296 ความโทมนัสของมวลมนุษย์ที่เสื่อมทราม
Verse 1
ผ่านยุคต่างๆ กับพระเจ้า
ใครกันรู้ว่าพระเจ้าทรงปกครองทุกสิ่ง
ชะตากรรมสิ่งมีชีวิตทั้งปวง
ทรงจัดวางเรียบเรียง ชี้นำในทุกสิ่ง?
สิ่งนี้ได้คลาดกับความคิดมนุษย์
มิใช่เพราะกิจการพระเจ้านั้นคลุมเครือ
หรือว่าแผนพระองค์ยังไม่เป็นจริง
เพราะหัวใจและจิตมนุษย์ห่างไกลพระเจ้า
Chorus 1
ถึงแม้พวกเขาติดตามพระเจ้า แต่ว่าอาจไม่รู้ตัว
พวกเขายังคงรับใช้ซาตาน
ไม่มีใครแสวงหาย่างพระบาทหรือการทรงปรากฏ
ไม่มีใครปรารถนาการดูแลของพระองค์
แต่เต็มใจพึ่งพาการกัดกร่อนของจอมมาร
เพื่อปรับตัวให้เข้ากับโลกและหลักการ
หัวใจและจิตวิญญาณคนตกลงสู่เงื้อมมือซาตาน
และกลายเป็นอาหารให้ซาตานกิน
คนกลายเป็นอาหารให้ซาตานกิน
Verse 2
จิตวิญญาณและหัวใจของมนุษย์
ได้กลายเป็นที่พักของซาตาน
เป็นที่เล่นได้ตามใจ
มนุษย์นั้นสูญสิ้นความเข้าใจในความเป็นคน
ไม่เห็นคุณค่าและความมุ่งหมาย
ความหมายของการเป็นมนุษย์
พวกเขาเลิกแสวงหาพระเจ้า
ละเลยธรรมบัญญัติ พันธสัญญาพระเจ้า
Chorus 2
เมื่อเวลาผ่านไป ใครสามารถบอก ใครสามารถเข้าใจ
เหตุใดพระเจ้าจึงทรงสร้างมนุษย์ขึ้นมา
ไม่มีใครเข้าใจพระวจนะจากพระโอษฐ์พระเจ้า
หรือว่าทุกสิ่งที่มาจากพระองค์
คนเริ่มต่อต้านธรรมบัญญัติและกฤษฎีกา
หัวใจและจิตวิญญาณคนด้านชา
พระเจ้าจึงทรงสูญเสียมนุษย์ คนสูญเสียรากเดิม
นี่คือความโทมนัสของมนุษยชาติ
นี่เป็นความโทมนัสของมนุษยชาติ
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตมนุษย์
