865 พระเจ้าตรอมพระทัยจากความชั่วและความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์
Verse 1
เมื่อพระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์
ทรงใช้ชีวิตทั่วไป
ทรงอยู่เคียงข้างกับผู้คนท่ามกลางมวลมนุษย์
วิถีชีวิต อีกทั้งกฎ และวิธีการ
ล้วนอยู่บนพื้นฐานตรรกะแห่งซาตาน
อีกทั้งความรู้ และปรัชญาซาตาน
ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้กฎเช่นนี้ มนุษย์จึง
ไม่มีความเป็นมนุษย์หรือว่าความจริง
พวกเขาต่อต้านความจริง
และเป็นปรปักษ์ต่อพระเจ้า
Verse 2
แก่นแท้ของพระเจ้านั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
กับตรรกะ ความรู้ ปรัชญาของซาตาน
เต็มไปด้วยความชอบธรรม
ความบริสุทธิ์และความจริง
และความเป็นจริงอื่นๆ ของสิ่งในด้านบวก
Pre-chorus 1
พระเจ้าพร้อมแก่นแท้นี้
และการอยู่ท่ามกลางผู้คน
ทรงรู้สึกอย่างไรในพระหทัย
จะไม่มีแต่เจ็บปวดหรือไร
นั่นจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ที่คงไม่มีใครเข้าใจ
และได้รับประสบการณ์
พระหทัยเจ็บปวดนัก
Chorus
แก่นแท้พระเจ้านั้นไม่เหมือนกัน
กับแก่นแท้มนุษย์ผู้เสื่อมทราม
ความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์
จึงทำให้พระเจ้าทรงทุกข์ที่สุด
ทรงทุกข์ที่สุด
Verse 3
ทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงเผชิญ เห็น ได้ยิน
และที่ทรงได้รับประสบการณ์
ทุกสิ่งเป็นส่วนหนึ่งของความเสื่อมทรามของคน
ความชั่วและการกบฏของพวกเขา
ต่อความจริงและการต่อต้านความจริง
ทุกๆ สิ่งที่มาจากผู้คน
ที่พระเจ้าทรงได้รับจากมนุษยชาติ
นั่นคือที่มาของทุกข์ของพระเจ้า
Verse 4
เมื่อพระเจ้าบังเกิดเป็นมนุษย์ไม่พบว่ามีผู้ใด
ที่สื่อสารกับพระเจ้าได้
หรือพูดคุยแลกเปลี่ยนกับพระเจ้า
สิ่งที่ผู้คนพูดคุย รัก ถวิลหา ไล่ตาม
ทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับบาป
และแนวโน้มของความชั่วร้าย
Pre-chorus 2
เมื่อพระเจ้าทรงเผชิญทุกสิ่ง
นั่นเหมือนมีดกรีดพระหทัย
จะทรงมีความชื่นบานได้เช่นไร
จะทรงพบความชูใจได้หรือไร
จะไม่ทรงทุกข์ได้เช่นไร
ในเมื่อพวกที่อยู่กับพระองค์คือมนุษย์
ที่เต็มไปด้วยการกบฏในใจและความชั่วร้าย
Chorus
แก่นแท้พระเจ้านั้นไม่เหมือนกัน
กับแก่นแท้มนุษย์ผู้เสื่อมทราม
ความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์
จึงทำให้พระเจ้าทรงทุกข์ที่สุด
ทรงทุกข์ที่สุด ทรงทุกข์ที่สุด
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระราชกิจของพระเจ้า พระอุปนิสัยของพระเจ้า และพระเจ้าพระองค์เอง 3
