De vijf voorwaarden waaraan moet worden voldaan om het juiste pad van geloof in God in te slaan

Er schuilt een gemeenschappelijk probleem in de verdorven gezindheid van mensen, een gemeenschappelijk probleem dat in de menselijkheid van ieder persoon bestaat, een zeer ernstig probleem. Dit gemeenschappelijke probleem is het zwakste, meest fatale gedeelte van hun menselijkheid, en in de essentie van hun natuur is het het moeilijkst om bloot te leggen of te veranderen. Wat is dat probleem? Het is het feit dat mensen altijd uitzonderlijk, bovenmenselijk en volmaakt willen zijn. Mensen zelf zijn geschapen wezens. Kunnen geschapen wezens almacht bereiken? Kunnen ze perfectie en onfeilbaarheid bereiken? Kunnen ze op alle fronten bekwaamheid bereiken, alles leren begrijpen, alles doorzien en tot alles in staat zijn? Dat kunnen ze niet. In mensen zitten echter verdorven gezindheden en een dodelijke zwakheid: zodra ze een vaardigheid of een beroep leren, hebben ze het gevoel dat ze bekwaam zijn, dat ze mensen met status en waarde zijn, dat ze een of andere professional zijn. Hoe gewoon ze ook zijn, ze willen zich allemaal als een of ander beroemd of uitzonderlijk individu vermommen, in de een of andere secundaire beroemdheid veranderen en de mensen laten geloven dat ze perfect en onberispelijk zijn, zonder ook maar een enkel gebrek; in de ogen van anderen willen ze beroemd en krachtig worden of één of ander geweldig figuur, en ze willen machtig en volledig bekwaam worden en alles kunnen. Ze hebben het gevoel dat ze met het inroepen van hulp van anderen onbekwaam, zwak en inferieur zouden lijken, en dat mensen op ze zouden neerkijken. Daarom willen ze altijd de schijn ophouden. Wanneer sommige mensen gevraagd wordt iets te doen, zeggen ze dat ze weten hoe ze het moeten doen, terwijl ze dat in werkelijkheid niet weten. Vervolgens zoeken ze het in het geheim op en proberen ze te leren hoe het moet, maar na enkele dagen studeren begrijpen ze nog steeds niet hoe het moet. Op de vraag hoe het hen vergaat, zeggen ze: “Binnenkort, binnenkort!” Maar in hun hart denken ze: ik ben er nog niet, ik heb geen idee, ik weet niet wat ik moet doen! Ik moet niet uit de school klappen, ik moet een façade blijven opzetten, ik mag de mensen mijn tekortkomingen en onwetendheid niet laten zien, ik mag ze niet op me neer laten kijken! Wat voor probleem is dit? Dit is een levende hel van pogingen om ten koste van alles je gezicht te redden. Wat voor gezindheid is dit? De arrogantie van zulke mensen kent geen grenzen, ze hebben al hun verstand verloren! Ze willen niet zoals alle anderen zijn, ze willen geen gewone mensen zijn, normale mensen, maar supermensen, uitzonderlijke individuen of hotshots. Dit is zo’n groot probleem! Ten aanzien van de zwakten, tekortkomingen, onwetendheid, dwaasheid en gebrek aan begrip binnen normale menselijkheid zullen ze het allemaal inpakken, het andere mensen niet laten zien en zich blijven vermommen. Er zijn mensen die blind zijn voor alles, toch beweren ze dat ze begrijpen in hun hart. Als je ze vraagt het uit te leggen, kunnen ze dat niet. Als iemand anders het heeft uitgelegd, kunnen ze beweren dat ze op het punt stonden hetzelfde te zeggen, maar het niet op tijd onder woorden konden brengen. Ze doen alles wat ze kunnen om zich te vermommen en te proberen goed voor de dag te komen. Wat vinden jullie, lopen zulke mensen niet met hun hoofd in de wolken? Dromen ze niet? Ze weten niet wie ze zelf zijn en ze weten niet hoe ze een normale menselijkheid moeten naleven. Nog nooit hebben ze als een praktisch mens gehandeld. Als je voortdurend met je hoofd in de wolken loopt, maar wat aanmoddert, en niets met beide benen op de grond verricht, altijd volgens je eigen voorstelling leeft, dan komt dit neer op moeilijkheden. Dan is het levenspad dat je kiest niet het juiste. Als je dit doet, dan maakt het niet uit hoe je in God gelooft, je zult de waarheid niet begrijpen en ook niet kunnen verkrijgen. Om eerlijk te zijn kun je de waarheid niet verkrijgen, omdat je uitgangspunt niet klopt. Je moet leren hoe je op de grond moet lopen, hoe je gestaag moet lopen, stap voor stap. Als je kunt lopen, loop dan. Probeer niet te leren rennen. Als je stap voor stap kunt lopen, probeer dan niet twee stappen tegelijk te nemen. Je moet je gedragen met beide benen stevig op de grond. Probeer geen supermens te zijn, groots of hoogstaand. Menselijke wezens worden gedomineerd door hun satanische gezindheid en koesteren een ambitie en verlangen die verborgen zijn in hun hart. Ze willen niet met hun voeten op de grond leven en vluchten liever de lucht in om te midden van de wolken en nevel te leven. Dromen ze niet? Leven mensen in de lucht? Dat is het domein van Satan en niet een plek waar mensen moeten leven. God schiep de mens uit het stof van de aarde; Hij laat ze op de grond leven, normaal en met regels leven, gezond verstand aanleren over hoe ze zich moeten gedragen, leren hoe ze moeten handelen, hoe ze moeten leven en hoe ze Hem moeten vereren. God gaf de mens geen vleugels en Hij staat niet toe dat ze in de lucht leven. Degenen die rondzwerven in de lucht zijn Satan en allerlei kwade geesten en geen mensen. Als mensen altijd deze ambitie hebben, altijd supermensen willen worden, in iets anders willen veranderen, dan vragen ze om moeilijkheden. Het is heel makkelijk om volkomen geobsedeerd te raken! Ten eerste zijn deze gedachte en dit idee van jou verkeerd. Ze zijn afkomstig van Satan, staan volkomen buiten de werkelijkheid, voldoen totaal niet aan Gods vereisten en staan helemaal buiten van Gods woorden. Wat is deze gedachte dan? Het is altijd vrij willen zijn van platheid, uitmuntend willen zijn, zonder gelijke willen zijn, onvergelijkbaar voortreffelijk willen zijn, je onderscheiden, beroemd en geweldig worden, een idool in de harten van de mensen – zijn dat de doelen die iemand moet nastreven? Absoluut niet. Onder al Gods woorden is er niet één dat mensen zegt dat ze moeten streven om een supermens, een autoriteit, een beroemdheid of een geweldig persoon te worden. Geen van deze dingen die mensen zich voorstellen is echt, geen ervan bestaat. Naar deze dingen streven is je eigen graf graven – hoe meer je ze nastreeft, hoe eerder je sterft. Dit is de weg naar vernietiging.

Weten jullie wat de vereisten van God zijn voor het gedrag van mensen nu Hij zoveel woorden heeft gezegd? (Hij wil dat ze zich gewetensvol gedragen.) (Hij wil dat ze zich gedragen en handelen met beide benen op de grond, volhardend en zonder aandacht te trekken.) Hoewel dit een paar simpele woorden zijn, kunnen de meeste mensen ze niet volbrengen; alleen eerlijke mensen zijn ertoe in staat. In feite, hoe jullie het ook uitdrukken, vereist God kort gezegd van de mensen dat ze eerlijk zijn. Alleen eerlijke mensen kunnen zich gewetensvol gedragen, met beide benen op de grond staan als ze handelen, geen aandacht trekken en volhardend zijn, dus het is goed om een eerlijk mens te zijn en God houdt van eerlijke mensen. God veracht bedrieglijke mensen. Zij die zich niet gewetensvol gedragen, die niet met beide benen op de grond staan als ze handelen, zijn bedrieglijk. Begrijpen jullie het als het zo wordt gezegd? Dus vertel het me nog eens, welke andere eisen stelt God aan de mensen behalve dat Hij verlangt dat ze eerlijke mensen zijn? (Ze moeten zichzelf vernederen.) Jullie zeggen ‘vernederen’, maar is het redelijk om dit woord te gebruiken om mensen te beschrijven? (Het is onredelijk.) Waarom is het onredelijk? De door Satan verdorven mensen hadden oorspronkelijk geen status; ze waren oorspronkelijk minder dan wormen, dus hoeveel nederiger zouden ze kunnen zijn? Als ze zich nog meer zouden verlagen, wat zouden ze dan worden? Zouden ze dan geen duivels of beesten worden? De mens werd geschapen door God en allen die door God zijn geschapen hebben menselijke instincten. Mensen kunnen de dingen bereiken die ze horen te bezitten en die allemaal horen bij hun normale gedrag en uitingen. Laten we het eerst hebben over geluk, woede, verdriet en vreugde, enkele van de emoties die mensen bezitten. De meest algemene manifestatie als iemand bedroefd of verdrietig is, is huilen. Het is een natuurlijke uiting van normale menselijkheid. Als je bedroefd bent of pijn hebt, mag je huilen, je tranen de vrije loop laten. Veins niet. Sommige mensen zeggen: “Ik huil niet. Ik ben een sterke man en echte mannen huilen niet gauw!” Andere mensen zeggen: “Hoewel ik een vrouw ben, ben ik vastberaden. Ik moet zo sterk zijn als een man. Ik zal een heldin en geen zwakke vrouw zijn.” Is dat een goede manier van denken? Wat voor menselijkheid is dat? Dat is veinzen; het is niet echt. Wat wordt geveinsd is geen uiting van normale menselijkheid. Het is eerder een onechte indruk die aan anderen wordt gegeven en de normale menselijkheid compleet misvormt. Dus als mensen iets hebben om verdrietig of bezorgd om te zijn, als ze zuchten of als hun uitdrukking relatief ernstig is of als ze niet willen eten, zijn al deze dingen uitingen van normale menselijkheid die niemand kan verdoezelen. Als iemand op iets goeds stuit, lacht hij, wat ook een normale uiting is. Er zijn mensen die niet hardop durven te lachen als ze blij zijn. Ze bedekken altijd hun mond om hun glimlach te verbergen, zijn altijd beducht voor de grappen van mensen. Is dat normaal? (Het is niet normaal.) Dat is ook veinzen. Ze denken dat vrouwen niet in het openbaar in bijzijn van veel mensen mogen lachen, en vooral hun tanden niet mogen laten zien, omdat mensen dan op ze neer zullen kijken of ze zullen minachten, dus ze moeten zich inhouden en mogen niet frivool zijn. Dat is het gevolg van een traditionele Chinese culturele opvoeding. In iemand wiens geluk, woede, verdriet en vreugde abnormaal zijn kunnen anderen de manifestaties of behoeften van hun normale menselijkheid niet zien. Zijn zulke mensen normaal? (Ze zijn niet normaal.) Is er niet iets in hun gedachten wat ze overheerst? De mensen zijn te grondig door Satan verdorven. Zo is het nu eenmaal. Ze zijn meer duivels dan mensen. Dat is de verschijning van degenen die worden overheerst door een duivelse natuur. Ze zijn bijzonder onecht en ze veinzen te veel. Hoe komt het dat mensen die meerdere jaren in God geloven nauwelijks zijn veranderd? Enerzijds hebben mensen niet de juiste kennis of een duidelijk beeld van het pad, de principes, richting en doelen van een normaal persoon zijn, noch hebben ze een duidelijk beeld van het pad naar het streven naar de waarheid. Anderzijds zijn zulke mensen onwetend. Zelfs als ze veertig of vijftig jaar oud worden, weten ze niets over hoe je een eerlijk mens moet zijn of aan welke vereisten ze moeten voldoen om een normale menselijkheid na te leven. Dat komt doordat de traditionele cultuur te diep geworteld is in de harten van de mensen, en ze altijd willen doen alsof ze de heilige, geweldige mensen zijn zoals ze zich altijd hebben voorgesteld, waardoor ze dingen begrijpen op bevooroordeelde, belachelijke en vreemde manieren. Zijn er zulke mensen onder jullie? Sommige mensen hebben nooit hun hart geopend naar anderen, noch weten ze hoe ze over hun diepste gedachten moeten praten. Ze lijken geen moeilijkheden te hebben, alsof ze nooit negatief of zwak zijn geweest, alsof ze nooit moeilijkheden hebben gehad met het binnengaan in het leven. Ze hoeven niets te zoeken en niet met anderen te communiceren, noch hebben ze communicatie, voorziening, hulp of bijstand van iemand anders nodig. Het lijkt alsof ze alles uit zichzelf begrijpen en alles kunnen oplossen. Als iemand ze vraagt of ze voorheen weleens negatief zijn geweest of niet, zeggen ze: “Ik ben af en toe negatief, maar dan bid ik tot God, ben ik vastberaden en zweer ik een eed, en dan gaat het prima.” Wat voor iemand is dat? Van buiten lijken er misschien niet veel van zulke mensen te zijn, maar in werkelijkheid zijn er veel mensen die deze gesteldheid hebben. Tot vandaag de dag weten zulke mensen niet wat het betekent om in God te geloven. Ze denken dat in God geloven gewoon betekent Hem erkennen en een goed mens zijn en dat ze op een dag ‘onsterfelijk zullen worden en de Weg zullen bereiken’ en het koninkrijk van de hemel zullen binnengaan, zoals boeddhisten spreken over vrij zijn van menselijke verlangens en hartstochten, of zuiver van hart zijn en weinig verlangens hebben. Ze werken ijverig en putten zich uit in deze richting, maar is dat geloven in God? Zelfs nu weten ze nog niet wat het is om in God te geloven, noch weten ze waar ze naar moeten streven of wat voor mens ze moeten zijn. Naar hoeveel preken over de waarheid ze ook luisteren, het doel waar ze naar streven verandert niet en ook hun standpunt over geloof in God evenmin. Dat zorgt voor veel problemen! Als je niet eens weet wat het betekent om in God te geloven, ben je dan in staat om te weten wie je God is? Als je niet eens begrijpt wat het betekent om in God te geloven, ben je dan in staat om naar de waarheid te streven? Kan iemand die absoluut niets weet over de visie van het geloof in God de waarheid liefhebben? Zij die de visie van het geloof in God niet begrijpen, zijn degenen die niet de waarheid kunnen verkrijgen. Het is zinloos om zulke mensen te vragen of ze de waarheid liefhebben of niet; ze begrijpen niet wat het is om in God te geloven of naar de waarheid te streven. Ze begrijpen deze dingen niet. Of ze nu drie, vijf, tien of acht jaar in God geloven, geen van hen begrijpt de waarheid. Ze weten alleen dat in God geloven betekent een goed mens zijn, goede dingen doen en vriendelijk en liefdadig zijn, en ze denken dat dit een eervolle manier van leven is. Is dat standpunt niet te oppervlakkig en achterhaald? Het is onverenigbaar met de waarheden van het geloof in God en staat er volkomen los van. Als iemand vele jaren in God heeft geloofd maar de kwestie van het geloof in God nog steeds benadert vanuit de standpunten, gedachten en methoden van ongelovigen, boeddhisten en taoïsten, vertrouwt op traditionele noties en waandenkbeelden om de weg van het geloof in God te bewandelen, ten onrechte gelooft dat zijn begrip zuiver is, denkt dat op deze manier in God geloven de enige manier is om naar de waarheid te streven, liegt die zichzelf niet voor?

Chinese mensen hebben de traditionele culturele achtergrond van het taoïsme en het boeddhisme. Tegen deze grote traditionele sociale achtergrond is het voor Chinese mensen heel moeilijk om hun gedachten te bevrijden van deze dingen, dus als Chinese mensen over geloof in God spreken, denken ze eerst aan de boeddhistische en taoïstische standpunten over vegetarisme, tot Boeddha bidden, niet doden, aalmoezen geven en goede daden doen, anderen helpen, anderen niet aanvallen of tegen ze schreeuwen, niet moorden of brand stichten, een goed mens zijn enzovoort. Hoelang duurt het dan voor iemand van deze dingen af is en de ware mening van het geloof in God begrijpt? Welke waarheden heeft iemand nodig om te streven naar inzicht om deze onjuiste gedachten en noties volledig om te keren en volledig te elimineren? Alleen door Gods vereisten echt te begrijpen en in God te geloven volgens de principes van de waarheid kan iemand op het juiste spoor van geloof in God stappen; pas vanaf dat moment begint zijn leven van geloof in God formeel. Als iemand nog feodaal bijgeloof heeft in zijn hart, of de noties, waandenkbeelden en regels van de traditionele religie, zijn de dingen die ze in hun hart bewaren de dingen die God het meest verfoeit en haat. Ze moeten de waarheid zoeken, deze dingen onderscheiden en ze dan helemaal opgeven. Alleen zulke mensen houden van de waarheid, alleen zij kunnen het werk van de Heilige Geest ontvangen. Dat is zeker. Als je je geloof in God niet baseert op de waarheid van Zijn woorden, zul je Zijn zegeningen nooit kunnen ontvangen. Als mensen op het juiste pad van geloof in God zijn gestapt en over die drempel zijn gegaan, is er een verandering in hun innerlijke gesteldheid. Ten eerste zijn hun gedachten en standpunten niet denkbeeldig maar echt. Hun gesteldheid, gedachten en ideeën zijn niet leeg, maar stemmen overeen met de waarheid en zijn volkomen in overeenstemming met Gods woorden. Het doel en de richting waar ze naar streven zijn niet dogmatisch, noch zijn ze onbereikbaar of onzichtbaar. Ze zijn veeleer iets positiefs, in overeenstemming met Gods vereisten en worden geprezen door God. Hun hele gesteldheid, hun gedachten en hun ideeën zijn allemaal praktisch en echt. Je gelooft nu in God, dus waar zijn je gedachten? Als ze nog steeds in de lucht zweven zonder nauwkeurige richting, als er nog steeds veel gedachten zijn die niet overeenstemmen met de werkelijkheid, en veel lege dogmatische gedachten met allerlei menselijke ideeën, noties en waandenkbeelden, dan leef je nog steeds in de lucht van verbeelding en ben je niet neergekomen op de grond. Dat is heel gevaarlijk, want wat je denkt, wat je doet en de doelen waar je naar streeft in je hart hebben niets te maken met de waarheid van het geloof in God of met Gods vereisten – ze komen zelfs niet in de buurt. Dus op basis waarvan handel je? Je handelt op basis van de samengevatte ervaringen van de mens, wereldse filosofieën en de dingen die je leert van de samenleving, je familie en allerlei omstandigheden, en de dingen die je je verbeeldt en samenvat in je hoofd. Als je bijvoorbeeld iets overkomt, handel je zoals je denkt dat je moet doen, en je denkt dat dat in overeenstemming is met de waarheid en dat wat je aanziet voor juist en positief de waarheid is. Als je op een dag tegen een muur aan loopt of wordt behandeld, zul je beseffen dat je daden, gedachten en ideeën allemaal menselijke waandenkbeelden en noties zijn die fundamenteel onverenigbaar zijn met de principes van de waarheid. Dat wil zeggen dat voor mensen formeel het juiste spoor van geloof in God hebben betreden, veel van wat ze doen niets te maken heeft met de principes van de waarheid. Ze komen voort uit de geest en waandenkbeelden van mensen, of uit hun voorkeuren, enthousiasme en wilskracht, of hun goede wensen en verwachtingen, of zelfs hun verlangens. Al deze dingen zijn het beginpunt en de bron van de daden van mensen.

Wat betreft de gesteldheden die mensen moeten hebben om het juiste pad van het geloof in God te betreden is er een norm die zegt dat ze een normale gesteldheid moeten hebben terwijl ze Gods woorden ervaren. Sommige mensen leven al in deze gesteldheid, terwijl anderen er nog niet in zijn binnengegaan of hem af en toe hebben maar na een tijdje terugkeren naar hun oude gesteldheid. Wat is deze gesteldheid? Dat is wanneer mensen gedurende een periode hebben vertrouwd op hun enthousiasme, voorkeuren, noties en waandenkbeelden en opeens beseffen dat op deze manier geloven onaanvaardbaar lijkt, dat ze de waarheid niet kunnen verkrijgen en dat op deze manier geloven leeg en onrealistisch is. Ze beseffen dat ze altijd een geschapen wezen zijn geweest, dat ze moeten proberen een echt geschapen wezen te zijn en oprecht, van ganser harte en met al hun kracht de plicht van een geschapen wezen te doen. Dan beginnen ze dingen te doen met beide benen op de grond en ze doen hun plicht met heel hun toewijding. Terwijl ze dingen doen, beginnen ze na te denken en uit te zoeken hoe ze in overeenstemming met de waarheid moeten handelen, hoe ze aan Gods wil moeten voldoen en hoe ze aanvaard moeten worden door God. Ze handelen niet op grond van hun noties, waandenkbeelden of voorkeuren. Alleen dan hebben mensen het verlangen om God te behagen en Zijn liefde te beantwoorden. Dan beginnen ze de waarheid te zoeken, de wil van God te zoeken en beginnen ze aan Zijn vereisten te voldoen. Als je deze wens hebt, als je een normale gesteldheid hebt in je hart, sta je in één opzicht op je rechtmatige plaats en ben je een echt geschapen wezen. In een ander opzicht, en dat is het primaire, heb je vanuit de grond van je hart echt aanvaard dat God je Heer en je God is, en heb je al Gods woorden aanvaard en gezien dat zij de waarheid zijn. Je bent ook in staat om Gods woorden te praktiseren en te ervaren, en je zorgt dat Gods woorden de werkelijkheid van je leven worden, waardoor je de waarheid en het leven kunt verkrijgen. Als je deze wil en dit verlangen hebt, en de behoefte om het woord van God en Zijn vereisten aan jou te aanvaarden, en als je je wilt onderwerpen aan God en aan Zijn wil wil voldoen, begint je levensgesteldheid te veranderen. Vanaf dat moment wandel je op het juiste pad van geloof in God.

Kortom, de woorden die ik net heb gecommuniceerd zijn heel eenvoudig: dat wil zeggen, zodra iemand begint in te zien dat hij een geschapen wezen is, zal die persoon de hoop ontwikkelen om een waarachtig wezen van de schepping te worden om God te behagen. Tegelijkertijd zullen zulke mensen ook God aanvaarden als hun Heer en God en ernaar verlangen om zich aan al Gods vereisten en Zijn heerschappij te onderwerpen. Ze zullen zich daarom niet langer lichtzinnig gedragen en bij alles wat ze doen Gods bedoelingen en de principes van de waarheid zoeken. Ze zullen niet langer gewoon doen wat ze willen of dingen doen overeenkomstig hun eigen plannen. In plaats van te vertrouwen op hun individuele ideeën om te handelen, zullen ze beginnen God voortdurend in gedachte te hebben en het zal hun subjectieve wens zijn om God in alle opzichten tevreden te stellen, zich te conformeren aan de waarheid en aan Gods vereisten voldoen in hun daden. In zo’n gesteldheid zijn mensen ongetwijfeld begonnen te leren om de waarheid te zoeken, de waarheid te praktiseren en in de werkelijkheid van de waarheid binnen te gaan. Als je in zo’n gesteldheid bent en zo’n wil hebt, zul je heel natuurlijk beginnen te leren hoe je Gods wil moet zoeken en beginnen te zoeken naar hoe je Gods naam niet moet onteren, hoe je God moet verheerlijken, hoe je God moet vrezen en hoe je God moet behagen; in plaats van je eigen egoïstische verlangens en iemand anders te bevredigen probeer je God te behagen. Als mensen binnengaan in deze gesteldheid, leven ze in de aanwezigheid van God en worden ze niet langer geleid door hun verdorven gezindheid. Als je binnengaat in deze gesteldheid, zijn de dingen waar je in je subjectieve verlangens aan denkt positief. Zelfs als je af en toe een verdorven gezindheid vertoont, zul je je ervan bewust zijn en zul je over jezelf kunnen nadenken en de waarheid zoeken om het op te lossen. Hoewel je nog steeds een verdorven gezindheid hebt, zal je verdorven gezindheid je dan niet langer in alles kunnen leiden en je beheersen. Neemt op dat moment Gods woord niet de soevereiniteit in je over? Leef je niet binnen Gods woorden? Kunnen jullie allemaal de waarheid gezag laten uitoefenen in je hart? Dat hangt ervan af of je al of niet de wil hebt om naar de waarheid te streven. Als mensen veel van de waarheid duidelijk begrijpen zal de waarheid van nature gezag uitoefenen in hun hart. Als ze niet veel begrijpen van de waarheid, of te veel van Satans vergif hebben, kunnen ze de waarheid geen gezag laten uitoefenen in hun hart. Er zijn veel mensen die bereid zijn om de waarheid te praktiseren, maar als ze iets overkomt, zullen ze onwillekeurig opscheppen, streven naar prestige, gewin en status, geen terughoudendheid of beheersing hebben en laten ze hun verdorven gezindheid zich vrijelijk uiten. Wat voor gesteldheid is dat? Dat is wanneer mensen te weinig van de waarheid begrijpen, hun gestalte te klein is en ze niet in staat zijn het vlees of Satans invloed te overwinnen. Het is heel moeilijk voor zo iemand om de waarheid gezag te laten uitoefenen in zijn hart. Naar de waarheid streven is dus niet eenvoudig en zonder zelfs maar enkele jaren ervaring is het heel moeilijk om het probleem van een verdorven gezindheid op te lossen. Zo zijn sommige mensen heel bedrieglijk, ze uiten hun diepste gevoelens nooit hardop en ze kunnen geen enkel waar woord spreken. Waar ze ook over praten of hoeveel woorden ze ook zeggen, ze spreken niet duidelijk, draaien er altijd omheen en hebben zich niet onder controle. Tegenover hun verdorven gezindheid en hun walgelijke, satanische natuur en essentie laten mensen zien dat ze zo onbeduidend, zwak, machteloos en volkomen hulpeloos zijn, dus vaak zondigen ze, maken ze fouten en zijn ze passief. Wat is hier aan de hand? (Ze hebben niet het juiste pad van geloof in God betreden.) Ze hebben niet het juiste pad van geloof in God betreden, en wat impliceert dat? (Dat ze nog niet begrijpen dat ze geschapen wezens zijn en dat ze niet bereid zijn om zich te onderwerpen aan God of Hem te behagen.) Dat is een gevolg van het niet streven naar de waarheid. Jullie verkeren in deze situatie, dus kunnen jullie zeggen dat jullie nog niet zijn begonnen om binnen te gaan in de werkelijkheid van de waarheid? (Ja.) Telt iemand die niet is binnengegaan in de werkelijkheid van de waarheid als iemand die de waarheid heeft verkregen? (Nee.) Heeft iemand die niet de waarheid heeft verkregen de waarheid in zijn hart? (Nee.) Handelen mensen zonder de waarheid niet op grond van hun verdorven gezindheden? Dus wat moeten mensen bezitten om positieve dingen te doen als ze hun plicht vervullen? Moeten ze niet de waarheid begrijpen? Als mensen niet de waarheid kunnen praktiseren als ze hun plicht vervullen en alleen kunnen handelen naar hun eigen wil, wat voor eigenschap is dat dan? Is dat niet een dienst verrichten? Dat is hetzelfde als wanneer God een ongelovige aanneemt om een dienst voor Hem te verrichten. Als je niet naar de waarheid streeft of binnengaat in de werkelijkheid van de waarheid, verricht je een dienst. Denken jullie dat God wil zien dat mensen die Hij wil redden alleen een dienst voor Hem verrichten, zonder te praktiseren volgens Zijn woorden om redding te ontvangen? (Dat wil Hij niet.) Waarom wil Hij dat niet? (God schiep de mensen om ze te kunnen verkrijgen.) Dat is juist, God schiep de mensen om Zich te manifesteren en nog meer om ze te kunnen verkrijgen. Waarom is God ontevreden als mensen alleen een dienst voor Hem verrichten? (Omdat de handelingen van mensen niet zijn wat God wil.) Wat wil God dan? (God wil de oprechtheid van mensen.) Is een dienst voor God verrichten zelf geen oprechtheid? Ook al is de dienst die je verricht echt en oprecht, als je niet naar de waarheid streeft, zul je niet de waarheid verkrijgen, zelfs als je je hele leven diensten verricht. Als je niet de waarheid verkrijgt, betekent dat dat je God niet verkrijgt en dat God jou niet verkrijgt. Dus is dienst die je verricht zonder waarde of betekenis. Hoeveel jaren je ook diensten verricht, als je niet naar de waarheid streeft, zal God je niet verkrijgen, wat betekent dat je je nog steeds verzet tegen God. Wie veroorzaakt dat? Het wordt veroorzaakt doordat de mensen zelf niet hard werken om samen te werken, doordat de mensen zelf niet naar de waarheid streven; dat alleen is de hoofdoorzaak. Hoe kan praktisch gezien verklaard worden dat God mensen niet verkrijgt? Het komt doordat ze altijd hun eigen bedoelingen hebben als ze hun plicht doen en ze hun hart niet aan God offeren, zodat hun hart niet naar Hem is gekeerd en hun hart evenmin voor Hem is. Ze houden geen rekening met Zijn wil, laat staan dat ze proberen Hem te behagen door hun plicht te doen. De eenvoudigste verklaring is dat zulke mensen niet oprecht zijn tegenover God, dus is er absoluut geen hoop voor ze. God onderzoekt mensen grondig om te zien of ze al of niet oprecht in Hem geloven; Hij wil hun oprechtheid. Wat betekent het om oprecht te zijn? (Dat je een hart hebt dat naar God gekeerd is, een hart dat zich onderwerpt aan God.) Dat is juist. Als iemand geen hart heeft dat naar God is gekeerd, dat zich aan Hem onderwerpt, kan hij dan een goed mens worden genoemd? Kan God gesteld zijn op zo iemand? Kan iemand die niet eensgezind is met God de waarheid in praktijk brengen? Hebben jullie een hart dat zich onderwerpt aan God? Kun je in alles aan Gods zijde staan? Is jullie hart naar God