317  Η αγάπη του Πέτρου για τον Θεό

I

Ω Θεέ μου! Ξέρεις ότι, ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, πάντα μου λείπεις κι ότι ανεξαρτήτως του χρόνου ή του τόπου, θέλω να Σε αγαπήσω, μα το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, είμαι πολύ αδύναμος και ανίσχυρος, η αγάπη μου είναι πολύ περιορισμένη και η ειλικρίνειά μου απέναντι σ' Εσένα είναι υπερβολικά πενιχρή. Σε σύγκριση με την αγάπη Σου, είμαι απλώς ακατάλληλος να ζω. Επιθυμώ μόνο η ζωή μου να μην είναι μάταιη και να μπορώ όχι μόνο να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά, επίσης, να μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω σ' Εσένα. Αν μπορώ να Σε ικανοποιήσω, τότε ως δημιούργημα, θα είμαι ήσυχος και δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο. Αν και είμαι αδύναμος και ανίσχυρος τώρα, δεν θα ξεχάσω τις προτροπές Σου και δεν θα ξεχάσω την αγάπη Σου.

II

Ω! Θεέ μου! Ξέρεις ότι είμαι μικρός στο ανάστημα, ότι η αγάπη μου είναι υπερβολικά πενιχρή. Πώς μπορώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ζητώ να μου δώσεις δύναμη και αυτοπεποίθηση, ώστε να είμαι περισσότερο σε θέση να κατέχω μια αγνή αγάπη και να την αφιερώσω σ' Εσένα και να μπορώ να αφιερώσω καλύτερα όσα έχω σ' Εσένα· όχι μόνο θα μπορώ να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά θα είμαι πιο ικανός να αποκτήσω εμπειρία της παίδευσής Σου και της κρίσης και των δοκιμασιών Σου και των ακόμα πιο σκληρών καταρών Σου. Η αγάπη, η παίδευση και η κρίση Σου με έχουν ωθήσει στο να Σε γνωρίσω, αλλά αισθάνομαι επίσης ανίκανος να ικανοποιήσω την αγάπη Σου, γιατί είσαι τόσο σπουδαίος. Πώς μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω στον Δημιουργό;

III

Ω Θεέ μου! Ο άνθρωπος έχει το ανάστημα ενός παιδιού, η συνείδησή του είναι αδύναμη και το μόνο που μπορώ να επιτύχω είναι να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Σήμερα, δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω τις προθέσεις Σου και επιθυμώ μονάχα να κάνω ό,τι μπορώ, να δώσω όλα όσα έχω και να αφιερώσω όλα όσα έχω σ' Εσένα. Ανεξάρτητα από την κρίση Σου, ανεξάρτητα από την παίδευσή Σου, ανεξάρτητα από το αν μου δίνεις πράγματα ή μου παίρνεις πράγματα, απάλλαξέ με από το παραμικρό παράπονο προς Εσένα. Πολλές φορές, όταν με παίδευσες και με έκρινες, είχα διαρκώς παράπονα μέσα μου και δεν ήμουν σε θέση να φτάσω στην αγνότητα ή να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου. Η αποπληρωμή της αγάπης Σου γεννήθηκε από καταναγκασμό και αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο.

IV

Σήμερα, δεν θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου χρησιμοποιώντας τη συνείδησή μου —όση αγάπη και να Σου δώσω— γιατί οι σκέψεις μου είναι πολύ διεφθαρμένες και επειδή είμαι ανίκανος να Σε δω ως τον Δημιουργό. Επειδή είμαι ακόμα ακατάλληλος για να Σε αγαπώ, πρέπει να καταφέρω να αφιερώσω όλα όσα έχω σ' Εσένα και το κάνω πρόθυμα, πρέπει να γνωρίζω όλα αυτά που έχεις κάνει και να μην κάνω τις δικές μου επιλογές, και πρέπει να δω την αγάπη Σου και να μπορέσω να Σε υμνήσω και να εξυμνήσω το άγιο όνομά Σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις μεγάλη δόξα μέσα από μένα. Είμαι διατεθειμένος να μείνω ακλόνητος σε αυτήν τη μαρτυρία σ' Εσένα.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 1: "Η εμφάνιση και το έργο του Θεού", Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση