De verantwoordelijkheden van leiders en werkers (22)

De vorige keer hebben we gecommuniceerd over de dertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers: ‘Gods uitverkorenen beschermen tegen hinder, misleiding, bedwang en ernstige schade door antichristen, en hen in staat stellen antichristen te onderscheiden en hen uit hun hart te verwerpen.’ Laten we nu terugblikken: over welke specifieke punten van de concrete inhoud van de dertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers hebben we gecommuniceerd? (We hebben over vijf punten gecommuniceerd: het ontmaskeren, het snoeien, het analyseren, het inperken en het toezicht houden.) Deze vijf punten zijn de concrete taken die bij deze verantwoordelijkheid van leiders en werkers horen; dit zijn de specifieke taken die leiders en werkers met betrekking tot antichristen moeten uitvoeren. Welke uitingen hebben valse leiders dan met betrekking tot deze taken? Hebben we de vorige keer ook enkele details gecommuniceerd? (Ja.) De uitingen van valse leiders zijn als volgt: de eerste is dat ze bang zijn om mensen te beledigen en antichristen niet durven te verwijderen of te verdrijven. De tweede is dat ze antichristen niet kunnen onderscheiden. De derde is dat ze antichristen de hand boven het hoofd houden. De vierde is dat ze onverantwoordelijk zijn tegenover Gods uitverkorenen. Hoe ziet onverantwoordelijkheid eruit? Wanneer ze geconfronteerd worden met hinder en misleiding door antichristen, kunnen valse leiders de broeders en zusters niet beschermen, de slechte daden van antichristen niet ontmaskeren, Satans listen niet ontmaskeren en niet over de waarheid communiceren om de broeders en zusters te helpen antichristen te onderscheiden – zulk werk verrichten ze niet. Bovendien, voor degenen die klein van gestalte zijn en geen onderscheidingsvermogen hebben en die door antichristen worden misleid, verzuimen ze niet alleen om enig herstelwerk te doen, maar zeggen ze ook onmenselijke dingen als: “Het is hun verdiende loon.” Dit is een concrete uiting van onverantwoordelijkheid, wat aangeeft dat valse leiders geen verantwoordelijkheid voelen voor het werk van de kerk. Deze uitingen zijn concrete handelingen en benaderingen van valse leiders wanneer antichristen Gods uitverkorenen misleiden en hinderen. Hun specifieke houding ten opzichte van dit werk is onverantwoordelijkheid en ontrouw. Ze verzinnen allerlei excuses en gebruiken allerlei methoden om antichristen groen licht te geven en houden hun de hand boven het hoofd, terwijl ze verzuimen het werk van de kerk en de rechten en belangen van Gods uitverkorenen te beschermen. Als valse leiders problemen zoals hinder, misleiding, bedwang en ernstige schade die antichristen aan Gods uitverkorenen toebrengen snel konden oplossen, en vervolgens de antichristen konden beperken, isoleren en verwijderen of verdrijven, dan zouden Gods uitverkorenen de grootst mogelijke bescherming ontvangen. Als leiders zijn ze echter onbekwaam voor dit werk. Vanuit een bepaald perspectief kan worden gezegd dat ze antichristen heimelijk beschermen en de weg voor hen vrijmaken, waardoor ze kunnen doorgaan met het misleiden, bedwingen en ernstig schaden van Gods uitverkorenen, en het hinderen van het normale kerkleven en de plichtsvervulling van Gods uitverkorenen. Dit zijn verschillende uitingen van valse leiders.

Artikel veertien: Veertiende verantwoordelijkheid: Onderscheid direct allerlei kwaadaardige personen en antichristen, en verwijder of verdrijf hen vervolgens (Deel Eén)

Nu we de communicatie over de dertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers hebben afgerond, communiceren we vandaag over de veertiende. De inhoud van de veertiende verantwoordelijkheid is in sommige opzichten vergelijkbaar met die van de dertiende. Het specifieke werk dat leiders en werkers moeten doen in de veertiende verantwoordelijkheid heeft niet alleen betrekking op antichristen, maar omvat ook diverse kwaadaardige mensen, waardoor het bereik ervan breder is dan het bereik van de dertiende verantwoordelijkheid. Laten we, voordat we over de veertiende verantwoordelijkheid communiceren, eerst de inhoud ervan lezen. (De veertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers: ‘Tijdig alle soorten kwaadaardige mensen en antichristen onderscheiden en vervolgens wegzuiveren of verdrijven.’) Deze zin is niet lang, maar als het gaat om het specifieke werk dat leiders en werkers moeten doen, is het niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. Wat zijn precies de verantwoordelijkheden van leiders en werkers die in deze zin worden genoemd? Wie zijn de doelwitten van het werk dat leiders en werkers moeten uitvoeren? (Diverse kwaadaardige mensen en antichristen.) Wat is het specifieke werk dat moet worden gedaan? (Hen tijdig onderscheiden. Zodra ze zijn onderscheiden, hen wegzuiveren of verdrijven.) Tijdig onderscheiden, zonder uitstel; zodra er tekenen worden waargenomen, moeten er nauwkeurige oordelen en typeringen worden gemaakt, waarna de betrokkenen moeten worden aangepakt door hen weg te zuiveren. In feite bestaat het specifieke werk dat leiders en werkers moeten doen uit twee taken: het onderscheiden van mensen en het oplossen van problemen. Oppervlakkig gezien lijkt het zo eenvoudig als dit: eerst onderscheiden, en vervolgens snel oplossingen en maatregelen uitwerken, gericht op de diverse kwaadaardige mensen en antichristen die omwille van Gods huis moeten worden weggezuiverd of verdreven. Vanuit dit perspectief lijkt het voor leiders en werkers gemakkelijk om dit werk goed te doen en deze verantwoordelijkheid te vervullen, zonder al te veel moeite, omdat Gods huis eerder al uitgebreid over de details van het onderscheiden en wegzuiveren van diverse mensen heeft gecommuniceerd en er veel over is gezegd. Op het eerste gezicht lijkt het werk dat gemoeid is met de veertiende verantwoordelijkheid in sommige opzichten op de specifieke inhoud van de twaalfde en dertiende verantwoordelijkheid waar eerder over is gecommuniceerd, maar in de veertiende verantwoordelijkheid zijn de doelwitten van het werk dat door leiders en werkers wordt gedaan niet alleen antichristen, maar ook diverse kwaadaardige mensen. Dit verbreedt het bereik tot diverse soorten kwaadaardige mensen, wat een systematische en specifieke communicatie vereist. Omdat het niet gaat om de uitingen van één type kwaadaardig persoon, maar om diverse typen, zullen we ons bij de communicatie over de veertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers richten op het specificeren van de doelwitten van dit werk. Dit is één aspect. Daarnaast zullen we hierna in detail communiceren over hoe deze mensen precies moeten worden behandeld – of ze moeten worden beperkt, geïsoleerd, weggezuiverd of verdreven.

Wat een kerk is

Laten we, voordat we in detail over dit werk communiceren, eerst over een nevenonderwerp communiceren. Dit nevenonderwerp is misschien welbekend, of misschien is het een onderwerp waar jullie geen specifiek begrip van hebben. Wat is het onderwerp? Het is: ‘Wat is een kerk?’ Hoe klinkt dit onderwerp? Sommige mensen zullen misschien zeggen: “U communiceert over de verantwoordelijkheden van leiders en werkers, dus communiceer graag alleen specifiek daarover. Waarom communiceren over wat een kerk is? Heeft dat met dit onderwerp te maken?” Oppervlakkig gezien lijkt het er niets mee te maken te hebben, en sommigen zullen misschien zelfs zeggen: “Dit is een onderwerp dat er totaal niets mee te maken heeft. Waarom daarover communiceren?” Hoe jullie er ook over denken, leg deze gedachten terzijde en overdenk eerst wat een kerk is. Zodra we de definitie van dit woord, de benaming ‘kerk’, duidelijk hebben gecommuniceerd, zullen jullie weten waarom we over dit onderwerp communiceren.

I. Diverse opvattingen over een kerk

Communiceren over wat een kerk is betekent een duidelijke en nauwkeurige uitleg geven over de benaming ‘kerk’ en de specifieke, nauwkeurige definitie ervan communiceren. Allereerst kunnen jullie bespreken hoe jullie de term ‘kerk’ begrijpen en bevatten. Wat is een kerk? Laten we beginnen met de theoretische uitleg en dan overgaan op een meer specifieke en relatief praktische definitie. (Mijn begrip is dat een plaats waar broeders en zusters die oprecht in God geloven en de waarheid nastreven samenkomen om God te aanbidden een kerk wordt genoemd.) Deze definitie verwijst naar wat voor soort plek een kerk is; het is in wezen een tastbare, fysieke entiteit. Dit is een theoretische definitie. Is deze definitie nauwkeurig? Zijn er onnauwkeurigheden? Theoretisch gezien is deze definitie acceptabel. Wie kan er iets aan toevoegen? (Ik zal er iets aan toevoegen. Door Gods verschijning en werk en doordat Hij de waarheid uitdrukt, is er een groep mensen die God volgt; het collectief dat zij vormen wordt een kerk genoemd.) Deze definitie beschrijft wat voor soort collectief een kerk is. Dit is ook een formele, theoretische definitie. (Ik voeg eraan toe dat deze groep mensen het werk van de Heilige Geest heeft, en dat, wanneer ze samenkomen om Gods woorden te lezen, daar de verlichting van de Heilige Geest is, en zij in staat zijn de waarheid te beoefenen en in het leven te groeien. Een kerk is een samenkomst van dergelijke mensen.) Deze toevoeging aan de definitie van een kerk beschrijft wat voor soort samenkomst het is – het kenmerk van deze samenkomst is het eten en drinken van Gods woorden, het hebben van het werk van de Heilige Geest, en het geestelijk groeien. Dit is in de grond ook een formele, theoretische definitie van een kerk. Nog meer toevoegingen? (Het is een groep mensen die Gods woorden als beoefeningsprincipe hanteert en die door de waarheid en Christus wordt bestuurd. Deze groep kan Gods werk ervaren, de waarheid aanvaarden, groeien in het leven en gered worden. Zo’n groep wordt een kerk genoemd.) Deze ‘groep’ is identiek aan het ‘collectief’ dat zojuist werd genoemd. Nog meer toevoegingen? Als jullie geen verdere toevoegingen hebben, kunnen jullie de vier hierboven genoemde inzichten herhalen; namelijk wat jullie precies als de definitie van een kerk hebben beschouwd, van het begin van jullie geloof in God tot nu. Dit theoretisch definiëren zou makkelijk moeten zijn, toch? Een voorbeeld: een collectief van mensen die God oprecht volgen en aanbidden kan een kerk worden genoemd; of een groep die Gods wil volgt, onderwerping aan God nastreeft en God aanbidt, kan een kerk worden genoemd; of een groep die het werk van de Heilige Geest, de leiding van de Heilige Geest en Gods aanwezigheid heeft en in staat is God te aanbidden, kan een kerk worden genoemd. Zijn dit geen theoretische definities van een kerk? (Ja.) Jullie begrijpen en kennen allemaal de inhoud van deze kenmerken van de definitie van een kerk, toch? (Ja.) Herhaal deze dan. (Een kerk verwijst naar een collectief van mensen die oprecht in God geloven en Christus volgen. Een ware kerk heeft het werk van de Heilige Geest en de leiding van God; ze wordt bestuurd door Christus en de waarheid. Het is waar volgelingen van God Gods woorden eten en drinken, Gods werk ervaren en het leven binnengaan. Dit is een ware kerk. Een kerk verschilt van religieuze gemeenschappen. Een kerk doet niet aan religieuze rituelen of uiterlijke vormen van God aanbidden.) Dit is in de grond de theoretische definitie van een kerk. Een voorbeeld: een kerk definiëren als een plek waar door God geroepen mensen samenkomen, of een kerk definiëren als een collectief van mensen die oprecht in God geloven, Hem volgen, zich aan Hem onderwerpen en Hem aanbidden, of een kerk definiëren als een samenkomst van door God geroepen mensen, enzovoort – deze benamingen geven enkele fundamentele opvattingen of definities weer van een kerk door verschillende groepen gelovigen. Laten we niet ingaan op hoe precies verschillende religies en denominaties een kerk definiëren – wat is voor ons, wij die God volgen, de definitie van een kerk? Het is niets meer dan een groep mensen die oprecht in God geloven, het werk van de Heilige Geest hebben, Gods leiding hebben en Gods woorden kunnen eten en drinken, de waarheid nastreven, onderwerping aan God nastreven en God aanbidden. Of het nu wordt gedefinieerd als een plek, een collectief, een samenkomst, een groep, een gemeenschap, of iets anders – welke term ook wordt gebruikt – de kenmerken van de definitie zijn in wezen deze. Afgaande op het fundamentele begrip van mensen over een kerk en op de kenmerken die jullie gebruiken om de benaming ‘kerk’ te definiëren, is het duidelijk dat het begrip dat mensen van een kerk hebben, zodra ze God volgen en enkele waarheden begrijpen, niet langer dat van een gewone gemeenschap of groep is. In plaats daarvan houdt het verband met oprecht geloof in God, het lezen van Gods woorden, het hebben van het werk van de Heilige Geest en het in staat zijn zich aan God te onderwerpen en God te aanbidden, of met aspecten die de ingang in het leven, verandering van gezindheid, getuigenis afleggen voor God en dergelijke betreffen. Zo beschouwd heeft de aanduiding ‘kerk’ nadat God is begonnen Zijn werk te doen, in de harten van de meeste mensen een dieper, specifieker begrip verkregen, beter afgestemd op Gods opvatting van een kerk. Het is niet langer zoiets eenvoudigs als een gebouw, een gemeenschap in de maatschappij, een afdeling, een instelling of wat dan ook; veeleer houdt het verband met zaken als in God geloven, Gods woorden, de waarheid en het aanbidden van God.