gekeerd? Het zou oneerlijk zijn om te zeggen dat jullie helemaal geen oprechtheid hebben, maar het zou ook onjuist zijn om te zeggen dat jullie Satan echt haten, dat jullie Satan kunnen verzaken en je helemaal naar God kunnen keren. Dat vereist dat jullie een hart van onderwerping aan God hebben, dat jullie naar de waarheid streven en begrip krijgen van meer waarheid. Wat voor hart wil God dat mensen hebben? Ten eerste moet dat hart eerlijk zijn en ze moeten in staat zijn hun plicht gewetensvol te doen met beide benen op de grond, in staat zijn om het werk van de kerk te handhaven, niet langer zogenaamde ‘grote ambities’ of ‘verheven doelen’ hebben. Elke stap laat een voetdruk achter als ze God volgen en vereren, ze gedragen zich als geschapen wezens; ze streven er niet langer naar om een uitzonderlijk of geweldig iemand te worden, laat staan een bijzonder functioneel iemand, en ze vereren niet de scheppingen op vreemde planeten. Daarnaast moet dat hart de waarheid liefhebben. Wat wordt primair bedoeld met de waarheid liefhebben? Het betekent positieve dingen liefhebben, een gevoel van rechtvaardigheid hebben, in staat zijn om je oprecht uit te putten voor God, Hem echt lief te hebben, je aan Hem te onderwerpen en van Hem te getuigen. Je kunt die dingen natuurlijk alleen bereiken als je de waarheid begrijpt. Iemand die zo’n hart heeft is iemand die normale menselijkheid heeft. Iemand die normale menselijkheid heeft, moet op zijn minst een geweten en verstand bezitten. Hoe weet je of iemand een geweten en verstand bezit? Als wat ze zeggen en doen in wezen overeenstemt met de normen van geweten en verstand, zijn ze vanuit een menselijk gezichtspunt gezien een goed mens en iemand die voldoet aan een aanvaardbare norm. Als ze ook de waarheid kunnen begrijpen en kunnen handelen in overeenstemming met de principes van de waarheid voldoen ze aan Gods vereisten, die hoger zijn dan de normen van geweten en verstand. Sommige mensen zeggen: “De mens is geschapen door God. God gaf ons levensadem en het is God die voor ons voorziet, ons voedt en ons de weg wijst om op te groeien tot volwassenen. Mensen van geweten en verstand kunnen niet voor zichzelf of voor Satan leven; ze horen te leven voor God en hun plicht te doen.” Dat is waar, maar het is slechts een breed kader, een ruwe schets. Wat betreft de bijzonderheden van hoe je in werkelijkheid voor God moet leven komen er geweten en verstand bij kijken. Dus hoe leeft iemand voor God? (Doe de plicht die een geschapen wezen hoort te doen goed.) Juist. Op het moment vervullen jullie alleen de plicht van de mens, maar voor wie doen jullie het in werkelijkheid? (Voor God.) Het is voor God, het is samenwerking met Hem! De opdracht die God jullie heeft gegeven is jullie plicht. Die is door Hem bepaald, voorbestemd en bestuurd, of met andere woorden, het is God die je deze taak geeft en wil dat je hem volbrengt. Dus hoe kun je op je geweten vertrouwen om hem te volbrengen en goed te doen? (We moeten ons volledig inzetten.) Je moet je volledig inzetten, wat een manifestatie is van vertrouwen op je geweten. Daarnaast moet je je hele hart gebruiken en je verantwoordelijkheden vervullen – wees hierin niet plichtmatig. God heeft Zijn verwachtingen en de prijs van Zijn nauwgezette inspanning in ons gesteld. Als we zien dat God heeft voorbestemd dat we deze verantwoordelijkheid moeten vervullen en deze plicht moeten doen, mogen we Hem niet ontgoochelen, teleurstellen of verdrietig maken. We moeten onze plicht goed doen en God een volmaakt, bevredigend antwoord geven. We vertrouwen op God voor wat we niet kunnen, we leren meer over ons beroep en we zoeken meer naar de principes van de waarheid. God geeft ons het leven, daarom moeten we onze plicht goed doen; voor elke dag dat we leven moeten we de plicht voor die dag doen. Van wat God ons heeft toevertrouwd moeten we onze primaire missie maken, van onze plicht doen moeten we het belangrijkste in ons leven maken om hem goed te volbrengen. Hoewel we niet streven naar volmaaktheid, kunnen we ons inzetten voor de waarheid en handelen op basis van Gods woorden en de principes van de waarheid, zodat we God tevreden kunnen stellen, Satan beschaamd doen staan en geen spijt hebben. Dat is de houding die gelovigen in God horen te hebben tegenover hun plicht. Als je veertig of vijftig jaar bent – of zeventig of tachtig – en je kijkt terug op de dingen die je deed toen je jong en onwetend was, zul je zien dat je hoewel je heel jong was alles met je hart en je kracht hebt gedaan; je handelde altijd op basis van je geweten, je hebt God niet ontgoocheld, je stelde Hem niet teleur en maakte Hem niet verdrietig, en je accepteerde Gods nauwgezette onderzoek en inspectie. Als dit allemaal is volbracht en je God je ingevulde examen geeft, zal God zeggen: “Hoewel je het niet geweldig hebt gedaan en je resultaten gemiddeld waren, heb je niettemin al je kracht gebruikt en heb je je plicht niet verwaarloosd.” Handel je zo niet op basis van je geweten? Dus wat moet er worden gedaan als mensen vaak verdorvenheid vertonen en zelfs zozeer hun persoonlijke keuzes, verlangens en voorkeuren hebben dat ze zich totaal niet houden aan de norm van hun geweten en hun normale menselijkheid verliezen? Je moet bidden tot God en jezelf verzaken, je kunt niet toestaan dat die dingen je inperken of je geweten en verstand beheersen. Als je geweten je daden, je levensonderhoud en je leven kan sturen, zal het makkelijk voor je zijn om de egoïstische verlangens van het vlees te overwinnen en zul je dit aspect van de waarheid kunnen verkrijgen. Dat is het strikte minimum dat je moet hebben. En over hoeveel aspecten heb ik zojuist gesproken wat betreft het soort menselijke hart dat God wil? (Drie aspecten: een eerlijk hart, een hart dat de waarheid liefheeft en een geweten en verstand hebben.) Binnen een eerlijk hart en een hart dat de waarheid liefheeft zijn nog wat meer bijzonderheden, later moeten jullie hierover nadenken en het samenvatten. Wat iemand op zijn minst moet bezitten is het geweten en het verstand die iemand met normale menselijkheid hoort te hebben. Als mensen geen geweten of verstand hebben, verliezen ze hun normale menselijkheid, kunnen ze niets goed doen, kunnen ze niets volbrengen en zullen ze uiteindelijk volledig falen. Maar als ze alleen een geweten en verstand hebben, als ze leven op basis van hun geweten en niets slechts doen, betekent dat dan dat ze het juiste pad van geloof in God betreden? Kunnen ze Gods lof verkrijgen door te leven volgens hun geweten en verstand alleen? Dat kunnen ze absoluut niet.

Het juiste pad van geloof in God betreden vereist ook dat je een hart bezit dat God vreest. Om te beginnen zijn mensen wat status betreft geschapen wezens en staan ze heel laag; God is de Schepper, de Allerhoogste. En als we het hebben over menselijke rationaliteit, wat moeten mensen dan doen om God te vrezen? Stel bijvoorbeeld dat je iets overkomt en je denkt dat het in strijd is met de waarheid om op een bepaalde manier te handelen, maar je weet niet wat je moet doen om in harmonie te zijn met Gods wil. Als je een hart hebt dat God vreest, wat moet je dan doen? Je moet bidden tot God, de waarheid zoeken, een weg vinden om de waarheid te praktiseren en dan handelen. Als mensen geen hart hebben dat God vreest, hoe zullen ze zich dan gedragen? Ze zullen doen wat ze willen en denken: ik bedoel het in elk geval goed, dus het is wel oké als ik dit doe. Ze doen niet wat andere mensen adviseren en luisteren niet naar iemand anders; ze besluiten om te doen wat ze voor zichzelf gepland hebben en zijn met geen negen ossen tegen te houden. Zijn dat mensen die een hart hebben dat God vreest? (Dat zijn ze niet.) Er zijn mensen die, hoewel ze weten dat God van eerlijke mensen houdt en ze niet mogen liegen, nog steeds denken dat ze hun gezicht verliezen, hun winst verloren zal gaan en ze misschien hun status niet kunnen behouden als ze in een bepaald geval de waarheid zeggen. Ze weifelen voortdurend, liegen nog steeds en denken: één keer liegen heeft niets te betekenen en ik lieg tenslotte niet altijd. En als ik lieg, zie ik geen gevolgen dus het geeft niet als ik nog een keer lieg. Als ze het hebben berekend besluiten ze om te handelen en ze voelen geen verwijt in hun hart, noch willen ze bidden en Gods nauwgezette onderzoek accepteren. Zijn dat mensen die een hart hebben dat God vreest? (Dat zijn ze niet.) Dus als er iemand is die een hart heeft dat God vreest, hoe zal hij zich dan gedragen? (Hij zal niet roekeloos of eigenzinnig handelen.) Deze twee woorden zijn heel toepasselijk. Hoe breng je niet roekeloos en eigenzinnig handelen in praktijk? (We moeten een zoekend hart hebben). Als ze op een probleem stuiten zoeken sommige mensen een antwoord bij een ander, maar als die ander in overeenstemming met de waarheid spreekt, accepteren ze het niet en kunnen ze niet gehoorzamen en denken in hun hart: normaal gesproken ben ik beter dan hij. Als ik nu naar zijn suggestie luister, zal het deze keer dan niet lijken of hij superieur is aan mij? Nee, in deze zaak kan ik niet naar hem luisteren. Ik doe het op mijn eigen manier. Dan vinden ze een reden en een excuus om het standpunt van die andere persoon af te kraken. Wat voor gezindheid is het wanneer mensen iemand zien die beter is dan zijzelf en proberen die persoon neer te halen, er geruchten over verspreiden of verachtelijke manieren gebruiken om hem te kleineren en zijn reputatie te ondermijnen – hem zelfs helemaal de grond in te boren – in een poging hun eigen plek in de gedachten van mensen te beschermen? Dit is niet slechts arrogantie en verwaandheid, het is de gezindheid van Satan, het is een kwaadaardige gezindheid. Dat deze mensen anderen die beter en sterker dan zij zijn kunnen aanvallen en van zich kunnen vervreemden, is verraderlijk en slecht. En dat ze nergens voor terugdeinzen om mensen neer te halen bewijst dat ze veel duivels in zich hebben! Omdat ze volgens de gezindheid van Satan leven, zijn ze geneigd om mensen te kleineren, te proberen ze in de val te lokken en het ze moeilijk te maken. Is dat geen boosaardigheid? En terwijl ze zo leven, denken ze nog steeds dat ze oké zijn, dat ze een goed mens zijn – maar als ze iemand zien die beter is dan zij, zijn ze geneigd om het hem moeilijk te maken en hem te vertrappen. Wat is hier het probleem? Zijn mensen die in staat zijn zoiets slechts te doen niet gewetenloos en eigenzinnig? Zulke mensen denken alleen aan hun eigen belangen, ze houden alleen rekening met hun eigen gevoelens en ze willen alleen hun eigen wensen, ambities en doelstellingen verwezenlijken. Het maakt hun niet uit hoeveel schade ze aanrichten aan het werk van de kerk, en ze zouden nog liever de belangen van het huis van God opofferen om hun eigen status en reputatie in de ogen van anderen te beschermen. Zijn zulke mensen niet arrogant en zelfgenoegzaam, egoïstisch en laag? Zulke mensen zijn niet alleen arrogant en zelfgenoegzaam, ze zijn ook extreem egoïstisch en laag. Ze houden totaal geen rekening met Gods wil. Hebben zulke mensen ook maar enige vrees voor God? Ze hebben niet de minste vrees voor God. Dit is waarom ze zich brutaal gedragen en doen wat ze maar willen, zonder enig schuldgevoel, zonder enige angst, zonder enige vrees of zorg, en zonder over de gevolgen na te denken. Dit is iets dat ze vaak doen en dit is hoe ze zich altijd hebben gedragen. Wat is de natuur van zulk gedrag? Om het zacht uit te drukken: zulke mensen zijn veel te jaloers en hebben een te sterk verlangen naar persoonlijke roem en status. Ze zijn te bedrieglijk en verraderlijk. Om het harder uit te drukken: de essentie van het probleem is dat de harten van zulke mensen niet ook maar het kleinste beetje godvrezend zijn. Ze vrezen God niet, ze denken dat ze zelf het allerbelangrijkst zijn, en ze beschouwen ieder aspect van zichzelf als hoger dan God en hoger dan de waarheid. In hun hart is God niet noemenswaardig en onbelangrijk, en God heeft helemaal geen status in hun hart. Kunnen zij die in hun hart geen plaats hebben voor God en die God niet vereren, de waarheid in praktijk brengen? Absoluut niet. Ze zijn gewoonlijk druk met van alles en nog wat en steken daar enorm veel energie in, maar wat zijn ze eigenlijk aan het doen? Deze mensen beweren zelfs dat zij alles achter zich hebben gelaten om zich volledig in te zetten voor God en dat zij veel geleden hebben. Maar de beweegreden, het principe en het doel van al hun acties dienen eigenlijk alleen maar hun eigen status en prestige en om al hun eigen belangen te beschermen. Zouden jullie ook niet zeggen dat dit verschrikkelijke mensen zijn? Wat voor mensen geloven al vele jaren in God, maar hebben geen vrees voor God? Zijn ze niet arrogant? Zijn ze niet Satan? En welke dingen zijn het meest verstoken van vrees voor God? Behalve de beesten zijn dat de boosdoeners en de antichristen, Satan en het slag van de duivel. Ze aanvaarden de waarheid helemaal niet; ze zijn verstoken van de vrees voor God. Ze zijn tot elk kwaad in staat; ze zijn de vijanden van God en de vijanden van Zijn uitverkorenen.

In welke zaken in jullie dagelijkse leven hebben jullie een hart dat God vreest? En in welke zaken hebben jullie dat niet? Kun je mensen haten als ze je beledigen of je belangen schaden? En als je mensen haat, kun je ze dan straffen en wraak nemen? (Ja.) Dan ben je heel beangstigend! Als je geen hart hebt dat God vreest en in staat bent tot slechte daden, is die boosaardige gezindheid van je veel te ernstig! Liefde en haat zijn dingen die de normale menselijkheid hoort te bezitten, maar je moet duidelijk onderscheid maken tussen wat je liefhebt en wat je haat. In je hart moet je God, de waarheid, positieve dingen en je broeders en zusters liefhebben, terwijl je de duivel Satan, negatieve dingen, antichristen en slechte mensen moet haten. Als je in staat bent om uit haat je broeders en zusters te onderdrukken en wraak op ze te nemen, is dat heel beangstigend en dat is de gezindheid van een slecht mens. Sommige mensen hebben gewoon haatdragende gedachten en ideeën – boosaardige ideeën, maar ze zouden nooit iets slechts doen. Dat zijn geen slechte mensen, want als er iets gebeurt, zijn ze in staat de waarheid te zoeken en aandacht te schenken aan de principes in hoe ze zich gedragen en met dingen omgaan. In hun interactie met een ander vragen ze niet meer van ze dan zou moeten; als ze goed met die persoon overweg kunnen, blijven ze met diegene omgaan; als ze niet goed overweg kunnen, doen ze dat niet. Het is nauwelijks van invloed op de uitvoering van hun plicht en hun binnengaan in het leven. God is in hun hart en ze hebben de vrees voor Hem. Ze zijn niet bereid om God te beledigen en zijn bang om dat te doen. Hoewel deze mensen bepaalde onjuiste gedachten en ideeën kunnen koesteren, zijn ze in staat om die te verwerpen of op te geven. Ze beheersen zich in hun handelen en uiten geen woord dat ongepast is of dat God beledigt. Iemand die zo spreekt en handelt is iemand die principes heeft en die de waarheid praktiseert. Je bent misschien persoonlijk onverenigbaar met anderen en misschien mag je ze niet, maar als je met ze samenwerkt, blijf je onpartijdig en geef je geen uiting aan je frustraties als je je plicht doet of reageer je je frustraties niet af op de belangen van Gods familie; je kunt zaken afhandelen volgens de principes. Waarvan is dit een manifestatie? Het is een manifestatie van elementaire eerbied voor God. Als je iets meer hebt dan dat, als je ziet dat iemand anders onvolkomenheden of zwakheden heeft, heb je het nog steeds in je om ze correct te behandelen en liefdevol te helpen, ook al hebben ze je beledigd of hebben ze een vooroordeel tegen je. Dat betekent dat er liefde in je is, dat je iemand bent die menselijkheid heeft, dat je iemand bent die vriendelijk is en de waarheid kan praktiseren, dat je een eerlijk mens bent die de werkelijkheden van de waarheid bezit en dat je iemand bent met eerbied voor God. Als je nog iemand van kleine gestalte bent maar een wil hebt, en bereid bent om te streven naar de waarheid en te streven om de dingen volgens de principes te doen, en in staat bent om met dingen om te gaan en tegenover anderen te handelen met principe, dan telt dat ook als een beetje eerbied voor God; dat is zeer fundamenteel. Als je zelfs hiertoe niet in staat bent en je niet kunt beheersen, verkeer je in groot gevaar en ben je heel beangstigend. Als je een positie hebt gekregen, kun je mensen straffen en het ze moeilijk maken; je kunt dan elk moment veranderen in een antichrist. Of mensen nu goed of slecht zijn, en hoe ze ook in God geloven of welk pad ze ook bewandelen, ze zullen binnen enkele jaren worden ontmaskerd. Je moet ze op een principiële manier behandelen, wat hun uitkomst ook mag zijn, of ze nu gestraft of beloond horen te worden – dat is een zaak voor God. Zolang je ze kunt onderscheiden en behandelen volgens de principes is dat genoeg. Met wie je ook omgaat, zolang God niet heeft beslist wat voor soort uitkomst dergelijke mensen krijgen, de kerk ze niet heeft verbannen en God ze niet heeft gestraft en ze gered worden, moet jij ze uit liefde geduldig helpen. Je moet de uitkomst van zulke mensen niet bepalen, of menselijke middelen gebruiken om ze te straffen. Als ze verdorven uitingen hebben, kun je dergelijke mensen behandelen en snoeien, of je kunt je hart eerlijk openstellen en met hen communiceren om ze te helpen. Maar als je overweegt deze mensen te straffen, uit te sluiten en valselijk te beschuldigen, en probeert onrecht te herstellen in naam van de hemel, dan heb je een probleem. Zou dat overeenkomen met de waarheid? Dergelijke gedachten zouden voortkomen uit opvliegendheid, die gedachten komen van Satan en komen voort uit menselijke rancune en uit menselijke jaloezie en afkeer. Dergelijk gedrag is niet in overeenstemming met de waarheid. Dit is iets dat vergelding over jou afroept en je moet het niet doen. Kunnen jullie verschillende manieren bedenken om mensen te straffen omdat ze jullie niet bevallen of omdat ze niet goed met je overweg kunnen? Hebben jullie zoiets ooit eerder gedaan? Hoeveel daarvan hebben jullie gedaan? Waren jullie niet altijd indirect mensen aan het kleineren, kwetsende opmerkingen aan het maken en sarcastisch tegen hen aan het zijn? In welke gesteldheden bevonden jullie je toen jullie zulke dingen deden? In die tijd waren jullie je aan het afreageren en voelden jullie je blij; jullie hadden de bovenhand gekregen. Maar naderhand dachten jullie: ik heb zoiets verwerpelijks gedaan. Ik ben niet godvrezend en ik heb die persoon zo oneerlijk behandeld. Voelden jullie je diep van binnen schuldig? (Ja.) Hoewel jullie niet godvrezend zijn, hebben jullie tenminste enig besef van geweten. Zijn jullie daarom nog altijd in staat dit soort dingen in de toekomst opnieuw te doen? Kun je nog steeds mensen aanvallen en wraak op hen proberen te nemen, telkens wanneer je hen veracht en niet met hen overweg kunt, of telkens wanneer zij je niet gehoorzamen of niet naar je luisteren? Wat voor menselijkheid hebben mensen die zoiets doen? Wat hun menselijkheid betreft, zijn ze kwaadaardig. Afgemeten tegen de waarheid, vereren ze God niet. In wat ze zeggen en doen, hebben ze geen principes; ze handelen lichtzinnig en zeggen en doen wat ze willen. Hebben zulke mensen de werkelijkheden van de waarheid? Natuurlijk niet; het antwoord is ‘nee’, honderd procent. Kan iemand die geen hart heeft dat God vreest zich echt aan Hem onderwerpen en Hem vereren? Dat kan hij absoluut niet.

Sommige mensen zeggen: “Als ik zie dat er rampen komen, bid ik vaak tot God, durf ik God geen moment te verlaten en vraag ik God om leiding en bescherming. Als ik ‘s avonds alleen over de weg loop en er gevaar dreigt, vertrouw ik altijd op God, durf ik Hem niet te verlaten en vraag ik Hem om me te helpen. Als ik mijn plicht doe, bid mijn hart voortdurend tot God en vraagt het dingen aan Hem, zodat Hij me niet plichtmatig laat zijn en Hij het heft in handen zal nemen. Ik heb het geprobeerd, en als God niet werkt, kan ik niets doen en heb ik zelf niets.” Is dit iemand die een hart heeft dat God vreest? (Nee.) Is het verkeerd om op God te vertrouwen? Is het verkeerd om God om bescherming te vragen? De woorden die hier worden gesproken zijn niet verkeerd, maar zo’n gesteldheid is abnormaal. Het betekent dat je God alleen vindt omdat je niets hebt om op te steunen en nergens heen kunt, je kan niet anders en hebt geen keus en je wil God gebruiken om dingen voor je te doen zodat je je doelen kunt bereiken. Is dat God vrezen? Zodra je geen problemen hebt, zul je God al helemaal zijn vergeten. Als je het gelukkigst bent, als je opgetogen bent over je succes, als je status hoger is dan die van alle anderen zodat ze je vleien en vereren, waarom vertrouw je dan niet ook op God? Waarom accepteer je Gods nauwgezette onderzoek dan niet en zoek je niet Zijn leiding? Waarom vraag je dan niet of alles wat je doet in overeenstemming is met Zijn wil? Als je kwaad doet en jezelf verheerlijkt en van jezelf getuigt, waarom vraag je God dan niet of dat al of niet overeenstemt met Zijn wil? Waarom denk je niet na over jezelf en vertrouw je niet op God om jezelf te beheersen? Wat voor probleem is dit? Hoe worden deze gesteldheden genoemd? Geen hart hebben dat God vreest. Kunnen mensen die geen hart hebben dat God vreest hun plicht goed doen? Kunnen zij een echt goed mens worden? Kunnen zij binnengaan in de werkelijkheid van de waarheid? (Nee, dat kunnen ze niet.) Dat kunnen ze echt niet. Zonder hart dat God vreest kunnen ze hun plicht absoluut niet goed doen, noch kunnen ze de waarheid in praktijk brengen of zich onderwerpen aan God, zelfs als ze dat willen. Zonder hart dat God vreest, valt het niet mee om de waarheid te praktiseren. Als ze hun plicht goed willen doen, zullen er zeker te veel moeilijkheden en verstoringen zijn, en kunnen ze de waarheid niet met succes in praktijk brengen. Op dit moment moeten jullie je hart kalmeren en even nadenken. Op grond van jullie huidige gestalte is het nog heel moeilijk voor jullie om je plicht te doen volgens een aanvaardbare norm, want de meesten van jullie hebben slechts een idee van de letters van doctrine en de regels en hebben daarnaast een aantal persoonlijke verlangens, idealen en enthousiasme. Maar jullie uitgangspunt en normen voor het praktiseren berusten niet op het fundament van het woord van God. Jullie zijn nog steeds niet echt binnengegaan in de werkelijkheid van de waarheid; jullie houden je alleen aan de regels. Als je niet streeft naar de waarheid, zal het in de toekomst heel gevaarlijk voor je zijn. Als je in God gelooft, maar niet de waarheid praktiseert of je onderwerpt aan God, zul je vroeg of laat worden verstoten. Of iemand waarachtig of onecht gelooft, wordt niet berekend in jaren; dat je vele jaren, een heel lange tijd in God gelooft, betekent niet dat je waarachtig gelooft en dat God je zal goedkeuren. Uiteindelijk zal God geen mensen erkennen die de waarheid niet praktiseren. Hij zal ze ontmaskeren en verstoten. Dat moeten jullie begrijpen.

We hebben zojuist gecommuniceerd over vier voorwaarden waaraan moet worden voldaan om het juiste pad van geloof in God te betreden. Maar er is nog één laatste voorwaarde die de meest cruciale is van allemaal, en die ook iets is wat jullie vaak zeggen. Denk even na over wat het zou kunnen zijn. (God liefhebben.) We hebben het nu even niet over God liefhebben, waarin de meeste mensen erg tekortschieten. Laten we het hebben over iets wat praktischer en echter is, en wat gaat over een waarheid waaraan mensen echt kunnen voldoen. (Je onderwerpen aan God.) Juist. Het is een hart hebben dat zich onderwerpt aan God. Als mensen iets overkomt, weten ze meestal eigenlijk de juiste principes van beoefening niet, noch weten ze welke richting ze moeten kiezen of naar welk doel ze toe moeten werken. Maar er is hier een probleem met hun houding en gesteldheid: ze moeten een hart hebben dat zich onderwerpt aan God. Dat is wat mensen het meest nodig hebben. Stel bijvoorbeeld dat je iets overkomt en je weet niet wat je moet doen en je hebt niemand anders horen zeggen wat je moet doen. Deze kwestie stemt misschien niet overeen met je noties en waandenkbeelden en voldoet misschien niet aan je smaak; dus is er enig verzet in je hart en ben je een beetje van streek. Dus wat moet je doen? Er is één eenvoudigste manier om te praktiseren en dat is door eerst onderworpen te zijn. Je onderwerpen is geen uiterlijke actie of statement, noch is het een verbale bewering – er is een gesteldheid die erin schuilt. Dit zou jullie niet onbekend moeten zijn. Hoe denken jullie op grond van je eigen echte ervaringen dat mensen praten, handelen en denken, en welke gesteldheid en houding ze hebben als ze zich echt onderwerpen? (Bij dingen die ze nog niet begrijpen, zetten ze eerst hun noties en waandenkbeelden opzij. Ze zoeken de waarheid en Gods wil. Als ze het na het zoeken nog niet begrijpen, leren ze te wachten op Gods timing.) Dat is één aspect ervan. Wat nog meer? (Als ze worden gesnoeid en behandeld, redeneren ze niet of proberen ze zich niet te verdedigen.) Dat is een ander aspect van deze gesteldheid. Hoewel sommige mensen niet openlijk redeneren of zich verdedigen, zijn ze toch vol geklaag en ontevredenheid. Ze zeggen het niet in je gezicht, maar praten achteloos achter je rug om en verspreiden het overal. Is dat een onderworpen houding? (Dat is het niet.) Dus wat is een onderworpen houding? Allereerst moet je een positieve houding hebben: als je wordt gesnoeid en behandeld, analyseer je niet eerst goed en kwaad – je accepteert het gewoon met een onderworpen hart. Iemand kan bijvoorbeeld zeggen dat je iets verkeerd hebt gedaan. Hoewel je het in je hart niet begrijpt en je niet weet wat je verkeerd hebt gedaan, accepteer je het toch. Acceptatie is primair een positieve houding. Daarnaast is er een houding die iets passiever is en dat is de stilte bewaren en geen verzet bieden. Wat voor gedrag brengt dit met zich mee? Je redeneert niet, verdedigt je niet en uit geen objectieve excuses voor jezelf. Als je altijd voor jezelf excuses maakt en redenen oppert, en de verantwoordelijkheid bij anderen legt, is dat dan verzet? Dat is een gezindheid van opstandigheid. Je moet niet afwijzen, je verzetten of redeneren. Zelfs als je correct redeneert, is dat dan de waarheid? Het is een objectief excuus van de mens, niet de waarheid. Ik vraag je nu niet naar objectieve excuses – waarom dingen zijn gebeurd of hoe ze zijn ontstaan. Ik zeg juist dat de natuur van je daden niet in overeenstemming is met de waarheid. Als je kennis hebt op dit niveau, zul je echt in staat zijn om te aanvaarden en je niet te verzetten. Eerst een onderworpen houding hebben als je iets overkomt is de sleutel. Er zijn mensen die altijd redeneren en zich verdedigen als ze zijn geconfronteerd met gesnoeid en behandeld worden: “Ik ben niet de enige die dit te verwijten is, dus waarom is de verantwoordelijkheid op mij geschoven? Waarom verdedigt niemand me? Waarom neem ik alleen de verantwoordelijkheid hiervoor op me? Dit is echt zo’n situatie waarin iedereen profiteert maar slechts één iemand de schuld op zich neemt. Wat heb ik toch een pech!” Wat is dat voor emotie? Het is verzet. Hoewel ze uiterlijk knikken en hun fout toegeven en het accepteren met woorden, klagen ze in hun hart: “Als je me gaat behandelen, doe het dan. Maar waarom moet je zo streng spreken? Je bekritiseert me in bijzijn van zoveel mensen, maar waar moet ik heen met mijn gezicht? Je behandelt me niet met liefde! Ik heb één kleine fout gemaakt, waarom blijf je eindeloos praten?” Zo verzetten ze zich en verwerpen ze deze behandeling in hun hart, bestrijden hem koppig en zijn ze onredelijk en twistziek. Iemand die deze gedachten en gevoelens heeft, is duidelijk opstandig en vijandig, dus hoe kan hij een echt onderworpen houding hebben? Als je wordt geconfronteerd met gesnoeid en behandeld worden, welke handelingen vormen dan een aanvaardende, onderworpen houding? Je moet op zijn minst redelijk zijn en verstand bezitten. Je moet je eerst onderwerpen en moet je niet verzetten of het verwerpen, en je moet er rationeel mee omgaan. Op die manier zul je het absolute minimum van verstand hebben. Als je acceptatie en onderwerping wil bereiken, moet je de waarheid begrijpen. Het is niet eenvoudig om de waarheid te begrijpen. Eerst moet je de dingen begrijpen vanuit Gods gezichtspunt: je moet op zijn minst weten dat behandeld en gesnoeid