บทที่ 58
หลังจากที่เข้าใจเจตนารมณ์ของเราแล้ว เจ้าจะกลายเป็นคนที่สามารถคำนึงถึงภาระของเรา และเจ้าจะสามารถได้รับความสว่างและวิวรณ์ และได้มาซึ่งการปลดปล่อยกับอิสรภาพ นี่จะทำให้เราพึงพอใจและทำให้เจตจำนงที่เรามีสำหรับเจ้าได้รับการดำเนินการให้เสร็จสิ้น นำความเจริญใจมาสู่วิสุทธิชนทั้งปวง และทำให้ราชอาณาจักรของเราบนแผ่นดินโลกแน่วแน่และมั่นคง บัดนี้สิ่งสำคัญยิ่งยวดคือการทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเรา นี่คือเส้นทางที่พวกเจ้าควรเข้าสู่ และที่มากกว่านั้นคือ เป็นหน้าที่ที่ทุกบุคคลควรทำให้ลุล่วง
วจนะของเราเป็นยาดีที่เยียวยาโรคภัยไข้เจ็บทุกประเภท ตราบเท่าที่เจ้าเต็มใจในการมาเบื้องหน้าเรา เราจะรักษาเจ้าและอนุญาตให้เจ้ามองเห็นฤทธานุภาพสูงสุดของเรา กิจการอันมหัศจรรย์ของเรา ความชอบธรรมของเรา และบารมีของเรา ที่มากกว่านั้น เราจะให้เจ้าเห็นความเสื่อมทรามและความอ่อนแอทั้งหลายของพวกเจ้าเองแวบหนึ่ง เราเข้าใจทุกสภาพเงื่อนไขในตัวเจ้าอย่างสมบูรณ์ เจ้าทำสิ่งทั้งหลายภายในหัวใจของเจ้าเสมอ และไม่แสดงสิ่งเหล่านั้นให้เห็นภายนอก เราถึงกับชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับทุกๆ สิ่งที่เจ้าทำ อย่างไรก็ตาม เจ้าควรรู้ว่าสิ่งไหนที่เราสรรเสริญและสิ่งไหนที่เราไม่สรรเสริญ เจ้าควรแยกความต่างระหว่างสิ่งเหล่านี้อย่างชัดเจน และไม่ใช้ท่าทีที่ฉาบฉวยต่อเรื่องนี้
ในคำกล่าวว่า “พวกเราต้องแสดงให้เห็นการคำนึงถึงพระภาระของพระเจ้า” เจ้าก็เพียงปรนนิบัติแต่ปากเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเจ้าประจันหน้าข้อเท็จจริงทั้งหลาย ถึงแม้เจ้ารู้ดีเต็มที่ว่าพระภาระของพระเจ้าคือสิ่งใด แต่เจ้าก็ไม่มีการคำนึงถึงสิ่งนั้นแต่อย่างใด แท้จริงแล้วเจ้าออกจะเลอะเลือนและเบาปัญญา และที่มากกว่านั้น เจ้าไม่รู้ความอย่างที่สุด นี่อธิบายว่ามนุษย์ทั้งหลายยากที่จะจัดการด้วยเพียงใด ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือส่งเสียงเป็นคำพูดที่ฟังดูดี เช่น “ฉันแค่ไม่สามารถทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของพระเจ้า แต่ถ้าฉันทำความเข้าใจได้สำเร็จ ฉันย่อมจะกระทำการให้สอดคล้องกับเจตนารมณ์เหล่านั้นเป็นแน่” นี่คือภาวะตามจริงของพวกเจ้ามิใช่หรือ? แม้พวกเจ้าทุกคนจะรู้เจตนารมณ์ของพระเจ้า และรู้ว่าสิ่งใดคือสาเหตุของโรคภัยไข้เจ็บของพวกเจ้า แต่ปัญหาที่สำคัญยิ่งยวดคือว่าพวกเจ้าไม่เต็มใจที่จะปฏิบัติเลยต่างหาก นี่คือความลำบากยากเย็นที่ใหญ่หลวงที่สุดของพวกเจ้า หากพวกเจ้าไม่แก้ไขการนี้ในทันที มันจะเป็นเครื่องกีดกั้นขัดขวางที่หนักหนาที่สุดสำหรับชีวิตของพวกเจ้า
