เจ้าควรเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายอย่างไร

ขณะนี้พวกเจ้ากำลังอยู่บนเส้นทางระยะสุดท้าย และเป็นส่วนที่วิกฤติของเส้นทางนั้น  บางทีเจ้าได้สู้ทนความทุกข์มามากมาย ทำงานไปมากมาย เดินทางไปบนถนนหลายสาย และรับฟังคำเทศนามามากมาย บางทีมันไม่ได้ง่ายที่จะมาถึงจุดที่พวกเจ้าอยู่ในตอนนี้  หากเจ้าไม่สามารถทนความทุกข์ที่เจ้าเผชิญอยู่ในขณะนี้ได้ และหากเจ้าดำเนินการต่อไปเหมือนกับที่เจ้าทำในอดีต เช่นนั้นแล้วเจ้าจะไม่สามารถได้รับการทำให้เพียบพร้อม  คำพูดเหล่านี้ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้เจ้าตกใจกลัว—คำพูดเหล่านี้คือข้อเท็จจริง  หลังจากที่เปโตรได้ก้าวผ่านพระราชกิจมากมายของพระเจ้า เขาได้รับความรู้ความเข้าใจเชิงลึกในบางสิ่ง และวิจารณญาณมากมายด้วยเช่นกัน  เขามาเข้าใจหลายสิ่งเกี่ยวกับหลักธรรมของการรับใช้ และหลังจากนั้นเขาก็สามารถจงรักภักดีต่อสิ่งที่พระเยซูไว้วางพระทัยมอบให้กับเขา  กระบวนการถลุงอันยิ่งใหญ่ที่เขาได้รับนั้นโดยส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะเขารู้สึกว่าเขาติดค้างพระเจ้ามากมายและเขาคงจะไม่มีวันสามารถตอบแทนพระเจ้าได้เนื่องเพราะเมื่อพิจารณาจากสิ่งทั้งหลายที่เขาได้กระทำลงไปด้วยตัวเขาเอง  ในขณะที่ยังระลึกได้ว่ามนุษย์นั้นเสื่อมทรามอย่างมาก ซึ่งล้วนเป็นเหตุให้เขารู้สึกผิดอยู่ในมโนธรรมของเขา  พระเยซูตรัสสิ่งมากมายแก่เปโตร และ ณ ขณะที่พระองค์ตรัสสิ่งเหล่านี้ เขามีความสามารถที่จะเข้าใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเขายังคงเก็บงำการต้านทานและความเป็นกบฏบางอย่างอยู่ในบางครั้ง  หลังจากที่พระเยซูทรงถูกตอกตรึงกับกางเขน ในที่สุดเขาได้รับประสบการณ์กับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นการปลุกให้คืนสติ และภายในตัวเขานั้น เขารู้สึกถึงความเจ็บแปลบรุนแรงจากการตำหนิตัวเอง  ในตอนสุดท้าย ความรู้สึกนั้นมาถึงจุดที่เขารู้สึกว่าการมีแนวคิดอันใดที่ไม่ถูกต้องนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้  เขารู้จักสภาวะของเขาเองดีมาก และเขายังรู้จักความบริสุทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน  ดังนั้น หัวใจที่รักองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงเติบโตในตัวเขามากยิ่งขึ้น และเขากลายเป็นมุ่งเน้นกับชีวิตของเขาเองมากยิ่งขึ้น  เพราะการนี้ เขาจึงได้ทุกข์ทนกับความยากลำบากอันใหญ่หลวง และถึงแม้ว่าในบางครั้งจะเป็นราวกับว่าเขามีความเจ็บป่วยร้ายแรงและอาจถึงขั้นที่ดูราวกับว่าเขาได้ตายไปแล้ว แต่หลังจากที่เขาได้รับการถลุงในหนทางนี้หลายครั้งหลายหนแล้ว เขาก็ได้รับความเข้าใจเกี่ยวกับตัวเขาเองมากขึ้น และได้พัฒนาความรักอันจริงแท้แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าขึ้นมา  สามารถกล่าวได้ว่าทั้งชีวิตของเขาถูกใช้ไปกับกระบวนการถลุง และยิ่งไปกว่านั้นคือกับการตีสอน  ประสบการณ์ของเขานั้นแตกต่างจากของบุคคลอื่นใด และความรักของเขาเหนือล้ำความรักของบุคคลใดที่ยังไม่ได้รับการทำให้มีความเพียบพร้อม  เหตุผลที่เขาได้รับการคัดเลือกให้เป็นแบบอย่างก็เพราะว่าเขาได้ผ่านประสบการณ์กับความเจ็บปวดรวดร้าวที่สุดในช่วงชีวิตของเขา และประสบการณ์ของเขานั้นประสบความสำเร็จมากที่สุด  หากพวกเจ้ามีความสามารถที่จะเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายได้เสมือนกับที่เปโตรทำไม่มีผิด เช่นนั้นแล้วก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตทรงสร้างใดที่สามารถเอาพระพรของพวกเจ้าไปได้

เปโตรคือมนุษย์แห่งมโนธรรมคนหนึ่ง แต่แม้เมื่อมีความเป็นมนุษย์เฉกเช่นที่เขามี เขาก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีแนวคิดมากมายในเชิงต่อต้านและเป็นกบฏในช่วงระหว่างกาลสมัยที่เขาเริ่มต้นติดตามพระเยซูในตอนแรก  แต่ขณะที่เขาติดตามพระเยซูนั้น เขาไม่ได้นำสิ่งเหล่านี้มาใส่ใจอย่างจริงจัง โดยเชื่อว่านี่ก็แค่เป็นหนทางที่ผู้คนควรเป็น  ดังนั้น ในตอนแรกเขาจึงไม่รู้สึกตำหนิตนเองแต่อย่างใด อีกทั้งเขาก็ไม่ได้ถูกตัดแต่ง  พระเยซูไม่ได้ทรงปฏิบัติต่อปฏิกิริยาของเปโตรอย่างจริงจัง ทั้งพระองค์ก็ไม่ได้ใส่พระทัยในปฏิกิริยาเหล่านั้นเลย เพียงแต่ทรงพระราชกิจที่พระองค์ควรต้องทำต่อไป พระองค์ไม่เคยจับผิดเปโตรและผู้อื่น  เจ้าอาจจะกล่าวว่า  “อาจเป็นได้หรือไม่ว่าพระเยซูไม่ได้ทรงทราบเกี่ยวกับแนวคิดเหล่านี้ที่พวกเขามี?”  ไม่เลย!  เป็นเพราะพระองค์เข้าพระทัยเปโตรจริงๆ—อันที่จริงแล้ว สามารถกล่าวได้ว่าพระองค์มีความเข้าพระทัยอันใหญ่หลวงเกี่ยวกับเขา—ที่ทำให้พระเยซูไม่ทรงดำเนินมาตรการอันใดกับเขา  พระองค์ทรงเกลียดชังมวลมนุษย์ แต่ก็ทรงเวทนาพวกเขาด้วยเช่นกัน  ในตอนนี้ ท่ามกลางพวกเจ้ามีผู้คนไม่มากหรอกหรือที่เป็นผู้ต้านทานเหมือนที่เปาโลเป็นไม่มีผิดและมีมโนคติที่หลงผิดมากมายเสมือนที่เปโตรมีต่อองค์พระเยซูเจ้าในขณะนั้น?  เราบอกเจ้าเลยว่า คงจะเป็นการดีที่สุดหากเจ้าไม่ได้เชื่อในสัมผัสที่สามของเจ้า ซึ่งเป็นสัมผัสแห่งการรับรู้ของเจ้ามากจนเกินไป สัมผัสนี้เชื่อถือไม่ได้และถูกความเสื่อมทรามของซาตานทำให้ย่อยยับจนสิ้นไปนานแล้ว  เจ้าคิดหรือว่าการรับรู้ของเจ้านั้นเพียบพร้อมและไร้ข้อตำหนิ?  เปาโลต้านทานองค์พระเยซูเจ้าหลายครั้ง แต่พระเยซูไม่ทรงมีปฏิกิริยาใดเลย  เป็นไปได้หรือว่าพระเยซูทรงสามารถรักษาคนป่วยและขับผีออก แต่กลับไม่สามารถขับไล่ “ปีศาจ” ในตัวเปาโล?  เหตุใดจึงเป็นว่า ในขณะที่เปาโลยังคงจับกุมสาวกของพระเยซูต่อไปอย่างมัวเมา พระเยซูกลับทรงปรากฏต่อหน้าเปาโลบนถนนสู่ดามัสกัสและซัดโทษใส่เขาในที่สุดเพียงหลังจากที่พระเยซูได้ทรงคืนพระชนม์และเสด็จขึ้นสู่สวรรค์แล้วเท่านั้น?  อาจเป็นได้หรือไม่ว่าองค์พระเยซูเจ้าทรงมีปฏิกิริยาช้าเกินไป?  หรือเป็นเพราะพระองค์ไม่ได้ทรงมีสิทธิอำนาจอันใดในขณะที่พระองค์อยู่ในเนื้อหนัง?  เจ้าคิดว่าเราไม่รู้หรือไร เมื่อเจ้าแอบคิดทำลายและต้านทานลับหลังเรา?  เจ้าคิดหรือว่าเศษเสี้ยวความรู้แจ้งที่เจ้าได้จากพระวิญญาณบริสุทธิ์นั้นสามารถนำมาใช้ต้านทานเราได้?  เมื่อเปโตรไม่เป็นผู้ใหญ่ เขาเก็บงำแนวคิดมากมายเกี่ยวกับพระเยซู ดังนั้นแล้ว เหตุใดเขาจึงไม่มีความผิด?  ณ ขณะนี้ ผู้คนมากมายกำลังทำสิ่งทั้งหลายโดยไม่มีความผิด และแม้เมื่อพวกเขากำลังได้รับการบอกกล่าวอย่างชัดเจนว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำนั้นไม่ถูกต้อง พวกเขาก็ยังไม่ฟัง  ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะความเป็นกบฏของมนุษย์หรอกหรือ?  เราได้พูดไปมากมายแล้วตอนนี้ แต่เจ้ายังคงขาดแม้กระทั่งเสี้ยวหนึ่งของการรับรู้ถึงมโนธรรม ดังนั้นแล้ว เจ้าจะสามารถเดินบนเส้นทางระยะสุดท้าย สามารถเดินต่อไปจนสุดทางได้อย่างไร?  เจ้าไม่รู้สึกว่านี่เป็นคำถามที่สำคัญอย่างมโหฬารหรือ?

หลังจากที่ผู้คนได้รับการพิชิตแล้ว พวกเขาสามารถนบนอบต่อการจัดวางเรียบเรียงของพระเจ้า พวกเขามีทั้งความเชื่อของพวกเขาและเจตจำนงของพวกเขาที่พวกเขาใช้รักพระเจ้า และพวกเขาอาศัยสิ่งเหล่านี้ในการติดตามพระองค์  ดังนั้นแล้ว ควรเดินอย่างไรบนเส้นทางระยะสุดท้ายกันเล่า?  ในช่วงเวลาแห่งการได้รับประสบการณ์กับความทุกข์ลำบากของเจ้า เจ้าต้องสู้ทนความยากลำบากทั้งหมด และเจ้าต้องมีเจตจำนงที่จะทนทุกข์ ในหนทางนี้เท่านั้นที่เจ้าจะสามารถเดินบนเส้นทางระยะนี้ได้เป็นอย่างดี  เจ้าคิดหรือว่ามันง่ายนักที่จะเดินบนเส้นทางระยะนี้?  เจ้าควรรู้ว่าเจ้าควรทำหน้าที่การงานใดให้ลุล่วง พวกเจ้าต้องยกขีดความสามารถของพวกเจ้าขึ้นและเตรียมตัวพวกเจ้าให้มีความพร้อมด้วยความจริงที่เพียงพอ  นี่ไม่ใช่งานที่ทำเสร็จในหนึ่งหรือสองวัน และไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เจ้าคิด!  การเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายขึ้นอยู่กับว่าจริงๆ แล้วเจ้ามีความเชื่อและเจตจำนงประเภทใด  บางทีเจ้าไม่สามารถมองเห็นว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงพระราชกิจในตัวเจ้า หรือบางทีเจ้าไม่มีความสามารถที่จะค้นพบพระราชกิจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในคริสตจักร ดังนั้นเจ้าจึงมองโลกในแง่ร้ายและผิดหวัง และเต็มไปด้วยความท้อแท้สิ้นหวังสำหรับถนนข้างหน้า  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล่านักรบผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตทั้งหมดนั้นต่างก็ล่มสลายไป—ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับเจ้าหรอกหรือ?  เจ้าควรมองสิ่งเหล่านี้อย่างไร?  เจ้ามีความเชื่อ หรือว่าเจ้าไม่มี?  เจ้าเข้าใจพระราชกิจของวันนี้อย่างครบถ้วน หรือเจ้าไม่เข้าใจ?  สิ่งเหล่านี้สามารถกำหนดพิจารณาได้ว่าเจ้าจะสามารถเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายได้สำเร็จหรือไม่