II. De waarde van het bestaan van een kerk en haar werk

Wat het concrete begrip en de concrete definitie van een kerk betreft, zullen we nu meteen geen overhaaste conclusies trekken. Nu jullie een basisbegrip hebben van de benaming ‘kerk’ of de definitie ervan, hebben jullie dan duidelijkheid over zaken als de waarde van het bestaan van een kerk, het werk dat door het bestaan van een kerk wordt voortgebracht en de rol die een kerk onder de mensen speelt? Heeft de inhoud van deze aspecten ook te maken met de definitie van een kerk? Eenvoudig gezegd: wat een kerk doet, is de waarde van haar bestaan. Neem bijvoorbeeld een huis: wat is het doel van dit huis? Wat is de waarde en betekenis ervan voor de mensen die erin wonen en het gebruiken? Op zijn minst biedt het onderdak tegen weer en wind, wat een van zijn waarden is; een andere waarde is dat wanneer je uitgeput en moe bent en nergens heen kunt, een thuis een plek is waar je kunt rusten en in vrede en welbehagen kunt zijn. Dit huis wordt een thuis genoemd, maar wat is de functie ervan voor jou? Het biedt onderdak tegen weer en wind, rust, ontspanning, de mogelijkheid om van vrijheid te genieten, enzovoort; deze functies zijn de waarde van dit huis voor jou. En nu nogmaals, wat is de rol van een kerk? Wat is de waarde en betekenis van haar vorming en bestaan? Eenvoudig gezegd: wat doet een kerk, welke rol speelt ze? Hebben jullie hier duidelijkheid over? Welk specifiek werk of type werk moet een kerk doen, en wat moet de reikwijdte van haar werk beslaan, om een kerk genoemd te worden, om dit werk te zijn wat een ware kerk zou moeten doen? Dit is een deel van de specifieke inhoud waarover gecommuniceerd zou moeten worden met betrekking tot de definitie van een kerk. Ten eerste, welk werk doet een kerk precies? (Hoofdzakelijk verkondigt ze Gods woorden, getuigt ze van Gods werk en verspreidt ze het evangelie, zodat meer mensen voor God kunnen komen en Zijn redding kunnen aanvaarden.) Is dit een concrete taak? (Ja.) Dit is de betekenis van het bestaan van een kerk en een van de concrete taken die ze moet doen, maar het is niet alles. Het verkondigen van Gods woorden en getuigen van Gods werk is een concrete taak. Wie is verantwoordelijk voor deze taak? Dat is het huidige evangelieteam. Welk ander werk doet een kerk? (Broeders en zusters organiseren om samen te komen, Gods woorden te eten en te drinken en over Gods woorden te communiceren, zodat ze voortdurend de waarheid kunnen begrijpen en hun plichten normaal kunnen vervullen.) Deze concrete taak is om mensen te leiden bij het eten en drinken van Gods woorden, bij het begrijpen van de waarheid en bij de normale vervulling van hun plichten. Het verkondigen van Gods woorden is een grote en belangrijke taak van een kerk. Mensen leiden om Gods woorden te eten en te drinken, de waarheid te begrijpen en hun plichten normaal te vervullen is het wezenlijke werk van een kerk; dit wordt van binnenuit gestuurd. Deze twee taken, een externe en een interne, zijn het werk dat door het bestaan van een kerk wordt voortgebracht. Ze kunnen ook worden beschouwd als twee belangrijke taken die een kerk zou moeten uitvoeren. Zijn er nog andere? (Een andere taak is mensen leiden om Gods oordeel te ervaren, om zo gereinigd te worden en een verandering van gezindheid te bereiken.) Dit is een concrete interne taak van een kerk. Al deze taken die jullie hebben genoemd, zijn in principe representatief. Het ervaren van Gods werk, zoals het ervaren van verschillende omgevingen, het ervaren van oordeel, tuchtiging, het snoeien, enzovoort, om uiteindelijk een verandering van gezindheid te bereiken en redding te verwerven, is een concrete taak. Dit zijn het effect en de uitwerking die de vorming en het bestaan van een kerk op mensen hebben. Het werk van het verkondigen van Gods woorden en het getuigen van God wordt niet alleen door het evangelieteam uitgevoerd; het wordt ook volbracht door middel van verschillende artikelen met ervaringsgetuigenissen, lofzangen, diverse video’s en films, enzovoort, die ook de specifieke inhoud en projecten zijn die onder het werk van het verkondigen van Gods woorden vallen. Daarnaast zijn er taken die verband houden met het kerkleven: Gods woorden eten en drinken om de waarheid te begrijpen, in staat zijn zich aan God te onderwerpen en God te kennen, en het ervaren van Gods werk en de verschillende omgevingen die door God zijn ingesteld tijdens het proces van het vervullen van plichten, zodat men een verandering van gezindheid kan bereiken en redding kan verwerven. Dit zijn verschillende taken die voortkomen uit het bestaan van een kerk, nadat deze is opgericht. Zijn er naast deze hoofdtaken ook perifere taken? Wat zijn de perifere taken? Die verwijzen naar niet-belangrijk werk of werk dat betrekking heeft op algemene zaken, dat echter ook enkele voordelen heeft voor Gods uitverkorenen bij het nastreven van de waarheid en het vervullen van hun plichten; dit werk kan een positieve invloed hebben op hun levensgroei en de verandering van hun kijk op zaken. Telt, in speciale omstandigheden, het werk van algemene zaken met betrekking tot het fysieke overleven van mensen, dat voortkomt uit het kerkwerk, als het noodzakelijke werk van een kerk? Bijvoorbeeld, landbouw, veeteelt en andere activiteiten die voorzien in wat noodzakelijk voedsel voor degenen die hun plicht vervullen – tellen deze als het wezenlijke werk van een kerk? (Nee.) En hoe zit het met het voorzien in computers, apparatuur en andere dingen voor degenen die hun plicht vervullen – tellen deze als het wezenlijke werk van een kerk? (Nee.) Waar verwijst het wezenlijke werk van een kerk dan naar? Dit heeft te maken met de definitie van een kerk. Jullie eerdere definities van een kerk waren goed; ik was er behoorlijk tevreden over, omdat de omschrijvingen in jullie definities verband houden met hogere waarheden zoals het binnengaan van mensen in het leven, hun ware geloof in en navolging van God, het kennen van God, en zelfs verandering van gezindheid, onderwerping aan God en het aanbidden van God. Vanuit dit oogpunt bezien, is het bestaan van een kerk absoluut niet omwille van zaken die verband houden met het vleselijke leven en de belangen van mensen, zoals hen warm en gevoed houden, hen gezond houden of zich bekommeren om hun toekomstperspectieven. Een kerk bestaat niet om het fysieke overleven van mensen te ondersteunen of om mensen beter van het vleselijke leven te laten genieten. Sommige mensen zeggen: “Dat klopt niet. Ons fysieke leven en overleven worden genoemd in Gods woorden, die ons vertellen dat we wat moderne kunsten en kennis over gezond blijven moeten leren. Hebben deze dingen niet te maken met ons overleven?” Worden deze beschouwd als het wezenlijke werk van een kerk? (Nee.) Aangezien een kerk is samengesteld uit mensen die in God geloven, en het leven van mensen van nature eten, kleding, onderdak, vervoer en dagelijkse benodigdheden omvat, helpt een kerk mensen deze kwesties terloops op te lossen. Wanneer deze zijn opgelost, denken mensen: “De kerk is ook verantwoordelijk voor onze dagelijkse behoeften. Dit is het reguliere werk van de kerk en haar wezenlijke werk.” Is dit geen misverstand? (Ja.) Waardoor wordt dit misverstand veroorzaakt? (Ze hebben geen duidelijkheid over wat het wezenlijke werk van een kerk is.) Waarom hebben ze hier zelfs nu nog geen duidelijkheid over? Is er geen probleem met hun bevattingsvermogen? (Ja.) Waarom is er een probleem met hun bevattingsvermogen? Dit is een kwestie van kaliber. Uiteindelijk komt het neer op een slecht kaliber.

Wat het wezenlijke werk van een kerk betreft, werden zojuist drie punten genoemd: één is het getuigen van en verkondigen van Gods woorden. Een ander is mensen leiden om Gods woorden te eten en te drinken en de werkelijkheid van Gods woorden binnen te gaan, en mensen helpen de waarheid te begrijpen, Gods woorden te beoefenen en hun plichten beter te vervullen. En nog een ander is mensen leiden om Gods werk te ervaren, Gods soevereiniteit te ervaren en hun verdorven gezindheid af te werpen om een verandering van gezindheid te bereiken op basis van het begrijpen van Gods woorden. Dit alles is erop gericht dat mensen redding verwerven. Deze drie punten zijn goed samengevat; ze zijn het werk dat een kerk moet doen en de waarde en betekenis van het bestaan van een kerk voor de mensheid, voor kerkleden en voor Gods uitverkorenen. Maar dit is niet omvattend genoeg. Denk behalve over deze wezenlijke taken nog eens na over welke andere wezenlijke voordelen mensen verkrijgen, afgezien van het ervaren van dit werk dat kerken verrichten. (Mensen leren verschillende mensen, gebeurtenissen en dingen te onderscheiden.) Het onderscheiden van verschillende mensen, gebeurtenissen en dingen komt enigszins in de buurt; het heeft te maken met het wezenlijke werk van een kerk. Als we het over wezenlijk werk hebben, hebben we het over de representatieve taken. Waar we zojuist over communiceerden, zijn de positieve opbrengsten die mensen behalen, of een deel van het werk dat door kerken wordt uitgevoerd waar mensen aan deelnemen of dat ze ervaren. Naast deze wezenlijke taken is een andere waarde van het bestaan van een kerk het helpen van mensen om de mensheid, de wereld en de invloed van de duisternis te begrijpen. Is dit een wezenlijke taak van een kerk, naast de drie taken waarover jullie communiceerden? Is dit een concrete taak? (Ja.) Vergeleken met de eerste drie taken wordt dit beschouwd als een perifere taak. Waarom wordt het als perifeer beschouwd? Omdat het een resultaat is dat door mensen wordt bereikt door de eerste drie taken te ervaren – het wordt bereikt door Gods werk te ervaren, Gods woorden te eten en te drinken, de waarheid te begrijpen, de eigen verdorven gezindheid te begrijpen en God te kennen. Het gevolg is dat mensen deze boosaardige mensheid, deze duistere wereld en de invloed van de duisternis gaan begrijpen. Is dit resultaat nu gedeeltelijk bereikt? (Ja.) Is dit niet de waarde van het bestaan van een kerk? Is dit niet een functie en effect dat het bestaan van een kerk zou moeten hebben voor degenen die God volgen? (Ja.) Enerzijds heeft het dit objectieve effect; anderzijds voeren kerken dit werk ook positief en actief uit. Welke concrete projecten zijn bij dit werk betrokken? Bijvoorbeeld films over Gods uitverkorenen die arrestatie en marteling ondergaan – enerzijds zijn dit getuigenissen die worden voortgebracht door degenen die God volgen wanneer ze Satans wrede vervolging ondergaan; anderzijds ontmaskeren ze hoe deze boosaardige mensheid, deze duistere wereld en duistere invloeden God en de waarheid weerstaan en veroordelen, evenals de verschillende manieren waarop ze degenen die God volgen wreed vervolgen. Terwijl deze dingen worden ontmaskerd, helpen de films mensen om vanuit dit perspectief de mensheid, de wereld en de invloed van de duisternis te begrijpen. Sommige mensen zeggen: “Wat bedoelt u met ‘de mensheid en de wereld begrijpen’?” Wat denken jullie allemaal dat het betekent? (De duisternis en boosaardigheid van de mensheid en de wereld begrijpen, evenals de essentie begrijpen dat de hele mensheid vijand van God is.) Juist. Het betekent de boosaardigheid en duisternis van de mensheid begrijpen, de lelijke gezichten en de ware aard van de hele mensheid als vijanden van God begrijpen. Video’s over marteling of persoonlijke ervaringsgetuigenissen zijn concrete voorbeelden van dit werk dat kerken doen. Daarnaast: het ontmaskeren van traditionele cultuur, menselijke morele opvattingen, de gedachten van bepaalde etnische groepen of rassen, evenals traditionele doctrines van het taoïsme en confucianisme in China, sommige pseudo-waarheden, en famileregels en opvoeding die mensen binden en hun gedachten beknotten – wat is het doel van het ontmaskeren hiervan? Onder welke categorie van werk valt dit? Is de inhoud die ik eerder ontleedde in het verhaal ‘Slapen op kreupelhout en gal likken’ geen onderdeel van het begrijpen van de wereld, de mensheid en de invloed van de duisternis? (Ja.) Dit is een voorbeeld van de concrete inhoud van dit werk. Dit werk is dus ook een concrete taak die een kerk zou moeten uitvoeren. Samengevat: het werk van een kerk is enerzijds om mensen positief te leiden naar de werkelijkheid van de waarheid door middel van de waarheid, zodat ze tot onderwerping aan God komen. Anderzijds is het om de satanische, duistere wereld te ontmaskeren, Satans diverse daden van vijandigheid jegens de waarheid en God te ontmaskeren, en de kwade trends in de menselijke samenleving, de verschillende ideeën en noties van de verdorven mensheid, evenals hun ketterijen, drogredenen, enzovoort, te ontmaskeren, zodat mensen de ware aard en essentie van dit boosaardige tijdperk kunnen begrijpen. Is dit niet het wezenlijke werk van een kerk? (Ja.) In feite hebben jullie al veel verworven uit het werk van de kerk en hebben jullie aanzienlijke voordelen behaald. Wat de mensen in de kerk betreft, of het nu degenen zijn die geïnteresseerd zijn in de waarheid, of degenen die niet geïnteresseerd zijn in de waarheid, na God drie tot vijf jaar te hebben gevolgd, door bijeenkomsten om over de waarheid te communiceren, door het biddend lezen van Gods woorden, en door het ervaren van de vervolging en denigratie door ongelovigen, de hinder door slechte mensen en antichristen, en allerlei andere mensen, gebeurtenissen en dingen, zullen ze onbewust deze duistere wereld, de boosaardige mensheid, de heersende autoriteiten en de duistere invloed van de hele wereld gaan onderscheiden en begrijpen. Dit zijn de opbrengsten die ze behalen. En hoe komen deze opbrengsten tot stand? Worden ze teweeggebracht door het bestaan van de kerken? Worden ze teweeggebracht door het werk dat kerken doen? (Ja.) Enerzijds hebben mensen enig begrip gekregen van Gods woorden, werk en gezindheid; anderzijds hebben ze ook enig overeenkomstig bewustzijn en onderscheidingsvermogen gekregen van de wereld, de mensheid en de invloed van de duisternis. De resultaten en positieve effecten van deze twee opbrengsten op mensen zijn wat ze zouden moeten bereiken om redding te verwerven.

Het werk van een kerk kan worden samengevat als het verkondigen van en getuigen van Gods woorden en werk, en het leiden van mensen om Gods woorden te eten en te drinken, zodat ze de waarheid kunnen begrijpen, Gods woorden kunnen beoefenen en hun plichten beter kunnen vervullen. Daarnaast kunnen ze, vanuit hun begrip van de waarheid, Gods werk ervaren, hun verdorven gezindheden afwerpen en een verandering van gezindheid bereiken. Naast deze drie aspecten omvat het het helpen van mensen om de boosaardige mensheid, de duistere wereld en de invloed van de duisternis te begrijpen. Hoewel de werkprojecten van een kerk niet talrijk zijn, is de concrete inhoud enorm. De inhoud heeft geheel te maken met Gods woorden, de waarheid, het afwerpen van verdorven gezindheden en onderwerping aan God; natuurlijk heeft het nog meer te maken met gered worden. Dit is de functie van een kerk en de waarde van haar bestaan. Elk aspect van het werk van een kerk is nauw verbonden met het binnengaan in het leven van Gods uitverkorenen, omdat het te maken heeft met hoe mensen met Gods woorden omgaan, hun houding jegens God, hun redding, en hun opvattingen en houdingen ten opzichte van de wereld, de mensheid en de invloed van de duisternis. Kortom, het bestaan van een kerk is nauw verbonden met iedereen, en het werk waar een kerk zich mee bezighoudt, samen met de waarde en betekenis van haar bestaan, is onlosmakelijk verbonden met iedereen die Gods redding aanvaardt.

Laten we het, nu we hebben gecommuniceerd over het specifieke werk dat een kerk moet doen, hebben over de ongepaste definities en zienswijzen die mensen hebben over de benaming ‘kerk’ en de betekenis van haar bestaan. Allereerst beschouwen mensen een kerk als een relatief troostrijke plek, een plek vol warmte en zonneschijn, een relatief vriendelijke plek zonder conflicten, oorlog, moord of bloedvergieten – een ideale, met geluk vervulde plek waar het hart van mensen naar verlangt. Hier heersen geen jaloezie of strijd, geen gekonkel, geen kwade tendensen, of andere fenomenen die in de wereld van de niet-gelovigen bestaan. Ze wordt gezien als een ideale haven waar mensen hun hart kunnen verankeren. Ongeacht hoe mooi de verbeeldingen van mensen over de benaming ‘kerk’ zijn, al met al vinden mensen een zekere mate van geestelijke steun in de kerk. Deze geestelijke steun heeft voor hen een meer tastbare functie: wanneer ze moeilijkheden ondervinden, kunnen ze naar de kerk komen om hun problemen te uiten, en de kerk kan hen helpen hun zorgen te verlichten en hun moeilijkheden op te lossen. Als ze bijvoorbeeld moeilijkheden ondervinden op het werk of in het leven, als hun kinderen ongehoorzaam zijn, als hun man of vrouw een affaire heeft, als er conflicten zijn tussen schoonmoeders en schoondochters, als er geschillen zijn met collega’s of buren, als hun kinderen worden gepest, als hun land wordt overgenomen door een of andere plaatselijke tiran, enzovoort – wanneer deze dingen gebeuren, hopen mensen dat iemand in de kerk voor hen kan opkomen en kan helpen deze kwesties op te lossen en te regelen. In de beleving van mensen is een kerk zo’n plek. In hun ogen is een kerk ongetwijfeld een toevluchtsoord, een ideaal paradijs, een plek om zorgen te verlichten en moeilijkheden op te lossen, geweld uit te bannen en vriendelijke mensen in vrede te laten leven, en gerechtigheid te handhaven. Als het leven moeilijk wordt, zou de kerk steun moeten bieden; als er geen groenten te eten zijn en geen rijst is om te koken, zou de kerk die moeten uitdelen; als er geen kleren zijn, zou de kerk die moeten kopen; als iemand ziek wordt, zou de kerk voor de behandeling moeten betalen. Wanneer iemand moeilijkheden ondervindt op het werk, zouden de broeders en zusters in de kerk een helpende hand moeten bieden, hun invloed moeten laten gelden, hun contacten moeten inschakelen of begeleiding moeten bieden. Wanneer iemands kinderen toelatingsexamen voor de universiteit doen, wendt men zich tot de kerk om meer mensen te vinden die voor hen bidden, in een poging ervoor te zorgen dat hun kinderen succesvol toegelaten worden tot de universiteit. Ongeacht welke moeilijkheden men ondervindt, zolang men naar de kerk komt, kunnen al deze moeilijkheden worden opgelost en geregeld. Zelfs als men wordt mishandeld door kwaadaardige mensen, kan de kerk, met haar vele mensen en grote invloed, de zaken regelen. Aangemoedigd en gesteund door velen, zal men niet langer timide zijn of bang om door tuig te worden lastiggevallen. Zelfs wanneer men in de maatschappij wordt gepest, wordt buitengesloten en voortdurend worstelt zonder een manier om de kost te verdienen, kan men hulp en goed advies zoeken bij de kerk, en passend werk vinden. Al deze dingen, en meer, behoren volgens de mensen tot de rol die een kerk zou moeten spelen en het werk dat ze zou moeten verrichten. Afgaande op de gedachten en noties van mensen, of op wat ze van een kerk vereisen, is het duidelijk dat ze de kerk ongetwijfeld zien als een welzijnsinstelling, een liefdadigheidsorganisatie, een relatiebemiddelings- of wervingsbureau, of een Rode Kruis-vereniging. Sommigen denken zelfs dat, ongeacht hoe bekwaam ze zijn of wat hun status is in de maatschappij en onder de mensheid, ze altijd een machtige entiteit nodig hebben om op terug te vallen. Wanneer ze moeilijkheden ondervinden in de maatschappij of tegenover de gevestigde machten staan, hebben ze een sterke kracht nodig die hen steunt, voor hen spreekt, de dienst voor hen uitmaakt en voor hun rechten en belangen strijdt. In hun optiek kan de kerk deze rol vervullen en het door hen gehoopte doel bereiken, en dus wordt de kerk hun enige keuze. Het is duidelijk dat zij de kerk zien als een maatschappelijke vakbond of vereniging, zoals een lerarenvakbond, een transportvakbond, een boerenvereniging, een vrouwenvereniging, een ouderenvereniging, enzovoort – dit soort maatschappelijke groeperingen en organisaties. Wat de definitie van een kerk volgens mensen ook moge zijn, afgaande op het werk dat een kerk doet en de accurate definitie van een kerk, is het duidelijk dat de houdingen en vereisten van mensen ten aanzien van de kerk onjuist en ongeldig zijn, en dat mensen die niet zouden moeten hebben. Een kerk is geen plek om ‘de rijken te beroven om de armen te voeden’, geweld uit te bannen en vriendelijke mensen in vrede te laten leven, of gerechtigheid te handhaven, en al helemaal geen plek om de wereld te helpen en mensen te redden of de zorgen van mensen te verlichten en hun moeilijkheden op te lossen. Een kerk is geen liefdadigheidsorganisatie, geen welzijnsinstelling en geen sociale gemeenschap. De oprichting en aanwezigheid van een kerk zijn niet bedoeld om als maatschappelijke groepering of organisatie te fungeren. Afgezien van de enkele essentiële taken die een kerk op zich moet nemen, namelijk getuigen van Gods woorden en die verspreiden, en mensen leiden om Gods woorden te eten en drinken, Gods werk te ervaren en hun verdorven gezindheden af te werpen om redding te bereiken, heeft een kerk geen enkele verplichting om enige functie of hulp te bieden aan de maatschappij of aan welke etnische groep dan ook. Bovendien is een kerk geen plek om voor de rechten en belangen van mensen te strijden en heeft ze geen verplichting om het fysieke leven, de sociale status, functietitels, salarissen, sociale voorzieningen, enzovoort, van mensen te garanderen. In de noties van mensen geloven zij dat de functies van een kerk zijn: geweld uitbannen en vriendelijke mensen in vrede laten leven, gerechtigheid handhaven, de zorgen van mensen verlichten en hun moeilijkheden oplossen, de wereld helpen en mensen redden, en voor de rechten en belangen van mensen strijden – in wezen deze functies. Daarom geloven mensen dat de kerk hun directe hulp is en dat elke moeilijkheid door de kerk kan worden opgelost en geregeld. Het is duidelijk dat mensen de kerk beschouwen als een maatschappelijke instelling, organisatie of groepering. Maar is een kerk zo’n instelling? (Nee.) Als de functies en rollen waarvoor mensen geloven dat een kerk bestaat, zijn: geweld uitbannen en vriendelijke mensen in vrede laten leven, gerechtigheid handhaven, de zorgen van mensen verlichten en hun moeilijkheden oplossen, de wereld helpen en mensen redden, voor de rechten en belangen van mensen strijden, enzovoort, dan kan deze kerk geen kerk worden genoemd, omdat ze geen connectie heeft met Gods woorden, het werk van de Heilige Geest of Gods werk van het redden van mensen. Een dergelijke groepering of organisatie zou simpelweg een groepering of organisatie moeten worden genoemd, en heeft geen relatie met een kerk, noch enige connectie met het werk van een kerk. Als een organisatie, onder de vlag van het geloof in God, zich bezighoudt met activiteiten zoals het bijwonen van diensten, het aanbidden van God, het lezen van de Bijbel, bidden, het zingen van lofzangen en prijzen, of zelfs als ze formele bijeenkomsten en aanbidding heeft, evenals zogenoemde bijbelstudiebijeenkomsten, gebedsbijeenkomsten, bijeenkomsten voor medewerkers, uitwisselingsbijeenkomsten, enzovoort, ongeacht het type leden en de structuur die ze heeft, hebben deze geen enkele connectie met een ware kerk. Wat is een ware kerk dan precies? Hoe komt ze tot stand? Een ware kerk wordt gevormd door Gods verschijning, Zijn werk en Zijn uitdrukking van de waarheid om de mensheid te redden. Zij ontstaat wanneer mensen Gods stem horen, zich tot God keren en zich onderwerpen aan Gods werk. Dit is een ware kerk. Een kerk wordt niet door mensen georganiseerd en opgericht, maar wordt door God persoonlijk gesticht, en door God persoonlijk geleid en gehoed. Daarom heeft God opdrachten voor Zijn kerken. De missie van een kerk is om Gods woorden te verspreiden, te getuigen van Gods werk, en mensen te helpen Gods stem te horen, terug te keren in Gods aanwezigheid, Zijn redding te aanvaarden, Zijn werk te ervaren om Zijn redding te verkrijgen en voor Hem te getuigen – zo eenvoudig is het. Dit is de waarde en betekenis van het bestaan van een kerk.

III. De definitie van een kerk

Na de communicatie over het onderwerp ‘wat een kerk is’, hebben jullie nu enig begrip van de vorming van een kerk, het werk dat een kerk doet en de resultaten die ze bereikt. Jullie kunnen ook iets van de waarde en betekenis van het bestaan van een kerk begrijpen. Kunnen we dan nu een accurate definitie opstellen van wat een kerk precies is? Allereerst is een kerk geen plek om mensen emotionele troost te bieden, noch is het een plek om ervoor te zorgen dat mensen goed gevoed en gekleed zijn of om mensen een toevluchtsoord te bieden. Een kerk is geen plek om de fysieke rechten en belangen van mensen te waarborgen of om de moeilijkheden die zij in het leven tegenkomen op te lossen. Het is geen plek om de geestelijke leegtes van mensen te vullen en geestelijke steun te bieden. Aangezien kerken niet zijn wat mensen volgens hun noties en verbeeldingen aannemen dat ze zijn, wat is dan de specifieke definitie van een kerk? Wat is een kerk precies? In de Bijbel gaf de Heer Jezus een fundamentele omschrijving van de benaming ‘kerk’. Hoe verwoordde Hij dat precies? (“Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden” (Matteüs 18:20).) Deze woorden betekenen dat, ongeacht hoeveel mensen er samenkomen, zolang ze het werk van de Heilige Geest hebben en ze voelen dat God daar bij hen is, die plek een kerk is – precies dat. In de laatste dagen is God verschenen om te werken en de waarheid uit te drukken. Wanneer mensen samenkomen om Gods woorden te eten en drinken, biddend te lezen en erover te communiceren, is God daar aanwezig, en zo ook de verlichting van de Heilige Geest, wat betekent dat God het als een kerk erkent. Als mensen samenkomen maar niet de woorden van God eten en drinken, als ze louter lege geestelijke doctrines napraten en het werk van de Heilige Geest niet kunnen voelen, dan is het geen kerk, want ze wordt niet door God erkend en heeft dus niet het werk van de Heilige Geest. Bijeenkomsten waar God aanwezig is, worden door Hem gezegend en geleid. Wanneer mensen bij zulke bijeenkomsten samenkomen, of ze nu Gods woorden eten en drinken, over de waarheid communiceren of de waarheid gebruiken om problemen op te lossen, staat dit alles in verband met Gods vereisten en leiding, en wordt daarom allemaal door Hem gezegend. Daarom kan een soort bijeenkomst, zolang die de begeleiding, het leiderschap en de aanwezigheid van God heeft, een kerk worden genoemd. Dit is de eenvoudigste, meest fundamentele definitie van een kerk, en het was de definitie van een kerk gedurende het Tijdperk van Genade. Ze kwam voort uit de context van Gods werk in die tijd en is daarom accuraat en geldig. Maar tijdens deze fase van het oordeelswerk in de laatste dagen moet, omdat God meer woorden heeft gesproken en groter werk heeft verricht, de definitie van een kerk diepgaander zijn dan die fundamentele definitie uit het Tijdperk van Genade. Gods werk is verder gevorderd. Een kerk wordt niet langer louter gekenmerkt door het werk van de Heilige Geest en de aanwezigheid van God. Nu werkt God persoonlijk in Zijn kerken, en leidt en hoedt Hij ze; Gods uitverkorenen kunnen Zijn huidige woorden eten en drinken, en Christus volgen en van Hem getuigen. Daarom is de definitie van een kerk in de laatste dagen verder gevorderd dan het geval was in het Tijdperk van Genade; het is een diepgaandere, nauwkeurigere en specifiekere omschrijving dan voorheen, en ze is uiteraard onlosmakelijk verbonden met de waarheid en de woorden van God. Wat is dus de meest accurate en geschikte manier om een kerk te definiëren? Ten eerste zou de basisdefinitie een groep mensen moeten zijn die God oprecht volgt. Meer specifiek is een kerk een groep mensen die God oprecht volgt, door Zijn woorden wordt bestuurd, de waarheid nastreeft, Zijn woorden beoefent en ervaart, en zich aan God kan onderwerpen en Hem kan aanbidden, Zijn wil kan volgen en Zijn redding kan verkrijgen. De kern van deze definitie is ‘een groep mensen’. Een kerk is geen plaats, geen collectief of gemeenschap, en al helemaal geen loutere bijeenkomst van gelovige mensen. De ‘groep’ kan bestaan uit een tiental mensen, of dertig tot vijftig mensen, of uiteraard nog grotere aantallen. Ze kunnen samenkomen, of ze kunnen zich opsplitsen in kleinere groepen om samen te komen; dit is flexibel en veranderlijk. Kortom, wanneer deze volgelingen van God Hem verhogen, van Hem getuigen, Hem aanbidden en Zijn wil volgen, vormen zij een kerk. Met hoeveel ze ook samenkomen, ze zijn nog steeds een kerk. Bijvoorbeeld, 50 mensen worden een kleine kerk genoemd, en 100 mensen een grote kerk – de omvang van de kerk wordt bepaald door het aantal leden. Er zijn groot-, middelgroot- en kleinschalige kerken; het aantal mensen in een kerk staat niet vast. Laten we nog eens kijken naar de definitie van een kerk: een groep mensen die God oprecht volgt, door Zijn woorden gestuurd wordt, de waarheid nastreeft, Zijn woorden in praktijk brengt en ervaart, zich aan God kan onderwerpen en Hem kan aanbidden, Zijn wil kan volgen en Zijn redding kan verwerven. Waarom wordt een kerk zo gedefinieerd? Omdat God in de kerken wil werken, en God die groep mensen wil redden. Alleen zo’n groep mensen kan een kerk worden genoemd. En alleen als zo’n groep mensen samenkomt, kunnen ze normaal van Gods woorden eten en drinken en ze in praktijk brengen, en echt tot God bidden, zich aan Hem onderwerpen en Hem aanbidden. Die groep mensen wordt geregeerd en geleid door Gods woorden, dus het is door zo’n groep mensen dat de definitie van een kerk ontstaat. Omdat mensen in religies de waarheid niet aanvaarden en Gods werk niet aanvaarden, en God hen niet redt, zijn ze geen kerk; ze zijn een religieuze gemeenschap. Dit is het duidelijkste verschil tussen een kerk en religie. Alleen een kerk wordt door Gods woorden bestuurd, en alleen een kerk die persoonlijk door Christus wordt gehoed, wordt door Gods woorden bestuurd. Wat betekent het om door Gods woorden te worden bestuurd? Moeten we hier het werk van de Heilige Geest, of de leiding, verlichting en illuminatie van de Heilige Geest vermelden? (Nee.) Zeg me, wat is praktischer: door Gods woorden worden bestuurd, of het werk van de Heilige Geest hebben? (Door Gods woorden worden bestuurd.) Door Gods woorden worden bestuurd is praktischer en concreter. Het werk van de Heilige Geest geeft mensen louter enige verlichting en illuminatie om hen te helpen de waarheid te begrijpen en leidt hen ertoe om beoefeningsprincipes te vinden in Gods woorden. Het bereikte resultaat is dat ze door Gods woorden worden bestuurd. Als de Heilige Geest niet zou werken, zouden mensen dan nog steeds hun plichten kunnen vervullen door Gods woorden te begrijpen en principes te vatten? (Ja.) Nu zijn Gods woorden zo veel gesproken; mensen luisteren vaak naar preken en kunnen Gods woorden begrijpen. Zelfs zonder het werk van de Heilige Geest weten mensen wat ze moeten doen. Zij die van de waarheid houden, kunnen Gods woorden beoefenen en zich aan Gods werk onderwerpen zolang ze de waarheid maar begrijpen. Zij die niet van de waarheid houden, zullen Gods woorden niet begrijpen, zelfs als ze die horen, en zelfs als ze een beetje begrijpen, zullen ze niet bereid zijn te beoefenen en kunnen ze dus alleen worden geëlimineerd. In de laatste dagen drukt God rechtstreeks de waarheid uit om mensen persoonlijk te leiden en te hoeden. Het werk van de Heilige Geest is slechts ondersteunend. Het is zoals wanneer een kind net leert lopen; soms zal een volwassene een handje helpen. Zodra het kind stabiel kan lopen en rennen, is het niet nodig dat iemand het ondersteunt. Daarom is het werk van de Heilige Geest niet absoluut, noch is het cruciaal. Wanneer mensen door Gods woorden worden bestuurd, betekent dit dat ze Gods woorden begrijpen, de waarheid begrijpen en weten wat Gods woorden betekenen en wat de principes en normen zijn die God van mensen vereist, en dat ze deze principes en normen kunnen begrijpen en toepassen. Dit is wat het betekent dat de harten van mensen door Gods woorden worden bestuurd. God heeft over deze dingen al met voldoende helderheid en duidelijkheid gesproken, dus het is hier niet nodig om het werk van de Heilige Geest te vermelden. In de laatste dagen heeft God zoveel waarheden uitgedrukt en elke waarheid helder en begrijpelijk voor mensen gemaakt. Daarom is het werk van de Heilige Geest niet zo belangrijk en is het slechts ondersteunend. Alleen wanneer mensen de waarheid niet begrijpen of wanneer God nog niet zoveel woorden met een dergelijke grondigheid en helderheid had gesproken, verricht de Heilige Geest enig werk van een ondersteunende, aansporende aard, dat mensen wat eenvoudig licht geeft en dient om hen een beetje aan te sporen, en hen helpt om de juiste keuzes te maken en het juiste pad te bewandelen in hun leven en in diverse omgevingen. Nu is het tijdperk van Gods woorden, waarin God persoonlijk spreekt om de mensheid te leiden, en Gods woorden domineren alles. Het werk van de Heilige Geest is slechts ondersteunend. Wanneer mensen de waarheid begrijpen, Gods woorden kunnen beoefenen en naar Gods woorden kunnen leven, wordt aan Gods bedoelingen voldaan.

Laten we kijken naar de eerste zinsnede in de basisdefinitie van een kerk: ‘God oprecht volgen.’ Dit ‘oprecht’ heeft een specifieke betekenis. Het verwijst niet naar degenen die alleen maar de tijd doden, degenen die louter in naam stoelen bezetten, degenen die zich tegoed doen aan broden, degenen die voor hun redding op genade vertrouwen, of degenen die enige bijbedoelingen en -doelen hebben. Wat betekent ‘oprecht’ dan? De meest fundamentele en eenvoudige uitleg is deze: zolang iemand hoort over God, de waarheid of de Schepper, voelt diegene een verlangen in zijn hart, zal hij gewillig verzaken, zich gewillig toewijden, gewillig tegenspoed verdragen, en is hij bereid om voor God te verschijnen om Gods roeping te aanvaarden en alles achter te laten om God te volgen. Zolang men een oprecht hart heeft, is dat voldoende. Sommige mensen zeggen: “Waarom zegt u niet dat het een groep mensen vol geloof is die God volgt?” Dat niveau kunnen mensen niet bereiken. Van degenen die nu hun plichten doen, geloven sommigen al zo’n tien jaar, en anderen al twintig of dertig jaar; het hebben van deze oprechtheid is in wezen voldoende. Het definiëren als ‘vol geloof zijn’ is niet accuraat. Onze definitie van een kerk is gebaseerd op een fundamentele en specifieke situatie, zonder haarkloverij over woorden of het te hoog stellen van de definitie en de norm, omdat dat onpraktisch zou zijn. Sommige mensen zeggen: “ ‘Oprecht’ en ‘vol geloof’ zeggen is niet genoeg. Het zou een groep rechtvaardige mensen moeten worden genoemd die God vrezen en het kwaad mijden – dat zou geweldig zijn!” Als we de norm zo hoog stellen, dan zouden de daaropvolgende zinsneden, ‘de waarheid nastreven, Zijn woorden beoefenen en ervaren’, allemaal onnodig zijn. De kern is dat alle leden van de kerk degenen zijn die God wil redden. Deze groep mensen is vervuld van Satans verdorven gezindheden en vol noties en verbeeldingen over God. Realistischer gesproken zijn ze vol opstandigheid, ontbreekt het hun aan onderwerping, begrijpen ze de waarheid niet en hebben ze totaal geen kennis van God – dit is de meest realistische situatie. Daarom bevinden kerkleden zich in Gods ogen in zo’n echte toestand en echte status. Gods selectie van mensen is gebaseerd op deze basisvoorwaarde: of ze God oprecht kunnen volgen, en zich oprecht kunnen inzetten en dingen oprecht kunnen verzaken. Sommige mensen zeggen: “Als ze oprecht zijn, waarom hebben ze dan nog steeds buitensporige verlangens? Als ze oprecht zijn, waarom willen ze dan nog steeds zegeningen verkrijgen?” Deze dingen zullen geleidelijk veranderen naarmate mensen Gods werk ervaren. Op dit moment definiëren we het basisbegrip van een kerk. Dit basisbegrip is de minimumvereiste en de laagste norm voor Gods selectie van mensen. Deze normen zijn totaal niet leeg of overdreven; ze komen bijzonder overeen met jullie werkelijke situatie. Met andere woorden, wanneer God jullie kiest en besluit een van jullie te redden, zijn dit de criteria waar God naar kijkt. Als je aan deze vereisten voldoet, word je door God in Gods huis gebracht en word je lid van de kerk. Dit is de feitelijke situatie. Daarom is de eerste zinsnede in de definitie van een kerk ‘God oprecht volgen’; dit is relatief accuraat. Deze groep mensen schiet tekort wat betreft vrees voor God en het mijden van het kwaad, wat betreft het zich kunnen losmaken van de duistere invloed, en wat betreft volledig in opstand komen tegen de wereld en de grote rode draak. In al deze dingen schieten ze tekort. Waarom? Omdat de definitie verder vermeldt: in staat zijn de beoefening van Gods woorden na te streven. In het proces van het nastreven kunnen mensen, omdat ze een hart hebben dat de waarheid liefheeft en naar de waarheid hunkert, Gods woorden ervaren en beoefenen, en uiteindelijk kunnen ze God aanbidden. God aanbidden omvat het zich onderwerpen aan God, het luisteren naar Gods woorden, het aanvaarden van Gods orkestraties en het aanvaarden van Gods soevereiniteit en regelingen. Uiteindelijk kan deze groep mensen redding verkrijgen. Dit is de feitelijke status van kerkleden in Gods ogen. Is dat niet de meest elementaire voorwaarde? (Ja.) Sommige mensen zeggen: “U heeft het afwerpen van Satans verdorven gezindheden en het bereiken van zuivering niet genoemd. Deze definitie van een kerk omvat dit niet.” Behoort dit wel tot deze deze definitie? (Ja.) Tot welk deel behoort het? Het nastreven van de beoefening van Gods woorden. Als je de beoefening van Gods woorden kunt nastreven, worden je verdorven gezindheden dan niet geleidelijk opgelost? Ben je dan niet in staat om Satans verdorven gezindheden af te werpen en een verandering van gezindheid te bereiken? (Ja.) Gedurende de periode van het bereiken van een verandering van gezindheid, begrijp je geleidelijk Gods woorden en los je je eigen verdorven gezindheden op. Naarmate je een deel van je verdorven gezindheden oplost, neemt je geloof in God en onderwerping aan God dan toe? Is er een verband hiertussen? (Ja.) Hoe meer je God aanbidt, hoe meer onderwerping aan God je zult hebben. Kom je naarmate je onderwerping aan God toeneemt, niet dichter bij het verkrijgen van redding? (Ja.) Dus, wat voor soort mensen is deze groep? Het zijn degenen die redding kunnen verkrijgen. Dit is de feitelijke situatie van kerkleden. Sommigen zeggen: “Deze definitie van een kerk vermeldt niet het werk waar de kerk zich mee bezighoudt.” Is er hier een deel dat gerelateerd is aan het essentiële werk waar een kerk zich mee bezighoudt? (Het nastreven van het verkrijgen van redding.) Dit deel is nauw verwant. Het werk dat een kerk doet, of het nu het verspreiden van Gods woorden is of het leiden van mensen om Gods woorden te eten en te drinken, het helpen van mensen om zichzelf te kennen en Satans verdorven gezindheden af te werpen, heeft uiteindelijk als doel mensen te helpen redding te verkrijgen. Kunnen jullie dit meest fundamentele en eenvoudige concept van een kerk nu dan aanvaarden? (Ja.) Deze definitie is niet overdreven of leeg, en ze gebruikt geen hoogdravende termen en zinsneden, maar ze omvat de meest elementaire benodigdheden voor de vorming of definitie van een kerk.

Begrijpen jullie de achtergrond van de definitie van het begrip ‘kerk’, nu ik het jullie heb uitgelegd? (Ja.) Als ik het niet op deze manier had uitgelegd, zouden jullie denken dat het essentiële werk van een kerk en de definitie van een kerk heel diepgaand waren. Nu jullie de definitie van een kerk begrijpen, hebben jullie het gevoel dat jullie begrip van een kerk zo oppervlakkig is. De definitie van een kerk is duidelijk gemaakt – zo praktisch is ze nu eenmaal. Hoe praktischer de dingen zijn, hoe vaker mensen het gevoel hebben dat ze oppervlakkig zijn. Maar als je goed kijkt, is elk woord van deze definitie verbonden en nauw verwant aan praktische en specifieke situaties, en helemaal niet oppervlakkig. De eerste zinsnede in de definitie van een kerk is ‘God oprecht volgen’. Dit ‘oprecht’ is wat God wil. Hoeveel mensen bezitten een dergelijke oprechtheid? Is het voor mensen gemakkelijk om deze oprechtheid te hebben? Het is niet gemakkelijk. Wat betreft ‘door Zijn woorden bestuurd’, heb je dat al bereikt? Je denkt dat deze zinsnede oppervlakkig is en gemakkelijk te bereiken. Als God zegt: “Sta op, volg mij en doe je plicht,” en mensen gehoorzamen, betekent dit dan dat ze door Gods woorden worden bestuurd? Dit betekent alleen dat mensen bereid zijn in God te geloven en God te volgen, maar ze hebben het punt nog niet bereikt waarop ze door Gods woorden worden bestuurd – daar zijn ze nog ver van verwijderd! Wat moet je bezitten om door Gods woorden te worden bestuurd? Het minimaal vereiste is dat je Gods woorden moet begrijpen; je moet weten waar de vereisten in Gods woorden naar verwijzen, welke principes door Gods woorden worden vereist, en hoe je, wanneer je met diverse mensen, gebeurtenissen en dingen wordt geconfronteerd, Gods woorden moet toepassen, en Gods woorden in je beoefening kunt omzetten om God tevreden te stellen. Dit is niet gemakkelijk. Een lange periode van het eten en drinken, biddend lezen, ervaren en begrijpen van Gods woorden, en een begrip van Gods bedoelingen en Gods gezindheid, zijn vereist om geleidelijk enigszins door Gods woorden bestuurd te worden. Daarom lijkt de zinsnede ‘door Zijn woorden bestuurd’ op het eerste gezicht eenvoudig, alsof de meeste mensen door Gods woorden worden bestuurd, maar in werkelijkheid is dat niet het geval. Afgaande op de feitelijke situaties van mensen, is het duidelijk dat deze zinsnede louter een vereiste van God aan mensen is, dat ze nog helemaal niet hebben bereikt. De volgende zinsnede, ‘het nastreven om Zijn woorden te beoefenen’, is Gods vereiste voor mensen. Je hebt de beoefening van Gods woorden nog niet bereikt; je streeft er slechts naar om Gods woorden te beoefenen. Hoe moet je nastreven? Wanneer je situaties tegenkomt, beoefen dan volgens Gods vereisten. Lieg niet; wees een eerlijk mens. Kun je dat? Het is niet gemakkelijk om te doen. Wanneer je wordt gesnoeid, zou je in staat moeten zijn je te onderwerpen en over jezelf na te denken en jezelf te kennen, en volgens de waarheid te beoefenen. Kun je dit bereiken? Als het inspannend voelt of als je eigen wil te sterk is, en je je onstuimigheid altijd de vrije loop wilt laten, moet je ernaar streven zaken volgens principes aan te pakken, en niet je onstuimigheid tonen of op een eigenzinnige en willekeurige manier handelen; je moet doen wat Gods woorden zeggen, het snoeien aanvaarden, je overtredingen leren kennen en begrijpen waar je de fout in ging. Dit wordt het nastreven van de beoefening van Gods woorden genoemd. Betekent het beginnen met het beoefenen van Gods woorden dat iemand veranderd is? Zo eenvoudig is het niet. Als je wordt gekozen als leider of werker, kun je je er dan van weerhouden om eigenzinnig en willekeurig te handelen? Het is niet gemakkelijk; het vereist dat je de waarheid begrijpt, in staat bent Gods woorden te beoefenen en een periode van ervaring doormaakt; alleen dan kun je dit bereiken. Als je zegt dat je Gods woorden wilt beoefenen, maar alleen deze gesproken bereidheid hebt en geen motivatie in je hart, dan zal dat niet volstaan. Wanneer je hart gewillig is en je werkelijk de waarheid wilt beoefenen, kun je de waarheid in praktijk brengen. Wanneer je in je hart niet bereid bent de waarheid te beoefenen, zal het, zelfs als je een eed aflegt of als anderen je steunen, nutteloos zijn. Je moet de vastberadenheid hebben, dat wil zeggen, je moet een hart hebben met een geweldig verlangen naar God. Je moet weten hoe God een zaak definieert en wat Hij dienaangaande vereist, je moet alle woorden van God vinden en verzamelen die met dit aspect te maken hebben, en ze vervolgens biddend lezen en begrijpen. Schrijf ze op in een notitieboekje of leg ze op een plek waar je ze gemakkelijk kunt zien. Kijk er tijdens je werkpauzes naar, lees ze, en na verloop van tijd zul je deze woorden van God uit het hoofd leren en in je hart bewaren. Overdenk elke dag de ware betekenis van Gods woorden en overweeg precies welke manier van spreken en handelen geldt als het beoefenen van Gods woorden. Dit wordt het nastreven van de beoefening van Gods woorden genoemd. Is het gemakkelijk te bereiken? Het is niet gemakkelijk; het is niet iets wat van de ene op de andere dag of met een vlaag van inspanning kan worden bereikt. Sommige mensen zeggen: “Ik zweer een bloedeed,” maar het is nutteloos. Jij zegt: “Ik zal vasten en bidden zonder te eten of te drinken,” maar het is nutteloos. Je zegt: “Ik zal de hele nacht opblijven en lijden,” maar ook dat is nutteloos. Je moet de waarheid nastreven; je moet uitingen van het nastreven van de waarheid bezitten, en je moet een pad hebben voor het nastreven van de waarheid; je moet de juiste middelen en methoden hebben. Ongeacht wat voor soort middelen of methoden je hebt, je kunt niet afwijken van Gods woorden; je moet moeite doen voor Gods woorden, alles ter vergelijking tegen Gods woorden aan leggen, in elke situatie Gods woorden gebruiken om problemen op te lossen, en Gods woorden tot je hoogste prioriteit maken. Dit wordt het nastreven van de waarheid genoemd. Wat het omgaan met anderen betreft, moet je bijvoorbeeld kijken wat Gods woorden hierover zeggen en de woorden van God vinden die betrekking hebben op het omgaan met anderen. Zoek voor harmonieuze samenwerking ook Gods woorden met betrekking tot dit aspect. Wat betreft het trouw vervullen van een plicht, moet je Gods woorden zoeken over hoe je plichten kunt vervullen op een manier die aan de norm voldoet, moet je de essentiële woorden van God uit het hoofd leren en moet je ze in je hart bewaren. Wat betreft wat een valse leider is, welke uitingen valse leiders hebben, of ze geweten en rede hebben, en hoe God valse leiders kenmerkt, dien je deze kernwoorden van God te vinden, ze op te schrijven in een notitieboekje, ze op een plek te leggen waar je ze gemakkelijk kunt zien, en ze biddend te lezen wanneer je maar tijd hebt. Voor elke zaak die verband houdt met je ingang in het leven en verandering van gezindheid, dien je op deze manier te beoefenen en je in te spannen. Dit wordt het nastreven van de waarheid genoemd. Als je inspanning dit niveau niet bereikt, wordt het niet het nastreven van de waarheid genoemd; het wordt voor de vorm meedoen, oppervlakkig blijven en door je dagen heen modderen genoemd.

Laten we kijken naar ‘God aanbidden’. God aanbidden omvat oprecht duchten, oprechte vrees, oprecht respect en oprechte eerlijkheid, evenals God als God behandelen, een plaats voor God in je hart hebben, rationeel omgaan met de omgevingen die God heeft ingesteld en met de opdrachten die God heeft gegeven, en elk woord dat God heeft gesproken serieus en verantwoordelijk behandelen, enzovoort. Al deze uitingen worden aanbidding genoemd. Of het nu gaat om woorden die God van aangezicht tot aangezicht tot je spreekt of om alle woorden die Hij ooit heeft uitgedrukt, zolang je ze kent en onthoudt, en zolang je ze in je hart begrijpt en bevestigt, dien je die te behandelen als de criteria voor hoe je je gedraagt, leeft, enzovoort – dit is de uiting van het aanbidden van God. Wanneer je met zaken wordt geconfronteerd, ongeacht of ze overeenkomen met je eigen smaak, verlangens of noties, zou je in staat moeten zijn je hart te kalmeren en te overwegen: ‘Is dit door God gedaan? Kwam het van God? Waarom deed God dit? Wat wil God in mij louteren, wat wil Hij in mij transformeren? Wat is precies Gods bedoeling? Hoe moet ik mij onderwerpen aan Gods regelingen? Hoe moet ik aan Gods bedoeling voldoen? Hoe moet ik mijn verantwoordelijkheid als mens vervullen?’ Al deze uitingen, naast andere dergelijke uitingen, zijn uitingen van het aanbidden van God. Zelfs als je niet méér waarheid begrijpt, is dit, voor een normaal persoon, voor iemand die in het bestaan van God gelooft, voor iemand die God oprecht volgt, de houding die je op je minst jegens God zou moeten hebben. Alles wat met God te maken heeft, alles wat Gods woorden betreft, alles over Gods opdracht aan jou, je plicht en je verantwoordelijkheid, dien je allemaal zorgvuldig en behoedzaam te behandelen, niet onachtzaam, niet nalatig, niet minachtend – dit wordt het aanbidden van God genoemd. Alles wat met God te maken heeft behandelen met een behoedzaam, zorgvuldig, godvrezend hart vol ontzag – dit wordt het aanbidden van God genoemd. Is dit gemakkelijk te bereiken? Het is niet gemakkelijk. Zonder echte ervaring is zelfs het begrijpen van de twee woorden ‘God aanbidden’ moeilijk, laat staan het daadwerkelijk beoefenen van het aanbidden van God. De laatste zinsnede van de definitie van een kerk is ‘Zijn redding verkrijgen’. Hoe moet dit worden begrepen? De weg naar het verkrijgen van redding is lang, en hier is zelfs nóg meer voor nodig. Ten eerste moet de weg die je bewandelt juist zijn; je moet in staat zijn alle waarheden in Gods woorden te aanvaarden, en iemand zijn die ernaar streeft Gods woorden te beoefenen en zich aan God onderwerpt. Je leven moet door Gods woorden worden bestuurd. Je moet niet alleen het bestaan van God erkennen, maar ook de waarheid liefhebben en volgens de waarheid handelen; je moet oprechte vrees voor en onderwerping aan God hebben, vaak in je hart tot God bidden en geleidelijk overgaan tot het aanbidden van God. Dan ben je iemand die de waarheid liefheeft en zich aan God onderwerpt; precies het soort persoon dat God wil redden. Een persoon die oprecht in God gelooft, moet een juiste persoon zijn. Wat is het voordeel van een juiste persoon zijn? Het voordeel is dat het verkrijgen van redding niet te moeilijk voor je zal zijn; je zult de kans hebben om redding te verkrijgen. Dit is alle communicatie die we hebben gevoerd over de specifieke details van de definitie van een kerk.

IV. De noties en opvattingen die mensen over de kerk hebben

Zojuist hebben we gecommuniceerd over wat een kerk is, het essentiële werk dat een kerk doet, en de voorstellingen en vereisten die mensen in hun noties over een kerk hebben. Tot slot hebben we een definitie gegeven van het begrip van een kerk. Nu dat is gedefinieerd, behoren jullie een nauwkeurig begrip te hebben van de benaming ‘kerk’; jullie behoren een fundamenteel begrip te hebben van het werk dat een kerk zou moeten doen, de rol die een kerk speelt bij het helpen van mensen om de waarheid te verkrijgen en redding te verwerven, en de betekenis van een kerk voor iedereen die God volgt. We hebben ook kort en representatief ontleed en ontmaskerd wat mensen in hun noties beschouwen als de waarde van het bestaan van een kerk en het werk dat een kerk zou moeten doen. Is er iets wat jullie niet kunnen doorzien of begrijpen aan de opvattingen en interpretaties die mensen in hun noties over kerken hebben? Sommige mensen denken dat een kerk zich zou moeten bezighouden met een bepaald soort werk in de maatschappij of een bepaalde rol in de maatschappij zou moeten hebben, zoals het handhaven van rechtvaardigheid. In de noties van mensen vertegenwoordigt de kerk een positief beeld, dus waarom kan ze geen rechtvaardigheid handhaven? Heeft het handhaven van rechtvaardigheid iets te maken met het werk van een kerk of met Gods vereisten? (Nee.) Waar verwijst dit ‘handhaven van rechtvaardigheid’ waar mensen over spreken naar? (Wat mensen het handhaven van rechtvaardigheid noemen, is geen ware rechtvaardigheid. Het is slechts het beschermen van de belangen van het vlees en het strookt niet met de waarheid.) Heeft deze rechtvaardigheid iets te maken met de waarheid? (Nee.) Dit is wat de mensheid rechtvaardigheid noemt. Bijvoorbeeld, het neerslaan van kwade machten, het rechtzetten van onrecht en gevallen waarin mensen onrecht is aangedaan en ze vernederd zijn, of het opleggen van een verdiende straf aan kwaadaardige mensen, en het herstellen en beschermen van de belangen van kwetsbare groepen, enzovoort – dit is wat mensen het handhaven van rechtvaardigheid noemen. Wat is het hoofddoel van dit handhaven van rechtvaardigheid? Heeft het iets te maken met het nastreven van de waarheid door mensen? Heeft het iets te maken met de redding van mensen? (Nee.) Dit is louter een gezegde dat op basis van morele rechtvaardigheid en ethiek ontstaat; het heeft absoluut niets met de waarheid te maken. Kunnen we zeggen dat het niet het niveau van de waarheid haalt? (Ja.) Kan dat? (Nee; de twee staan los van elkaar.) Juist, ze staan volledig los van elkaar; het zijn twee verschillende dingen. Wat voor soort rechtvaardigheid handhaaft de mensheid? Het is het soort waarbij, nadat een gewoon mens met een iets lagere sociale status door kwaadaardige mensen wordt onderdrukt of van zijn rechten of belangen wordt beroofd, de kwaadaardige mensen hun verdiende straf krijgen en de gewone of normale mens niet langer mishandeld wordt. Het gaat over het herstellen en garanderen van de vleselijke belangen van mensen, het bereiken van relatieve gelijkheid tussen mensen, het dichten van kloven tussen sociale lagen, en het verzekeren dat kwaadaardige mensen niet slagen in hun slechte daden en dat de grieven van degenen die onrecht is aangedaan, worden rechtgezet. Dit is wat de mensheid het handhaven van rechtvaardigheid noemt, en het heeft absoluut niets met de waarheid te maken. Hoe kunnen jullie nog zeggen dat het niet het niveau van de waarheid haalt? Is het gerelateerd aan de waarheid? Nee, dat is het niet. Zeg mij, zijn die gewone en normale mensen die grieven hebben geleden noodzakelijkerwijs goede mensen? (Niet noodzakelijk.) Voorkomen dat zij grieven lijden – is dat rechtvaardigheid? Stemt dat overeen met de waarheid? Kunnen die mensen dan gered worden? Dit zijn duidelijk twee verschillende zaken – hoe kunnen ze op één hoop worden gegooid? Hier is geen sprake van het bereiken van het niveau van de waarheid; het is simpelweg niet hetzelfde als de waarheid. Als jullie enige bezwaren hebben tegen deze kwestie, dan is het misschien zo dat de meerderheid van jullie de zaak van het handhaven van rechtvaardigheid niet kan doorzien en er nog enigszins aan gehecht is, denkend: “Hoe kan dit verkeerd zijn? Hoe kan dit niet het werk zijn dat een kerk zou moeten doen?” In feite heeft dit niets te maken met het werk van een kerk. Er zijn ook mensen die denken dat een kerk een plek zou moeten zijn waar het kwade wordt gestraft en het goede wordt bevorderd, dat ze deze functie zou moeten dienen door slechte daden en kwade, duistere machten te straffen, terwijl goede en deugdzame dingen worden bevorderd. Is dat het geval? Kan het straffen van het kwade en het bevorderen van het goede het niveau van de waarheid bereiken? Als het gaat om wat kwaad is en wat goed is, kunnen mensen deze dingen niet duidelijk onderscheiden. Wat bedoelen mensen met het kwade straffen en het goede bevorderen? Is het gerelateerd aan het straffen van het kwade, het belonen van het goede en het indelen van allen naar hun soort waarover God spreekt? (Nee.) Het staat er los van. Wat is de norm van de mensheid om kwaad en goed te definiëren? Wat is kwaad en wat is goed volgens de definitie van Chinese mensen? Wat is de basis voor hun definitie van kwaad en goed? Dat is de boeddhistische cultuur. Het boeddhisme spreekt over begrippen als de wereld helpen en mensen redden, zich onthouden van doden, enzovoort – dit wordt als goed beschouwd, terwijl het eten van kip, vis, rundvlees of lamsvlees als kwaad wordt beschouwd en mensen die dat doen, zouden moeten worden gestraft. Er mag geen vlees worden gegeten en geen enkel levend wezen mag worden gedood. Doden wordt als kwaad beschouwd, en degenen die doden, zouden voor Boeddha moeten biechten en om vergeving smeken. Dit is de boeddhistische definitie van kwaad; is die hetzelfde als het kwaad waarover God spreekt? (Nee.) Het zijn twee verschillende dingen, dus die definitie van kwaad heeft absoluut niets met de waarheid te maken en kan beslist niet het niveau van de waarheid bereiken. Wat bedoelt het boeddhisme dan met goed? Dat is nog absurder, oppervlakkiger en hypocrieter. Boeddhisten geloven dat het niet doden van enig levend wezen goed is en het vrijlaten van gevangen dieren goed is. Ongeacht hoeveel mensen een kwaadaardige persoon heeft gedood of hoeveel zonden hij heeft begaan, als hij het slagersmes neerlegt, kan hij onmiddellijk een boeddha worden – dit wordt als goed beschouwd. Er is ook het gezegde dat stelt dat ‘het redden van één leven meer waard is dan het bouwen van een pagode met zeven verdiepingen’. Dit betekent: het blindelings redden van mensen, onvoorwaardelijk en zonder principes – zelfs het redden van duivels, kwaadaardige mensen, schurken, relschoppers en wie dan ook – wordt als goed beschouwd. Wat voor goeds is dat? Zulke mensen zijn dommeriken, zonder enig onderscheidingsvermogen, standpunt of principes. Iedereen redden en iedereen vergeven – kan dat als goed worden beschouwd? Het is het woord niet eens waardig; dit is een voorwendsel van Satan en duivels. Ze doden geen dieren, maar hebben talloze zielen verslonden. Dit is hun zogenaamde goed, wat in feite slechts een voorwendsel is. Snijdt de menselijke notie dat de kerk de rol van het kwade straffen en het goede bevorderen zou moeten spelen dan hout? (Nee.) Ongeacht de culturele achtergrond van enig ras of enige religie, heeft het kwade straffen en het goede bevorderen niets te maken met het werk van een kerk of het getuigenis van een kerk. Denk niet dat, omdat deze termen rechtvaardig en prijzenswaardig lijken, ze gerelateerd zouden moeten zijn aan het werk van een kerk of dat dit de rol is die een kerk in de maatschappij zou moeten spelen. Dit is een menselijke notie en verbeelding. Naast ‘rechtvaardigheid nastreven’ en ‘het kwade straffen en het goede bevorderen’, hebben andere goede termen volgens menselijke noties, zoals ‘vechten voor de rechten en belangen van mensen’ en ‘zorgen verlichten en moeilijkheden oplossen’, evenmin verband met het werk van een kerk of het getuigenis van een kerk. Dit zouden jullie allemaal moeten kunnen begrijpen. De definitie van een kerk, het werk dat een kerk zou moeten doen, en de waarde en betekenis van het bestaan van een kerk zijn min of meer duidelijk gecommuniceerd.

