι αδελφοί και οι αδελφές εντοπίζουν τα προβλήματα και τις ελλείψεις μου στα καθήκοντά μου και με περιφρονούν, πρέπει και πάλι να το αντιμετωπίσω σωστά. Ειλικρινής άνθρωπος μπορώ να γίνω μόνο αν ασκούμαι μιλώντας ανοιχτά και μέσα από την καρδιά μου. Έτσι, πήρα την απόφαση πως στο εξής, όταν θα αντιμετώπιζα δυσκολίες και προβλήματα στα καθήκοντά μου, ανεξάρτητα από το πώς θα με έβλεπαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, όφειλα να τους μιλάω ανοιχτά για τις σκέψεις και τις πράξεις μου, και να είμαι ένας ειλικρινής άνθρωπος στα μάτια του Θεού.
Σε μια συνάθροιση, μια νεοφώτιστη για την οποία ήμουν υπεύθυνος, η Σιάο Για, με ρώτησε κάτι σχετικά με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Εκείνη τη στιγμή, συναναστράφηκα λίγο μαζί της, αλλά αργότερα διαπίστωσα ότι υπήρχε απόκλιση στην κατανόησή μου και δεν μπορούσα καθόλου να λύσω το πρόβλημά της. Στη συνέχεια, ο επόπτης με ρώτησε για τη συνάθροιση με τη Σιάο Για, κι εγώ σκέφτηκα: «Αν του γράψω ειλικρινά πώς ήταν η συναναστροφή μου με τη Σιάο Για, ο επόπτης σίγουρα θα σκεφτεί ότι, ως ποτιστής, δεν μπορώ να συναναστραφώ ξεκάθαρα ούτε για ένα τόσο απλό ζήτημα, και ότι δεν μπορώ να κάνω αληθινό έργο. Μήπως να το περάσω στα γρήγορα και να μην αναφέρω τι ακριβώς έγινε;» Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, ένιωσα ότι δεν ήταν σωστό. Δεν ήταν κι αυτό δολιότητα; Ακόμα κι αν οι άλλοι δεν ήξεραν τι είχα κάνει, ο Θεός εξέταζε εξονυχιστικά την καρδιά μου. Ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους, κι εγώ έπρεπε να είμαι ειλικρινής και να πω την αλήθεια. Τελικά, τα έγραψα όλα με ειλικρίνεια. Κι όταν το έκανα, ένιωσα σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου, μια μεγάλη ανακούφιση. Αμέσως μετά, συναναστράφηκα με τη Σιάο Για και διόρθωσα τις αποκλίσεις μου. Από τότε, στις επαφές μου με τους αδελφούς και τις αδελφές και στα καθήκοντά μου, έκανα πράξη την ειλικρίνεια. Παρόλο που μερικές φορές, όταν διακυβεύονταν τα συμφέροντά μου, έμπαινα στον πειρασμό να φερθώ δόλια, υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, επέλεγα να λέω την αλήθεια στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Κάθε φορά που ανέφερα με ειλικρίνεια την κατάσταση στους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμουν ή στον επόπτη, ποτέ δεν με επέκριναν επειδή δεν τα πήγαινα καλά. Αντίθετα, μου έκαναν υπενθυμίσεις, με βοηθούσαν και συναναστρέφονταν μαζί μου σχετικά με τις αλήθεια-αρχές. Ένιωθα μέσα μου ήρεμος και απελευθερωμένος, και δεν ήμουν πια τόσο εξαντλημένος όσο παλιά. Τα λόγια του Θεού ήταν αυτά που με βοήθησαν να αναγνωρίσω τη δόλια διάθεσή μου και να συνειδητοποιήσω ότι δεν είναι ντροπή να ασκείται κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να τολμάει να λέει την αλήθεια και να ανοίγεται. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο ανοίγομαι, τόσο πιο σταθερός και απελευθερωμένος αισθάνομαι. Δόξα τω Θεώ που μου επέτρεψε να αποκομίσω αυτά τα οφέλη!