เหตุใดจึงกล่าวว่าตอนนี้พวกเจ้าอยู่บนเส้นทางระยะสุดท้าย?  นั่นเป็นเพราะพวกเจ้าได้เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าควรเข้าใจแล้ว และเพราะเราได้บอกพวกเจ้าเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผู้คนควรสัมฤทธิ์แล้ว  เรายังได้บอกพวกเจ้าเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเจ้าได้รับมอบหมายด้วยความไว้วางพระทัยเช่นกัน  ดังนั้นแล้ว ทางที่พวกเจ้ากำลังเดินอยู่ในตอนนี้จึงเป็นส่วนท้ายสุดของเส้นทางที่เรานำทางผู้คนมา  เราเพียงพึงประสงค์ให้พวกเจ้าบรรลุความสามารถที่จะดำรงชีวิตอย่างอิสระ เจ้าจะมีถนนให้เดินอยู่เสมอและตลอดเวลา เจ้าจะเพิ่มขีดความสามารถของเจ้าดังเช่นก่อนหน้านี้ อ่านพระวจนะของพระเจ้าไปตามปกติ และดำเนินชีวิตของมนุษย์ปกติ  ขณะนี้เรากำลังนำทางพวกเจ้าให้ดำรงชีวิตในหนทางนี้ แต่ในอนาคตเมื่อเราไม่ได้นำทางเจ้าแล้ว เจ้าจะยังมีความสามารถที่จะดำรงชีวิตในหนทางนี้ได้หรือไม่?  เจ้าจะสามารถไปต่อได้หรือไม่?  นี่คือประสบการณ์ของเปโตร กล่าวคือ  ตอนที่พระเยซูกำลังทรงนำทางเขา เขาไม่มีความเข้าใจอันใด เขาไร้กังวลราวกับเด็กอยู่เสมอ และเขาไม่จริงจังเกี่ยวกับสิ่งทั้งหลายที่เขาทำ  เขาได้เริ่มต้นชีวิตของมนุษย์ปกติก็หลังจากที่พระเยซูได้เสด็จจากไปแล้วเท่านั้น  ชีวิตที่เปี่ยมความหมายของเขาเริ่มต้นก็หลังจากที่พระเยซูได้เสด็จจากไปแล้วเท่านั้น  ถึงแม้ว่าเขาได้ครองสำนึกรับรู้ของความเป็นมนุษย์ที่ปกติอยู่บ้างและสิ่งทั้งหลายที่บุคคลปกติควรครองอยู่บ้าง กระนั้นประสบการณ์และการไล่ตามเสาะหาที่แท้จริงของเขาก็ไม่ได้มีจุดเริ่มต้นใหม่จนกระทั่งพระเยซูได้เสด็จจากไปแล้ว  สถานการณ์ในปัจจุบันของพวกเจ้าคืออะไร?  ขณะนี้เรากำลังนำทางพวกเจ้าในหนทางนี้ และเจ้าคิดว่านี่ช่างน่าอัศจรรย์  ไม่มีสภาพแวดล้อมและการทดสอบใดตกมาถึงเจ้าเลย กระนั้น ในหนทางนี้ก็ไม่มีทางมองเห็นว่าที่จริงแล้วเจ้ามีวุฒิภาวะประเภทใด อีกทั้งไม่มีทางมองเห็นว่าโดยแท้จริงแล้วนั้น เจ้าคือใครบางคนที่ไล่ตามเสาะหาความจริงหรือไม่  เจ้ากล่าวด้วยปากของเจ้าว่าเจ้าเข้าใจแก่นแท้ของตนเอง แต่คำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดที่ว่างเปล่า  ความเข้าใจของเจ้าจะได้รับการพิสูจน์ยืนยันในอนาคตเมื่อข้อเท็จจริงมาสู่เจ้าโดยไม่คาดฝันเท่านั้น  ตอนนี้เจ้ามีความเข้าใจประเภทนี้ที่ว่า  “ฉันเข้าใจว่าเนื้อหนังของฉันเองเสื่อมทรามอย่างยิ่ง และแก่นแท้ของเนื้อหนังของผู้คนคือการกบฏและต้านทานพระเจ้า  การสามารถได้รับการพิพากษาและการตีสอนของพระเจ้าคือวิธีที่พระองค์ทรงอุ้มชูผู้คน ตอนนี้ฉันเข้าใจสิ่งนั้น และฉันเต็มใจที่จะตอบแทนความรักของพระเจ้า”  แต่นี่มันพูดง่าย  หลังจากนั้นเมื่อความทุกข์ลำบาก การทดลอง และความทุกข์มาสู่เจ้า การก้าวผ่านสิ่งเหล่านี้จะไม่ใช่เรื่องง่าย  พวกเจ้าติดตามในหนทางนี้ทุกวัน แต่พวกเจ้ายังคงไม่สามารถสานต่อประสบการณ์ของพวกเจ้า  มันจะยิ่งแย่ลงไปอีกหากเราจะปล่อยพวกเจ้าไปและไม่ใส่ใจพวกเจ้าอีกแล้ว ผู้คนส่วนใหญ่จะร่วงลงต่ำและกลายเป็นเสาเกลือ เครื่องหมายแห่งความอับอาย  การลงเอยเช่นนั้นเป็นไปได้มากยิ่ง  เจ้าไม่กังวลหรือวิตกเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกหรือ?  เปโตรก้าวผ่านสภาพแวดล้อมประเภทนั้นและผ่านประสบการณ์กับความทุกข์ประเภทนั้น แต่เขายังคงตั้งมั่น  หากเจ้าจะต้องตกอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมนั้น เจ้าจะสามารถตั้งมั่นได้หรือ?  สิ่งทั้งหลายที่พระเยซูตรัสและพระราชกิจที่พระองค์ทรงทำขณะที่พระองค์ทรงอยู่บนแผ่นดินโลกให้รากฐานแก่เปโตร และเขาเดินบนเส้นทางในภายหลังของเขาก็จากรากฐานนี้นี่เอง  พวกเจ้าสามารถไปถึงระดับนั้นได้หรือไม่?  เส้นทางที่เจ้าได้เดินมาและความจริงที่เจ้าได้เข้าใจแล้วนั้น—สามารถกลายมาเป็นรากฐานให้เจ้าสามารถตั้งมั่นในอนาคตได้หรือไม่?  สิ่งเหล่านี้สามารถกลายเป็นนิมิตของเจ้าเพื่อการตั้งมั่นในภายหลังได้หรือไม่?  เราจะบอกความจริงกับพวกเจ้า—คนเราสามารถพูดได้ว่าสิ่งที่ผู้คนเข้าใจในขณะนี้ล้วนแล้วแต่เป็นหลักคำสอน  นี่เป็นเพราะว่าพวกเขาไม่มีประสบการณ์กับสรรพสิ่งทั้งปวงที่พวกเขาเข้าใจ  การที่เจ้าสามารถเดินต่อมาได้จนกระทั่งถึงตอนนี้นั้น เป็นเพราะเจ้าได้รับการนำทางโดยความสว่างใหม่ทั้งนั้น  ไม่ใช่เพราะวุฒิภาวะของเจ้าได้มาถึงระดับหนึ่งๆ แต่เป็นเพราะคำพูดของเราต่างหากที่ได้นำทางเจ้ามาถึงวันนี้ ไม่ใช่เพราะเจ้ามีความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นเพราะปัญญาในคำพูดของเราต่างหากที่ทำให้เจ้าไม่อาจทำสิ่งใดนอกเหนือจากติดตามมาตลอดทางจนกระทั่งถึงวันนี้  หากเราไม่พูดตอนนี้ ไม่เปล่งเสียงของเรา เจ้าก็จะไม่สามารถไปต่อได้และจะหยุดเคลื่อนไปข้างหน้าทันที  นี่ไม่ใช่วุฒิภาวะตามจริงของพวกเจ้าหรอกหรือ?  พวกเจ้าไม่มีแนวคิดว่าควรเข้าสู่จากแง่มุมใดและควรชดเชยสิ่งที่พวกเจ้าขาดในแง่มุมใด  พวกเจ้าไม่เข้าใจว่าจะใช้ชีวิตมนุษย์แบบเปี่ยมความหมายอย่างไร จะตอบแทนความรักของพระเจ้าอย่างไร หรือจะเป็นพยานในหนทางซึ่งเปี่ยมพลังและดังกึกก้องอย่างไร  พวกเจ้าไม่สามารถสัมฤทธิ์สิ่งเหล่านี้ได้โดยสิ้นเชิง  พวกเจ้าทั้งขี้เกียจและโง่เง่า!  