55. Μια επιλογή σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον
Εργάζομαι ως κήρυκας στην εκκλησία και είμαι υπεύθυνη για το έργο αρκετών εκκλησιών. Ένα βράδυ του Ιανουαρίου του 2024, η αδελφή Λιόου Μιν μού προώθησε ένα έγγραφο σχετικά με την αποβολή της Τζανγκ, που ήταν Ιούδας, και μου είπε: «Η Τζανγκ πούλησε πολλούς επικεφαλής και εργάτες όταν συνελήφθη. Πούλησε κι εσένα. Πρέπει να προσέχεις». Μόλις το άκουσα αυτό, η καρδιά μου σφίχτηκε από την ένταση και σκέφτηκα: «Η Τζανγκ με πούλησε, και τώρα έχω γίνει στόχος που καταδιώκει το ΚΚΚ. Μπορεί να με συλλάβουν ανά πάσα στιγμή, οπότε πρέπει να προσέχω πολύ!»
Μια μέρα του Απριλίου, έλαβα άλλη μια επιστολή από μια συνεργάτιδα, η οποία έλεγε: «Έγινε κι η Γιου Ιούδας όταν τη συνέλαβαν και σε πρόδωσε, αλλά δεν ξέρω αν αναγνώρισε τη φωτογραφία σου. Πρέπει να προσέχεις». Ακούγοντάς το αυτό, ανησύχησα ακόμη περισσότερο και σκέφτηκα: «Αν η αστυνομία του ΚΚΚ έχει τη φωτογραφία μου και βάλει μάλιστα έναν Ιούδα να με αναγνωρίσει, τότε βρίσκομαι πραγματικά σε μεγάλο κίνδυνο! Τώρα υπάρχουν παντού κάμερες υψηλής ευκρίνειας, καθώς και παρακολούθηση με drone. Θα με παρακολουθούν όπου κι αν πάω, και αργά ή γρήγορα θα με συλλάβουν! Όταν η αστυνομία πιάνει επικεφαλής και εργάτες, τους βασανίζει μέχρι θανάτου. Κι αν με συλλάβουν; Αν δεν αντέξω τα βασανιστήρια και γίνω Ιούδας ή αν με σκοτώσουν στο ξύλο; Τότε, δεν θα έχει πάει χαμένη η πίστη μου;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερος γινόταν ο φόβος μου. Ένιωσα ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να είσαι επικεφαλής ή εργάτης. Εκείνη την εποχή, το ευαγγελικό έργο στις εκκλησίες για τις οποίες ήμουν υπεύθυνη δεν απέδιδε καρπούς. Ήθελα να πάω να ερευνήσω την αιτία, αλλά μετά σκέφτηκα ότι με καταδίωκε το ΚΚΚ και το περιβάλλον στις εκκλησίες που είχα αναλάβει δεν ήταν καθόλου ευνοϊκό. Αν με παρακολουθούσε το ΚΚΚ στον δρόμο, θα μπορούσαν να με συλλάβουν ανά πάσα στιγμή. Με αυτήν τη σκέψη, δεν τολμούσα να πάω. Εκείνη την εποχή, πολλοί αδελφοί και αδελφές ζούσαν με φόβο και δειλία, και ήταν παθητικοί στα καθήκοντά τους. Ειδικότερα, το ευαγγελικό έργο δεν παρουσίαζε καμία βελτίωση. Αν και συνέχιζα να παρακολουθώ το έργο μέσω επιστολών, η πρόοδος ήταν ελάχιστη.
Ένα απόγευμα, έλαβα μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής. Έλεγε: «Το ευαγγελικό έργο σε ορισμένες εκκλησίες δεν αποδίδει καρπούς. Ως κήρυκας, θα πρέπει να πας στις εκκλησίες για να κατανοήσεις την κατάσταση από κοντά, να εντοπίσεις τα προβλήματα και να τα επιλύσεις». Όταν το διάβασα αυτό, ένιωσα μια εσωτερική αντίσταση και σκέφτηκα: «Όλες οι εκκλησίες για τις οποίες είμαι υπεύθυνη βρίσκονται σε δύσκολο περιβάλλον. Είναι υπερβολικά επικίνδυνο να πάω εκεί αυτοπροσώπως. Άλλωστε, ο στόχος του ΚΚΚ είναι να συλλαμβάνει επικεφαλής και εργάτες. Αν με συλλάβουν, μπορεί να χάσω και τη ζωή μου. Καλύτερα να μην πάω πουθενά. Καλύτερα να κρυφτώ και να παρακολουθώ το έργο γράφοντας επιστολές. Αυτή η προσέγγιση είναι λιγότερο επικίνδυνη». Όταν έκανα αυτήν τη σκέψη, ένιωσα μια ταραχή μέσα μου. Το ευαγγελικό έργο στις εκκλησίες για τις οποίες ήμουν υπεύθυνη είχε ουσιαστικά παραλύσει και έπρεπε να πάω αμέσως να το λύσω. Αλλά φοβόμουν μήπως με πιάσουν και δεν τολμούσα να πάω. Τι μπορούσα να κάνω; Ζούσα μέσα στην ανησυχία και το άγχος. Την επόμενη μέρα, έλαβα άλλη μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής. Έλεγε: «Στις εκκλησίες για τις οποίες είσαι υπεύθυνη, παρατηρείται πρόσφατα αργή πρόοδος στα διάφορα σημεία του έργου. Οι αδελφοί και οι αδελφές ζουν με δειλία και είναι πολύ παθητικοί στα καθήκοντά τους. Θα πρέπει να πας να ρίξεις μια ματιά». Μόλις διάβασα την επιστολή των επικεφαλής, ήξερα ότι έπρεπε να πάω στις εκκλησίες και να λύσω τα προβλήματα στην πράξη. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι λίγο καιρό πριν, η αστυνομία είχε συλλάβει έναν επικεφαλής και τον είχαν σκοτώσει στο ξύλο, και δείλιασα πολύ μέσα μου. Έφτασα στο σημείο να θέλω να κάνω ένα συνηθισμένο καθήκον, για να μην πάρω ένα τόσο μεγάλο ρίσκο. Συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λανθασμένη και αναζήτησα τα λόγια του Θεού για να τη διορθώσω.
Κατά τη διάρκεια των πρωινών μου πνευματικών ασκήσεων, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας όπου αναφερόταν ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, το οποίο με βοήθησε πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν, να κατανοήσουν, να αποδεχθούν ή να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού και στα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει, και αντιμετωπίζουν διάφορες δυσκολίες στην καθημερινότητά τους που μπορεί να ξεπερνούν τις αντοχές των κανονικών ανθρώπων, τότε νιώθουν υποσυνείδητα ανησυχία, άγχος ή και αγωνία κάθε είδους. Δεν ξέρουν πώς θα είναι το αύριο και η επόμενη μέρα ούτε πώς θα είναι το μέλλον και τα πράγματα σε λίγα χρόνια. Αυτό τους κάνει να νιώθουν αγωνία, άγχος και ανησυχία για κάθε λογής πράγματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να πιστέψουν στην κυριαρχία του Θεού και να τη διακρίνουν. Ακόμη κι αν την έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια, δεν θα την καταλάβαιναν, ούτε θα πίστευαν σ’ αυτήν. Δεν πιστεύουν πως ο Θεός έχει κυριαρχία πάνω στη μοίρα τους ούτε πως η ζωή τους βρίσκεται στα χέρια Του. Έτσι, λοιπόν, γεννιέται μέσα στην καρδιά τους δυσπιστία απέναντι στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, έπειτα αρχίζουν τις κατηγορίες και δεν μπορούν να υποταχθούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. «Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια, δεν θα παγιδευτούν σε αυτές τις δυσκολίες και δεν θα βυθιστούν στα αρνητικά συναισθήματα της αγωνίας, του άγχους και της ανησυχίας. Από την άλλη, αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και πάλι θα αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες· και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα σε παγιδέψουν και δεν θα σε αφήσουν να ξεφύγεις. Αν, μάλιστα, δεν καταφέρεις να τις ξεπεράσεις, θα μετατραπούν σε αρνητικά συναισθήματα που θα γίνουν κόμπος μέσα στα μύχια της καρδιάς σου. Θα σε επηρεάζουν στο να ζεις κανονικά και να εκτελείς κανονικά τα καθήκοντά σου, και θα σε κάνουν να νιώθεις καταπιεσμένος και ανήμπορος να απελευθερωθείς. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα για σένα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ουσιαστικά φοβόμουν μήπως με συλλάβουν και με σκοτώσουν στο ξύλο επειδή δεν αναγνώριζα την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού: δεν πίστευα ότι τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία Του. Επειδή με είχε πουλήσει ένας Ιούδας, ήμουν πλέον στόχος του ΚΚΚ. Φοβόμουν ότι αν με συλλάμβαναν και δεν άντεχα τα βασανιστήρια, αν γινόμουν Ιούδας ή με σκότωναν στο ξύλο, θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ. Γι’ αυτό, δεν τολμούσα να πάω στις εκκλησίες για να λύσω τα προβλήματα. Δεν ήμουν πρόθυμη να υποταχθώ στο περιβάλλον που ο Θεός είχε ενορχηστρώσει για μένα. Μάλιστα, παραπονιόμουν ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να εκτελώ τα καθήκοντα των επικεφαλής και των εργατών και ήθελα να κάνω ένα συνηθισμένο καθήκον που δεν περιλάμβανε μεγάλους κινδύνους. Δεν είχα καμία απολύτως κατανόηση της κυριαρχίας του Θεού.
Στη συνέχεια, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Τι άλλο σκέφτονται κάποιοι αντίχριστοι, πέρα από τη δική τους ασφάλεια; Λένε: “Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε σε δυσμενές περιβάλλον, οπότε ας εμφανιζόμαστε λιγότερο κι ας διαδίδουμε λιγότερο το ευαγγέλιο. Αν το κάνουμε αυτό, θα μειωθούν οι πιθανότητες να μας πιάσουν και δεν θα καταστραφεί το έργο της εκκλησίας. Αν αποφύγουμε τη σύλληψη, τότε δεν θα γίνουμε Ιούδες, κι έτσι στο μέλλον θα μπορέσουμε να παραμείνουμε, έτσι δεν είναι;” Δεν υπάρχουν αντίχριστοι που θέλουν με τέτοιες δικαιολογίες να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Κάποιοι αντίχριστοι φοβούνται πάρα πολύ τον θάνατο και περιφέρονται σαν άθλια κουφάρια· τους αρέσει, επίσης, η φήμη και η θέση, και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν ρόλο επικεφαλής. Ξέρουν πολύ καλά το εξής: “Δεν είναι εύκολο να επωμιστεί κανείς το έργο ενός επικεφαλής· αν μάθει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ότι με έκαναν επικεφαλής, θα γίνω διάσημος. Μπορεί να με βάλουν σε λίστα καταζητούμενων, και όταν με συλλάβουν, θα κινδυνεύσει η ζωή μου”. Προκειμένου, όμως, να απολαύσουν τα οφέλη αυτής της θέσης, παραβλέπουν αυτούς τους κινδύνους. Όταν υπηρετούν ως επικεφαλής, τους νοιάζουν μόνο οι σαρκικές απολαύσεις και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Πέρα από λίγη αλληλογραφία με διάφορες εκκλησίες, δεν κάνουν τίποτε άλλο. Κρύβονται σ’ ένα μέρος και δεν συναντάνε κανέναν, παραμένουν απομονωμένοι, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν ξέρουν ποιος είναι ο επικεφαλής τους· τόσο πολύ φοβούνται. Δεν είναι, λοιπόν, σωστό να πει κανείς ότι μόνο στα λόγια είναι επικεφαλής; (Ναι.) Δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο ως επικεφαλής· το μόνο που τους νοιάζει είναι να κρυφτούν. Όταν οι άλλοι τους ρωτούν: “Πώς είναι η θέση του επικεφαλής;”, εκείνοι λένε: “Έχω πάρα πολλή δουλειά, και για λόγους ασφαλείας είμαι αναγκασμένος να μετακομίζω συνεχώς. Ένα τόσο ταραγμένο περιβάλλον δεν με αφήνει να επικεντρωθώ στο έργο μου”. Νομίζουν όλη την ώρα πως όλα τα μάτια είναι πάνω τους και δεν ξέρουν ποιο μέρος είναι ασφαλές για να κρυφτούν. Εκτός από το ότι μεταμφιέζονται, κρύβονται σε διάφορα μέρη και δεν μένουν σε ένα σημείο, δεν κάνουν ούτε πραγματικό έργο καθημερινά. Υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής; (Ναι.) Ποιες αρχές ακολουθούν; Αυτοί οι άνθρωποι λένε: “Ένα πανούργο κουνέλι έχει τρία λαγούμια. Για να προστατευτεί ένα κουνέλι από την επίθεση ενός θηρευτή, πρέπει να φτιάξει τρία λαγούμια για να κρύβεται. Είναι αποδεκτό, όταν αντιμετωπίζει κάποιος έναν κίνδυνο και πρέπει να διαφύγει, να μην έχει πουθενά να κρυφτεί; Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα απ’ τα κουνέλια! Τα ζώα που δημιούργησε ο θεός έχουν αυτήν την ικανότητα να επιβιώσουν, κι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να διδαχτούμε απ’ αυτά”. Από τότε που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το δόγμα και μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν καταλάβει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, φοβούνται πάρα πολύ. Μόλις ακούσουν ότι κατήγγειλαν κάποιον επικεφαλής στην αστυνομία επειδή δεν έμενε σε ασφαλές μέρος, ή έβαλαν στόχο κάποιον επικεφαλής οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα επειδή έβγαινε πολύ συχνά έξω για να κάνει το καθήκον του και είχε επαφές με πάρα πολλούς ανθρώπους, και μάθουν ότι τελικά αυτοί οι άνθρωποι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, αμέσως φοβούνται. Σκέφτονται: “Ωχ όχι, τώρα ήρθε η σειρά μου να συλληφθώ; Πρέπει να πάρω το μάθημά μου απ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να είμαι πολύ δραστήριος. Αν γίνεται να αποφύγω κάποιο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε δεν θα το κάνω. Αν μπορώ να αποφύγω να εμφανιστώ, τότε δεν θα εμφανιστώ. Θα εργάζομαι όσο γίνεται λιγότερο, θα αποφεύγω να βγαίνω έξω, θα αποφεύγω να έχω επαφές με κανέναν και δεν θα αφήνω κανέναν να μάθει ότι είμαι επικεφαλής. Σε τέτοιες εποχές που ζούμε, ποιος έχει το περιθώριο να νοιαστεί για κανέναν άλλον; Απλώς και μόνο το να μείνεις ζωντανός είναι δύσκολο!” Από τη στιγμή που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, δεν κάνουν κανένα έργο πέρα από το να κουβαλάνε μια τσάντα και να κρύβονται. Είναι όλη μέρα σε αναμμένα κάρβουνα, με τον διαρκή φόβο μήπως τους πιάσουν και τους καταδικάσουν. Ας υποθέσουμε ότι ακούνε κάποιον να λέει: “Αν σε πιάσουν, θα σε σκοτώσουν! Αν δεν ήσουν επικεφαλής, αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός, τότε μπορεί να σε άφηναν με ένα μόνο μικρό πρόστιμο· αφού, όμως, είσαι επικεφαλής, ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει. Είναι πολύ επικίνδυνο! Κάποιοι επικεφαλής ή εργάτες που συνελήφθησαν δεν δέχτηκαν να δώσουν καμία πληροφορία και η αστυνομία τούς ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου”. Μόλις ακούσουν ότι ξυλοκόπησαν κάποιον μέχρι θανάτου, ο φόβος τους μεγαλώνει και φοβούνται ακόμα περισσότερο να κάνουν έργο. Το μοναδικό που σκέφτονται κάθε μέρα είναι πώς να αποφύγουν τη σύλληψη, πώς θα καταφέρουν να μην εμφανιστούν, πώς να αποφύγουν την παρακολούθηση και πώς να αποφύγουν την επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σπάνε το κεφάλι τους όσο σκέφτονται όλα αυτά τα πράγματα και ξεχνάνε τελείως τα καθήκοντά τους. Είναι αφοσιωμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν οποιοδήποτε έργο; (Όχι, δεν μπορούν.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν ότι οι αντίχριστοι, όταν προκύπτει κίνδυνος, ενδιαφέρονται μόνο να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Σκέφτονται μόνο πώς θα μείνουν οι ίδιοι μακριά από κακό και δεν υπολογίζουν καθόλου τα συμφέροντα της εκκλησίας. Η φύση τους είναι εγωιστική και ποταπή. Συνειδητοποίησα ότι η δική μου συμπεριφορά ήταν εξίσου εγωιστική με ενός αντίχριστου. Γνώριζα καλά ότι τα διάφορα επιμέρους έργα στις εκκλησίες για τις οποίες ήμουν υπεύθυνη προχωρούσαν αργά, και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές ζούσαν με φόβο και δειλία. Γράφοντας απλώς επιστολές για την παρακολούθηση δεν έφερνα κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Έπρεπε να πάω αμέσως στις εκκλησίες και να λύσω αυτά τα προβλήματα. Αλλά δεν τολμούσα να πάω επειδή φοβόμουν μήπως με συλλάβουν, και μάλιστα παραπονιόμουν ότι τα καθήκοντα των επικεφαλής και των εργατών ήταν πολύ επικίνδυνα. Ειδικά όταν σκέφτηκα ότι λίγο καιρό πριν, οι αστυνομικοί είχαν σκοτώσει στο ξύλο έναν επικεφαλής τρεις μέρες μετά τη σύλληψή του, φοβήθηκα ακόμη περισσότερο μήπως με συλλάβουν. Δεν ήθελα να πάω στις εκκλησίες για να λύσω αυτά τα προβλήματα και ήθελα μάλιστα να κάνω ένα καθήκον που δεν περιλάμβανε κανένα ρίσκο. Ως επικεφαλής, την κρίσιμη στιγμή, απέτυχα να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας, και δεν σκέφτηκα καθόλου το καθήκον και τις ευθύνες μου, και χωρίς να δείχνω την παραμικρή αφοσίωση ή υποταγή στον Θεό. Ο Θεός με είχε εξυψώσει για να κάνω το καθήκον ενός επικεφαλής. Θα έπρεπε να είχα οδηγήσει τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους και να προετοιμάσουν καλές πράξεις. Αλλά αντ’ αυτού, για να προστατεύσω τον εαυτό μου, κρύφτηκα, προσκολλημένη επαίσχυντα στη ζωή μου. Δεν με ένοιαζε αν οι αδελφοί και οι αδελφές ζούσαν ή πέθαιναν, αδιαφορούσα για τα συμφέροντα της εκκλησίας και δεν είχα καμία αφοσίωση στο καθήκον μου. Το έργο αυτών των εκκλησιών βρισκόταν σε στασιμότητα και είχα ήδη αφήσει πίσω μου παραβάσεις, καθυστερώντας το έργο. Αν δεν μετανοούσα αμέσως, τότε ακόμη και αν κατάφερνα να κρυφτώ και να αποφύγω τη σύλληψη, δεν θα είχα εκπληρώσει το καθήκον ή τις ευθύνες μου. Αυτό θα ήταν προδοσία κατά του Θεού και στο τέλος, Εκείνος θα με απέκλειε και θα με τιμωρούσε, ακριβώς όπως έναν αντίχριστο.
Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία μπορεί να δείχνουν μοχθηροί εξωτερικά, αλλά μη φοβάστε, καθότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχετε πολλή πίστη. Εφόσον η πίστη σας μεγαλώσει, τίποτα δεν θα είναι υπερβολικά δύσκολο. Ζητωκραυγάστε και χοροπηδήστε όσο τραβάει η ψυχή σας! Τα πάντα βρίσκονται στα πόδια σας και στο γράπωμά Μου. Η επιτυχία ή η καταστροφή δεν αποφασίζονται με μία λέξη Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 75). «Δεν θα πρέπει να φοβάσαι το τάδε και το δείνα. Όσες δυσκολίες και κινδύνους κι αν αντιμετωπίσεις, οφείλεις να παραμείνεις σταθερός ενώπιόν Μου, χωρίς να σε εμποδίζει τίποτα, ώστε να μπορεί να επιτελεστεί το θέλημά Μου απρόσκοπτα. Αυτό είναι το καθήκον σου. […] Πρέπει να τα υπομείνεις όλα· για χάρη Μου, πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις τα πάντα και να Με ακολουθήσεις με όλη σου τη δύναμη, και να είσαι έτοιμος να πληρώσεις κάθε τίμημα. Τώρα είναι η ώρα που θα σε δοκιμάσω: Θα Μου προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Θα Με ακολουθήσεις με αφοσίωση μέχρι το τέλος του δρόμου; Μη φοβάσαι. Με την υποστήριξή Μου, ποιος θα μπορούσε ποτέ να κλείσει αυτόν τον δρόμο;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Με την υποστήριξη του Θεού, τι είχα να φοβηθώ; Όσο αχαλίνωτος και φαύλος κι αν είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, βρίσκεται υπό την κυριαρχία του Θεού. Είναι ένα αντικείμενο υπηρεσίας στα χέρια Του. Χωρίς την άδεια του Θεού, η αστυνομία δεν θα μπορούσε να με συλλάβει, ακόμη και αν ήμουν ακριβώς μπροστά στα μάτια της. Αναπολώντας τα χρόνια που ακολουθώ τον Θεό, θυμάμαι πόσες φορές κινδύνευσα και παραλίγο να με συλλάβουν. Κάθε φορά, η θαυμαστή προστασία του Θεού με γλίτωνε από τον κίνδυνο. Για παράδειγμα, ένα απόγευμα του 2020, δύο άτομα ήρθαν για έλεγχο στο σπίτι που νοικιάζαμε. Επειδή υπήρχαν κίνδυνοι για την ασφάλειά μου και δεν μπορούσα να τους δείξω την ταυτότητά μου, απείλησαν να μας καταγγείλουν. Ένας από τους άνδρες είπε άγρια: «Καλά, περιμένετε, θα καλέσω την αστυνομία να σας συλλάβει αμέσως!» Μόλις το είπε, βγήκε έξω. Οι αδελφές μου κι εγώ αδράξαμε την ευκαιρία και φύγαμε γρήγορα. Το επόμενο πρωί, δέκα αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι. Αφού δεν μπόρεσαν να μας συλλάβουν, συνέλαβαν τον άπιστο σπιτονοικοκύρη μας. Τότε είδα ότι το αν θα με συλλάμβαναν ή όχι ήταν απόφαση του Θεού. Ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Αν ο Θεός επέτρεπε να με συλλάβουν, αυτό θα γινόταν με την καλή Του πρόθεση, και εγώ θα έπρεπε να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του, μένοντας σταθερή στη μαρτυρία μου για Εκείνον.
Διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και απέκτησα μια πολύ πιο ξεκάθαρη οπτική για τον θάνατο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ’ αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). Τα λόγια του Θεού εξηγούν το νόημα του θανάτου πολύ καθαρά. Οι μαθητές του Κυρίου Ιησού μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου. Κάποιοι σκοτώθηκαν με σπαθί, κάποιοι κρεμάστηκαν και κάποιοι σταυρώθηκαν. Με τη ζωή τους, έδωσαν μια όμορφη και ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό και ταπείνωσαν τον Σατανά. Ο θάνατός τους είχε νόημα και ήταν πολύτιμος, και έλαβε την έγκριση του Θεού. Εξωτερικά, η σάρκα τους πέθανε, αλλά αυτός δεν ήταν αληθινός θάνατος: οι ψυχές τους είναι ακόμα ζωντανές. Στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν επίσης δώσει μαρτυρία θριάμβου επί του Σατανά. Αφού συνελήφθησαν, όσο κι αν τους βασάνιζε η αστυνομία, προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να προδώσουν τον Θεό ή να γίνουν Ιούδες. Εγώ, ωστόσο, πριν καν με συλλάβουν, φοβόμουν μήπως με σκοτώσουν στο ξύλο και, σαν χελώνα κρυμμένη στο καβούκι της, δεν τολμούσα να κάνω το καθήκον μου. Πού ήταν η μαρτυρία σε όλο αυτό; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο με έπνιγαν οι τύψεις και η αυτομομφή. Ντρεπόμουν τόσο που δεν ήξερα πού να κρυφτώ και μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια, ποταπή και χωρίς ίχνος ανθρώπινης φύσης. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, για να προστατεύσω τον εαυτό μου, το μόνο που θέλω είναι να σώσω το τομάρι μου —ζω μια άθλια ζωή, χωρίς καμία αφοσίωση ή υποταγή σ’ Εσένα. Εσύ έχεις τον τελευταίο λόγο για το αν θα με συλλάβουν ή όχι. Είμαι πρόθυμη να αφεθώ ολοκληρωτικά στα χέρια Σου και να μην με εξουσιάζει πλέον ο φόβος του θανάτου. Είμαι πρόθυμη να πάω στις εκκλησίες αυτοπροσώπως για να λύσω τα πραγματικά προβλήματα και να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου». Όταν προσευχήθηκα, ένιωσα την καρδιά μου να γαληνεύει και να ελαφραίνει.
Στη συνέχεια, πήγα σε μια εκκλησία. Ερευνώντας την κατάσταση, διαπίστωσα ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας φοβούνταν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα συλλαμβάνονταν επειδή κήρυτταν το ευαγγέλιο και ότι οι ίδιοι θα θεωρούνταν υπεύθυνοι, γι’ αυτό και ήταν πολύ παθητικοί στην παρακολούθηση του έργου. Για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση, φάγαμε και ήπιαμε τα λόγια του Θεού, και συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά. Οι επικεφαλής της εκκλησίας κατανόησαν ότι φοβόντουσαν να αναλάβουν την ευθύνη και δεν μπορούσαν να κάνουν αληθινό έργο επειδή είχαν εγωιστικές και ποταπές σατανικές διαθέσεις, και ήταν πρόθυμοι να αλλάξουν. Μετά από αυτό, άρχισαν να συναντιούνται με τους επικεφαλής των ομάδων, τους διακόνους και τους εργάτες του ευαγγελίου, για να συναναστραφούν και να επιλύσουν τα προβλήματα του ευαγγελικού έργου. Συνεργαστήκαμε όλοι μαζί και το έργο της εκκλησίας άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται. Μέσα από την καρδιά μου, ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό που με αποκάλυψε και με έσωσε!
