58. Τι κρύβεται πραγματικά πίσω από την αποφυγή της επίβλεψης;
Τον Ιούνιο του 2021, εκλέχθηκα ιεροκήρυκας. Στην αρχή, δεν ήμουν εξοικειωμένη με το έργο μου, οπότε μελετούσα με ταπεινότητα τους συνεργάτες μου. Μετά από ένα διάστημα, κάποιο απ’ το έργο στις εκκλησίες που είχα υπό την ευθύνη μου έφερε αποτελέσματα. Υπήρχε, όμως, και έργο που δεν είχε σημειώσει και μεγάλη πρόοδο. Σε μια συνάθροιση, μια ανώτερη επικεφαλής με ρώτησε: «Τι έργο έκανες αυτό το διάστημα; Πώς προοδεύουν τα διάφορα επιμέρους έργα στην εκκλησία;» Σκέφτηκα: «Από τότε που ανέλαβα το έργο, δεν έχει προοδεύσει η καλλιέργεια ποτιστών. Δεν θα το αναφέρω για την ώρα, μην τυχόν η επικεφαλής πει ότι δεν εργάζομαι καλά και με υποτιμήσει. Το ευαγγελικό έργο, όμως, και το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας είχαν κάποια αποτελέσματα. Αν μιλήσω γι’ αυτά, η επικεφαλής θα σχηματίσει σίγουρα καλή εντύπωση για μένα και θα με θεωρεί ικανή για το καθήκον». Έτσι, μίλησα μόνο για το έργο που είχε φέρει αποτελέσματα. Δεν περίμενα ότι η επόμενη ερώτηση της επικεφαλής θα ήταν πώς προόδευε η καλλιέργεια των ποτιστών. Σκέφτηκα: «Αν μάθει η επικεφαλής ότι δεν έχω βρει κανέναν υποψήφιο κατάλληλο για καλλιέργεια, μήπως πει ότι δεν έχω εργασιακή ικανότητα;» Οπότε είπα: «Ψάχνω άτομα αυτήν τη στιγμή». Ακούγοντας αυτό, η επικεφαλής δεν ρώτησε περισσότερες λεπτομέρειες. Με παρότρυνε μόνο να καλλιεργήσω κόσμο το συντομότερο δυνατόν. Χάρηκα κρυφά μέσα μου, νομίζοντας πως επιτέλους την είχα βγάλει καθαρή. Απροσδόκητα, η επικεφαλής με ξαναρώτησε: «Υπάρχει κανένας κίνδυνος ως προς την ασφάλεια των σπιτιών φιλοξενίας;» Μόλις το άκουσα αυτό, αγχώθηκα. Κάποια σπίτια πράγματι κινδύνευαν. Επειδή, όμως, δεν βρίσκαμε κατάλληλα, συνεχίζαμε να κάνουμε τη δουλειά μας με αυτά. Αν έλεγα την αλήθεια, τι γνώμη θα σχημάτιζε για μένα η επικεφαλής; Θα έλεγε ότι παραβίασα επίτηδες τις αρχές και δεν έλαβα υπόψη μου την ασφάλεια; Θα με κλάδευε; Ενοχλήθηκα μέσα μου: «Γιατί έκανε τόσο αναλυτικές ερωτήσεις;» Είπα, λοιπόν, ψέματα: «Υπάρχει ένα τέτοιο σπίτι, αλλά το χρησιμοποιήσαμε μόνο μία φορά. Όταν γυρίσω, θα αντιστρέψω την κατάσταση». Η επικεφαλής ήταν σαν να διάβαζε το μυαλό μου. Με κλάδεψε, λέγοντας: «Γνωρίζεις καλά ότι το σπίτι για τις συναθροίσεις δεν είναι ασφαλές, κι όμως συνεχίζεις να το χρησιμοποιείς. Αν συμβεί τίποτα, οι συνέπειες είναι ανυπολόγιστες! Θα μπορέσεις να τις αντέξεις; Επίσης, δεν έχουν βρεθεί ακόμα ποτιστές κατάλληλοι για καλλιέργεια. Δεν καθυστερεί έτσι το έργο;» Ακούγοντας την επικεφαλής να τα λέει αυτά, πανικοβλήθηκα ακόμα περισσότερο: «Η επικεφαλής ανακάλυψε ότι έχω τόσο πολλά προβλήματα από την πρώτη κιόλας φορά που με είδε. Πώς να εμφανιστώ; Μήπως πει ότι δεν κάνω για το καθήκον;» Ταυτόχρονα, υπερασπιζόμουν σιωπηρά τον εαυτό μου: «Δεν είμαι πολύ καιρό υπεύθυνη για το έργο, οπότε είναι εύλογο κάποιο έργο να μην έχει γίνει καλά. Το άλλο έργο μου δεν έχει φέρει κάποια αποτελέσματα; Πρέπει να μου δώσεις λίγο χρόνο, να το πάω σιγά σιγά». Δικαιολογήθηκα λέγοντας ότι είχα μόλις αρχίσει εκπαίδευση και δεν κατανοούσα ακόμα κάποιες αρχές. Η επικεφαλής με άκουσε και μετά συναναστράφηκε μαζί μου πάνω σε κάποιες αρχές. Το ζήτημα έληξε.