De normen en grondslagen voor het onderscheiden van verschillende soorten kwaadaardige mensen

Laten we terugkeren naar de veertiende verantwoordelijkheid van leiders en werkers: ‘Onderscheid onmiddellijk allerlei kwaadaardige mensen en antichristen, en verwijder of verdrijf hen vervolgens.’ Laten we bekijken of dit werk dat leiders en werkers moeten doen, verband houdt met elk detail over kerken waarover ik zojuist heb gecommuniceerd. Waarom moeten we over deze specifieke details communiceren? Wat is de relatie tussen deze details en dit werk dat leiders en werkers moeten doen? (Deze kwaadaardige mensen en antichristen zijn geen kerkleden en moeten worden weggezuiverd. Bovendien belemmert en hindert hun aanwezigheid het werk dat kerken doen.) Er is dus een verband; deze communicatie is niet tevergeefs. Laten we, na elk detail over de aanduiding of definitie van een kerk te hebben begrepen, onderzoeken hoe leiders en werkers kerkleden moeten behandelen, hoe ze de verschillende mensen moeten behandelen die moeten worden verwijderd of verdreven uit de kerk, hoe ze dit werk goed kunnen doen en hoe ze hun verantwoordelijkheid moeten vervullen en het werk van de kerk moeten handhaven. Ten eerste moeten leiders en werkers begrijpen wat de definitie van een kerk is, waarom een kerk moet bestaan en welk werk een kerk zou moeten doen. Nadat ze deze dingen hebben begrepen, moeten ze kijken welke huidige kerkleden geen positieve rol spelen als het gaat om de waarde van het bestaan van de kerk of het werk dat de kerk doet, of wie verstoringen, hinder en negatieve gevolgen kunnen veroorzaken voor het essentiële werk van de kerk, of zelfs de reputatie van de kerk ernstig kunnen aantasten en Gods naam te schande kunnen maken. Deze mensen duidelijk onderscheiden en hen onmiddellijk verwijderen of verdrijven – is dit niet het werk dat leiders en werkers behoren te doen? (Ja.) Wat is er dan bij betrokken om dit werk goed te doen? Om allerlei soorten kwaadaardige mensen te verwijderen of te verdrijven en de kerk te zuiveren, de waarde van het bestaan van de kerk tot uiting te laten komen en de kerk de rol te laten vervullen die ze moet vervullen, en tegelijkertijd het werk van de kerk soepel te laten verlopen, moeten leiders en werkers eerst onderscheiden welke mensen in de kerk precies kwaadaardige mensen en antichristen zijn. Dit is de informatie of de feitelijke situatie die leiders en werkers eerst moeten begrijpen wanneer ze dit werk uitvoeren. De eerste kwestie waarmee leiders en werkers bij dit werk worden geconfronteerd, is het onderscheiden van verschillende soorten mensen. Wat is het doel van het onderscheiden van verschillende soorten mensen? Het is om hen naar hun soort in te delen en degenen te beschermen die ware leden van de kerk zijn. Maar louter het beschermen van deze mensen betekent niet dat het werk dat aangegeven wordt in de veertiende verantwoordelijkheid succesvol wordt uitgevoerd. Wat is dan het belangrijkste aspect van het succesvol uitvoeren van dit werk? Het is het verwijderen of verdrijven van allerlei niet-gelovigen en kwaadaardige mensen die niet tot de kerk behoren. Ongeacht of deze mensen worden gekenmerkd als kwaadaardige mensen of antichristen, als ze voldoen aan de voorwaarden om te worden verwijderd of verdreven, dan is het nodig om dit werk uit te voeren, en is het tijd voor leiders en werkers om hun verantwoordelijkheid te vervullen. Laten we eerst communiceren over hoe we verschillende soorten mensen kunnen onderscheiden.

1. Gebaseerd op het doel waarmee men in God gelooft

Hoe moeten we verschillende soorten mensen onderscheiden? Het eerste criterium is om hen te onderscheiden op basis van het doel van hun geloof in God. Het tweede: op basis van hun menselijkheid. En het derde: op basis van hun houding ten opzichte van hun plicht. Als we enkele eenvoudige, korte kopjes zouden gebruiken, zouden dat zijn: ten eerste, het doel van hun geloof in God; ten tweede, hun menselijkheid; en ten derde, hun houding ten opzichte van hun plicht. Nu we deze drie kopjes hebben, wat zijn jullie inzichten in elk ervan? We hebben het voorheen niet veel gehad over het doel waarmee mensen in God geloven. We hebben meer gesproken over de menselijkheid van mensen en hun houding ten opzichte van hun plicht, dus met deze dingen zijn jullie meer vertrouwd. Het doel waarmee mensen in God geloven is jullie eigenlijk ook niet erg onbekend, omdat jullie zelf met een doel in God zijn gaan geloven. Sommige mensen geloven in God omdat ze niet naar de hel willen, sommige omdat ze naar de hemel willen, sommige omdat ze niet willen sterven, sommige om rampen te vermijden, sommige gewoon omdat ze goede mensen willen zijn, sommige omdat ze mishandeling willen vermijden, enzovoort. Dit onderwerp zou jullie niet onbekend moeten zijn; het is alleen zo dat de details waarover ik zal spreken misschien wat onbekend zijn – jullie voelen je er misschien onzeker over, niet wetend wat ik erover ga zeggen of waar ik ga beginnen. Laten we het hier dus kort over hebben. Zeg mij, mensen die welke soorten intenties en doelen koesteren in hun geloof in God zijn degenen die moeten worden verwijderd of verdreven? (Degenen die alleen roem en status najagen en alleen macht willen hebben, en die gewetenloos de kerk zullen verstoren omwille van hun status.) Dit is één type persoon. Zijn er anderen? (Niet-gelovigen die alleen zegeningen najagen en zich tegoed willen doen aan broden.) Niet-gelovigen, dit is een ander type. Zijn er meer? Jullie denken misschien aan de uitingen van sommige mensen, maar jullie kunnen niet duidelijk onderscheiden of deze mensen alleen maar verdorven gezindheden openbaren, of feitelijk mensen zijn met onzuivere doelen om in God te geloven die moeten worden verwijderd of verdreven. Jullie komen er niet uit en vinden het een beetje onduidelijk, dus kunnen jullie het niet verwoorden. Het onderwerp van het doel waarmee mensen in God geloven is vrij breed. Iedereen heeft wel enige intenties en doelen om in God te geloven. Echter, de typen mensen met onzuivere doelen om in God te geloven over wie we het hier hebben, voldoen niet aan de voorwaarden voor Gods redding. Zij kunnen geen redding verwerven en kunnen zelfs niet de minimumnorm van een zwoeger bereiken. Ongeacht met welk doel deze mensen in God geloven: deze mensen die in God beginnen te geloven met een doel zullen hoe dan ook, wanneer ze de kans krijgen, proberen hun doelen te bereiken. Krijgen ze die kans niet, dan zullen ze kwaad doen en verstoringen veroorzaken. Dit zal onvoorstelbare gevolgen hebben voor het werk van de kerk of voor de ingang in het leven van Gods uitverkorenen, en deze mensen zouden de doelwitten moeten zijn voor verwijdering of verdrijving. Laten we voor nu de menselijkheid van deze mensen of hun houding ten opzichte van hun plichten buiten beschouwing laten; louter gesproken met betrekking tot het doel van hun geloof in God, is het absoluut niet om de waarheid te aanvaarden en redding te verkrijgen, en nog veel minder om zich aan God te onderwerpen en Hem te aanbidden. Daarom zal hun geloof in God vanzelfsprekend niet resulteren in redding. In plaats van deze mensen in de kerk te laten blijven en voortdurend Gods uitverkorenen – de oprechte broeders en zusters – te laten hinderen, is het beter om hen zo vroeg mogelijk nauwkeurig te onderscheiden en te kenmerken, en hen vervolgens onmiddellijk uit de kerk te verwijderen. Ze moeten niet worden behandeld als kerkleden of als broeders en zusters. Wie zijn dan deze typen mensen? Zojuist spraken jullie in algemene zin over enkele begrippen. Ik zal enkele concrete voorbeelden geven, en jullie zullen het begrijpen zodra jullie ze horen.

