บทที่ 43

เราไม่ได้ย้ำเตือนเจ้าหรือ?  จงอย่าหวาดหวั่น เจ้าเพียงไม่ฟังเราเท่านั้น เจ้าช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักคิด!  เมื่อไรเจ้าจะสามารถเข้าใจหัวใจของเรา?  ทุกวันมีความรู้แจ้งใหม่ และทุกวันมีความสว่างใหม่  พวกเจ้าได้จับความเข้าใจในสิ่งเหล่านั้นเพื่อตัวพวกเจ้าเองสักกี่ครั้ง?  เราไม่ได้บอกพวกเจ้าด้วยตัวเราเองไปแล้วหรอกหรือ?  เจ้ายังคงนิ่งเฉยเหมือนพวกแมลงที่ขยับต่อเมื่อถูกแหย่เท่านั้น และเจ้าก็ไร้ความสามารถที่จะริเริ่มร่วมมือกับเราก่อนและแสดงการคำนึงถึงภาระของเรา  เราประสงค์ที่จะเห็นรอยยิ้มที่มีชีวิตชีวาและดีงามทั้งปวงของพวกเจ้า ประสงค์ที่จะเห็นลักษณะที่แข็งขันและมีชีวิตชีวาของบรรดาบุตรของเรา แต่เราก็ไม่สามารถ  แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เจ้ากลับเบาปัญญา—ทึ่มและโง่เขลา  พวกเจ้าควรริเริ่มแสวงหา  จงกล้าไล่ตามเสาะหา!  เพียงเปิดหัวใจของพวกเจ้าและให้เราได้ดำรงอยู่ในตัวพวกเจ้า  จงระมัดระวังและตื่นตัว!  ในคริสตจักรมีคนบางส่วนคอยชักพาผู้คนให้หลงผิด และเจ้าต้องให้น้ำหนักใหญ่หลวงกับคำพูดเหล่านี้เสมอ หาไม่แล้ว ชีวิตของพวกเจ้าย่อมกระทบกระเทือนหรือทนทุกข์กับการสูญเสียบางอย่าง  จงแน่ใจเถิด—ตราบเท่าที่เจ้ายังมีกำลังใจที่จะยืนหยัดขึ้นมาและพูดเพื่อเรา เราจะแบกรับภาระทั้งหมด และเราจะให้พลังอำนาจแก่เจ้า!  ตราบเท่าที่เจ้าทำให้หัวใจของเราพึงพอใจ เราก็จะยิ้มให้เจ้าเห็นและแสดงเจตนารมณ์ของเราอยู่เสมอ  ตราบเท่าที่เจ้ามีความกล้าที่แข็งแกร่งและใช้ชีวิตตามแบบอุปนิสัยของลูกผู้ชาย เราจะสนับสนุนเจ้าและให้เจ้าดำรงสถานภาพที่สำคัญ  เมื่อเจ้ามาเบื้องหน้าเรา เพียงขยับมาใกล้เราเท่านั้น  จงอย่ากลัวหากเจ้าไม่สามารถพูดได้  ตราบเท่าที่เจ้ามีหัวใจที่แสวงหา เราจะให้คำพูดแก่เจ้า  เราไม่ต้องการคำพูดที่ฟังดูน่ายินดี และเราไม่ต้องการคำสรรเสริญเยินยอของเจ้า สิ่งจำพวกนี้เป็นสิ่งที่เราเกลียดชังที่สุด  เป็นบุคคลจำพวกนี้นั่นเองที่เราไม่เห็นด้วยที่สุด  พวกเขาเป็นเหมือนสะเก็ดในดวงตาของเราหรือหนามในเนื้อหนังของเราที่ต้องขจัด  มิเช่นนั้นแล้ว บุตรทั้งหลายของเราจะไม่สามารถกุมพลังอำนาจเพื่อเราได้ และจะอยู่ภายใต้ข้อจำกัดที่ทำให้ยากจะขยับตัว  เหตุใดเราจึงมา?  เรามาเพื่อสนับสนุนและให้กำลังใจบุตรทั้งหลายของเรา เพื่อที่วันเวลาแห่งการทนฝ่าการกดขี่ การรังแก ความเย็นชาของหัวใจ และทารุณกรรมของพวกเขาจะล่วงพ้นไปตลอดกาล!

จงกล้า  เราจะเดินไปกับเจ้า ใช้ชีวิตกับเจ้า พูดกับเจ้า และกระทำการกับเจ้าเสมอ  จงอย่ากลัว  จงอย่าลังเลที่จะพูด  พวกเจ้าเก็บงำความรู้สึกที่มีต่อผู้อื่นไว้ตลอดเวลา ขลาดและกลัวอยู่เสมอ  พวกที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อการก่อสร้างคริสตจักรจะต้องถูกขจัด  นี่รวมถึงพวกในคริสตจักรที่ภาวะของพวกเขาไม่ดี และพวกที่ไม่สามารถกระทำการไปตามวจนะของเราได้ ไม่พักต้องพูดถึงมารดาและบิดาที่ไม่เชื่อของเจ้า  เราไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้น  พวกเขาต้องถูกกำจัดจนหมดสิ้น และไม่มีสักคนหนึ่งที่ควรคงอยู่  เพียงปลดพันธนาการที่มือและเท้าของเจ้าเท่านั้น  ตราบเท่าที่เจ้าตรวจดูเจตนาของเจ้าเองและเจตนาเหล่านั้นไม่เกี่ยวข้องกับส่วนได้ส่วนเสียทั้งหลาย อีกทั้งไม่เกี่ยวกับชื่อเสียงและความมั่งมี หรือสัมพันธภาพส่วนบุคคล เช่นนั้นแล้ว เราจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้า ชี้สิ่งทั้งหลายให้เจ้าเห็น และให้การนำที่ชัดเจนแก่เจ้าตลอดเวลา

อา บุตรทั้งหลายของเรา!  เราควรจะกล่าวสิ่งใดเล่า?  ถึงแม้เรากล่าวสิ่งเหล่านี้ พวกเจ้าก็ยังคงไม่คำนึงถึงหัวใจของเรา และพวกเจ้ายังขลาดกลัวเกินไป  พวกเจ้ากลัวสิ่งใดหรือ?  เหตุใดพวกเจ้าจึงยังถูกธรรมบัญญัติและกฎเกณฑ์ผูกมัดเอาไว้?  เราได้ปลดปล่อยพวกเจ้า แต่พวกเจ้ากลับยังคงไม่มีอิสรภาพ  นี่เป็นเพราะเหตุใด?  จงสื่อสารกับเราให้มากขึ้นและเราจะบอกเจ้า  จงอย่าทดสอบเรา  เรานั้นสัมพันธ์กับชีวิตจริง  กับเรานั้นไม่มีสิ่งใดเป็นการเสแสร้ง ทั้งหมดล้วนสัมพันธ์กับชีวิตจริง!  สิ่งที่เรากล่าวนั้นแท้จริง  เราไม่เคยกลับคำของเรา