167  Chrystus jest naszym Bogiem

Ⅰ

Słowa Boga niosą siłę życia, pokazują nam drogę, którą powinniśmy kroczyć,

i pozwalają nam zrozumieć, czym jest prawda.

Jego słowa zaczynają nas przyciągać, zaczynamy skupiać się na tonie i sposobie w jaki się wypowiada,

i podświadomie zaczynamy interesować się najgłębszymi uczuciami tej niczym nie wyróżniającej się osoby.

On przelewa krew swego serca, działając w naszym imieniu, niedosypia i niedojada za naszą przyczyną,

szlocha za nami, wzdycha za nami, jęczy w chorobie za nas,

cierpi upokorzenie ze względu na nasze przeznaczenie i zbawienie,

a Jego serce krwawi i roni łzy przez nasze odrętwienie i buntowniczość.

Taki sposób istnienia i posiadania nie może cechować zwykłej osoby,

i nie może go posiąść ani osiągnąć żadna zepsuta ludzka istota.

Wykazuje się tolerancją i cierpliwością, jakiej nie posiada żadna zwykła osoba,

a Jego miłość nie jest czymś, czym została obdarzona jakakolwiek stworzona istota.

Ⅱ

Nikt oprócz Niego nie zna naszej każdej myśli,

nikt tak nie zna naszej natury i istoty,

nie może sądzić buntu, zepsucia ludzi,

działać i mówić wśród nas w imieniu Boga w niebie.

To On, zwyczajny, nieokazały, przez nas odrzucony,

czy w naszych myślach nie jest to zawsze Jezus,

za którym wciąż tęsknimy?

To jest On! To nasz Bóg! Prawda, droga i życie!

Ⅲ

Jedynie On ma autorytet,

mądrość oraz dostojeństwo Boga.

Boże usposobienie, co ma i czym jest,

pochodzą od Niego, od Niego.

To On, zwyczajny, nieokazały, przez nas odrzucony,

czy w naszych myślach nie jest to zawsze Jezus,

za którym wciąż tęsknimy?

To jest On! To nasz Bóg! Prawda, droga i życie!

Ⅳ

Tylko On nam światło da, wskaże drogę,

objawi tajemnice dotąd niewyjawione.

Nikt poza Nim nas nie uwolni z niewoli,

w naszym skażonym usposobieniu, od szatana.

On przemawia głosem Bożego serca,

to On napomina i sądzi ludzkość.

To On, zwyczajny, nieokazały, przez nas odrzucony,

czy w naszych myślach nie jest to zawsze Jezus,

za którym wciąż tęsknimy?

To jest On! To nasz Bóg! Prawda, droga i życie!

Ⅴ

Przyniósł nowy wiek, nowe niebo i ziemię,

nowe dzieło i nadzieję.

Skończyło się nasze życie, życie w mroku,

On wskazuje nam drogę do zbawienia.

On podbił nas i pozyskał nasze serca.

Teraz budzi się umysł nasz, nasz duch ożywa.

To On, zwyczajny, nieokazały, przez nas odrzucony,

czy w naszych myślach nie jest to zawsze Jezus,

za którym wciąż tęsknimy?

To jest On! To nasz Bóg! Prawda, droga i życie!

Adaptacja na podstawie: Dodatek 4: Dostrzeganie ukazania się Boga w Jego sądzie i karceniu, w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło