56. Μπορώ πλέον να αντιμετωπίζω σωστά τις αναποδιές και τις αποτυχίες
Τον Μάιο του 2024, εκπαιδεύτηκα στη συγγραφή κηρυγμάτων στην εκκλησία. Στην αρχή, αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες. Θεωρούσα ότι δεν έγραφα καλά επειδή κατανοούσα επιφανειακά την αλήθεια. Η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν συναναστράφηκε μαζί μου και με ενθάρρυνε, και μου μίλησε και για κάποιες καλές πρακτικές. Αργότερα, όταν έγραφα ένα κήρυγμα, αναζητούσα τις σχετικές αλήθειες και τις συλλογιζόμουν καθώς έγραφα, και το τελείωσα γρήγορα. Ήμουν πολύ χαρούμενη και ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού. Δύο μέρες αργότερα, ο επιβλέπων μού έγραψε, λέγοντας ότι το κήρυγμά μου είχε επιλεγεί, και ότι είχα καλό επίπεδο και κάποιες ιδέες. Ένιωσα έκπληκτη και χαρούμενη όταν διάβασα την επιστολή. Είχαν προσέξει ότι είχα ιδέες μόλις είχα αρχίσει να εκπαιδεύομαι στη συγγραφή κηρυγμάτων. Κάποιες από τις αδελφές γύρω μου είχαν γράψει αρκετά κηρύγματα, αλλά δεν είχα ακούσει να έχει επιλεγεί κανένα. Έτσι, ένιωσα ότι πρέπει να είμαι πραγματικά ξεχωριστή, και ότι στα μάτια όλων ήμουν κάποια με επίπεδο και ιδέες. Λίγες μέρες αργότερα, διάβασα κατά λάθος μια επιστολή που είχε γράψει ο επιβλέπων στους επικεφαλής. Η επιστολή έλεγε: «Η Τσιάο Σιν είναι αρκετά δραστήρια στη συγγραφή κηρυγμάτων, έχει ιδέες κι επίπεδο, και αυτήν τη στιγμή επικεντρωνόμαστε σε αυτήν και την καλλιεργούμε». Αν και δεν ήταν κάτι σπουδαίο, θεώρησα ότι είχα γίνει το επίκεντρο της προσοχής όλων, και ότι ήμουν διαφορετική από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Σκέφτηκα, επίσης, πως πέρυσι είχα γράψει αρκετά άρθρα μέσα σε μία εβδομάδα, και σύντομα με πρόσεξε ο επιβλέπων. Ο επιβλέπων είπε ότι είχα ταλέντο στη συγγραφή και μου ανέθεσε να κάνω κειμενικό καθήκον. Τώρα που μόλις είχα αρχίσει να εκπαιδεύομαι στη συγγραφή κηρυγμάτων, με ξαναπρόσεξε ο επιβλέπων. Σκέφτηκα: «Τραβάω την προσοχή όπου κι αν πάω, έχω όντως επίπεδο και ταλέντο στη συγγραφή!» Μετά από αυτό, έβαλα στον εαυτό μου την ετικέτα ότι «έχω ξεχωριστό ταλέντο στη συγγραφή», και θεωρούσα ότι διέφερα από τους άλλους. Σκέφτηκα: «Πρέπει να εκπαιδευτώ επιμελώς, και να κάνω κάθε κήρυγμα καλύτερο από το προηγούμενο, ώστε να μπορώ να γράφω κηρύγματα που να είναι σε αποδεκτό επίπεδο στο συντομότερο δυνατό διάστημα. Έτσι, όλοι σίγουρα θα με εκτιμήσουν και θα με εγκρίνουν ακόμη περισσότερο». Αργότερα, ήμουν πολύ δραστήρια στη συγγραφή κηρυγμάτων, και έγραψα δύο κηρύγματα το ένα μετά το άλλο, τα οποία υπέβαλα στον επιβλέποντα. Ο επιβλέπων μού έγραφε συχνά επιστολές για να με ενθαρρύνει, και λίγο-πολύ καταλάβαινα ότι νοιαζόταν για μένα και με εκτιμούσε. Ένιωθα πολύ χαρούμενη μέσα μου και ήμουν πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου.
