714 บรรดาผู้ที่มีการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยสามารถใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์ได้
1 บรรดาผู้ที่ได้ก้าวผ่านการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยของพวกเขานั้นใช้ชีวิตตามสภาพเหมือนของมนุษย์อย่างแท้จริง และพวกเขาครองความจริง พวกเขาสามารถพูดและมองเห็นสิ่งทั้งหลายโดยสอดคล้องกับความจริงอยู่เสมอ และพวกเขามีหลักธรรมในทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำ พวกเขาไม่ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของบุคคล เรื่อง หรือสิ่งของ และพวกเขาทั้งหมดมีทัศนะของพวกเขาเองและสามารถค้ำจุนความจริงหลักธรรมได้ อุปนิสัยของพวกเขาค่อนข้างมั่นคง พวกเขาไม่เปลี่ยนแปลงกลับไปกลับมา และไม่สำคัญว่ารูปการณ์แวดล้อมของพวกเขาเป็นอย่างไร พวกเขาก็เข้าใจวิธีทำหน้าที่ของพวกเขาอย่างถูกต้องเหมาะสมและวิธีที่จะประพฤติตนให้พระเจ้าพึงพอพระทัย อันที่จริงแล้ว บรรดาผู้ที่มีการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยไม่มุ่งความสนใจไปที่สิ่งซึ่งจะทำเพื่อให้ตัวพวกเขาเองดูดีในระดับผิวเผิน—พวกเขาได้รับความชัดเจนภายในเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำเพื่อให้พระเจ้าพึงพอพระทัย จากภายนอกแล้ว พวกเขาอาจไม่ดูเหมือนว่ามีใจกระตือรือร้นมากนักหรือได้ทำสิ่งใดที่ยิ่งใหญ่มาก แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำนั้นมีความหมาย มีคุณค่า และให้ผลลัพธ์ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริง
2 บรรดาผู้ที่มีการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยนั้นครองความจริงมากมายอย่างแน่นอน—และการนี้สามารถยืนยันได้โดยมุมมองเกี่ยวกับสิ่งทั้งหลายของพวกเขาและการกระทำอันมีหลักธรรมของพวกเขา พวกที่ไม่ครองความจริงนั้นยังไม่ได้สัมฤทธิ์การเปลี่ยนแปลงอันใดในอุปนิสัยอย่างแน่นอน แต่ส่วนผสมผสานที่สำคัญยิ่งยวดก็คือ การที่ชีวิตของพวกเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วภายใน ความจริงที่พระเจ้าทรงแสดงออกมานั้นกลายมาเป็นชีวิตแท้จริงของพวกเขา พิษซาตานทั้งหลายภายในได้ถูกกำจัดทิ้งไป และมุมมองทั้งหลายของพวกเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างครบบริบูรณ์ และไม่มีมุมมองใดเลยที่อยู่ในแนวเดียวกับมุมมองของทางโลก ผู้คนเหล่านี้สามารถมองเห็นกลอุบายและสารพัดพิษของพญานาคใหญ่สีแดงอย่างชัดเจนว่าสิ่งเหล่านั้นคืออะไร พวกเขาได้จับความเข้าใจแก่นสารแท้จริงของชีวิตแล้ว ค่านิยมแห่งชีวิตของพวกเขาจึงได้เปลี่ยนแปลงไป—และนี่คือการแปลงสภาพชนิดที่เป็นรากฐานที่สุดและเป็นแก่นแท้แห่งการเปลี่ยนแปลงหนึ่งในอุปนิสัย
3 บรรดาผู้ที่ได้ก้าวผ่านการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยแล้วนั้นรู้สึกว่า ในขณะที่ดำรงชีวิตอยู่ ผู้คนควรลุล่วงหน้าที่อย่างมนุษย์ของพวกเขา นมัสการพระเจ้า นบนอบเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า และทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย พวกเขาคิดว่าสิ่งเหล่านี้ประกอบขึ้นเป็นรากฐานของสิ่งที่หมายถึงการเป็นมนุษย์ และเป็นตัวแทนภาระผูกพันที่อยู่ในความสอดคล้องกับหลักธรรมอันมิอาจปรับเปลี่ยนได้ของฟ้าและแผ่นดินโลก หาไม่แล้ว พวกเขาก็คงจะไม่มีค่าคู่ควรแก่การถูกเรียกว่ามนุษย์ ชีวิตของพวกเขาก็คงจะว่างเปล่าและไร้ความหมาย พวกเขารู้สึกว่าผู้คนควรดำรงชีวิตอยู่เพื่อที่จะทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย เพื่อที่จะปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขาให้ดี และเพื่อที่จะดำรงชีวิตที่มีความหมาย เพื่อที่แม้แต่ยามที่เป็นเวลาตายของพวกเขา พวกเขาก็จะรู้สึกพอใจและไม่มีความเสียใจเลยแม้แต่น้อยนิด และรู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้มีชีวิตอยู่อย่างสูญเปล่า สาเหตุหลักของการเปลี่ยนแปลงในอุปนิสัยในการดำเนินชีวิตของคนเราก็คือ การครองความจริงอยู่ภายในและการมีความรู้เกี่ยวกับพระเจ้า เพราะฉะนั้นเอง ทรรศนะต่อชีวิตของคนเราจึงได้รับการเปลี่ยนแปลง และคุณค่าของคนเราจึงแตกต่างไปจากเมื่อก่อน การแปลงสภาพนั้นเริ่มต้นจากภายใน และจากชีวิตของคนเรา นั่นไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงแค่เพียงภายนอกอย่างแน่นอน
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 3 บทเสวนาโดยพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย, ภาคที่สาม