Λίγες μέρες μετά, ήρθε στην εκκλησία μας η ίδια ανώτερη επικεφαλής για να διαχειριστεί κάποια θέματα. Με την ευκαιρία, ρώτησε πόσοι επικεφαλής και εργάτες στην περιοχή ευθύνης μου μπορούσαν να προβιβαστούν και να καλλιεργηθούν, και αν κάποιος έπρεπε να απαλλαχθεί απ’ τα καθήκοντά του ή να μετατεθεί. Σκέφτηκα: «Την τελευταία φορά που η επικεφαλής κατατοπίστηκε πάνω στο έργο, εκτέθηκαν πολλά προβλήματα και αποκλίσεις μου. Γιατί ρωτάει πάλι; Με κάποιους απ’ τους επικεφαλής και τους εργάτες δεν επικοινωνώ συχνά, και δεν είμαι απολύτως σίγουρη αν μπορούν να προβιβαστούν και να καλλιεργηθούν. Όσο για τους επικεφαλής και εργάτες που δεν φέρνουν καλά αποτελέσματα στο καθήκον τους, δεν μπορώ να κρίνω αμέσως τώρα αν πρέπει να μετατεθούν. Τι να πω; Αν πω ότι δεν ξέρω, η επικεφαλής θα νομίσει πως δεν κάνω αληθινό έργο. Αν πω ότι ξέρω, δεν θα μπορέσω να πω ξεκάθαρα τις λεπτομέρειες». Έτσι, απάντησα επιπόλαια: «Δεν μπορώ να το διακρίνω αυτό, δεν έχω τη δυνατότητα να το κρίνω σωστά». Η επικεφαλής, βλέποντας ότι δεν θα έπαιρνε απάντηση, δεν ρώτησε τίποτα άλλο. Μετά από αυτό, συνειδητοποίησα ότι είχα λανθασμένη στάση και ένιωσα λίγη αυτομομφή. Η επικεφαλής ήθελε απλώς να κατανοήσει συγκεκριμένα σημεία του εκκλησιαστικού έργου, και δεν ίσχυε ότι εγώ δεν κατανοούσα τίποτα. Γιατί να μη μιλήσω απλώς με ειλικρίνεια;
Την επόμενη μέρα, η επικεφαλής με συνάντησε για συναναστροφή και με ρώτησε: «Γιατί δεν είπες την αλήθεια όταν ανέφερες την κατάσταση του έργου, και γιατί δεν θέλεις να σε επιβλέπουν και να ελέγχουν το έργο για το οποίο είσαι υπεύθυνη; Τι είδους διάθεση είναι αυτή;» Όταν το άκουσα αυτό, η καρδιά μου πήγε να σπάσει. «Τι γνώμη θα έχει τώρα για μένα η επικεφαλής; Δεν έκανα αληθινό έργο, και επιπλέον δεν την άφησα να επιβλέψει το έργο. Αυτό είναι σίγουρα σοβαρό θέμα!» Έτσι, απάντησα επιφυλακτικά: «Μόλις κατάλαβα πως ήμουν πολύ δόλια». Η επικεφαλής είπε ήρεμα: «Έχεις πράγματι δόλια διάθεση. Αντιστέκεσαι, όμως, στο έργο της επίβλεψης και δεν αφήνεις τους άλλους να κατανοήσουν την πρόοδο του έργου. Έτσι εμποδίζεις την εφαρμογή του εκκλησιαστικού έργου. Αποκαλύπτεις, λοιπόν, τη διάθεση ενός αντίχριστου. Πρέπει να κάνεις σχολαστική αυτοκριτική!» Όταν άκουσα τα λόγια της επικεφαλής, φοβήθηκα λίγο. Δεν περίμενα η φύση του προβλήματος να είναι τόσο σοβαρή. Προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό και Του ζήτησα να με οδηγήσει στην κατανόηση των προβλημάτων μου. Αργότερα, η επικεφαλής έψαξε για μένα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, χάρη στο οποίο κατανόησα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σ’ όποιο έργο κι αν εμπλέκεται ένας αντίχριστος, φοβάται ότι ο Άνωθεν θα μάθει περισσότερα γι’ αυτό και θα κάνει ερωτήσεις. Αν ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις για την κατάσταση του έργου ή τη στελέχωση, εκείνος απλώς θα κάνει έναν επιπόλαιο απολογισμό αναφέροντας ασήμαντες λεπτομέρειες, πράγματα που πιστεύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μάθει ο Άνωθεν και ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες αν τα γνωρίζει. Αν ο Άνωθεν τον πιέσει ρωτώντας για τα υπόλοιπα, εκείνος