A. Om de zucht om een functionaris te zijn te bevredigen

Laten we het eerst hebben over het eerste type persoon dat uit de kerk moet worden verwijderd of verdreven. Sommige mensen willen in de maatschappij altijd functionaris worden en hun voorouders tot eer strekken, maar hun carrière verloopt niet voorspoedig. Hun zucht om functionaris te zijn neemt echter geenszins af. Maar de maatschappelijke status van hun familie is niet hoog, dus voelen ze dat het leven hopeloos is en zien ze de wereld als te onrechtvaardig, omdat ze zelfs dit kleine verlangen niet kunnen verwezenlijken. Ze hebben het gevoel dat ze enige kennis en bekwaamheid bezitten, maar dat niemand hen waardeert. Ze kunnen geen sponsor vinden en de kans om functionaris te worden lijkt hun zeer gering. In deze wanhopige situatie vonden ze de kerk. Ze hebben het gevoel dat als ze een leider in de kerk kunnen worden, dit ook een soort officiële positie is en hun verlangen bevredigd kan worden. Dus komen ze naar Gods huis met de wens iets groots te bereiken. Ze denken dat hun bekwaamheid en capaciteiten precies geschikt zijn om in Gods huis te worden benut, en dat hun hoop om een functionaris en een vooraanstaand persoon te worden, kan worden verwezenlijkt, waarmee een levenslange wens in vervulling gaat. Hun kijk op het geloof in God kan worden samengevat met gezegden als ‘voor wat, hoort wat’, ‘echt goud zal uiteindelijk schitteren’ en ‘een slimme vogel kiest zijn tak zorgvuldig’ – dit is het soort achtergrond van hun keuze om het pad van het geloof in God te bewandelen. Te oordelen naar de essentie van zo iemand is het duidelijk dat hij niet gelooft in het bestaan van de waarheid in de wereld, en nog veel minder in het bestaan van de Verlosser. Kortom, hij gelooft niet in de enige ware God en al helemaal niet in het bestaan van de Schepper. Of het nu is wat er in de Bijbel staat of wat er in de religieuze wereld wordt gepredikt – dat God de wereld en de mensheid heeft geschapen, dat God soeverein is over de mensheid en haar leidt – al deze uitspraken zijn voor hem slechts historische verslagen. Niemand onderzoekt ze en niemand kan ze verifiëren; het zijn slechts legendes en verhalen, een soort religieuze cultuur. Dit is zijn meest fundamentele begrip van geloof. Met dit begrip komt hij tot het geloof in God, denkend dat hij het juiste pad bewandelt, dat hij de duisternis verlaat voor het licht, dat hij de ‘slimme vogel’ is die zijn tak zorgvuldig kiest. Natuurlijk heeft hij zijn keuze en verlangen om een functionaris en een vooraanstaand persoon te worden niet opgegeven. Hij gelooft dat er in deze uitgestrekte wereld met zoveel mensen geen plaats voor hem is, en dat alleen Gods huis hem hoop kan brengen. Alleen het leven in de kerk kan hem de kans geven zijn talenten te benutten en zijn verlangen om een vooraanstaand persoon te worden te realiseren. Dit komt omdat, naar zijn idee van de huidige situatie, de buitenwereld steeds boosaardiger en duisterder wordt – alleen de kerk is een puur land in deze wereld; de kerk is de enige plek ter wereld die mensen spirituele houvast kan bieden, en alleen de kerk komt steeds meer tot bloei. Met zulke wensen en doeleinden komt hij tot het geloof in God. Nadat hij tot geloof is gekomen, begrijpt hij niets van het geloof in God, het nastreven van de waarheid, of zaken die de waarheid, Gods gezindheid en Gods werk betreffen. Hij streeft deze zaken niet na en schenkt er geen aandacht aan. In zijn hart heeft hij zijn verlangen naar status en een officiële positie geenszins losgelaten; integendeel, hij blijft aan deze noties en zienswijzen vasthouden terwijl hij in de kerk rondhangt. Hij beschouwt de kerk als een maatschappelijke organisatie, een religieuze gemeenschap, en ziet Gods werk en Gods woorden als illusies die door gelovigen zijn gecreëerd vanwege hun bijgeloof. Daarom voelt hij, telkens wanneer het gaat om het nastreven van de waarheid, telkens wanneer het gaat om Gods woorden en Gods werk, afkeer en weerstand. Als iemand zegt dat iets Gods werk, Gods soevereiniteit of Gods orkestratie is, voelt hij afkeer. Hoeveel afkeer hij echter ook voelt, en ongeacht of hij de waarheid erkent of aanvaardt, zijn verlangen om een positie van status in de kerk te verkrijgen om zijn zucht naar gezag te bevredigen, is nooit verminderd of losgelaten. Aangezien hij zulke ambitie en verlangens heeft, openbaart hij natuurlijk diverse uitingen. Hij stookt bijvoorbeeld mensen op door dingen te zeggen als: “Baseer niet alles op Gods woorden en verbind niet alles met Gods woorden en God. Eigenlijk zijn veel ideeën en uitspraken van mensen juist; mensen moeten hun eigen zienswijzen en standpunten hebben.” Deze beweringen verspreidt hij om mensen te misleiden. Tegelijkertijd pronkt hij ook uitbundig met zijn talenten, gaven en de diverse tactieken en trucs die hij in de wereld kan toepassen, in een poging de aandacht van mensen te trekken en hun opmerkzaamheid en hoge achting te verkrijgen. Wat is het doel van zijn uitbundige vertoon? Het is om mensen hem hoog te laten achten en tegen hem op te laten kijken; het is om status onder de mensen te hebben en daardoor zijn wens te bevredigen om een ambtelijke carrière na te streven en zijn voorouders tot eer te strekken. Hij is tevreden wanneer hij door mensen worden gerespecteerd, geprezen, gevolgd, gesteund en bemind, wanneer mensen naar hem opkijken en zelfs wanneer mensen hem stroop om de mond smeren. Bovendien streeft hij deze dingen onvermoeibaar na en geniet ervan. Hoewel Gods huis voortdurend antichristen, kwaadaardige mensen en de diverse verdorven gezindheden van mensen ontmaskert, veracht hij dit in zijn hart als beneden zijn waardigheid en voelt hij er een bijzondere afkeer voor. Hij streeft vastberaden naar status en naar bewondering en aanbidding door anderen, om de wensen te vervullen die hij in de wereld en de maatschappij niet kon bereiken. Wat is dan het doel van zijn geloof in God? Het is niet om honderdvoudig te verwerven in dit leven en het eeuwige leven te verwerven in de komende wereld, en het is zeker niet om de waarheid te aanvaarden en gered te worden. Het doel van zijn geloof in God is niet om als een schepsel te handelen, maar om een functionaris en een meester te zijn, om te genieten van de voordelen van status. Zulke mensen zijn er zeker in de kerk; dit zijn de kwaaddoeners die de kerk infiltreren. De kerk staat absoluut niet toe dat zulke mensen zich onder Gods uitverkorenen mengen, dus dit zijn mensen die verwijderd moeten worden. Is het gemakkelijk om het doel van hun geloof in God te onderscheiden? (Ja.) Wat voor soort mensen zijn zij, gezien de intenties en doeleinden van hun geloof in God, in combinatie met hun diverse uitingen in de kerk? (Niet-gelovigen.) Ja, het zijn niet-gelovigen. Behalve dat ze niet-gelovigen zijn, willen ze ook status en vooruitzichten najagen in Gods huis om hun zucht naar gezag te bevredigen. Ze geloven in God om een functionaris te worden. Waarom moeten deze mensen dan worden verwijderd? Men zou kunnen zeggen: “Als niet-gelovigen zwoegen in Gods huis en een beetje kunnen helpen als vrienden van de kerk, is het dan niet prima om hen te behouden?” Houdt deze bewering stand? (Nee.) Waarom houdt die geen stand? (Hun verlangen om functionaris te worden zal er zeker toe leiden dat ze dingen doen die anderen hinderen, geen voordeel opleveren voor het werk van Gods huis en het nastreven van de waarheid door de broeders en zusters beïnvloeden.) Hoe je het ook bekijkt, niet-gelovigen weerstaan de waarheid en ontkennen God, dus Gods huis kan hen niet behouden. Ze zullen geen positieve rol spelen. Ongeacht of ze ernaar streven functionaris te worden, alleen al hun opmerkingen, uitingen en handelingen als niet-gelovigen kunnen verstoringen veroorzaken en zullen geen positief effect hebben. Sommige broeders en zusters zeggen, wanneer ze bepaalde omgevingen ervaren: “Dit is Gods soevereiniteit, en we moeten ons onderwerpen.” Kunnen niet-gelovigen zich onderwerpen? Het is al heel wat als ze niet opstaan om te hinderen en zich te verzetten. In hun hart zeggen ze zelfs: “Zeg niet dat alles Gods soevereiniteit is. Mensen moeten wat eigen meningen en onafhankelijkheid hebben; schrijf niet alles aan Gods soevereiniteit toe!” Niet alleen halen ze anderen neer, ze uiten ook dubbelzinnige, ledige drogredenen om mensen te misleiden. Is dat niet schaamteloos? Ze zijn misschien in staat om wat slimme manoeuvres en trucs uit te halen onder niet-gelovigen, maar Gods huis is de verkeerde plek om deze manoeuvres en trucs te proberen! Sommige mensen hebben een kliniek waar iedereen graag naartoe gaat, omdat ze zeggen dat de injecties daar geen pijn doen. Waarom doen de injecties geen pijn? De naaldpunt is in verdovingsmiddel gedoopt, dus het doet zeker geen pijn. Is dit een slimme zet? (Nee, het is een schadelijke zet.) Toch beschouwen ze het als een slimme zet, en scheppen erover op. Ze denken dat het hun bekwaamheid en vaardigheid toont, en zeggen: “Jullie hebben het altijd alleen maar over onderwerping aan God, Gods orkestratie en Gods soevereiniteit. Hebben jullie de vaardigheden die ik heb?” Is dat niet schaamteloos? (Ja.) Ze scheppen zelfs op over zulke schadelijke streken! Mensen met de motieven van niet-gelovigen die de kerk infiltreren, zijn degenen die uit de kerk moeten worden verwijderd. Waarom? In hun hart weerstaan deze mensen de waarheid en hebben er een afkeer van. Ongeacht het doel van hun geloof in God, of het nu iets is wat ze openlijk kunnen toegeven of niet, op basis van hun essentie als niet-gelovigen zou de kerk hen moeten verwijderen of verdrijven. Deze niet-gelovigen infiltreren de kerk met een bepaald doel, ze willen hun talenten etaleren, hun ambities behalen en hun wensen bevredigen binnen de kerk. Ze willen de kerk, die kostbare plek, gebruiken als een middel om hun doel te bereiken: macht behouden, met zichzelf pronken, en mensen misleiden en beheersen. Gezien het doel van hun geloof in God, zijn ze in staat Gods uitverkorenen en het werk van de kerk te hinderen en te verstoren. Daarom moeten deze mensen uit Gods huis worden uitgestoten of verdreven. Leiders en werkers moeten hun essentie als niet-gelovigen doorgronden. Of je het nu baseert op hun uitingen of op hun consequente uitspraken over het geloof in God, zodra je de situatie hebt begrepen en duidelijk hebt onderscheiden dat het niet-gelovigen zijn, moet je hen zonder aarzelen resoluut verstoten. Welke methode of wijsheid je ook aanwendt, vind een manier om hen te verwijderen – dit is het werk dat leiders en werkers zouden moeten doen; het is het werk dat zij op zich zouden moeten nemen. Dit is één type persoon dat verwijderd of verdreven zou moeten worden.

B. Om iemand van het andere geslacht te zoeken

Wat zijn dan de uitingen van het tweede type mensen dat verwijderd of verdreven zou moeten worden? Sommige mensen zijn nooit in aanraking gekomen met het geloof in God; ze hebben er slechts een gunstige indruk van. Het interesseert hen niet wat men zou moeten nastreven of verkrijgen door in God te geloven. Ze hebben gehoord dat mensen die in God geloven vrij plichtsgetrouw en argeloos zijn, dus willen ze een romantische partner in de kerk vinden, om vervolgens te trouwen en een stabiel leven te leiden. Dit is hun intentie en doel, dus komen ze naar de kerk om hun ideale partner te vinden. Deze niet-gelovigen hebben werkelijk geen enkele interesse in het geloof in God; ze geven totaal niet om de Schepper, de waarheid, gered worden, God kennen, hun plicht doen, of enige van dergelijke zaken. Zelfs als ze het kunnen begrijpen na het horen van Gods woorden en het luisteren naar preken, willen ze het niet ter harte nemen. Ze willen alleen maar een ideale partner vinden en hopen natuurlijk meer mensen te ontmoeten en hun netwerk uit te breiden. Ze komen tot het geloof in God met het doel een ideale partner te vinden. Sommige mensen zeggen misschien: “Hoe weet u dat ze dit doel hebben? Ze hebben niets gezegd en niets tegen u genoemd!” Ze tonen het door hun gedrag. Kijk maar hoe ze altijd op zoek zijn naar het andere geslacht wanneer ze hun plichten vervullen of contact met iemand aanknopen. Zodra ze een oogje op iemand hebben, blijven ze met die persoon communiceren en er dicht bij in de buurt komen, waarbij ze die persoon altijd om hun informatie vragen en nader leren kennen. Deze ongebruikelijke handelingen en uitingen zouden voldoende aandacht moeten trekken van leiders en werkers, die zouden moeten bekijken wat hun intenties zijn en welk doel ze proberen te bereiken; ze zouden moeten vaststellen wie het evangelie aan hen heeft gepredikt, waarom ze in het bijzonder contact zoeken met het andere geslacht, waarom ze altijd iets te zeggen hebben tegen het andere geslacht, en waarom ze een bijzondere voorliefde hebben voor het andere geslacht, in het bijzonder door speciale nieuwsgierigheid en zorg te tonen ten opzichte van de mensen die hen bevallen. Zulke individuen hebben een gunstige indruk van degenen die in God geloven. Zelfs als ze niet erg geïnteresseerd zijn in bijeenkomsten, het luisteren naar preken, het communiceren over Gods woorden, het zingen van lofzangen, het communiceren over persoonlijke ervaringen en dergelijke zaken, zeggen ze over het algemeen niets wat verstoringen veroorzaakt. Ze zijn uitsluitend gericht op het vinden van een romantische partner om een goed leven mee te leiden. Als ze een partner vinden, kunnen ze meegaan in het geloof in God; zelfs als ze zelf niets nastreven, kunnen ze hun partner ondersteunen in het geloof in God. Sommige mensen hebben een relatief aanvaardbare menselijkheid, zijn behulpzaam en doen hun best om vriendelijk en aardig te zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld anderen verdragen, bedenken wat ze maar kunnen om mensen met moeilijkheden te helpen deze op te lossen, of geven wat advies, enzovoort. Ze zijn relatief vriendelijk voor anderen en koesteren geen kwaadaardigheid, maar het doel en oogmerk van hun geloof in God zijn niet erg eervol. Ze streven de waarheid niet na en aanvaarden de waarheid niet, wie er ook met hen over communiceert. Na een half jaar of één of twee jaar gevolgd te hebben, is er geen verandering in hen opgetreden. Hoewel ze niets zeggen over niet geloven en geen verstoringen veroorzaken, ontwikkelen ze geen enkele interesse wat betreft het geloof in God. Is het gepast dat zulke mensen in de kerk blijven? (Nee.) Moeten zulke mensen worden verwijderd? (Zij moeten ook worden verwijderd.) Om welke reden? (Omdat ze niet geïnteresseerd zijn in de waarheid en niet voor redding in aanmerking komen. Als ze in de kerk blijven terwijl ze altijd op zoek zijn naar een partner, zal dat anderen hinderen en in verzoeking brengen; ze zullen geen positieve rol spelen.) Zo is het precies. Sommige mensen houden bijvoorbeeld bijzonder veel van vlees eten. Wanneer ze vlees eten, vergeten ze hun werk. Als er geen vlees is, kunnen ze nog wel wat geschikte taken verrichten, maar wanneer er vlees beschikbaar is, loopt hun werk vertraging op. Wat is vlees voor hen? (Verzoeking.) Precies, het is een verzoeking. Kunnen degenen die altijd op zoek zijn naar een partner dan worden beschouwd als een bron van verzoeking? (Ja.) Ze zijn inderdaad een bron van verzoeking. Aan zulke mensen moet het duidelijk worden gemaakt: “Je hebt geen oprechtheid ten aanzien van het geloof in God of het vervullen van je plicht. Je hebt je nooit kunnen integreren in de kerk en bent nooit als een ware gelovige beschouwd. Gedurende deze twee jaar van contact hebben we je doel gezien: je wilt alleen maar een partner in de kerk vinden. Is dat niet het schaden van goede mensen? De mensen in de kerk zijn niet geschikt voor jou. Er zijn er velen die geschikt voor je zijn onder de niet-gelovigen. Zoek iemand onder de niet-gelovigen.” De implicatie is om hun te vertellen: “We hebben je doorzien. Je bent niet een van Gods uitverkorvenen. Je bent niet iemand van Gods huis. Je kunt niet als onze broeder of zuster worden beschouwd.” Zulke mensen moeten uit de kerk worden verwijderd, volgens de principes van Gods huis. Op deze manier zullen deze mensen die roekeloos op zoek zijn naar een partner en anderen verleiden, worden weggezuiverd. Zijn zulke mensen niet gemakkelijk te onderscheiden? (Ja.) Deze mensen zijn ook niet-gelovigen. Ze hebben een lichte voorliefde voor de kerk, voor religieus geloof en voor degenen die in God geloven. Ze willen alleen de gelegenheid van het geloof in God gebruiken om een partner onder de gelovigen te vinden om mee te leven en die hen toegewijd dient. Zeg me, is zoiets mogelijk? Moeten we hen tevredenstellen? Moet de kerk zulke zaken regelen? (Nee.) De kerk heeft geen verplichting om hun persoonlijke voorkeuren te bevredigen. Hoezeer ze ook denken dat gelovigen goede mensen zijn, dat ze met deze gelovigen een fatsoenlijk leven zouden kunnen leiden, of dat gelovigen het juiste pad kunnen bewandelen, het is nutteloos – hun mening doet er niet toe. Zulke niet-gelovigen zijn ook in de meeste kerken te vinden. De manier om met deze mensen om te gaan is de methode te gebruiken waar we zojuist over hebben gecommuniceerd, of jullie kunnen betere methoden gebruiken als jullie die hebben, zolang ze maar volgens de principes worden behandeld. Deze niet-gelovigen worden gecategoriseerd onder de verschillende soorten kwaadaardige mensen – is dat overdreven? (Nee.) Dit is precies hoe we niet-gelovigen behandelen.

C. Om rampen te vermijden

Welke andere typen mensen moeten uit de kerk worden verwijderd of verdreven? (Een ander type zijn degenen die in God geloven alleen maar om rampen te vermijden.) In God geloven alleen maar om rampen te vermijden is ook een doel dat mensen hebben om te geloven. Hebben de meeste mensen die in God geloven niet ook dit soort verwatering? (Ja.) Hoe moeten we dan onderscheiden welke mensen hierom verwijderd of verdreven moeten worden, en welke mensen slechts een normale openbaring van verdorvenheid vertonen en niet verwijderd of verdreven moeten worden? Het geloof van de meerderheid van de mensen is vermengd met het motief om in God te geloven om rampen te vermijden – dit is een feit. Onder degenen die in God geloven om rampen te vermijden, moeten jullie de niet-gelovigen onderscheiden die voldoen aan de criteria om te worden verwijderd of verdreven. Zulke mensen, wanneer ze zien dat de rampen erger worden, beginnen bijvoorbeeld vaker bijeenkomsten bij te wonen en nemen snel de boeken met Gods woorden terug die ze eerder aan de kerk hadden teruggegeven, daarbij zeggend dat ze nu serieus in God willen geloven. Echter, wanneer de rampen voorbijgaan of afnemen, gaan ze weer zaken doen en geld verdienen, en blokkeren ze alle manieren om contact op te nemen zodat de broeders en zusters hen niet kunnen vinden of bereiken voor bijeenkomsten. Wanneer rampen toeslaan, zoeken ze actief de broeders en zusters op, maar wanneer de rampen voorbij zijn, wordt het voor de broeders en zusters erg moeilijk om hen te vinden, en kan maar zeer zelden iemand in contact met hen komen. Zijn deze uitingen niet overduidelijk? (Ja.) Wanneer er geen ramp is, zeggen ze: “Mensen moeten een normaal leven hebben. We moeten ons dagelijks leven leiden. Ik moet elke dag thuis koken en ik moet de kinderen naar school brengen en van school halen, dus soms kan ik niet naar de bijeenkomsten komen. Bovendien is er geld nodig om te leven; alle kosten van levensonderhoud moeten betaald worden. We kunnen niet overleven zonder geld te verdienen. In deze wereld kan niemand zonder geld. In God geloven moet praktisch zijn!” Ze spreken overtuigend en geven overvloedige redenen, volledig gericht op geld verdienen en hun dagelijks leven leiden, waarbij ze slechts af en toe een bijeenkomst bijwonen en zelden Gods woorden lezen. Hun houding ten opzichte van het geloof in God is lauw; noch koud, noch heet. Wanneer een ramp toeslaat, zeggen ze: “O, ik kan niet zonder God; ik heb God nodig! Ik moet elke dag tot God bidden en Hem elke dag aanroepen! Ik probeer geen rampen te vermijden; het belangrijkste is dat ik niet zonder God in mijn hart kan. Een goed leven leiden zonder God in mijn hart voelt nog steeds leeg!” Ze kunnen geen enkel woord uitbrengen waaruit enige kennis van God blijkt; alles wat ze zeggen, zijn woorden om hun handelingen en gedrag mee te rechtvaardigen. Ze weten niet hoeveel boeken Gods huis aan iedereen uitdeelt; ze weten niet welk onderwerp de preken bereikt hebben; ze weten niet over welke waarheden er momenteel in het kerkleven wordt gecommuniceerd. Ze wonen eens in de zes maanden of eens per jaar een bijeenkomst bij. Wanneer ze wel komen, zeggen ze: “Niet-gelovigen zijn gewoon verschrikkelijk. De maatschappij is onrechtvaardig. Deze wereld is boosaardig. Je inspannen om geld te verdienen is zo zwaar! Gods last voor de mensen is licht…” Ze blijven praten over deze nutteloze dingen die niets te maken hebben met de onderwerpen en de inhoud van de communicatie tijdens de bijeenkomst. Ze spreken een paar lege woorden in hun gebed en een paar oppervlakkige woorden over het geloof in God en beschouwen zichzelf dan als gelovigen, en voelen zich gerust in hun hart en vredig. Is dit in God geloven? Wat voor ellendelingen zijn dat soort mensen? Als je hun vraagt: “Waarom woon je de bijeenkomsten niet regelmatig bij?” zeggen ze: “Mijn situatie laat het niet toe. Dit is de omgeving die God voor mij heeft beschikt, en ik moet me onderwerpen.” Wat klinken die woorden mooi! Ze zeggen ook: “Kijk, God heeft deze omgeving voor mij geregeld. Mijn hele gezin hangt van mij af om te eten, dus ik moet geld verdienen om rond te komen! Op dit moment is geld verdienen de taak die God mij heeft gegeven.” Ze laten volledig na om het vervullen van hun plicht te noemen, evenals hun verantwoordelijkheden en verplichtingen als schepselen, en nog veel minder noemen ze hoe ze Gods woorden moeten beoefenen; slechts af en toe wonen ze een bijeenkomst bij en offeren een paar yuan, denkend dat ze een bijdrage hebben geleverd aan Gods huis. Er zijn anderen die, wanneer hun kinderen ziek worden, tot God bidden, en een paar dagen later, wanneer hun kinderen beter zijn, snel wat geld aan de kerk offeren en dan weer verdwijnen. Telkens wanneer ze met de broeders en zusters omgaan, communiceren ze nooit over de waarheid, noch lezen ze Gods woorden. Wanneer er geen rampen of calamiteiten zijn, bidden ze nooit tot God. Hun dagelijkse gesprekken gaan altijd over huiselijke futiliteiten, ruzies over gelijk en ongelijk, het vleselijke leven, diverse maatschappelijke fenomenen en allerlei dingen die ze zien en horen; ze communiceren zelden over Gods woorden en spreken nooit een oprecht woord uit dat verband houdt met het geloof in God. Ze behouden alleen hun plaats in de kerk om Gods zorg en bescherming te zoeken. Dit is gewoon hun manier van in God geloven; ze zoeken alleen vrede en zegeningen zonder de waarheid ook maar na te streven. Ze hebben hoegenaamd geen interesse in de waarheid. Ze willen alleen maar voordelen, genade en zegeningen verkrijgen door in God te geloven. Ze geven niet om het volgende leven, want dat kunnen ze niet zien en ze geloven er totaal niet in. Ze willen alleen genieten van Gods genade in dit leven en alle rampen vermijden. Aangezien God en de kerk hun toevluchtsoord zijn, is het zeker dat wanneer ze wel bijeenkomsten bijwonen, dit is wanneer ze moeilijkheden of rampen zijn tegengekomen. Zijn dit mensen die oprecht in God geloven? (Nee.) Wat voor soort mensen zijn zij? (Opportunisten en niet-gelovigen.) Dit zijn niet-gelovigen die de kerk willen gebruiken om rampen te vermijden. Moet het worden toegestaan dat zulke mensen in de kerk blijven? (Nee.) Wanneer ze naar bijeenkomsten komen, hinderen ze anderen en maken hen vanbinnen van streek. De meeste mensen zijn te beleefd en zouden het gênant vinden om te proberen hen in te tomen, dus laten ze hen doorratelen en ieders eten en drinken van Gods woorden verstoren. Wat moeten leiders en werkers op dat moment doen? Zouden zij niet de verantwoordelijkheid op zich moeten nemen om zulke mensen te beperken, de belangen van de meerheid te beschermen en het normale kerkleven te handhaven? (Ja.) Je kunt hun boeken met Gods woorden terugnemen en hen adviseren om uit de kerk te vertrekken. Er zijn verschillende manieren om iemand over te halen uit de kerk te vertrekken – jullie kunnen zelf iets bedenken. Zorg er gewoon voor dat ze geen contact meer kunnen opnemen met de broeders en zusters. Stel dat iemand zegt: “Deze persoon is goed. Hij praat alleen over wat huiselijke futiliteiten in de kerk, maar verstoort het werk van de kerk niet en beïnvloedt onze plichtsvervulling niet, dus we moeten tolerant zijn! Moeten we in het geloof in God niet allerlei soorten mensen tolereren en verdragen? God wil dat ieder mens wordt gered en wil niet dat iemand ten onder gaat!” Dan moet je overwegen of hij wel een doel is om te redden. Als dat niet zo is, zouden we hem dan niet moeten onderscheiden en verwijderen? (Ja.) Sommige mensen zeggen: “Ik ben te beleefd; het zou me generen om te proberen zulke mensen over te halen uit de kerk te vertrekken.” Dit probleem is eenvoudig op te lossen. Als je gewoon geen contact met hen opneemt, zul je niet door hen worden gehinderd of beperkt. Zelfs als je hen tegenkomt, hoef je niet met hen in gesprek te gaan. Het is niet nodig om met hen over zaken van het geloof in God te praten; behandel hen gewoon als niet-gelovigen. Sommige mensen zeggen: “Kunnen we hen niet met liefde helpen en de waarheid die we begrijpen met hen communiceren?” Als je werkelijk liefde hebt, kun je dat voor dergelijke niet-gelovigen proberen. Als je hen werkelijk kunt veranderen, dan hoeven ze niet te worden verwijderd of verdreven. Sommige mensen zeggen: “Ik zal mijn moeite niet verspillen. Hen helpen is nutteloos, alsof je een varken wast; hoe schoon je het ook wast, het zal zich nog steeds in de modder gaan wentelen. Dat is precies het soort wezen dat het is; het zal niet veranderen!” Als je dit kunt begrijpen, dan heb je gelijk. Zul je dan nog steeds de waarheid met zulke niet-gelovigen communiceren om hen te helpen? Zullen jullie dit zinloze werk nog steeds doen? (Nee.) Op dat moment realiseren jullie je dat jullie dwaas waren en mensen niet doorzagen. Niet-gelovigen kunnen niet veranderen. Deze mensen weten ook dat degenen die in God geloven goede daden verrichten en slechte daden vermijden, dat ze anderen niet onder druk zetten of bedriegen. Ze hebben een goede indruk van degenen die in God geloven, dus vermommen ze zich onder de vlag van ‘geloven dat er een God is’ en ‘in God geloven is goed’ en werken ze zich onopgemerkt de kerk binnen, waardoor mensen hen als een broeder of zuster beschouwen. Sommige mensen worden hier inderdaad door misleid en beschouwen hen werkelijk als een broeder of zuster, en bezoeken en helpen hen vaak. Pas na lange tijd realiseren ze zich: ‘Deze mensen komen alleen naar de kerk als ze rampen of moeilijkheden ondervinden, en zeggen dan nutteloze, onzinnige dingen. Wanneer de dingen soepel verlopen en alles goed met hen gaat, wanneer hun leven goed is, negeren ze iedereen. Als we eerder hadden geweten dat ze zulke schurken waren, hadden we hen niet geholpen of er zoveel moeite in gestoken!’ Heeft het nu nog zin om spijt te hebben? Het is te laat voor spijt – je hebt al zoveel tevergeefs gesproken! Kortom, zulke niet-gelovigen moeten zo vroeg mogelijk worden onderscheiden, aangepakt en uit de kerk verwijderd. Beschouw hen niet als broeders en zusters; het zijn geen broeders en zusters. Alleen mensen die door God zijn uitverkoren, zijn broeders en zusters; alleen degenen die gered kunnen worden en die ernaar streven God te aanbidden, zijn broeders en zusters. Degenen die in Gods huis rondhangen om rampen te vermijden en hebzuchtig van Gods genade te genieten zonder de waarheid te aanvaarden, zijn niet-gelovigen. Ze zijn geen broeders en zusters, en ze zijn zeker niet Gods uitverkorenen. Begrijpen jullie dat? Zulke niet-gelovigen moeten volgens de principes worden behandeld; ze moeten van de hand worden gedaan zoals het hoort. Dit is de verantwoordelijkheid van leiders en werkers, en het is ook een principe waar iedere uitverkorene van God duidelijkheid over moet hebben.

23 oktober 2021