worden iets is waarvan God toelaat dat het met je gebeurt of dat het afkomstig is van God. Of het behandeld en gesnoeid worden nu volkomen redelijk is of niet, je moet een aanvaardende, onderworpen houding hebben. Dat is een manifestatie van onderwerping aan God en tegelijkertijd is het ook een aanvaarding van Gods nauwgezette onderzoek. Als je alleen redeneert en je verdedigt, en denkt dat het snoeien en behandelen afkomstig is van de mens en niet van God, dan is je begrip onjuist. Ten eerste heb je Gods nauwgezette onderzoek niet geaccepteerd en ten tweede heb je een onderworpen houding noch onderworpen gedrag in de omgeving die God voor je heeft geregeld. Zo is iemand die zich niet onderwerpt aan God. Sommige mensen aanvaarden de waarheid niet en denken niet na over zichzelf als ze worden geconfronteerd met gesnoeid en behandeld worden; ze volgen gewoon blindelings de regels. Hun daden zijn duidelijk in strijd met de principes en ze geven Satan alle schuld. Ze zeggen: “Het is zijn verdiende loon! Wie heeft toegelaten dat die oude Satan zich blindelings liet zien, blindelings handelde, blindelings dingen verstoorde en blindelings onrust veroorzaakte? Satan moet worden behandeld en gesnoeid en hij moet zo te schande worden gemaakt dat hij zijn gezicht niet laat zien en moet worden vernederd! Satan moet de verantwoordelijkheid hiervoor op zich nemen; ik heb er niets mee te maken! Satan moet de schuld van alles krijgen!” Dan zal hun hart voldaan zijn en zullen ze denken dat ze hebben gezegevierd over Satan. Is het niet absurd om zo te denken? Ze hebben duidelijk zelf iets verkeerd gedaan en ze zeggen dat Satan het heeft gedaan. Waren zij het eigenlijk of was het Satan? (Zij waren het zelf die het deden.) Begrijpen ze echt dat ze Satan zijn? (Dat begrijpen ze niet.) Dus haten ze eigenlijk Satan of zichzelf? Dat zeggen ze niet duidelijk. Kortom, iemand die het niet accepteert dat hij wordt gesnoeid of behandeld, is iemand die helemaal niet onderworpen is aan God. Onderwerping is de moeilijkste les om te leren. De meeste mensen voelen zich best goed als ze iets overkomt wat in overeenstemming is met hun eigen noties en waandenkbeelden en met hun eigen smaak, dus ze onderwerpen zich graag en alles verloopt soepel. Hun hart is gerust en heeft vrede, en ze zijn gelukkig en tevreden. Maar als ze op iets stuiten wat niet in overeenstemming is met hun eigen noties, of iets wat nadelig voor ze is, kunnen ze zich niet onderwerpen, ook al weten ze dat ze dat zouden moeten doen. Ze hebben pijn, ze kunnen niet anders dan in stilte lijden en het kost ze moeite om over hun moeilijkheden te praten. Ze zijn terneergeslagen en ze zijn vol grieven die ze niet kwijt kunnen, dus hun hart is woedend: “De anderen hebben gelijk. Ze hebben een hogere status dan ik; hoe kan ik niet naar ze luisteren? Ik kan net zo goed mijn lot aanvaarden. Ik moet volgende keer voorzichtiger zijn en niet mijn nek uitsteken – mensen die hun nek uitsteken worden behandeld. Je onderwerpen is niet makkelijk. Het is heel moeilijk! Het vuur van mijn geestdrift is geblust met een emmer koud water. Ik wilde eenvoudig en openhartig zijn, maar het gevolg was dat ik steeds iets verkeerds zei en steeds behandeld werd. Voortaan zal ik mijn mond houden en een jazegger zijn.” Wat voor houding is dat? Dat is van het ene uiterste in het andere vervallen. Wat is het uiteindelijke doel van God als Hij mensen de les van onderwerping laat leren? Hoeveel onrecht en pijn je op dat moment ook ondergaat, hoe erg je gezicht, trots of reputatie ook wordt beschaamd of gekwetst, dat is allemaal secundair. Hoofdzaak is dat je je gesteldheid omkeert. Welke gesteldheid? Onder normale omstandigheden bestaat er een soort onverzoenlijke en opstandige gesteldheid diep in het hart van de mensen – wat voornamelijk komt doordat ze in hun hart een bepaalde menselijke logica en een stel menselijke noties hebben, die luiden: “Zolang mijn bedoelingen goed zijn, doet het er niet toe wat de uitkomst is; je moet me niet behandelen en als je het doet, hoef ik niet te gehoorzamen.” Ze bedenken niet of hun daden in overeenstemming zijn met de principes of wat de gevolgen zullen zijn. Ze houden zich altijd vast aan: “Zolang mijn bedoelingen goed en juist zijn, moet God me aanvaarden. Zelfs als de uitkomst niet goed is, moet je me niet snoeien of behandelen, laat staat dat je me zou moeten veroordelen.” Dat is een menselijke redenering, nietwaar? Dat zijn menselijke noties, nietwaar? De mens is altijd gefixeerd op zijn eigen redenering – schuilt daar enige onderwerping in? Je hebt je eigen redenering tot waarheid gemaakt en de waarheid ter zijde geschoven. Je gelooft dat wat klopt met je redenering de waarheid is en dat wat dat niet doet het niet is. Is er iemand die belachelijker is? Is er iemand die arroganter en zelfgenoegzamer is? Welke verdorven gezindheid moet worden opgelost om de les van onderwerping te leren? Het is in feite de gezindheid van arrogantie en zelfgenoegzaamheid die mensen het meest hindert om de waarheid te praktiseren en zich te onderwerpen aan God. Mensen met een arrogante en zelfgenoegzame gezindheid zijn het meest geneigd tot redeneren en ongehoorzaamheid. Ze denken altijd dat ze gelijk hebben, dus niets is dringender dan de arrogante en zelfgenoegzame gezindheid van iemand op te lossen en te behandelen. Als mensen eenmaal onderworpen worden en niet langer hun eigen redenering verkondigen, zal het probleem van opstandigheid zijn opgelost en zullen ze zich kunnen onderwerpen. Als mensen in staat moeten zijn om onderwerping te bereiken, moeten ze dan niet een zekere mate van rationaliteit bezitten? Ze moeten het verstand van een normaal persoon bezitten. Zo moeten we bijvoorbeeld in bepaalde gevallen, of we nu juist gehandeld hebben of niet, doen wat God zegt als Hij niet tevreden is, en Zijn woorden als norm voor alles beschouwen. Is dat rationeel? Zo’n verstand moeten we bovenal in mensen vinden. Hoezeer we ook lijden en wat onze bedoelingen, doelen en redenen ook zijn, als God niet tevreden is – als niet aan Zijn vereisten is voldaan – dan zijn onze handelingen ongetwijfeld niet in overeenstemming geweest met de waarheid, dus moeten we naar God luisteren en ons aan Hem onderwerpen en moeten we niet proberen met Hem te redeneren of te rationaliseren. Als je zo’n rationaliteit bezit, als je het verstand van een normaal persoon bezit, kun je makkelijk je problemen oplossen en zul je echt onderworpen zijn. In welke situatie je je ook bevindt, je zult niet opstandig zijn en je zult Gods vereisten niet trotseren; je zult niet analyseren of wat God vraagt juist of onjuist, goed of slecht is, en je zult in staat zijn om te gehoorzamen en zo je gesteldheid van redeneren, onverzoenlijkheid en opstandigheid oplossen. Heeft iedereen deze opstandige gesteldheden in zich? Deze gesteldheden treden vaak op in mensen en dan denken ze bij zichzelf: zolang mijn benadering, voorstellen en suggesties verstandig zijn, moet ik niet gesnoeid of behandeld worden, zelfs als ik de principes van de waarheid overtreedt, want ik heb geen kwaad gedaan. Dat is een veel voorkomende gesteldheid in mensen. Hun standpunt is dat als ze geen kwaad hebben gedaan, ze niet gesnoeid en behandeld moeten worden; alleen mensen die kwaad hebben gedaan moeten gesnoeid en behandeld worden. Is dat standpunt correct? Absoluut niet. Snoeien en behandelen zijn voornamelijk gericht op de verdorven gezindheden van mensen. Als iemand een verdorven gezindheid heeft, moet hij worden gesnoeid en behandeld. Als hij alleen wordt gesnoeid en behandeld nadat hij kwaad heeft gedaan, zou het te laat zijn, want dan is het probleem al veroorzaakt. Als Gods gezindheid is beledigd, ben je in moeilijkheden en kan God ophouden met in jou te werken – en wat heeft het dan voor zin om je te behandelen? Dan is er geen andere keus dan je ontmaskeren en verstoten. Het voornaamste probleem dat mensen belet om God te gehoorzamen is hun arrogante gezindheid. Als mensen echt in staat zijn om oordeel en tuchtiging te accepteren, zullen ze hun eigen arrogante gezindheid doeltreffend kunnen oplossen. In welke mate ze die ook kunnen oplossen, dat is gunstig voor het praktiseren van de waarheid en het gehoorzamen van God. Het accepteren van oordeel en tuchtiging is bovenal vereist om iemands verdorven gezindheid op te lossen en te worden gered door God. En als mensen echt absolute onderwerping aan God kunnen bereiken, moeten ze dan toch nog oordeel en tuchtiging ervaren? Moeten ze dan toch nog worden gesnoeid en behandeld? Dat hoeven ze niet, want hun verdorven gezindheden zijn al opgelost. Tegenover het oordeel, de tuchtiging, het snoeien en de behandeling van God, verkondigen mensen altijd graag hun eigen redenering. Hoeveel je ook redeneert, niets daarvan is de waarheid; het betekent niet dat je verdorven gezindheid is opgelosst, laat staan dat je echt onderworpen bent aan God. Dus redeneren heeft geen zin; het probleem oplossen is het belangrijkst.

