204 การตื่นขึ้นของผู้ที่ชอบเอาใจผู้คน
1
ฉันเคยเป็นผู้ที่ชอบเอาใจผู้คนซึ่งปฏิบัติตามปรัชญาสำหรับการใช้ชีวิตของซาตาน
โดยให้ความสำคัญกับสันติสุขและความอดกลั้นเหนือสิ่งอื่นใด ไม่เคยโต้เถียงกับผู้ใดเลย
ในการจัดการทั้งหมดของฉัน ฉันเพียรพยายามที่จะปกป้องสิ่งไร้ค่า การนับถือตัวเอง และสถานะของฉัน
ฉันรู้ว่าสิ่งใดถูกและผิด แต่ฉันจะไม่พูดสิ่งที่ฉันเห็นอย่างชัดเจนเช่นนั้น
หากบางสิ่งไม่เกี่ยวข้องกับฉัน เช่นนั้นแล้ว ฉันก็ล้มเลิกหลักธรรมและมองไปอีกทาง
ฉันปกป้องตัวฉันเอง โดยทรยศต่อมโนธรรมของฉันเองเพื่อที่จะไม่ทำให้ผู้ใดไม่พอใจ
ฉันจำใจยอมรับความทุกข์ยาก โดยดำรงชีวิตที่ต่ำศักดิ์และสูญเสียสภาวะความเป็นมนุษย์ของฉันไป
ฉันไม่มีบุคลิกลักษณะหรือศักดิ์ศรีเลยแม้แต่น้อย และไม่เหมาะที่จะได้รับการเรียกขานว่ามนุษย์
2
เมื่อฉันได้รับประสบการณ์กับการพิพากษาของพระวจนะของพระเจ้า ในที่สุดแล้วฉันก็ถูกเขย่าให้ตื่น
เมื่อได้เข้าใจความจริงแล้ว ฉันจึงเห็นความจริงเกี่ยวกับความเลวและความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์อย่างชัดเจน
ฉันล่มสลายเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าและรู้สึกผิดสุดขั้วในหัวใจของฉัน
ฉันเกลียดชังที่ฉันนั้นช่างเสื่อมทราม และเกลียดชังที่ฉันได้สูญเสียมโนธรรมและเหตุผลของฉันไป
ฉันได้เป็นผู้ที่ชอบเอาใจผู้คนซึ่งปฏิบัติตนโดยไม่มีหลักธรรม ฉันได้เป็นคนหน้าซื่อใจคดอย่างแท้จริง
ฉันได้ลื่นไหลและเต็มไปด้วยเล่ห์ลวงและคิดว่าตัวฉันเองหลักแหลม และได้พังทลายชีวิตของฉันเอง
เป็นการพิพากษาของพระวจนะของพระเจ้านั่นเอง ซึ่งในที่สุดแล้วปลุกหัวใจของฉันให้ตื่น
ฉันปรารถนาที่จะเป็นบุคคลที่ซื่อสัตย์ และฉันปรารถนาที่จะได้รับการชำระให้สะอาดโดยการถูกพิพากษา
ฉันปรารถนาที่จะแสวงหาความจริงในทุกสรรพสิ่ว เพื่อที่ฉันจะสามารถปฏิบัติตนด้วยหลักธรรมได้
ฉันปรารถนาที่จะสลัดทิ้งความเต็มไปด้วยเล่ห์ลวง ปฏิบัติตามความจริง และดำรงชีวิตในความสว่าง
ฉันปรารถนาที่จะติดตามทางแห่งพระเจ้า และปฏิบัติตามการยำเกรงพระเจ้าและการหลบเลี่ยงความชั่ว
ฉันจะปฏิบัติหน้าที่ของฉันอย่างสัตย์ซื่อ และดำรงชีวิตตามสภาพเสมือนแบบมนุษย์ที่แท้จริงเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า