ทั้งหมดที่พวกเจ้าสามารถทำได้คือการพึ่งพิงสิ่งอื่น และสิ่งที่พวกเจ้าพึ่งพิงคือความสว่างใหม่และองค์หนึ่งเดียวผู้อยู่ข้างหน้า ผู้กำลังทรงนำทางพวกเจ้า  การที่เจ้าสามารถ ยืนหยัดอยู่ได้จนถึงวันนี้เป็นเพราะเจ้าได้อาศัยความสว่างใหม่และถ้อยดำรัสล่าสุดทั้งนั้น  พวกเจ้าช่างไม่เหมือนกับเปโตรที่ชำนาญในการไล่ตามเสาะหาหนทางที่แท้จริง หรือเหมือนกับโยบซึ่งมีความสามารถที่จะนมัสการพระยาห์เวห์อย่างอุทิศตนและเชื่อว่าพระยาห์เวห์คือพระเจ้าไม่ว่าพระยาห์เวห์ทรงทดสอบเขาอย่างไรก็ตามและไม่ว่าพระองค์ทรงอวยพรเขาหรือไม่ก็ตาม  เจ้ามีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นหรือไม่?  พวกเจ้าได้รับการพิชิตมาอย่างไรหรือ?  แง่มุมหนึ่งคือการพิพากษา การตีสอน และการสาปแช่ง ส่วนอีกแง่มุมหนึ่งคือความล้ำลึกที่พิชิตพวกเจ้า  พวกเจ้าทั้งหมดเป็นเหมือนกับลา  หากสิ่งที่เราพูดถึงไม่สูงส่งพอสำหรับพวกเจ้า หากไม่มีความล้ำลึกอันใดเลย เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าย่อมจะไม่สามารถได้รับการพิชิตได้  หากเป็นบุคคลหนึ่งที่ทำการประกาศ และพวกเขาได้ประกาศเกี่ยวกับสิ่งเดิมๆ อยู่ระยะหนึ่งพวกเจ้าทั้งปวงก็คงจะผละจากและกระจัดกระจายกันไปภายในสองปี พวกเจ้าคงจะไม่สามารถไปต่อได้  พวกเจ้าไม่รู้วิธีที่จะไปให้ลึกขึ้น อีกทั้งพวกเจ้าก็ไม่เข้าใจว่าจะไล่ตามเสาะหาความจริงหรือหนทางแห่งชีวิตอย่างไร  ทั้งหมดที่พวกเจ้าเข้าใจคือการได้รับบางสิ่งบางอย่างที่ดูแปลกใหม่สำหรับพวกเจ้า เช่น การได้ฟังเกี่ยวกับความล้ำลึกหรือนิมิตทั้งหลาย หรือวิธีที่พระเจ้าเคยทรงพระราชกิจ หรือประสบการณ์ของเปโตร หรือความเป็นมาแต่หนหลังของการตรึงกางเขนของพระเยซู… พวกเจ้าเพียงเต็มใจที่จะได้ฟังสิ่งเหล่านี้ และยิ่งพวกเจ้ารับฟังมากขึ้นเท่าใด พวกเจ้าก็ยิ่งกระปรี้กระเปร่ามากขึ้นเท่านั้น  พวกเจ้าแค่กำลังรับฟังทั้งหมดนี้เพื่อปัดเป่าความโศกเศร้าและความเบื่อของพวกเจ้า  ชีวิตของพวกเจ้าได้รับการค้ำชูด้วยสิ่งแปลกใหม่เหล่านี้ทั้งสิ้น  เจ้าคิดว่า เจ้าได้มาถึงจุดที่พวกเจ้าอยู่ในวันนี้ด้วยความเชื่อของเจ้าเองกระนั้นหรือ?  นี่ไม่ใช่เศษเสี้ยวที่เล็กด้อยและน่าเวทนาของวุฒิภาวะที่พวกเจ้าครองอยู่หรอกหรือ?  ความซื่อสัตย์สุจริตของพวกเจ้าอยู่ที่ใด?  ความเป็นมนุษย์ของพวกเจ้าอยู่ที่ใด?  พวกเจ้าครองชีวิตมนุษย์หรือไม่?  พวกเจ้าครององค์ประกอบเพื่อให้ได้รับการทำให้มีความเพียบพร้อมมากเท่าใด?  สิ่งที่เรากำลังกล่าวไม่ใช่ข้อเท็จจริงหรอกหรือ?  เราพูดและทำงานในหนทางนี้ แต่พวกเจ้ายังคงแทบจะไม่ใส่ใจ  ขณะที่พวกเจ้าติดตาม พวกเจ้าก็เฝ้าดูไปด้วย  พวกเจ้ายังคงทำตัวไม่แยแสอยู่เสมอ และพวกเจ้าก็ถูกจูงจมูกตลอดเวลา  นี่คือวิธีที่พวกเจ้าทั้งหมดทำมาตลอด สิ่งที่นำพวกเจ้ามาจนถึงที่ที่พวกเจ้าอยู่ในวันนี้มีแต่เพียงการตีสอน กระบวนการถลุง และการสั่งสอนเท่านั้น  หากเพียงแต่มีคำเทศนาเกี่ยวกับการเข้าสู่ชีวิตอยู่บ้าง พวกเจ้าทั้งหมดจะไม่ไถลหลบไปนานแล้วหรอกหรือ?  พวกเจ้าแต่ละคนวางมาดเชิดมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ในความเป็นจริงแล้วพุงของพวกเจ้านั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำเน่า!  พวกเจ้าสามารถยืนหยัดอยู่ได้จนถึงตอนนี้เพียงเพราะเจ้าได้มาเข้าใจความล้ำลึกไม่กี่อย่าง บางสิ่งที่มนุษย์ไม่เคยได้เข้าใจมาก่อนเท่านั้น  พวกเจ้าไม่มีเหตุผลที่จะไม่ติดตาม ดังนั้นพวกเจ้าใกล้จะมีความสามารถที่จะเตรียมตัวเตรียมใจและติดตามฝูงชนได้แล้ว  นี่เป็นแค่ผลลัพธ์ที่สัมฤทธิ์โดยผ่านทางวจนะของเรา และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่สัมฤทธิ์ผลที่พวกเจ้าได้ทำให้สำเร็จลุล่วงด้วยตัวพวกเจ้าเอง  พวกเจ้าไม่มีสิ่งใดให้คุยโต  ดังนั้น ในพระราชกิจช่วงระยะนี้ พวกเจ้าจึงได้รับการนำทางให้มาถึงวันนี้โดยผ่านทางพระวจนะเป็นหลัก  มิฉะนั้นแล้ว ใครเล่าท่ามกลางพวกเจ้าจะสามารถเชื่อฟังได้?  ใครเล่าจะสามารถยืนหยัดมาได้จนกระทั่งถึงวันนี้?  นับแต่แรก พวกเจ้าก็ต้องการที่จะจากไปในทันทีที่เป็นไปได้ แต่พวกเจ้าไม่กล้าทำเช่นนั้น พวกเจ้าขาดความกล้า  จนกระทั่งถึงวันนี้ พวกเจ้าก็ยังคงติดตามมาแต่เพียงครึ่งใจ

เปโตรเริ่มครรลองของเขาเองและเริ่มเดินบนเส้นทางที่เขาควรเดินก็หลังจากที่พระเยซูทรงถูกตอกตรึงกับกางเขนและได้เสด็จจากไปแล้วเท่านั้น เขาเริ่มเตรียมตัวก็หลังจากที่เขามองเห็นความไม่เพียงพอและข้อบกพร่องของเขาเองเท่านั้น  เขาได้เห็นว่าเขามีหัวใจที่รักพระเจ้าน้อยเกินไป และเจตจำนงที่จะทนทุกข์ของเขาก็มีไม่เพียงพอ ว่าเขาไม่มีความรู้ความเข้าใจเชิงลึกอันใด และเขากำลังขาดสำนึกรับรู้  เขาเห็นว่ามีสิ่งมากมายในตัวเขาที่ไม่เป็นไปในแนวเดียวกับเจตนารมณ์ของพระเยซู และมีสิ่งมากมายที่เป็นกบฏและขัดขืนและแปดเปื้อนไปด้วยเจตจำนงของมนุษย์  เขาได้มีการเข้าสู่ในทุกแง่มุมก็ภายหลังจากการนี้เท่านั้น  เมื่อพระเยซูกำลังทรงนำทางเขา พระเยซูได้ทรงเปิดโปงสภาวะของเขาและเปโตรก็ยอมรับมันและเห็นด้วยกับสิ่งที่พระเยซูตรัส กระนั้นเขาก็ยังคงขาดความเข้าใจที่แท้จริงจนกระทั่งหลังจากนั้น  นั่นเป็นเพราะว่า ณ ขณะนั้น เขาไม่มีทั้งประสบการณ์หรือความรู้เกี่ยวกับวุฒิภาวะของเขาเอง  นั่นจึงกล่าวได้ว่าขณะนี้เราแค่กำลังใช้วจนะเพื่อนำทางพวกเจ้า และการทำให้พวกเจ้าเพียบพร้อมในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และพวกเจ้าจะถูกจำกัดในการที่จะสามารถเข้าใจและรู้ความจริง  นี่เป็นเพราะการพิชิตเจ้าและการโน้มน้าวเจ้าในหัวใจของเจ้าคือพระราชกิจปัจจุบัน และผู้คนบางส่วนจะได้รับการทำให้มีความเพียบพร้อมก็เฉพาะหลังจากที่พวกเขาได้รับการพิชิตเท่านั้น  ในขณะนี้ นิมิตและความจริงที่เจ้าเข้าใจเหล่านั้นกำลังวางรากฐานให้กับประสบการณ์ในอนาคตของเจ้า ในความทุกข์ลำบากในอนาคตพวกเจ้าทั้งหมดจะมีประสบการณ์ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงของวจนะเหล่านี้อยู่  หลังจากนั้น เมื่อการทดสอบมาถึงเจ้าอย่างไม่คาดฝันและเจ้าก้าวผ่านความทุกข์ลำบาก เจ้าจะคิดถึงคำพูดที่เจ้ากล่าวในวันนี้ ซึ่งก็คือว่า  “ไม่ว่าฉันจะประสบกับความทุกข์ลำบาก การทดสอบ หรือมหาวิบัติใดก็ตาม ฉันต้องทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย”  จงคิดถึงประสบการณ์ของเปโตรและจากนั้นก็ประสบการณ์ของโยบ—เจ้าจะถูกวจนะของวันนี้กระตุ้นให้ต้องทำอะไรสักอย่าง  เฉพาะในหนทางนี้เท่านั้นที่ความเชื่อของเจ้าจะสามารถได้รับการดลใจได้  ในเวลานั้น เปโตรพูดว่าเขาไม่ควรค่าที่จะได้รับการพิพากษาและการตีสอนของพระเจ้า และเมื่อเวลานั้นมาถึง เจ้าจะเต็มใจที่จะให้ผู้คนทั้งหมดมองเห็นพระอุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้าโดยผ่านทางเจ้าด้วยเช่นกัน  เจ้าจะพร้อมยอมรับการพิพากษาและการตีสอนของพระองค์ และการพิพากษา การตีสอน และการสาปแช่งของพระองค์จะเป็นการชูใจสำหรับเจ้า ขณะนี้ การที่เจ้าไม่มีความจริงอยู่กับตัวเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้เลย  หากปราศจากความจริง ไม่เพียงแต่เจ้าจะไม่สามารถที่จะตั้งมั่นได้ในอนาคตเท่านั้น แต่เจ้าอาจจะไร้ความสามารถที่จะมีประสบการณ์กับพระราชกิจปัจจุบันด้วย  หากเป็นเช่นนั้นแล้ว เจ้าจะไม่เป็นหนึ่งในพวกที่ถูกกำจัดและถูกลงโทษหรอกหรือ?  ขณะนี้เจ้ายังไม่พบเจอข้อเท็จจริงอันใด และเราได้จัดหาให้กับเจ้าในแง่มุมใดก็ตามที่เจ้ากำลังขาดแล้ว เราพูดจากทุกแง่มุม พวกเจ้าไม่ได้สู้ทนความทุกข์มามากมายนัก เจ้าแค่ใช้สิ่งที่มีให้อยู่แล้วโดยที่ไม่ต้องจ่ายราคาอันใด และยิ่งไปกว่านั้น เจ้าไม่มีประสบการณ์หรือความรู้ความเข้าใจเชิงลึกที่จริงแท้ของเจ้าเอง  ดังนั้นแล้ว สิ่งที่พวกเจ้าเข้าใจจึงไม่ใช่วุฒิภาวะที่แท้จริงของพวกเจ้า  พวกเจ้าถูกจำกัดให้อยู่กับความเข้าใจ ความรู้ และการมองเห็น แต่เจ้ายังไม่ได้เก็บเกี่ยวผลผลิตมากนัก  หากเราไม่เคยใส่ใจพวกเจ้าเลย แต่ให้พวกเจ้าก้าวผ่านประสบการณ์ในบ้านของเจ้าเอง พวกเจ้าก็คงจะวิ่งลนลานกลับออกมาสู่โลกที่กว้างใหญ่เสียนานแล้ว  เส้นทางที่เจ้าเดินในอนาคตจะเป็นครรลองแห่งความทุกข์ และหากเจ้าเดินบนเส้นทางระยะปัจจุบันนี้ได้สำเร็จ เช่นนั้นแล้วเจ้าจะมีคำพยานเมื่อเจ้าก้าวผ่านความทุกข์ลำบากที่ยิ่งใหญ่กว่าในอนาคต  หากเจ้าเข้าใจนัยสำคัญของชีวิตมนุษย์และได้เดินบนเส้นทางที่ถูกต้องของชีวิตมนุษย์ และหากในอนาคตเจ้านบนอบต่อการออกแบบของพระองค์โดยไม่มีการร้องทุกข์หรือมีตัวเลือกอันใดไม่ว่าพระเจ้าทรงปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร และหากเจ้าไม่มีข้อเรียกร้องอันใดต่อพระเจ้า เช่นนั้นแล้ว ในหนทางนี้เจ้าจะเป็นบุคคลที่มีคุณค่า  ขณะนี้เจ้ายังไม่ได้ก้าวผ่านความทุกข์ลำบาก ดังนั้นเจ้าจึงสามารถเชื่อฟังทุกสิ่งได้โดยไม่มีการแยกแยะความแตกต่าง  เจ้าพูดว่าไม่ว่าพระเจ้าทรงนำทางอย่างไรก็ตาม หนทางนั้นย่อมดี และว่าเจ้าจะปล่อยทุกอย่างให้ขึ้นอยู่กับการจัดวางเรียบเรียงของพระเจ้า  ไม่ว่าพระเจ้าทรงตีสอนหรือสาปแช่งเจ้า เจ้าจะเต็มใจที่จะทำให้พระองค์พึงพอพระทัย  เมื่อได้กล่าวเช่นนั้นแล้ว สิ่งที่เจ้ากล่าวตอนนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวแทนวุฒิภาวะของเจ้า  สิ่งที่เจ้าเต็มใจทำในตอนนี้ไม่สามารถแสดงให้เห็นว่าเจ้าสามารถติดตามได้จนกระทั่งถึงบทอวสาน  เมื่อความทุกข์ลำบากที่ยิ่งใหญ่มาถึงตัวเจ้า หรือเมื่อเจ้าก้าวผ่านการข่มเหงหรือการบังคับขู่เข็ญบางอย่าง หรือแม้กระทั่งการทดสอบที่ใหญ่หลวงยิ่งขึ้น เมื่อนั้นเจ้าจะไม่สามารถพูดคำเหล่านั้นได้  หากเจ้าสามารถมีความเข้าใจประเภทนี้ได้เมื่อถึงตอนนั้นและเจ้าตั้งมั่น นี่ก็จะเป็นวุฒิภาวะของเจ้า  เปโตรเป็นเช่นใดในเวลานั้น?  