664  Οι μέρες δίχως τον Θεό πονάνε απίστευτα

I

Όταν οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πάει να πει μοίρα ή δεν καταλαβαίνουν την κυριαρχία του Θεού, παλεύουν και σκοντάφτουν μες στην ομίχλη με βάση τη δική τους θέληση, κι εκείνο το ταξίδι είναι υπερβολικά κοπιαστικό, και προκαλεί υπερβολικά μεγάλο σπαραγμό. Επομένως, όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν πως ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρώπινη μοίρα, οι έξυπνοι, αντί να συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στη μοίρα και να επιδιώκουν με τον δικό τους τρόπο τους λεγόμενους "στόχους ζωής" που έχουν, επιλέγουν να γνωρίσουν και να αποδεχτούν την κυριαρχία του Θεού και να αποχαιρετήσουν τις επώδυνες ημέρες που "προσπαθούσαν να φτιάξουν μια καλή ζωή με τα δυο τους χέρια".

II

Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει τον Θεό, όταν δεν μπορεί να Τον δει, όταν δεν μπορεί να γνωρίσει αληθινά και ξεκάθαρα την κυριαρχία του Θεού, η κάθε μέρα είναι ανούσια, άνευ αξίας και απερίγραπτα οδυνηρή. Όπου κι αν βρίσκεται ένας άνθρωπος και όποια κι αν είναι η δουλειά του, τα μέσα της επιβίωσής του και οι στόχοι που επιδιώκει δεν του φέρνουν τίποτε άλλο παρά ατελείωτο σπαραγμό και πόνο που δύσκολα ξεπερνιέται, σε τέτοιο βαθμό που δεν αντέχει να αναπολήσει το παρελθόν του. Μόνο αν αποδεχτεί κανείς την κυριαρχία του Δημιουργού, υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του και επιδιώξει να αποκτήσει αληθινή ανθρώπινη ζωή μπορεί να απελευθερωθεί σταδιακά από όλο τον σπαραγμό και τον πόνο, καθώς και να απαλλαγεί σταδιακά από όλη την κενότητα της ανθρώπινης ζωής.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 2: "Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό", Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