Λίγο καιρό μετά, μου έστειλαν γραπτά σχόλια για το κήρυγμα που έγραψα. Τα άνοιξα και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ότι υπήρχαν πολλές σημειώσεις. Κάποια σημεία της συναναστροφής ήταν ασαφή και άλλα ήταν εκτός θέματος… Αποθαρρύνθηκα πολύ και αποκαρδιώθηκα. Σκέφτηκα: «Λογικά, αφού έχω ταλέντο στη συγγραφή, τα κηρύγματά μου θα έπρεπε να βελτιώνονται κάθε φορά και θα έπρεπε να έχω εμφανή πρόοδο, οπότε γιατί, απεναντίας, έχω κάνει βήματα πίσω; Θα έκανε αυτά τα λάθη κάποιος που έχει ταλέντο στη συγγραφή; Τι θα σκεφτούν οι επικεφαλής για μένα; Μήπως θα σκεφτούν ότι με έκριναν λάθος και ότι τελικά δεν έχω τέτοιο επίπεδο;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αρνητική γινόμουν και δεν είχα πλέον το κουράγιο να αναλογιστώ τα ζητήματα που έθεσαν οι επικεφαλής. Συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λανθασμένη, οπότε έψαξα να διαβάσω τα λόγια του Θεού, και είδα το εξής χωρίο: «Κανείς να μη νομίζει πως είναι τέλειος, διακεκριμένος, ευγενής ή ξεχωριστός απ’ τους άλλους: όλα αυτά τα προκαλεί η αλαζονική διάθεση και η άγνοια του ανθρώπου. Όταν κανείς θεωρεί πάντα ότι είναι ξεχωριστός, αυτό οφείλεται σε μια αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να είναι ανώτεροι απ’ αυτόν ή καλύτεροι απ’ αυτόν οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην τα προτερήματα των άλλων να προσπεράσουν ή να ξεπεράσουν τα δικά του προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από τον ίδιο και, όταν ανακαλύπτει ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται, όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει για να θες να προστατέψεις τη φήμη σου, να μην μπορείς να αποδεχτείς τις διορθώσεις των άλλων, να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά ούτε και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να φέρει μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να σε κάνει να νιώσεις περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς επιπόλαια. Μια αλαζονική διάθεση μπορεί να γίνει η αιτία να γεννηθούν μέσα σου τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να δεχτώ την καθοδήγηση των επικεφαλής για τα ζητήματά μου, επειδή με έλεγχε μια αλαζονική διάθεση. Επιδίωκα την τελειότητα και προσπαθούσα να ξεχωρίσω από τους άλλους. Όταν άκουσα τους άλλους να λένε ότι είχα επίπεδο και ότι τα κηρύγματά μου είχαν τις δικές μου ιδέες, έγινα επηρμένη και θεώρησα ότι δεν ήμουν συνηθισμένο άτομο, αλλά άτομο με επίπεδο και ξεχωριστό ταλέντο. Άρχισα να απαιτώ τα κηρύγματά μου να είναι καλύτερα από των άλλων και θεωρούσα ότι δεν έπρεπε να έχουν τόσα προβλήματα, καθώς μόνο τότε θα ήμουν άξια του τίτλου ότι έχω ταλέντο στη συγγραφή. Έτσι, όποτε αντιμετώπιζα αναποδιές, γινόμουν αρνητική και δεν μπορούσα να δω τον εαυτό μου σωστά. Στην πραγματικότητα, το να έχει κανείς ζητήματα στα γραπτά του κηρύγματα είναι πολύ φυσιολογικό, και είναι αδύνατο να τα ξέρει όλα και να είναι τέλειος όταν ξεκινά αυτό το καθήκον, και να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν μη ρεαλιστικό να απαιτώ κάτι τέτοιο από τον εαυτό μου. Επιπλέον, οι επικεφαλής μού επεσήμαναν τα προβλήματά μου για να με βοηθήσουν να ανακαλύψω τις αδυναμίες μου, να μάθω να τις αναπληρώνω και να ωριμάσω, αλλά όταν αντιμετώπιζα αναποδιές, γινόμουν αρνητική και δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τις αδυναμίες μου. Θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ σπουδαίο και ήμουν πραγματικά αλαζονική! Αφού το σκέφτηκα αυτό, ήμουν πρόθυμη να δεχτώ την καθοδήγηση και τη βοήθεια των επικεφαλής και να επικεντρωθώ στο να αναζητήσω και να συλλογιστώ τις σχετικές αλήθειες καθώς έγραφα τα κηρύγματά μου, για να αποφύγω αυτές τις αποκλίσεις και τα λάθη.
Μετά από αυτό, ησύχασα την καρδιά μου και μελέτησα τις σχετικές αρχές, και μπόρεσα να καταλάβω κάποια πράγματα κατά τη διάρκεια της μελέτης μου. Όταν, όμως, ήρθε η ώρα να γράψω, εξακολουθούσα να έχω κάποιες δυσκολίες, και θεωρούσα ότι δεν ήταν εύκολο να γράψω ένα κήρυγμα σε αποδεκτό επίπεδο. Καθώς ο χρόνος περνούσε, διαπίστωσα ότι εξακολουθούσα να μην έχω ιδέες και άρχισα να νιώθω αποθαρρυμένη, και σκεφτόμουν: «Κι αν δεν μπορέσω να γράψω ένα καλό κήρυγμα; Τι άποψη θα έχουν οι επικεφαλής για μένα; Θα πουν άραγε: “Τελικά, το επίπεδο της Τσιάο Σιν είναι πολύ χαμηλό και δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε τις αρχές”;» Όταν το σκέφτηκα αυτό, ανησύχησα και, όταν μελέτησα ξανά, το μυαλό μου περιπλανιόταν και ένιωθα συνεχώς υπνηλία. Τη νύχτα, όταν προσπαθούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να μην αναστενάζω και στριφογύριζα, ανίκανη να κοιμηθώ. Ήθελα πραγματικά να γράψω γρήγορα ένα καλό κήρυγμα για να το δείξω σε όλους και να αποκαταστήσω έτσι την εικόνα μου. Αλλά όσο περισσότερο σκεφτόμουν να το γράψω καλά, τόσο περισσότερη πίεση ένιωθα. Το επόμενο πρωί, ξύπνησα νιώθοντας εξαντλημένη, και το κεφάλι μου άρχισε να πονάει. Το σκεφτόμουν όλη μέρα, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να βρω καμία ιδέα και ένιωθα σαν μια βαριά πέτρα να με πλάκωνε, κάνοντάς με να δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν ήθελε να μελετήσουμε μαζί τις αρχές, αλλά εγώ δεν είχα διάθεση.
Αργότερα, της άνοιξα την καρδιά μου για την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν τις τελευταίες δύο μέρες, και μου διάβασε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και, δεμένοι μ’ αυτές τις αλυσίδες, αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα κόψεις πλήρως όλους τους δεσμούς με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Αφού άκουσα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου ξαφνικά ξαλάφρωσε. Συνειδητοποίησα ότι το αίσθημα καταπίεσης που είχα στην καρδιά μου τις τελευταίες μέρες οφειλόταν στο ότι με περιόριζαν και με δέσμευαν η φήμη, το κέρδος και η θέση. Στην αρχή, ο επιβλέπων είπε ότι το κήρυγμά μου είχε καλές ιδέες, και ήμουν ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Θεωρούσα ότι είχα καλό επίπεδο και ξεχωριστό ταλέντο στη συγγραφή, κι έτσι κατέβαλα περισσότερη προσπάθεια για να γράψω κηρύγματα, ελπίζοντας να κερδίσω την έγκριση και τον θαυμασμό των άλλων. Ωστόσο, όταν επισημάνθηκαν πολλά ζητήματα στα δύο κηρύγματα που είχα γράψει, άρχισα να ανησυχώ ότι οι άλλοι θα με περιφρονούσαν και δεν θα με θεωρούσαν πλέον άτομο με επίπεδο και ταλέντο. Έτσι, δεν μπορούσα να ηρεμήσω για να αναλογιστώ τα ζητήματα που επεσήμαναν οι επικεφαλής, ούτε μελέτησα τις αρχές ή αναζήτησα την αλήθεια για να αναπληρώσω τις αδυναμίες μου. Ήθελα απλώς να γράψω γρήγορα ένα καλό κήρυγμα για να αποκαταστήσω την εικόνα μου και να μη με περιφρονούν οι άλλοι. Ωστόσο, όσο πιο πολύ αγχωνόμουν, τόσο περισσότερο θόλωναν οι σκέψεις μου και, μετά από μια ολόκληρη μέρα δουλειάς, δεν είχα κάνει καμία πρόοδο. Θυμήθηκα ότι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω κηρύγματα, αν και υπήρχαν πολλές δυσκολίες, είχα μια αγνή καρδιά που βασιζόταν στον Θεό, μελετούσα ειλικρινά και αναζητούσα σχετικά λόγια του Θεού για να τα αναλογιστώ, και ο Θεός με διαφώτιζε και με καθοδηγούσε, κι έτσι όταν έγραφα, είχα κάποιες ιδέες. Τώρα όμως, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η περηφάνια και η θέση μου. Οι σκέψεις μου να προσπαθήσω να διατηρήσω μια καλή εικόνα στα μάτια των άλλων με έκαναν να μην μπορώ να φάω ή να κοιμηθώ, με έκαναν να νιώθω ζάλη και σκοτοδίνη, και με εμπόδιζαν να επικεντρωθώ στη συγγραφή του κηρύγματος. Η καρδιά μου ελεγχόταν απόλυτα από τη φήμη και το κέρδος. Αν δεν άλλαζα αυτήν την κατάσταση, θα συνέχιζα να ζω στο σκοτάδι και σε αφόρητο πόνο και, με τον καιρό, θα έχανα αυτό το καθήκον. Τότε προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω να ζω σε μια κατάσταση επιδίωξης φήμης και θέσης, αλλά δεν ξέρω πώς να τη διορθώσω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, ώστε να μπορέσω να βγω από αυτήν τη λανθασμένη κατάσταση και να κάνω καλά το καθήκον μου».
Το επόμενο πρωί, η αδελφή μου μού διάβασε μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού, και ένα από αυτά με βοήθησε πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όλοι ξέρουν ότι δεν είναι καλό να έχει κανείς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του απλώς και μόνο επειδή έχει πετύχει κάποιο αποτελέσματα στο καθήκον του. Για ποιον λόγο, λοιπόν, οι άνθρωποι έχουν ακόμα την τάση να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους; Αυτό οφείλεται εν μέρει στην αλαζονεία και την επιφανειακή στάση τους. Υπάρχουν μήπως κι άλλοι λόγοι; (Επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός είναι Εκείνος που τους οδηγεί να πετύχουν αυτά τα αποτελέσματα. Νομίζουν ότι οι ίδιοι αξίζουν όλα τα εύσημα και ότι έχουν τις δυνατότητες, οπότε και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς το έργο του Θεού, οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα· εκείνοι, όμως, δεν το καταλαβαίνουν.) Σωστή δήλωση και μάλιστα πάρα πολύ σημαντική για το θέμα. Αν οι άνθρωποι δεν γνωρίσουν τον Θεό και δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα να τους διαφωτίσει, τότε θα θεωρούν πάντα πως μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε. Έτσι, αν έχουν τις δυνατότητες, μπορεί να γίνουν αλαζόνες και να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Μπορείτε να αισθανθείτε την καθοδήγηση του Θεού και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος την ώρα που εκτελείτε το καθήκον σας; (Ναι.) Εάν μπορείτε να αισθανθείτε το έργο του Αγίου Πνεύματος, κι όμως έχετε και πάλι μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας και να νομίζετε ότι έχετε την πραγματικότητα, τότε τι συμβαίνει εδώ; (Όταν η εκτέλεση του καθήκοντός μας έχει αποφέρει κάποιους καρπούς, θεωρούμε ότι τα εύσημα ανήκουν κατά το ήμισυ στον Θεό και κατά το ήμισυ σ’ εμάς. Μεγαλοποιούμε απεριόριστα τη συνεργασία μας και θεωρούμε ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο απ’ αυτήν, ότι χωρίς αυτήν δεν θα ήταν δυνατή η διαφώτιση του Θεού.) Γιατί λοιπόν σε διαφώτισε ο Θεός; Μπορεί να διαφωτίσει κι άλλους ανθρώπους; (Ναι.) Όταν ο Θεός διαφωτίζει κάποιον, αυτό γίνεται με τη χάρη Του. Και τι είναι αυτή η λίγη συνεργασία σου; Είναι κάτι που αξίζει τα εύσημα ή είναι το καθήκον, η ευθύνη σου; (Είναι το καθήκον και η ευθύνη μας.) Όταν αναγνωρίσεις ότι είναι καθήκον και ευθύνη σου, τότε έχεις τη σωστή νοοτροπία και δεν θα σκέφτεσαι να προσπαθήσεις να πάρεις τα εύσημα. Κάνεις λάθος αν πιστεύεις συνεχώς τα εξής: “Αυτή είναι η συνεισφορά μου. Θα ήταν δυνατή η διαφώτιση του Θεού χωρίς τη συνεργασία μου; Αυτό το έργο απαιτεί τη συνεργασία του ανθρώπου· στη συνεργασία μας οφείλεται κυρίως το επίτευγμα”. Αν δεν σε είχε διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα, αν κανείς δεν είχε συναναστραφεί μαζί σου σχετικά με τις αλήθεια-αρχές, τότε πώς θα μπορούσες να συνεργαστείς; Δεν θα ήξερες τι απαιτεί ο Θεός ούτε θα γνώριζες το μονοπάτι της άσκησης. Ακόμη κι αν ήθελες να υποταχθείς στον Θεό και να συνεργαστείς, δεν θα ήξερες πώς να το κάνεις. Δεν είναι άραγε απλώς κούφια λόγια αυτή η “συνεργασία” σου; Χωρίς αληθινή συνεργασία, ενεργείς μόνο σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες, οπότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσε το καθήκον που εκτελείς να πληροί τις προδιαγραφές; Σίγουρα όχι, κι αυτό υποδηλώνει το επίμαχο ζήτημα. Ποιο είναι αυτό το ζήτημα; Ό,τι καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, το αν θα πετύχει ή δεν θα πετύχει αποτελέσματα, αν θα εκτελέσει ή δεν θα εκτελέσει το καθήκον του σύμφωνα με τις προδιαγραφές, καθώς επίσης και αν θα κερδίσει ή δεν θα κερδίσει την έγκριση του Θεού, εξαρτάται από τις πράξεις του Θεού. Ακόμη και αν εκπληρώνεις τις ευθύνες και το καθήκον σου, εάν δεν εργαστεί ο Θεός, εάν δεν σε διαφωτίσει και δεν σε καθοδηγήσει Εκείνος, τότε δεν θα γνωρίζεις το μονοπάτι σου, την κατεύθυνσή σου ή τους στόχους σου. Τι προκύπτει, τελικά, από αυτό; Αφού κοπιάσεις όλο αυτό το διάστημα, δεν θα έχεις εκτελέσει σωστά το καθήκον σου ούτε θα έχεις κερδίσει την αλήθεια και ζωή —όλα θα είναι μάταια. Επομένως, η ικανοποιητική εκτέλεση του καθήκοντος, με τρόπο εποικοδομητικό για τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αλλά και το αν θα κερδίσεις την έγκρισή Του, όλα αυτά εξαρτώνται από Εκείνον! Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν μόνο εκείνα τα πράγματα για τα οποία είναι ικανοί οι ίδιοι, αυτά που οφείλουν να κάνουν και αυτά περιλαμβάνουν οι έμφυτες ικανότητές τους, τίποτα περισσότερο. Τελικά, λοιπόν, το αν θα εκτελέσεις αποτελεσματικά τα καθήκοντά σου εξαρτάται από την καθοδήγηση των λόγων του Θεού και από τη διαφώτιση και τον συντονισμό του Αγίου Πνεύματος. Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια και να ολοκληρώσεις την ανάθεση από τον Θεό σύμφωνα με το μονοπάτι που σου έχει δώσει και τις αρχές που έχει θέσει Εκείνος. Αυτό είναι η χάρη και η ευλογία του Θεού, και αν οι άνθρωποι δεν αυτό το βλέπουν, είναι τυφλοί. Όποιο είδος έργου κι αν κάνει ο οίκος του Θεού, το αποτέλεσμα ποιο πρέπει να είναι; Από τη μία, θα πρέπει να είναι η κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και η διάδοση του ευαγγελίου, κι απ’ την άλλη θα πρέπει να είναι να διαπλάθει και να ωφελεί τους αδελφούς και τις αδελφές. Το έργο του οίκου του Θεού πρέπει να φέρνει αποτελέσματα και στους δύο τομείς. Στον οίκο του Θεού, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, μπορείς να φέρεις αποτελέσματα χωρίς την καθοδήγησή Του; Σε καμία περίπτωση. Θα έλεγε κανείς ότι, χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ό,τι κάνεις ουσιαστικά είναι άχρηστο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να βγάλω από πάνω μου την ετικέτα ότι «έχω ξεχωριστό ταλέντο στη συγγραφή», επειδή απέδιδα όλη την αποτελεσματικότητα της συγγραφής κηρυγμάτων