197  Το νόημα του να επανασταρεί κανείς ενάντια στη σάρκα

I

Η σάρκα του ανθρώπου είναι σαν το φίδι: Η ουσία της είναι να βλάπτει τη ζωή του —και όταν τελικά γίνει τελείως το δικό της, εγκαταλείπεις την ίδια σου τη ζωή. Η σάρκα είναι του Σατανά. Μέσα της υπάρχουν πάντα εξωφρενικές επιθυμίες· πάντα σκέφτεται μόνη της, και πάντα επιθυμεί την ευκολία και θέλει να ενδίδει στην άνεση. Δεν έχει άγχος και αίσθημα του επείγοντος, απολαμβάνει την αδράνεια και, αν την ικανοποιήσεις μέχρι ενός σημείου, τελικά θα σε καταβροχθίσει. Το κατά πόσο μπορείς να κερδίσεις τη ζωή ενώπιον του Θεού και ποια θα είναι η απώτερη έκβασή σου εξαρτώνται από το πώς κάνεις πράξη την επανάστασή σου ενάντια στη σάρκα.

II

Ο Θεός σε έχει σώσει και σε έχει επιλέξει και σε έχει προκαθορίσει, ωστόσο αν σήμερα είσαι απρόθυμος να Τον ικανοποιήσεις, είσαι απρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια, είσαι απρόθυμος να επαναστατήσεις ενάντια στην ίδια σου τη σάρκα με μια καρδιά που αληθινά αγαπά τον Θεό, τελικά εσύ θα καταστρέψεις τον εαυτό σου κι έτσι θα υπομείνεις ανείπωτο πόνο.

III

Αν πάντοτε ενδίδεις στη σάρκα, ο Σατανάς θα σε καταπιεί σταδιακά ολόκληρο, και θα σε αφήσει χωρίς ζωή ή χωρίς το άγγιγμα του Πνεύματος, μέχρι να έρθει η μέρα που θα είσαι κατασκότεινος μέσα σου. Όταν ζεις στο σκοτάδι, θα έχεις καταληφθεί από τον Σατανά, δεν θα έχεις πλέον τον Θεό στην καρδιά σου και τότε θα αρνηθείς την ύπαρξη του Θεού και θα Τον εγκαταλείψεις. Έτσι, αν οι άνθρωποι επιθυμούν να αγαπήσουν τον Θεό, πρέπει να πληρώσουν το τίμημα του πόνου και να υπομείνουν κακουχίες. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξωτερικό ζήλο και κακουχίες, για περισσότερη μελέτη και ακόμη περισσότερο τρέξιμο· αντίθετα, θα πρέπει να παραμερίσουν ό,τι υπάρχει μέσα τους: τις εξωφρενικές σκέψεις, τα προσωπικά συμφέροντα, και τα δικά τους σχέδια, τις αντιλήψεις και τις προθέσεις τους. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού.

Από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό