46. Εμμένοντας στη διάδοση του ευαγγελίου εν μέσω δοκιμασιών

Τον Ιούνιο του 2022, ο επικεφαλής είπε ότι το ΚΚΚ είχε κάνει πρόσφατα επιδρομή σε μια εκκλησία, και το ευαγγελικό έργο της δεν ήταν πλέον αποτελεσματικό, οπότε ο επικεφαλής ήθελε να αναλάβω ως επόπτρια. Ο επικεφαλής ανέφερε επίσης ότι πέντε ή έξι εργάτες του ευαγγελίου είχαν συλληφθεί, και ότι έπρεπε να καλλιεργηθεί γρήγορα νέο προσωπικό. Ανησύχησα λίγο, και σκέφτηκα: «Ήδη με κυνηγάει το ΚΚΚ, και παραλίγο να συλληφθώ δύο φορές. Αν πάω εκεί και εκτεθώ σε κοινή θέα, άραγε θα με παρακολουθήσει και θα με συλλάβει η αστυνομία; Αν με συλλάβουν, με βασανίσουν, με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου ή δεν μπορέσω να αντέξω τον εξαναγκασμό και τον δελεασμό της αστυνομίας, και προδώσω τον Θεό, τότε το ταξίδι της πίστης μου στον Θεό θα τελειώσει οριστικά». Όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν ήθελα να συμφωνήσω, αλλά ένιωσα κάπως ένοχη, και σκέφτηκα: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά όταν πρόκειται για κάτι τέτοιο, εξακολουθώ να σκέφτομαι πάντα το δικό μου συμφέρον. Είμαι πραγματικά επαναστατική! Δεν γίνεται να συνεχίσω να προστατεύω τα δικά μου συμφέροντα». Με αυτήν τη σκέψη, υποτάχθηκα και αποδέχθηκα το συγκεκριμένο καθήκον.

Όταν έφτασα στην εκκλησία, έμαθα ότι το ευαγγελικό έργο ήταν αναποτελεσματικό, επειδή όλοι οι εργάτες του ευαγγελίου ζούσαν σε μια κατάσταση δειλίας. Bρήκα γρήγορα κάποια λόγια του Θεού για να συναναστραφώ με τους αδελφούς και τις αδελφές, βοηθώντας τους να κατανοήσουν αλήθειες όπως την εξουσία του Θεού, ότι η ανθρώπινη ζωή και ο θάνατος βρίσκονται στα χέρια Του, και ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι η αποστολή μας. Όταν τα άκουσαν αυτά, η πίστη όλων ενισχύθηκε, αναγνώρισαν τον εγωισμό και την ευτέλειά τους, ένιωσαν τύψεις, και ήταν πρόθυμοι να αλλάξουν και να εκτελέσουν σωστά το ευαγγελικό έργο. Ένιωσα τεράστια ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Μετά από λίγο καιρό, το ευαγγελικό έργο βελτιώθηκε. Απροσδόκητα, όμως, πέντε μήνες αργότερα, εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν μερικοί ακόμα αδελφοί και αδελφές. Η αδελφή που φιλοξενούσε τις συναθροίσεις μας ανακρίθηκε επίσης από την αστυνομία. Τότε, ο επικεφαλής έστειλε μια επιστολή που έλεγε ότι οι συνεργάτες με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή πρόσφατα είχαν όλοι συλληφθεί, ότι κινδύνευα κι εγώ πλέον, και ότι έπρεπε να φύγω γρήγορα. Αφού διάβασα την επιστολή, πανικοβλήθηκα λίγο και σκέφτηκα: «Πρόσφατα, συναντιόμουν σχεδόν συνέχεια με αυτούς τους συνεργάτες για να διαδώσουμε το ευαγγέλιο. Τώρα που τους έχουν συλλάβει όλους, αν η αστυνομία ελέγξει το υλικό παρακολούθησης, δεν υπάρχει περίπτωση να μη με βρει. Πρέπει να κρυφτώ! Δεν θα κάτσω να με πιάσει η αστυνομία!» Σκέφτηκα ότι η αστυνομία πήγαινε στο σπίτι μου κάθε χρόνο για να μάθει πού βρίσκομαι, και αν αυτήν τη φορά μ’ έπιανε στ’ αλήθεια, δεν θα μ’ άφηνε με τίποτα να φύγω. Αν δεν μπορούσα να αντέξω τα βασανιστήρια και τον εξαναγκασμό, και πρόδιδα τον Θεό, τότε στο τέλος, όχι μόνο θα τιμωρούνταν το σώμα μου, αλλά και η ψυχή μου θα πήγαινε στην κόλαση. Έτσι, αποφάσισα ότι το πιο σημαντικό ήταν να κρυφτώ και να προστατεύσω τον εαυτό μου. Ανέθεσα γρήγορα όλo τo έργο της παρακολούθησης στον επικεφαλής, παρότι ήξερα ότι υπήρχαν δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου που χρειάζονταν το κήρυγμά μου και νεοφώτιστοι που χρειάζονταν το πότισμά μου. Έσπρωξα αυτές τις σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Αργότερα, άκουσα ότι πολλοί αδελφοί και αδελφές διέδιδαν το ευαγγέλιο και έκαναν τα καθήκοντά τους, και κοίταξα τον εαυτό μου που δεν τολμούσε να διαδώσει το ευαγγέλιο ή να δώσει μαρτυρία για τον Θεό, επειδή φοβόταν τη σύλληψη. Αναρωτήθηκα: «Δεν είμαι ένα από τα ζιζάνια που αποκαλύπτονται στη μεγάλη θλίψη;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο αναστατωνόμουν. Δεν μπορούσα να φάω ή να κοιμηθώ, και σκεφτόμουν: «Γιατί πιστεύω στον Θεό; Αυτήν τη στιγμή ζω μια αξιολύπητη ζωή για να αποφύγω τη σύλληψη από την αστυνομία, και σε μια περίοδο που είναι αναγκαίο να εξαπλωθεί το ευαγγελικό έργο, δεν βγαίνω μπροστά και δεν έχω ίχνος μαρτυρίας. Πραγματικά παραμελώ το καθήκον μου!» Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Εκείνο που επιθυμώ είναι η αφοσίωση και η υποταγή σου τώρα, η αγάπη σου και η μαρτυρία σου τώρα. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις τώρα τι είναι η μαρτυρία ή τι είναι η αγάπη, οφείλεις να Μου φέρεις ό,τι έχεις και δεν έχεις και να παραδώσεις σ’ Εμένα τους μόνους θησαυρούς σου: την αφοσίωση και την υποταγή σου. Πρέπει να ξέρεις ότι η μαρτυρία της νίκης Μου επί του Σατανά έγκειται στην αφοσίωση και την υποταγή του ανθρώπου, όπως και η μαρτυρία της ολοκληρωτικής κατάκτησης του ανθρώπου από Εμένα. Καθήκον της πίστης σου σ’ Εμένα είναι να γίνεις μάρτυράς Μου, να είσαι πιστός σ’ Εμένα και σε κανέναν άλλον και να είσαι υποτακτικός έως το τέλος. Πριν ξεκινήσω το επόμενο βήμα του έργου Μου, πώς θα καταθέσεις μαρτυρία για Μένα; Πώς θα είσαι πιστός και υποτακτικός σ’ Εμένα; Αφιερώνεις όλη την αφοσίωσή σου για τη λειτουργία σου ή απλώς θα τα παρατήσεις; Προτιμάς να υποταχθείς σε όσα έχω σχεδιάσει (ακόμα κι αν είναι θάνατος ή καταστροφή) ή να τραπείς σε φυγή στη μέση της διαδρομής για να αποφύγεις το παίδεμά Μου; Σε παιδεύω για να καταθέσεις μαρτυρία για Μένα, να είσαι πιστός και υποτακτικός σ’ Εμένα. Επίσης, το τωρινό παίδεμα είναι για να ξεδιπλωθεί το επόμενο βήμα του έργου Μου και να προχωρήσει το έργο Μου χωρίς εμπόδια. Επομένως, σε παροτρύνω να είσαι σοφός και να μην βλέπεις ούτε τη ζωή σου ούτε τη σημασία της ύπαρξής σου ως κάτι ευτελές. Μπορείς να γνωρίζεις επακριβώς ποιο θα είναι το έργο Μου; Γνωρίζεις πώς θα εργαστώ τις ημέρες που έρχονται και πώς θα ξεδιπλωθεί το έργο Μου; Θα πρέπει να γνωρίζεις τη σημασία των βιωμάτων σου από το έργο Μου και, επιπλέον, τη σημασία της πίστης σου σ’ Εμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Τα λόγια του Θεού με αφύπνισαν ξαφνικά. Είναι αλήθεια. Ο Θεός θέλει την αφοσίωση και την υποταγή των ανθρώπων, και η νίκη επί του Σατανά απαιτεί επίσης την αφοσίωση των ανθρώπων. Όταν, όμως, έμαθα ότι οι συνεργάτες μου είχαν συλληφθεί, ανησύχησα ότι η αστυνομία θα έλεγχε τα αρχεία παρακολούθησης και θα με έβρισκε. Έτσι σκέφτηκα την ασφάλειά μου και κρύφτηκα, και εγκατέλειψα τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου χωρίς οποιονδήποτε προβληματισμό ή αίσθημα ευθύνης. Η συμφορά ήταν πλέον πολύ μεγάλη, αλλά κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν είχαν ακόμη ακούσει το ευαγγέλιο του Θεού, και οι νεοφώτιστοι δεν είχαν ακόμη ριζώσει και κινδύνευαν να αποσκιρτήσουν, αλλά εγώ τους εγκατέλειψα χωρίς κανέναν προβληματισμό. Ήμουν πραγματικά ανάξια εμπιστοσύνης. Πάντα έλεγα ότι πρέπει να είμαι αφοσιωμένη στον Θεό, αλλά όταν ήρθα αντιμέτωπη με τα γεγονότα, αποκαλύφθηκα. Αυτά που έλεγα πριν ήταν ψέματα για να εξαπατήσω τον Θεό. Ο Θεός θέλει ανθρώπους που μπορούν να ακούσουν τα λόγια Του, και όσους μπορούν να Του είναι αφοσιωμένοι ανά πάσα στιγμή. Εγώ, όμως, εγκατέλειψα το καθήκον μου και κρύφτηκα όταν αντιμετώπισα έναν μικρό κίνδυνο, αδιαφορώντας για το αν θα επηρεαστούν οι ζωές των νεοφώτιστων. Είδα ότι δεν είχα καμία αφοσίωση ή μαρτυρία μπροστά στις δοκιμασίες και τα βάσανα. Απογοήτευσα τόσο πολύ τον Θεό! Σκέφτηκα τον Ιώβ. Οι ληστές τού άρπαξαν τα τεράστια πλούτη του μέσα σε μια νύχτα, το σώμα του γέμισε πληγές, ακόμα και η σύζυγός του τον παρότρυνε να εγκαταλείψει τον Θεό. Εκείνος, όμως, προτίμησε να καταραστεί τον εαυτό του παρά να κατηγορήσει τον Θεό μπροστά σε αυτές τις σωματικά και ψυχικά επώδυνες δοκιμασίες, και έμεινε σταθερός στη μαρτυρία του, και τελικά ντρόπιασε και νίκησε τον Σατανά. Σκέφτηκα επίσης τον Αβραάμ, ο οποίος, με τα ίδια του τα χέρια, σήκωσε μαχαίρι για να σκοτώσει τον γιο του και να τον προσφέρει στον Θεό, δείχνοντας απόλυτη υποταγή σε Εκείνον. Συγκριτικά, εγώ δεν είχα ούτε αφοσίωση ούτε υποταγή. Έπρεπε να μετανοήσω στον Θεό και να ακολουθήσω τα παραδείγματα του Ιώβ και του Αβραάμ. Ακόμη κι αν με έπιαναν, με βασάνιζαν και έχανα τη ζωή μου, έπρεπε να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου και να ντροπιάσω τον Σατανά. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, απέκτησα πίστη και δύναμη, κι έσπευσα να γράψω στον επικεφαλής, λέγοντας ότι θα μπορούσα να μεταφερθώ σε άλλη εκκλησία για να διαδώσω το ευαγγέλιο.

Αργότερα, πήγα στην εκκλησία Σου Γκουάνγκ. Έναν μήνα αργότερα όμως, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας άπλωσε τα νύχια του και στην εκκλησία Σου Γκουάνγκ, και συνέλαβε δώδεκα αδελφές και αδελφούς σε μια επιδρομή. Τότε άκουσα ότι κάποιος μας είχε πουλήσει ως Ιούδας, και ότι η αστυνομία είχε χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία μιας αδελφής για να την αναγνωρίσει ο Ιούδας. Σκέφτηκα ότι αυτή η αδελφή ήταν συχνά μαζί μου, και ότι αν η αστυνομία είχε τη φωτογραφία της, δεν θα είχε και τη δική μου; Αν η αστυνομία την εντόπιζε, θα έμπλεκα κι εγώ. Συνειδητοποίησα επίσης ότι αν με έπιαναν, η ποινή θα ήταν βαρύτερη, επειδή δεν ήμουν ντόπια. Γι’ αυτό έπρεπε να αποφεύγω να βγαίνω σε ανοιχτούς χώρους, αλλιώς μπορεί να ήμουν η επόμενη που θα έπιαναν. Έτσι, σταμάτησα να πηγαίνω στην εκκλησία για να εκτελέσω το ευαγγελικό έργο. Αργότερα, θυμήθηκα ξαφνικά ότι την τελευταία φορά, επειδή είχαν συλληφθεί οι συνεργάτες της εκκλησίας, κρύφτηκα από φόβο για περισσότερες από είκοσι ημέρες, καθυστερώντας το έργο. Αν κρυβόμουν κάθε φορά που υπήρχε το παραμικρό ίχνος προβλήματος, πώς θα μπορούσα να διαδώσω το ευαγγέλιο; Όταν το σκέφτηκα αυτό, η συνείδησή μου γέμισε ενοχές. Όταν ερχόμουν αντιμέτωπη με δοκιμασίες, δεν σκεφτόμουν πώς να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας, αλλά μόνο τη δική μου ασφάλεια. Ήμουν στ’ αλήθεια εγωίστρια και ποταπή! Αργότερα, άρχισα να συναντιέμαι με αδελφούς και αδελφές, για να συναναστραφούμε πάνω στο πώς να είμαστε αφοσιωμένοι και να εκπληρώνουμε σωστά τα καθήκοντά μας.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το ΚΚΚ εισέβαλε σε αρκετές ακόμη εκκλησίες, και η αστυνομία άρχισε επίσης να παρακολουθεί το σπίτι όπου συναθροιζόμασταν. Χωρίς κατάλληλο χώρο για συναθροίσεις, αναγκαστήκαμε να συναντιόμαστε σε αυτοσχέδιες τοποθεσίες, είτε σε εγκαταλελειμμένα σπίτια είτε κοντά σε νεκροταφεία. Μια μέρα, όταν ξανασυναντηθήκαμε σε ένα παλιό σπίτι, μια αδελφή έτρεξε βιαστικά και μας είπε: «Αυτό το μέρος δεν είναι πια ασφαλές. Χθες, περισσότεροι από πενήντα αστυνομικοί ήρθαν να ψάξουν τα σπίτια, και έψαξαν πολλά σπίτια όπου φυλάγαμε βιβλία με τα λόγια του Θεού. Η αστυνομία εξακολουθεί να σταματά και να ελέγχει τα αυτοκίνητα στο δρόμο!» Όταν το άκουσα αυτό, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν του κουνελιού, και σκέφτηκα: «Το ΚΚΚ έχει απειλήσει ότι αν πιάσει πιστούς, θα τους ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου και θα πεθάνουν χωρίς να πάρει κανείς εκδίκηση γι’ αυτούς, οπότε αν πέσουμε στα χέρια του, αυτό σημαίνει σχεδόν βέβαιο θάνατο! Το ΚΚΚ με κυνηγούσε ανέκαθεν, οπότε αν με πιάσουν, σίγουρα θα με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου». Με αυτήν τη σκέψη, έκανα πάλι πίσω και δεν τολμούσα να διαδώσω το ευαγγέλιο. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ' αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα κάνω κι εσάς να καταθέσετε με την ίδια μέθοδο μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιό Του; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως είναι δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς ως κάτι που δεσμεύεσαι να κάνεις ως καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). Η ανάγνωση των λόγων του Θεού μού έδωσε πίστη. Η κυριαρχία του Θεού καθορίζει το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου, και ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που αντιμετωπίζω κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, πρέπει να τηρώ το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον. Σκέφτηκα τους μαθητές του Κυρίου Ιησού που υπέμειναν πολλούς διωγμούς και δοκιμασίες για να διαδώσουν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, και τελικά μαρτύρησαν για τον Κύριο. Κάποιοι σταυρώθηκαν, κάποιοι σύρθηκαν με άλογα μέχρι θανάτου και κάποιοι λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου, αλλά δεν εγκατέλειψαν ποτέ την αποστολή ή τις ευθύνες τους. Το σώμα τους μπορεί να πέθανε, αλλά η ψυχή τους ήταν στα χέρια του Θεού, και οι ίδιοι κέρδισαν την έγκριση του Θεού επειδή διέδωσαν το ευαγγέλιο με τίμημα τη ζωή τους. Τότε, θυμήθηκα τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη» (Κατά Ματθαίον 10:28). Η ζωή, ο θάνατος, το μέλλον και το πεπρωμένο μου είναι όλα στα χέρια του Θεού. Ακόμα κι αν η αστυνομία με συλλάβει και με ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου, δεν μπορεί να εξοντώσει την ψυχή μου. Ο θάνατος του σώματος δεν είναι τρομακτικός. Τρομακτικό είναι να κρύβομαι όταν ακούω για κίνδυνο, επειδή φοβάμαι για τη ζωή μου, να μην τολμάω να κάνω το καθήκον μου, και έτσι να χάνω τη μαρτυρία μου, ζώντας με έναν τόσο αξιολύπητο τρόπο. Αν ζούσα με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι αν δεν με έπιαναν, και πάλι θα αποκλειόμουν όταν θα τελείωνε το έργο του Θεού. Όταν το κατανόησα αυτό, έπαψα να περιορίζομαι από τον φόβο του θανάτου.

Μια μέρα, διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Τι άλλο σκέφτονται κάποιοι αντίχριστοι, πέρα από τη δική τους ασφάλεια; Λένε: “Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε σε δυσμενές περιβάλλον, οπότε ας εμφανιζόμαστε λιγότερο κι ας διαδίδουμε λιγότερο το ευαγγέλιο. Αν το κάνουμε αυτό, θα μειωθούν οι πιθανότητες να μας πιάσουν και δεν θα καταστραφεί το έργο της εκκλησίας. Αν αποφύγουμε τη σύλληψη, τότε δεν θα γίνουμε Ιούδες, κι έτσι στο μέλλον θα μπορέσουμε να παραμείνουμε, έτσι δεν είναι;” Δεν υπάρχουν αντίχριστοι που θέλουν με τέτοιες δικαιολογίες να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; […] Ποιες αρχές ακολουθούν; Αυτοί οι άνθρωποι λένε: “Ένα πανούργο κουνέλι έχει τρία λαγούμια. Για να προστατευτεί ένα κουνέλι από την επίθεση ενός θηρευτή, πρέπει να φτιάξει τρία λαγούμια για να κρύβεται. Είναι αποδεκτό, όταν αντιμετωπίζει κάποιος έναν κίνδυνο και πρέπει να διαφύγει, να μην έχει πουθενά να κρυφτεί; Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα απ’ τα κουνέλια! Τα ζώα που δημιούργησε ο θεός έχουν αυτήν την ικανότητα να επιβιώσουν, κι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να διδαχτούμε απ’ αυτά”. Από τότε που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το δόγμα και μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν καταλάβει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, φοβούνται πάρα πολύ. Μόλις ακούσουν ότι κατήγγειλαν κάποιον επικεφαλής στην αστυνομία επειδή δεν έμενε σε ασφαλές μέρος, ή έβαλαν στόχο κάποιον επικεφαλής οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα επειδή έβγαινε πολύ συχνά έξω για να κάνει το καθήκον του και είχε επαφές με πάρα πολλούς ανθρώπους, και μάθουν ότι τελικά αυτοί οι άνθρωποι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, αμέσως φοβούνται. Σκέφτονται: “Ωχ όχι, τώρα ήρθε η σειρά μου να συλληφθώ; Πρέπει να πάρω το μάθημά μου απ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να είμαι πολύ δραστήριος. Αν γίνεται να αποφύγω κάποιο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε δεν θα το κάνω. Αν μπορώ να αποφύγω να εμφανιστώ, τότε δεν θα εμφανιστώ. Θα εργάζομαι όσο γίνεται λιγότερο, θα αποφεύγω να βγαίνω έξω, θα αποφεύγω να έχω επαφές με κανέναν και δεν θα αφήνω κανέναν να μάθει ότι είμαι επικεφαλής. Σε τέτοιες εποχές που ζούμε, ποιος έχει το περιθώριο να νοιαστεί για κανέναν άλλον; Απλώς και μόνο το να μείνεις ζωντανός είναι δύσκολο!” Από τη στιγμή που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, δεν κάνουν κανένα έργο πέρα από το να κουβαλάνε μια τσάντα και να κρύβονται. Είναι όλη μέρα σε αναμμένα κάρβουνα, με τον διαρκή φόβο μήπως τους πιάσουν και τους καταδικάσουν. Ας υποθέσουμε ότι ακούνε κάποιον να λέει: “Αν σε πιάσουν, θα σε σκοτώσουν! Αν δεν ήσουν επικεφαλής, αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός, τότε μπορεί να σε άφηναν με ένα μόνο μικρό πρόστιμο· αφού, όμως, είσαι επικεφαλής, ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει. Είναι πολύ επικίνδυνο! Κάποιοι επικεφαλής ή εργάτες που συνελήφθησαν δεν δέχτηκαν να δώσουν καμία πληροφορία και η αστυνομία τούς ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου”. Μόλις ακούσουν ότι ξυλοκόπησαν κάποιον μέχρι θανάτου, ο φόβος τους μεγαλώνει και φοβούνται ακόμα περισσότερο να κάνουν έργο. Το μοναδικό που σκέφτονται κάθε μέρα είναι πώς να αποφύγουν τη σύλληψη, πώς θα καταφέρουν να μην εμφανιστούν, πώς να αποφύγουν την παρακολούθηση και πώς να αποφύγουν την επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σπάνε το κεφάλι τους όσο σκέφτονται όλα αυτά τα πράγματα και ξεχνάνε τελείως τα καθήκοντά τους. Είναι αφοσιωμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν οποιοδήποτε έργο; (Όχι, δεν μπορούν.) Τέτοιοι άνθρωποι, πολύ απλά, είναι δειλοί· ναι μεν δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε κατηγορηματικά ως αντίχριστους με βάση μόνο αυτήν την εκδήλωση, αλλά τι φύση έχει αυτή η εκδήλωση; Η ουσία που έχει αυτή η εκδήλωση είναι η ουσία ενός δύσπιστου. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατέψει την ασφάλεια των ανθρώπων, και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι αν αφοσιώνεται κανείς στο να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό σημαίνει ότι είναι αφοσιωμένος στην αλήθεια και ότι ο Θεός το εγκρίνει. Δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους φόβο Θεού· μόνο τον Σατανά και τα μοχθηρά πολιτικά κόμματα φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν ότι ο Θεός πρόκειται να εγκρίνει κάποιον που δαπανά τα πάντα για χάρη Του, για να ακολουθήσει την οδό Του και να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε Εκείνος. Δεν βλέπουν τίποτα από όλα αυτά. Και σε τι πιστεύουν; Πιστεύουν πως αν πέσουν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε θα έχουν κακό τέλος, μπορεί να τους επιβληθεί κάποια ποινή ή ακόμα και να κινδυνέψουν να χάσουν τη ζωή τους. Κατά βάθος, σκέφτονται μόνο την ασφάλειά τους και όχι το έργο της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για δύσπιστους; (Ναι.) Τι λέει η Βίβλος; “Όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν” (Κατά Ματθαίον 10:39). Τα πιστεύουν αυτά τα λόγια; (Όχι, δεν τα πιστεύουν.) Αν τους ζητηθεί να πάρουν ένα ρίσκο την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, αυτοί θα θελήσουν να κρυφτούν και να μην τους δει κανείς· θα θελήσουν να γίνουν αόρατοι. Τόσο πολύ φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι το στήριγμα του ανθρώπου, ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι αν όντως κάτι δεν πάει καλά ή αν όντως τους πιάσουν, αυτό το έχει επιτρέψει ο Θεός, κι ούτε πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν καρδιά που υποτάσσεται. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν τέτοια καρδιά, τέτοια κατανόηση και τέτοια προετοιμασία. Πιστεύουν στ’ αλήθεια στον Θεό; (Όχι, δεν πιστεύουν.) Άραγε, η ουσία αυτής της εκδήλωσης δεν είναι η ουσία ενός δύσπιστου; (Ναι, είναι.) Έτσι πάει. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά άτολμοι, τρομερά φοβισμένοι, ενώ έχουν και τον φόβο μήπως υποφέρουν σωματικά και τους συμβεί κάτι κακό. Είναι σαν τρομαγμένα πουλάκια και δεν μπορούν πια να εκτελέσουν το έργο τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός φανερώνει ότι οι αντίχριστοι είναι ιδιαίτερα εγωιστές και ποταποί, και ότι δεν πιστεύουν καθόλου στην κυριαρχία του Θεού. Όταν τους συμβαίνουν πράγματα, σκέφτονται πάντα τη δική τους ασφάλεια, τις προοπτικές και τον προορισμό τους. Οι ευθύνες και η αποστολή ενός δημιουργημένου όντος λείπουν από την καρδιά τους. Όταν αντιμετωπίζουν κίνδυνο στην πίστη τους, κρύβονται. Δεν ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας ή για τη ζωή-είσοδο των αδελφών, ούτε λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν έκανα ξανά την αυτοκριτική μου, είδα ότι ήμουν τόσο εγωίστρια και ποταπή όσο μια αντίχριστη. Όταν δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος, μπορούσα να υποφέρω και να δαπανώ τον εαυτό μου στο καθήκον μου, αλλά όταν ήρθε ο πραγματικός κίνδυνος και οι δυσκολίες, κρύφτηκα σαν χελώνα που χώνει το κεφάλι της μέσα στο καβούκι της στο παραμικρό ίχνος προβλήματος, θέλοντας να κρυφτώ σε ένα ασφαλές μέρος όπου δεν θα με έβρισκε κανείς, και αγνοώντας εντελώς τους νεοφώτιστους και τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου. Αργότερα, έμαθα ότι μας είχε πουλήσει ένας Ιούδας, και σκέφτηκα για άλλη μια φορά την ασφάλειά μου. Ανησύχησα ότι αν με έπιαναν, θα με ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου ή θα με σακάτευαν, επειδή δεν ήμουν ντόπια, ή ότι μπορεί να μην άντεχα τα βασανιστήρια και να πουλούσα την εκκλησία, χάνοντας την ευκαιρία μου για σωτηρία. Έτσι δεν ήθελα να βγω έξω να κηρύξω το ευαγγέλιο. Δεν αναγνώριζα την κυριαρχία του Θεού, και όταν αντιμετώπιζα κίνδυνο, έσπρωχνα το καθήκον μου στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Δεν προστάτευα καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και ζούσα εξ ολοκλήρου σε μια κατάσταση δειλίας, φόβου και αυτοσυντήρησης. Ήμουν στ’ αλήθεια μια εγωίστρια και ποταπή δύσπιστη! Όταν συνειδητοποίησα αυτά τα πράγματα, αισθάνθηκα ακόμη πιο μετανιωμένη. Σκέφτηκα: «Όποιο κι αν είναι το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσω στη συνέχεια, πρέπει να κάνω το καθήκον μου σωστά».

Μετά από αυτό, οι συλλήψεις της αστυνομίας έγιναν πιο άγριες, και οι ανώτεροι επικεφαλής με μετέθεσαν σε άλλη εκκλησία. Μόλις δύο μήνες αφότου έφτασα σε εκείνη την εκκλησία, παρατήρησα ότι στο ηλεκτρικό μου ποδήλατο είχε τοποθετηθεί ένας ανιχνευτής. Σκέφτηκα: «Μήπως με εντόπισε εδώ η αστυνομία ελέγχοντας τα αρχεία παρακολούθησης κατά μήκος της διαδρομής; Αν είναι έτσι, δεν έχω τρόπο να ξεφύγω!» Ένιωσα πάλι φόβο, και ανησύχησα ότι αν έβγαινα έξω, θα με συνελάμβανε η αστυνομία. Θυμήθηκα όμως τα λόγια του Θεού νωρίτερα, και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να εγκαταλείψω ξανά το καθήκον μου για να προστατεύσω τον εαυτό μου, καθώς έτσι θα έχανα τη μαρτυρία μου. Διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα. Κανένα πρόσωπο, γεγονός και πράγμα δεν μπορεί να ξεπεράσει την εξουσία του Θεού. Όσο αχαλίνωτος και μοχθηρός κι αν είναι ο Σατανάς, δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια που του έχει θέσει ο Θεός. Χωρίς την άδεια του Θεού, δεν τολμά να ξεπεράσει τα όρια, πόσο μάλλον να μας βλάψει. Ο Σατανάς είναι απλώς ένα πιόνι στα χέρια του Θεού, υπηρετώντας την τελείωση του εκλεκτού λαού του Θεού! Αναλογίστηκα τα χρόνια που πέρασα διαδίδοντας το ευαγγέλιο σχεδόν καθημερινά, όταν έτρεχα κάτω από τις κάμερες παρακολούθησης χωρίς να συλληφθώ. Μια φορά, σε ένα σπίτι που μας φιλοξενούσε, η αστυνομία χτύπησε την πόρτα, αλλά εμείς δεν ανοίξαμε. Μισή ώρα αργότερα, μεταμφιεστήκαμε πριν βγούμε έξω, και η αστυνομία που περίμενε από κάτω δεν μας αναγνώρισε και καταφέραμε να ξεφύγουμε. Είδα ότι χωρίς την άδεια του Θεού, η αστυνομία δεν μπορούσε να με πιάσει. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, αποφάσισα ότι αν ο Θεός επέτρεπε να συλληφθώ, θα υποτασσόμουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του και θα έδινα τη ζωή μου για να δώσω μαρτυρία για Εκείνον.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Εσύ είσαι ένα δημιουργημένο ον —φυσικά και θα πρέπει να λατρεύεις τον Θεό και να επιδιώκεις μια ζωή που να έχει νόημα. Εάν δεν λατρεύεις τον Θεό αλλά ζεις μέσα στη μιαρή σάρκα σου, τότε δεν είσαι απλώς ένα κτήνος με ανθρώπινη ενδυμασία; Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό και να υπομείνεις κάθε βάσανο! Θα πρέπει να αποδεχτείς με χαρά και σιγουριά τα λίγα βάσανα στα οποία υποβάλλεσαι σήμερα και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη νόημα, όπως ο Ιώβ και ο Πέτρος. Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος φοράει τα ρούχα του διαβόλου, τρώει φαγητό από τον διάβολο, και εργάζεται και υπηρετεί υπό τον έλεγχο του διαβόλου, ο οποίος τον ποδοπατά μέχρι ο άνθρωπος να καλυφθεί από την ακαθαρσία του. Εάν δεν αντιλαμβάνεσαι το νόημα της ζωής και δεν αποκτήσεις την αληθινή οδό, τότε τι σημασία έχει να ζεις έτσι; Είστε άνθρωποι που επιδιώκουν το σωστό μονοπάτι, αυτοί που επιζητούν τη βελτίωση. Είστε άνθρωποι που ορθώνουν το ανάστημά τους στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αυτοί που ο Θεός αποκαλεί δίκαιους. Δεν έχει αυτή η ζωή το μέγιστο νόημα;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (2)]. Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, ένιωσα μια αίσθηση βεβαιότητας στην καρδιά μου. Το πιο ουσιώδες και πολύτιμο πράγμα για ένα δημιουργημένο ον είναι να μπορεί να εκπληρώνει το καθήκον του, και αυτό τιμάται από τον Θεό. Πέρασα επανειλημμένους διωγμούς και δοκιμασίες, κι αυτό μου επέτρεψε να δω στ’ αλήθεια την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού, και να αποκτήσω πίστη σε Εκείνον, να διακρίνω την κακή ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και να καταλάβω τη δική μου εγωιστική φύση. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι έμαθα πώς να αντιμετωπίζω τον θάνατο. Αυτά είναι πράγματα που δεν θα μπορούσα να είχα αποκτήσει σε ένα άνετο περιβάλλον. Δόξα τω Θεώ!