στον εαυτό μου, και νόμιζα ότι αυτά τα αποτελέσματα είχαν έρθει μόνο χάρη στο καλό μου επίπεδο, το ξεχωριστό μου ταλέντο και τις σκληρές μου προσπάθειες. Στην πραγματικότητα, δυσκολεύτηκα πολύ κατά τη συγγραφή και μόνο επειδή προσευχόμουν στον Θεό, συλλογιζόμουν τις σχετικές αλήθειες και λάμβανα τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού απέκτησα λίγη έμπνευση. Ωστόσο, στη συνέχεια, όταν οι άλλοι έλεγαν μερικά λόγια επαίνου και ενθάρρυνσης, γινόμουν επηρμένη, νομίζοντας ότι όλα αυτά ήταν δικό μου επίτευγμα. Έβαζα μάλιστα στον εαυτό μου την ετικέτα ότι «έχω ξεχωριστό ταλέντο στη συγγραφή» και δεν είχα καμία αυτογνωσία. Στην πραγματικότητα, το αν ένα καθήκον μπορεί να γίνει καλά ή όχι εξαρτάται αφενός από την κατανόηση των αρχών του καθήκοντος και των σχετικών αληθειών, και το πιο σημαντικό είναι να λαμβάνει κανείς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Υπάρχουν φορές που δεν έχουμε ιδέες και, όταν προσευχόμαστε στον Θεό, αναζητάμε την καθοδήγησή Του και συλλογιζόμαστε τα λόγια Του, ασυναίσθητα κατανοούμε κάποιες αλήθειες και αποκτούμε κάποιο φως και ιδέες, και μόνο τότε μπορούν τα κηρύγματα που γράφουμε να έχουν καλά αποτελέσματα. Αυτό δεν οφείλεται στις δικές μας ικανότητες. Σκέφτηκα πως τις τελευταίες μέρες ζούσα σε μια κατάσταση επιδίωξης φήμης, κέρδους και θέσης, ανίκανη να λάβω τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Παρόλο που είχα καταβάλει προσπάθεια στη συγγραφή, το μυαλό μου ήταν σαν χυλός, χωρίς καμία ιδέα, και ήμουν τόσο ανόητη. Συνειδητοποίησα πραγματικά ότι τα καλά αποτελέσματα στα καθήκοντά μου προέρχονταν από τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και ότι δεν είχα τίποτα για να καυχηθώ. Κι όμως, είχα ξεδιάντροπα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, κι απέδιδα όλα τα εύσημα σ’ εμένα. Αυτό ήταν πραγματικά ντροπιαστικό! Μόλις είχα αρχίσει να εκπαιδεύομαι στη συγγραφή κηρυγμάτων, οπότε όταν έλεγε ότι τα κηρύγματά μου είχαν ιδέες, ο επιβλέπων σκόπευε να με ενθαρρύνει και να με κάνει να γράφω με επιμέλεια. Ο επιβλέπων είπε στους επικεφαλής ότι επικεντρωνόταν σ’ εμένα απλώς επειδή ήθελε να με καλλιεργήσει, και δεν εννοούσε τίποτα άλλο. Τις τελευταίες φορές που έγραφα κηρύγματα, μπορούσα να νιώσω καθαρά ότι η συναναστροφή μου για την αλήθεια δεν ήταν σαφής, και μερικές φορές δυσκολευόμουν να κατανοήσω τα βασικά σημεία. Αν και είχα μελετήσει τις σχετικές αρχές, όταν τις εφάρμοζα στην πράξη, εξακολουθούσα να έχω ελλείψεις, και χρειαζόμουν ακόμα διορθώσεις και βοήθεια από άλλους. Εγώ, όμως, θεωρούσα τον εαυτό μου εξαιρετικό, σαν να πετούσα στα σύννεφα, και είχα πραγματικά άγνοια των ορίων μου. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ντρεπόμουν, ήθελα να κρύψω το πρόσωπό μου και ήθελα απλώς να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Εκείνη τη στιγμή, πέταξα από την καρδιά μου την ετικέτα της υψηλής εκτίμησης που είχα βάλει στον εαυτό μου.