θα θεωρήσει ότι ανακατεύεται στο καθήκον του και στις “εσωτερικές υποθέσεις” του. Δεν θα του πει τίποτα παραπάνω, αλλά θα το παίξει χαζός, θα τον εξαπατήσει και θα συγκαλύψει τα πράγματα. […] Οπότε ποιος είναι ο σκοπός του όταν κάνει έργο; Είναι να διασφαλίσει τη θέση του και τα μέσα διαβίωσής του. Ό,τι κακό κι αν κάνει, δεν λέει στους άλλους την πρόθεση και το κίνητρο που κρύβονται πίσω από τις πράξεις του. Πρέπει να τα κρατήσει αυτά εντελώς εμπιστευτικά· αυτά τα πράγματα τα θεωρεί απόρρητες πληροφορίες. Ποιο είναι το πιο ευαίσθητο θέμα για τέτοιους ανθρώπους; Όταν τους ρωτάς: “Τι έκανες πρόσφατα; Απέφερε αποτελέσματα η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Υπήρξαν καθόλου διαταράξεις ή αναστατώσεις στον τομέα που καλύπτει το έργο σου; Πώς τις χειρίστηκες; Έχει προχωρήσει το έργο σου στο σημείο που θα έπρεπε; Κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση; Οι αποφάσεις που πήρες για το έργο επέφεραν ζημία στα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Αντικαταστάθηκαν τυχόν επικεφαλής που δεν έχουν τα προσόντα; Έδωσες προαγωγή στους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο κι επιδιώκουν ως έναν βαθμό την αλήθεια; Τους καλλιέργησες; Κατέστειλες τους ανθρώπους που ήταν ανυπάκουοι απέναντί σου; Τι γνώση έχεις για τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Τι είδους άνθρωπος είσαι;” Αυτά είναι τα πιο ευαίσθητα θέματα γι’ αυτούς. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην τυχόν τους γίνουν αυτές οι ερωτήσεις, οπότε, αντί να περιμένουν να τους τις κάνεις, σπεύδουν να βρουν ένα άλλο θέμα για να τις συγκαλύψουν. Θέλουν να σε αποπροσανατολίσουν με κάθε μέσο, να μη σε αφήσουν να μάθεις ποια είναι η πραγματική κατάσταση ως έχει. Σε κρατούν πάντα στο σκοτάδι, δεν σε αφήνουν ποτέ να μάθεις πόσο έχουν πραγματικά προχωρήσει με το έργο τους. Δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας εδώ. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι πραγματική πίστη στον Θεό; Έχουν φόβο Θεού; Όχι. Δεν δίνουν ποτέ από μόνοι τους αναφορά για το έργο ούτε αναφέρουν από μόνοι τους τυχόν αναποδιές που έχουν προκύψει στο έργο τους· δεν ρωτούν, δεν αναζητούν ούτε μιλάνε ποτέ ανοιχτά για τις προκλήσεις και τη σύγχυση που έχουν αντιμετωπίσει στο έργο τους, αλλά φτάνουν ακόμη και στο σημείο να συγκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, να ξεγελούν και να εξαπατούν τους άλλους. Δεν υπάρχει καθόλου διαφάνεια στο έργο τους, και μόνο όταν τους πιέζει ο Άνωθεν να δώσουν μια τεκμηριωμένη αναφορά και να κάνουν απολογισμό, λένε λίγα πράγματα απρόθυμα. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μιλήσουν για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φήμη και τη θέση τους· προτιμούν να πεθάνουν παρά να ξεστομίσουν έστω και μια λέξη γι’ αυτά. Αντ’ αυτού, προσποιούνται ότι δεν έχουν καταλάβει. Δεν είναι αυτό η διάθεση ενός αντίχριστου;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Με τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι φοβούνται πάντα μήπως ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο τους και μάθει την κατάστασή του. Φοβούνται θανάσιμα μήπως εκτεθούν όσα δεν έχουν κάνει, ή οι ανεπάρκειες και τα ελαττώματά τους. Προκειμένου να προστατεύσουν τη φήμη και τη θέση τους, δίνουν τα πάντα σε συγκαλύψεις και κόλπα για να μη μάθουν οι άλλοι την αλήθεια. Σκέφτηκα τον εαυτό μου. Ίδια ήμουν κι εγώ. Όταν η επικεφαλής προσπάθησε να μάθει για το έργο μου, εγώ, προκειμένου να αποδείξω ότι είχα εργασιακή ικανότητα, πήρα την πρωτοβουλία να αναφέρω στην επικεφαλής το έργο που είχε φέρει αποτελέσματα. Δεν είπα τίποτα, όμως, για το έργο που δεν είχε φέρει αποτελέσματα. Όταν η επικεφαλής με ρώτησε για την πρόοδο της καλλιέργειας των ποτιστών, ήξερα καλά ότι η ζωή μου ήταν γεμάτη δυσκολίες και δεν έκανα αληθινό έργο. Φοβόμουν, όμως, πως, αν έλεγα την αλήθεια, η επικεφαλής θα με κλάδευε, οπότε φέρθηκα δόλια και είπα ότι βρισκόταν σε εξέλιξη. Έτσι, η επικεφαλής πίστεψε εσφαλμένα πως έκανα αληθινό έργο. Νόμιζα πως, με αυτόν τον τρόπο, προστάτευα την εικόνα μου στο μυαλό της επικεφαλής. Όταν εκείνη ρώτησε αν τα σπίτια για τις συναθροίσεις ήταν ασφαλή, ανησυχούσα πως, αν γνώριζε την πραγματική κατάσταση, θα με κλάδευε που ενεργούσα χωρίς αρχές. Γι’ αυτό, συγκάλυψα τα γεγονότα και τα μάσησα, αποφεύγοντας τα σημαντικά σημεία του προβλήματος ώστε να νομίσει πως μόνο αυτήν τη φορά δεν είχα ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές. Ξεγέλασα την επικεφαλής και προσπάθησα να τη βγάλω καθαρή. Όταν η επικεφαλής με κλάδεψε και με εξέθεσε, είδα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω τη συγκάλυψη. Φοβόμουν μην εξευτελιστώ, οπότε δικαιολογήθηκα. Είπα ότι είχα λίγο καιρό που έκανα το καθήκον μου και δεν κατανοούσα κάποιες αρχές. Επιπλέον, όταν η ανώτερη επικεφαλής με ρώτησε για τους επικεφαλής και τους εργάτες στην περιοχή ευθύνης μου, αν και ήξερα καλά ότι δεν κατανοούσα κάποιους ανθρώπους, είπα επιπόλαια ότι δεν μπορούσα να διακρίνω και να δω ποιοι ήταν πραγματικά. Είδα ότι, προκειμένου να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, κατέφευγα στον δόλο και στα κόλπα με κάθε ευκαιρία, για να συγκαλύψω τις αποκλίσεις και τα ελαττώματα στο έργο. Φερόμουν πραγματικά με υπερβολική πανουργία και δόλο! Στην πραγματικότητα, είναι πολύ σωστό οι επικεφαλής να ρωτούν πώς πάει το έργο. Είναι, επίσης, φυσιολογικό να υπάρχουν αποκλίσεις και προβλήματα στο έργο. Εφόσον μπορώ να κατανοήσω σε ποιους τομείς δεν τα έχω καταφέρει και να αντιστρέψω την κατάσταση, όλα καλά. Ωστόσο, δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω σωστά και δεν σκεφτόμουν πώς να πράξω προς όφελος του εκκλησιαστικού έργου. Αντ’ αυτού, προκειμένου να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, υπέκυπτα απροκάλυπτα στον δόλο και την απάτη. Όλες μου οι προσπάθειες πήγαιναν στη συγκάλυψη των αποκλίσεων και των ελαττωμάτων στο έργο. Φοβόμουν θανάσιμα μην τα ανακαλύψει η επικεφαλής. Το αποτέλεσμα ήταν η επικεφαλής να μην μπορεί να κατανοήσει τα προβλήματα του έργου, και να μην έχει τη δυνατότητα να συναναστραφεί και να τα λύσει γρήγορα. Όσα έκανα εμπόδιζαν το εκκλησιαστικό έργο. Αντιστεκόμουν στον Θεό! Δεν είχα σε καμία περίπτωση θεοφοβούμενη καρδιά. Αποκάλυπτα τη διάθεση ενός αντίχριστου.
Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, και κατανόησα το κακό που κάνει και τις συνέπειες που έχει η επιδίωξη της υπόληψης και της θέσης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είσαι άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια, θα υποστείς διάφορες δυσκολίες για να την κάνεις πράξη. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θυσιάσεις τη φήμη και τη θέση σου και θα υποστείς γελοιοποίηση και ταπείνωση από τους άλλους, δεν θα σε πειράζει. Θα σου αρκεί που θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ικανοποιείς τον Θεό. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, επιλέγουν να την κάνουν πράξη και να είναι έντιμοι. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, το ευλογημένο από τον Θεό. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, τι επιλέγει; Επιλέγει να χρησιμοποιεί τα ψέματα για να διατηρεί τη φήμη, τη θέση, την αξιοπρέπεια και το ήθος του. Προτιμά να είναι δόλιος και να τον απεχθάνεται και να τον απορρίπτει ο Θεός. Τέτοιοι άνθρωποι απορρίπτουν και την αλήθεια και τον Θεό. Επιλέγουν τη δική τους φήμη και θέση, θέλουν να είναι δόλιοι. Δεν τους νοιάζει αν ο Θεός ευχαριστιέται ή αν θα τους σώσει. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να σωθούν από τον Θεό; Οπωσδήποτε όχι, αφού διάλεξαν το λάθος μονοπάτι. Μπορούν μόνο να ζουν λέγοντας ψέματα και εξαπατώντας. Μπορούν μόνο να ζουν μέσα στον πόνο, λέγοντας ψέματα και καλύπτοντάς τα και στύβοντας το μυαλό τους για να υπερασπίζονται τον εαυτό τους κάθε μέρα. Αν πιστεύεις ότι τα ψέματα μπορούν να διατηρήσουν τη φήμη, τη θέση, τη ματαιοδοξία και την περηφάνια που επιθυμείς, κάνεις μεγάλο λάθος. Στην πραγματικότητα, λέγοντας ψέματα όχι μόνο δεν θα καταφέρεις να διατηρήσεις τη ματαιοδοξία και την περηφάνια σου, την αξιοπρέπεια και το ήθος σου, αλλά, το χειρότερο, θα χάσεις την ευκαιρία να κάνεις πράξη την αλήθεια και να είσαι έντιμος άνθρωπος. Ακόμη κι αν καταφέρεις να προστατεύσεις προσωρινά τη φήμη, τη θέση, τη ματαιοδοξία και την περηφάνια σου, θα έχεις θυσιάσει την αλήθεια και θα έχεις προδώσει τον Θεό. Αυτό σημαίνει πως θα έχεις χάσει ολοκληρωτικά την ευκαιρία να σε σώσει Αυτός και να σε οδηγήσει στην τελείωση, που είναι η μεγαλύτερη απώλεια και κάτι που θα μετανιώνεις όλη σου τη ζωή. Όσοι είναι δόλιοι δεν θα το καταλάβουν ποτέ αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι ο Θεός αγαπά τους έντιμους ανθρώπους, αλλά αποστρέφεται και απεχθάνεται τους δόλιους. Αν κάποιος προστατεύει μονίμως με ψέματα την υπόληψη και τη θέση του, είναι δόλιος και δεν μπορεί να σωθεί. Όταν το σκέφτηκα, είδα πως η επικεφαλής ρώτησε για το έργο και συναναστράφηκε πάνω σε αυτό για να κατανοήσει την κατάσταση της εκκλησίας. Οποιοσδήποτε έχει έστω και λίγη λογική θα έλεγε την αλήθεια. Εγώ, όμως, έτρεμα μη μάθει η επικεφαλής για τις αποκλίσεις και τα προβλήματα στο έργο μου, και αυτό επηρεάσει την καλή της εντύπωση για μένα. Ανέφερα μόνο τα καλά νέα, δεν ανέφερα προβλήματα, και τα μάσησα για να τα συγκαλύψω. Για παράδειγμα, το ζήτημα της καλλιέργειας. Ήξερα καλά πως ζούσα μες στις δυσκολίες και δεν το είχα εφαρμόσει, αλλά είπα ψέματα ότι σημείωνα πρόοδο. Ήταν και το ζήτημα του σπιτιού για τις συναθροίσεις. Το είχα χρησιμοποιήσει παραβαίνοντας τις αρχές, και όχι μόνο μία φορά. Αυτές οι παραβιάσεις ήταν συνειδητές και εσκεμμένες. Είπα, όμως, σοφιστείες στην επικεφαλής, ότι δεν κατανοούσα τις αρχές. Επειδή δεν είπα την αλήθεια, εκείνη δεν μπορούσε να κατανοήσει την αληθινή κατάσταση, και δεν είχε τρόπο να λύσει γρήγορα τα διάφορα προβλήματα και τις αποκλίσεις στο έργο. Μόλις προέκυπταν προβλήματα, εμπόδιζαν το έργο. Με αυτό που έκανα, αντιστεκόμουν στον Θεό. Προκαλούσα την αποστροφή του Θεού. Βασιζόμουν σε ψέματα για να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, αποκρύπτοντας τα γεγονότα. Νόμιζα πως μπορούσα να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου ξεγελώντας τους άλλους. Τα γεγονότα, όμως, απέδειξαν πως, κάθε φορά που έλεγα ψέματα και έκανα κόλπα, η επικεφαλής με διέκρινε αμέσως. Όχι μόνο δεν προστάτευσα την υπόληψη και τη θέση μου, αλλά κατέληξα να γελοιοποιηθώ ακόμα περισσότερο. Επειδή είπα ψέματα και έκανα κόλπα, η συνείδησή μου βασανιζόταν από μομφές. Σκεφτόμουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους που είχαν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί. Προκειμένου να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους, και να εδραιώσουν την εικόνα τους στους άλλους, δεν αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού στο καθήκον τους και δεν αποδέχονται την επίβλεψη των αδελφών τους. Αν και τα κάνουν θάλασσα στο έργο τους, συνεχίζουν να το συγκαλύπτουν για να μην το μάθει κανένας άλλος. Το αποτέλεσμα είναι να βλάπτουν σοβαρά το εκκλησιαστικό έργο. Στο τέλος, απαλλάσσονται απ’ τα καθήκοντά τους και αποκλείονται. Δεν είχα κι εγώ την ίδια ακριβώς συμπεριφορά; Προκειμένου να προστατεύσω την υπόληψη και τη θέση μου, ξανά και ξανά, ενεργούσα δόλια για να συγκαλύψω τις αποκλίσεις και τα ελαττώματα στο έργο μου. Εξαπατούσα τους άλλους και προσπαθούσα να ξεγελάσω τον Θεό. Αν δεν μετανοούσα, ήταν σίγουρο ότι θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε ο Θεός, και ότι θα έχανα την ευκαιρία να σωθώ.
Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ο οίκος του Θεού επιβλέπει, παρατηρεί και προσπαθεί να κατανοήσει όσους κάνουν ένα καθήκον. Μπορείτε εσείς ν’ αποδεχθείτε αυτήν την αρχή του οίκου του Θεού; (Ναι.) Είναι υπέροχο αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την επίβλεψη, την παρατήρηση και την προσπάθεια του οίκου του Θεού να σε καταλάβει. Κάτι τέτοιο σε βοηθάει να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Σε ωφελεί και σε βοηθάει, χωρίς να έχει καμία απολύτως αρνητική πλευρά. Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αρχή, δεν θα πρέπει να πάψεις να έχεις αισθήματα αντίστασης ή επιφυλακτικότητας απέναντι στην επίβλεψη από τους επικεφαλής, τους εργάτες και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Παρόλο που μερικές φορές κάποιος προσπαθεί να σε καταλάβει, σε παρατηρεί και επιβλέπει το έργο σου, αυτό δεν είναι κάτι που απευθύνεται σ’ εσένα προσωπικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι εργασίες που είναι πλέον δικές σου, το καθήκον που εκτελείς και κάθε έργο που κάνεις δεν είναι προσωπικές υποθέσεις ή προσωπική δουλειά κάποιου ατόμου· έχουν σχέση με το έργο του οίκου του Θεού και αφορούν ένα μέρος του έργου του Θεού. Επομένως, όταν κάποιος αφιερώνει λίγο χρόνο για να σε επιβλέψει ή να σε παρατηρήσει, ή σε κατανοεί σε βαθύτερο επίπεδο, προσπαθώντας να κάνει μαζί σου μια ειλικρινή κουβέντα και να ανακαλύψει ποια ήταν η κατάστασή σου όλον αυτόν τον καιρό, και ακόμα και κάποιες φορές η στάση του είναι λιγάκι πιο αυστηρή, και σε κλαδεύει, σε πειθαρχεί και σε αποδοκιμάζει λιγάκι, όλο αυτό γίνεται επειδή επιδεικνύει ευσυνείδητη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν θα πρέπει να έχεις καθόλου αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα απέναντι σ’ αυτό. Τι σημαίνει αν μπορείς να το αποδεχτείς όταν οι άλλοι σε επιβλέπουν, σε παρατηρούν και προσπαθούν να σε καταλάβουν; Ότι στην καρδιά σου αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό. Αν δεν αποδέχεσαι την επίβλεψη, την παρατήρηση και τις προσπάθειες των ανθρώπων να σε καταλάβουν —αν τα αποκρούεις όλα αυτά— είσαι τότε σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Η εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό είναι πάρα πολύ πιο λεπτομερής, βαθιά και ακριβής από όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να σε καταλάβουν· οι απαιτήσεις του Θεού είναι πιο συγκεκριμένες, αυστηρές και αναλυτικές. Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς την επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν είναι κούφια λόγια οι ισχυρισμοί σου ότι μπορείς να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Για να είσαι σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση και τον έλεγχο του Θεού, του Θεού, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς την επίβλεψη από τον οίκο του Θεού, από τους επικεφαλής και τους εργάτες ή από τους αδελφούς και τις αδελφές» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (7)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και, συχνά, είναι χωρίς να το θέλουν επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους. Συχνά, επίσης, παραβιάζουν με τις πράξεις τους τις αρχές λόγω των ιδεών τους, βλάπτοντας το εκκλησιαστικό έργο. Κανείς δεν είναι αξιόπιστος πριν αποκτήσει την αλήθεια. Γι’ αυτό, στα καθήκοντά μας, πρέπει να αποδεχόμαστε την επίβλεψη των επικεφαλής και των αδελφών μας. Έτσι ωφελείται και το εκκλησιαστικό έργο και η προσωπική μας ζωή-είσοδος. Όπως τότε που, χάρη στην επικεφαλής