289 พระเจ้าทรงได้รับประสบการณ์กับความยากลำบากของมนุษยชาติ
1 เมื่อห้วงน้ำกลืนกินพวกมนุษย์เข้าไปพร้อมกันทั้งหมด เราช่วยให้พวกเขารอดจากห้วงน้ำนิ่งเหล่านั้น และให้โอกาสพวกเขาได้มีชีวิตใหม่ ยามผู้คนสูญเสียความมั่นใจของพวกเขาในการที่จะมีชีวิต เราฉุดพวกเขาขึ้นมาจากขอบเหวแห่งความตาย มอบความกล้าหาญให้พวกเขาได้เดินต่อไป เพื่อที่พวกเขาจะสามารถใช้เราเป็นรากฐานสำหรับการดำรงอยู่ของพวกเขา ครั้นผู้คนไม่เชื่อฟังเรา เราก็ทำให้พวกเขารู้จักเราจากภายในความไม่เชื่อฟังของพวกเขา เมื่อมองจากธรรมชาติเดิมของมนุษยชาติ และเมื่อมองจากความปรานีของเรา แทนที่เราจะประหัตประหารพวกมนุษย์ให้ถึงแก่ความตาย เรากลับเปิดโอกาสให้พวกเขากลับใจและตั้งต้นใหม่แบบสดชื่น ในยามที่พวกเขาทนทุกข์กับการกันดารอาหาร แม้ว่าพวกเขามีเพียงลมหายใจสุดท้ายเหลืออยู่ในร่างกายของพวกเขา เราก็ฉวยกระชากพวกเขามาจากความตาย ป้องกันพวกเขาจากการตกเป็นเหยื่อเล่ห์เหลี่ยมของซาตาน
2 หลายครั้งหลายคราเหลือเกินที่ผู้คนได้เห็นมือของเรา หลายครั้งหลายคราเหลือเกินที่พวกเขาได้เป็นพยานแก่โฉมหน้าซึ่งใจดีมีเมตตาและใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเรา และหลายครั้งหลายคราเหลือเกินที่พวกเขาได้เห็นบารมีและความโกรธเคืองของเรา แม้ว่าพวกมนุษย์ไม่ได้เคยรู้จักเราเลย เราก็มิได้รีบฉวยประโยชน์จากความอ่อนแอของพวกเขามาเป็นโอกาสในการจงใจยั่วยุ การผ่านประสบการณ์ความยากลำบากของมนุษยชาติได้ทำให้เราสามารถเห็นใจในความอ่อนแอของมนุษย์ เพียงเพื่อเป็นการตอบสนองต่อความไม่เชื่อฟังของผู้คนและความเนรคุณเท่านั้นเองที่เราตวงแบ่งการตีสอนออกเป็นหลากหลายระดับ
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล บทที่ 14
