406 ความเชื่อของพวกเจ้านั้นเป็นเช่นไรกันแน่
I
ปากของเจ้าเต็มไปด้วยคำพูดที่หลอกลวงเรา คำพูดแห่งความโสมม แห่งการทรยศเรา และคำพูดแห่งความโอหัง เจ้าไม่เคยกล่าวคำพูดแห่งความจริงใจต่อเรา ไม่มีคำพูดบริสุทธิ์ ไม่มีคำพูดแห่งการมีประสบการณ์กับวจนะของเราและการนบนอบเรา ในท้ายที่สุดแล้ว ความเชื่อของพวกเจ้ามีหน้าตาอย่างไร? ในหัวใจของพวกเจ้าไม่มีสิ่งใดนอกจากความอยากได้อยากมีและเงินตรา และในความคิดจิตใจของพวกเจ้าไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากวัตถุสิ่งของ ทุกวัน เจ้าคำนวณว่าทำอย่างไรจึงจะได้รับบางสิ่งจากเรา ทุกวัน เจ้านับว่าตัวเองได้รับความมั่งคั่งและวัตถุสิ่งของจากเราไปมากเพียงใด ทุกวัน เจ้าเฝ้ารอให้มีพรที่มากยิ่งขึ้นตลอดเวลาตกมาสู่พวกเจ้า เพื่อที่พวกเจ้าอาจได้ชื่นชมมากขึ้นในสิ่งที่สูงกว่าซึ่งสามารถชื่นชมได้
II
สิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเจ้าทุกขณะเวลามิใช่เรา อีกทั้งไม่ใช่ความจริงที่มาจากเรา แต่กลับเป็นสามีหรือภรรยา บุตรชายหญิงของตน และสิ่งต่างๆ ที่พวกเจ้ากินและสวมใส่ เจ้าคิดหาวิธีให้ตัวเองสามารถได้รับความสำราญที่ดีขึ้น สูงส่งขึ้นตลอดเวลา แต่ต่อให้พวกเจ้าอิ่มจนท้องจะแตก เจ้าก็ยังเป็นซากศพอยู่ไม่ใช่หรือ? ต่อให้เจ้าประดับประดาตัวเองภายนอกด้วยอาภรณ์งดงามปานนั้น พวกเจ้ายังเป็นซากศพเดินได้ที่ไร้ชีวิตอยู่ไม่ใช่หรือ? พวกเจ้าตรากตรำเพื่อปากท้องของพวกเจ้า จนกระทั่งเส้นผมของเจ้าถูกสีเทาแซมเป็นริ้ว ทว่าไม่มีพวกเจ้าคนใดพลีเส้นผมสักเส้นเพื่องานของเรา พวกเจ้ายุ่งวุ่นวายอยู่เสมอ ใช้ร่างกายและเค้นสมองคิดกันเกินกำลัง เพื่อเนื้อหนังของเจ้าเอง และเพื่อบุตรชายและบุตรสาวของเจ้า แต่กลับไม่มีพวกเจ้าคนใดแสดงความวิตกหรือกังวลถึงเจตนารมณ์ของเรา แล้วพวกเจ้ายังหวังจะได้รับสิ่งใดจากเราอีก?
จาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, ผู้ที่ถูกเรียกมีมากมาย แต่ผู้ที่ถูกเลือกมีเพียงนิดเดียว