που έμαθε εγκαίρως για το έργο και το παρακολούθησε, ανακάλυψα επιτέλους ότι δεν είχε προοδεύσει το έργο μου που αφορούσε την καλλιέργεια, πράγμα που ήδη εμπόδιζε το έργο. Μόνο όταν η επικεφαλής παρακολούθησε το έργο και έμαθε γι’ αυτό απέκτησα κάποιο αίσθημα κατεπείγοντος. Βιαζόμουν να εφαρμόσω το έργο για να μην του προκαλέσω μεγάλη ζημιά. Επιπλέον, επέλεγα χωρίς αρχές τα σπίτια για τις συναθροίσεις. Αν δεν με είχε ρωτήσει επανειλημμένα η επικεφαλής, θα είχα συνεχίσει να βολεύομαι και να ενεργώ παραβιάζοντας τις αρχές. Όταν θα μας συλλάμβανε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και θα ζημιωνόταν το εκκλησιαστικό έργο, θα ήταν πια πολύ αργά για μεταμέλεια. Επιπλέον, δεν κατανοούσα την κατάσταση των επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιοι έπρεπε να είχαν καλλιεργηθεί και δεν καλλιεργήθηκαν, ενώ δεν μου ήταν σαφές ποιος έπρεπε να απαλλαγεί. Ήμουν σε πλήρη σύγχυση. Παρ’ όλα αυτά, συνέχιζα να επιδιώκω τη συγκάλυψη. Αν η επικεφαλής δεν είχε ρωτήσει για το έργο, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει ότι εκτελούσα το καθήκον μου με τόσες αποκλίσεις και ελαττώματα. Δεν θα είχα αγχωθεί και δεν θα ανυπομονούσα να αντιστρέψω την κατάσταση. Όσο για μένα, είναι πολύ πιθανό να είχα μετατεθεί ή να είχα απαλλαγεί, επειδή δεν έκανα καλό έργο. Είδα ότι, αν η ανώτερη επικεφαλής δεν είχε παρακολουθήσει το έργο εγκαίρως και δεν είχε μάθει γι’ αυτό, δεν θα είχα καταφέρει με τίποτα να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές. Το μόνο που θα είχα καταφέρει θα ήταν να κάνω κακό και να αντισταθώ στον Θεό, επειδή βασιζόμουν στη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Τότε μόνο κατάλαβα πως, όταν η επικεφαλής με επιβλέπει και ελέγχει το έργο μου, δεν με υποτιμά ούτε με φέρνει επίτηδες σε δύσκολη θέση. Απλώς εκπληρώνει τις ευθύνες της απέναντι στο έργο της. Με βοηθά να κάνω καλά το καθήκον μου και προστατεύει τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτό είναι κάτι θετικό. Εγώ, όμως, αντιστεκόμουν σ’ αυτό και προσπαθούσα να ξεφύγω. Με αυτήν την πράξη, αποστρεφόμουν την αλήθεια. Πολεμούσα τον Θεό! Δεν γινόταν να συνεχίσω να σκέφτομαι την αξιοπρέπεια και τη θέση μου, και να ξεφεύγω απ’ το έργο επίβλεψης της επικεφαλής. Έπρεπε να αντιμετωπίσω σωστά τις αποκλίσεις και τα ελαττώματα στο έργο μου. Έπειτα, άλλαξα το σπίτι για τις συναθροίσεις που εμφάνιζε κίνδυνο για την ασφάλεια, και ανέφερα στην επικεφαλής τις πραγματικές περιστάσεις και δυσκολίες στην καλλιέργεια των ποτιστών. Η επικεφαλής επισήμανε ότι δεν διάλεγα τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές και ότι είχα υπερβολικές απαιτήσεις απ’ αυτούς. Επίσης, συναναστράφηκε μαζί μου πάνω στις αρχές και διάλεξε ανθρώπους μαζί μου. Στο τέλος, επιλέξαμε ανθρώπους που μπορούσαν να καλλιεργηθούν.
Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού έδειχναν το μονοπάτι άσκησης για να κάνουμε σωστά το καθήκον μας. Πρέπει να αποδεχόμαστε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, και να μη χρησιμοποιούμε ύπουλα μέσα ή κόλπα για την υπόληψη και τη θέση μας. Πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στα συμφέροντα της εκκλησίας, να ανοιγόμαστε γρήγορα και να αναζητάμε για όσα δεν κατανοούμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν πρέπει να συγκαλύπτουμε ή να κρυβόμαστε όσον αφορά το έργο που δεν έχει γίνει καλά. Πρέπει να ενεργούμε προς το μέγιστο όφελος του έργου. Έτσι, δεν κουραζόμαστε απ’ το φέρσιμό μας και μπορούμε να κερδίσουμε την έγκριση του Θεού στα καθήκοντά μας.
Αργότερα, είτε με συναντούσαν οι επικεφαλής για να μάθουν για το έργο είτε έστελναν γράμμα για να το παρακολουθήσουν, πάντα επαναστατούσα συνειδητά ενάντια στη διεφθαρμένη μου διάθεση και υιοθετούσα τη σωστή στάση. Μια φορά, οι ανώτεροι επικεφαλής μάς ζήτησαν με γράμμα να δώσουμε αναφορά για διάφορα επιμέρους έργα. Αν κάποια απ’ αυτά δεν είχαν φέρει καλά αποτελέσματα, έπρεπε να εξηγήσουμε τον λόγο. Σκέφτηκα: «Τις δύο τελευταίες βδομάδες, ήμουν απασχολημένη με την εφαρμογή του έργου της κάθαρσης. Δεν είχα καιρό να παρακολουθήσω το υπόλοιπο έργο. Σε μία απ’ τις εκκλησίες λείπουν επικεφαλής, και ακόμα να γίνουν εκλογές. Επίσης, δεν έχω παρακολουθήσει ουσιαστικά το έργο ποτίσματος ούτε το ευαγγελικό έργο. Δεν ξέρω και πολλά για το τι γίνεται σε αυτούς τους τομείς του έργου. Πώς να υποβάλω αναφορά ενώ δεν έχουν γίνει τόσες δουλειές; Αν το μάθουν οι επικεφαλής, μήπως θα πουν πως δεν κάνω αληθινό έργο και δεν είμαι ικανή γι’ αυτήν τη δουλειά; Γιατί να μην αποφύγω απλώς την αναφορά για τις δουλειές που δεν έχουν γίνει, και να την υποβάλω αφού τις κάνω;» Μετά άλλαξα γνώμη και σκέφτηκα: «Λάθος! Μήπως προσπαθώ να συγκαλύψω τα γεγονότα, να φερθώ δόλια και να κάνω κόλπα;» Τότε συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν εσφαλμένη. Βιάστηκα να προσευχηθώ στον Θεό. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Όσοι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια δέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού σε όλα όσα πράττουν. Όταν αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου θα μπει στον ίσιο δρόμο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Είναι αλήθεια. Ο Θεός απαιτεί να κάνουμε τα πάντα ενώπιόν Του και να αποδεχόμαστε την εξονυχιστική Του εξέταση. Δεν μπορώ πια να ενεργώ ενώπιον των ανθρώπων ούτε να ενεργώ δόλια και να κάνω κόλπα προκειμένου να με επαινούν. Αυτό προκαλεί την απέχθεια του Θεού. Ό,τι κι αν σκέφτονται οι άλλοι για μένα, πρέπει να ασκούμαι στην εντιμότητα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Τα πράγματα πρέπει να είναι σαφή και σε πλήρη συμφωνία με τα γεγονότα. Μόνο αυτό συμβαδίζει με την πρόθεση του Θεού. Έπειτα, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν έχω κάνει καλά κάποιο έργο, και θέλω να το συγκαλύψω αποφεύγοντας την αναφορά. Οδήγησέ με να εγκαταλείψω την αξιοπρέπεια και τη θέση, να κάνω πράξη την αλήθεια, να γίνω έντιμος άνθρωπος και να αναφέρω την κατάσταση στους επικεφαλής». Αφότου προσευχήθηκα, κατέγραψα με ειλικρίνεια την κατάσταση όλων των επιμέρους έργων της εκκλησίας και την παρέδωσα στους επικεφαλής. Έπειτα, βιάστηκα να συνοψίσω τα προβλήματα και τις αποκλίσεις μου, και συνέχισα να παρακολουθώ και να διαχειρίζομαι αυτές τις εργασίες. Στο τέλος, ολοκλήρωσα την εφαρμογή όλου του έργου που δεν είχε τελειώσει. Ασκούμενη έτσι, ένιωσα μέσα μου μεγάλη ηρεμία. Αργότερα, κάποιο έργο στις εκκλησίες που είχα υπό την ευθύνη μου δεν εφαρμόστηκε εγκαίρως. Οι επικεφαλής, με τη συνεχή παρακολούθηση και επίβλεψή τους, με κατάφεραν να κάνω εγκαίρως το έργο και να αντιστρέψω την κατάσταση. Όταν συναντούσα προβλήματα που δεν μπορούσα να λύσω, τα ανέφερα κι αυτά εγκαίρως στους επικεφαλής, κι εκείνοι έδειχναν ένα μονοπάτι άσκησης. Με καθοδηγούσαν πολύ και με βοηθούσαν στο έργο μου. Τώρα, αποδέχομαι ολόψυχα την επίβλεψη και την παρακολούθηση των επικεφαλής στο έργο μου.
Μέσα από αυτήν την αποκάλυψη, είδα επιτέλους ότι η φύση μου δεν ήταν να αγαπώ την αλήθεια. Για χάρη της φήμης και της θέσης, μπορούσα ακόμα και να πω ψέματα, να εξαπατήσω, να συγκαλύψω τα ελαττώματα του έργου και να ξεφύγω απ’ την επίβλεψη των επικεφαλής. Βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων! Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα και ότι, αν κάνω το καθήκον μου χωρίς την επίβλεψη των επικεφαλής και των εργατών, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω το έργο καλά. Το έργο επίβλεψης των επικεφαλής και των εργατών με έχει ωφελήσει απίστευτα!