เปโตรพูดว่า  “องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์จะพลีอุทิศชีวิตของข้าพระองค์เพื่อพระองค์  หากพระองค์จะทรงให้ข้าพระองค์ตาย ข้าพระองค์ก็จะตาย!”  นั่นคือหนทางที่เขาอธิษฐานในเวลานั้น และเขายังกล่าวด้วยว่า  “ต่อให้ผู้อื่นไม่รักพระองค์ ข้าพระองค์ต้องรักพระองค์จนกระทั่งถึงบทอวสาน  ข้าพระองค์จะติดตามพระองค์ตลอดเวลา”  นั่นคือสิ่งที่เขาพูดในตอนนั้น แต่ทันทีที่การทดสอบมาถึงตัวเขา เขาก็แตกสลายและร่ำไห้  พวกเจ้าทุกคนรู้ว่าเปโตรปฏิเสธองค์พระผู้เป็นเจ้าสามครั้ง ใช่หรือไม่?  มีผู้คนมากมายที่จะร่ำไห้และแสดงความอ่อนแอของมนุษย์เมื่อการทดสอบมาถึงตัวพวกเขา  เจ้าไม่ได้เป็นเจ้านายของตัวเจ้าเอง  ในการนี้ เจ้าไม่สามารถควบคุมตัวเจ้าเองได้  บางทีวันนี้เจ้ากำลังไปได้สวยอย่างยิ่ง แต่นั่นก็เป็นเพราะเจ้ามีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม  หากการนั้นเปลี่ยนแปลงไปในวันพรุ่งนี้ เจ้าก็จะแสดงความขี้ขลาดและความไร้สมรรถภาพของเจ้า ความน่าดูหมิ่นและความไร้คุณค่าของเจ้า  “ความเป็นลูกผู้ชาย” ของเจ้าจะกลายเป็นว่างเปล่าไปนานแล้ว และในบางครั้งเจ้าอาจถึงขั้นปัดกิจของเจ้าทิ้งไปข้างหนึ่งและเดินหนีไป  นี่แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่เจ้าเข้าใจในเวลานั้นไม่ใช่วุฒิภาวะตามจริงของเจ้า  คนเราต้องดูที่วุฒิภาวะตามจริงของบุคคลหนึ่งจึงจะเห็นว่าพวกเขารักพระเจ้าอย่างแท้จริงหรือไม่ ว่าพวกเขามีความสามารถที่จะนบนอบต่อการออกแบบของพระเจ้าได้จริงหรือไม่ และว่าพวกเขามีความสามารถที่จะใช้จุดแข็งทั้งหมดของพวกเขาเพื่อให้สัมฤทธิ์สิ่งที่พระเจ้าทรงพึงประสงค์หรือไม่ และว่าพวกเขายังคงจงรักภักดีต่อพระเจ้าและถวายสิ่งที่ดีที่สุดจากทุกสรรพสิ่งแด่พระเจ้าต่อให้การนั้นหมายถึงการพลีอุทิศชีวิตของพวกเขาเองหรือไม่

เจ้าต้องจดจำให้ได้ว่าวจนะเหล่านี้ได้ถูกกล่าวไว้แล้วในเวลานี้ว่า  ต่อไปภายหน้า เจ้าจะได้รับประสบการณ์กับความทุกข์เข็ญที่ใหญ่หลวงขึ้นและความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้น!  การได้รับการทำให้เพียบพร้อมไม่ได้เป็นเรื่องเรียบง่ายหรือง่ายดายเลย  อย่างน้อยที่สุดเจ้าต้องมีความเชื่อแบบโยบ หรือมีกระทั่งความเชื่อที่ยิ่งใหญ่กว่าเขา  เจ้าควรรู้ว่าบททดสอบในอนาคตจะใหญ่หลวงกว่าบททดสอบของโยบ และเจ้าต้องผ่านการตีสอนระยะยาว  นี่คือสิ่งที่เรียบง่ายอย่างนั้นหรือ?  หากไม่สามารถปรับปรุงขีดความสามารถของเจ้าได้ หากความสามารถในการทำความใจของเจ้าขาดพร่อง และหากเจ้ารู้น้อยเกินไป เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าย่อมจะไม่มีคำพยานใด แต่จะกลายเป็นเรื่องขบขัน เป็นของเล่นสำหรับซาตานแทน  หากเจ้าไม่สามารถยึดมั่นในนิมิตได้ในตอนนี้ เช่นนั้นเจ้าก็ไม่มีรากฐานแม้แต่น้อย และในอนาคตเจ้าจะถูกทิ้ง!  ไม่มีเส้นทางระยะใดที่ง่ายต่อการเดิน ดังนั้น จงอย่าเห็นเป็นเรื่องเล่นๆ  จงพิจารณาให้รอบคอบและทำการตระเตรียมว่าจะเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายนี้อย่างถูกต้องเหมาะสมอย่างไร  นี่คือเส้นทางที่ต้องเดินในอนาคต เส้นทางที่ผู้คนทั้งหมดต้องเดิน  เจ้าต้องไม่ปล่อยให้ความรู้นี้ถูกมองข้าม จงอย่าคิดว่าสิ่งที่เรากล่าวกับเจ้าล้วนเป็นลมปาก  วันหนึ่งเจ้าจะนำทั้งหมดนี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์—วจนะของเราไม่สามารถกล่าวอย่างสูญเปล่าได้  นี่คือเวลาที่เจ้าจะเตรียมตัวเองให้พร้อม เวลาที่จะปูหนทางเพื่ออนาคต  เจ้าควรตระเตรียมเส้นทางที่เจ้าจะเดินในอนาคต เจ้าควรกังวลและวิตกว่าเจ้าจะสามารถตั้งมั่นในอนาคตอย่างไร และตระเตรียมให้ดีเพื่อเส้นทางในอนาคตของเจ้า  จงอย่าตะกละและเกียจคร้าน!  เจ้าต้องทำทุกสิ่งที่เจ้าสามารถทำได้อย่างเต็มที่เพื่อใช้เวลาของเจ้าให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่อที่เจ้าจะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าจำเป็นต้องมี  เรากำลังให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่เจ้าเพื่อให้เจ้าสามารถเข้าใจได้  พวกเจ้าได้เห็นด้วยตาของพวกเจ้าเองไปแล้วว่า ในช่วงเวลาไม่ถึงสามปี เราได้กล่าวสิ่งต่างๆ และทำงานไปแล้วมากมาย  เหตุผลหนึ่งที่เราทำงานในหนทางนี้มาตลอดเป็นเพราะผู้คนกำลังขาดพร่องมากเกินไป และอีกเหตุผลหนึ่งก็เป็นเพราะเวลาสั้นเกินไป จึงไม่สามารถมีความล่าช้าอันใดต่อไปได้อีก  เจ้าจินตนาการว่าผู้คนต้องสัมฤทธิ์ความกระจ่างแจ้งภายในอย่างเพียบพร้อมเป็นอันดับแรกก่อนที่พวกเขาจะสามารถเป็นพยานและถูกนำมาใช้ประโยชน์ได้—แต่นั่นจะไม่ช้าเกินไปหน่อยหรือ?  ดังนั้นแล้ว เราจะต้องร่วมทางไปกับเจ้าอีกนานเท่าใด?  หากเจ้าจะให้เราร่วมทางไปกับเจ้าจนกระทั่งเราผมขาวเฒ่าชรา นั่นคงจะเป็นไปไม่ได้!  ความเข้าใจอันถ่องแท้ภายในตัวผู้คนทั้งปวงจะสัมฤทธิ์ได้ก็โดยการผ่านความทุกข์เข็ญที่ใหญ่หลวงขึ้น  เหล่านี้คือขั้นตอนของพระราชกิจ  เมื่อเจ้าเข้าใจนิมิตที่ได้สามัคคีธรรมในวันนี้อย่างถ่องแท้และเมื่อเจ้าบรรลุวุฒิภาวะที่แท้จริง เมื่อนั้นความทุกข์ใดที่เจ้าประสบในอนาคตก็จะไม่ครอบงำเจ้า และเจ้าจะสามารถตั้งมั่นได้  เมื่อเราได้เสร็จสิ้นขั้นตอนสุดท้ายของพระราชกิจนี้และเอ่ยวจนะสุดท้ายจนเสร็จสิ้น ในอนาคตผู้คนจะต้องเดินบนเส้นทางของตนเอง  นี่จะเป็นการลุล่วงวจนะที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ว่า  พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงมีพระบัญชาต่อคนแต่ละคน และทรงมีพระราชกิจที่ต้องทำในคนแต่ละคน  ในอนาคต ทุกคนจะเดินบนเส้นทางที่พวกเขาควรเดินซึ่งนำทางโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์  ใครจะสามารถดูแลผู้อื่นได้เมื่อก้าวผ่านความทุกข์ลำบาก?  แต่ละปัจเจกบุคคลมีความทุกข์ของพวกเขาเอง และแต่ละบุคคลมีวุฒิภาวะของพวกเขาเอง  ไม่มีวุฒิภาวะของผู้ใดที่เหมือนกันกับของผู้อื่น สามีจะไม่สามารถดูแลภรรยาของพวกเขา หรือบิดามารดาจะไม่สามารถดูแลลูกๆ ของพวกเขา ไม่มีบุคคลใดจะสามารถดูแลบุคคลอื่นได้  มันจะไม่เหมือนตอนนี้ที่การดูแลและการสนับสนุนกันและกันยังเป็นไปได้  นั่นจะเป็นเวลาที่บุคคลทุกประเภทถูกเปิดโปง  นั่นคือ เมื่อพระเจ้าทรงประหารเหล่าผู้เลี้ยงแกะ เมื่อนั้นแกะฝูงนั้นจะกระจัดกระจายไป และในเวลานั้นพวกเจ้าจะไม่มีผู้นำที่แท้จริงใดๆ  ผู้คนจะถูกแบ่งแยก—มันจะไม่เหมือนกับตอนนี้ที่พวกเจ้าสามารถมารวมกันเป็นชุมนุมชน  ในอนาคต พวกที่ไม่มีพระราชกิจของพระวิญญาณบริสุทธิ์จะแสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาออกมา  สามีจะขายภรรยาของพวกเขา ภรรยาจะขายสามีของพวกเธอ ลูกๆ จะขายบิดามารดาของพวกเขา และบิดามารดาจะข่มเหงลูกๆ ของพวกเขา—หัวใจมนุษย์นั้นเกินจะหยั่งถึง!  ทั้งหมดที่สามารถทำได้คือให้คนเรายึดมั่นในสิ่งที่เขามี และเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายอย่างถูกต้องเหมาะสม  ในตอนนี้ พวกเจ้ามองไม่เห็นการนี้อย่างชัดเจน พวกเจ้าทุกคนสายตาสั้น  ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะประสบความสำเร็จในการได้รับประสบการณ์กับพระราชกิจขั้นตอนนี้

เวลาแห่งความทุกข์ลำบากจะไม่ยืดเยื้อจนเกินไป อันที่จริงแล้ว ช่วงเวลานี้จะกินเวลาน้อยกว่าหนึ่งปี  หากจะต้องกินเวลานานเกินกว่าหนึ่งปี ขั้นตอนต่อไปของพระราชกิจก็คงจะล่าช้าออกไป และวุฒิภาวะของผู้คนก็จะไม่เพียงพอ  หากช่วงเวลานี้ยาวนานเกินไป ผู้คนก็คงจะไม่สามารถทานทนมันได้  จะว่าไปแล้ว วุฒิภาวะของผู้คนมีข้อจำกัดของมันอยู่  หลังจากที่งานของเราเองเสร็จสิ้นแล้ว ขั้นตอนต่อไปจะเป็นการให้ผู้คนเดินบนเส้นทางที่พวกเขาควรเดิน  ทุกคนต้องเข้าใจว่าพวกเขาควรเดินบนเส้นทางใด—เส้นทางนั้นคือเส้นทางและกระบวนการแห่งความทุกข์ และยังเป็นเส้นทางแห่งการถลุงเจตจำนงที่จะรักพระเจ้าของเจ้าด้วย  เจ้าควรเข้าสู่ความจริงใด เจ้าควรเสริมเพิ่มเติมความจริงใด เจ้าควรได้รับประสบการณ์อย่างไร และเจ้าควรเข้าสู่จากแง่มุมใด—เจ้าต้องเข้าใจสิ่งเหล่านี้ทั้งปวง  เจ้าต้องเตรียมตัวเองให้มีความพร้อมในตอนนี้  เมื่อความทุกข์ลำบากมาถึงตัวเจ้า มันจะสายเกินไป  ทุกบุคคลต้องแบกรับภาระสำหรับชีวิตของพวกเขาเอง และจงอย่าเอาแต่รอคำเตือนของผู้อื่นหรือรอให้ผู้อื่นมาดึงหูเพื่อลากเจ้าไปด้วยกัน  เราได้กล่าวไปมากมายแล้ว แต่เจ้ายังคงไม่รู้ว่าความจริงใดบ้างที่เจ้าควรเข้าสู่หรือเตรียมตัวเองให้มีพร้อมเอาไว้  นี่แสดงให้เห็นว่าเจ้าไม่ได้ใช้ความพยายามในการอ่านพระวจนะของพระเจ้า  เจ้าไม่แบกรับภาระอันใดสำหรับชีวิตของเจ้าเอง—นั่นจะสามารถเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ ได้อย่างไร?  เจ้าไม่ชัดเจนกับสิ่งที่เจ้าควรเข้าสู่ เจ้าไม่เข้าใจว่าเจ้าควรเข้าใจอะไร และเจ้ายังคงสับสนเคว้งคว้างว่าเจ้าควรเลือกเดินบนเส้นทางใดในอนาคต  เจ้าไม่ได้ไร้คุณค่าโดยสิ้นเชิงหรอกหรือ?  เจ้ามีประโยชน์อันใดหรือ?  สิ่งที่พวกเจ้ากำลังทำในตอนนี้คือการสร้างและปูถนนของพวกเจ้าเอง  เจ้าต้องเข้าใจสิ่งที่ผู้คนควรสัมฤทธิ์ และเจ้าต้องรู้มาตรฐานของข้อพึงประสงค์ที่พระเจ้าทรงมีต่อมวลมนุษย์  เจ้าต้องมีความเข้าใจดังต่อไปนี้ว่า  ไม่ว่าอะไรก็ตาม ถึงแม้ว่าฉันจะเสื่อมทรามอย่างยิ่ง แต่ฉันก็ต้องชดเชยข้อเสียเหล่านี้เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า  ก่อนพระเจ้าตรัสบอกฉัน ฉันไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ที่พระองค์ได้ตรัสบอกฉันและฉันเข้าใจแล้ว ฉันต้องรีบเร่งแก้ไขความขาดตกบกพร่อง ใช้ชีวิตตามความเป็นมนุษย์ที่ปกติ และใช้ชีวิตตามภาพลักษณ์ที่สามารถสนองเจตนารมณ์ของพระเจ้าได้  ต่อให้ฉันไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างที่เปโตรทำได้ อย่างน้อยที่สุดฉันก็ควรใช้ชีวิตตามความเป็นมนุษย์ที่ปกติ  ในหนทางนี้ ฉันจึงจะสามารถทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัยได้