Στη συνέχεια, σκέφτηκα πως μόλις είχα αρχίσει να εκπαιδεύομαι στη συγγραφή κηρυγμάτων και ακόμα δεν καταλάβαινα κάποιες αρχές, οπότε μελέτησα με τις αδελφές μου και χρησιμοποίησα τα δύο προβληματικά κηρύγματα που έγραψα ως παραδείγματα για να τα αναλύσουμε και να τα συζητήσουμε όλοι μαζί. Όλοι έκαναν προτάσεις και, μετά από αυτό, όταν διόρθωσα ξανά τα κηρύγματα, όποτε δεν καταλάβαινα κάτι, προσευχόμουν στον Θεό μέσα στην καρδιά μου, και αναζητούσα και συλλογιζόμουν, και αφού διόρθωσα το ένα κείμενο, το παρέδωσα. Ωστόσο, όταν διόρθωνα το άλλο, δυσκολεύτηκα κάπως. Δεν είχα ξεκαθαρίσει την αλήθεια και ένιωθα λίγο προβληματισμένη. Φοβόμουν, επίσης, ότι δεν θα συναναστρεφόμουν πάνω στην αλήθεια ξεκάθαρα, και αναρωτιόμουν τι θα σκέφτονταν οι επικεφαλής για μένα αφού το υπέβαλλα. Θα έλεγαν ότι το επίπεδό μου είναι ανεπαρκές; Δεν τολμούσα να αναζητήσω βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά δεν μπορούσα να προχωρήσω, και ένιωθα μεγάλη πίεση στην καρδιά μου. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όταν ο Θεός ζητά απ’ τους ανθρώπους να εκπληρώνουν καλά το καθήκον τους, δεν τους ζητά να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό αναθέσεων ή να ολοκληρώσουν κάποια σπουδαία προσπάθεια, ούτε να εκτελέσουν κάποιο σπουδαίο εγχείρημα. Αυτό που θέλει είναι να μπορούν να κάνουν ό,τι μπορούν και να παραμένουν προσγειωμένοι, και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο Του. Δεν Του χρειάζεται να είσαι σπουδαίος ή ευγενής ούτε να κάνεις κάποιο θαύμα, ούτε θέλει να δει σ’ εσένα κάποια ευχάριστη έκπληξη. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα ο Θεός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ασκείσαι σταθερά με βάση τα λόγια Του. Όταν ακούς τα λόγια του Θεού, κάνε ό,τι έχεις καταλάβει, εκτέλεσε ό,τι έχεις κατανοήσει, θυμήσου καλά ό,τι έχεις ακούσει, και τότε, όταν έρθει η ώρα να ασκηθείς, να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Μετάτρεψέ τα στη ζωή σου, στις πραγματικότητές σου και σ’ αυτά που βιώνεις. Έτσι, ο Θεός θα ικανοποιηθεί. Επιδιώκεις διαρκώς μεγαλείο, αρχοντιά και θέση· επιδιώκεις διαρκώς να είσαι ανώτερος από τους άλλους. Πώς αισθάνεται ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; Το αποστρέφεται, θα απομακρυνθεί από σένα. Όσο περισσότερο επιδιώκεις πράγματα όπως το μεγαλείο, την αρχοντιά και το να είσαι ανώτερος απ’ τους άλλους, να είσαι διακεκριμένος, ξεχωριστός και αξιόλογος, τόσο περισσότερο αηδιάζει ο Θεός μαζί σου. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν μετανοήσεις, τότε ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε απαρνηθεί. Μην είσαι κάποιος που ο Θεός βρίσκει αηδιαστικό· να γίνεις κάποιος που ο Θεός τον αγαπάει. Και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει την αγάπη του Θεού; Με την υπάκουη αποδοχή της αλήθειας, με το να καταλαμβάνει τη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να ενεργεί προσγειωμένα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του, να είναι ειλικρινής και να βιώνει ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτό αρκεί, θα ευχαριστήσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους δεν είναι υψηλές, και ότι δεν τους ζητά να πετύχουν σπουδαία αποτελέσματα. Αντιθέτως, θέλει οι άνθρωποι να είναι υπάκουοι και να υποτάσσονται, και εφόσον κάνουν το καθήκον τους σωστά και προσγειωμένα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος. Εγώ, όμως, πάντα ήθελα να ξεχωρίζω και να γράφω καλά κηρύγματα για να κερδίζω τον έπαινο και την έγκριση των άλλων, και αυτό ελεγχόταν από τη φιλοδοξία και την επιθυμία. Αυτή ήταν μια διεφθαρμένη διάθεση. Σκέφτηκα το πρώτο διοικητικό διάταγμα που πρέπει να υπακούει ο εκλεκτός λαός του Θεού, το οποίο λέει: «Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας). Εγώ, όμως, πάντα επιδίωκα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, ήθελα να με επαινούν και να με εκτιμούν οι άλλοι και να έχω μια θέση στην καρδιά τους. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός απεχθάνεται. Αν ζω σε αυτήν την κατάσταση, είναι αδύνατο να κάνω καλά το καθήκον μου, και μπορεί ακόμη και να παρακωλυθεί το έργο. Έπρεπε να αλλάξω γρήγορα την εσφαλμένη μου επιδίωξη και να εκπληρώσω το καθήκον μου με σταθερότητα. Αν και εξακολουθούσα να έχω πολλές ελλείψεις στη συγγραφή κηρυγμάτων, ήμουν πρόθυμη να ησυχάσω την καρδιά μου ενώπιον του Θεού για να αναζητήσω την αλήθεια και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα για να συνεργαστώ. Θα έγραφα όσα καταλάβαινα και κάθε ζήτημα που προέκυπτε στη συγγραφή των κηρυγμάτων θα το θεωρούσα ως μια ευκαιρία να αναπληρώσω τις αδυναμίες μου. Πίστευα ότι, αν εκπαιδευόμουν σταδιακά με αυτόν τον τρόπο, σίγουρα θα έκανα πρόοδο. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα ότι η κατάστασή μου ήταν πολύ καλύτερη.
