บทที่ 37
พวกเจ้าขาดความเชื่อในการสถิตของเราอย่างแท้จริง และบ่อยครั้งพวกเจ้าพึ่งพาตัวพวกเจ้าเองในการกระทำ “พวกเจ้าไม่สามารถทำสิ่งใดได้โดยปราศจากเรา!” แต่พวกเจ้าผู้คนที่เสื่อมทรามมักปล่อยให้วจนะของเราเป่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาอยู่เสมอ ชีวิตในทุกวันนี้คือชีวิตแห่งวจนะ ปราศจากวจนะก็ไม่มีชีวิตและไม่มีประสบการณ์ และนับประสาอะไรที่จะต้องพูดถึงว่าไม่มีความเชื่อ ความเชื่ออยู่ในวจนะ พวกเจ้าสามารถมีทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยการหลั่งไหลตัวพวกเจ้าเองเข้าไปสู่พระวจนะของพระเจ้าให้มากขึ้นเท่านั้น จงอย่ากังวลว่าเจ้าจะไม่เจริญเติบโต ชีวิตเติบโต และไม่ใช่จากความกังวลของผู้คน
พวกเจ้าโน้มเอียงที่จะกลายเป็นกระวนกระวายอยู่เสมอ และพวกเจ้าไม่ฟังคำแนะนำของเรา พวกเจ้าต้องการที่จะก้าวล้ำฝีก้าวของเราเสมอ นี่คืออะไร? นี่คือความทะเยอทะยานแบบมนุษย์ พวกเจ้าควรแยกความต่างอย่างชัดเจนว่าสิ่งใดมาจากพระเจ้าและสิ่งใดมาจากตัวพวกเจ้าเอง ความกุลีกุจอจะไม่มีวันได้รับการสรรเสริญต่อหน้าเรา เราต้องการให้พวกเจ้าสามารถติดตามเราไปจนถึงปลายทางได้ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงความจงรักภักดีตลอดเวลานั้น พวกเจ้าเชื่อว่าการกระทำด้วยหนทางนี้คือการอุทิศแด่พระเจ้า เจ้าพวกผู้คนตาบอด! เหตุใดเจ้าจึงไม่มาอยู่ต่อหน้าเราให้บ่อยขึ้นเพื่อแสวงหา แต่ทำให้ยุ่งเหยิงด้วยตัวเจ้าเองเล่า? เจ้าต้องมองเห็นอย่างชัดเจน! คนที่กำลังทำงานในตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์อย่างแน่นอน แต่เป็นองค์อธิปไตยแห่งสรรพสิ่ง พระเจ้าที่แท้จริงพระองค์เดียว—องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์! พวกเจ้าต้องไม่ละเลย แต่ต้องยึดมั่นในทุกสิ่งที่พวกเจ้ามีอยู่เสมอ เพราะวันของเราใกล้เข้ามาแล้ว พวกเจ้าจะยังคงไม่ตื่นขึ้นในเวลาเช่นนั้นหรือ? พวกเจ้ายังไม่เห็นอย่างชัดเจนหรอกหรือ? พวกเจ้ายังคงคบค้ากับโลก พวกเจ้าไม่สามารถหนีจากโลก เพราะเหตุใด? พวกเจ้ารักเราอย่างแท้จริงหรือไม่? พวกเจ้าสามารถวางแผ่หัวใจของพวกเจ้าให้เราเห็นได้หรือไม่? พวกเจ้าสามารถมอบทั้งหมดที่เป็นตัวพวกเจ้าให้แก่เราได้หรือไม่?
จงคิดถึงวจนะของเราให้มากขึ้น และมีความเข้าใจที่ชัดเจนในวจนะเหล่านี้เสมอ จงอย่าสับสนหรือไม่เต็มใจ จงใช้เวลาอยู่เบื้องหน้าเราให้มากขึ้น ทำความเข้าใจวจนะอันบริสุทธิ์ของเราให้มากขึ้น และอย่าเข้าใจเจตนารมณ์ทั้งหลายของเราผิด พวกเจ้าจะให้เรากล่าวสิ่งใดต่อพวกเจ้ามากกว่านี้อีก? หัวใจของผู้คนแข็งกระด้าง ผู้คนแบกมโนคติอันหลงผิดไว้มากเกินไป พวกเขาคิดอยู่เสมอว่าแค่เอาตัวรอดได้ก็เพียงพอแล้ว และพวกเขาเอาชีวิตของพวกเขามาทำเป็นเรื่องตลกเสมอ ลูกๆ ผู้โง่เขลา! เวลานั้นสายแล้ว นี่ไม่ใช่เวลาที่จะแสวงหาความบันเทิง เจ้าควรเปิดตาของเจ้าและมองเห็นว่ามันเป็นเวลาใดแล้ว ดวงอาทิตย์กำลังจะข้ามขอบฟ้าและให้ความกระจ่างแก่แผ่นดินโลก จงเปิดตาของเจ้าให้กว้างและมองดู จงอย่าประมาท
นี่เป็นเรื่องใหญ่ ถึงกระนั้นพวกเจ้าก็ยังทำเป็นเล่นกับมันในหนทางเช่นนั้นและปฏิบัติกับมันในหนทางเช่นนั้น! เรากระวนกระวาย แต่มีไม่กี่คนที่คำนึงถึงหัวใจของเรา ผู้ซึ่งสามารถได้ยินคำเตือนสติอันดีทั้งหลายของเรา และรับฟังคำปรึกษาของเรา! ภารกิจยากลำบาก แต่มีไม่กี่คนท่ามกลางพวกเจ้าที่สามารถแบ่งเบาภาระเพื่อประโยชน์ของเราได้ พวกเจ้ายังคงรักษาท่าทีเช่นนั้นอยู่ แม้ว่าเมื่อเปรียบเทียบกับอดีตแล้ว พวกเจ้าได้ทำความคืบหน้าไปบ้างแล้ว แต่พวกเจ้าก็ไม่สามารถคงอยู่ในช่วงระยะนี้อยู่เสมอได้! ก้าวย่างของเรากำลังเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ถึงกระนั้น ความเร็วของพวกเจ้ายังคงเป็นดังที่เป็นอยู่ พวกเจ้าจะสามารถรักษาก้าวย่างให้ทันกับความสว่างของวันนี้และก้าวย่างของเราได้อย่างไร? จงอย่าลังเลอีกต่อไป เราได้เน้นย้ำกับพวกเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่าว่า วันของเราจะไม่ถูกทำให้ล่าช้าอีกต่อไป!
ความสว่างของวันนี้ซึ่งเป็นของวันนี้ ดังที่มันเป็นอยู่ ไม่สามารถนำไปเปรียบกับความสว่างของวันวานได้ และไม่สามารถนำไปเปรียบกับความสว่างของวันพรุ่ง การเปิดเผยใหม่ๆ และความสว่างใหม่แข็งแกร่งขึ้นและสว่างขึ้นในแต่ละวันที่กำลังผ่านพ้นไป จงอย่ามึนงงอีกต่อไป จงอย่าโง่เขลาอีกต่อไป จงอย่ายึดติดกับวิถีทางเก่าๆ ทั้งหลายอีกต่อไป และอย่าประวิงหรือทำให้เวลาของเราสูญเปล่าอีกต่อไป
จงระมัดระวัง! จงระมัดระวัง! จงอธิษฐานต่อเราให้มากขึ้น และใช้เวลาเบื้องหน้าเราให้มากขึ้น และเจ้าจะได้มาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างอย่างแน่นอน! จงเชื่อว่าด้วยการทำเช่นนี้ เจ้าจะได้มาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างอย่างแน่นอน!