เส้นทางระยะสุดท้ายนี้จะยืดขยายออกไปตั้งแต่ตอนนี้จนกระทั่งถึงบทสรุปของความทุกข์ลำบากในอนาคต  เส้นทางระยะนี้จะเป็นเวลาที่วุฒิภาวะอันจริงแท้ของผู้คนได้รับการเปิดเผย อีกทั้งเป็นการแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความเชื่อที่แท้จริงหรือไม่  เนื่องจากเส้นทางระยะนี้จะเป็นเส้นทางที่ลำบากแสนเข็ญกว่า ขรุขระกว่าเส้นทางใดที่ผู้คนเคยเดินมาก่อน จึงถูกเรียกว่า “เส้นทางระยะสุดท้าย”  ความจริงก็คือว่า ระยะนี้ไม่ใช่ส่วนท้ายสุดของเส้นทาง นี่เป็นเพราะว่าหลังจากก้าวผ่านความทุกข์ลำบากแล้ว จากนั้นเจ้าจะก้าวผ่านพระราชกิจแห่งการเผยแผ่ข่าวประเสริฐ และจะมีผู้คนส่วนหนึ่งที่ก้าวผ่านพระราชกิจแห่งการถูกช่วงใช้  ดังนั้น “เส้นทางระยะสุดท้าย” จึงเพียงถูกพูดถึงเพื่ออ้างอิงถึงความทุกข์ลำบากของการถลุงผู้คนและถึงสภาพแวดล้อมที่กร้าวกระด้างเท่านั้น  บนเส้นทางช่วงที่ได้เดินมาในอดีตนั้น เราได้นำทางเจ้าให้มีการเดินทางที่เป็นสุขด้วยตัวเราเอง โดยจูงมือของเจ้าเพื่อสอนเจ้า และให้อาหารเจ้าจากปากของเราเอง  ถึงแม้ว่าเจ้าได้ผ่านการตีสอนและการพิพากษาไปหลายครั้งแล้ว แต่ในความคิดของเจ้า สิ่งเหล่านั้นไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าการตีเบาๆ เป็นลำดับชุด  แน่นอนว่าการนั้นได้ทำให้มุมมองที่เจ้ามีเกี่ยวกับการเชื่อในพระเจ้าเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ทั้งยังเป็นเหตุให้อุปนิสัยของเจ้ามีความมั่นคงอย่างมีนัยสำคัญ และเปิดโอกาสให้เจ้าได้รับความเข้าใจเล็กน้อยเกี่ยวกับเราบ้าง  แต่สิ่งที่เรากำลังพูดก็คือเมื่อผู้คนกำลังเดินบนเส้นทางระยะนั้น ราคาหรือความพากเพียรพยายามที่ผู้คนจ่ายนั้นค่อนข้างเล็กน้อย—เราต่างหากคือผู้ที่นำทางเจ้ามาถึงจุดที่เจ้าอยู่ในวันนี้  นี่เป็นเพราะเราไม่พึงประสงค์ให้เจ้าทำสิ่งใด ข้อพึงประสงค์ที่เรามีต่อเจ้าไม่ได้สูงแต่อย่างใด—เราก็แค่เปิดโอกาสให้เจ้ารับเอาสิ่งที่มีไว้ให้  ในระหว่างช่วงเวลานี้ เราได้จัดเตรียมให้กับความต้องการที่จำเป็นทั้งหลายของพวกเจ้าอย่างไม่หยุดหย่อน และเราไม่เคยมีข้อเรียกร้องที่ไร้เหตุผลเลย  พวกเจ้าได้ทนทุกข์กับการตีสอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระนั้นพวกเจ้าก็ยังไม่สัมฤทธิ์ข้อพึงประสงค์ดั้งเดิมของเรา  พวกเจ้าล่าถอยและเศร้าใจ แต่เราไม่นำสิ่งนี้มาคิดพิจารณาเพราะตอนนี้คือเวลาแห่งการทำงานส่วนตัวของเรา และเราไม่นำ “การเฝ้าเดี่ยว” ของเจ้ามาคิดพิจารณาอย่างจริงจังนัก  แต่บนเส้นทางจากนี้ไป เราจะไม่ทำงานหรือพูดอีกต่อไปแล้ว และเมื่อเวลานั้นมาถึง เราจะไม่ให้พวกเจ้าไปต่อในหนทางอันเกียจคร้านเช่นนี้อีกแล้ว  เราจะเปิดโอกาสให้พวกเจ้ามีบทเรียนที่เกินพอสำหรับการเรียนรู้ และเราจะไม่ให้พวกเจ้ารับเอาสิ่งที่มีไว้ให้  วุฒิภาวะอันจริงแท้ที่พวกเจ้ามีในวันนี้ต้องได้รับการเปิดโปง  ความพยายามนานปีของพวกเจ้าให้ดอกผลหรือไม่ในท้ายที่สุดนั้นจะเห็นได้ในวิธีการที่พวกเจ้าเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายนี้  ในอดีต พวกเจ้าคิดว่าการเชื่อในพระเจ้าเป็นเรื่องเรียบง่ายมาก และนั่นเป็นเพราะพระเจ้าไม่ได้ทรงปฏิบัติต่อเจ้าอย่างกวดขัน  แล้วตอนนี้เล่าเป็นอย่างไร?  พวกเจ้าคิดหรือว่าการเชื่อในพระเจ้าเป็นเรื่องเรียบง่าย?  พวกเจ้ายังคงรู้สึกหรือว่าการเชื่อในพระเจ้าทำให้เจ้ามีความสุขและไร้กังวลเหมือนเด็กๆ ที่เล่นอยู่ตามท้องถนน?  จริงอยู่ว่าพวกเจ้าเป็นแกะ อย่างไรก็ตาม พวกเจ้าก็ต้องสามารถเดินบนเส้นทางที่เจ้าควรเดินเพื่อตอบแทนพระคุณของพระเจ้า และเพื่อได้รับพระเจ้าที่เจ้าเชื่อไว้อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ จงอย่าล้อเล่นกับตัวเอง และอย่าหลอกตัวเอง!  หากเจ้าสามารถยืนหยัดบนเส้นทางระยะนี้ เช่นนั้นแล้ว เจ้าจะสามารถมองเห็นภาพปรากฏอันน่าตื่นตาตื่นใจซึ่งไม่เคยมีมาก่อนของงานข่าวประเสริฐของเราที่เผยแผ่ไปทั่วทั้งจักรวาล และเจ้าจะมีโชควาสนาที่จะเป็นคนสนิทของเรา และเล่นบทในส่วนของเจ้าในการขยายงานของเราไปทั่วทั้งจักรวาล  ณ เวลานั้น เจ้าจะเดินต่อไปอย่างเปรมปรีดิ์บนเส้นทางที่เจ้าควรเดิน  อนาคตจะสดใสอย่างไร้ขอบเขต แต่สิ่งที่สำคัญหลักๆ ในตอนนี้ก็คือการเดินบนเส้นทางระยะสุดท้ายนี้อย่างถูกต้องเหมาะสม  เจ้าต้องแสวงหา และตระเตรียมวิธีที่จะทำการนี้  นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องทำเดี๋ยวนี้เลย การนี้เป็นเรื่องที่เร่งด่วนในตอนนี้!