Την επόμενη φορά που έγραψα κηρύγματα, έγραψα πρώτα όσα καταλάβαινα και, όσα δεν καταλάβαινα, τα αναζητούσα και τα συλλογιζόμουν ή επικοινωνούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και μόλις η καρδιά μου φωτιζόταν, έγραφα. Με αυτόν τον τρόπο, τα κηρύγματα που έγραφα είχαν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Λίγο καιρό μετά, οι επικεφαλής έστειλαν μερικά καλά κηρύγματα για να τα μελετήσουμε και να αντλήσουμε έμπνευση. Εκείνα τα κηρύγματα δεν ήταν μόνο φρέσκα και φωτεινά, αλλά και βαθιά συγκινητικά, και η συναναστροφή πάνω στις αλήθειες ήταν πραγματικά πρακτική και σαφής. Σε σύγκριση, συνειδητοποίησα ότι τα κηρύγματά μου ήταν απλώς γεμάτα λόγια και δόγματα, και ότι δεν συναναστρεφόμουν ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα πόσο πολλές ελλείψεις είχα. Σε σύγκριση με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, είχα μείνει πολύ πίσω! Αλλά όταν έγραφαν για τις σκέψεις και τα κέρδη τους, όχι μόνο δεν καυχιόνταν, αλλά αντίθετα έλεγαν ότι είχαν πολλές ελλείψεις και ότι η ικανότητά τους να γράψουν ένα κήρυγμα σύμφωνα με τα πρότυπα δεν οφειλόταν στο δικό τους επίπεδο, ούτε επειδή κατανοούσαν την αλήθεια ξεκάθαρα, αλλά κυρίως επειδή έλαβαν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος όταν προσευχήθηκαν, αναζήτησαν και συλλογίστηκαν τις σχετικές αλήθειες. Όταν το κατάλαβα αυτό, ντράπηκα πολύ. Σκέφτηκα πως μόλις είχα αρχίσει να γράφω κηρύγματα και, παρόλο που η κατανόησή μου ήταν επιφανειακή, νόμιζα ότι τα πήγαινα καλά και ότι ήμουν πάνω από τον μέσο όρο. Έβαλα μάλιστα στον εαυτό μου την ετικέτα ότι έχω ξεχωριστό ταλέντο στη συγγραφή, την οποία δεν μπορούσα να βγάλω από πάνω μου. Πραγματικά υπερεκτιμούσα τον εαυτό μου και δεν είχα καθόλου αυτογνωσία!
Τώρα, όταν γράφω κηρύγματα, μπορώ να αντιμετωπίζω σωστά τις προτάσεις των επικεφαλής, και αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω ή δεν μπορώ να κάνω, μπορώ να πάρω την πρωτοβουλία να το αναζητήσω, και η ποιότητα των κηρυγμάτων μου έχει βελτιωθεί σε σχέση με πριν. Ξέρω μέσα στην καρδιά μου ότι η πρόοδος που έχω κάνει οφείλεται στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, έχω κατανοήσει κάπως τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και έχω αποκομίσει κάποια κέρδη στη ζωή-είσοδό μου. Έχω δει, επίσης, ότι κατανοώ την αλήθεια πολύ επιφανειακά, και ότι θα πρέπει να επικεντρωθώ στις αλήθεια-αρχές και να κάνω το καθήκον μου με σταθερότητα. Αν δεν μου είχαν αποκαλυφθεί αυτά, θα είχα συνεχίσει να ζω σε μια κατάσταση αυταρέσκειας, και δεν θα είχα κάνει καμία πρόοδο στο καθήκον μου. Αυτή η αποτυχία και η αναποδιά μού έφεραν μεγάλα κέρδη, και ευχαριστώ τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου!