Als iemand geen hart heeft dat zich onderwerpt aan God, is hij in moeilijkheden. Soms regelt God omstandigheden voor je die niet zijn zoals je je ze had voorgesteld, en dus verzet je je. Stel bijvoorbeeld dat je houdt van properheid en een hekel hebt aan slordige, slonzige mensen; je vindt zulke mensen walgelijk als je ze ziet. Kun je je beheersen? Wat moet je doen? Eerst moet je een juiste houding hebben. Welke houding? (Een onderworpen houding.) Hoe onderwerp je je? Welke innerlijke gedachten vormen een onderworpen houding? Wat vormt de werkelijkheid van onderwerping? Als je op zoiets stuit, moet er wederzijdse aanpassing zijn. Dat is allemaal geen probleem. In iemands leven stemmen negen van de tien dingen niet overeen met zijn wensen. Je kunt een afkeer hebben van dit of dat, en wat je ook overkomt, je verkondigt altijd je eigen redenering en klaagt dat God oneerlijk tegen je is. In werkelijkheid is dit je eigen probleem, dus maak geen toestanden om niets. Als je lang in God hebt geloofd en veel ervaring hebt met mislukkingen, dan weet je dat je niet echt respectabel en niet beter bent dan anderen. Als je bedenkt hoe je altijd geloofde dat je beter, meer verheven en eerbaarder was dan anderen zul je je erg dom voelen! Als iemand een beetje waarheid begrijpt, hebben ze meer verstand dan voorheen, dus is het makkelijk voor ze om de waarheid te aanvaarden en is het makkelijk voor ze om de waarheid te zoeken en zich aan God te onderwerpen als ze iets overkomt. Je moet leren om je aan te passen aan je omgeving. Gelovigen in God moeten eerst deze kennis bezitten: er zijn mensen in de kerk uit elk land, en elk land heeft andere gewoonten en gebruiken. Deze dingen bepalen niet de kwaliteit van iemands menselijkheid; zelfs als iemands levensgewoonten goed, normaal en geregeld zijn en hij een nobel karakter heeft, betekent dat niet dat hij de waarheid begrijpt. Je moet dit begrijpen en er een positief begrip van hebben. Daarnaast heb je veel gebreken en ben je te pietluttig. God geeft je een omgeving die goed voor je is, dus moet je leren je eraan aan te passen, niet te vitten op de tekortkomingen van een ander en bovendien om met anderen om te gaan met liefde, een hechte band met ze te krijgn, hun sterke punten te zien en te leren, en dan tot God te bidden om je te helpen je eigen tekortkomingen te overwinnen. Dat is een onderworpen houding en beoefening. Als je te veel een hekel hebt aan andere mensen en dat het uitvoeren van je plicht beïnvloedt, dan moet je wat afstand van ze nemen en je niet met ze bemoeien. Wat is bemoeien? Dat is als je zegt: “Ik moet die tekortkoming van ze veranderen – als die niet verandert, zal ik niet opgeven!” Wat is dat voor gedrag? Het is onbeschoft, arrogant en onwetend. Wees niet zo’n persoon. We zijn allemaal gewone mensen; we zien er niet bijzonder uit. We hebben allemaal een hoofd, twee ogen, een neus en een mond. Of we nu eten, lopen of werken, we zijn allemaal hetzelfde, zonder verschil; we zijn ook niet beter dan anderen, dus we moeten onszelf niet respectabel of geweldig vinden. Zelfs als je enige vaardigheid of wat talent hebt, is er niets om over op te scheppen. Allereerst moet je goed beseffen wat je positie is en als je op dingen stuit, moet je ze bekijken op basis van Gods woorden, dan zul je je niet druk maken om niets. Als je iets bijzonders overkomt, en je je echt niet kunt onderwerpen en dat het uitvoeren van je plicht beïnvloedt, moet je bidden tot God en de waarheid zoeken om het op te lossen. We brengen onszelf niet in een positie waar we niet horen. Alle dingen hebben Gods goede bedoeling. Hij traint mensen door allerlei omstandigheden, zorgt dat ze getemperd worden en leren om zich te onderwerpen, en uiteindelijk draagt dat temperen vrucht: ze zijn in staat om God te vrezen, het kwaad te mijden en God te behagen, en dan hebben ze een echte verandering. Om naar de waarheid te streven moet je eerst de wil hebben om te lijden, en je moet leren je te onderwerpen aan je omstandigheden. Vaak zijn je omstandigheden niet zo eenvoudig; je kunt in contact komen met allerlei mensen en op allerlei vreemde dingen stuiten. Wat je ook overkomt, vertrouw niet op je eigen wil of onbezonnenheid, maar kom voor God in gebed. Om dat te doen moet je eerst een onderworpen houding hebben, wat een innerlijke kwaliteit is die alle normale mensen horen te bezitten. Verder moet je je ook onderwerpen als je bidt en God vraagt om iets te doen en Hij niets doet en geen uitweg voor je opent. Je moet in zo’n situatie blijven leven en God toestaan dingen voor je te orkestreren en geen dingen met eigen hand doordrukken en voor God lopen. Dat is de enige manier om een waardevol leven te leiden. De werkelijkheid van je onderwerpen aan God is niet makkelijk om binnen te gaan, want niemand leeft in een vacuüm. Als je naar hun leven kijkt, hebben alle mensen hun eigen gewoonten en hun eigen subjectieve gedachten, verlangens en wensen. Als je naar objectieve omstandigheden kijkt, kan niemand zich in zijn woorden en daden helemaal conformeren aan jouw wil. En dus is de meest essentiële les om iedereen te laten leren om zich te onderwerpen aan zijn omstandigheden en Gods wil te zoeken in de leefomstandigheden die hem ten deel valt. Of je leefomstandigheden nu goed of slecht, comfortabel of slecht zijn, er zijn lessen die je moet leren. Zij die verlangen naar comfort en gemak moeten de lessen van onderwerping en lijden leren; ze moeten het vermogen verkrijgen om in alle omstandigheden te overleven, om hun plicht goed te doen en standvastig te staan in hun getuigenis. Alleen dan kunnen ze Gods wil bevredigen. Is zo’n leefsituatie niet georkestreerd en geregeld door God? Iedereen verlangt naar een goed leven, maar als ze in omstandigheden leven die te comfortabel en ideaal zijn, zonder ook maar enigszins te lijden, zullen ze zich dan aan God kunnen onderwerpen en van Hem kunnen getuigen? Als God wat moeilijkheden en slechte omstandigheden voor je regelt, is de kernvraag of je al of niet onderworpen kunt zijn. Als iedereen onder deze omstandigheden rekening kan houden met Gods wil en kan praktiseren in overeenstemming met Zijn vereisten, dan moet je alle dingen doorstaan die je niet wil zien, de dingen die je niet bevallen; bovendien moet je je niet laten beperken door deze dingen en in staat zijn je plicht normaal te doen. Door zo te ervaren zal je leven groeien. Sommige mensen zeggen: “Als anderen niet de waarheid praktiseren, zal ik ook niet de waarheid praktiseren. Als zij zich niet onderwerpen, waarom zou ik me dan onderwerpen? Als zij geen tolerantie hebben, waarom zou ik die dan wel hebben? Waarom moet ik altijd dingen doen die zij niet doen? Waarom moet ik altijd degene zijn die zich zo inspant? Ik doe het ook niet.” Wat is dat voor houding? Jouw beoefening van de waarheid is je eigen zaak; het is een zaak tussen jou en God en het gaat niemand anders wat aan. Niemand anders heeft enige verplichting om met jou samen te werken. Jij bent jij, zij zijn zij. Als zij niet de waarheid praktiseren en niet binnengaan in de werkelijkheid van de waarheid, zullen zij uiteindelijk degenen zijn die worden verlaten en niet jij. En jij zult niet in het nadeel zijn. Zullen mensen die zich aan God onderwerpen in het nadeel zijn? Zij zullen niet in het nadeel zijn. Als jullie dit niet kunnen bevatten, zijn jullie gewoon te dom!

Wat betreft het binnengaan in het leven: ook al zijn het maar enkele woorden van communicatie, als jullie ze oprecht accepteren, in staat zijn om ze in praktijk te brengen in jullie echte leven en ze tot jullie werkelijkheid te maken, dan zal ik niet vergeefs hebben gesproken. Dus welk aspect van de werkelijkheid het ook is, en ook al zijn het maar enkele woorden, als de waarheid je hart bereikt en als je haar praktiseert als de waarheid, zal ze in jou wortel schieten, bloeien en vrucht dragen. Ze zal jouw leven worden en je zult haar kunnen naleven en in vervulling doen gaan. Dat is een goed resultaat. Als ik elke dag met jullie zou communiceren, maar jullie zouden, hoeveel ik ook zei, er niets van maken – als niemand het zou toelaten in zijn hart en nog steeds zou doen wat hij maar wil, lichtzinnig en roekeloos zou handelen, niet zou luisteren naar wat ik zei en nog steeds zou leven volgens zijn eigen wil, waandenkbeelden en noties, zou ik dan niet vergeefs spreken? Het maakt niet uit hoeveel woorden ik hierover tot jullie spreek – waar het om gaat is of jullie er al of niet oplettend naar luisteren, ze accepteren en praktiseren. De waarheid is waarachtig en echt het leven van de mens. Het is geen tak van wetenschap, kennis, volkstraditie of argument – het is het leven van de mens. Het kan het je mogelijk maken om uit Satans boeien te ontsnappen, om vrij te zijn van je verdorven gezindheid, om met kracht en meer energie te leven, om comfortabeler te leven en om met een richting en doel te leven. De waarheid kan echt het leven van de mens worden. Als je me niet gelooft, ga het dan een tijdje ervaren en in praktijk brengen, zie of er al of niet resultaten zijn, dan zul je het weten. Als je je vaak zwak en passief voelt, kan ik alleen zeggen dat je de waarheid nog niet hebt verkregen. Als je de waarheid had verkregen, zou je nu niet in deze gesteldheid verkeren, zo hulpeloos, zwak en broos; dan zou je niet zo vaak passief zijn, niet zo vaak vastzitten op een kruispunt zonder te weten waar je heen moet gaan. Dat is honderd procent zeker! Begrijpen jullie dat? (Ja.)

We zijn nu klaar met communiceren over de vijf voorwaarden waaraan moet worden voldaan om het juiste pad van geloof in God te betreden. Wat zijn die vijf voorwaarden? (Ten eerste moet iemand een eerlijk hart bezitten; ten tweede moet iemand een hart hebben dat de waarheid liefheeft; ten derde moet iemand een geweten en verstand hebben; ten vierde moet iemand een hart hebben dat God vreest; ten vijfde moet iemand een hart hebben dat zich onderwerpt aan God.) Onthoud deze vijf voorwaarden, communiceer erover en bid-lees ze als er niets anders gaande is. Kijk welke principes van de waarheid je in praktijk hebt gebracht gedurende deze tijd, of je woorden en daden al of niet eerlijk zijn, of je al of niet een hart hebt dat God vreest, of je al of niet een eerlijk hart hebt als je je plicht doet, of je al of niet een plichtmatige gesteldheid hebt, of je al of niet gedachten hebt aan verslappen, de verantwoordelijkheid afschuiven of bedrieglijk zijn, en of je al of niet al Gods vereisten zoekt en eraan onderworpen bent. Je moet hier regelmatig over nadenken. Alleen door resultaten te behalen zal je leven vooruitgaan.

15 september 2015